[Centraal] Medicatie bij psychische klachten Deel 6

belangrijkste is om een goed biologisch ritme op te bouwen... en het kost idd wat tijd voordat citalopram optimaal werkt maar met een medicijn alleen gaat het natuurlijk niet lukken...

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 02:12 schreef MaJo het volgende:
*kick*

Ik slik sinds vorige week Citalopram omdat ik zo lusteloos ben dat ik nergens meer zin in heb en alleen nog maar in bed wil liggen. Telefoon uit, niemand willen spreken. Ik merk er nog niets van, wat natuurlijk ook niet zo vreemd is omdat ik pas net ben begonnen. Gisteren mijn ergste down gehad, om 4 uur wakker geworden (ik slaap tot diep in de middag en 's nachts lig ik wakker) en ik word er zo moedeloos van Ik hoop echt dat dit gaat helpen

_{Vind het een beetje eng om hier te posten maar leek me wel goed om er met anderen over te praten}

Waarschijnlijk lukt het je binnenkort beter om een normaal dag-nachtritme aan te houden (dat is erg belangrijk) en krijg je langzamerhand weer de energie om dingen te ondernemen. Volhouden de eerste tijd en denk aan de betere tijden die weer gaan komen.

Succes MaJo . Hoop voor je dat dit gaat helpen .

Langzamerhand probeer ik weer wat te minderen met de seroxat (nog maar om de drie dagen een hele en de overige dagen een halve) en dat merk ik toch wel gelijk hoor... Ik verveel me dan echt gigantisch snel en mijn stoelgang is compleet gestoord. .

Ik slik nu een paar maanden Citalopram, tegen woede aanvallen en angst en onrust. Het werkt nu echt optimaal (in combinatie met deeltijd therapie). Mijn vraag is eigenlijk, als ik straks weer af ga bouwen komen dan al die angsten weer terug? Of is er dan iets in je manier van denken veranderd, doordat je nu heleboel "enge" dingen gewoon gedaan hebt en gemerkt hebt dat het eigenlijk niet zo eng is allemaal? Heeft iemand hier ervaring mee?

Als ik mag afgaan van wat ik erover gelezen heb en gehoord, en ook mag putten uit eigen ervaring, dan vermoed ik dat het terugkomen van angsten gebeurd als je al begonnen bent met afbouwen terwijl je nog hardstikke instabiel bent. Als er dan angsten terugkomen houdt dat volgens mij niets anders in dat er in de bovenkamer alarmbellen afgaan.

Al denk ik dat je sowieso te maken kunt krijgen met een terugslag als je anti-depressiva gaat afbouwen, en daar kunnen angsten bij horen. Dat gaat dan vanzelf weer voorbij.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 14:00 schreef KayKay het volgende:
Ik slik nu een paar maanden Citalopram, tegen woede aanvallen en angst en onrust. Het werkt nu echt optimaal (in combinatie met deeltijd therapie). Mijn vraag is eigenlijk, als ik straks weer af ga bouwen komen dan al die angsten weer terug? Of is er dan iets in je manier van denken veranderd, doordat je nu heleboel "enge" dingen gewoon gedaan hebt en gemerkt hebt dat het eigenlijk niet zo eng is allemaal? Heeft iemand hier ervaring mee?

het kan zo maar kunnen dat je juist door de therapie met bepaalde angsten beter om kan gaan (als in eerder herkennen en daarna op de juiste manier op reageren) als in het verleden, je moet de medicatie zien als (tijdelijk) steuntje in de rug.

Inmiddels ruim 4 weken van de prozac af en het gaat nog steeds goed.
Van de week bij de huisarts geweest, afgesproken dat ik me meldt als het minder zou gaan (wat we niet hopen natuurlijk).

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 08:44 schreef Re het volgende:
belangrijkste is om een goed biologisch ritme op te bouwen... en het kost idd wat tijd voordat citalopram optimaal werkt maar met een medicijn alleen gaat het natuurlijk niet lukken...

Dat weet ik, ik heb nu eerst de AD gekregen als steuntje in de rug en wil er met therapie achter komen wat er nu mis zit.

Ik zou echt graag weer in een goed ritme komen maar het lukt me op dit moment niet Laatst om 11 uur naar bed gegaan maar dan val ik pas om 5 uur in slaap En als ik op tijd op sta maakt het ook niet uit, ik lig gewoon tot diep in de nacht te malen. En dan ben ik de volgende dag zo ontzettend moe dat ik zo weer tot 15 of 16 uur in bed lig

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 09:24 schreef Halinalle het volgende:

[..]

Waarschijnlijk lukt het je binnenkort beter om een normaal dag-nachtritme aan te houden (dat is erg belangrijk) en krijg je langzamerhand weer de energie om dingen te ondernemen. Volhouden de eerste tijd en denk aan de betere tijden die weer gaan komen.

Ik hoop echt dat dat dag-nachtritme weer goedkomt Op dit moment schieten de medicijnen niet echt op, het lijkt eerder alsof ik me er slechter door voel dan beter Hoewel ik vandaag wel een goede dag heb

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 12:36 schreef Burdie het volgende:
Succes MaJo . Hoop voor je dat dit gaat helpen .

Dank je wel Ik hoop het ook echt

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 18:17 schreef MaJo het volgende:

[..]

Ik hoop echt dat dat dag-nachtritme weer goedkomt Op dit moment schieten de medicijnen niet echt op, het lijkt eerder alsof ik me er slechter door voel dan beter Hoewel ik vandaag wel een goede dag heb

Dat is wel één van de nadelen van antidepressiva; vooral in het begin geeft het veel bijwerkingen, terwijl de echte werking pas na een paar weken merkbaar is. Kwestie van volhouden. Krijg jij trouwens je medicijnen van de huisarts of van een psychiater? En sta je wel onder goede controle? Het kan soms nog wel een zoektochtje zijn naar het juiste middel of de juiste dosering. Heb er zelf ongeveer een jaar over gedaan om de juiste balans te vinden... maar om positief te blijven: na ongeveer 6-8 weken merkte ik al flink wat verschil en de echt heftige bijwerkingen hebben niet langer dan twee weken geduurd.

