Laatste post van miss_sly:
quote:Thanks lieve meiden
Het gaat, niet al te best, zeker niet nu mijn temperatuur vanochtend laag bleek. Stiekem had ik toch gehoopt dat het deze keer gelukt was, maar dat is ook niet. Beetje dubbel verdrietig vandaag dus. De dag dan ook begonnen met een huilbui en de tranen zitten nog hoog.
Ik ben wel gaan werken, maar vanmiddag als Schaap ook klaar is, hebben we vrij en gaan we iets doen samen. Misschien naar Scheveningen, even wandelen langs zee en ergens lekker eten. In ieder geval lekker samen zijn, daar heb ik wel behoefte aan nu.
'geniet' van elkaars gezelschap vandaag miss.. lekker uitwaaien aan het strand lijkt me een heel goed plan 
Ik hoop echt voor je dat het maar snel raak mag zijn voor jou/jullie
(En de rest van de meiden die in de MMM zitten, maar daarvoor is dit het verkeerde topic)
Vandaag is op zich redelijk gegaan. Begonnen met een huilbui heb ik er kennelijk meteen het ergste uitgegooid. Daarna een paar uur gewerkt, tot schaap ook klaar was met zijn afspraken. Helaas was het te laat om naar Scheveningen te rijden, in de spits is dat niet zo leuk. Dus zijn we bezig geweest met iets wat zeker in onze toekomst ligt: ons nieuwe huisje. Vanmiddag hebben we bij verschillende winkels 3 nieuwe kastjes besteld. Was toch wel erg prettig om mee bezig te zijn.
Daarna hebben we heerlijk rustig tapas gegeten. Fijn gepraat over van alles, ook over deze datum en alle pogingen.
Misschien was het wel goed om weer even emotioneel met dit alles bezig te zijn. Ik heb het gevoel dat ik er weer tegenaan kan. En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!
quote:Pffff, nu schiet ik vol.Op woensdag 21 mei 2008 21:17 schreef miss_sly het volgende:
En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!
Het is ook zó bijzonder...
Ik hoop met alle andere posters (en lurkers...) mee voor jou en de vele andere dames die zo graag moeder willen worden.
quote:Ja, dat is precies wat deze lurker hoopt, vandaag heel erg voor jou miss-slyOp woensdag 21 mei 2008 21:20 schreef Moonah het volgende:
[..]
Pffff, nu schiet ik vol.
Het is ook zó bijzonder...
Ik hoop met alle andere posters (en lurkers...) mee voor jou en de vele andere dames die zo graag moeder willen worden.
maar ook voor alle andere wachtenden.
Ik vind het zo bewonderenswaardig hoe je hiermee omgaat, echt!
ThanksMijn vriendinnetje zei gisteren nog: je lijkt wel een strohalmpje. Wat er ook gebeurt, je veert altijd weer terug en dan gaat het weer goed met je.
Vond ik erg lief, en ik denk dat het misschien wel zo is. Maar ja, ik zou niet weten hoe het anders moet...
Ik verhuis weer terug naar het andere topic. Ik wilde dat niet 'vervuilen' met deze gevoelens en dit dipje.
Door deze zin van jou:
quote:ben ik me er inderdaad ineens weer van bewust dat het ook heel fijn was, zo kort als het duurde. Dat gevoel wil ik koesteren, niet vergeten en weggedrukt laten worden door het verdriet. Dankjewel.Op woensdag 21 mei 2008 21:17 schreef miss_sly het volgende: En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!
Sterkte, meid
Misschien kan een andere ervaringsdeskundige mij verder helpen? Ik heb drie weken geleden een curretage gehad ivm een missed abortion. Ik heb meer dan een week niet gevloeid en toen ineens wel. Op zich niet veel meer de laatste dagen, maar zo af en toen nog wat slijmig en wat oud bloed. Kan dit ook het gevolg zijn van een (te) goed doorbloede baarmoedermond??
En heeft iemand hier na een mk of curretage nog zwangerschapstesten gedaan om te zien of ze negatief waren? Ik heb bij mijn huisarts gevraagd of ze het hcg gehalte wilden testen, maar dat doen ze niet zelf en dus zou ik ervoor terug moeten naar het ziekenhuis. Daar heb ik nu nog even geen zin in.
En speciaal voor Mijsje:
Veel succes morgen!Wat ik begreep van mijn arts is dat het vloeien (af en aan) wel een aantal weken kan duren.
en mefke, in de eerste periode na de miskraam was ik ook niet positief hoor! Dat rationiele wat jij hier nu neerzet, dat kan ik niet eens bedenken, daar wil ik niet eens aan. Ik hou het maar op de 'vette pech' zoals de arts zei. Ik heb gelukkig wel (niet constant maar toch zeker echt) kunnen genieten van de zwangerschap en daar ben ik echt heel blij om. Het moment dat ik misschien wel onder ogen moet zien dat het voor ons niet is weggelegd, komt snel dichterbij en dus probeer ik maar het positieve te halen uit dat wat ik wel heb mogen ervaren.
Sterkte iig
Als ik zo hoor wat een nare mensen je tegen het lijft loopt met hun vervelende opmerkingen, heb ik bewondering voor het feit dat je niet al eens heel erg vreselijk uitgevallen bent tegen iemand Het bloedverlies durf ik je niet te zeggen, ik heb dat een week gehad en toen was het weg, cyclus duurde wel wat langer, maar kwam snel weer op gang.
Ik zal je zeggen dat bij een volgende evt. zwangerschap het lastig genieten is. Ik heb er nu moeite mee, ben heel voorzichtig, heb een hartje zien kloppen, maar durf het nog steeds niet te geloven. Mijn man gelukkig wel, dus die haalt af en toe de negativiteit wat omlaag. Maar het is moeilijk.
Veel sterkte!
Ik ben juist erg rationeel geweest, al vanaf het begin. Zodra ik wist dat het vruchtje niet meer leefde en ik er al drie weken meer rondgelopen had, kon ik alleen maar denken: weg ermee. Had er ook helemaal niets mee. Tuurlijk, de klap kwam daarna en ik vind het nog steeds lastig als ik dikke buiken zie of als ik iemand hoor met ongeveer dezelfde datum als ik had. Maar wat me nog het meeste is tegengevallen is dat ik het zo niet zag zitten tijdens de zwangerschap zelf. Ik heb nooit een roze flardje gehad, laat staan een roze wolk. Terwijl ik toch echt heel graag een kindje wil. Dus ik hoop maar dat ik de volgende keer een beetje roze wolk meekrijg, al zal het inderdaad erg spannend zijn, die eerste weken. En dat ik een beetje kan genieten...
@miss sly: bovenstaande is mijn ' mini' ervaring in vergelijking met wat jij doormaakt, ik vind het heel mooi dat je aangaf de korte zwangerschap te willen koesteren ipv te focussen op het negatieve. Ik wou dat ik me dat toen gerealiseerd had en ik wens je alle goeds toe. Ik vind het super hoe je ermee omgaat!
@ oa mefke en koningin: ik ben zooo opgelucht dat ik dit van jullie lees. Ben nu 27 weken zwanger en naast de roze wolk waar ik me gelukkig regelmatig op bevind, maak ik me ook regelmatig zorgen. In het begin kon ik het amper geloven, ik was ' medisch' dus ben gelukkig verwend met heel veel echo's, en ik was iedere keer zo opgelucht. Zat morbide op sites over miskramen me maar alvast ' voor te bereiden'...Terwijl ik (durf het uit bijgeloof amper op te schrijven) dus alleen een soort ' onbewuste' miskraam had gehad, maar wel heel veel slecht nieuws over mijn vruchtbaarheid. Kan me dat gevoel dus zo goed voorstellen.
Ik heb er dus helaas geen advies in, ik doe zelf maar me onverantwoord voor de geest halen dat ik op een crisisafdeling heb gewerkt. Prostituerende, verslaafde en zichzelf uithongerende dames kregen daar soms geweldig gezonde kinderen, terwijl die kans van 1 op een miljoen hadden op uberhaupt een zwangerschap gezien hun medische achtergrond. Niet het beste voorbeeld, maar meer om mezelf moed in te praten.
2 uur voor mn afspraak ben ik het vruchtje verloren, heb het gelukkig op kunnen vangen en we hebben het begraven. Dat voelt wel fijn, echt een beetje afscheid kunnen nemen voor mn gevoel.
Het vloeien is voorbij, dus ik denk dat alles ook echt weg is.
Volgens de vk was er geen reden (lichamelijk gezien) om te wachten om weer te proberen zwanger te worden.
Aan de ene kant heb ik zoiets van, misschien kunnen we beter een menstruatie afwachten, dan weet je tenminste weer een beetje of je cyclus weer enigzins op de rit is...
