Niet aangeboren hersenletsel

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 00:08 schreef Mejoon het volgende:

[..]

Tja kan me er ook wel goed iets bij voorstellen! Ik vind het erg knap hoor hoe families zo dicht bij elkaar blijven en hoe mensen met NAH zo keihard kunnen werken aan zichzelf!

Natuurlijk is wilskracht niet alles....het moet lichamellijk gezien ook kunnen.
Een paar jaar na m'n schoonmoeder kreeg een goede vriendin van m'n moeder een hersenbloeding, maar die wil helemaal niets, echt niets.
Ze is 51 nu en woont met haar man in een verzorgingshuis en laat zich voortduwen in een rolstoel.
Terwijl de fysio's, artsen e.d. zeker wisten dat ze weer zou kunnen lopen.
Ze wil gewoon simpelweg niet.

Terwijl de beroerte van schoonmoeders een stuk erger was...maar die oefende tot ze er gek van werd. Maar als we dan 's avonds in de revalidatie-kliniek kwamen, was ze ape-trots dat ze haar re.arm weer wat verder op kon tillen.
Als iemand zelf er zo mee om gaat, heb je zelf ook meer kracht om er mee om te gaan.

Eigenlijk iedereen in de direct omgeving ging er goed mee om. En dan stiekem af en toe wel es stoom afblazen tegen elkaar.
Maar tegen degenen die iets verder van haar af stonden gedroeg ze zich ook voorbeeldig hoor. Het was meer naar partner en kinderen waar ze soms onhebbelijk tegen was.
Dan haalden we onze schouders maar op, mopperden ff alles bij elkaar en gingen weer verder.
In ons geval had ze ook al een behoorlijke cardiale geschiedenis; in een half jaar 4 hartinfarcten en 1 hartstilstand. Dus uiteindelijk toch maar een bypass, alles ging boven verwachting en 2 maanden later ineens die beroerte. Ze had dus in onze ogen ook al genoeg meegemaakt en dan ga je niet gauw lopen klagen eerlijk gezegd.
Vooral ook omdat de buitenwereld je er vaak genoeg op wijst hoe een geluk ze heeft gehad dat ze er nog is. En dat is natuurlijk ook wel zo...

Mijn tante heeft in maart een hersenbloeding gehad. Was ontzettend kritiek. Nu is ze links verlamd, maar ze is wel veranderd. Ze maakt veel meer grapjes enzo. Ze is ontzettend ad rem geworden. Dat is wel de grootste tegenstelling. Ze was eerder een kleurloos persoon maar nu heeft ze ineens humor. . Gauw weer eens langsgaan.

quote:

Op donderdag 8 november 2007 23:24 schreef Mejoon het volgende:

[..]

Heb het niet van wikipedia en NAH is zo breed dat ik naar een goede samenvatting zocht. Wat is het probleem?

Dat we sinds de nieuwe vreemde sub-indeling allerhande stoornissen krijgen hier opeens.

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 09:41 schreef Kaneel het volgende:

[..]

Dat we sinds de nieuwe vreemde sub-indeling allerhande stoornissen krijgen hier opeens.

Dus? Dit valt toch gewoon onder psychologie?
En het is nou niet zo dat de TS het verhaal hier maar neerpleurt en er verder niks mee doet.

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 10:52 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Dus? Dit valt toch gewoon onder psychologie?
En het is nou niet zo dat de TS het verhaal hier maar neerpleurt en er verder niks mee doet.

dit valt onder de neurologie

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 11:25 schreef WooZ het volgende:

[..]

dit valt onder de neurologie

...en de psychische gevolgen van een neurologische aandoening

ik werk met mensen met nah

Toen ik zes was ben ik van 3 meter hoog op een betonnen terras gevallen. Schedelbasisfractuur, zware hersenschudding en een week coma (en nog wat botbreuken). Niet veel aan overgehouden behalve een zeer slecht geheugen en concentratieproblemen. Zie nog wel wat andere eigenschappen uit het lijstje maar of dat door die val komt weet ik natuurlijk niet..