Wat betreft je dag-nachtritme... probeer jezelf echt een ritme op te leggen door bijvoorbeeld elke dag om ongeveer dezelfde tijd te gaan slapen, en elke ochtend op dezelfde tijd op te staan. Daarnaast is het belangrijk om een goede dagvulling te hebben. Heb je een dagbesteding? Werk of studie bijvoorbeeld?

Door de AD zal het 'malen' ook een stuk minder gaan worden, maar daar kan je zelf ook al een hoop tegen doen. Wat mij bijvoorbeeld heel erg heeft geholpen is het bijhouden van een dagboek. Ook had ik altijd een blocknote naast mijn bed liggen, waar ik dan de dingen waar ik me druk over maakte puntsgewijs op kon schrijven. Het blockje legde ik dan naderhand weg, zodat voor mijn gevoel de 'zorgen' niet vergeten hoefden te worden - ze stonden immers op papier - maar wel even losgelaten konden worden. Een simpele "zo, dat staat genoteerd, dan kan ik er morgen weer verder over denken" hielp me dan van het piekeren af. Meestal, that is .

In therapie zal je vast ook een hoop technieken leren om piekeren tegen te gaan, maar wellicht heb je hier ook al wat aan . Anders kan ik je trouwens nog een heel goed boek aanraden: Piekerprinsessen door Susan Nolen-Hoeksema. Het boek staat boordevol tips om van het piekeren af te komen en om piekeren om te zetten in 'constructief denken'.

Mocht je er echt allemaal niet uit komen, dan is er ook altijd nog de optie om aan je huisarts een slaapmiddel te vragen, bijvoorbeeld temazepam. Meestal scheelt het feit dat je ze in huis hebt al een heleboel, en als het je écht niet lukt om in slaap te vallen, kan je daarmee jezelf af en toe een beetje helpen. Wel incidenteel gebruiken dan, want het is verslavend spul (maar dat klinkt enger dan het is).

Oja, wat ik je tot slot wil meegeven: houd op een simpel notitieblokje dmv een paar kernwoorden bij hoe je je elke dag voelt. Waarschijnlijk zal je psycholoog je ook vragen dat te gaan doen, maar het is vooral handig om achteraf te kunnen zien waar je geweest bent en hoe je er nu voor staat. Dat kan best heel erg relativeren .

Sterkte he .

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 18:45 schreef Burdie het volgende:

[..]

Dat is wel één van de nadelen van antidepressiva; vooral in het begin geeft het veel bijwerkingen, terwijl de echte werking pas na een paar weken merkbaar is. Kwestie van volhouden. Krijg jij trouwens je medicijnen van de huisarts of van een psychiater? En sta je wel onder goede controle? Het kan soms nog wel een zoektochtje zijn naar het juiste middel of de juiste dosering. Heb er zelf ongeveer een jaar over gedaan om de juiste balans te vinden... maar om positief te blijven: na ongeveer 6-8 weken merkte ik al flink wat verschil en de echt heftige bijwerkingen hebben niet langer dan twee weken geduurd.

Bedankt voor je reactie Ik zal even per alinea reageren Ik heb de medicijnen gekregen van mijn huisarts. Ik heb vroeger al eerder Citalopram gebruikt (destijds voorgeschreven door mijn psycholoog) dus daarom was de stap naar AD wat makkelijker. Ik moet over 2 weken bij mijn huisarts langskomen om te kijken of de medicijnen een beetje aanslaan en dan gaan we een plan van aanpak maken, dus kijken welke therapie voor mij het beste is op dit moment. Hij heeft de AD nu voorgeschreven omdat het op dit moment echt niet meer ging, ik lag de hele dag in bed, had paniekaanvallen en wilde niemand spreken. Vandaag heb ik dus wel een goede dag dus dat is wel even fijn

quote:

Wat betreft je dag-nachtritme... probeer jezelf echt een ritme op te leggen door bijvoorbeeld elke dag om ongeveer dezelfde tijd te gaan slapen, en elke ochtend op dezelfde tijd op te staan. Daarnaast is het belangrijk om een goede dagvulling te hebben. Heb je een dagbesteding? Werk of studie bijvoorbeeld?

Ik weet dat het goed is om op tijd op te staan maar ik kan me er op dit moment gewoon niet toe zetten Ik zet mijn wekker om 11 uur ofzo en daarna zet ik hem weer af omdat ik zoooo moe ben Ik studeer maar op dit moment geeft me dat weinig houvast omdat ik al 2 weken niet gegaan ben Ik kan me er gewoon niet toe zetten om te gaan

quote:

Door de AD zal het 'malen' ook een stuk minder gaan worden, maar daar kan je zelf ook al een hoop tegen doen. Wat mij bijvoorbeeld heel erg heeft geholpen is het bijhouden van een dagboek. Ook had ik altijd een blocknote naast mijn bed liggen, waar ik dan de dingen waar ik me druk over maakte puntsgewijs op kon schrijven. Het blockje legde ik dan naderhand weg, zodat voor mijn gevoel de 'zorgen' niet vergeten hoefden te worden - ze stonden immers op papier - maar wel even losgelaten konden worden. Een simpele "zo, dat staat genoteerd, dan kan ik er morgen weer verder over denken" hielp me dan van het piekeren af. Meestal, that is .