Aan de andere kant wil ik er ook wel weer voor gaan. Maar ja, waar ga je dan van uit qua cyclus...
En loop je niet de kans dat je vals positief test omdat misschien de HCG nog niet uit je lijf is?
Ik heb eigenlijk niet echt een idee hoe dat werkt en ook vergeten aan de vk te vragen. Die zei dat het wel 4-6 weken of nog wel langer voor er weer een menstruatie zou komen...
Over die vier tot zes weken...dat klopt. En is eigenlijk ook wel biochemisch te verklaren. Het hcg gehalte moet dalen tot niveau 'niet zwanger' en dan moet je cyclus weer op gang komen. Dalen hcg duurt even en een cyclus duurt ook vier weken, zo komen ze op die vier tot zes weken. Mijn lichaam pakte vrolijk mijn 'oude' cyclus op van voor de zwangerschap. En dat duurde 5 weken.
Veel succes komende tijd, hopelijk ben je snel weer zwanger!
. Morgen maar ff in buurdorp naar de drogist
. Ik durf hier niet zo goed, bang dat ik een bekende tegenkom .Naar mijn idee is het gewoon wachten op de cyclus.
. Dus dat lijkt me ok.Heb ook het gevoel alsof er alweer een ei op springen staat.... misschien wel vlot, maar zo voelde het een paar maand terug ook nou ja... dat leverde dus een zwangerschap op
.Ik heb 1 september miskraam gehad, en wekelijks word mijn HCG geprikt. Vlak voor de operatie was die 4000 (deze waarde loopt op met de zwangerschapsduur volgens mij), 1 week na de operatie was die nog 2400, 2 weken 2000 en de uitslag van deze week heb ik nog niet. Het duurt dus echt wel een tijd (misschien afhankelijk van de zwangerschapsduur, dat weet ik niet) voor het echt uit je bloed is.
Maar ik weet het niet zeker, hoor!
) is inderdaad de reden. Maar ik nam eigenlijk aan (misschien dom?) dat de HCG waarde bij elke miskraam op ongeveer een gelijke manier zakt?Ik ben 26 en moeder van een meisje van bijna 4.
Ik heb nu bijna 2 jaar een nieuwe relatie met een fijne man.
sinds de geboorte van mijn dochter droeg ik een spiraaltje Mirena.
ik was er ontzettend blij mee omdat je haast geen bloedverlies meer hebt bij je menstruatie.
Achteraf heb ik meer bijwerkingen moeten verduren dan dat ik er profijt aan had,
ik had namelijk ontzettend last van onderrug pijn, ontstekingen op mijn rug en depressieve klachten.
Op een gegeven moment hield het lichte bloedverlies een maandlang aan, dat was vreemd,
en het begon heviger te worden. Ook was ik constant doodmoe. pas toen ik me misselijk begon te voelen begreep ik het. Volgens mij ben ik zwanger, maar dat kan toch helemaal niet? Toen ik de test ging doen wist ik het eigenlijk al zeker. En ja hoor, in verwachting, een grote schrok voor mij en mijn vriend. Ik kan amper financieel rondkomen en heb al weinig energie en tijd voor mijn kind. Laat staan nog een baby erbij. Mijn vriend is net klaar zijn studie, en begint volgend jaar weer met een nieuwe zware studie. Hij was er dus ook helemaal niet aan toe. Dus beide willen we niet een baby, maar wij zijn ook beide tegen een abortus. De keus die ons werd opgelegd was zo ontzettend zwaar.
Twee dagen later gingen we op vakantie, tijd genoeg met elkaar om er over te praten.
Die week erop zaten we op een terras, en ik voelde dat ik wat verloor, dus ging ik naar het toilet en vond ik een bloedprop, denkende dat het onze baby was. Wat als een opluchting voelde. We hadden al een afspraak gemaakt bij de gynaecologe voor een curettage en verwijdering van het spiraal. Daar vertelde ik hun het verhaal van mijn bloedprop en besloten ze een ego te doen. Daar bleek mijn vruchtje n og gewoon aanwezig te zijn. het was erg zwaar om het hartje te zien kloppen. De dokter vertelde dat het vruchtje waarschijnlijk al aan het afsterven was aangezien ik zoveel last had van bloedverlies, dat was een soort van steun omdat de natuur het toch niet had toegelaten. De behandeling werd onder volledige narcose verricht, toen ik wakker werd bleek er iets goed fout te zijn gegaan, ik had erg veel bloed verloren. De dokter had moeite het bloeden te stoppen. Had ik een liter extra verloren dan was mijn leven in kritieke toestand geweest. Het duurde fysiek nog drie weken voordat ik me weer de oude voelde. En mentaal zijn we er beide stuk van geweest, ookal was het nog geen kind, de band is er meteen. Een leven, deel van mij en een deel van mijn partner, iets wat we moeten koesteren.
Goede post voor op een blog of dagboek.
Of het kon gewoon hier bij: Zwanger.... en dan gaat het mis #5
quote:Tja, kut voor jou dat jij er niks mee moet, en misschien sta ik inderdaad niet goed hier, maar ja, ach ja.Op zondag 7 december 2008 11:21 schreef E.T. het volgende:
Tja, kut voor je maar wat moeten andere users hier mee?
Goede post voor op een blog of dagboek.
Of het kon gewoon hier bij: Zwanger.... en dan gaat het mis #5
Maar misschien kunnen dames met een Mirena gewaarschuwd zijn, zorg dat je jezelf goed controleert als je er ook 1 hebt.
quote:hoe moet je in vredesnaam controleren of het ding ook werktOp zondag 7 december 2008 11:26 schreef danya_rachel het volgende:
[..]
Tja, kut voor jou dat jij er niks mee moet, en misschien sta ik inderdaad niet goed hier, maar ja, ach ja.
Maar misschien kunnen dames met een Mirena gewaarschuwd zijn, zorg dat je jezelf goed controleert als je er ook 1 hebt.
Door een hormonaal middel met oestrogeen en progestageen te gebruiken (combinatiepil), is de hormoonspiegel constant zo hoog dat het lichaam zelf geen hormonen aanmaakt. De Mirena is een hormonaal middel zonder oestrogeen, waardoor de hypofyse seintjes kan blijven geven dat het lichaam zelf oestrogeen moet aanmaken. Progestageen remt de eisprong, oestrogeen stimuleert het.
In de gevallen dat er een eisprong is zijn er andere mechanismen die een zwangerschap vookomen, maar de kans voor deze groep is natuurlijk groter. Je kunt bijvoorbeeld door te temperaturen checken of je een eisprong hebt. Echt ideaal is het niet, maar het is een optie.
danya, wat rot voor je dat zo gelopen is. Ik kan me voorstellen dat je ons wilt waarschuwen. Ik heb zelf ook een Mirena. Ik heb ook wel een paar keer een test gedaan omdat de bijwerkingen op symptomen van een zwangerschap leken. Ik controleer ook de duur van mijn cyclus en of ik de draadjes nog voel.
Sterkte met de verwerking
Hoe rot het ook is.. het hoeft niet 3x wmb
quote:dat zijn de beste
.Drie keer geplaatst of niet, het verhaal blijft hetzelfde en behoeft dan niet ineens een botte reactie.
Ik kan me goed voorstellen dat je je zwaar klote voelt als je een kindje in je schoot geworpen krijgt waar je niet voor kunt zorgen. En dan dat twee strijdige gevoel van wel een band voelen maar ook opluchtig als de natuur ingrijpt. Sorry meis voor de botteriken onder ons. sterkte.
(zijn jullie irl. ook zo grof? of is het de anonimiteit die jullie makkelijker zo laat reageren?
)quote:Laat mij gewoon lekker mijn verhaal nog een keer doen, als je er last van hebt, blijf dan uit deze topic!Op zondag 7 december 2008 13:01 schreef E.T. het volgende:
het verhaal staat al twee keer op fok Mogelijke miskraam? en het topic dat ik eerder postte..
Hoe rot het ook is.. het hoeft niet 3x wmb
Dat maakte de curretage wel dragelijker trouwens.
Het is sowieso een dubbel gevoel, aan de ene kant is het onbeschrijfelijk het gevoel wat je hebt als je een vruchtje ziet zitten, aan de andere kant was ook voor mij dat kind niet gepland en dus was ik er eerlijk gezegd wel opgelucht over, dat de natuur al had ingegrepen.
Maar weet je, je zegt zelf al dat je in een beroerde financiele situatie zit en je relatie is natuurlijk nog heel vers.
Het is niet erg om er verdrietig over te zijn, logisch..zeker omdat je al mama bent. Maar het is wat het is.
En idd, ook met anti-conceptie moet je waakzaam zijn, niemand heeft 100% garantie.
