Abortus 5 jaar geleden

Zeker een man kan niet oordelen over de gevoelens die komen kijken voor en na een abortus, al helemaal geen jongetje van net 17.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 17:53 schreef BabblingBrook het volgende:
Zeker een man kan niet oordelen over de gevoelens die komen kijken voor en na een abortus, al helemaal geen jongetje van net 17.

Vrouwen Altijd maar blijven zeiken om gelijke behandeling, dat we hetzelfde zijn, blablabla. Maar als het uitkomt toch de zwakke, gevoelige vrouw spelen.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 17:56 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Vrouwen Altijd maar blijven zeiken om gelijke behandeling, dat we hetzelfde zijn, blablabla. Maar als het uitkomt toch de zwakke, gevoelige vrouw spelen.

Klets niet zo dom.

Als ik jou na het maken van een fout iedere dag keihard in je ballen zou trappen zou het ook wennen na een tijdje, maar leuk of minder pijnlijk wordt het nooit, want je met iedere trap word je herinnerd aan die ene dag. Nou ja dat is abortus voor vrouwen.

Heel vreemd hoe verschillend de procedures zijn bij verschillende mensen.
Ik heb 2 abortussen gehad en heb zeker van de laatste veel spijt. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.
Overigens heb ik de echo niet mogen zien en mocht er ook niemand mee tijdens het gesprek, de ingreep en ook niet op de uitslaap kamer.
TS: jij komt vast niet uit NL, want jouw ingreep wijkt wel erg veel af van de andere verhalen. Hier in Nederland kun je dus kiezen tussen plaatselijke en algehele verdoving.

quote:

Op dinsdag 15 april 2008 21:34 schreef MLI het volgende:
Ik ben het eens met Aventura, vreemd verhaal. Er zijn zeer strikte procedures. Je gaat naar de huisarts om het voor te leggen, vervolgens is hij wettelijk verplicht om je een week bedenktijd te geven. Daarna ga je terug en maak je een afspraak met de abortuskliniek. Daar krijg je de dag van de abortus zelf nog een gesprek, een gesprek alleen en een gesprek met iemand erbij als je daar behoefte aan hebt. Een uur later krijg je een zetpil die je eventueel zelf ook in mag doen, een lichte verdoving. Daarna wordt je op de behandeltafel gelegd, de procedure duurt een minuut of 10-20 en is inderdaad pijnlijk. Het is een zeer zware ongesteldheid in hevige krampen. Ik meen me tijdens of na de procedure een injectie in mijn arm te herinneren maar dat weet ik niet zeker. Daarna ga je inderdaad naar een soort uitslaapkamer met gordijnen, einde van de middag sta je weer buiten. Overigens mocht mijn moeder wel gewoon komen kijken maar misschien was dat een uitzondering omdat ik nog behoorlijk jong was. Al met al is het lopende band-werk, elke arts handelt volgens mij minstens elk uur een abortus af.

Bij mij ging het niet zo. Ik hoefde niet naar de huisarts en ik hoefde ook geen bedenktijd (als de bevruchting onder een bepaald aantal dagen zit, is het wettelijk niet verplicht om 5 dagen bedenktijd te hebben) en ik kreeg ook geen zetpil..

quote:

Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:

wil je me dat uitleggen, waarom nu wel spijt en toen niet?
daarvoor is dit topic ook bedoeld, ik wilde alleen ervaringen delen...

Ik had toen ook al spijt, maar het voelde alsof ik toen geen keuze had. Het verhaal zit nogal ingewikkeld in elkaar, maar meer kan ik er ook niet over zeggen hier. Anders dan jij, denk ik niet dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:
en ik weet echt 100 % zeker ik had geen verdoving, en een algehele verdovind was sowiso uit den boze want dan maakte je de keuze niet bewust mee zeiden ze ook
er was ook niemand in de kliniek die narcose mochten uitvoeren
dan kon alleen in ziekenhuis en ja dat mocht dus niet

Schandalig
Bestaat die kliniek nog en weet je toevallig ook of die procedure nog steeds hetzelfde is?

