R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
N.A.H. in het kort:
Niet aangeboren hersenletsel, ook wel verworven hersenletsel genoemd, houdt in dat de hersenaandoening na de geboorte is ontstaan en niets te maken heeft met de zwangerschap of bevalling. Daarom stelt het Landelijk Coordinatiepunt Niet-Aangeboren Hersenletsel als ‘veilige’ grens anderhalf jaar. Alles voor die leeftijdsgrens wordt aangezien als aangeboren hersenletsel. Dit betekent dat hersenletsel zich op iedere leeftijd kan manifesteren en meerdere oorzaken kan hebben. Door NAH ontstaat er een breuk in de ontwikkeling en/of levenslijn. Wanneer het kinderen/jongeren betreft zal de ontwikkeling anders gaan verlopen door het hersenletsel, bij volwassenen treedt het aspect van de verwerking van het niet meer kunnen naar voren. Door het hersenletsel ontstaan stoornissen waardoor onder andere vaardigheden kunnen verminderen.
Oorzaken
Zoals hierboven genoemd kan hersenletsel door meerdere oorzaken ontstaan. De hersenen zijn zo kwetsbaar, dat door oneindig veel oorzaken letsel veroorzaakt kan worden. Dit is de reden waarom hersenen goed ingepakt zijn in de schedel. De meest belangrijke oorzaken zal ik hieronder toelichten.
Er is een verdeling te maken tussen traumatisch en niet-traumatisch hersenletsel. Traumatisch hersenletsel houdt in dat het ontstaan is door ‘geweld’ van buiten af.
Niet traumatische hersenletsel betekent dat de oorzaak van binnenuit komt, door processen in het lichaam.
Traumatisch hersenletsel
Is in te delen in twee hoofdgebieden:
Letsel waarbij van buiten af een kracht op het hoofd wordt uitgeoefend, hierbij kan eventueel de schedel beschadigd zijn.
Letsel waarbij ‘uitwendige’ voorwerpen de hersenen binnendringen, hierbij is altijd schedelletsel.
Verschillende oorzaken van traumatisch hersenletsel door de kracht op het hoofd kunnen zijn;
Op het hoofd geslagen worden.
Aangereden worden.
Op de grond vallen.
Een voorwerp op het hoofd krijgen.
In de meeste gevallen ontstaat traumatisch hersenletsel doordat het hoofd plotseling afremt of versnelt.
Mogelijke oorzaken van letsel waarbij uitwendige voorwerpen de hersenen binnendringen;
Een botgedeelte dat de hersenen binnendringt als gevolg van een schedelbreuk.
Een voorwerp dat binnendringt in de hersenen. Denk aan; kogel, steekwapen, ijzeren voorwerp bij een ongeval.
In dergelijke gevallen is de oorzaak van het letsel niet de toename van de druk op de hersenen, maar het voorwerp dat direct de hersenen beschadigt.
Niet traumatisch hersenletsel.
Niet traumatisch hersenletsel kan vele oorzaken hebben.
Het kan onder andere veroorzaakt worden door zuurstofgebrek in de hersenen. (hypoxie ofwel anoxie genoemd). Door een hartstilstand, ademstilstand, bijna verdrinking, ophanging of rookvergiftiging kunnen de hersenen totaal afgesloten raken van zuurstof. Er treedt dan overal in de hersenen zuurstofgebrek op, waardoor ook in het hele hersengebied beschadigingen kunnen optreden.. Dit is echter niet het geval wanneer er sprake is van bloedafsluiting. Dan ontstaat er vaak letsel in dat gebied dat voorzien wordt van zuurstof door dat ene bloedvat.
Er kan ook sprake zijn van een aanlegstoornis in de bloedvatwand, een verzwakte vaatwand ten gevolge van veroudering of krachten in de hersenen door een ongeval. Deze drie oorzaken kunnen kleine of grote bloedingen tot gevolg hebben. Bloedingen kunnen zowel in de hersenen zelf ontstaan als tussen het schedeldak en het hersenvlies.
Een ander oorzaak kan een infectie zijn, veroorzaakt door verschillende virussen en bacterien. Vaak gaat er een bloedvergiftiging of een hersenvliesontsteking aan een hersenontsteking vooraf.
Wanneer er een tumor ontstaat in de hersenen, drukt deze het gezonde weefsel in elkaar. Doordat de hersenen plat gedrukt worden kunnen deze niet meer juist functioneren. De behandeling van een tumor (bestraling, chemotherapie of operatie)kan ook extra letsel veroorzaken.
Hersenletsel kan ook ontstaan door vergiftiging, denk aan rookvergiftiging, medicijnvergiftiging, vergiftiging door drugsgebruik of het (per ongeluk) slikken van giftige stoffen.
Een waterhoofd als oorzaak van hersenletsel, kan ontstaan zijn rond de geboorte maar ook op latere leeftijd kan het verschijnsel zich voor doen. Bij een waterhoofd neemt de druk in de hersenen toe ten gevolge van vochtophoping; dit kon tot beschadigingen leiden.
Overige oorzaken kunnen zijn: Alzheimer, Parkinson, MS en epilepsie. Deze ziektes staan in nauw contact met de hersenen.
Gevolgen:
Linkszijdig hersenletsel.
Aandoening van de aansturing van functies in het hele lichaam, met name in de rechterzijde.
Hemianopsie rechts: (gedeeltelijke) uitval van het rechter gezichtsveld.
Agnosieen: niet bewust zijn wat je waarneemt.
Afasieen: stoornissen in taalbegrip, taalgebruik of beide.
Apraxieen: moeite met logische verbanden.
Persevereren: niet kunnen stoppen met bapaald gedrag.
Langzaam voorzichtig gedrag.
Rechtszijdig hersenletsel.
Aandoening van aansturing van functies in het hele lichaam, met name de linkerzijde.
