Moreel verantwoord kerstkaartje

quote:

Op maandag 10 december 2007 23:53 schreef RemcoDelft het volgende:
Ik ben er helemaal niet van overtuigd dat voedselpakketten helpen..... Sterker nog: dankzij 30 jaar voedselpakketten leven er nu MEER mensen/kinderen met honger dan 30 jaar geleden...

quote:

In zijn boek World Poverty and Human Rights wijst Thomas Pogge ons allereerst op het feit dat we ons morele denkkader met betrekking tot wereldarmoede kritisch moeten bekijken; het afdoen van de kwestie als niet behorend tot onze verantwoordelijkheid, is namelijk in ons eigen voordeel. Sterker nog, het is daarnaast ook in het belang van andere personen (familie, burgers, journalisten, politici et cetera) op wiens morele oordeel wij dat van onszelf deels baseren. De kans bestaat daardoor dat we door middel van rationaliseren de eigen verantwoordelijkheid proberen te minimaliseren, of zoals Pogge hierover stelt: each persons desire to see the pursuit of these interests as morally defensible is reinforced by her peers expressed moral judgements and like conduct %u2026 regular direct contact with outsiders could show the members of such a group that its values support different moral judgements.

Een dergelijke regulier en direct contact met buitenstaanders is er met betrekking tot scheiding tussen de rijksten en de armsten op deze wereld niet. Doorgaans zal de gemiddelde Westerling zijn of haar gehele leven leiden, zonder ooit voet te zetten in een land dat door armoede geteisterd wordt. Als deze interactie toch plaats vindt zal dit veelal in het kader zijn van een welverdiende vakantie zijn, waarbij door de relevante partijen (toeristen & de hen ontvangende overheid) zoveel mogelijk wordt gepoogd de verschrikkingen van armoede te verbloemen. Een voorbeeld van dit laatste is het plaatsen van hoge muren tussen een voor toerisme belangrijke snelweg en een daaraan grenzende sloppenwijk.

De observatie dat onze morele kwalificatie van de wereld als zodanig wordt beïnvloed door personen die dicht bij ons staan, wordt ondersteund door het feit dat men de problematiek van de armoede in wereld veelal langs zich heen laat gaan. Uit het feit dat er niet collectief wordt gehandeld om armoede tegen te gaan en dat breed maatschappelijk nadenken over de kwestie geen prioriteit heeft, trekken mensen voor zichzelf de conclusie dat zij dat zelf ook niet hoeven te doen. Zo moet ik zelf bekennen dat het armoedeprobleem ook mij voor ik me in de materie verdiepte bekend was, doch dat het geen rol van betekenis speelde in mijn dagelijkse gedachten of doen en laten.

Thomas Pogge schetst een viertal veelgebruikte argumenten, waarmee men in de Westerse Wereld aanwezigheid van enige verantwoordelijkheid ontkent ten opzichte van de armoede in de Derde Wereld. Ten eerste noemt hij de aanname dat het indammen van de wereldwijde armoede zou leiden tot overbevolking en daarmee tot een schaalvergroting van de problematiek. Dit wordt echter tegengesproken door de Notestein Transition Hypothesis, die stelt dat economische groei juist zal leiden tot een kleinere bevolkingsgroei, doordat toegang tot voorbehoedsmiddelen toeneemt en de mate van afhankelijkheid van ouders van hun kinderen als voorziening voor de oude dag afneemt. Dit wordt ondersteund door cijfers in het Human Development Report over 2004, waaruit blijkt dat het aantal geboortes per vrouw in laag ontwikkelde landen 5,6 bedraagt, in gemiddeld ontwikkelde landen 2,4 en in hoog ontwikkelde landen slechts 1,8.

Ten tweede noemt Pogge de aanname dat de omvang van de armoede met zich meebrengt dat deze niet oplosbaar is, of niet oplosbaar zonder structurele schade toe te brengen aan de economieën van de rijke landen. Hieraan ligt echter een misconceptie van de diepte van de kloof tussen rijk en arm aan ten grondslag. Zoals in het volgende hoofdstuk zal worden geschetst spreken we over een bedrag van ongeveer 312 miljard dollar om de armoede wereldwijd op te lossen, een bedrag dat overeenkomt met 1,2 procent van de bruto nationale producten van de rijke landen.