Toevallig heb ik gister voor het eerst in tijden mijn dagboek opgepakt en er in geschreven. Wel een goed idee om dat elke dag te gaan doen Misschien kom ik er dan voor mezelf ook meer achter wat er nou precies allemaal mis is op dit moment. Ik weet het wel ongeveer maar kan het allemaal nog niet echt plaatsen

quote:

In therapie zal je vast ook een hoop technieken leren om piekeren tegen te gaan, maar wellicht heb je hier ook al wat aan . Anders kan ik je trouwens nog een heel goed boek aanraden: Piekerprinsessen door Susan Nolen-Hoeksema. Het boek staat boordevol tips om van het piekeren af te komen en om piekeren om te zetten in 'constructief denken'.

Ah bedankt voor de tip, ik ga het checken En de komende tijd schrijven, dat is wel een goeie

quote:

Mocht je er echt allemaal niet uit komen, dan is er ook altijd nog de optie om aan je huisarts een slaapmiddel te vragen, bijvoorbeeld temazepam. Meestal scheelt het feit dat je ze in huis hebt al een heleboel, en als het je écht niet lukt om in slaap te vallen, kan je daarmee jezelf af en toe een beetje helpen. Wel incidenteel gebruiken dan, want het is verslavend spul (maar dat klinkt enger dan het is).

Ik zat er aan te denken om vanavond een valium in te nemen, die heb ik op recept voor mijn vliegangst. Maar weet eigenlijk niet of het wel zo slim is... Wat dat betreft ben ik toch wel een beetje bang voor medicijnen.

quote:

Oja, wat ik je tot slot wil meegeven: houd op een simpel notitieblokje dmv een paar kernwoorden bij hoe je je elke dag voelt. Waarschijnlijk zal je psycholoog je ook vragen dat te gaan doen, maar het is vooral handig om achteraf te kunnen zien waar je geweest bent en hoe je er nu voor staat. Dat kan best heel erg relativeren .

Sterkte he .

Super bedankt voor je uitgebreide antwoord en je tips Ik ga inderdaad weer schrijven in mijn dagboek hoe ik me voel en het van me afschrijven. Hoop dat het helpt

Ah het is 7 uur, tijd voor mijn AD

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:01 schreef MaJo het volgende:
Bedankt voor je reactie Ik zal even per alinea reageren Ik heb de medicijnen gekregen van mijn huisarts. Ik heb vroeger al eerder Citalopram gebruikt (destijds voorgeschreven door mijn psycholoog) dus daarom was de stap naar AD wat makkelijker. Ik moet over 2 weken bij mijn huisarts langskomen om te kijken of de medicijnen een beetje aanslaan en dan gaan we een plan van aanpak maken, dus kijken welke therapie voor mij het beste is op dit moment. Hij heeft de AD nu voorgeschreven omdat het op dit moment echt niet meer ging, ik lag de hele dag in bed, had paniekaanvallen en wilde niemand spreken. Vandaag heb ik dus wel een goede dag dus dat is wel even fijn

Ah, dus je hebt al ervaring met deze medicatie. Dan weet je hoop ik ook of het werkt en wat het effect is? Goede dagen zijn inderdaad altijd fijn, geeft weer een beetje hoop dat de zon straks weer echt doorbreekt in je leven. Het scheelt natuurlijk ook dat de lente voor de deur staat, dan wordt het leven over het algemeen wat minder zwaar .

quote:

Ik weet dat het goed is om op tijd op te staan maar ik kan me er op dit moment gewoon niet toe zetten Ik zet mijn wekker om 11 uur ofzo en daarna zet ik hem weer af omdat ik zoooo moe ben Ik studeer maar op dit moment geeft me dat weinig houvast omdat ik al 2 weken niet gegaan ben Ik kan me er gewoon niet toe zetten om te gaan

Misschien is het een idee om tóch elke dag om dezelfde tijd op te gaan staan. Het hoeft niet direct om 7 uur te zijn ofzo, maar spreek met jezelf af dat je niet later dan tot 9.30 uur in je bed mag bijven liggen, bijvoorbeeld. En maak dan voor jezelf een 'ochtendritueeltje', bijvoorbeeld: douchen, ontbijten, een boek lezen (voor je studie bijv.) en probeer je daar zoveel mogelijk aan te houden. Wat misschien ook een optie is, is 's ochtends gaan sporten. Naast dat het heel goed voor je is, geeft het je ook weer wat meer energie om de dag door te komen en maakt het fijne stofjes in je hersens vrij .
Spreek ook met jezelf af om wél naar colleges te gaan. Hoeft niet meteen met alle colleges, maar prik er een paar uit waar je van jezelf altijd naartoe MOET gaan. Je zult namelijk zien dat als je eenmaal met jezelf hebt afgesproken dát je gaat, je niet telkens het 'zal ik gaan of niet?'-dilemma weer hoeft te doorlopen, en dat maakt het weer wat gemakkelijker om te gaan.

quote:

Toevallig heb ik gister voor het eerst in tijden mijn dagboek opgepakt en er in geschreven. Wel een goed idee om dat elke dag te gaan doen Misschien kom ik er dan voor mezelf ook meer achter wat er nou precies allemaal mis is op dit moment. Ik weet het wel ongeveer maar kan het allemaal nog niet echt plaatsen

Schrijven kan inderdaad wat meer zelfinzicht geven. Doen dus!

quote:

Ah bedankt voor de tip, ik ga het checken En de komende tijd schrijven, dat is wel een goeie
[..]

Ik zat er aan te denken om vanavond een valium in te nemen, die heb ik op recept voor mijn vliegangst. Maar weet eigenlijk niet of het wel zo slim is... Wat dat betreft ben ik toch wel een beetje bang voor medicijnen.

