@ fles, het is ook een prima trein, maar niet geschikt voor Nederlandse principe's. Daar stopt ie te vaak voor, de Beneluxtrein stopt toch ook niet in Delft en Leiden.
quote:
Op woensdag 19 maart 2008 23:11 schreef Peterselieman het volgende:Dit stukje kun je wel uitbreiden tot een volwaardig verhaaltje over IJmuiden
De Ijmondlijn
Gescheidenis van de lijn
De IJmondlijn, ook bekend als de Vislijn of IJmuiderlijn, is een spoorlijn die van Santpoort Noord tot IJmuiden Hoofdstation loopt. Oorspronkelijk was deze in 1883 geopende spoorlijn een zijtak van de spoorlijn tussen Haarlem en Uitgeest, welke na het station Velsen – IJmuiden Oost aftakte en via de Velserbrug verder Noord-Holland in ging.
Vanwege het feit dat de spoorlijn langs het Noordzeekanaal liep, en buiten de kernen van de nabijgelegen plaatsen, maar omdat de concurrentie van de bus nog jaren weg lag, was het reizigersvervoer vrij omvangrijk. Ook het visvervoer zorgde ervoor dat de spoorlijn aanzien genoot, en dubbelsporig was uitgevoerd, ondanks dat de spoorlijn als “lokaalspoorlijn” werd geclassificeerd. Al vroeg werd deze spoorlijn van een bovenleiding voorzien, zodat vanaf 1927 er met elektrisch materieel gereden kon worden. Gedurende de dag reden de treinen van IJmuiden tot Haarlem, terwijl in de spits de verbinding tot Amsterdam werd verlengd.
Station Velsen Zeeweg in 1930 met Mat’24.
Station Velsen Zeeweg in 1977, nu zonder het houten wachtgebouw maar met een betonnen hokje.
Station Velsen Zeeweg in 1980, Mat’24 is lang verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een Plan V.
Station Velsen Zeeweg in 1990, zonder 2e spoor en zonder bovenleiding, maar met een bruine 2200 en viswagens.
Station Velsen Zeeweg in 2003, nu zonder treinen maar met onkruid.
Na de oorlog bleek de bovenleiding verdwenen te zijn, omdat het koper dringend elders noodzakelijk werd geacht door de bezetter. Maar omdat de bovenleidingspalen voor het overgrote deel nog op hun plek stonden, werd besloten de lijn voor een tweede maal te electrificeren.
In de jaren 50 begon de betekenis van de IJmondlijn echter steeds verder af te nemen. Niet alleen zorgde de autobus van de NZH, die in tegenstelling tot de trein wél in de woonkernen kwam, ervoor dat het vervoer terugliep. Ook de in 1957 geopende Velsertunnel betekende dat het treinen naar Uitgeest / Alkmaar niet meer over het stuk tussen Santpoort Noord en Velsen – IJmuiden Oost hoefden te rijden, waardoor dit gedeelte van “hoofdspoorlijn” tot “lokaalspoorlijn” werd gedeclasseerd.
Samen betekende dit een behoorlijke slag voor de spoorlijn, en al in 1968 wilde de NS het traject tussen Santpoort Noord en IJmuiden sluiten voor reizigersvervoer. Spoorslag 70, waarin de NS zich tot doelstelling had gesteld om frequenties en snelheid te verhogen, betekende dat de lijn nog een opleving mee mocht maken. Dit betekende dat de treinen van Haarlem tot Amsterdam door reden, en er spitsslagen met sneltreinen werden gemaakt zodat een aantal stations kon worden overgeslagen. Echter, het aantal reizigers bleeft op een extreem laag niveau.
In de daluren was het aantal reizigers op de IJmondlijn zeer beperkt, zoals hier in Haarlem te zien is bij de trein richting IJmuiden.