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 11:25 schreef WooZ het volgende:

[..]

dit valt onder de neurologie

en neuropsychologie

hersenen<--->gedrag

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 10:52 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Dus? Dit valt toch gewoon onder psychologie?
En het is nou niet zo dat de TS het verhaal hier maar neerpleurt en er verder niks mee doet.

Nou, er wordt gewoon een copy-past neergezet als nieuw topic. Zo kun je toch overal een discussie mee uitlokken en alle 20.000 stoornissen een topic geven hiero?

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 14:05 schreef Kaneel het volgende:

[..]

Nou, er wordt gewoon een copy-past neergezet als nieuw topic. Zo kun je toch overal een discussie mee uitlokken en alle 20.000 stoornissen een topic geven hiero?

hier verder: R&P Policy & Feedback

quote:

Op donderdag 8 november 2007 20:20 schreef Mejoon het volgende:


Ik werk met mensen die N.A.H. hebben en ik vroeg me af of er fokkers zijn die het hebben of mensen in hun omgeving hebben met N.A.H. Hoe ze hier mee omgaan en hoe ze het ervaren.

Mijn vader heeft een aantal hersenbloedingen gehad, waardoor hij nu linkszijdig verlamd is en afasie heeft. Hij is 53, maar sinds zijn laatste hersenbloeding in februari van dit jaar, kan hij niet meer voor zichzelf zorgen en woont hij in een verpleeghuis. Omdat hij ook suikerziekte heeft, en daarnaast gewoon rookt, raken zijn aderen verstopt, waardoor hij al 2 tenen heeft moeten amputeren, omdat ze afgestorven waren. Ik vind het erg moeilijk om hier mee om te gaan. Hij is pas 53, en om hem dan in een verpleeghuis te zien zitten tussen de oudere mensen, dat is toch best wel lastig om mee om te gaan. Ook kan hij natuurlijk veel minder, niet meer goed lopen, niet meer goed praten, heeft hij hulp nodig bij de ADL, en dat is toch moeilijk om te accepteren als je vader nog zo jong is. Aan de ene kant maakt het me heel verdrietig, om wat er allemaal gebeurd is, aan de andere kant heb ik angst voor wat er nog allemaal komen gaat, hoe hij nog verder "aftakelt" en soms ben ik ook gewoon boos dat hij toch stug door blijft roken. Dus het roept gewoon heel veel verschillende emoties en gevoelens op, en dat maakt het allemaal ook gewoon moeilijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 10-11-2007 09:49:15 ]

Sylvana: woont je vader in een standaard verpleeghuis? Wat vindt hij daarvan, want het lijkt me niet heel ideaal, en vind je hem ook verandert?
Af en toe werk ik op een PZ afdeling voor NAH.
De doelgroep is daar erg verschillend: soms iemand met een ongeval, die erg van de kaart binnenkomt, maar na een tijdje weer (bijna) helemaal 'goed' is, soms wordt het echter onmogelijk weer naar de gewone situatie terug te keren en dan gaan mensen afhankelijk van leeftijd en situaties naar woonvormen of tehuizen.
Het kan erg triest zijn als familie vertelt hoe iemand was en nu is bijvoorbeeld, maar de patiënten leren er beter mee om te gaan en hun ADL en sociale vaardigheden weer op te vatten.
Het mooie van deze afdeling is dat je soms mensen erg goed ziet opknappen, dat is leuk om te zien.

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 09:32 schreef veiligheidsspeldje het volgende:
Sylvana: woont je vader in een standaard verpleeghuis? Wat vindt hij daarvan, want het lijkt me niet heel ideaal, en vind je hem ook verandert?

Hij zit nu nog in een standaard verpleeghuis ja. Op een kamertje van een paar vierkante meter met alleen een bed, kastje met tv en wastafel met ombouw. Vanaf half oktober zou hij eigenlijk naar een ander verpleeghuis gaan. Dat is een nieuw gebouw, met daarbinnen allemaal aparte "woninkjes" In die "woninkjes" wonen dan 7 mensen, en hebben ze een gemeenschappelijke woonkamer, keuken en badkamer, en hun eigen slaapkamer. Met zijn zevenen moeten ze zoveel mogelijk zelf proberen te doen qua huishouden en eten koken enzo, en wat ze niet zelf kunnen, krijgen ze ondersteuning bij van de verpleging. Hij keek er erg naar uit om naar dat nieuwe verpleeghuis te gaan, omdat hij dan weer meer ruimte krijgt om te leven, wat meer contact met anderen heeft enzo. Die leefgroep waar hij dan in komt, zijn allemaal mensen tussen de 40-60 jaar, dus niet echt heel oud. Maar het is dus allemaal nieuw, en het gebouw zou in 3 fases opgeleverd worden. Mijn vader zou er in de laatste fase naar toe gaan, half oktober. Maar ze hebben nog niet genoeg personeel, dus nu wordt het waarschijnlijk december voordat hij kan verhuizen.