Hemianopsie links: (gedeeltelijke) uitval van de linker gezichtsvelden.
Slecht tot gebrekkig ziekte-inzicht.
Moiete met inschatten van sociale situaties.
Aprosodie of dysprosodie: geen of verminderde gevoeligheid voor bepaalde non-verbale aspecten van de communicatie.Hierdoor geeft men soms letterlijke betekenis aan figuurlijke taal en heeft men moeite met humor.
Moeite met to the point komen.
Stoornissen in de ruimtelijke waarneming.
Moeite met rekenen en getalbegrip.
Allerlei soorten van verwaarlozing van de linker lichaamshelft.
Apraxieen
Agnosieen
Stoornissen in taal-, denk- en geheugenprocessen.
Snel en impulsief gedrag.
Hersenstamletsel.
Bewustzijnstoornissen/coma.
Stoornissen in slaap- en waakritme.
Stoornissen in het alert zijn.
Dubbelzien.
Duizeligheid.
Moeite met eten, slikken en kauwen.
Frontaal letsel.
Geen belangstelling hebben voor de omgeving, egocentrisme.
Geen drijfveer hebben om in beweging te komen.
Apathie: iniatiefloosheid, emotionele vervlakking.
Overprikkeling: ontremd gedrag.
Decorumverlies
Slechte correctie van eigen gedrag.
Inflexibiliteit.
Afasie van Broca: motorische afasie-links
Aprosodie- rechts
Grote afleidbaarheid
Letsel aan de kleine hersenen
Coordinatiestoornissen
Moeite met evenwicht/balans.
Stoornissen in de oogmotoriek.
Ik werk met mensen die N.A.H. hebben en ik vroeg me af of er fokkers zijn die het hebben of mensen in hun omgeving hebben met N.A.H. Hoe ze hier mee omgaan en hoe ze het ervaren.
[ Bericht 41% gewijzigd door Mejoon op 09-11-2007 17:49:13 ]
Niet aangeboren hersenletsel, ook wel verworven hersenletsel genoemd, houdt in dat de hersenaandoening na de geboorte is ontstaan en niets te maken heeft met de zwangerschap of bevalling. Daarom stelt het Landelijk Coordinatiepunt Niet-Aangeboren Hersenletsel als ‘veilige’ grens anderhalf jaar. Alles voor die leeftijdsgrens wordt aangezien als aangeboren hersenletsel. Dit betekent dat hersenletsel zich op iedere leeftijd kan manifesteren en meerdere oorzaken kan hebben. Door NAH ontstaat er een breuk in de ontwikkeling en/of levenslijn. Wanneer het kinderen/jongeren betreft zal de ontwikkeling anders gaan verlopen door het hersenletsel, bij volwassenen treedt het aspect van de verwerking van het niet meer kunnen naar voren. Door het hersenletsel ontstaan stoornissen waardoor onder andere vaardigheden kunnen verminderen.
Oorzaken
Zoals hierboven genoemd kan hersenletsel door meerdere oorzaken ontstaan. De hersenen zijn zo kwetsbaar, dat door oneindig veel oorzaken letsel veroorzaakt kan worden. Dit is de reden waarom hersenen goed ingepakt zijn in de schedel. De meest belangrijke oorzaken zal ik hieronder toelichten.
Er is een verdeling te maken tussen traumatisch en niet-traumatisch hersenletsel. Traumatisch hersenletsel houdt in dat het ontstaan is door ‘geweld’ van buiten af.
Niet traumatische hersenletsel betekent dat de oorzaak van binnenuit komt, door processen in het lichaam.
Traumatisch hersenletsel
Is in te delen in twee hoofdgebieden:
Letsel waarbij van buiten af een kracht op het hoofd wordt uitgeoefend, hierbij kan eventueel de schedel beschadigd zijn.
Letsel waarbij ‘uitwendige’ voorwerpen de hersenen binnendringen, hierbij is altijd schedelletsel.
Verschillende oorzaken van traumatisch hersenletsel door de kracht op het hoofd kunnen zijn;
Op het hoofd geslagen worden.
Aangereden worden.
Op de grond vallen.
Een voorwerp op het hoofd krijgen.
In de meeste gevallen ontstaat traumatisch hersenletsel doordat het hoofd plotseling afremt of versnelt.
Mogelijke oorzaken van letsel waarbij uitwendige voorwerpen de hersenen binnendringen;
Een botgedeelte dat de hersenen binnendringt als gevolg van een schedelbreuk.
Een voorwerp dat binnendringt in de hersenen. Denk aan; kogel, steekwapen, ijzeren voorwerp bij een ongeval.
In dergelijke gevallen is de oorzaak van het letsel niet de toename van de druk op de hersenen, maar het voorwerp dat direct de hersenen beschadigt.
Niet traumatisch hersenletsel.
Niet traumatisch hersenletsel kan vele oorzaken hebben.
Het kan onder andere veroorzaakt worden door zuurstofgebrek in de hersenen. (hypoxie ofwel anoxie genoemd). Door een hartstilstand, ademstilstand, bijna verdrinking, ophanging of rookvergiftiging kunnen de hersenen totaal afgesloten raken van zuurstof. Er treedt dan overal in de hersenen zuurstofgebrek op, waardoor ook in het hele hersengebied beschadigingen kunnen optreden.. Dit is echter niet het geval wanneer er sprake is van bloedafsluiting. Dan ontstaat er vaak letsel in dat gebied dat voorzien wordt van zuurstof door dat ene bloedvat.
Er kan ook sprake zijn van een aanlegstoornis in de bloedvatwand, een verzwakte vaatwand ten gevolge van veroudering of krachten in de hersenen door een ongeval. Deze drie oorzaken kunnen kleine of grote bloedingen tot gevolg hebben. Bloedingen kunnen zowel in de hersenen zelf ontstaan als tussen het schedeldak en het hersenvlies.