Naja, even advocaat van de duivel..maar het 'jongetje' hier boven mij vind ik wel gelijk hebben.
Hoe lang wil je treuren?
Je hebt toentertijd hopelijk een bewuste en weloverwogen keuze gemaakt.
Ga die ingodsnaam eren, ipv vervloeken.
Ik heb er geen seconde spijt van; ik heb spijt van de zwangerschap, van de slechte timing en van het MOETEN aborteren.
Maar ik heb nooit spijt gehad van de keuze zelf. Ik heb namelijk bewust gekozen voor leven.

Waarmee ik niet wil zeggen dat je je niet kut mag voelen hoor; dat is je goed recht. Maar erin zwelgen is niet ok.
Als zich een situatie heeft voorgedaan dat het niet je eigen keuze was, dan is er iets anders aan de hand en dan begrijp ik de emotionele pijn echt heel goed.
Zoiets mag niet gebeuren.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:

[..]

wil je me dat uitleggen, waarom nu wel spijt en toen niet?
daarvoor is dit topic ook bedoeld, ik wilde alleen ervaringen delen...

ik kom trouwens wel uit Ned, heb het in maastricht laten doen
en ik weet echt 100 % zeker ik had geen verdoving, en een algehele verdovind was sowiso uit den boze want dan maakte je de keuze niet bewust mee zeiden ze ook
er was ook niemand in de kliniek die narcose mochten uitvoeren
dan kon alleen in ziekenhuis en ja dat mocht dus niet

Wat??
Dat is niet de normale gang van zaken hoor. Dat moet overigens allejezus pijnlijk zijn geweest..ook fysiek.
Heb je er nooit een brief/klacht aan willen wijden? Of weet je nu pas dat het niet klopt?

quote:

Op woensdag 16 april 2008 18:09 schreef BabblingBrook het volgende:

[..]

Klets niet zo dom.

Als ik jou na het maken van een fout iedere dag keihard in je ballen zou trappen zou het ook wennen na een tijdje, maar leuk of minder pijnlijk wordt het nooit, want je met iedere trap word je herinnerd aan die ene dag. Nou ja dat is abortus voor vrouwen.

Oké, ik zal even heel concreet aantonen wat deze vergelijking zo ridicuul veel laat verschillen:

Elke dag in je ballen getrapt worden doet iemand anders je aan (lijkt me fysiek onmogelijk om in je eigen ballen te schoppen).

Elke dag jezelf in slaap janken door een gemaakte keuze van jaren terug doe je zelf

quote:

Op woensdag 16 april 2008 18:30 schreef mirannie het volgende:

Ik heb 2 abortussen gehad en heb zeker van de laatste veel spijt. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.

Niet om meteen je af te branden hoor, maar juist iemand die het heeft meegemaakt zou wat voorzichtiger moeten zijn, en als het dan gebeurd de keuze iets weloverwogener mogen maken? De omstandigheden kan je dan maar deels de schuld geven, lijkt mij?

quote:

Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:

[..]

wil je me dat uitleggen, waarom nu wel spijt en toen niet?
daarvoor is dit topic ook bedoeld, ik wilde alleen ervaringen delen...

ik kom trouwens wel uit Ned, heb het in maastricht laten doen
en ik weet echt 100 % zeker ik had geen verdoving, en een algehele verdovind was sowiso uit den boze want dan maakte je de keuze niet bewust mee zeiden ze ook
er was ook niemand in de kliniek die narcose mochten uitvoeren
dan kon alleen in ziekenhuis en ja dat mocht dus niet

Ik heb het ook in Maastricht laten doen, nu ook een jaar of vijf-zes geleden.

Misschien dat je het na verloop van tijd vergeet. Ik weet het ook niet meer precies, maar denk wel dat ze hebben verdoofd hoor. Misschien door een pasta in je vagina/baarmoeder in te brengen, die verdovend werkt?
Het is allemaal al wat jaartjes geleden en die dingen vergeet je dan.
Een zetpil heb ik daar inderdaad ook nooit gehad.