Valium lijkt me niet echt heel geschikt, maar voor één keertje zal je er heus niet minder van worden hoor . Vanavond zou dat op zich best kunnen, en de volgende keer aan de huisarts vragen om wat rustgevends?

quote:

Super bedankt voor je uitgebreide antwoord en je tips Ik ga inderdaad weer schrijven in mijn dagboek hoe ik me voel en het van me afschrijven. Hoop dat het helpt

Ah het is 7 uur, tijd voor mijn AD

Anytime, ervaringsdeskundige hier . Altijd fijn om wat verhalen en tips uit te wisselen, en dat je er tegelijkertijd misschien iemand een stapje verder mee kunt helpen. Hoop dat je je snel weer wat beter voelt. En anders kom je maar gewoon regelmatig in dit topic klagen, zeuren of uithuilen .

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:43 schreef Burdie het volgende:

[..]

Ah, dus je hebt al ervaring met deze medicatie. Dan weet je hoop ik ook of het werkt en wat het effect is? Goede dagen zijn inderdaad altijd fijn, geeft weer een beetje hoop dat de zon straks weer echt doorbreekt in je leven. Het scheelt natuurlijk ook dat de lente voor de deur staat, dan wordt het leven over het algemeen wat minder zwaar .

Heb de medicijnen inderdaad eerder gebruikt Alleen het stomme is, is dat ik me niet meer zo goed kan herinneren hoe dat toen ging Of ik last had van bijwerkingen, hoe lang het duurde voor ik me beter voelde, dat soort dingen. Alleen dat het wel hielp En ik heb inderdaad erg veel zin in de lente, denk dat het wel een beetje zal helpen Al had ik met dit miezerweer ook een goede dag dus het kan gelukkig wel

quote:

Misschien is het een idee om tóch elke dag om dezelfde tijd op te gaan staan. Het hoeft niet direct om 7 uur te zijn ofzo, maar spreek met jezelf af dat je niet later dan tot 9.30 uur in je bed mag bijven liggen, bijvoorbeeld. En maak dan voor jezelf een 'ochtendritueeltje', bijvoorbeeld: douchen, ontbijten, een boek lezen (voor je studie bijv.) en probeer je daar zoveel mogelijk aan te houden. Wat misschien ook een optie is, is 's ochtends gaan sporten. Naast dat het heel goed voor je is, geeft het je ook weer wat meer energie om de dag door te komen en maakt het fijne stofjes in je hersens vrij .
Spreek ook met jezelf af om wél naar colleges te gaan. Hoeft niet meteen met alle colleges, maar prik er een paar uit waar je van jezelf altijd naartoe MOET gaan. Je zult namelijk zien dat als je eenmaal met jezelf hebt afgesproken dát je gaat, je niet telkens het 'zal ik gaan of niet?'-dilemma weer hoeft te doorlopen, en dat maakt het weer wat gemakkelijker om te gaan.

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik vroeg opstaan altijd lastig vind, ik ben een echt nachtmens. Voor 10 uur opstaan vind ik altijd al moeilijk Maar als het moet dan lukt het me wel. Nu het niet 'moet' is het hek helemaal van de dam en blijf ik wel erg lang liggen. Normaal zou ik automatisch om een uur of 1 wakker worden, ook als ik om 5 uur ga slapen. Ik ben dus ook wel echt moeier dan anders.
Wat college betreft: vanaf volgende week wil ik weer braaf gaan. Heb nu ook veel werkgroepen gemist en als ik er meer mis haal ik het vak niet. Dat moet dus wel een reden zijn om te gaan Bovendien zit ik wel braaf te leren voor een tentamen voor volgende week. Alleen gaat dat niet altijd even goed, kan op het moment weinig in me opnemen...

quote:

Valium lijkt me niet echt heel geschikt, maar voor één keertje zal je er heus niet minder van worden hoor . Vanavond zou dat op zich best kunnen, en de volgende keer aan de huisarts vragen om wat rustgevends?

Ik denk dat ik het toch eerst met de huisarts overleg, lijkt me verstandiger

quote:

Anytime, ervaringsdeskundige hier . Altijd fijn om wat verhalen en tips uit te wisselen, en dat je er tegelijkertijd misschien iemand een stapje verder mee kunt helpen. Hoop dat je je snel weer wat beter voelt. En anders kom je maar gewoon regelmatig in dit topic klagen, zeuren of uithuilen .

Ah dat is altijd fijn om een plekje te hebben waar je terecht kunt En hetzelfde geldt omgekeerd natuurlijk ook: ik ben er ook om naar anderen te luisteren en te helpen. Denk dat je door het delen van ervaringen al best wat baat kan hebben

Nou ik ga maar eens slapen, hopelijk heb ik morgen ook weer een goede dag Ben van plan om naar de vrijdagmiddagborrel te gaan met vrienden, ben nu al 2 weken niet geweest

Ongelukkige vrouwen hebben meer seks : Depressieve vrouwen hebben meer seks.
http://www.nu.nl/news/148(...)es_te_voorkomen.html : Depressieve mannnen krijgen een beroerte.

Mag ik hier even mijn hart luchten? Het gaat helaas weer een stukje minder Dit weekend een heel goed weekend gehad, leuke dingen gedaan, vrienden gezien, naar de kroeg geweest, naar een feestje, wezen stappen, allemaal hartstikke leuk. Maar sinds gister ben ik weer neerslachtig, ik heb nergens zin in, heb me weer teruggetrokken. Ik heb vrijdag een tentamen maar ik kan me er niet toe zetten om te leren, het lúkt me gewoon niet. Als ik het boek erbij pak dan staar ik naar het papier, verder kom ik gewoon niet. Ik zit er aan te denken om het tentamen niet te maken en dan voor de her te gaan, misschien geeft me dat wat rust. Maar ik vind ook dat ik dan gefaald heb. Damn

quote:

Op dinsdag 25 maart 2008 14:32 schreef MaJo het volgende:
Mag ik hier even mijn hart luchten? Het gaat helaas weer een stukje minder Dit weekend een heel goed weekend gehad, leuke dingen gedaan, vrienden gezien, naar de kroeg geweest, naar een feestje, wezen stappen, allemaal hartstikke leuk. Maar sinds gister ben ik weer neerslachtig, ik heb nergens zin in, heb me weer teruggetrokken. Ik heb vrijdag een tentamen maar ik kan me er niet toe zetten om te leren, het lúkt me gewoon niet. Als ik het boek erbij pak dan staar ik naar het papier, verder kom ik gewoon niet. Ik zit er aan te denken om het tentamen niet te maken en dan voor de her te gaan, misschien geeft me dat wat rust. Maar ik vind ook dat ik dan gefaald heb. Damn

Lieve MaJo,
ik heb al mijn tentamens gemaakt tijdens de herkansingen. Ik vind niet dat je dan faalt, maar voor jezelf kiest. Soms heb je door de AD geen enkele motivatie om ook maar iets te doen. Wat bij mij helpt is om met keiharde muziek op mijn iPod buiten te gaan lopen en dan te gaan leren. Frisse lucht doet veel en muziek motiveert mij. Misschien dat dit voor jou ook zo werkt.
Iets anders wat bij mij ook werkt en wat mijn vrienden hebben overgenomen is gewoon je boek pakken, schrift erbij en... thee drinken. Op je gemak die bladzijdes lezen en kijken of je jezelf kunt stimuleren om hetgeen wat je leest ook uit wil diepen, dat je er meer van wilt weten. De thee zorgt bij mij voor rust, dat het niet op iets verplichts lijkt wat je moet leren.
Maar nogmaals wil ik benadrukken dat het toegeven aan je 'nikswillendoen-dip' helemaal niet te vergelijken is met falen. Falen is een stom en negatief woord en heeft een veels te grote lading, probeer dat woord uit je vocabulaire te bannen. 'Het lukt gewoon even niet' en leg het naast je neer. Als je de beslissing neemt om nu voor rust te kiezen, neem die beslissing dan ook echt en blijf er niet over malen. Dan krijg je namelijk nog steeds die rust niet.
Als je ervoor kiest om toch het tentamen te doen en wil het leren soms niet lukken: Dust it off and try again!
Welke beslissing je ook maakt, het is jouw beslissing en je bent aan he-le-maal niemand verantwoording schuldig.

quote:

Op dinsdag 25 maart 2008 15:44 schreef roooosje het volgende:

[..]

Lieve MaJo,
ik heb al mijn tentamens gemaakt tijdens de herkansingen. Ik vind niet dat je dan faalt, maar voor jezelf kiest. Soms heb je door de AD geen enkele motivatie om ook maar iets te doen. Wat bij mij helpt is om met keiharde muziek op mijn iPod buiten te gaan lopen en dan te gaan leren. Frisse lucht doet veel en muziek motiveert mij. Misschien dat dit voor jou ook zo werkt.
Iets anders wat bij mij ook werkt en wat mijn vrienden hebben overgenomen is gewoon je boek pakken, schrift erbij en... thee drinken. Op je gemak die bladzijdes lezen en kijken of je jezelf kunt stimuleren om hetgeen wat je leest ook uit wil diepen, dat je er meer van wilt weten. De thee zorgt bij mij voor rust, dat het niet op iets verplichts lijkt wat je moet leren.
Maar nogmaals wil ik benadrukken dat het toegeven aan je 'nikswillendoen-dip' helemaal niet te vergelijken is met falen. Falen is een stom en negatief woord en heeft een veels te grote lading, probeer dat woord uit je vocabulaire te bannen. 'Het lukt gewoon even niet' en leg het naast je neer. Als je de beslissing neemt om nu voor rust te kiezen, neem die beslissing dan ook echt en blijf er niet over malen. Dan krijg je namelijk nog steeds die rust niet.
Als je ervoor kiest om toch het tentamen te doen en wil het leren soms niet lukken: Dust it off and try again!
Welke beslissing je ook maakt, het is jouw beslissing en je bent aan he-le-maal niemand verantwoording schuldig.

Lieve Roooosje, bedankt voor je reactie Had dat net even nodig. Ik heb besloten om mijn tentamen niet te maken, het lukt me gewoon echt niet op het moment. Ik moet ook een opdracht maken voor morgen maar pakte net het boek erbij en het dringt niet tot me door. Ik denk dat het inderdaad nu even bezig is om voor mezelf te kiezen en wat rust te pakken. Het feit dat het leren me niet lukt, terwijl ik het zo'n ontzettend leuk vak is, zegt eigenlijk al genoeg...
En je hebt gelijk, ik ben helemaal geen verantwoording schuldig maar zo voelt dat wel, omdat ik ook weet dat veel mensen het niet zullen begrijpen. Daarom is het ook fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen

En nu ga ik tv kijken, even wat gedachteloos vermaak

Nou, wat ik iedereen kan aanraden is www.kleurjeleven.nl. De cursus is best okay maar wat ik echt tof vind is het stemmingsdagboek. Om elke dag na te denken hoe het ging, wat je stemming heeft verbetert en verslechtert en fijne activiteiten van de dag.
Ik probeer die activiteiten altijd net zoveel te maken als mijn stemming van die dag, dus net zo lang denken tot je er zoveel neer kunt zetten. En het valt me op dat het eigenlijk best wel meevalt allemaal. Je doet het sowieso alleen maar voor jezelf, niemand leest het, dus je hoeft niks te overdrijven om in of uit een bepaald hokje te vallen. Echt een aanrader!

quote:

Op dinsdag 25 maart 2008 18:45 schreef Twinky het volgende:
Nou, wat ik iedereen kan aanraden is www.kleurjeleven.nl. De cursus is best okay maar wat ik echt tof vind is het stemmingsdagboek. Om elke dag na te denken hoe het ging, wat je stemming heeft verbetert en verslechtert en fijne activiteiten van de dag.
Ik probeer die activiteiten altijd net zoveel te maken als mijn stemming van die dag, dus net zo lang denken tot je er zoveel neer kunt zetten. En het valt me op dat het eigenlijk best wel meevalt allemaal. Je doet het sowieso alleen maar voor jezelf, niemand leest het, dus je hoeft niks te overdrijven om in of uit een bepaald hokje te vallen. Echt een aanrader!

