R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zeker een man kan niet oordelen over de gevoelens die komen kijken voor en na een abortus, al helemaal geen jongetje van net 17.
Vrouwenquote:Op woensdag 16 april 2008 17:53 schreef BabblingBrook het volgende:
Zeker een man kan niet oordelen over de gevoelens die komen kijken voor en na een abortus, al helemaal geen jongetje van net 17.
Altijd maar blijven zeiken om gelijke behandeling, dat we hetzelfde zijn, blablabla. Maar als het uitkomt toch de zwakke, gevoelige vrouw spelen.
"Een acteur is iemand die glazig voor zich uit kijkt wanneer het gesprek niet meer over hem gaat."
Klets niet zo dom.quote:Op woensdag 16 april 2008 17:56 schreef Syheriat het volgende:
[..]
Vrouwen
Als ik jou na het maken van een fout iedere dag keihard in je ballen zou trappen zou het ook wennen na een tijdje, maar leuk of minder pijnlijk wordt het nooit, want je met iedere trap word je herinnerd aan die ene dag. Nou ja dat is abortus voor vrouwen.
Heel vreemd hoe verschillend de procedures zijn bij verschillende mensen.
Ik heb 2 abortussen gehad en heb zeker van de laatste veel spijt. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.
Overigens heb ik de echo niet mogen zien en mocht er ook niemand mee tijdens het gesprek, de ingreep en ook niet op de uitslaap kamer.
TS: jij komt vast niet uit NL, want jouw ingreep wijkt wel erg veel af van de andere verhalen. Hier in Nederland kun je dus kiezen tussen plaatselijke en algehele verdoving.
Ik heb 2 abortussen gehad en heb zeker van de laatste veel spijt. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.
Overigens heb ik de echo niet mogen zien en mocht er ook niemand mee tijdens het gesprek, de ingreep en ook niet op de uitslaap kamer.
TS: jij komt vast niet uit NL, want jouw ingreep wijkt wel erg veel af van de andere verhalen. Hier in Nederland kun je dus kiezen tussen plaatselijke en algehele verdoving.
nou normaal ben ik er niet zo mee bezig als nu de afgelopen dagen
alleen omdat het 5 jaar geleden is en iedere keer als de datum komt voel ik ook echt het verdreit weer
Ook komt het omdat mijn zusje een grote kinderwens en die blijkt na zoveel moeite nog steeds niet in vervulling te gaan, zij wil zo graag zwanger zijn en ....................
Dus de foto is niet zo zeer dat ik daarom ermee blijf zitten
Voor mijn gevoel hoort dit ook in mijn leven
Ik voel me schuldig, omdat het van de ene kant zo welkom was, vooral voor mezelf
maar ik heb voor mijn bestaande gezin gekozen, maar ook voor mijn gezin
mijn gezin kon het niet aan, maar ik zelf wel
en dan voel ik me weer schuldig van, had ik dit recht wel., liefde en een dak boven je hoofd was toch ook al heel veel waard
achteraf weet ik wel dat mijn gezin dit echt niet had getrokken, we hebben de laatste jaren ontzettend veel meegemaakt en verdriet gehad
kan het gewoon moeilijk uitleggen wat het is
alleen omdat het 5 jaar geleden is en iedere keer als de datum komt voel ik ook echt het verdreit weer
Ook komt het omdat mijn zusje een grote kinderwens en die blijkt na zoveel moeite nog steeds niet in vervulling te gaan, zij wil zo graag zwanger zijn en ....................
Dus de foto is niet zo zeer dat ik daarom ermee blijf zitten
Voor mijn gevoel hoort dit ook in mijn leven
Ik voel me schuldig, omdat het van de ene kant zo welkom was, vooral voor mezelf
maar ik heb voor mijn bestaande gezin gekozen, maar ook voor mijn gezin
mijn gezin kon het niet aan, maar ik zelf wel
en dan voel ik me weer schuldig van, had ik dit recht wel., liefde en een dak boven je hoofd was toch ook al heel veel waard
achteraf weet ik wel dat mijn gezin dit echt niet had getrokken, we hebben de laatste jaren ontzettend veel meegemaakt en verdriet gehad
kan het gewoon moeilijk uitleggen wat het is
ja dat is ook misschien wel zo, dat het een klompje cellen was, zo denkt mijn partner ookquote:Op woensdag 16 april 2008 12:51 schreef Zeven7 het volgende:
Ik heb ook 5 jaar geleden (toevallig!) gekozen voor een abortus.