Wel nog een paar dagen bedenktijd, die wettelijk verplicht is. Ik was een week of zeven zwanger.
Misschien ben je dit in de loop der jaren ook 'vergeten'?

quote:

Op woensdag 16 april 2008 23:37 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Elke dag jezelf in slaap janken door een gemaakte keuze van jaren terug doe je zelf

Niemand zegt dat toch te doen?

Alleen dat je er vijf jaar later opeens weer aan moet denken.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 23:38 schreef barbarb het volgende:

Niet om meteen je af te branden hoor, maar juist iemand die het heeft meegemaakt zou wat voorzichtiger moeten zijn, en als het dan gebeurd de keuze iets weloverwogener mogen maken? De omstandigheden kan je dan maar deels de schuld geven, lijkt mij?

Ik heb nogal een kort stukje hier geschreven, dus kan me niet voorstellen dat jij nu ineens mijn hele situatie kent. Daarbij ben ik niet 2x, maar zelfs 3x zwanger geweest. En de middelste heb ik dus wel gehouden. Voor de rest heb ik helemaal geen zin om me tegen dit soort dingen te gaan verdedigen, heb ik al vaak genoeg moeten doen, dus houd je mening voor je als je niet weet hoe de vork precies in de steel zit.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 07:55 schreef mirannie het volgende:

[..]

Ik heb nogal een kort stukje hier geschreven, dus kan me niet voorstellen dat jij nu ineens mijn hele situatie kent. Daarbij ben ik niet 2x, maar zelfs 3x zwanger geweest. En de middelste heb ik dus wel gehouden. Voor de rest heb ik helemaal geen zin om me tegen dit soort dingen te gaan verdedigen, heb ik al vaak genoeg moeten doen, dus houd je mening voor je als je niet weet hoe de vork precies in de steel zit.

Jij post het hier op een openbaar forum, mag ik er dan niet op reageren? Ik vraag enkel wat, ik vind het enkel raar dat als je 3 keer zwanger bent geweest, je de derde keer niet voorzichtiger bent. Dat is toch een normale vraag? En het is makkelijk om te zeggen dat ik mijn mening voor mij moet houden als jij er niet dieper erin wilt gaan. Is er een reden dat je het niet wilt vertellen?

quote:

Op woensdag 16 april 2008 17:24 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Maar die zaken móet je achter je zetten, benaderen met pure rationaliteit. Er aan blijven denken, elke dag beginnen met gevoelens van spijt en onzekerheid, twijfel en depressie is toch niet goed? Zoals ik al zei, wat is gebeurd blijft in dit geval zo, en eraan ten onder gaan is jammerlijk en overbodig.

Wijs gesproken door iemand die waarschijnlijk weinig ervaring heeft met verwerking. Jouw alternatief is namelijk opkroppen. Op het moment dat je iets overkomt is dat nuttig, maar later gaat het alleen maar etteren en rotten onderhuids, waardoor de schade veel groter wordt. Rationaliteit, my ass! Weet je wat kut is? Mensen die niet verwerken vragen zich altijd af wanneer hun gevoelens ze achterhalen, en als het zover is is het alsnog onverwacht.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 13:21 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Kan me herinneren dat de abortus zelf echt maar enkele minuten duurde, het 'leegzuigen' is zo gebeurd en duurt echt niet tot 20 minuten.

Bij mij wel, was ingenesteld op een plek die moeilijk te bereiken was.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 19:48 schreef Wishess het volgende:

[..]

Bij mij ging het niet zo. Ik hoefde niet naar de huisarts en ik hoefde ook geen bedenktijd (als de bevruchting onder een bepaald aantal dagen zit, is het wettelijk niet verplicht om 5 dagen bedenktijd te hebben) en ik kreeg ook geen zetpil..

Ja, strange, er zitten echt veel verschillen tussen de procedures. Er is mij bijvoorbeeld nooit een andere verdoving aangeboden dan die zetpil. Ik was op het moment van de abortus 8 weken zwanger, toen ik voor het eerst naar de dokter ging was ik 5 weken zwanger.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 21:03 schreef SHE het volgende:
Dat moet overigens allejezus pijnlijk zijn geweest..ook fysiek.