De derde aanname houdt in dat het tot dusver niet slagen van ontwikkelingshulp bewijst dat armoede niet opgelost kan worden met behulp van geld. Hoewel hier een kern van waarheid in zit met betrekking tot officiële ontwikkelingshulp die aan de overheden van de betreffende landen wordt uitgekeerd en daarmee veelal in de verkeerde zakken verdwijnt, betekent dit niet dat elke vorm van ontwikkelingshulp daarmee kansloos is. Daarbij komt ook dat de prioriteit van de hulp wordt beïnvloed door politieke motieven, als gevolg waarvan slechts 19% van het ontwikkelingshulpbudget voor de 43 armste landen beschikbaar is. Hulp die wordt geboden door private organisaties en NGOs blijkt overigens wel effectief en komt ook terecht bij hen waarvoor ze bedoeld is.

Tot slot is er nog de aanname dat de wereldarmoede reeds langzaam aan het verdwijnen is. Het betreft hier een aanname die menig Westerling rustiger zal laten slapen en wordt bereikt door middel van het handig kiezen van de definitie voor de omvang van armoede, bijvoorbeeld door niet te spreken over absolute aantallen, maar een steeds kleiner wordend percentage van de bevolking die getroffen wordt door armoede (als gevolg van een bevolking die sneller groeit dan armoede waar zij in leven), of over een armoedegrens van één of twee dollar per dag tegen de achtergrond van een munt die aan inflatie onderhevig is.

De twijfels die hierboven zijn geuit met betrekking tot de validiteit van de genoemde veelgebruikte argumenten/aannames, zijn niet bedoeld als het absolute bewijs van het tegendeel. Ze geven echter wel aan dat het noodzakelijk is om een standpunt dat op een van deze argumenten is gebaseerd kritisch te herwaarderen.

quote:

Op maandag 10 december 2007 23:54 schreef MASD het volgende:
honger is er vanwege een reden. schijnbaar overbevolking of wonen in een gebied met schaarste aan voeding. beide kun je Darwin op toepassen.

daarnaast gewoon spam.

quote:

Op maandag 10 december 2007 23:59 schreef MASD het volgende:

[..]

als dat je eigen werk is zou ik een andere baan zoeken.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:04 schreef Armageddon het volgende:
Zolang ze in Nigeria de moed hebben om koppen af te zagen om een laptop heb ik niet de behoefte om dat kankerschorem daar maar ook enigzins te helpen. De tiefus voor ze.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:09 schreef _dirkjan_ het volgende:

[..]

Jammer dat je zerovince z'n stuk niet gelezen hebt. Want daar staat juist dat economische ontwikkeling zorgt voor een afname van de bevolkingsgroei...

(en daarnaast komen andere vooroordelen aan bod die hier uitgesproken worden, zoals 'het probleem lost zichzelf wel op').

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:15 schreef Juup© het volgende:

[..]

Generalisering

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:17 schreef Armageddon het volgende:

[..]

Het moet gewoon zo zijn beste vriend.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:22 schreef Armageddon het volgende:

[..]

Er is geen God ouwe.

quote:

In meta-ethics, the is-ought problem was raised by David Hume (Scottish philosopher and historian, 1711–1776), who noted that many writers make claims about what ought to be on the basis of statements about what is. But there seems to be a big difference between descriptive statements (about what is) and prescriptive statements (about what ought to be).

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:19 schreef MASD het volgende:

[..]

een andere gedachtengang hebben hoeft niet negatief te zijn. Ik durf zelfs te beweren dat mijn gedachtegang logischer is

en daarnaast wat Arma zegt.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:34 schreef Armageddon het volgende:

[..]

Jawel maar ik ben het er niet mee eens. Dat gaat niet werken. Ook al doe je nog zo je best.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:40 schreef Armageddon het volgende:

[..]
Een beetje logisch nadenken en je weet dat daar in Afrika geen redden aan is.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:46 schreef Armageddon het volgende:

[..]