Ik wist vanaf de eerste dag dat ik het weg moest laten halen. Ik was 27 , geen baan, woonde nog op een studentenkamer, prille relatie (die ook kort daarna uit ging) en emotioneel absoluut niet toe aan kinderen.
Door de hormonen kreeg ik wel allemaal warme gevoelens en zag ik mezelf wel al achter de kinderwagen lopen maar ik was me heel goed bewust van het feit dat dit de hormonen waren en ik heb nooit een seconde getwijfeld over wat ik moest doen.
Ik kreeg een lokale verdoving en volgens mij was dat het meest gebruikelijke. Mijn toenmalige vriend was er wel bij maar ook een hele lieve verpleegster. In de verkoeverkamer lag ik alleen.
Ik denk er nooit met spijt aan terug. Ik was er ook vroeg bij (7 a 8 weken) waardoor het in mijn hoofd ook nooit meer is geweest dan een klompje cellen.
maar in mijn hoofd denk ik , het had een mensje kunnen worden als ik die keuze niet gemaakt had
Bij mij ging het niet zo. Ik hoefde niet naar de huisarts en ik hoefde ook geen bedenktijd (als de bevruchting onder een bepaald aantal dagen zit, is het wettelijk niet verplicht om 5 dagen bedenktijd te hebben) en ik kreeg ook geen zetpil..quote:Op dinsdag 15 april 2008 21:34 schreef MLI het volgende:
Ik ben het eens met Aventura, vreemd verhaal. Er zijn zeer strikte procedures. Je gaat naar de huisarts om het voor te leggen, vervolgens is hij wettelijk verplicht om je een week bedenktijd te geven. Daarna ga je terug en maak je een afspraak met de abortuskliniek. Daar krijg je de dag van de abortus zelf nog een gesprek, een gesprek alleen en een gesprek met iemand erbij als je daar behoefte aan hebt. Een uur later krijg je een zetpil die je eventueel zelf ook in mag doen, een lichte verdoving. Daarna wordt je op de behandeltafel gelegd, de procedure duurt een minuut of 10-20 en is inderdaad pijnlijk. Het is een zeer zware ongesteldheid in hevige krampen. Ik meen me tijdens of na de procedure een injectie in mijn arm te herinneren maar dat weet ik niet zeker. Daarna ga je inderdaad naar een soort uitslaapkamer met gordijnen, einde van de middag sta je weer buiten. Overigens mocht mijn moeder wel gewoon komen kijken maar misschien was dat een uitzondering omdat ik nog behoorlijk jong was. Al met al is het lopende band-werk, elke arts handelt volgens mij minstens elk uur een abortus af.
wil je me dat uitleggen, waarom nu wel spijt en toen niet?quote:Op woensdag 16 april 2008 18:30 schreef mirannie het volgende:
Heel vreemd hoe verschillend de procedures zijn bij verschillende mensen.
Ik heb 2 abortussen gehad en heb zeker van de laatste veel spijt. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.
Overigens heb ik de echo niet mogen zien en mocht er ook niemand mee tijdens het gesprek, de ingreep en ook niet op de uitslaap kamer.
TS: jij komt vast niet uit NL, want jouw ingreep wijkt wel erg veel af van de andere verhalen. Hier in Nederland kun je dus kiezen tussen plaatselijke en algehele verdoving.
daarvoor is dit topic ook bedoeld, ik wilde alleen ervaringen delen...
ik kom trouwens wel uit Ned, heb het in maastricht laten doen
en ik weet echt 100 % zeker ik had geen verdoving, en een algehele verdovind was sowiso uit den boze want dan maakte je de keuze niet bewust mee zeiden ze ook
er was ook niemand in de kliniek die narcose mochten uitvoeren
dan kon alleen in ziekenhuis en ja dat mocht dus niet
Ik had toen ook al spijt, maar het voelde alsof ik toen geen keuze had. Het verhaal zit nogal ingewikkeld in elkaar, maar meer kan ik er ook niet over zeggen hier. Anders dan jij, denk ik niet dat ik de juiste keuze heb gemaakt.quote:Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:
wil je me dat uitleggen, waarom nu wel spijt en toen niet?
daarvoor is dit topic ook bedoeld, ik wilde alleen ervaringen delen...
pm tje?quote:Op woensdag 16 april 2008 20:12 schreef mirannie het volgende:
[..]