Waarom heb je trouwens voor Mirena gekozen? Ik ben nu zelf aan het rondloeren voor nieuwe anti-conceptie, maar als ik de horror verhalen over de Mirena lees dan is dat wel het laatste wat ik overweeg.
De reacties hier zijn nou niet echt iets om trots op te zijn, maar idd heb je je verhaal al eens eerder gepost en gaf je toen zelf aan dat je door zou gaan in het miskraam topic.
Ik kan me voorstellen dat je zo tegen het eind van het jaar wat meer na gaat denken over de dingen die er gebeurd zijn maar dit is niet helemaal de juiste plek ervoor en dat kan dus ook in dat topic.
Als je mensen trouwens wilt waarschuwen tegen/voor de Mirena zou ik niet in OUD posten maar in LIF of in SEX, grotere kans dat je daar mensen vindt die hem gebruiken.
Verder dus in Zwanger.... en dan gaat het mis #5
Er is trouwens een Mirena-topic in SEX, daar zou je verhaal iig ook gepost kunnen worden: [Centraal] Mirena: voor, tijdens en na het plaatsen - deel 9
[ Bericht 7% gewijzigd door BE op 07-12-2008 14:07:57 ]
Ik had eigenlijk vanaf mijn 1e positieve test (en enige want nog een keer testen durfde ik niet.. wat overigens ook geen zin zou hebben gehad, want mijn hcg werd gewoon nog aangemaakt) had ik er al geen goed gevoel over. Maar toch na de eerste echo zat er toch echt iets in mijn buik, ook de 2e echo liet een duidelijke groei van het vruchtzakje zien. Toch bleef het aan me knagen dat het vruchtje niet echt goed zichtbaar was en een hartslag was uberhaupt niet te besporen.
De gyn gaf aan dat ik misschien nog minder ver was en dat we na een week nogmaals zouden kijken (dat was dus vanmorgen). Maar afgelopen week was me wel duidelijk geworden dat het bijna onmogelijk was dat we ernaast zaten met de datum. Vandaag was ik dus 7w4d maar helaas geen voldoende ontwikkeld vruchtje dus een bevestiging van de miskraam.
Omdat mijn lichaam zich nog wel gewoon zwanger voelt, mijn vruchtzak nog groeit en het hcg gehalte nog wel 5 weken kan blijven toenemen heb ik er voor gekozen om pillen te nemen om de afdrijving op te wekken. Een curretage meteen durfde ik niet i.v.m. het (slechts kleine maar toch..) risico van Aschermann (beschadiging baarmoeder met als gevolg onvruchtbaarheid). Mochten de pillen niet helpen dan is curretage uiteraard de enige uitkomst, maar dan heb ik er in ieder geval alles aangedaan.
Dan het bizarre verhaal van vanmorgen. Na de constatering en de daaropvolgende bloedafname (ivm vaststelling bloedgroep etc.) konden we bij de poli gyneacologie de pillen ophalen. De gyn had uitgelegd dat ik 4 pillen vaginaal moest inbrengen. Werkt het niet binnen 24 uur, moet ik dezelfde procedure morgen weer herhalen. Prima. Wij hebben de pillen meegekregen en eenmaal thuisgekomen pak ik de pillen uit de doosjes.
Er blijken 2 x 2 pillen in te zitten. Dit vind ik vreemd want ik zou 2 x 4 pillen meekrijgen (voor vandaag en voor morgen). Ik bel het zh op omdat ik het niet vertrouw en de assistent zegt dat mijn gyn in consult zit dus ik word teruggebeld. Prima.
Klein uurtje later, nog niet gebeld, dus ik bel wederom het ziekenhuis. Ik krijg de assistent die de pillen ook voor me heeft gepakt en ik leg het nogmaals uit dat ik dus 2x4 pillen verwacht en er maar 2x2 heb gekregen. Na overleg met de gyn is de boodschap 'ja we hebben hier maar voor 1 dag, als het niet goed gaan vandaag kun je morgen de volgende 4 pillen in Delft ophalen'. Ok, dus gewoon alle 4 innemen vraag ik nog?? Ja, wordt bevestigend geantwoord.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik ga boven de pillen inbrengen en neem plaats op de bank en wacht af wat gaat komen, want na een half uurtje zou ik wat gaan merken.
Na ca. 20 minuten gaat de telefoon. Assistente van het zh in Voorburg waar ik onder behandeling ben, aan de telefoon. 'U heeft de verkeerde pillen ontvangen' is het bericht. Mijn man had de vrouw aan de telefoon (ik zat net emotioneel met mijn moeder aan de telefoon) en schrok nogal aangezien ik net die pillen had ingebracht. Hij vraagt de gyn aan de telefoon want nu willen we het zeker weten hoe het nu zit. Blijk ik dus van de assistent de verkeerde pillen (die voor oraal gebruik zijn!!!) te hebben gekregen en of ik ze weer kan verwijderen. Pfffff... het is nog niet heftig genoeg allemaal.
Ze hebben de pillen dus niet meer in Voorburg en we worden naar Delft verwezen om de andere (nu de goede) pillen op te halen. Daar worden we verwezen naar de afdeling Gyneacologie, waar ze nergens vanaf weten. Na alles te hebben uitgelegd, gaan ze toch maar bellen met Voorburg om te checken. Ik weet ook van niets dus wordt nogal onzeker. Uiteindelijk moeten we van de afdeling Gyneacologie naar de Verloskamers waar ze er wel vanaf schijnen te weten. Daar aangekomen heeft de mevrouw 4 pillen voor me en maakt een gebaar van 'innemen door de mond'. Ik zeg 'Nee... ik moet pillen voor vaginaal inbrengen en ook 2 x 4 pillen want het is mogelijk voor 2 dagen. Weer beraad en ze gaan weer bellen. Zucht....
Uiteindelijk hebben we de goede pillen, 1000 maal excuus en zijn we gerustgesteld, maar dit zijn geen avonturen die je op zo'n moment wil meemaken.
Ik zit nu rustig op de bank te wachten wat komen gaat. Heb nu zo'n anderhalf uur geleden de pillen ingebracht, heb wat lichte kramp, maar ik heb geen idee waar ik me op voor moet bereiden.
Sorry voor het lange relaas, maar het is fijn om het even van me af te schrijven...
Heel veel sterkte iig!
En met dat mensen in zulke situaties op de verlosafdeling helpen moeten ze echt eens mee ophouden. Of op z'n minst eens over nadenken.
Toen ik geopereerd moest worden stond in nota bene voor de verloskamer waar Lena een jaar eerder geboren werd. Om woest van te worden. (Nouja, dat vind ik, maar ik denk er misschien teveel over na.) Ik haat dat deel van het 'moeilijk zwanger worden/blijven.' Incl. alle posters over borstvoeding, en voorlichtingsavonden over bevallen. Bah.
Ik maak het inderdaad redelijk bewust mee. Komt denk ook omdat ik in mijn hoofd al een week afscheid aan het nemen was en het dus niet helemaal een verrassing was.
Dit maakt het verdriet er overigens niet minder om en ik heb echt wel een berg tranen gelaten en er zou ook nog wel wat kunnen komen, maar toch, ik zie het nu iets waar ik doorheen moet zodat we weer vooruit kunnen kijken.
Sterkte en pas goed op jezelf
quote:Dank je simmu. Ik heb inderdaad ook een nummer meegekregen dat ik kan bellen. Ik vind het nu nog moeilijk te bepalen wanneer het 'te veel' zou zijn, maar ik denk dat mijn gevoel dat wel zal aangeven. Duizeligheid of als het langs de benen wegloopt zijn denk wel goede indicatoren.Op donderdag 5 februari 2009 14:59 schreef simmu het volgende:
happy, ik heb die pillen indertijd ook gehad en geprobeerd. ik kreeg krampjes en begon behoorlijk veel bloed en dingen te verliezen. helaas niet het vruchtje bleek. toen nogmaals geprobeerd, nog steeds wel veel bloed niet het vruchtje, en toen dus toch een curretage. schrik niet va de hoeveelheid bloed, maar hou wel bij hoeveel het is, en als jij het gevoel hebt dat het teveel is, of dat je duizelig bent of je om welke reden dan ook niet ok voelt moet je direct bellen. ik kreeg toen een nummer mee van het ziekenhuis om te bellen mocht er iets niet goed gaan, met de boodschap dat ik echt niet moest aarzelen om te bellen.
Nu (na 2,5 uur) heb ik wel wat krampen maar verder nog niet. Ik ga zo weer 1000 mg (mag 4x p.d.) paracetamol innemen en over een uurtje ook nog 800 mg ibuprofen (mag 3x p.d.).
Ik vind het wel een beetje angstig, maar ik wilde het toch proberen om mogelijk een risico te vermijden.