Het is ook niet aan mij om dat daar op te lossen. Waarom moet ik dat oplossen? Omdat ze daar geen condoom gebruiken en vijfhondervierenviertig kinderen nemen? Waarom zou ik me daar druk om gaan maken? Armoede zorgen ze daar zelf voor.

quote:

De vraag die wij onszelf met betrekking tot een positieve verantwoordelijkheid moeten stellen, is: dragen wij actief bij aan het ontstaan en of voortbestaan van armoede in de wereld? Desgevraagd zal de eerste reactie van menigeen zijn dat wij niet verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor wat er ergens ver weg aan de andere kant van de aarde gebeurt. In dit verband wordt dan gewezen op de autoritaire en corrupte regimes die de schuld hiervoor zouden dragen. Hoewel ik niet betwijfel dat dergelijke regimes schuldig zijn aan het laten ontstaan en voortbestaan van armoede, betekent dit niet dat zij de enige schuldigen zijn. Bij zorgvuldige bestudering van de armoedeproblematiek blijkt al snel dat er namelijk wel degelijk een causaal verband bestaat tussen ons handelen en hun lijden. De eerste aanwijzing hiervoor kwamen we reeds tegen in hoofdstuk 3 (de omvang van de wereldwijde armoede) van dit afstudeerwerk, waar bleek dat de inkomensverhouding tussen rijk en arm exponentieel differentieert. Hoe is dit mogelijk?

Internationale regels met betrekking tot de handel worden hoofdzakelijk vastgesteld door een drietal organen, te weten de Wereldhandelsorganisatie (WTO), de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Alle drie deze organisaties worden gedomineerd door de rijkste landen. Door middel van hun sterke onderhandelingspositie weten deze landen het gehele systeem (en dus de wereldhandel) naar hun hand te zetten. Ter illustratie hiervan wordt in Thomas Pogge’s boek The Economist aangehaald waarin te lezen valt:

“Rich countries cut their tariffs by less in the Uruguay Round that poor ones did. Since then, they have found new ways to close their markets, notably by imposing anti-dumping duties on imports they deem “unfairly cheap”. Rich countries are particularly protectionist in many of the sectors where developing countries are best able to compete, such as agriculture, textiles, and clothing. As a result … rich countries’ average tariffs on manufacturing imports from poor countries are four times higher than those on imports from other rich countries. The United Nations Conference of Trade and Development (UNCTAD) estimates that they could export $700 billion more a year by 2005 if rich countries did more to open their markets” .

Eerder noemde ik reeds het cijfer van 312 miljard dollar als hét verschil tussen leven onder en op de armoedegrens voor de armste 2,8 miljard mensen. Dat gezegd hebbende lijkt onze positieve verantwoordelijkheid evident nu uit het aangehaalde artikel uit The Economist blijkt dat ons protectionisme deze landen een schade van circa 700 miljard dollar berokkent. Toch blijken er daarnaast nog meer gronden te zijn waarop aanwezigheid van deze verantwoordelijkheid gebaseerd kan worden.

Een van deze gronden is de manier waarop de eerder genoemde autoritaire en corrupte regimes ondersteund worden. Dit gebeurt op drie verschillende manieren, waarbij de (actieve) participatie van de rijkste landen verschilt. Het betreft hier de manier waarop er omgegaan wordt met leningen op internationaal niveau, de manier waarop er omgegaan wordt met de handel in grondstoffen en tot slot de handel in conventionele wapens. Hoewel deze laatste het meest in het oog springt en tot de verbeelding spreekt als we het hebben over het ondersteunen van deze regimes, kan het belang van leningen en handel in grondstoffen niet worden onderschat. Beide leveren namelijk een groot voordeel op voor de leiders van dergelijke regimes en vormen alleen daarom al een reden om een couppoging te plegen in landen waar de situatie instabiel is.