Ik had toen ook al spijt, maar het voelde alsof ik toen geen keuze had. Het verhaal zit nogal ingewikkeld in elkaar, maar meer kan ik er ook niet over zeggen hier. Anders dan jij, denk ik niet dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Schandaligquote:Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:
en ik weet echt 100 % zeker ik had geen verdoving, en een algehele verdovind was sowiso uit den boze want dan maakte je de keuze niet bewust mee zeiden ze ook
er was ook niemand in de kliniek die narcose mochten uitvoeren
dan kon alleen in ziekenhuis en ja dat mocht dus niet
Bestaat die kliniek nog en weet je toevallig ook of die procedure nog steeds hetzelfde is?
There is no love sincerer than the love of food.
Naja, even advocaat van de duivel..maar het 'jongetje' hier boven mij vind ik wel gelijk hebben.
Hoe lang wil je treuren?
Je hebt toentertijd hopelijk een bewuste en weloverwogen keuze gemaakt.
Ga die ingodsnaam eren, ipv vervloeken.
Ik heb er geen seconde spijt van; ik heb spijt van de zwangerschap, van de slechte timing en van het MOETEN aborteren.
Maar ik heb nooit spijt gehad van de keuze zelf. Ik heb namelijk bewust gekozen voor leven.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je je niet kut mag voelen hoor; dat is je goed recht. Maar erin zwelgen is niet ok.
Als zich een situatie heeft voorgedaan dat het niet je eigen keuze was, dan is er iets anders aan de hand en dan begrijp ik de emotionele pijn echt heel goed.
Zoiets mag niet gebeuren.
Hoe lang wil je treuren?
Je hebt toentertijd hopelijk een bewuste en weloverwogen keuze gemaakt.
Ga die ingodsnaam eren, ipv vervloeken.
Ik heb er geen seconde spijt van; ik heb spijt van de zwangerschap, van de slechte timing en van het MOETEN aborteren.
Maar ik heb nooit spijt gehad van de keuze zelf. Ik heb namelijk bewust gekozen voor leven.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je je niet kut mag voelen hoor; dat is je goed recht. Maar erin zwelgen is niet ok.
Als zich een situatie heeft voorgedaan dat het niet je eigen keuze was, dan is er iets anders aan de hand en dan begrijp ik de emotionele pijn echt heel goed.
Zoiets mag niet gebeuren.
Wat??quote:Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:
[..]
wil je me dat uitleggen, waarom nu wel spijt en toen niet?
daarvoor is dit topic ook bedoeld, ik wilde alleen ervaringen delen...
ik kom trouwens wel uit Ned, heb het in maastricht laten doen
en ik weet echt 100 % zeker ik had geen verdoving, en een algehele verdovind was sowiso uit den boze want dan maakte je de keuze niet bewust mee zeiden ze ook
er was ook niemand in de kliniek die narcose mochten uitvoeren
dan kon alleen in ziekenhuis en ja dat mocht dus niet
Dat is niet de normale gang van zaken hoor. Dat moet overigens allejezus pijnlijk zijn geweest..ook fysiek.
Heb je er nooit een brief/klacht aan willen wijden? Of weet je nu pas dat het niet klopt?
Oké, ik zal even heel concreet aantonen wat deze vergelijking zo ridicuul veel laat verschillen:quote:Op woensdag 16 april 2008 18:09 schreef BabblingBrook het volgende:
[..]
Klets niet zo dom.
Als ik jou na het maken van een fout iedere dag keihard in je ballen zou trappen zou het ook wennen na een tijdje, maar leuk of minder pijnlijk wordt het nooit, want je met iedere trap word je herinnerd aan die ene dag. Nou ja dat is abortus voor vrouwen.
Elke dag in je ballen getrapt worden doet iemand anders je aan (lijkt me fysiek onmogelijk om in je eigen ballen te schoppen).
Elke dag jezelf in slaap janken door een gemaakte keuze van jaren terug doe je zelf
"Een acteur is iemand die glazig voor zich uit kijkt wanneer het gesprek niet meer over hem gaat."
Niet om meteen je af te branden hoor, maar juist iemand die het heeft meegemaakt zou wat voorzichtiger moeten zijn, en als het dan gebeurd de keuze iets weloverwogener mogen maken? De omstandigheden kan je dan maar deels de schuld geven, lijkt mij?quote:Op woensdag 16 april 2008 18:30 schreef mirannie het volgende:
Ik heb 2 abortussen gehad en heb zeker van de laatste veel spijt. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.