Een ander oorzaak kan een infectie zijn, veroorzaakt door verschillende virussen en bacterien. Vaak gaat er een bloedvergiftiging of een hersenvliesontsteking aan een hersenontsteking vooraf.
Wanneer er een tumor ontstaat in de hersenen, drukt deze het gezonde weefsel in elkaar. Doordat de hersenen plat gedrukt worden kunnen deze niet meer juist functioneren. De behandeling van een tumor (bestraling, chemotherapie of operatie)kan ook extra letsel veroorzaken.
Hersenletsel kan ook ontstaan door vergiftiging, denk aan rookvergiftiging, medicijnvergiftiging, vergiftiging door drugsgebruik of het (per ongeluk) slikken van giftige stoffen.
Een waterhoofd als oorzaak van hersenletsel, kan ontstaan zijn rond de geboorte maar ook op latere leeftijd kan het verschijnsel zich voor doen. Bij een waterhoofd neemt de druk in de hersenen toe ten gevolge van vochtophoping; dit kon tot beschadigingen leiden.
Overige oorzaken kunnen zijn: Alzheimer, Parkinson, MS en epilepsie. Deze ziektes staan in nauw contact met de hersenen.
Gevolgen:
Linkszijdig hersenletsel.
Aandoening van de aansturing van functies in het hele lichaam, met name in de rechterzijde.
Hemianopsie rechts: (gedeeltelijke) uitval van het rechter gezichtsveld.
Agnosieen: niet bewust zijn wat je waarneemt.
Afasieen: stoornissen in taalbegrip, taalgebruik of beide.
Apraxieen: moeite met logische verbanden.
Persevereren: niet kunnen stoppen met bapaald gedrag.
Langzaam voorzichtig gedrag.
Rechtszijdig hersenletsel.
Aandoening van aansturing van functies in het hele lichaam, met name de linkerzijde.
Hemianopsie links: (gedeeltelijke) uitval van de linker gezichtsvelden.
Slecht tot gebrekkig ziekte-inzicht.
Moiete met inschatten van sociale situaties.
Aprosodie of dysprosodie: geen of verminderde gevoeligheid voor bepaalde non-verbale aspecten van de communicatie.Hierdoor geeft men soms letterlijke betekenis aan figuurlijke taal en heeft men moeite met humor.
Moeite met to the point komen.
Stoornissen in de ruimtelijke waarneming.
Moeite met rekenen en getalbegrip.
Allerlei soorten van verwaarlozing van de linker lichaamshelft.
Apraxieen
Agnosieen
Stoornissen in taal-, denk- en geheugenprocessen.
Snel en impulsief gedrag.
Hersenstamletsel.
Bewustzijnstoornissen/coma.
Stoornissen in slaap- en waakritme.
Stoornissen in het alert zijn.
Dubbelzien.
Duizeligheid.
Moeite met eten, slikken en kauwen.
Frontaal letsel.
Geen belangstelling hebben voor de omgeving, egocentrisme.
Geen drijfveer hebben om in beweging te komen.
Apathie: iniatiefloosheid, emotionele vervlakking.
Overprikkeling: ontremd gedrag.
Decorumverlies
Slechte correctie van eigen gedrag.
Inflexibiliteit.
Afasie van Broca: motorische afasie-links
Aprosodie- rechts
Grote afleidbaarheid
Letsel aan de kleine hersenen
Coordinatiestoornissen
Moeite met evenwicht/balans.
Stoornissen in de oogmotoriek.
Ik werk met mensen die N.A.H. hebben en ik vroeg me af of er fokkers zijn die het hebben of mensen in hun omgeving hebben met N.A.H. Hoe ze hier mee omgaan en hoe ze het ervaren.
[ Bericht 41% gewijzigd door Mejoon op 09-11-2007 17:49:13 ]
Het trekt in ieder geval een grote wissel op de personen die gemoeid zijn met de verzorging van het subject met N.A.H..
Ik ook niet.quote:Op donderdag 8 november 2007 20:21 schreef Thomass het volgende:
Nah, ik niet.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Lijkt me erg moeilijk voor die persoon maar ook voor de directe omgeving. Wat voor psychische begeleiding krijgen deze mensen? Sowieso zullen ze in een acceptatie(verwerkings)proces zitten.
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
Ja, ik ken wel iemand. Die functioneert wel weer bijna op haar oude niveau. Zij heeft een tijd begeleiding gehad van een neuropsycholoog. Ze hoeft trouwens echt niet verzorgd te worden.
Iemand met NAH hoeft ook echt niet last te hebben van de hele waslijst die in de OP wordt genoemd.
Ik mis in het lijstje trouwens de hersenbloeding (herseninfarct wordt wel genoemd).
Iemand met NAH hoeft ook echt niet last te hebben van de hele waslijst die in de OP wordt genoemd.
Ik mis in het lijstje trouwens de hersenbloeding (herseninfarct wordt wel genoemd).
The love you take is equal to the love you make.
Ik werk in een activiteitencentrum. Er zijn mensen met NAH die hun oude vertrouwde leven weer op kunnen pakken maar de mensen die dat niet kunnen door wat dan ook komen bij ons na een revalidatieproces waar ze ook de nodige psychische begeleiding krijgen. Verder krijgen ze naar mijn idee weinig psychische begeleiding. Wel medicatie om stemmingen te onderdrukken (niet iedereen). Als ze bij ons komen gaan we op zoek naar de wensen en mogelijkheden om een goede daginvulling te geven. Dat kan op gebied van sport, computer, handvaardigheid, textiel, arbeidsmatige activiteiten en natuurbeleving. We hebben ook een afasiecentrum. Maar zoals je al zegt acceptatie is het meest moeilijke voor de deelnemers.quote:Op donderdag 8 november 2007 20:40 schreef Emel het volgende:
Lijkt me erg moeilijk voor die persoon maar ook voor de directe omgeving. Wat voor psychische begeleiding krijgen deze mensen? Sowieso zullen ze in een acceptatie(verwerkings)proces zitten.