Hoe ver was jij in de zwangerschap?
Gelukkig heb ik over de mensen op onze poli weinig te klagen gehad...
Happy, wat Simmu zegt, als je het echt niet trekt, bellen! Uiteindelijk viel mij de curretage erg mee. Ik had meer last van de ruggeprik dan van mijn buik.
En net zo goed als dat je voelde dat het mis was, weet je ook wanneer je teveel bloed verliest. Het komt goed, het is alleen wel erg spannend en eng.
Mefke, ergerlijk en verdrietig. Bah.
quote:Ik zie ook niet zo op tegen de curretage an sich, dat had ik eigenlijk 'het liefst' gedaan. Maar het risico wat daar aan zit wil ik gewoon niet lopen als het niet noodzakelijk is. Uiteraard bel ik direct als het fout gaat, want mijn gezondheid staat voorop.Op donderdag 5 februari 2009 15:08 schreef mefke79 het volgende:
Happy, wat Simmu zegt, als je het echt niet trekt, bellen! Uiteindelijk viel mij de curretage erg mee. Ik had meer last van de ruggeprik dan van mijn buik.
quote:met 14 weken zagen ze dat het niet goed was. ik kreeg op maandag de eerste batch pillen, op donderdag keken ze wat er gebeurd was en kreeg ik een nieuwe batch mee. de maandag erna weer controle en toen de curretage. wellicht handig om te weten: je kan bij de tweede batch vragen of je bij de daarop volgende controle direct geholpen kan worden mocht het nodig zijn (dan moet je dus wel nuchter daar komen dan). ik dacht dat die pillen per keer een 80% kans hebben om te werken.Op donderdag 5 februari 2009 15:04 schreef happyme28 het volgende:
[..]
Dank je simmu. Ik heb inderdaad ook een nummer meegekregen dat ik kan bellen. Ik vind het nu nog moeilijk te bepalen wanneer het 'te veel' zou zijn, maar ik denk dat mijn gevoel dat wel zal aangeven. Duizeligheid of als het langs de benen wegloopt zijn denk wel goede indicatoren.
Nu (na 2,5 uur) heb ik wel wat krampen maar verder nog niet. Ik ga zo weer 1000 mg (mag 4x p.d.) paracetamol innemen en over een uurtje ook nog 800 mg ibuprofen (mag 3x p.d.).
Ik vind het wel een beetje angstig, maar ik wilde het toch proberen om mogelijk een risico te vermijden.
Hoe ver was jij in de zwangerschap?
Veel sterkte.
Heeeeel veel sterkte! voor jou, sterkte!Een uurtje terug belde de gyn nog even om te kijken hoe het met me gaat. En om nog een keer haar verontschuldigingen aan te bieden. Dat stelden we toch wel heel erg op prijs dat ze belde, dat hadden we niet verwacht.
Ik hing overigens net boven de pot
dus mijn man had haar aan de lijn. Ze zei nogmaals dat ik echt moest bellen als er iets was.Krampen zijn de afgelopen uren sterk toegenomen en het eerste bloed en stolsels komen er nu uit. Ik hoop dat het doorzet.
Dikke knuffel voor jou!
Hier dan een 'successtory' met die pillen. Ik kreeg ze 's ochtends in het ziekenhuis, moest tot het middaguur blijven en kreeg nog meer pillen mee voor thuis. Laat in de middag werden de krampen en het bloedverlies heel erg. Heel veel naar de wc en moeilijk aan te slepen maandverband. Eind van de avond werd het al wat minder. Daarna een paar dagen nog als een flinke menstruatie. Bij mij heeft het destijds geholpen en was alles weg en hoefde een curretage niet meer. Vond ik ook erg fijn, want ik zag daar best tegenop. Ik was overigens officieel tien weken zwanger, maar het vruchtje was gestopt met groeien bij week 6 ofzo.
Nogmaals sterkte. Beleef het bewust en helemaal zoals het voor jou goed voelt. Er is geen beste manier, alleen maar jouw manier.
Ik hoop dat de pillen hun werk doen en dat je niet meer gecurreteerd hoeft te worden.
daar zit je toch niet op te wachten op zo'n moment! Hoe gaat het nu met je? Ik hoop voor je dat een curettage niet nodig zal zijn.
Ik heb in okt. een curettage gehad, vruchtje was ook na 6 weken gestopt met groeien. Ik heb er bewust voor gekozen, wilde het liefst niet wachten op een spontane miskraam, volgens de gyn kon dat nog een aantal weken duren. Vreemd genoeg heeft hij het helemaal niet over de mogelijkheid van tabletten gehad, zoals jij die nu hebt. Maar de curettage viel lichamelijk gezien erg mee. Emotioneel was dat wel anders
happy... sterkte!! quote:Ze zijn een beetje verdeeld over die pillen. Toen ik er om vroeg (vruchtje 8 weken en bijna 12 weken zwanger) kreeg ik te horen dat ze dat allleen deden bij zwangerschappen waar het vruchtje veel ouder was, denk aan boven de 12-13 weken. Dus ik had geen keuze. Achteraf gezien weet ik ook niet of ik het gewild had die pillen. Lichamelijk viel de curretage zo enorm mee en de mensen in het ziekenhuis waren zo enorm lief en aardig, dat het geen enge ervaring geweest is. Terwijl met die pillen...ik weet niet. Ik hoop nooit meer voor de keuze te komen, maar als het moet, doe ik het zo weer.Op donderdag 5 februari 2009 20:01 schreef DuchessX het volgende:
Vreemd genoeg heeft hij het helemaal niet over de mogelijkheid van tabletten gehad, zoals jij die nu hebt. Maar de curettage viel lichamelijk gezien erg mee. Emotioneel was dat wel anders
[/sub]
maar ik hoop dat je weet dat ook ik met je meeleef.quote:Het gaat nu weer redelijk met me. Heb het behoorlijk zwaar gehad, maar de pijn was met pijnstillers wel te dragen. Ca. een uur was behoorlijk heftig. Nu wel nog kramp en flink bloedverlies. Ik weet eerlijk gezegd niet of het voldoende is geweest.Op donderdag 5 februari 2009 20:01 schreef DuchessX het volgende:
Hoe gaat het nu met je? Ik hoop voor je dat een curettage niet nodig zal zijn.
Zal morgenochtend de gyn toch nog bellen. Misschien kan ze toch nog een echo doen om te zien of de 2e hoeveelheid cytotec nog nodig is. Ik vrees van wel, maar mocht het nodig zijn, dan kan ik dat ook nog wel trekken. Maar is het niet nodig, dan zou ik wel opgelucht zijn natuurlijk.
Nu proberen nog een beetje nachtrust te krijgen na deze heftige dag.
quote:Ach lief meiske tochOp donderdag 5 februari 2009 23:25 schreef happyme28 het volgende:
[..]
Het gaat nu weer redelijk met me. Heb het behoorlijk zwaar gehad, maar de pijn was met pijnstillers wel te dragen. Ca. een uur was behoorlijk heftig. Nu wel nog kramp en flink bloedverlies. Ik weet eerlijk gezegd niet of het voldoende is geweest.
Zal morgenochtend de gyn toch nog bellen. Misschien kan ze toch nog een echo doen om te zien of de 2e hoeveelheid cytotec nog nodig is. Ik vrees van wel, maar mocht het nodig zijn, dan kan ik dat ook nog wel trekken. Maar is het niet nodig, dan zou ik wel opgelucht zijn natuurlijk.
Nu proberen nog een beetje nachtrust te krijgen na deze heftige dag.
Ik zit met de tranen in mijn ogen, vind het zó kl#te voor je Ik hoop dat je ondanks alles toch een goede nachtrust hebt en neem vooral de tijd voor de verwerking van dit verlies. Hopelijk is je baarmoeder toch schoon nu.Ik ben hoopvol en voel me nu naar omstandigheden goed. Heb goed geslapen, duurde even voordat we in slaap vielen, moest er nog wel een keer uit, maar gelukkig een redelijke nacht gemaakt.
Sterkte happy
En Rottdog ook natuurlijk
[ Bericht 32% gewijzigd door maffemuts op 06-02-2009 15:37:40 ]
Ik hoop dat het misschien nog komt de komende dagen en anders afwachten wat er dinsdag op de echo te zien is. Waarschijnlijk blijft ook een curretage ons niet bespaard.
Hoe voel je je verder?