Ik heb het ook in Maastricht laten doen, nu ook een jaar of vijf-zes geleden.quote:Op woensdag 16 april 2008 19:57 schreef timeflies het volgende:
[..]
wil je me dat uitleggen, waarom nu wel spijt en toen niet?
daarvoor is dit topic ook bedoeld, ik wilde alleen ervaringen delen...
ik kom trouwens wel uit Ned, heb het in maastricht laten doen
en ik weet echt 100 % zeker ik had geen verdoving, en een algehele verdovind was sowiso uit den boze want dan maakte je de keuze niet bewust mee zeiden ze ook
er was ook niemand in de kliniek die narcose mochten uitvoeren
dan kon alleen in ziekenhuis en ja dat mocht dus niet
Misschien dat je het na verloop van tijd vergeet. Ik weet het ook niet meer precies, maar denk wel dat ze hebben verdoofd hoor. Misschien door een pasta in je vagina/baarmoeder in te brengen, die verdovend werkt?
Het is allemaal al wat jaartjes geleden en die dingen vergeet je dan.
Een zetpil heb ik daar inderdaad ook nooit gehad.
Wel nog een paar dagen bedenktijd, die wettelijk verplicht is. Ik was een week of zeven zwanger.
Misschien ben je dit in de loop der jaren ook 'vergeten'?
Niemand zegt dat toch te doen?quote:Op woensdag 16 april 2008 23:37 schreef Syheriat het volgende:
[..]
Elke dag jezelf in slaap janken door een gemaakte keuze van jaren terug doe je zelf
Alleen dat je er vijf jaar later opeens weer aan moet denken.
Ik heb nogal een kort stukje hier geschreven, dus kan me niet voorstellen dat jij nu ineens mijn hele situatie kent. Daarbij ben ik niet 2x, maar zelfs 3x zwanger geweest. En de middelste heb ik dus wel gehouden. Voor de rest heb ik helemaal geen zin om me tegen dit soort dingen te gaan verdedigen, heb ik al vaak genoeg moeten doen, dus houd je mening voor je als je niet weet hoe de vork precies in de steel zit.quote:Op woensdag 16 april 2008 23:38 schreef barbarb het volgende:
Niet om meteen je af te branden hoor, maar juist iemand die het heeft meegemaakt zou wat voorzichtiger moeten zijn, en als het dan gebeurd de keuze iets weloverwogener mogen maken? De omstandigheden kan je dan maar deels de schuld geven, lijkt mij?
Jij post het hier op een openbaar forum, mag ik er dan niet op reageren? Ik vraag enkel wat, ik vind het enkel raar dat als je 3 keer zwanger bent geweest, je de derde keer niet voorzichtiger bent. Dat is toch een normale vraag? En het is makkelijk om te zeggen dat ik mijn mening voor mij moet houden als jij er niet dieper erin wilt gaan. Is er een reden dat je het niet wilt vertellen?quote:Op donderdag 17 april 2008 07:55 schreef mirannie het volgende:
[..]
Ik heb nogal een kort stukje hier geschreven, dus kan me niet voorstellen dat jij nu ineens mijn hele situatie kent. Daarbij ben ik niet 2x, maar zelfs 3x zwanger geweest. En de middelste heb ik dus wel gehouden. Voor de rest heb ik helemaal geen zin om me tegen dit soort dingen te gaan verdedigen, heb ik al vaak genoeg moeten doen, dus houd je mening voor je als je niet weet hoe de vork precies in de steel zit.
Wijs gesproken door iemand die waarschijnlijk weinig ervaring heeft met verwerking. Jouw alternatief is namelijk opkroppen. Op het moment dat je iets overkomt is dat nuttig, maar later gaat het alleen maar etteren en rotten onderhuids, waardoor de schade veel groter wordt. Rationaliteit, my ass! Weet je wat kut is? Mensen die niet verwerken vragen zich altijd af wanneer hun gevoelens ze achterhalen, en als het zover is is het alsnog onverwacht.quote:Op woensdag 16 april 2008 17:24 schreef Syheriat het volgende:
[..]
Maar die zaken móet je achter je zetten, benaderen met pure rationaliteit. Er aan blijven denken, elke dag beginnen met gevoelens van spijt en onzekerheid, twijfel en depressie is toch niet goed? Zoals ik al zei, wat is gebeurd blijft in dit geval zo, en eraan ten onder gaan is jammerlijk en overbodig.