Op internationaal niveau is het als leider van een land mogelijk grote bedragen namens de bevolking te lenen, ongeacht de wijze waarop de macht over het betreffende land en de daarbij behorende bevolking verkregen is of wordt uitgeoefend. Hoewel er iets voor te zeggen valt dat dergelijke regimes erkend moeten worden vanuit het oogpunt van de oorsprong van de internationale gemeenschap als zijnde een verzameling van soevereine staten, kan het niet zo zijn dat strikte toepassing van een dergelijk rechtstatelijk beginsel zwaarder weegt dan de levens van miljoenen mensen. Daar waar zelfs een commerciële organisatie als een bank de persoon van de lener meeneemt in de beslissing al dan niet een lening te verstrekken, gebeurt dit op internationaal niveau niet door organisaties en regeringen die een maatschappelijke verantwoordelijkheid dragen. Het geleende geld kan vervolgens door autoritaire en corrupte regimes gebruikt worden om de verworven macht te behouden (bijvoorbeeld door de aankoop van wapens). De gemaakte schulden blijven ook nadat de corrupte leiders al lang weer zijn verdwenen, op de schouders van de desbetreffende landen drukken en maken daardoor structurele democratische veranderingen onmogelijk.

Naast de mogelijkheid om namens de bevolking schulden aan te gaan, is het ongeacht de wijze waarop de macht over het betreffende land en de daarbijbehorende bevolking verkregen is of wordt uitgeoefend, voor leiders mogelijk om de natuurlijke grondstoffen namens de bevolking te verkopen. Ook hier geldt dus dat dit opgaat voor regimes die op een onconstitutionele wijze (bijvoorbeeld door middel van een coup) aan de macht zijn gekomen. Als op nationaal niveau iemand zich wederrechtelijk de macht over een bepaald goed toeeigent, heeft dit tot gevolg dat hij slechts kan worden aangemerkt als bezitter . Dit betekent dat hij geen rechtsgeldige overdracht van het goed tot stand zal kunnen brengen (behoudens derdenbescherming voor een derde die te goeder trouw is). Deze vergelijking doortrekkend naar internationaal niveau zou betekenen het niet mogelijk zou moeten zijn rechtsgeldig grondstoffen te kopen van regimes die onconstitutioneel aan de macht zijn gekomen en/of blijven. De figuur van de derdebescherming voor een derde die te goeder trouw is gaat immers niet op, daar de derde op de hoogte had kunnen en moeten zijn van de onconstitutionele wijze waarop de macht over de grondstoffen verkregen/behouden is. De wijze waarop het voor een illegitiem bewind momenteel mogelijk is om op internationaal niveau grondstoffen namens de bevolking te verkopen heeft tot gevolg dat de economische groei van een arm land kleiner wordt naarmate deze meer waardevolle grondstoffen bezit. Tevens is het zo dat “a one percentage increase in the size of the natural resource sector generates a decrease by a half percentage point in the probability of survival of democratic regimes … and a nearly 8 percent increase in the probability of authoritarianism” .

Van het geld dat door autoritaire en corrupte leiders kan worden verkregen door middel van leningen of het verkopen van grondstoffen, worden veelal wapens aangeschaft teneinde de eigen machtspositie te versterken om ook op de langere termijn deze inkomensbronnen veilig te stellen. Ook hier bieden de rijke landen gewillig hun hulp aan deze regimes, door ontwikkelingslanden en hun leiders voor meer dan 25 miljard dollar aan conventionele wapens te verkopen. Dit tegen de achtergrond van een totale markt voor conventionele wapens van ongeveer 37 miljard dollar en een totale ontwikkelingshulp van nog geen 5 miljard dollar . De bewoners van deze landen betalen aldus door middel van grondstoffen waarop zij rechthebbenden zijn en leningen die in hun naam worden aangegaan, voor wapens die tegen hen gebruikt worden binnen een systeem waarin de rijke landen de weg plaveien voor de corrupte en autoritaire regimes die hen onderdrukken.

Met het oog op de positieve verantwoordelijkheid voor de wereldarmoede wil ik ook nog wijzen op de rol die wij hebben gespeeld in de ontstaansgeschiedenis ervan. Zoals Pogge daarover samenvattend opmerkt: “The present circumstances of the global poor are significantly shaped by a dramatic period of conquest and colonization, with severe oppression, enslavement, even genocide, through which the native institutions and cultures of four continents were destroyed or severely traumatized” . Een dergelijk moreel niet verdedigbare achtergrond zou niet mogen leiden tot een ongelijkheid zoals die heden ten dage bestaat.