Dat dacht ik al, dat de psychische begeleiding voor deze mensen vaak weinig is. In revalidatiecentra heb je wel psychologen werken. Mijn ervaring is, dat wij vaak clienten doorverwezen krijgen vanuit revalidatiecentra, omdat blijkbaar de begeleiding daar niet toereikend is.quote:Op donderdag 8 november 2007 21:21 schreef Mejoon het volgende:
[..]
Ik werk in een activiteitencentrum. Er zijn mensen met NAH die hun oude vertrouwde leven weer op kunnen pakken maar de mensen die dat niet kunnen door wat dan ook komen bij ons na een revalidatieproces waar ze ook de nodige psychische begeleiding krijgen. Verder krijgen ze naar mijn idee weinig psychische begeleiding. Wel medicatie om stemmingen te onderdrukken (niet iedereen). Als ze bij ons komen gaan we op zoek naar de wensen en mogelijkheden om een goede daginvulling te geven. Dat kan op gebied van sport, computer, handvaardigheid, textiel, arbeidsmatige activiteiten en natuurbeleving. We hebben ook een afasiecentrum. Maar zoals je al zegt acceptatie is het meest moeilijke voor de deelnemers.
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
Mijn schoonzus heeft vorig jaar zomer een herseninfarct gehad. Ze heeft daardoor uitval aan haar linkerkant. Sinds een paar maanden heef ze haar rijbewijs terug, waardoor ze weer meer mobiel is. Ze is dan ook weer (deels therapeutisch) aan het werk. Niet in haar oude functie (ze was thuiszorger), maar wel binnen haar oude organisatie. Deze week is ze begonnen met een computercursus ze doet nu licht administratief/receptiewerk. En dat gaat goed 
.
Het 'grappige' is dat we, sinds haar beroerte, veel en veel beter met elkaar overweg kunnen. Mensen veranderen blijkbaar vaker na een beroerte, maar bij haar is dat enkel ten positieve. Ze is veel opener en 'echter' geworden, lijkt het. Daarvoor zagen we elkaar nauwelijks, nu een paar keer per week
.
. Het 'grappige' is dat we, sinds haar beroerte, veel en veel beter met elkaar overweg kunnen. Mensen veranderen blijkbaar vaker na een beroerte, maar bij haar is dat enkel ten positieve. Ze is veel opener en 'echter' geworden, lijkt het. Daarvoor zagen we elkaar nauwelijks, nu een paar keer per week
.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Mijn vader heeft 6 jaar geleden een herseninfarct gehad.
En hoewel bijna helemaal is hij toch net niet helemaal meer de oude.
Ten eerste lichamelijk, hij sleept nog altijd iets met zijn ene been, maar ook qua karakter zijn er toch wel veranderingen. Hij is iets egocentrischer, iets trager. Het zijn hele kleine dingen, maar toch wel genoeg om een wezenlijke verandering te zijn.
Hoe ga je daar mee om? Voor mij en mijn zus is dat wel te doen, maar voor mijn moeder is het wel eens lastig volgens mij. Hij is toch net niet helemaal meer die man waar ze ooit mee trouwde, en zo heel af en toe is er wel eens wrijving, mede door dat egocentrische. Ik kan me nl. wel goed voorstellen dat mijn moeder ook wel eens denkt 'het is wel goed met je, je kan ook rekening houden met anderen'.
En voor hemzelf... hij is nooit meer volledig aan het werk gegaan. Eerst halve dagen, maar sinds een paar maanden is het nog maar 1 dag in de week en zijn werkgever is druk doende om hem ook voor die laatste dag eruit te werken...
En hoewel bijna helemaal is hij toch net niet helemaal meer de oude.
Ten eerste lichamelijk, hij sleept nog altijd iets met zijn ene been, maar ook qua karakter zijn er toch wel veranderingen. Hij is iets egocentrischer, iets trager. Het zijn hele kleine dingen, maar toch wel genoeg om een wezenlijke verandering te zijn.
Hoe ga je daar mee om? Voor mij en mijn zus is dat wel te doen, maar voor mijn moeder is het wel eens lastig volgens mij. Hij is toch net niet helemaal meer die man waar ze ooit mee trouwde, en zo heel af en toe is er wel eens wrijving, mede door dat egocentrische. Ik kan me nl. wel goed voorstellen dat mijn moeder ook wel eens denkt 'het is wel goed met je, je kan ook rekening houden met anderen'.
En voor hemzelf... hij is nooit meer volledig aan het werk gegaan. Eerst halve dagen, maar sinds een paar maanden is het nog maar 1 dag in de week en zijn werkgever is druk doende om hem ook voor die laatste dag eruit te werken...
***
Kunnen jullie dan wel passende begeleiding geven? Ik weet niet precies wat je doet en waar je werkt. Mensen zijn niet echt bekend met het begrip NAH is mijn ervaring.quote:Op donderdag 8 november 2007 21:27 schreef Emel het volgende:
[..]
Dat dacht ik al, dat de psychische begeleiding voor deze mensen vaak weinig is. In revalidatiecentra heb je wel psychologen werken. Mijn ervaring is, dat wij vaak clienten doorverwezen krijgen vanuit revalidatiecentra, omdat blijkbaar de begeleiding daar niet toereikend is.
Ik heb een collega gehad die vrij jong een herseninfarct kreeg. Ze ging na een tijd weer werken maar je zag dat ze veel moeite had met plannen, organiseren en schriftelijk rapporteren. Ze kon het werk niet meer aan.