Ja, het is echt afzien zonder verdoving. Ik heb nog dagen kramp gehad in mijn benen, rug, kont en buik doordat ik al mijn spieren aanspande. Na de ingreep moest ik zelf naar de uitslaapkamer lopen, een kleine 20 meter. Na 2 stappen ben ik tegen de grond gegaan en hebben ze me toch maar ondersteund/gesleept.

[ Bericht 18% gewijzigd door MLI op 17-04-2008 08:59:24 ]

quote:

Op donderdag 17 april 2008 08:27 schreef barbarb het volgende:

[..]

Jij post het hier op een openbaar forum, mag ik er dan niet op reageren? Ik vraag enkel wat, ik vind het enkel raar dat als je 3 keer zwanger bent geweest, je de derde keer niet voorzichtiger bent. Dat is toch een normale vraag? En het is makkelijk om te zeggen dat ik mijn mening voor mij moet houden als jij er niet dieper erin wilt gaan. Is er een reden dat je het niet wilt vertellen?

Je vraagt niet waarom ik niet voorzichtiger ben geweest, je ZEGT dat ik voorzichtiger had moeten zijn. Dat zijn toch 2 heel verschillende dingen. En nogmaals, jij weet niet hoe de situatie is, waar heb ik gezegd dat ik onvoorzichtig ben geweest?

Edit: Bij nader inzien toch te persoonlijk.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 20:59 schreef SHE het volgende:
Naja, even advocaat van de duivel..maar het 'jongetje' hier boven mij vind ik wel gelijk hebben.
Hoe lang wil je treuren?
Je hebt toentertijd hopelijk een bewuste en weloverwogen keuze gemaakt.
Ga die ingodsnaam eren, ipv vervloeken.
Ik heb er geen seconde spijt van; ik heb spijt van de zwangerschap, van de slechte timing en van het MOETEN aborteren.
Maar ik heb nooit spijt gehad van de keuze zelf. Ik heb namelijk bewust gekozen voor leven.

Waarmee ik niet wil zeggen dat je je niet kut mag voelen hoor; dat is je goed recht. Maar erin zwelgen is niet ok.
Als zich een situatie heeft voorgedaan dat het niet je eigen keuze was, dan is er iets anders aan de hand en dan begrijp ik de emotionele pijn echt heel goed.
Zoiets mag niet gebeuren.

Dat dacht ik ook.
Hij zegt het alleen wat te hard, want soms komen dingen boven, het maakt daarbij niet uit of je zelf voor iets hebt gekozen of dat iets je is "aangedaan", Als je eraan terugdenkt, kunnen dingen pijn doen.

Het is niet goed om er constant mee bezig te zijn, maar bepaalde gebeurtenissen, kunnen oud zeer naar boven halen.
Een vriendin van me heeft abortus laten plegen toen ze 18 was, ze heeft er goed over negedacht en stond helemaal achter haar keuze, nu heeft ze een dochtertje en toen ze zwanger was en daarna, heeft ze het moeilijk gehad met die abortus.
Hoe had het kindje er nu uitgezien? Had ze wel het juiste gedaan? Inmiddels heeft ze het weer een plaatsje kunnengeven.

Dingen spelen door in je leven, gebeurtenissen bepalen ook hoe je bent/wordt, dat wil niet zeggen dat je je altijd maar druk moet maken, maar wel dat je het niet moet negeren.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 09:45 schreef mirannie het volgende:

[..]

Je vraagt niet waarom ik niet voorzichtiger ben geweest, je ZEGT dat ik voorzichtiger had moeten zijn. Dat zijn toch 2 heel verschillende dingen. En nogmaals, jij weet niet hoe de situatie is, waar heb ik gezegd dat ik onvoorzichtig ben geweest?