Hierop beperkte de NS de dienst tot Haarlem, en werden de spitstreinen die de sneltreindienst reden opgeheven. Daardoor liep het aantal reizigers nog een stuk verder terug, en sloeg de verpaupering van de lijn en de stations toe. Omdat ook de bovenleiding, welke nog uit 1927 stamde, aan vervanging toe was besloot de NS om het reizigersvervoer te staken. Toen in 1984 in rap tempo de bovenleiding ook werd afgebroken, en in 1985 en 1989 grote delen an het spoor werd opgebroken, leek het einde van de lijn nabij.
De NS laat de laatste trein naar IJmuiden rijden, en niet alleen voor het traject is dit het einde, ook de trein van het Mat’46 zal spoedig van het spoor verdwijnen.
Al meteen na het opheffen van de reizigersdienst begon men met de demontage van het traject, niet alleen de bovenleiding verdween, ook beveiliging en het 2e spoor werden afgebouwd zodat de exploitatie zeker niet meer opgenomen hoefde te worden.
Of toch niet?
Het goederenvervoer in IJmuiden was, zoals ook te zien is aan de sporenplannen, vrij omvangrijk. Allerlei bedrijven bezaten eigen spooraansluitingen, en IJmuiden zelfs een special voor het visvervoer gebouwd visperron, vanwaar elke dag een vistrein reed.
Niet alleen werd er veel vis over de spoorlijn naar de rest van het land getransporteerd, ook werden allerlei scheepsbenodigdheden per spoor naar IJmuiden gebracht. In de jaren 60 kende het goederenvervoer zijn hoogtepunt, omdat toen veel materiaal voor het bouwen van kade’s en pieren naar IJmuiden moest komen.
Vanwege een inflexibele houding van de kant van de NS enerzijds, en toegenomen concurrentie van het wegvervoer anderzijds, nam het goederenvervoer in de jaren 70 en 80 constant af. Gedurende jaren 90 reden de vistreinen nog maar om de dag of 1 keer per week, en in 1995 werd het vervoer uiteindelijk gestaakt. In dit jaar werd ook het stationsgebouw van het station IJmuiden gesloopt.
Goederenvervoer op de vele raccordementen in de IJmuidense haven was vrij omvangrijk, maar zoals te zien liep het in de jaren 80 al flink terug.
Ook het visvervoer kende een omvangrijke bediening, en men had special voor dit vervoer enkele perrons aangelegd.
Hiermee kwam een einde aan het geregelde vervoer over de IJmondlijn, totdat Nederlands eerste particuliere spoorwegmaatschappij met treinen begon te rijden tussen Amsterdam en IJmuiden. Vanaf 1996 tot 1999 reed Lovers Rail met gehuurde Loc’s van de serie 2200 en Belgische M2-rijtuigen de Kennemerstrand Expres. In IJmuiden werd er gebruikt gemaakt van een speciaal aangelegd (houten) perron.
Gezien de kosten van het gebruikte materieel, de tijden en seizoenen waarin werd gereden, bleek dit vervoer niet rendabel te zijn. Daarom werd besloten om in 1999 te stoppen, en wederom werd het vervoer op de IJmondlijn gestaakt.
Lovers Rail probeerde nog de IJmondlijn winstgevend te exploiteren, iets was mislukte. Hier een trein te IJmuiden in 1997.
Het Station IJmuiden rond 1910.
Het Stationsgebouw vlak na de oorlog in 1945.
Het Station eind jaren 60 en begin jaren 70, het emplacement is al gedeeltelijk afgebroken, terwijl een Plan V de dienst naar Haarlem / Amsterdam verzorgt.
Ook wilden Sprinters nog zo af en toe op de dienst naar IJmuiden komen, duidelijk te zien is dat in 1980 de bovenleiding van het emplacement is vervangen door eentje die slechts boven het enige overgebleven perronspoor loopt.
Het station in 1983, op de laatste dag van exploitatie. Vanwege dit feit zet de NS nog eens een Mat’46 in, terwijl vele mensen “afscheid” komen nemen van de lijn.
In 2003 is er bijna niets meer wat doet denken aan het station wat hier eens gevestigd was, zowel het grote gebouw als ook het emplacement zijn verdwenen. Alleen de overblijfselen van het Lovers perron zijn in de achtergrond nog zichtbaar.