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
Ja dat zie ik ook wel tijdens mijn werk. Mensen die meer hun gevoel kunnen tonen en meer gevoelsmatig handelen. En ook meer de familiewaarde zijn gaan in zien. En lijkt me heel fijn en goed voor haar dat ze werk is gaan oppakken en weer mobiel kan zijn.quote:Op donderdag 8 november 2007 21:28 schreef Copycat het volgende:
Mijn schoonzus heeft vorig jaar zomer een herseninfarct gehad. Ze heeft daardoor uitval aan haar linkerkant. Sinds een paar maanden heef ze haar rijbewijs terug, waardoor ze weer meer mobiel is. Ze is dan ook weer (deels therapeutisch) aan het werk. Niet in haar oude functie (ze was thuiszorger), maar wel binnen haar oude organisatie. Deze week is ze begonnen met een computercursus ze doet nu licht administratief/receptiewerk. En dat gaat goed
Het 'grappige' is dat we, sinds haar beroerte, veel en veel beter met elkaar overweg kunnen. Mensen veranderen blijkbaar vaker na een beroerte, maar bij haar is dat enkel ten positieve. Ze is veel opener en 'echter' geworden, lijkt het. Daarvoor zagen we elkaar nauwelijks, nu een paar keer per week
Ik werk in de GGZ, circuit Kinder- en Jeugdpsychiatrie. Wij krijgen weleens kinderen/jongeren vanuit revalidatiecentra bij ons aangemeld.quote:Op donderdag 8 november 2007 21:38 schreef Mejoon het volgende:
[..]
Kunnen jullie dan wel passende begeleiding geven? Ik weet niet precies wat je doet en waar je werkt. Mensen zijn niet echt bekend met het begrip NAH is mijn ervaring.
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
Ja en als ze dag en nacht bij elkaar zijn zal dat het er ook niet makkelijker op maken lijkt mij. Vooral als hij straks die enige dag werk kwijt is.quote:Op donderdag 8 november 2007 21:30 schreef Brighteyes het volgende:
Mijn vader heeft 6 jaar geleden een herseninfarct gehad.
En hoewel bijna helemaal is hij toch net niet helemaal meer de oude.
Ten eerste lichamelijk, hij sleept nog altijd iets met zijn ene been, maar ook qua karakter zijn er toch wel veranderingen. Hij is iets egocentrischer, iets trager. Het zijn hele kleine dingen, maar toch wel genoeg om een wezenlijke verandering te zijn.
Hoe ga je daar mee om? Voor mij en mijn zus is dat wel te doen, maar voor mijn moeder is het wel eens lastig volgens mij. Hij is toch net niet helemaal meer die man waar ze ooit mee trouwde, en zo heel af en toe is er wel eens wrijving, mede door dat egocentrische. Ik kan me nl. wel goed voorstellen dat mijn moeder ook wel eens denkt 'het is wel goed met je, je kan ook rekening houden met anderen'.
En voor hemzelf... hij is nooit meer volledig aan het werk gegaan. Eerst halve dagen, maar sinds een paar maanden is het nog maar 1 dag in de week en zijn werkgever is druk doende om hem ook voor die laatste dag eruit te werken...
Hebben jullie wel eens gedacht aan een dagactiviteitencentrum?
Mij lijkt het erg verwarrend om iemand plots van karakter te zien veranderen.
Voorheen een vrolijke kerel, nu een gefrustreerde agressieve kerel
Waarbij ik de vraag stel: is die persoon nog steeds dezelfde? De geest is namelijk 'veranderd'...
Scary, dat wel.
Voorheen een vrolijke kerel, nu een gefrustreerde agressieve kerel
Waarbij ik de vraag stel: is die persoon nog steeds dezelfde? De geest is namelijk 'veranderd'...
Scary, dat wel.
Anders gaan we even de hele DSM-IV en allerhande al dan niet psychiatrische afwijkingen in verscheidene topics copy-pasten vanaf Wikipedia!
Heb het niet van wikipedia en NAH is zo breed dat ik naar een goede samenvatting zocht. Wat is het probleem?quote:Op donderdag 8 november 2007 23:08 schreef Kaneel het volgende:
Anders gaan we even de hele DSM-IV en allerhande al dan niet psychiatrische afwijkingen in verscheidene topics copy-pasten vanaf Wikipedia!
Schoonmoeder met hersenbloeding in 2001.
Rechtszijdige verlamming en afasie. Na maanden keihard revalideren en een super-wilskracht is ze lichamelijk gezien weer zo'n 80% van wat ze was/kon.
Gedrag is echter wel veranderd; egoistischer, achterdochtig en vooral in het begin voelde ze zich snel achter gesteld. Maar de laatste tijd hebben we het idee dat dat ook weer de goede kant op gaat.
Al zal ze wrs. nooit weer de oude worden. Maar goed, allang blij dat ze er nog is...was behoorlijk kritiek destijds.
Rechtszijdige verlamming en afasie. Na maanden keihard revalideren en een super-wilskracht is ze lichamelijk gezien weer zo'n 80% van wat ze was/kon.
Gedrag is echter wel veranderd; egoistischer, achterdochtig en vooral in het begin voelde ze zich snel achter gesteld. Maar de laatste tijd hebben we het idee dat dat ook weer de goede kant op gaat.
Al zal ze wrs. nooit weer de oude worden. Maar goed, allang blij dat ze er nog is...was behoorlijk kritiek destijds.
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
En dat is een beetje de centrale vraag bij nogal wat neurologische en psychiatrische afwijkingen/ziektes. Om wie gaat het eigenlijk, in termen van identiteit.quote:Op donderdag 8 november 2007 22:09 schreef katerwater het volgende:
Mij lijkt het erg verwarrend om iemand plots van karakter te zien veranderen.
Voorheen een vrolijke kerel, nu een gefrustreerde agressieve kerel
Waarbij ik de vraag stel: is die persoon nog steeds dezelfde? De geest is namelijk 'veranderd'...
Scary, dat wel.