Bedankt voor de tip, ik heb me voor de cursus opgegeven Zit op dit moment toch wat te hangen thuis dus kan ik net zo goed íets doen

Hoi iedereen, na een dagje lurken meld ik me hier ook maar. Sinds gisteren Paroxetine voorgeschreven gekregen omdat ik in een diep dal zit waar ik niet meer uitkom. Stap om naar de huisarts te gaan was nog best moeilijk. Met name het feit dat ik serieus hinder op creatief vlak ondervond op mijn werk heeft me doen besluiten de stap te nemen. Gesprekstherapie begint volgende maand. Ik hoop echt dat dit alles samen met het lekkere weer dat er aankomt ervoor zorgt dat alles weer wat helderder in mijn hoofd wordt.

hoi , knap dat je je eerste stap hebt gezet, en nu is het een kwestie van doorzetten maar idd stap voor stap

Ik ga volgende week weer naar de huisarts, want ik heb zo mn bedenkingen of het wel goed gaat zonder mn medicatie...

Why, what's wrong? .

Ik weet niet eens of het aan mn medicatie ligt (of het gebrek aan natuurlijk). Want er spelen ook andere dingen (onduidelijkheid op mn werk over of ik kan blijven en daardoor is mn motivatie op het moment niet zo groot meer, heel veel moeite met het delen van mn kleine meid (ik wordt helemaal kriebelig als anderen te dichtbij komen en dat komen ze nogal snel in mijn beleving, vooral schoonma)). Ik ben heel mopperig, kan om bijna alles janken en eigenlijk denk ik diep van binnen dat het niet de goede kant op gaat...

Zes maanden is ze alweer, wat gaat dat hard zeg !
Ik kan weinig zinnigs voor je zeggen, alleen dat ik het verstandig van je vind dat je zo goed oplet en er niet voor terugdeinst om te onderkennen dat het misschien weer de verkeerde kant op zou kunnen gaan, en gewoon naar de huisarts stapt. Vaak zijn het net van die externe factoren die bij elkaar opgeteld allemaal nét even wat teveel gewicht op de weegschaal leggen om het allemaal in je eentje te dragen. Ik hoop iig voor je dat het mee valt allemaal en dat het misschien gemakkelijker op te lossen valt dan het in eerste instantie lijkt. Wanneer ga je naar de huisarts? .

Nijna, zoals burdie ook zegt is het goed dat je zelf goed oplet en als je merkt dat het minder gaat toch naar de huisarts te stappen. Hoe lang ben je nu van de medicijnen af?

Ik gebruik nu 4 weken en het begint eindelijk te werken Eerst werd het alleen maar erger maar nu ben ik de laatste dagen weer vrolijk, erg fijn Ik ben nu ook begonnen met een dagboek dankzij Burdie en ik merk dat het helpt om mijn gedachten op een rijtje te zetten

Fijn dat je wat aan mijn schrijftip hebt, MaJo . En goed te horen dat je je intussen wat vrolijker voelt. De medicatie lijkt dus te werken? Dan zal het vanaf nu alleen maar nog beter gaan .
Ben jij trouwens al begonnen aan die internetcursus Kleur Je Leven? Hij staat hier tussen m'n favorieten, maar ik weet niet goed of ik eraan "durf" te beginnen. Het gaat met mij namelijk stapje bij beetje steeds beter en de laatste maanden gaat het gemiddeld gezien gewoon goed (wat allitereert dat fijn ). Sinds ik heb geaccepteerd dat ik niet in één keer beter hoef te zijn (heck, ik ben acht jaar ziek geweest!), lijkt het vrijwel alleen maar bergopwaarts te gaan .

Maandag heb ik een afspraak Burdie.
Goed op te lezen dat het de goede kant op gaat bij jou!

MaJo, een week of 7 a 8 gestopt inmiddels.
Wat fijn dat het begint te werken voor jou!

quote:

Op donderdag 10 april 2008 18:58 schreef Burdie het volgende:
Fijn dat je wat aan mijn schrijftip hebt, MaJo . En goed te horen dat je je intussen wat vrolijker voelt. De medicatie lijkt dus te werken? Dan zal het vanaf nu alleen maar nog beter gaan .

Ik zat er al een tijdje tegenaan te hikken maar omdat jij het zei heb ik de stap gezet om alles eens op papier te zetten Vorige week heb ik een mooi (veel te duur) boek gekocht en ik probeer nu elke dag te schrijven.
Ik heb wel het gevoel dat de medicatie werkt ja, ben nu al een week wel vrolijk Af en toe wel eens mindere momenten hoor maar dan ga ik gewoon wat leuks doen en dan gaat het weer een stuk beter

quote:

Ben jij trouwens al begonnen aan die internetcursus Kleur Je Leven? Hij staat hier tussen m'n favorieten, maar ik weet niet goed of ik eraan "durf" te beginnen. Het gaat met mij namelijk stapje bij beetje steeds beter en de laatste maanden gaat het gemiddeld gezien gewoon goed (wat allitereert dat fijn ). Sinds ik heb geaccepteerd dat ik niet in één keer beter hoef te zijn (heck, ik ben acht jaar ziek geweest!), lijkt het vrijwel alleen maar bergopwaarts te gaan .

Ik had me aangemeld voor de cursus maar nooit een inlogcode ontvangen. Daarna weer gemaild en weer geen inlogcode ontvangen. Toen jij er weer naar vroeg bedacht ik dat het wel eens in mijn spam kon staan, en ja hoor, daar stonden 2 mailtjes met inlogcode Dus heb net de eerste les gedaan en mijn stemmingsdagboek ingevuld voor de laatste twee dagen. Dus denk wel dat ik er iets aan heb

Maar je kunt het altijd proberen toch, en als je het niets vindt er weer mee stoppen? Maar goed om te horen dat het bij jou ook beter gaat En jeetje 8 jaar zeg, daar heb je veel te lang mee rondgelopen!