En ja, ik heb mijn vader erg zien veranderen ja. Hij is erg passief geworden na zijn hersenbloedingen. Hij zit alleen maar een beetje voor de tv de hele dag, en verder doet hij weinig. Toen hij net die laatste hersenbloeding had gehad, en eigenlijk helemaal niks meer kon, een kasplantje was, toen hoefde het allemaal niet meer van hem. Hij had er geen geloof meer in dat het nog goed zou komen. Dat was wel erg moeilijk toen, dat je eigen vader van 53 het leven niet meer ziet zitten. Inmiddels kan hij door therapie enzo wel weer wat dingen, heeft hij wel weer wat bijgeleerd, maar toch blijft het lastig dat hij gewoon zo afhankelijk is van anderen en daar heeft hij zelf ook wel veel moeite mee. En als iets niet gaat zoals hij wil, als iets niet lukt, dan kan hij erg boos en driftig worden, op het agressieve af.

Ik merk ook wel dat de dochter-vaderband heel erg is veranderd. Het is nu meer dat ik gewoon bij hem op bezoek ga, er ben, een beetje tv met hem kijk, maar dan houdt het ook wel een beetje op. Hiervoor deden we nog heel veel dingen, samen naar de TT in Assen, eerst op de motor, daarna met de auto, op zondag toeren met de auto, op vakantie naar Ameland of Duitsland, op zondagmiddag op visite bij familie, en dat kan nu gewoon allemaal niet meer.

Als er een keer iets is, zoals een familiedag ofzo, dan moet er van alles geregeld worden zodat hij ook mee kan, rolstoel, vervoer en dergelijke. Dus zomaar spontaan ergens heen gaan dat is gewoon moeilijk.

[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 10-11-2007 09:53:36 ]

Mijn broertje heeft NAH door een bijna verdrinking in een bad toen hij 6 jaar was. Lichamelijk heeft hij er niks aan overgehouden. Alleen geestenlijk. Hij moet worden aangestuurd. Omdat hij zelfstandig niet staat dingen te doen. Door dit en dat hij een corset voor zijn rug draagt werkt hij nu op de Sociale werkplaats in de groenvoorziening. Waarschijnlijk kan hij later als hij verder geleerd heeft bij een gewoon bedrijf werken.

Akelig verhaal Sylvana.
En hoe gaat je moeder hier meer om?

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 11:54 schreef Ingetje79 het volgende:
Akelig verhaal Sylvana.
En hoe gaat je moeder hier meer om?

Mijn ouders zijn gescheiden, mijn moeder heeft geen contact meer met mn vader

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 11:57 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Mijn ouders zijn gescheiden, mijn moeder heeft geen contact meer met mn vader

Oh...sorry...wist ik niet.
Maar mag je dan wel af en toe ff stoom af blazen over je vader bij je moeder? Of wil ze niets over hem horen.
Lijkt me zeer frustrerend

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 12:00 schreef Ingetje79 het volgende:

[..]

Oh...sorry...wist ik niet.
Maar mag je dan wel af en toe ff stoom af blazen over je vader bij je moeder? Of wil ze niets over hem horen.
Lijkt me zeer frustrerend

Nouja, we praten er wel over als ik bij hem ben geweest ofzo, maar verder niet echt ofzo.

Oke, tnx....
Zal niet meer zeuren nu

Heftig, Sylvana. Hoe ga jij ermee om?

Ik ook niet, maar heb wel wat hersen-achterstand omdat de bevalling niet helemaal goed ging. Dit is vooral sociaal-emotioneel goed te merken.