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Ja en met deze doelgroep kom je heel erg die frustratie tegen omdat ze hun andere ik nog kennen. Ik ga met de mensen om zoals ik ze leer kennen maar in geval van de directe omgeving lijkt het mij heel moeilijk. Vandaar dit topic ook.quote:Op donderdag 8 november 2007 23:37 schreef Inekris het volgende:
[..]
En dat is een beetje de centrale vraag bij nogal wat neurologische en psychiatrische afwijkingen/ziektes. Om wie gaat het eigenlijk, in termen van identiteit.
Is ook moeilijk
Maar ik denk ook doordat je weet wat voor persoon het was en wat diegene heeft meegemaakt, dat dat ook wel weer makkelijker maakt om er mee om te gaan.
Lekker dubbel he?
Maar ik denk ook doordat je weet wat voor persoon het was en wat diegene heeft meegemaakt, dat dat ook wel weer makkelijker maakt om er mee om te gaan.
Lekker dubbel he?
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Ik heb er nog ff over nagedacht
Je bent meer gemotiveerd om er goed mee om te gaan
Je bent meer gemotiveerd om er goed mee om te gaan
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Tja kan me er ook wel goed iets bij voorstellen! Ik vind het erg knap hoor hoe families zo dicht bij elkaar blijven en hoe mensen met NAH zo keihard kunnen werken aan zichzelf!quote:Op donderdag 8 november 2007 23:59 schreef Ingetje79 het volgende:
Is ook moeilijk
Maar ik denk ook doordat je weet wat voor persoon het was en wat diegene heeft meegemaakt, dat dat ook wel weer makkelijker maakt om er mee om te gaan.
Lekker dubbel he?
Natuurlijk is wilskracht niet alles....het moet lichamellijk gezien ook kunnen.quote:Op vrijdag 9 november 2007 00:08 schreef Mejoon het volgende:
[..]
Tja kan me er ook wel goed iets bij voorstellen! Ik vind het erg knap hoor hoe families zo dicht bij elkaar blijven en hoe mensen met NAH zo keihard kunnen werken aan zichzelf!
Een paar jaar na m'n schoonmoeder kreeg een goede vriendin van m'n moeder een hersenbloeding, maar die wil helemaal niets, echt niets.
Ze is 51 nu en woont met haar man in een verzorgingshuis en laat zich voortduwen in een rolstoel.
Terwijl de fysio's, artsen e.d. zeker wisten dat ze weer zou kunnen lopen.
Ze wil gewoon simpelweg niet.
Terwijl de beroerte van schoonmoeders een stuk erger was...maar die oefende tot ze er gek van werd. Maar als we dan 's avonds in de revalidatie-kliniek kwamen, was ze ape-trots dat ze haar re.arm weer wat verder op kon tillen.
Als iemand zelf er zo mee om gaat, heb je zelf ook meer kracht om er mee om te gaan.
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Ieder mens gaat anders met situaties om. Ik vraag me vaak af hoe ik in het leven zou staan als het mij zou overkomen.quote:Op vrijdag 9 november 2007 00:14 schreef Ingetje79 het volgende:
[..]
Natuurlijk is wilskracht niet alles....het moet lichamellijk gezien ook kunnen.
Een paar jaar na m'n schoonmoeder kreeg een goede vriendin van m'n moeder een hersenbloeding, maar die wil helemaal niets, echt niets.
Ze is 51 nu en woont met haar man in een verzorgingshuis en laat zich voortduwen in een rolstoel.
Terwijl de fysio's, artsen e.d. zeker wisten dat ze weer zou kunnen lopen.
Ze wil gewoon simpelweg niet.
Terwijl de beroerte van schoonmoeders een stuk erger was...maar die oefende tot ze er gek van werd. Maar als we dan 's avonds in de revalidatie-kliniek kwamen, was ze ape-trots dat ze haar re.arm weer wat verder op kon tillen.
Als iemand zelf er zo mee om gaat, heb je zelf ook meer kracht om er mee om te gaan.
Hoe heb jij het trouwens ervaren hoe de buitenwereld ermee omgaat? Buren, mensen op straat etc.
Eigenlijk iedereen in de direct omgeving ging er goed mee om. En dan stiekem af en toe wel es stoom afblazen tegen elkaar.
Maar tegen degenen die iets verder van haar af stonden gedroeg ze zich ook voorbeeldig hoor. Het was meer naar partner en kinderen waar ze soms onhebbelijk tegen was.
Dan haalden we onze schouders maar op, mopperden ff alles bij elkaar en gingen weer verder.
In ons geval had ze ook al een behoorlijke cardiale geschiedenis; in een half jaar 4 hartinfarcten en 1 hartstilstand. Dus uiteindelijk toch maar een bypass, alles ging boven verwachting en 2 maanden later ineens die beroerte. Ze had dus in onze ogen ook al genoeg meegemaakt en dan ga je niet gauw lopen klagen eerlijk gezegd.
Vooral ook omdat de buitenwereld je er vaak genoeg op wijst hoe een geluk ze heeft gehad dat ze er nog is. En dat is natuurlijk ook wel zo...
Maar tegen degenen die iets verder van haar af stonden gedroeg ze zich ook voorbeeldig hoor. Het was meer naar partner en kinderen waar ze soms onhebbelijk tegen was.
Dan haalden we onze schouders maar op, mopperden ff alles bij elkaar en gingen weer verder.
In ons geval had ze ook al een behoorlijke cardiale geschiedenis; in een half jaar 4 hartinfarcten en 1 hartstilstand. Dus uiteindelijk toch maar een bypass, alles ging boven verwachting en 2 maanden later ineens die beroerte. Ze had dus in onze ogen ook al genoeg meegemaakt en dan ga je niet gauw lopen klagen eerlijk gezegd.
Vooral ook omdat de buitenwereld je er vaak genoeg op wijst hoe een geluk ze heeft gehad dat ze er nog is. En dat is natuurlijk ook wel zo...