Wat ik wel een goede tip vond uit de eerste les is dat je jezelf moet belonen als je stappen onderneemt om je weer beter te voelen. En ze vonden ook dat je jezelf mag belonen als je met de cursus bent begonnen. Dus ik ga zo lekker in bad

quote:

Op donderdag 10 april 2008 20:38 schreef Nijna het volgende:
Maandag heb ik een afspraak Burdie.
Goed op te lezen dat het de goede kant op gaat bij jou!

MaJo, een week of 7 a 8 gestopt inmiddels.
Wat fijn dat het begint te werken voor jou!

Ben benieuwd hoe het bij de dokter gaat Is toch vervelend dat je er minder door voelt

Man oh man, wat krijg je hoofdpijn van minderen met seroxat zeg. Van een hele naar een halve en dan al met zulke effecten. Ik vraag me nog steeds af hoe het kan dat zo'n kleine verlaging in de dosering al tot zoveel lichamelijk ongerief kan leiden.

Damn, het ging zo goed de laatste dagen en nu ben ik weer down Ik ga op vrijdagmiddag altijd naar de kroeg met een groep vrienden maar nu zeggen ze 1 voor 1 af. Ik heb het gevoel dat ze gewoon geen zin hebben om met mij te gaan. Ik weet wel dat het niet zo is maar ik ben weer even terug bij af

hebben jullie ook die overgevoeligheid voor licht? is een bijwerking van mijn efexor. Het is bij mij vaak echt zo erg dat ik liever alleen 's avonds als het donker is naar buiten ga. Of als het moet met zonnebril en pet voor het licht van boven

Deepchord, dat is beroerd. Hoop voor je dat de hoofdpijn gauw afneemt.

MaJo .

Twinky, geen last van gehad (ook niet met efexor), al ben ik sowieso niet zo dol op fel licht.

ben nu sinds begin januari medicijnvrij...
had veel meer gedoe verwacht, maar het gaat prima...
ben blij dat ik het gebruikt heb, maar blijer ervanaf te zijn...

quote:

Op vrijdag 11 april 2008 18:02 schreef Twinky het volgende:
hebben jullie ook die overgevoeligheid voor licht? is een bijwerking van mijn efexor. Het is bij mij vaak echt zo erg dat ik liever alleen 's avonds als het donker is naar buiten ga. Of als het moet met zonnebril en pet voor het licht van boven

Nee, daar had ik helemaal geen last van.

Fijn dat t goed gaat EdwinHeijmen.

Ik ben weer terug aan de fluoxetine, jammergenoeg de 2e stoppoging die niet succesvol is gebleken...

Minder dat het niet gelukt is Nijna, ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt

Heb vandaag weer een enorme downdag, nergens zin in, weer veel te lang op bed gelegen Hoopte echt dat de medicijnen begonnen te werken maar blijkbaar toch niet

Het hoeft niet altijd goed te gaan, MaJo. Ook mensen zonder depressie hebben wel eens een 'baaldag' of een 'rotavond'. Maar troost je! Op baaldagen mag je jezelf extra verwennen! Dan mag je een extra stukje chocolade, mag je extra lekker eten... mag je wat tijd voor jezelf nemen... mag je in je trainingsbroek op de bank hangen met de kat. Dan mag je lekker zeuren, een mopperbrief schrijven, of op je vriendje schelden. Op 'voorwaarde' dat je niet al te laat gaat slapen, en dat het de volgende dag over is .

quote:

Op maandag 14 april 2008 20:32 schreef Burdie het volgende:
Het hoeft niet altijd goed te gaan, MaJo. Ook mensen zonder depressie hebben wel eens een 'baaldag' of een 'rotavond'. Maar troost je! Op baaldagen mag je jezelf extra verwennen! Dan mag je een extra stukje chocolade, mag je extra lekker eten... mag je wat tijd voor jezelf nemen... mag je in je trainingsbroek op de bank hangen met de kat. Dan mag je lekker zeuren, een mopperbrief schrijven, of op je vriendje schelden. Op 'voorwaarde' dat je niet al te laat gaat slapen, en dat het de volgende dag over is .

Ja dat is ook wel zo, en misschien wil ik ook wel te veel te snel... Maar dit zijn geen baaldagen, dit is huilend wakker worden en echt nergens zin in hebben. Ik wilde deze week mijn studie weer oppakken maar zoals het er nu uitziet gaat me dat niet lukken

Qua ritme gaat het wel wat beter, of ik nou om 3 uur 's middags opsta of om 10 uur, ik ben 's avonds zo kapot dat ik niet later dan 1 uur ga slapen... Ik hoop echt dat het snel beter gaat en anders toch maar weer eens richting dokter. Sta nu ook op een wachtlijst bij de maatschappelijk werkster maar dat is 9 weken (!!!) wachten Ze heeft wel gezegd dat als het echt minder gaat dat ik dan urgentie kan krijgen. Dat wilde ik eigenlijk niet maar als het zo blijft gaan is het misschien wel beter...

Te snel willen is heeeel herkenbaar. Ik heb zelf gemerkt dat ik me pas echt weer beter heb kunnen voelen, toen ik accepteerde dat het allemaal niet in één dag goed zou komen. Maar ik heb bijvoorbeeld ook mezelf zulke 'baaldagen' durven veroorloven. Maar dat moet je ook leren .
Wat ga je doen bij het MW, waarom niet naar een psycholoog? En als je echt hulp nodig hebt, kan je gewoon aan de bel trekken hoor. Da's helemaal niet erg .

quote:

Op dinsdag 15 april 2008 16:34 schreef Burdie het volgende:
Te snel willen is heeeel herkenbaar. Ik heb zelf gemerkt dat ik me pas echt weer beter heb kunnen voelen, toen ik accepteerde dat het allemaal niet in één dag goed zou komen. Maar ik heb bijvoorbeeld ook mezelf zulke 'baaldagen' durven veroorloven. Maar dat moet je ook leren .
Wat ga je doen bij het MW, waarom niet naar een psycholoog? En als je echt hulp nodig hebt, kan je gewoon aan de bel trekken hoor. Da's helemaal niet erg .