Ik vrees dat dinsdag nog wel een klap komt als blijkt dat het nog niet voorbij is. We houden er op dit moment wel degelijk rekening mee dat we er nog niet klaar mee zijn.
happy Heel veel sterkte voor jullie En Rottdog ook...
ik kreeg met mijn mk ook pillen. die moest ik vaginaal nemen ongeveer 5 uur voor de geplande tijd van de currettage. dit om weeen op te wekken en de baarmoedermond al wat te openen had de gyn gezegd. de kramp was vervelend en pijnlijk, maar qua bloeden heb ik geen verschil gemerkt, omdat ik dat al heel erg deed.
ik heb dus geen pillen gehad die de mk zelf op gingen ruimen, maar die hielpen bij de currettage. (eigenlijk dus heel anders, maar toch...)
rottdog, hoe gaat het nu met jou?
Neem je tijd om alles te verwerken..! Héél veel sterkte!!
Rottdog, ook voor jou heel veel sterkte
Zo verdrietig, zolang moeten wachten, dan daar het wondertje/verrassing, en dan gaat het mis... Denk ook heel veel aan jou!Emotioneel is het wel lastig. De plannetjes die we onbewust aan het maken waren gaan weer in de ijskast. Mijn moeder was hier vanmiddag met een prachtige bos bloemen en van mijn collega's kreeg ik gister een hele lieve kaart met een dinerbon voor ons tweetjes. Heel lief natuurlijk, maar het maakt we wel weer emotioneel natuurlijk. Ik zwerf hier wat in OUD maar ik hoor nergens meer thuis ofzo
klinkt een beetje vreemd, maar we zitten in een soort niemandsland.Ik moet woensdag een examen doen (ja ik heb besloten dit toch te doen, want afzeggen kan niet meer en ik moet toch verder) en tot die tijd blijf ik thuis om lichamelijk en emotioneel nog wat bij te komen, dinsdag nog naar de gyn te gaan en wat proberen te leren want daar ben ik de afgelopen weken natuurlijk ook niet aan toe gekomen (eerst door de wetenschap dat ik zwanger was en toen doordat het mis is gegaan).
Ik ben van plan (tenzij ik gecurreteerd moet worden) donderdag weer aan het werk te gaan en rustig te proberen de draad weer op te pakken.
Geen idee hoeveel lichamelijke impact een curretage nog op je heeft? Degenen die gecurreteerd zijn, hoe zwaar is die ingreep?
zwaard van damocles hangt er nog steeds
quote:Op zondag 8 februari 2009 20:36 schreef Rottdog het volgende:
Hier gebeurt nog steeds niets
zwaard van damocles hangt er nog steeds
Ik denk ook veel aan jullie. Ik hoop echt dat het snel op gang komt bij je, want dat wachten is killing.
mij is de curettage goed meegevallen hoor. Je voelt je er na alsof je een heel zware menstruatie hebt en blijft wrs ook wel een tijdje (heftig) vloeien. Maar het is 'te doen'.
Ik duim voor je dat die curettage niet nodig zal zijn
quote:Even eenOp zondag 8 februari 2009 20:36 schreef Rottdog het volgende:
Hier gebeurt nog steeds niets
zwaard van damocles hangt er nog steeds
voor jou...Waar je voor jezelf nog even moet nadenken: stel je moet die curretage, doe je em onder algehele verdoving of met een ruggeprik? Ik weet van mezelf dat ik erg ziek wordt van narcose en koos dus voor een ruggeprik. Dat is me heel goed bevallen. Je maakt het dan wel 'bewust' mee, maar ik heb niets gezien en niets gehoord, dank zij een radio op de operatiekamer. En complimenten voor iedereen die ik in het ziekenhuis tegenkwam die dag, iedereen was heel vriendelijk en bleef maar vragen of het ging. Dat maakt het natuurlijk ook al een andere ervaring.
Maar ik hoop voor je dat je de curretage bespaard blijft
En emotioneel...emotioneel duurt het gewoon even, maar dat is normaal. Wees ook niet te streng voor jezelf en doe het in je eigen tempo.Rottdog: verdorie, dat wil je toch ook niet zo. Ik hoop voor je dat het nu toch snel doorzet. Sterkte!
rottdog, ik heb er toen ook voor gekozen om eerst te wachten tot het vanzelf zou gebeuren, en dat lukte ook niet zo. na 2 weken begon 't dan eens een beetje met wat bloedverlies, maar uiteindelijk moest er toch nog gecurretteerd worden. (ik kreeg trouwens wel die optie van die vaginale pillen aangeboden maar vond dat maar eng spul). ik had echter niet het gevoel dat ik al die tijd voor niks had zitten wachten. het waren ook weken waarin ik afscheid kon nemen van dat vruchtje, van de hele droom over dat kindje die ik intussen al had opgebouwd. ik vond het ergens wel fijn om 't nog een tijdje bij me te dragen. (terwijl zoiets me van te voren een luguber idee had geleken). nogmaals sterkte ermee!
Happy & Rottdog... Veel sterkte...En ook voor de dames die meelezen, niet meeschrijven maar het wel nodig hebben een
Rottdog, sterkte met wachten
, het voelt inderdaad als een zwaard van Damocles, dat weet ik nog. Heb niets toe te voegen, alleen dat ik aan jullie denk en het zo verdrietig vind.
* Ik ''hoop'' dat alles nu schoon is en je niet nog operatie nodig hebt.
quote:Op maandag 9 februari 2009 07:49 schreef happyme28 het volgende:
Bedankt voor de reacties. Ik ben gisteravond het vruchtzakje volgens mij helemaal verloren. Zoals ik al dacht zat het er dus toch nog. Ik heb nu goede hoop dat curretage niet nodig is.
moeilijke tijd voor je! Wat een enorme rottijd voor jullie!Happy, ik hoop enorm voor je dat je in ieder geval het "goeie" nieuws krijgt morgen dat de curretage je bespaart blijft!
Lieve meiden, heel veel sterkte.
Nogmaals sterkte....
Ook voor Rottdog, wat een rottijd zit je in nu...
Over 2 weken weer terug voor controle.
Idd fijn dat zoals het er nu uitziet een curretage niet nodig is.... Ik duim voor je dat over 2 weken alles goed blijkt te zijn. Hopelijk is gematigd goed nieuws nu, goed nieuws over twee weken. Sterkte de komende dagen!Nu heb ik eerst nog pilletjes mee die ik 4 uur van tevoor moet inbrengen voordat ik onder narcose ga nog een inwendige echo of het nog nodig is.
Rottdog, sterkte donderdag...
Rottdog balen dat het niet vanzelf is losgekomen. Ik hoop dat het meevalt donderdag!quote:Hier gaat het eigenlijk wel ok. Bloeden is ook al sinds donderdag gestopt en we hebben al weer geoefend voor een nieuwe zwangerschap zeg maar
Het is natuurlijk nog wel even afwachten. De 26e nog een echo om te zien of alles helemaal schoon is. Zou wel een mega domper zijn als het niet zo is, want ik heb het voor mijn gevoel al afgesloten. Vergeten doe je het niet, maar we kijken weer vooruit en hebben vertrouwen in de toekomst zeg maar.
Happy...fijn dat je je al wat beter voelt. En inderdaad, vergeten doe je het nooit, maar hopelijk kan je het een goed plaatsje geven. En ik hoop ook dat je snel weer bij ons in de lijst komt
Happy, hopelijk is alles schoon de 26e!
Morgen om 14.50 staat het gepland.
Ben er nu ook gewoon klaar mee vooral geestelijk wil weer verder. Wil weer van mijn meissie genieten, samen leuke dingen doen. Ze is nu alleen nog maar uit logeren geweest wel handig zo'n voorjaarsvakantie maar wil haar gewoon weer in huis in der eigen bed hebben. Heb haar wel dagelijks gezien ze slaap bij mijn ouders maar toch.
Rottdog, ik snap wat je bedoelt! Ik hoop dat het morgen goed en snel verloopt, en dat je gauw de draad weer kan oppakken! Sterkte, en succes met de ingreep!Nogmaals sterkte Rottdog!
De ingreep valt echt mee, maar emotioneel is het wel even zwaar hoor meis. Ik denk aan je.
Sorry, het staat er zo stom nu... ik moest aan je denken en vroeg me af hoe het met je was, zeg maar.
Rottdog, is het je lichamelijk meegevallen? Ik hoop dat je het emotioneel ook hebt kunnen doorstaan. sterkte!
Het is me eigenlijk heel erg meegevallen, meldde me gisteren en mocht direct door er was ruimte tussendoor waardoor het mij weer 2 uren wachten scheelde. Na het gekke tintelende gevoel van de ruggeprik werd ik de ok binnen gebracht. Heb er bewust voor gekozen om geen roesje/narcose te nemen wordt er nl altijd zo verschrikkelijk ziek van. Ondertijds werd er mij gewoon van alles uitgelegd wat ze aan het doen waren wat ik wel prettig vond.
Tegen 6 uur was ik weer thuis, ben me eigen bed ingedoken en kom er nu net uitgerold. Nog wel wat zwabberig op de benen maar voor de rest voel ik me goed. Dan bedoel ik zowel lichamelijk als geestelijk er is een soort of rust over me heengekomen.