Ik VIND zelf (dus zeg maar even gemakkelijk MIJN MENING IS) dat je wat voorzichtiger had moeten zijn. En ik vraag in mijn eerste post hier had je niet wat voorzichtiger kunnen zijn? Zeker nu ik weet dat het je derde zwangerschap was, en je tweede abortus waar je dus blijkbaar redelijk van slag van bent. Lijkt mij een legitieme vraag. En nee ik weet niet wat de situatie is geweest, maar op basis van wat ik hier lees mag ik toch een mening vormen. Ik heb toch inmiddels al gevraagd of je anders wat meer licht in de duisternis wilt schijnen?

quote:

Op donderdag 17 april 2008 13:02 schreef barbarb het volgende:

en je tweede abortus waar je dus blijkbaar redelijk van slag van bent.

Ben er echt niet dagelijks mee bezig ofzo, maar er zijn nou eenmaal momenten dat oude wonden gewoon open gereten worden. Maar ben er nu echt niet meer van slag van, ben alleen niet blij met de keus die ik heb moeten maken. Maar nogmaals, gedane zaken nemen geen keer.

quote:

En nee ik weet niet wat de situatie is geweest, maar op basis van wat ik hier lees mag ik toch een mening vormen. Ik heb toch inmiddels al gevraagd of je anders wat meer licht in de duisternis wilt schijnen?

Het enige licht dat ik erop wil laten schijnen is dat ik niet onvoorzichtig ben geweest ook al ben jij van mening van wel.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 13:14 schreef mirannie het volgende:


Het enige licht dat ik erop wil laten schijnen is dat ik niet onvoorzichtig ben geweest ook al ben jij van mening van wel.

Ik lees in je geschiedenis dat je alleenstaand bent, dus dat lijkt mij je achtergrond. Vindt je het gek als ik dan ga vragen waarom je er spijt van hebt, aangezien je al alleenstaand moeder bent van een. Is dat niet een beetje naief? En heb je er om andere reden spijt dan praktische?

quote:

Op donderdag 17 april 2008 13:29 schreef barbarb het volgende:

[..]

Ik lees in je geschiedenis dat je alleenstaand bent, dus dat lijkt mij je achtergrond. Vindt je het gek als ik dan ga vragen waarom je er spijt van hebt, aangezien je al alleenstaand moeder bent van een. Is dat niet een beetje naief? En heb je er om andere reden spijt dan praktische?

Jee, doe eens normaal ofzo.

Misschien was ze toen wel samen met iemand, wie weet is ze wel gescheiden.

Als iemand er niet over wenst door te praten moet je niet zelf blijven doorzeuren.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 14:14 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]


Als iemand er niet over wenst door te praten moet je niet zelf blijven doorzeuren.

Ik vond het alleen raar dat ze zo hard tegen mij in ging terwijl ik, een in mijn ogen, normale vraag stelde. Even een snelle blik op haar verleden hier op Fok! is ze er meestal wel open over, vandaar de "brutale" vraag. Mocht het té bot overkomen hier mijn excuses.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 08:44 schreef MLI het volgende:

[..]

Wijs gesproken door iemand die waarschijnlijk weinig ervaring heeft met verwerking. Jouw alternatief is namelijk opkroppen. Op het moment dat je iets overkomt is dat nuttig, maar later gaat het alleen maar etteren en rotten onderhuids, waardoor de schade veel groter wordt. Rationaliteit, my ass! Weet je wat kut is? Mensen die niet verwerken vragen zich altijd af wanneer hun gevoelens ze achterhalen, en als het zover is is het alsnog onverwacht.

Mijn moeder is gestorven toen ik 8 was, m'n broertje stierf een jaar later in het ziekenhuis. En jij zegt dat ik weinig ervaring heb met verwerken? Ik heb m'n eigen manier, en ben er niet continu kapot van, zoals heel vier heel wel zijn. Ik heb meer meegemaakt dan gigantisch veel mensen die in TBS zitten, en ben stabieler dan mensen met een wel gelukkige jeugd.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 06:24 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Niemand zegt dat toch te doen?

Alleen dat je er vijf jaar later opeens weer aan moet denken.

Veel mensen lijden er onder, ik gaf alleen iets bij wijze van spreken.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 15:14 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Mijn moeder is gestorven toen ik 8 was, m'n broertje stierf een jaar later in het ziekenhuis. En jij zegt dat ik weinig ervaring heb met verwerken? Ik heb m'n eigen manier, en ben er niet continu kapot van, zoals heel vier heel wel zijn. Ik heb meer meegemaakt dan gigantisch veel mensen die in TBS zitten, en ben stabieler dan mensen met een wel gelukkige jeugd.