Tot slot is onze positieve verantwoordelijkheid jegens de armsten in de wereld te baseren op de gevolgen die zij zullen ondervinden als gevolg van onze consumptiemaatschappijen. Als gevolg van het broeikaseffect is volgens de Verenigde Naties sinds 1960 een temperatuurstijging van 1,4 tot 5,8 graden Celsius opgetreden . De gevolgen van deze temperatuurstijging treffen Afrika relatief het zwaarst, enerzijds omdat de temperatuur er meer stijgt, anderzijds omdat de bevolking grotendeels afhankelijk is van landbouw. Droogtes en overstromingen hebben hierop een grote negatieve impact, terwijl er door de grote heersende armoede niet preventief kan worden opgetreden. Als gevolg hiervan wordt de schaarste steeds groter met alle gevolgen van dien. Een schrijnend voorbeeld hiervan is de huidige situatie in Darfur (Soedan), waar Arabische noorderlingen als gevolg van woestijnvorming al plunderend naar het zuiden trekken op zoek naar voedsel en water.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 09:57 schreef n00cL30n het volgende:
Het idee is dat in Afrika een van de eerste mensachtigen zijn gevestigd. Deze zijn alleen blijven hangen in oude gedachten en gewoonten. Stilstaan in evolutie staat gelijk aan niet meegroeien met je omgeving, ergo de kans van uitroeiing door natuurlijke selectie wordt in handen gewerkt.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 11:17 schreef Scorpie het volgende:
Owja, en mensen die hun geweten afkopen

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 10:04 schreef RemcoDelft het volgende:

[..]

Inderdaad! Het is de natuur dat de populatie kleiner wordt als er schaarste is aan voedsel. Wij moeten ons daar niet mee bemoeien, dan is de honger met enkele jaren opgelost.

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 18:20 schreef Aoristus het volgende:
waarom mag de link niet

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 20:57 schreef n00cL30n het volgende:

[..]

Begrijpend lezen.. Iets wat niet aan jou is uitbesteed.

Nee huilie... Ik heb het over Afrika in het algemeen! (Dus.. ongeacht ras, huidskleur... Damn.. wat triest dat iedereen dan toch weer gelijk richting discriminatie gaat denken )

quote:

Van indirecte discriminatie is sprake als bijvoorbeeld een bepaling of maatregel, die neutraal en voor iedereen gelijk lijkt te zijn, toch mensen van een bepaald ras of etnische afstamming, godsdienst of overtuiging, handicap, sekse, leeftijd of seksuele voorkeur benadeelt.
http://www.discriminatie.nl/?groep=-&id=43

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 22:26 schreef n00cL30n het volgende:

[..]

Koop je zonden maar weer af, voel je maar weer goed door je kerstkaartje van 1 dollar. En vergeet het maar weer de rest van het jaar.

Owja.. Je bent zeker ook voor positieve discriminatie?

quote:

Op woensdag 12 december 2007 12:56 schreef Xith het volgende:
ZeroVince, 1. Voedsel pakketen zijn de bron van honger - lokale boeren kunnen niet concurreren tegen de (gratis) voedsel pakketten en gaan zo falliet en hnu boerderij komt te vervallen, als vervolgens de voedsel pakketen niet meer komen (de nederlandertjes hebben een andere zielige hype ontdekt, op een andere plek) dan zijn er geen lokale boeren meer om deze markt op te vangen.
2. De map die jij aan het begin laat zien heeft niets, neits met honger te maken - de meeste mortality in afrika komt uit het zuiden en oosten, vreemd genoeg zijn dit juist de plekken vol met regenwouden / vruchtbare grond. Men sterft niet aan honger in Rwanda - de mango bomen groeien daar alsof het nederlandse eikenbomen zijn - men sterft aan AIDS en MALARIA. Als er acties komen die hier iets tegen gaan doen (d.m.v. voorlichting, condooms, etc) dan zou dat WEL positief zijn.

quote:

“Rich countries cut their tariffs by less in the Uruguay Round that poor ones did. Since then, they have found new ways to close their markets, notably by imposing anti-dumping duties on imports they deem “unfairly cheap”. Rich countries are particularly protectionist in many of the sectors where developing countries are best able to compete, such as agriculture, textiles, and clothing. As a result … rich countries’ average tariffs on manufacturing imports from poor countries are four times higher than those on imports from other rich countries. The United Nations Conference of Trade and Development (UNCTAD) estimates that they could export $700 billion more a year by 2005 if rich countries did more to open their markets” .

quote:

the additional cost of achieving and maintaining universal acces to basic education for all, basic health care for all, reproductive health care for all women, adequate food for all and safe water and sanitation for all is … less than 4% of the combined wealth of the 225 richest people in the world … the assets of the top three billionaires are more than the combined GNP of all least developed countries and their 600 million people

quote:

Op woensdag 12 december 2007 13:39 schreef n00cL30n het volgende:

[..]

Oef...

Kunnen we Al Gore er gelijk ook weer ff bijhalen?

quote:

Op woensdag 12 december 2007 13:47 schreef n00cL30n het volgende:

[..]

Tja.. Ik wil wel inhoudelijk reageren...

Access wordt geschreven met tweemaal de letter 's'.
Alleen wilde ik niet zo kort door de bocht.

Om terug te komen op het stukje van je quote:"Ja, het is zo. EN dit is ook al lang en breed bemeten in de pers."

Dan blijft het dus nogsteeds een leuk iets, dat je dit op wil lossen met de eCard van $1,-

quote:

Hoe kan deze verantwoordelijkheid in morele en juridische zin, in het beleid dat gevoerd wordt, tot uiting worden gebracht teneinde bij te dragen aan een oplossing voor de wereldarmoede? Naast de voor de hand liggende mogelijkheid om meer ontwikkelingshulp toegespitst op de armsten te verstrekken, verdient het aanbeveling om kritisch te reflecteren op het systeem van internationale leningen en internationale verkoop van grondstoffen.

Een mogelijkheid om de privileges om internationaal leningen aan te gaan voor autoritaire en corrupte regimes aan te pakken, wordt door Pogge geschetst: “a constitutional amendment requiring that debts incurred by future unconstitutional goverments must not be serviced at public expense” . Doordat het daarmee onwaarschijnlijk wordt dat het geleende geld terug betaald zal worden, zal dit tot gevolg hebben dat de bereidheid om dergelijke regimes geld te lenen daarmee snel terug zal lopen. Deze schuld drukt vervolgens niet nog vele jaren na het verdwijnen van het regime op de schouders van de bevolking. Beoordeling van het al dan niet constitutioneel aan de macht gekomen zijn van een bepaald regime in het licht van het al dan niet verstrekken van leningen, zou kunnen worden toevertrouwd aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties of een daarvoor ingestelde commissie.

Hiermee wordt het geld dat beschikbaar is voor een corrupt en autoritair regime beperkt en daarmee ook de beloning die in het verschiet ligt bij een geslaagde coup. Naar verwachting zal dit een positief effect hebben op hoe vaak couppogingen plaats vinden. Door tevens de omvang van de verkoop van conventionele wapens aan de minst ontwikkelde landen drastisch te beperken, wordt het daarnaast in geval van een geslaagde coup ook moeilijker om de macht met behulp van geweld te behouden.

Pogge stelt ook een amendement voor met betrekking tot de verkoop van grondstoffen: “in which our country declares that only it’s constitutionally democratic governments may effect legally valid transfers of ownership rights in public property and forbids any of its governments to recognize ownership rights in property acquired from a preceding government that lacked such constitutional legitimacy” . De slagingskans van een dergelijk amendement ligt lager dan voor het amendement dat betrekking heeft op internationale leningen. Hoewel een democratisch regime dat een autoritair bewind opvolgt, in zo’n geval met recht kan claimen dat de grondstoffen naar (nationaal recht) niet rechtsgeldig zijn verkocht, valt er in de praktijk weinig meer aan te doen. Kenmerkend voor grondstoffen is namelijk juist dat deze tegen die tijd verwerkt zullen zijn in nieuwe producten. Een schadevergoeding behoort in een dergelijk geval wel tot de mogelijkheden (mits de erkenning ervan internationaal gesteund wordt), maar dit leidt weer tot het probleem naar de vraag naar de opeisbaarheid van zo’n schadeclaim. Om dergelijke situaties te voorkomen en kans op opeisbaarheid van een schadeclaim te vergroten, zou door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties of een daarvoor ingestelde commissie beoordeeld kunnen worden of een regime onconstitutioneel aan de macht is gekomen, en er derhalve geen grondstoffen van zouden moeten worden gekocht. Toegegeven moet worden dat de haalbaarheid van dit voorstel klein is, gelet op het peil van de huidige olieprijs en omdat brede internationale steun waarschijnlijk niet zal worden gevonden.