De huidige situatie en de toekomst van de spoorlijn (?):
De huidige staat van de spoorlijn is ronduit slecht te noemen. Niet alleen is er aan infrastructuur, beveiliging en gebouwen veel schade aangebracht, ook zijn bepaalde trajecten en wissels niet meer aanwezig.
Een goed voorbeeld voor deze achteruitgang vormen de volgende foto’s van de halte IJmuiden Casembrootstraat.
De halte ligt er in 1970 nog redelijk verzorgd bij, ook al is het stationsmeubilair tot een minimum beperkt.
Ook nog in 1983 lijkt het station in orde te zijn, maar al spoedig zou hier verandering in komen.
Station IJmuiden Casembrootstraat 2000
Deze foto’s uit 2000 en 2003 zijn een goed voorbeeld over hoe de lijn eruit ziet. Een enkel verroest spoor en de stations overwoekerd met onkruid.
Toch zijn er nog verschillende plannen om de spoorlijn nieuw leven in te blazen. Eén daarvan is de stichting WIJS (werkgroep IJmuiderspoorlijn), welke de spoorlijn wil onderhouden en eventueel voor museumverkeer geschikt wil maken. De laatste tijd is het echter stil geworden rond deze werkgroep.
Ook zijn er plannen om een gedeelte van de lijn als Light-rail verbinding weer in gebruik te nemen. Hierbij zou de lijn door het centrum van IJmuiden lopen, zodoende meer reizigers te trekken.
Begin 2008 zijn dit nog allemaal plannen, en lijkt er geen definitieve beslissing te zijn over wat er met de spoorlijn gaat gebeuren.
“Technische details” van de spoorlijn:
De IJmondlijn kende 6 stations, te weten:
ˇ Driehuis-Westerveld
ˇ Velsen Zeeweg
ˇ Velsen-IJmuiden Oost
ˇ IJmuiden Casembrootstraat
ˇ IJmuiden Julianakade
ˇ IJmuiden Hoofdstation
IJmondlijn Schematisch
Sporenplan IJmondlijn 1965
Sporenplan IJmondlijn 1985
Sporenplan IJmondlijn 2005
Wat opvalt is dat alle stations slechts enkele honderd meters uit elkaar liggen, wat uiteraard niet aan de winstgevendheid heeft bijgedragen.
Hoe omvangrijk de spoorlijn was, blijkt uit het onderstaande baanplannen, waar ook duidelijk aan het opbreken van de sporen te zien is hoe het vervoer door de jaren terug liep.
alle foto’s en informatie zijn afkomstig uit onderstaande bronnen:
ˇ
http://nl.wikipedia.org/wiki/IJmondlijnˇ
http://stationsweb.brinkster.net/station.asp?station=ijmuidenˇ
http://home.hetnet.nl/~tagv0000/p-ns-ijmuidenlijn1.htmˇ
http://www.sporenplan.nl/ˇ
http://iivq.net/icu/location.php?id=9Station Velsen / IJmuiden Oost in 1910, nog als splitsingsstation voor de lijnen van Haarlem naar IJmuiden / Uitgeest – Alkmaar.
In 1970 is alleen nog een groot perron over, de overkapping en gebouwen zijn verdwenen, evenals de ligging aan de hoofdlijn tussen Haarlem en Alkmaar.
In 1983 nog steeds een groot kaal perron, met een Plan V.
Station Velsen / IJmuiden Oost in 2003, ook de bovenleiding en trein zijn nu verdwenen. Onkruid en boompjes domineren tegenwoordig het station.
De aansluiting van de IJmondlijn zoals die er in 2007 bij ligt, in de buurt van Santpoort Noord.
Zo mensen, dit was mijn stukje over de IJmondlijn, ik ben weliswaar geen “gifted” schrijver, maar ik hoop dat jullie je vermaakt hebben.
Nu mijn verzoek, wie komt er na mij met een leuk stukje over een (vergeten) station of spoorlijn? Keuze ligt geheel bij jezelf.
P.s., kan iemand mijn verhaal bij de openingspost voegen? Bij voorbaat dank.