(heb zoveel zinnen getypt maar niets dekt de lading, en al het andere stond zo vreemd)
Take it easy
Fijn dat zoiets vervelends voor je gevoel toch goed is gegaan.6 maanden geleden gingen we samen voor de eerste keer naar de gynaecoloog toen mijn vriendin 6 weken zwanger was. De gynaecoloog kon bij de interne echografie de foetus niet vinden. Ze deed nog een keer maar kon nog niets vinden. Mijn vriendin moest een paar dagen later de bloed laten afnemen om te kijken of er een stijging is in de zwangerschapswaarde.
Volgens de gynaecoloog is de zwangerschapswaarde na een paar dagen niet veel gestegen en maakte ze een afspraak om de foetus weg te halen. Alvorens mijn vriendin naar huis ging, werd ze aangehouden door de verpleegster. Ze moet een dag voor de curettage opnieuw bloed laten nemen.
Een dag voordat de curettage zou plaatsvinden werd er dus bij haar bloed afgenomen en wat bleek? De zwangerschapswaarde bleek gestegen te zijn! Ditmaal ging mijn vriendin naar een andere gynaecoloog want de eerste gynaecoloog was met vakantie. en wat bleek??? Er was toch foetus te zien!!! De cutterage is gelukkig afgelast en tot nu toe gaat alles heel goed met de baby in het buikje!
Nog steeds ben ik heel kwaad op die gynaecoloog. Hoe kan die nou niets kunnen vinden?? Sindsdien hebben we een andere gynaecoloog genomen en we zijn reuze tevreden met de andere gynaecoloog.
In ieder geval gefeliciteerd met de zwangerschap!
gefeliciteerd Tennis-boy, dat was zeker schrikken!!! Fijn dat alles nu goed gaat!Het is nu dus wachten op een menstruatie en ze raadt ons aan om een cyclus te wachten dus ik ga morgen maar weer tempen om zo de eisprong te ontwijken. Nu hopen dat de menstruatie snel komt.
Ik vind het knap dat je er zo mee om weet te gaan... na mijn miskraam was ik er wel lang stuk van, en kon ik er niet zo goed over praten...Ik hoop dat ik je snel terugzie in het zwangerschapstopic
Rottdog
Alleen hubby is bang dat mochten we wel meteen zwanger raken het dan weer mis gaat omdat we niet gewacht hebben.... dus tsja, ik wil ook niet tegen zijn gevoel ingaan.
Misschien anders nog even bellen. Vind het eigenlijk gewoon zonde van de 'kans' zeg maar.
Juup en ik hebben besloten om idd een maand te wachten, eerst een weekje op vakantie en daarna pas weer de mmm in. Echter was dat toen niet meer nodig, was ik spontaan zwanger geraakt, nog wel op vakantie (hoe cliché
). Godzijdank hoefde ik niet meer de mmm in en het was zo geweldig dat ik spontaan zwanger raakte! 
Overigens zei de gyn dat wanneer een vrouw eenmaal zwanger is geweest, ongeacht of het eindigt in een miskraam, ze de volgende keer veel sneller zwanger is. Dat klopte dus heel erg goed bij mij
Als het goed voelt en jullie staan er achter, zou ik gewoon lekker gaan klussen hoor
ik denk dat we 'een beetje opletten' en hoe groot is de kans nou dat het meteen lukt. Ik hoop ook een beetje op die 'verhoogde kans' maar ik hou er rekening mee dat het wel weer even zal duren. De gyn zei overigens dat als ik weer zwanger zou zijn, ik best mag bellen voor een vroege echo, dus dat ga ik zeker onthouden
quote:Nou, dat is dus geen wet van Meden en Perzen. Bedoelde hij niet dat de kans groter is?
Overigens zei de gyn dat wanneer een vrouw eenmaal zwanger is geweest, ongeacht of het eindigt in een miskraam, ze de volgende keer veel sneller zwanger is.
Mijsje, ik hoop echt dat het voor jou ook binnenkort weer zal lukken.
quote:Als je het over lichamen hebt, heb je het nooit over wetten van Meden en Perzen natuurlijkOp vrijdag 27 februari 2009 19:06 schreef sombie het volgende:
[..]
Nou, dat is dus geen wet van Meden en Perzen. Bedoelde hij niet dat de kans groter is?
Dat weet iedereen Wat niet wil zeggen dat ik niet hoop dat het wel gebeurt bij Happy en de andere vrouwen in dit topic. En gelukkig is de kans om zwanger te raken wel groter na een miskraam.
quote:Het stond er wat krom, maar ik denk niet dat het zo bedoeld geweest is. Tja, en dan spreek ik uit eigen ervaring: zelfs al word je snel weer zwanger, dan moet het natuurlijk ook maar goed gaan natuurlijk.Op zaterdag 28 februari 2009 10:04 schreef sombie het volgende:
Nee, dat weet ik, Troel. Maar het stond er nu zo alsof je per definitie snel zwanger raakt na een miskraam. Dat kan valse hoop geven. Ik heb ruim een jaar geleden een miskraam gehad en ben sindsdien, ondanks 3 IUI-behandelingen, niet meer zwanger geweest. Zo zijn er meer vrouwen.
Wat niet wil zeggen dat ik niet hoop dat het wel gebeurt bij Happy en de andere vrouwen in dit topic. En gelukkig is de kans om zwanger te raken wel groter na een miskraam.
Woensdag al een beetje 'oud' bloed verloren. Na de verloskundige geweest, echo en we konden al wat zien (was niet eens inwendig). Was dus niets aan de hand.
Donderdag om 07.00 uur stond ik op, en alles zat onder het bloed.
En nu zit ik nog steeds zeer verdrietig te wezen.
Was 5,5 niet zo heel lang, en beter vroeg dan als je 3/4 maanden bent (jaja dat weet ik nu wel)...
Maar we gaan er weer voor.
Heb je trouwens nog controle gehad of de miskraam volledig was? Weet niet of dat normaal is, want ik liep al bij de gyn en dus kwam zij zelf met de vraag om terug te komen om te controleren of het weer 'schoon' was.
Sterkte, en inderdaad wat happy zegt: neem tijd om het te verwerken, want het is ook heel verdrietig en emotioneel
Zei heeft mij aan de telefoon versteld dat het waarschijnlijk eruit zal zien als een gewone ongesteldheid. En dat was ook zo. En ik heb een test gedaan, en er zit geen hcg meer in mijn lichaam.
quote:
Dat ik het erg onwaarschijnlijk vind dat de verloskundige niet wil controleren omdat het eruit ziet als een gewone ongesteldheid, aangezien dat niets zegt over het achterblijven van weefsel in de baarmoeder
quote:Ja, want hopelijk trekt ymme nu alsnog bij haar verloskundige aan de bel voor een nacontrole.Op dinsdag 7 april 2009 14:07 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik vind dit een nare steek, Troel. Is dat nou echt nodig?
Zijn genoeg mensen die een miskraam krijgen die nooit een nacontrole krijgen of je schoon bent of niet.
En als je wat tegen Ymme persoonlijk hebt dan PM je haar lekker wat je dwars zit ipv meerdere topics te verzieken met je negatieve commentaren en korte, geirriteerde antwoorden.
Ymme, wat Happy al zegt...lichamelijk gaat het snel beter, maar zorg dat je het ook geestelijk - op jouw manier- goed verwerkt.
Heeel lang geleden toen ik ook een hele vroege miskraam had, hoefde ik ook niet terug te komen. De laatste keer met 10 weken wel.
)Toen was er geen rede tot zorgen, en heeft ze een echo gemaakt.
Toen ik donderdags zoveel bloedverlies had, heb ik direct gebeld en toen zei zij mij, dat het een vroege miskraam was. En dat dit ongeveer 5 dagen zou duren (kon het vergelijken met een ongesteldheid).
Na het bloeden een test doen. Dit heb ik dan ook gedaan, en hierop was niets te zien.
Wat is hier ongeloofwaardig aan?
Troel, denk je dat ik hier gewoon over zit te liegen ofzo
Ymme, sterkte hoor.
Maar wat Happy zegt, als jij het niet vertrouwd, wel aan de bel trekken. En nogmaals veel sterkte!
Sterkte
Sterkte
luister goed naar je eigen gevoel om te doen wat je denkt dat goed is. Dat is vaak het beste om te doen. (al meer gezegd hier, maar wel gemeend...)Ymme, neem je tijd om dit te verwerken. Sterkte
Je kunt hier een hoop kwijt.