Misschien moet ik me daar ook bij neerleggen... Komt ook omdat het een week zo goed ging, ik had gehoopt dat het zo bleef gaan. Maar daardoor ben je ook extra teleurgesteld als het niet lukt natuurlijk...

De huisarts dacht dat het op dit moment beter was om naar een maatschappelijk werker te gaan en dat ik gecoacht word en prioriteiten leer te stellen. Een psycholoog leek hem op dit moment niet nodig, maar misschien dat uiteindelijk wel blijkt dat het beter is om naar een psycholoog te gaan. Weet het eigenlijk ook niet zo goed

Nouja, doe gewoon wat de huisarts je aanraadt, hij zal het beste met je voor hebben .
Bel gewoon die MW op als het niet gaat. Overigens, ik zie dat je in Utrecht woont. Als je snel hulp wilt, regel dan een sessie bij de studentenpsycholoog op de HU, daar kunnen ze je binnen een paar weken al helpen.

Pfff, Zaterdagochtend:Ik word wakker met buikpijn en extreme misselijkheid, ga op de wc zitten *knal* op de grond lig ik. Flauwgevallen .
Vanochtend, zelfde gevoel en wederom fauwgevallen/in slaap gevallen op het toilet. En niet zo'n beetje ook Bloeduitstoringen aan mijn gehele rechterzijde.

Het is raar, omdat ik niet weet of ik nu keihard in slaap val (wat denkbaar is door de Seroquel) of dat ik echt flauwval. Mijn moeder zei dat ik helemaal drijfnat was van het koude zweet en mijn huid was helemaal grijs. Zelf met mijn ogen open kreeg ze weinig contact. Maar na 5 minuten is het helemaal voorbij en voel ik me alleen wat gammel. En als doet zeer als ik beweeg . Dit is al de 4e keer dat ik zoiets meemaak sinds de 8 weken dat ik Cymbalta en Seroquel slik.
Ik heb de psych gebeld, maar hij was er niet, hij belt me morgen terug. Ik neem nu mijn pillen om 8 uur in, in plaats van half 12 's nachts, misschien dat dat helpt.

Bijwerking van Cymbalta kan idd flauwvallen zijn, voornamelijk veroorzaakt door een te lage bloeddruk, dus dat moet ff onderzocht worden!

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 14:08 schreef DeepChord het volgende:
Al denk ik dat je sowieso te maken kunt krijgen met een terugslag als je anti-depressiva gaat afbouwen, en daar kunnen angsten bij horen. Dat gaat dan vanzelf weer voorbij.

Sterker nog, je krijgt ze ook als je daarvoor nooit last van angsten had gehad

Toen ik Seroxat slikte, een middel tegen depressie en paniekaanvallen, slikte ik het tegen depressie. Een paniekaanval had ik nog nooit gehad. Toen ik met het spul stopte echter, kreeg ik ze acuut. Ging inderdaad vanzelf wel over, maar ik kan me voorstellen dat het mensen ertoe kan aanzetten het toch maar weer te gaan slikken, en dat het mensen dus van de regen in de drup helpt: ze hebben er een klacht bij gekregen die ze voorheen nooit hadden.

Ik ben niet falikant tegen antidepressiva, maar vind wel: alsjeblieft echt alleen als het niet anders kan. En niemand maakt mij wijs dat het bij 1 op de 3 Nederlanders echt niet anders kan.

Ik slik nu sinds 4weken Paroxetine, 20mg per dag.

Nu had ik vanacht iets wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Mn hart sloeg veel sneller dan normaal, en allerlei gedachten kwamen in sneltrein vaart voorbij. Ik voelde aan mn armen maar ik had het gevoel dat ze gevoelloos waren. Van schrik sprong ik uit bed en stond te trillen op mn benen. Ik wou het lichtknopje indrukken maar klaarblijkelijk drukte ik mis en het licht ging dus niet aan

Gemixt met het idee dat ik mn eigen lichaam niet meer voelde bedacht ik ineens dat ik dood was omdat bij het indrukken van de lichtknop het licht niet aan ging. De omgeving en alles wat ik voelde kwam heel onwerkelijk over, een soort hallicunatie ofzo.

Zijn er mensen die een soortgelijke ervaring hebben en kan dit met het medicijn gebruik te maken hebben? Of kan dit gewoon deel uit maken van het hele herstel proces van een depressie? In de zin van dat ik weer activiteiten onderneem en dat het mijn geest moeite kost om dit alles te verwerken. Aangezien ik 1,5 maand geleden alleen nog maar bezig was met lange tijd in mezelf zitten weg rotten, in bed liggen , niks meer doen etc, enfin een depressie

[ Bericht 1% gewijzigd door Astherushcomes op 21-04-2008 21:28:36 ]

Jeetje Astherushcomes dat is wel even schrikken! Ik heb zelf nog nooit zo'n ervaring gehad, heb de laatste tijd wel vage dromen en de laatste maanden ook last van nachtmerries (al voor ik AD slikte). Ook heb ik soms hallicinuties (vaak denk ik dat ik een muis zie) maar dat heb ik ook al maanden.

Vooralsnog is de ergste bijwerking die ik door de AD heb dat ik ontzettend vergeetachtig ben en dat ik erg schrikachtig ben. Als iemand me plotseling aanraakt vlieg ik zowat de lucht in...