Bij mij wel, was ingenesteld op een plek die moeilijk te bereiken was.quote:Op woensdag 16 april 2008 13:21 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Kan me herinneren dat de abortus zelf echt maar enkele minuten duurde, het 'leegzuigen' is zo gebeurd en duurt echt niet tot 20 minuten.
Ja, strange, er zitten echt veel verschillen tussen de procedures. Er is mij bijvoorbeeld nooit een andere verdoving aangeboden dan die zetpil. Ik was op het moment van de abortus 8 weken zwanger, toen ik voor het eerst naar de dokter ging was ik 5 weken zwanger.quote:Op woensdag 16 april 2008 19:48 schreef Wishess het volgende:
[..]
Bij mij ging het niet zo. Ik hoefde niet naar de huisarts en ik hoefde ook geen bedenktijd (als de bevruchting onder een bepaald aantal dagen zit, is het wettelijk niet verplicht om 5 dagen bedenktijd te hebben) en ik kreeg ook geen zetpil..
Ja, het is echt afzien zonder verdoving. Ik heb nog dagen kramp gehad in mijn benen, rug, kont en buik doordat ik al mijn spieren aanspande. Na de ingreep moest ik zelf naar de uitslaapkamer lopen, een kleine 20 meter. Na 2 stappen ben ik tegen de grond gegaan en hebben ze me toch maar ondersteund/gesleept.quote:Op woensdag 16 april 2008 21:03 schreef SHE het volgende:
Dat moet overigens allejezus pijnlijk zijn geweest..ook fysiek.
[ Bericht 18% gewijzigd door MLI op 17-04-2008 08:59:24 ]
Je vraagt niet waarom ik niet voorzichtiger ben geweest, je ZEGT dat ik voorzichtiger had moeten zijn. Dat zijn toch 2 heel verschillende dingen. En nogmaals, jij weet niet hoe de situatie is, waar heb ik gezegd dat ik onvoorzichtig ben geweest?quote:Op donderdag 17 april 2008 08:27 schreef barbarb het volgende:
[..]
Jij post het hier op een openbaar forum, mag ik er dan niet op reageren? Ik vraag enkel wat, ik vind het enkel raar dat als je 3 keer zwanger bent geweest, je de derde keer niet voorzichtiger bent. Dat is toch een normale vraag? En het is makkelijk om te zeggen dat ik mijn mening voor mij moet houden als jij er niet dieper erin wilt gaan. Is er een reden dat je het niet wilt vertellen?
Dat dacht ik ook.quote:Op woensdag 16 april 2008 20:59 schreef SHE het volgende:
Naja, even advocaat van de duivel..maar het 'jongetje' hier boven mij vind ik wel gelijk hebben.
Hoe lang wil je treuren?
Je hebt toentertijd hopelijk een bewuste en weloverwogen keuze gemaakt.
Ga die ingodsnaam eren, ipv vervloeken.
Ik heb er geen seconde spijt van; ik heb spijt van de zwangerschap, van de slechte timing en van het MOETEN aborteren.
Maar ik heb nooit spijt gehad van de keuze zelf. Ik heb namelijk bewust gekozen voor leven.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je je niet kut mag voelen hoor; dat is je goed recht. Maar erin zwelgen is niet ok.
Als zich een situatie heeft voorgedaan dat het niet je eigen keuze was, dan is er iets anders aan de hand en dan begrijp ik de emotionele pijn echt heel goed.
Zoiets mag niet gebeuren.
Hij zegt het alleen wat te hard, want soms komen dingen boven, het maakt daarbij niet uit of je zelf voor iets hebt gekozen of dat iets je is "aangedaan", Als je eraan terugdenkt, kunnen dingen pijn doen.
Het is niet goed om er constant mee bezig te zijn, maar bepaalde gebeurtenissen, kunnen oud zeer naar boven halen.
Een vriendin van me heeft abortus laten plegen toen ze 18 was, ze heeft er goed over negedacht en stond helemaal achter haar keuze, nu heeft ze een dochtertje en toen ze zwanger was en daarna, heeft ze het moeilijk gehad met die abortus.
Hoe had het kindje er nu uitgezien? Had ze wel het juiste gedaan? Inmiddels heeft ze het weer een plaatsje kunnengeven.
Dingen spelen door in je leven, gebeurtenissen bepalen ook hoe je bent/wordt, dat wil niet zeggen dat je je altijd maar druk moet maken, maar wel dat je het niet moet negeren.
I am wondering today in the sun on a boat to Dover
How it comes that I feel so high
When I ought to feel lower
How it comes that I feel so high
When I ought to feel lower
|
|
