Abortus 5 jaar geleden

quote:

Op donderdag 17 april 2008 09:45 schreef mirannie het volgende:

[..]

Je vraagt niet waarom ik niet voorzichtiger ben geweest, je ZEGT dat ik voorzichtiger had moeten zijn. Dat zijn toch 2 heel verschillende dingen. En nogmaals, jij weet niet hoe de situatie is, waar heb ik gezegd dat ik onvoorzichtig ben geweest?

Ik VIND zelf (dus zeg maar even gemakkelijk MIJN MENING IS) dat je wat voorzichtiger had moeten zijn. En ik vraag in mijn eerste post hier had je niet wat voorzichtiger kunnen zijn? Zeker nu ik weet dat het je derde zwangerschap was, en je tweede abortus waar je dus blijkbaar redelijk van slag van bent. Lijkt mij een legitieme vraag. En nee ik weet niet wat de situatie is geweest, maar op basis van wat ik hier lees mag ik toch een mening vormen. Ik heb toch inmiddels al gevraagd of je anders wat meer licht in de duisternis wilt schijnen?

quote:

Op donderdag 17 april 2008 13:02 schreef barbarb het volgende:

en je tweede abortus waar je dus blijkbaar redelijk van slag van bent.

Ben er echt niet dagelijks mee bezig ofzo, maar er zijn nou eenmaal momenten dat oude wonden gewoon open gereten worden. Maar ben er nu echt niet meer van slag van, ben alleen niet blij met de keus die ik heb moeten maken. Maar nogmaals, gedane zaken nemen geen keer.

quote:

En nee ik weet niet wat de situatie is geweest, maar op basis van wat ik hier lees mag ik toch een mening vormen. Ik heb toch inmiddels al gevraagd of je anders wat meer licht in de duisternis wilt schijnen?

Het enige licht dat ik erop wil laten schijnen is dat ik niet onvoorzichtig ben geweest ook al ben jij van mening van wel.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 13:14 schreef mirannie het volgende:


Het enige licht dat ik erop wil laten schijnen is dat ik niet onvoorzichtig ben geweest ook al ben jij van mening van wel.

Ik lees in je geschiedenis dat je alleenstaand bent, dus dat lijkt mij je achtergrond. Vindt je het gek als ik dan ga vragen waarom je er spijt van hebt, aangezien je al alleenstaand moeder bent van een. Is dat niet een beetje naief? En heb je er om andere reden spijt dan praktische?

quote:

Op donderdag 17 april 2008 13:29 schreef barbarb het volgende:

[..]

Ik lees in je geschiedenis dat je alleenstaand bent, dus dat lijkt mij je achtergrond. Vindt je het gek als ik dan ga vragen waarom je er spijt van hebt, aangezien je al alleenstaand moeder bent van een. Is dat niet een beetje naief? En heb je er om andere reden spijt dan praktische?

Jee, doe eens normaal ofzo.

Misschien was ze toen wel samen met iemand, wie weet is ze wel gescheiden.

Als iemand er niet over wenst door te praten moet je niet zelf blijven doorzeuren.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 14:14 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]


Als iemand er niet over wenst door te praten moet je niet zelf blijven doorzeuren.

Ik vond het alleen raar dat ze zo hard tegen mij in ging terwijl ik, een in mijn ogen, normale vraag stelde. Even een snelle blik op haar verleden hier op Fok! is ze er meestal wel open over, vandaar de "brutale" vraag. Mocht het té bot overkomen hier mijn excuses.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 08:44 schreef MLI het volgende:

[..]

Wijs gesproken door iemand die waarschijnlijk weinig ervaring heeft met verwerking. Jouw alternatief is namelijk opkroppen. Op het moment dat je iets overkomt is dat nuttig, maar later gaat het alleen maar etteren en rotten onderhuids, waardoor de schade veel groter wordt. Rationaliteit, my ass! Weet je wat kut is? Mensen die niet verwerken vragen zich altijd af wanneer hun gevoelens ze achterhalen, en als het zover is is het alsnog onverwacht.

Mijn moeder is gestorven toen ik 8 was, m'n broertje stierf een jaar later in het ziekenhuis. En jij zegt dat ik weinig ervaring heb met verwerken? Ik heb m'n eigen manier, en ben er niet continu kapot van, zoals heel vier heel wel zijn. Ik heb meer meegemaakt dan gigantisch veel mensen die in TBS zitten, en ben stabieler dan mensen met een wel gelukkige jeugd.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 06:24 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Niemand zegt dat toch te doen?