@ Flugeltje
Fluugs. Blijkbaar zal er sowieso een nieuwe echo gemaakt gaan worden om na te gaan of deze echoscopiste het allemaal wel goed gezien heeft. Zit ik ook echt op te wachten, nóg een bevestiging dat er geen leven in me zit. Heb het werk maar even een mail gestuurd dat ik donderdag nog maar niet begin. Wat een kuteinde van een heerlijke vakantie zeg!
Idd moest ik ook denken aan dat jij zei dat je geen gevoelige borsten meer had enzo.
Blijkbaar is het leven, en vooral een mensenlichaam, zo gemeen dat ze het vruchtje niet per se afstoot als het niet goed gegaan is.
Naar en vreselijk oneerlijk...
Heel veel sterkte, en doe het zoals het voor jou goed voelt. Dat is het enige dat je "moet"
Flugeltje,
ik vind het vreselijk voor je. Neem je tijd om ermee om te gaan zoals je zelf voelt hoe dat moet...Heel veel sterkte, ook voor Martijn!
ook ik herken je gevoel, maar ik snap ook dat je daar nu weinig aan hebt.
Als je wil praten, dan kan dat altijd. je mag me altijd een PM sturen.
quote:Dus dat ..Op dinsdag 14 april 2009 13:07 schreef mefke79 het volgende:
Flugel...ik herken je gevoel zoo goed. Er is een geen standaardrecept om hier snel en goed overheen te komen, doe het op je eigen manier. Tips nodig? Pm me maar, ik heb in ongeveer dezelfde situatie gezetenvorig jaarbegin dit jaar.
Ook voor Martijn, mijn man voelde zich zo machteloos, hij wilde van alles doen, maar kon zo weinig. Hij was vooral een luisterend oor, maar dat was zooo belangrijk voor me. Sterkte!
Zelf zit ik nog een beetje in een achtbaan. Het ene moment gewoon rustig en het volgende moment jank ik alles bij elkaar. Het is ook weer heel onwerkelijk, net zoals het zwanger zijn eigenlijk. Martijn is lief
Heeft zelf natuurlijk ook verdriet, maar doet z'n best er voor me te zijn. Dit gaat een fiks gevalletje uithuilen worden gok ik zo. Vorige keer was het maar 5 weken en kon ik er na een dag of wat wel weer redelijk mee omgaan, maar dit is anders. Ik had m'n planning al zo'n beetje rond. Was al een beetje gewend aan het idee. Ik zag verdorie een hartje 3 weken geleden! Dan gaat het vrijwel nooit meer mis....
Zo heel soms sucks life bigtime...
ik krabbel wel weer op hoor, maar vandaag is het een dag om te zwelgen. Ach hell, misschien zwelg ik de hele rest van de week wel.
. Veel sterkte hoor quote:Tien weken en drie dagen. Eigenlijk had ik vandaag op de echo een echt kindje moeten zien ipv een vruchtje van ruim 7 weken. (vorige echo was bij 7 weken, 2 dagen. dus vruchtje is vrij snel daarna afgestorven)Op dinsdag 14 april 2009 14:51 schreef Guuzewuus het volgende:
Nou Flugel, je was eigenlijk al zo ver hè. Poeh
Ik hoop dat je het gewoon kunt laten gebeuren, die emoties. En dat de vrouwenmantel helpt. Veel sterkte, denk goed om jezelf...
quote:Klopt dat ik die pillen gehad heb (cytotec) en wat vreemd dat ze die niet voorschrijven als de patient hier de voorkeur aan geeft. Zeker als het er op lijkt dat het niet vanzelf komt. Curretage brengt toch altijd, hoe klein ook, een risico met zich mee. De pillen werken niet gegarandeerd, maar in 80% van de gevallen volgt een volledige miskraam.Op dinsdag 14 april 2009 14:40 schreef flugeltje het volgende:
De pillen waar ik hier over hoorde (van jou toch Happy?) geven ze hier blijkbaar niet, dus het zou waarschijnljk toch een curretage worden. (Hoewel ik dat liever niet wil)
Misschien toch nog eens vragen naar de reden dat ze ze niet voorschrijven. Ik vond het prettig dat ik het gewoon thuis kon ondergaan en dat als het goed zou gaan, een curretage bespaard zou blijven.
Enne... jank maar flink uit hoor en als ik jou was, zou ik deze week gewoon voor jezelf houden. Ik wilde ook weer gaan werken na een paar dagen, maar achteraf blij dit niet gedaan te hebben en even een paar dagen extra heb genomen.
Je mag hier, via pm overal zwelgen. Ookal is het 2 weken.
Het is gewoon zo ontzettend K*T en onwerkelijk voor je op dit moment.
Mijn vriend was 1,5 week geleden (zo kort pas) ook ontzettend lief voor mij.
Daar heb je heel veel aan.
Ik zit hier op mijn werk mijn tranen terug te duwen, ik vind het zo erg voor je... Het is gemeen...Je moet echt niet te sterk willen zijn nu hoor, het is hartstikke heftig!!
Heel veel sterkte voor jou en je vriend
Veel sterkte meis, en Martijn natuurlijk ook.
Over die pillen...ik kreeg ze ook niet. Kennelijk zijn ze het daar toch niet over eens in de medische wereld.
Meisje ik wil je zo graag even knuffelen...
en wat Lishe zegt, ook over een half jaar, of nog langer, staat m'n pmbox open... je vergeet dit niet!
Heel veel sterkte, ook voor Martijn. Schaap vond het vreselijk dat hij zo weinig voor me kon doen, behalve me maar verdriet laten hebben. Ik ben erg blij dat hij dat kon, want dat was waar ik behoefte aan had. Volg je gevoel, dan doe je het altijd goed
En uiteraard, pm als je wil, post, praat, of niet
Vraag mezelf af wat er fout is gegaan, waarom twee keer op een rij? Is het mij dan niet gegund? Ik ben gestopt met roken, heb alles gelaten wat ik moet laten en alles gedaan wat ik kon doen. Waarom dan toch niet? En vervolgens voel ik mezelf weer schuldig omdat ik vind dat ik teveel zwelg in zelfmedelijden
Het voelt ook een beetje als een nederlaag. Mijn lichaam heeft gefaald, ik ben niet in staat gebleken om een kindje af te bakken, zelfs niet als alle tekenen gunstig zijn. (goeie echo bij 7 weken). Aan de ene kant wil ik dat de vrucht nú loskomt, aan de andere kant wil ik zelf nog niet loslaten. Het is een achtbaan en ik zit er middenin.
Lang leven de HCG die nog aanwezig is, die versterkt de emoties ook nog eens lekker.
En ja als ik realistisch ben weet ik dat er gewoon een aanlegfout is geweest, dat waarschijnlijk niemand hier iets aan kan doen en het hoogstwaarschijnlijk gewoon een pijnlijk toeval is dat het twee keer achter elkaar gebeurd. Maar ik ben even heel erg verdrietig en realisme is ver te zoeken. Ik wil in november m'n kindje krijgen en niet weer opnieuw moeten beginnen...
Snap ik dat je in november gewoon je kindje wil krijgen, ik weet niet wat ik erop moet zeggen. Het lijkt me heel erg. Hoop dat je snel rust vind, doe het lekker op jouw tempo.Na mijn miskraam ben ik heel snel gecuretteerd; dit wilde ik zelf graag. Ik kon het niet aan om af te wachten
Mocht je willen PM'en of vragen hebben, ga je gang
Neem de tijd, rouw en huil, neem afscheid op een voor jou goede manier. Sommige mensen gebruiken daartoe een ritueel, of een symbolisch iets... Laat je steunen en wees niet zo streng voor jezelf. Je kindje verliezen is een van de verdrietigste dingen die je kan overkomen vind ik...
Flugeltje...Dit is geen goed nieuws, wat onzettend k*t voor je en voor martijn!
Hier kan ik zo boos om worden
Heel heel veel sterkte de komende dagen en laat je niet gek maken!
Tja woorden schieten tekort ik vind dit altijd zo naar om te moeten lezen
en weet eigenlijk nooit goed wat ik moet zeggen, het slaat toch altijd net de plank mis ), maar dat is niet erg. Hij krijgt ook wel de complete emotionele achtbaan over zich heen, eerst bijna 3 maanden een hormonenmonster en nu het door hormonen versterkt verdriet. Als dit geen echte liefde is weet ik het ook niet meer Het is trouwens een vreemd iets dat ik toch een beetje het gevoel heb dat verdriet niet mag omdat je 'toch weet dat het binnen de eerste 12 weken mis kan gaan'. Onzin natuurlijk, maar nu de mensen die na de goeie echo vroegen of we het wel al bekend moesten maken op een wrange manier gelijk hebben gekregen voelt het wel een beetje zo. Alsof we, arrogant en wel, gedacht hebben dat de statistieken niet voor ons gelden ofzo. (de goden verzoeken en zulksch) En nogmaals, ik weet dat het eigenlijk onzin is, maar ik zie de ironie er dan wel weer van in. De kans dat het misgaat na een kloppend hartje gezien te hebben schijnt zó klein te zijn dat zelfs de echoscopiste oprecht verbaasd was dat het alsnog mis was gegaan.