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Mijn tante heeft in maart een hersenbloeding gehad. Was ontzettend kritiek. Nu is ze links verlamd, maar ze is wel veranderd. Ze maakt veel meer grapjes enzo. Ze is ontzettend ad rem geworden. Dat is wel de grootste tegenstelling. Ze was eerder een kleurloos persoon maar nu heeft ze ineens humor. . Gauw weer eens langsgaan.
. Gauw weer eens langsgaan.
Dat we sinds de nieuwe vreemde sub-indeling allerhande stoornissen krijgen hier opeens.quote:Op donderdag 8 november 2007 23:24 schreef Mejoon het volgende:
[..]
Heb het niet van wikipedia en NAH is zo breed dat ik naar een goede samenvatting zocht. Wat is het probleem?
Dus? Dit valt toch gewoon onder psychologie?quote:Op vrijdag 9 november 2007 09:41 schreef Kaneel het volgende:
[..]
Dat we sinds de nieuwe vreemde sub-indeling allerhande stoornissen krijgen hier opeens.
En het is nou niet zo dat de TS het verhaal hier maar neerpleurt en er verder niks mee doet.
***
dit valt onder de neurologiequote:Op vrijdag 9 november 2007 10:52 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Dus? Dit valt toch gewoon onder psychologie?
En het is nou niet zo dat de TS het verhaal hier maar neerpleurt en er verder niks mee doet.
...en de psychische gevolgen van een neurologische aandoeningquote:
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Toen ik zes was ben ik van 3 meter hoog op een betonnen terras gevallen. Schedelbasisfractuur, zware hersenschudding en een week coma (en nog wat botbreuken). Niet veel aan overgehouden behalve een zeer slecht geheugen en concentratieproblemen. Zie nog wel wat andere eigenschappen uit het lijstje maar of dat door die val komt weet ik natuurlijk niet..
Some weasel took the cork out of my lunch...
en neuropsychologiequote:
hersenen<--->gedrag
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
Nou, er wordt gewoon een copy-past neergezet als nieuw topic. Zo kun je toch overal een discussie mee uitlokken en alle 20.000 stoornissen een topic geven hiero?quote:Op vrijdag 9 november 2007 10:52 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Dus? Dit valt toch gewoon onder psychologie?
En het is nou niet zo dat de TS het verhaal hier maar neerpleurt en er verder niks mee doet.
hier verder: R&P Policy & Feedbackquote:Op vrijdag 9 november 2007 14:05 schreef Kaneel het volgende:
[..]
Nou, er wordt gewoon een copy-past neergezet als nieuw topic. Zo kun je toch overal een discussie mee uitlokken en alle 20.000 stoornissen een topic geven hiero?
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
Mijn vader heeft een aantal hersenbloedingen gehad, waardoor hij nu linkszijdig verlamd is en afasie heeft. Hij is 53, maar sinds zijn laatste hersenbloeding in februari van dit jaar, kan hij niet meer voor zichzelf zorgen en woont hij in een verpleeghuis. Omdat hij ook suikerziekte heeft, en daarnaast gewoon rookt, raken zijn aderen verstopt, waardoor hij al 2 tenen heeft moeten amputeren, omdat ze afgestorven waren. Ik vind het erg moeilijk om hier mee om te gaan. Hij is pas 53, en om hem dan in een verpleeghuis te zien zitten tussen de oudere mensen, dat is toch best wel lastig om mee om te gaan. Ook kan hij natuurlijk veel minder, niet meer goed lopen, niet meer goed praten, heeft hij hulp nodig bij de ADL, en dat is toch moeilijk om te accepteren als je vader nog zo jong is. Aan de ene kant maakt het me heel verdrietig, om wat er allemaal gebeurd is, aan de andere kant heb ik angst voor wat er nog allemaal komen gaat, hoe hij nog verder "aftakelt" en soms ben ik ook gewoon boos dat hij toch stug door blijft roken. Dus het roept gewoon heel veel verschillende emoties en gevoelens op, en dat maakt het allemaal ook gewoon moeilijk.quote:Op donderdag 8 november 2007 20:20 schreef Mejoon het volgende:
Ik werk met mensen die N.A.H. hebben en ik vroeg me af of er fokkers zijn die het hebben of mensen in hun omgeving hebben met N.A.H. Hoe ze hier mee omgaan en hoe ze het ervaren.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 10-11-2007 09:49:15 ]
Sylvana: woont je vader in een standaard verpleeghuis? Wat vindt hij daarvan, want het lijkt me niet heel ideaal, en vind je hem ook verandert?
Af en toe werk ik op een PZ afdeling voor NAH.
De doelgroep is daar erg verschillend: soms iemand met een ongeval, die erg van de kaart binnenkomt, maar na een tijdje weer (bijna) helemaal 'goed' is, soms wordt het echter onmogelijk weer naar de gewone situatie terug te keren en dan gaan mensen afhankelijk van leeftijd en situaties naar woonvormen of tehuizen.
Het kan erg triest zijn als familie vertelt hoe iemand was en nu is bijvoorbeeld, maar de patiënten leren er beter mee om te gaan en hun ADL en sociale vaardigheden weer op te vatten.
Het mooie van deze afdeling is dat je soms mensen erg goed ziet opknappen, dat is leuk om te zien.
Af en toe werk ik op een PZ afdeling voor NAH.
De doelgroep is daar erg verschillend: soms iemand met een ongeval, die erg van de kaart binnenkomt, maar na een tijdje weer (bijna) helemaal 'goed' is, soms wordt het echter onmogelijk weer naar de gewone situatie terug te keren en dan gaan mensen afhankelijk van leeftijd en situaties naar woonvormen of tehuizen.
Het kan erg triest zijn als familie vertelt hoe iemand was en nu is bijvoorbeeld, maar de patiënten leren er beter mee om te gaan en hun ADL en sociale vaardigheden weer op te vatten.
