Gisteren waren
![]()
en ik eten bij zijn broer en vriendin. Ons nichtje
[van 4,5 maand] gaat ergens eind dit jaar gedoopt worden. Nu hebben wij beide niet zoveel op met het katholieke geloof, maar we respecteren natuurlijk hun keuze in het laten dopen van hun dochter.
We hadden allebei al zoiets van dat de papa daar niet achter staat, en dat het meer de mama af moest komen. Mijn
![]()
als peetoom zijnde vond wel dat hij er iets van moest zeggen, want ondanks dat hij een afkeer heeft van de katholieke kerk, moet hij wel een belofte doen ten overstaan van de ouders. Papa bleek niet te weten dat de rol van peetoom zo in elkaar zat, dat was verrassing één. Toen ze vroegen of hij peetoom wilde worden, hebben ze het helemaal niet over dopen of iets gehad, dus ik vond ook wel dat ze dat destijds wel erbij hadden kunnen zeggen.
Gaandeweg het gesprek bleek dat hij een fel tegenstander is
[wat we dus al wisten]. Hij wist niet eens dat zij elke avond bid. Prima natuurlijk, daar hoor je mij niet over, maar dat weet je toch van mekaar als je al 3 jaar een relatie hebt? En zeker als je je kind wilt laten dopen. Op het moment dat je daarmee de familie mee confronteerd, moet je daar samen toch al uit zijn gekomen?
Op een gegeven moment liep het best hoog op op. Zij riep dat ze dan wel alleen met d'r dochter naar de kerk zou gaan, hij vond het maar poppenkast en circus dat hele gedoe. En wij voelden ons best ongemakkelijk. Ik kan me niet voorstellen dat je daar zo verschillend in denkt en daar bovendien een fikse woordenwisseling over hebt als er bezoek binnen zit?
De kids van mijn
![]()
zijn destijds bewust niet gedoopt, zodat ze later zelf de keuze kunnen maken. De jongste is daar vorig jaar in groep 4 heel erg mee bezig geweest, omdat de helft van zijn klas hun communie deed. En hij dus niet... of misschien op een later tijdstip nog. Hij is toen wel met een vriendje meegeweest naar de moskee en dat vond hij reuze-intressant. Gewoon vanuit zijn intresse, dat hij het zelf kan beslissen of en wat hij later voor geloof aan wil hangen.
Al met al wist ik eigenlijk niet goed wat ik met de hele situatie aanmoest. Wij hebben over heel veel dingen op voorhand al ideeën uitgewisseld. Bijvoorbeeld over wat gaan we doen als één van de twee of beiden ooit bij ons wil[-len] wonen. Dat was toen nog helemaal niet van toepassing, maar ons gevoel zei dat het binnen 5 jaar zou gebeuren. Als dat zo is, dan zorgen we ervoor dat dat mogelijk is, en na 3,5 jaar stond de jongste voor de deur.
Ik snap dat niet... dat zit toch in je gevoel ingebakken als het om kids gaat? Ook ik heb bewust voor de kids van mijn
![]()
gekozen. Die kwamen na een tijdje niet ineens uit de lucht vallen, dus ik vind dat je daar van te voren goed over na moet denken. Wat dat betreft maakt het niets uit of je ze nu wel of niet zelf op de wereld hebt gezet. Die kids zijn er, en als stel moet je daar toch samen een bepaald beeld van hebben gecreëerd? Of denk ik gewoon te veel na?
Verder zijn het geweldige mensen en ze hebben een fantastisch leuke en voorbeeldige dochter, maar soms denk ik dat ze het ouderschap moeilijk kunnen inpassen in hun leventje. Ze werden op hun 38
ste mama en papa en ik heb het idee dat ze het soms moeilijk vinden om hun oude vertrouwde leventje om te gooien, omdat dat nu eenmaal zo gaat als je kids hebt. Voorheen kon ik ook gaan en staan waar ik wilde als mijn vriend avonddienst heeft. Nu blijf ik thuis, want onze junior ligt te slapen. Mijn broer komt dan regelmatig langs voor een avondje PS2-en
en/
of film kijken en blijft dan ook logeren, terwijl ik voorheen ook wel eens bij hem langs ging. Nu gaat dat gewoon niet meer zo makkelijk, zo simpel is dat.
Uiteindelijk gingen we met een goed gevoel toch wel de deur uit, want we zijn gevraagd om eens in twee weken een dagje op te passen. Dat was natuurlijk een hele eer dat we gevraagd werden, want dat zegt ook wel dat ze hun dochter aan ons toevertrouwen. We hadden het daar al eerder over gehad, maar nog niets concreet over afgesproken, maar 9 oktober is onze eerste oom&tante-oppas dag. Mijn
![]()
is dan ook vrij, dus kunnen we samen lekker oppassen.
Weltrusten... Tot morgen zonder zorgen.
Oudste,
Jongste en
LaraMijn
mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.