Alleen dat je er vijf jaar later opeens weer aan moet denken.

Veel mensen lijden er onder, ik gaf alleen iets bij wijze van spreken.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 15:14 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Mijn moeder is gestorven toen ik 8 was, m'n broertje stierf een jaar later in het ziekenhuis. En jij zegt dat ik weinig ervaring heb met verwerken? Ik heb m'n eigen manier, en ben er niet continu kapot van, zoals heel vier heel wel zijn. Ik heb meer meegemaakt dan gigantisch veel mensen die in TBS zitten, en ben stabieler dan mensen met een wel gelukkige jeugd.

Oh, zullen we eens gaan beginnen over wat IK allemaal heb meegemaakt???

Joh, alleen het feit al dat je zo in de verdediging schiet zegt dat jij misschien helemaal niet zo stabiel bent...

Ennuh, zullen we verder bij het onderwerp blijven?

quote:

Op donderdag 17 april 2008 15:16 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Veel mensen lijden er onder, ik gaf alleen iets bij wijze van spreken.

Hoe weet jij dat veel vrouwen jaren na een abortus er nog dagelijks om huilen? Want dat zeg jij.
Ik denk dat het wel meevalt en je zelf niet moet overdrijven.

quote:

Op maandag 28 april 2008 13:01 schreef timeflies het volgende:
idd ik huil er echt niet meer iedere dag om , eigenlijk nooit maar dan kan het je toch bezig houden
sommige keuze's in je leven blijf je meedragen
vandaag is het 5 jaar geleden en ben echt niet de hele dag depri ervan ofzo, maar ben er wel in mijn gedachten extra mee bezig

had gewoon gehoopt hier wat ervaringen te kunnen uitwisselen

Ik heb het zelf ongeveer acht jaar geleden een zwangerschap laten afbreken (klinkt wat vriendelijker dan abortus plegen vind ik zelf) de situatie op het moment was er totaal niet naar. Ik had geen vaste relatie met die jongen, ik woonde nog op kamers en bovenal was ik er zelf hélémaal nog niet aan toe. Ik stond (en sta nog steeds) 100% achter mijn beslissing.
Dat wil echter niet zeggen dat ik er nóóit aan denk. Ik denk er niet eens zo vaak aan op de datum waarop het gebeurde maar meer ergens eind juni wanneer het kindje geboren had moeten worden.
Ik was altijd erg bang dat als ik (weer) zwanger zou zijn dat ik misschien wel last van schuldgevoelens zou krijgen....
Nu ben ik zwanger (ook niet hélemaal gepland maar ik heb tenminste een vaste relatie, een vaste baan en een dak boven mijn hoofd) en voel sterker dan ooit dat ik toen de juiste keuze heb gemaakt. Ik heb er toen nooit spijt gehad maar ik heb wel altijd sterk gedacht; ik kan/mag van mezelf één keer een 'fout' maken maar de volgende keer dien ik mijn verantwoordelijkheid te nemen. Bij deze

Ik denk dat je je gewoon moet verzoenen met het idee dat jij toen hebt gedaan wat jou toen het beste leek. Ik weet zeker dat je, ondanks je moeilijke omstandigheden, op dat moment wel voor je kind had kunnen zorgen. Maar misschien niet goed genoeg zoals je het normaalgesproken zou doen. Kwel je zelf niet langer, gun jezelf die 'terugdenk' momenten maar blijf er niet in hangen! sterkte!

quote:

Op maandag 28 april 2008 16:08 schreef geppie het volgende:

Ik denk dat je je gewoon moet verzoenen met het idee dat jij toen hebt gedaan wat jou toen het beste leek. Ik weet zeker dat je, ondanks je moeilijke omstandigheden, op dat moment wel voor je kind had kunnen zorgen. Maar misschien niet goed genoeg zoals je het normaalgesproken zou doen. Kwel je zelf niet langer, gun jezelf die 'terugdenk' momenten maar blijf er niet in hangen! sterkte!

daar sluit ik me volledig bij aan..
Ik heb zelf geen ervaring met het afbreken van een zwangerschap, voor ik daar over na ging denken kreeg ik een miskraam. Dat is dus een beetje anders gegaan dan jou verhaal, maar ik snap wel een beetje hoe jij je voelt. Ik ben blij opzich dat het zo is gebeurt want wat had ik in vredes naam op mn 15e met een kind gemoeten maar ergens steekt het natuurlijk ook..
Ik wens je veel sterkte, en inderdaad, niet blijven hangen..