Oh, zullen we eens gaan beginnen over wat IK allemaal heb meegemaakt???

Joh, alleen het feit al dat je zo in de verdediging schiet zegt dat jij misschien helemaal niet zo stabiel bent...

Ennuh, zullen we verder bij het onderwerp blijven?

quote:

Op donderdag 17 april 2008 15:16 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Veel mensen lijden er onder, ik gaf alleen iets bij wijze van spreken.

Hoe weet jij dat veel vrouwen jaren na een abortus er nog dagelijks om huilen? Want dat zeg jij.
Ik denk dat het wel meevalt en je zelf niet moet overdrijven.

quote:

Op maandag 28 april 2008 13:01 schreef timeflies het volgende:
idd ik huil er echt niet meer iedere dag om , eigenlijk nooit maar dan kan het je toch bezig houden
sommige keuze's in je leven blijf je meedragen
vandaag is het 5 jaar geleden en ben echt niet de hele dag depri ervan ofzo, maar ben er wel in mijn gedachten extra mee bezig

had gewoon gehoopt hier wat ervaringen te kunnen uitwisselen

Ik heb het zelf ongeveer acht jaar geleden een zwangerschap laten afbreken (klinkt wat vriendelijker dan abortus plegen vind ik zelf) de situatie op het moment was er totaal niet naar. Ik had geen vaste relatie met die jongen, ik woonde nog op kamers en bovenal was ik er zelf hélémaal nog niet aan toe. Ik stond (en sta nog steeds) 100% achter mijn beslissing.
Dat wil echter niet zeggen dat ik er nóóit aan denk. Ik denk er niet eens zo vaak aan op de datum waarop het gebeurde maar meer ergens eind juni wanneer het kindje geboren had moeten worden.
Ik was altijd erg bang dat als ik (weer) zwanger zou zijn dat ik misschien wel last van schuldgevoelens zou krijgen....
Nu ben ik zwanger (ook niet hélemaal gepland maar ik heb tenminste een vaste relatie, een vaste baan en een dak boven mijn hoofd) en voel sterker dan ooit dat ik toen de juiste keuze heb gemaakt. Ik heb er toen nooit spijt gehad maar ik heb wel altijd sterk gedacht; ik kan/mag van mezelf één keer een 'fout' maken maar de volgende keer dien ik mijn verantwoordelijkheid te nemen. Bij deze

Ik denk dat je je gewoon moet verzoenen met het idee dat jij toen hebt gedaan wat jou toen het beste leek. Ik weet zeker dat je, ondanks je moeilijke omstandigheden, op dat moment wel voor je kind had kunnen zorgen. Maar misschien niet goed genoeg zoals je het normaalgesproken zou doen. Kwel je zelf niet langer, gun jezelf die 'terugdenk' momenten maar blijf er niet in hangen! sterkte!

quote:

Op maandag 28 april 2008 16:08 schreef geppie het volgende:

Ik denk dat je je gewoon moet verzoenen met het idee dat jij toen hebt gedaan wat jou toen het beste leek. Ik weet zeker dat je, ondanks je moeilijke omstandigheden, op dat moment wel voor je kind had kunnen zorgen. Maar misschien niet goed genoeg zoals je het normaalgesproken zou doen. Kwel je zelf niet langer, gun jezelf die 'terugdenk' momenten maar blijf er niet in hangen! sterkte!

daar sluit ik me volledig bij aan..
Ik heb zelf geen ervaring met het afbreken van een zwangerschap, voor ik daar over na ging denken kreeg ik een miskraam. Dat is dus een beetje anders gegaan dan jou verhaal, maar ik snap wel een beetje hoe jij je voelt. Ik ben blij opzich dat het zo is gebeurt want wat had ik in vredes naam op mn 15e met een kind gemoeten maar ergens steekt het natuurlijk ook..
Ik wens je veel sterkte, en inderdaad, niet blijven hangen..