Het mooie van deze afdeling is dat je soms mensen erg goed ziet opknappen, dat is leuk om te zien.
Het mooi kotsende meisje.
Hij zit nu nog in een standaard verpleeghuis ja. Op een kamertje van een paar vierkante meter met alleen een bed, kastje met tv en wastafel met ombouw. Vanaf half oktober zou hij eigenlijk naar een ander verpleeghuis gaan. Dat is een nieuw gebouw, met daarbinnen allemaal aparte "woninkjes" In die "woninkjes" wonen dan 7 mensen, en hebben ze een gemeenschappelijke woonkamer, keuken en badkamer, en hun eigen slaapkamer. Met zijn zevenen moeten ze zoveel mogelijk zelf proberen te doen qua huishouden en eten koken enzo, en wat ze niet zelf kunnen, krijgen ze ondersteuning bij van de verpleging. Hij keek er erg naar uit om naar dat nieuwe verpleeghuis te gaan, omdat hij dan weer meer ruimte krijgt om te leven, wat meer contact met anderen heeft enzo. Die leefgroep waar hij dan in komt, zijn allemaal mensen tussen de 40-60 jaar, dus niet echt heel oud. Maar het is dus allemaal nieuw, en het gebouw zou in 3 fases opgeleverd worden. Mijn vader zou er in de laatste fase naar toe gaan, half oktober. Maar ze hebben nog niet genoeg personeel, dus nu wordt het waarschijnlijk december voordat hij kan verhuizen.quote:Op zaterdag 10 november 2007 09:32 schreef veiligheidsspeldje het volgende:
Sylvana: woont je vader in een standaard verpleeghuis? Wat vindt hij daarvan, want het lijkt me niet heel ideaal, en vind je hem ook verandert?
En ja, ik heb mijn vader erg zien veranderen ja. Hij is erg passief geworden na zijn hersenbloedingen. Hij zit alleen maar een beetje voor de tv de hele dag, en verder doet hij weinig. Toen hij net die laatste hersenbloeding had gehad, en eigenlijk helemaal niks meer kon, een kasplantje was, toen hoefde het allemaal niet meer van hem. Hij had er geen geloof meer in dat het nog goed zou komen. Dat was wel erg moeilijk toen, dat je eigen vader van 53 het leven niet meer ziet zitten. Inmiddels kan hij door therapie enzo wel weer wat dingen, heeft hij wel weer wat bijgeleerd, maar toch blijft het lastig dat hij gewoon zo afhankelijk is van anderen en daar heeft hij zelf ook wel veel moeite mee. En als iets niet gaat zoals hij wil, als iets niet lukt, dan kan hij erg boos en driftig worden, op het agressieve af.
Ik merk ook wel dat de dochter-vaderband heel erg is veranderd. Het is nu meer dat ik gewoon bij hem op bezoek ga, er ben, een beetje tv met hem kijk, maar dan houdt het ook wel een beetje op. Hiervoor deden we nog heel veel dingen, samen naar de TT in Assen, eerst op de motor, daarna met de auto, op zondag toeren met de auto, op vakantie naar Ameland of Duitsland, op zondagmiddag op visite bij familie, en dat kan nu gewoon allemaal niet meer.
Als er een keer iets is, zoals een familiedag ofzo, dan moet er van alles geregeld worden zodat hij ook mee kan, rolstoel, vervoer en dergelijke. Dus zomaar spontaan ergens heen gaan dat is gewoon moeilijk.
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 10-11-2007 09:53:36 ]
Mijn broertje heeft NAH door een bijna verdrinking in een bad toen hij 6 jaar was. Lichamelijk heeft hij er niks aan overgehouden. Alleen geestenlijk. Hij moet worden aangestuurd. Omdat hij zelfstandig niet staat dingen te doen. Door dit en dat hij een corset voor zijn rug draagt werkt hij nu op de Sociale werkplaats in de groenvoorziening. Waarschijnlijk kan hij later als hij verder geleerd heeft bij een gewoon bedrijf werken.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Akelig verhaal Sylvana. 
En hoe gaat je moeder hier meer om?
En hoe gaat je moeder hier meer om?
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Mijn ouders zijn gescheiden, mijn moeder heeft geen contact meer met mn vaderquote:Op zaterdag 10 november 2007 11:54 schreef Ingetje79 het volgende:
Akelig verhaal Sylvana.
En hoe gaat je moeder hier meer om?
Oh...sorry...wist ik niet.quote:Op zaterdag 10 november 2007 11:57 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Mijn ouders zijn gescheiden, mijn moeder heeft geen contact meer met mn vader
Maar mag je dan wel af en toe ff stoom af blazen over je vader bij je moeder? Of wil ze niets over hem horen.
Lijkt me zeer frustrerend
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Nouja, we praten er wel over als ik bij hem ben geweest ofzo, maar verder niet echt ofzo.quote:Op zaterdag 10 november 2007 12:00 schreef Ingetje79 het volgende:
[..]
Oh...sorry...wist ik niet.
Maar mag je dan wel af en toe ff stoom af blazen over je vader bij je moeder? Of wil ze niets over hem horen.
Lijkt me zeer frustrerend
Oke, tnx....
Zal niet meer zeuren nu
Zal niet meer zeuren nu
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Heftig, Sylvana. Hoe ga jij ermee om?
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
Ik ook niet, maar heb wel wat hersen-achterstand omdat de bevalling niet helemaal goed ging. Dit is vooral sociaal-emotioneel goed te merken. 
Jee moeilijk voor je Sylvana. Heb je wel broers of zussen of misschien familie van je vader om erover te praten?quote:Op zaterdag 10 november 2007 12:04 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nouja, we praten er wel over als ik bij hem ben geweest ofzo, maar verder niet echt ofzo.
|
|