Wil de komende periode onder de dekens kruipen en er niet meer onderuit komen, wil niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Zéker niet als het over verdrietige dingen gaat. Kan verdriet face-to-face ook niet goed tonen. Heb de neiging om dan mijn schouders te rechten en te zeggen "dat het wel goed komt"
Enfin, lang verhaal kort. Heb besloten dat ik hier niet te lang mee rond wil blijven lopen. Ga straks de VK bellen dat ik niet tot donderdag wil afwachten, maar aktie wil ondernemen. Vraag bij de Gyn overigens toch naar die pillen van Happy, wil het toch eerst (min of meer) zelf proberen.
Inmiddels heeft een verkreukelde Martijn zich bij me gevoegd.
Ga zo maar weer een poging doen tot slapen. Niet slapen veranderd de uitkomst toch niet... 
mijn verloskundige zei dat de kans na een goede echo 2-3% is dat het mis gaat en dat dat de hele zwangerschap zo blijft...
Ik hoop dat de verloskundige of gynaecoloog je snel kan helpen
Nogmaals een dikke
voor jullie beiden. Ik snap idd ook wel wat je zegt over 'de goden verzoeken' en zeker als mensen je daarvoor gewaarschuwd hebben, maar als de vk zegt dat je je nu geen zorgen meer hoeft te maken is het toch ook niet gek dat je aan dat gevoel van euforie en blijdschap gevolg hebt gegeven?
Enfin, cytotec it is... Heb inmiddels de pillen ingebracht en nu is het wachten op wat gaat komen. Heb van die nachtmaandverbanden gehaald, want zoals ik het beluisterde van die gyn gaat het erger worden dan Afghanistan en Irak bij elkaar.... (al vermoed ik daar wel enigzins overdrijven omdat ze het middel liever niet geven)
Nog een keer sterkte op deze moeilijke middag
Een kans is een kans, hoe wrang ook, maar dat heb je idd al ondervonden...
Hopelijk komt het goed los en valt het mee met het bloed.
Heel veel sterkte meid.
Sterkte!
(Ik heb, bijna 2 jaar geleden, ongeveer hetzelfde meegemaakt dus mocht je behoefte hebben dan mag je altijd PM-en!)
Neem in ieder geval de tijd om het te verwerken, en voel je daar alsjeblieft niet schuldig, zwak of wat dan ook over. Bij mij heeft het best lang geduurd voordat ik er over kon praten zonder te huilen, en ik ben 2 weken thuis gebleven van mijn werk. Het is toch echt wel een rouwproces waar je doorheen moet, het afscheid nemen en het opnieuw plannen maken voor de nabije toekomst.
Heel veel sterkte!
Ik wil overigens nog wel hulde en kuddo's uitdelen aan lieve en mooie mensen die ik vandaag tegenkwam op het ziekenhuis. Geen overdreven medeleven (of nog erger, medelijden), maar gewoon een kordate aanpak. De zaken bij de naam noemen zónder té zakelijk te worden. Begripvol, attent en ja, óók ruimte voor een geintje tussendoor.
En nog meer kuddo's voor alle mensen die me gemaild of gePMt hebben en/of me hier in het topic een hart onder de riem gestoken hebben.
Dát was even heel hard nodig. Ook om te beseffen dat ik niet de eerste ben die dit overkomt en ook zeker niet de laatste zal zijn. En dat het ook allemaal goed kan komen, getuige de vele zwangeren onder de ervaringsdeskundigen.Overigens Loïs, je zegt het precies goed. Ik heb inderdaad de controle weer teruggenomen. Zo zit ik in elkaar. Je bent controlfreak of je bent het niet
(zelfs op de meest verdrietige momenten). Als het dan mis moet gaan nu, dan ook wel op mijn manier en volgens mijn voorwaarden. Het is een manier van omgang vinden. Gelukkig sta ik mezelf tegenwoordig wel toe om ook te voelen, anders had ik nu niet met van die puffige oogjes gelopen. Het is de aanleiding zo triest is, anders zou het er bijna schattig uitzien.En zo ben ik toch weer een heel stuk verder terwijl ik alleen even wilde vragen hoe het bij anderen verliep.
Mijn zusje heeft ook Cytotec gehad na een miskraam en die kreeg een soort van hele lichte wee-en. Niet om weg te puffen maar wel aanwezig zo omschreef zij het. Tussen de eerste en de tweede had ze een vroege miskraam.
Ik vind het goed vna je dat je de controle teruggenomen hebt, als je je daar beter bij voelt. Ik vind ook dat je het goed goed. Een sterke meid met oprecht en terecht verdriet. Je bent niet de eerste en je zult ook niet de laatste zijn, maar op dit moment overkomt het jou en is het jouw verdriet!
quote:Ik had 2 pillen vaginaal ingebracht rond een uur of half 1, na ongeveer een half uurtje begonnen lichte krampjes, heb toen de hele dag door paracetamol afgewisseld met ibuprofen genomen. Volgens mij begon ik na een uur of 3 te bloeden, maar niet meer dan een menstruatie.Op woensdag 15 april 2009 16:05 schreef flugeltje het volgende:
Even voor de dames met ervaring, hoe lang duurde het ongeveer tot er iets begon te gebeuren? Er gebeurt voor mijn gevoel namelijk helemaal niets. Ik voel wat druk op m'n baarmoeder (alsof ie 'hangt' zeg maar) maar dat is ook alles, geen kramp, geen bloed. En dat is vrij bizar als je zit te wachten op een voorspelde massaslachting
's avonds om een uur of half 7 begon de hel (liggen, staan, kruipen... sorry het is echt niet fijn, maar zeker wel te doen). Dit duurde tot een uur of 10 geloof ik. Zeker de laatste uren veel bloedverlies. Maar het moet ook niet zoveel zijn dat het langs je benen loopt hoor.
De dag erna heb ik nog 2 pillen genomen omdat de gyn dacht dat het nog niet volledig was, maar dat heeft niet veel uitgehaald. In de daaropvolgende week, heb ik nog veel 'resten' verloren en na een kleine week was ik schoon.
Ik begreep wel dat het bij iedereen anders is, dus het kan ook anders werken. Maar als het echt gaat werken, wees dan niet te zuinig met de pijnstillers.
Succes!
Ik hoop echt dat het werkt bij jou!Martijn had trouwens vanmiddag broodjes filet americain en rosbief voor me gemaakt. Daar heb ik best wel van gesmuld
Het is dat ie enorm bezet is anders zou ik 'm iedereen aanraden, die teerbeminde van mij Goed dat je ervan gesmuld hebt en lief dat ie dat voor je gehaadl heeft
Wij zijn 's middags toen we zeker wisten dat ik 2 dagen later de pillen zou krijgen samen naar een cocktailbar gegaan en daar hebben we ons een aantal cocktails lekker laten smaken onder het genot van wat sigaretten. Voor ons werkte dat.
Ik durf echter geen sigaret te nemen, ben nu een maand of vier gestopt en de moeite die het me gekost heeft weerhoud me ervan er nog eentje op te durven steken. Al zou ik er bijna een moord voor doen nu.
) Ik heb me trouwens vergist, ik heb ook 4 pillen gekregen de eerste dag en 4 pillen de 2e dag. Heb jij ook nog voor een 2e dag gekregen?
quote:Nee, nog niet. Morgenochtend eerst controle en dan krijg ik nieuwe mee als het nodig is.Op woensdag 15 april 2009 17:35 schreef happyme28 het volgende:
Oe flugel, verwen jezelf gewoon lekker met filet amicain en rosbief (en niet met sigaretten
Ik heb me trouwens vergist, ik heb ook 4 pillen gekregen de eerste dag en 4 pillen de 2e dag. Heb jij ook nog voor een 2e dag gekregen?
Miss_Sly, ik dacht ook al niet dat het een aanbeveling was hoor
Maar ik heb er inderdaad ook enorm veel zin in. Je blijft er naar (willen) grijpen op moeilijke momenten...Hier zijn de krampen inmiddels begonnen. Nog goed te doen. En gezien de kleur van de afscheiding (smakelijk eten allemaal) lijkt het erop dat ook het bloed ieder moment kan gaan komen.
Ik duik zo in ieder geval wel m'n bed in, heb vannacht amper geslapen en kan wel wat rust gebruiken. Gelukkig ben ik al een stuk rustiger dan gisteren, dus slapen zou moeten lukken.
Hopelijk wordt het niet al te zwaar voor je verder.