Een andere mogelijkheid om de verkoop van grondstoffen eerlijker te maken tegenover de bevolking van de ontwikkelingslanden is door een invoering van bijvoorbeeld de Tobin Tax of de Global Resources Dividend (GRD). Beide systemen hebben gemeen dat ze in essentie neerkomen op een heffing die betaald moet worden bij de koop van natuurlijke grondstoffen. De opbrengsten van de heffing komen ten goede aan de armsten op deze wereld. Het idee steunt op Locke’s vaststelling dat iedereen in de originele natuurstaat gelijke aanspraak kan maken op natuurlijke grondstoffen, waarbij een ieder gehouden is genoeg over te laten voor een ander (Lockean proviso) . Oftewel, de armsten in de wereld krijgen door middel van de heffing terug waar ze recht op hebben.

De ontwikkelingslanden lopen zoals al eerder aannemelijk werd gemaakt zeer grote bedragen mis als gevolg van protectionisme van de rijkere landen. Het betreft dan vooral invoerrechten, kwantitatieve invoerbeperkingen en subsidies. Hoewel in de afgelopen vijftig jaar de tarifaire belemmeringen (invoerrechten) zijn verminderd, is het aantal non-tarifaire belemmeringen sterk toegenomen . Het meeste bekende voorbeeld is dat van de Europese koeien die dagelijks bijna drie dollar gesubsidieerd worden, terwijl 2,8 miljard mensen van minder dan 2 dollar per dag en 1,1 miljard mensen zelfs van minder dan 1 dollar per dag moeten leven. Het drastisch verminderen of afschaffen van dergelijke non-tarifaire belemmeringen kan de situatie van de situatie van de ontwikkelingslanden sterk verbeteren.

quote:

Op woensdag 12 december 2007 19:49 schreef n00cL30n het volgende:

Tja, het blijft een groot vlammenvat daar in Afrika, ontwikkelingshulp komt lang niet altijd uit op plaatsen waar het hoort te komen, corruptie etc.

Mijn mening is dat er grote gedeelten van Afrika gewoon nog niet aan ontwikkelingshulp toe zijn. Klinkt hard, maar zolang mensen hun kippen inruilen voor wapens, zegt dit wel voldoende... toch?
De enige ontwikkelingshulp die je aan kunt bieden in dit soort gebieden is volgens het "Give a man a fish and he'll eat for a day. Teach a man how to fish and he'll eat forever" principe.
Eentje waarvan ik weet dat ze dit principe hanteren is FSO, misschien dat je eens moet gaan bekijken.

Misschien is dit niet wat je wilt horen, maar zo te zien aan de reakties hier in dit topic, ben ik niet de enige.

En nog even een laatste puntje voordat ik met dit topic nok, je ziet dit misschien niet als *de* oplossing, maar je vraagt hier wel de aandacht voor.
Dat iedereen over de kaartjes heen loopt te kotsen vergeet je dan in de hitte van jouw strijd.

In ene doe je een groot betoog, zodat mensen misschien ook wel overtuigd raken van jouw idealen en gaat nog vuriger erop in als mensen iets anders zeggen dan "ja, oh ja... oh.. ja... die kaarten ga ik nu gelijk naar mijn hele vrienden- en kennissenkring uitsturen."
Terwijl je zelf even later zegt dat nog geen 4% van de grootst verdienenden het al op zouden kunnen lossen. Waarom zouden de rest van de wereldbevolking er maar voor op moeten draven.

Je begrijpt, ik zie allemaal flarden aangeboden worden, zonder een samenhangend geheel. Verwacht dan ook niet dat mensen dit zullen accepteren van jou.