abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_55016233
Lekker dat het goed gaat Fuente!
  maandag 3 december 2007 @ 20:10:07 #102
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_55019504
Vind ik ook, goed om te horen, Fuente!

Yppy, ik las in het moederstopic dat het nachtje niet bij Anna slapen voor beide partijen goed was gegaan, fijn! Hoe gaat het nu verder met je?

Ik wil misschien zelf van die medicijnen af, maar ja, ik weet niet wat er dan gaat gebeuren. Aan de ene kant denk ik: die dingen doen niks meer voor me. Aan de andere kant: kan het kwaad om ze wel nog een tijdje te slikken voor de zekerheid? Nee, denk ik niet. Maar het staat me tegen en echt fantastisch gaat het nu ook weer niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  Jubileum moderator maandag 3 december 2007 @ 20:15:16 #103
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_55019655
Sugar je weet toch wel dat je ze een bepaalde tijd moet slikken voor je weer kunt afbouwen he?
Waarom denk je dat ze niks meer voor je doen eigenlijk?

Fuente je klinkt ontzettend opgelucht! Fijn!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  maandag 3 december 2007 @ 20:15:32 #104
1062 Tinkepink
Niet zeuren maar poetsen
pi_55019660
Sugar: als je zelf geen reden ziet om te stoppen zou ik het ook niet doen. Je schiet er niets mee op als je terugvalt. Bij mij ging het afwennen van de ad heel goed, maar ik had toch nog last van bijwerkingen als trillerigheid.
Overigens had ik voor ik definitief stopte met de ad al een eerdere stoppoging achter de rug, maar toen ging het helemaal nog niet. Op het moment van stoppen had ik al mijn twijfels en toen het niet ging heb ik heel snel een nieuw receptje bij de dokter gehaald. Ik durfde het gewoon nog niet "alleen". Een maand later lukte het me wel.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
  maandag 3 december 2007 @ 20:44:06 #105
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_55020288
Ja, ik weet dat, Lois. Maar ik slik ze vanaf juni, dus dat halfjaar is om nu.
Ik zal er nog wel even goed over nadenken en voelen enzo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  Jubileum moderator maandag 3 december 2007 @ 20:55:12 #106
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_55020536
Ik had een hele briljante reply, krijg ik een foutmelding

Sugar, ga het dan gewoon proberen joh. Echt je merkt het snel genoeg of het afbouwen gaat lukken of niet.
Probeer het een beetje te plannen, zodat je ook in alle rust kunt afbouwen en kijk wat er gebeurd.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  maandag 3 december 2007 @ 21:09:16 #107
11682 Moonah
Jolie femme
pi_55020807
Fuente, wat heerlijk te lezen dat het de goede kant op gaat met je. Beslissingen nemen kan zo veel rust bieden he? Fijn voor je!!

Met alle respect hoor, maar is het nu wel zo'n handige tijd om te beginnen met afbouwen gezien je huidge thuissituatie Suug?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  maandag 3 december 2007 @ 21:11:56 #108
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_55020866
Moonah, dat is een goeie. Hoewel het met S wel beter gaat, zijn we er nog lang niet qua balans en rust. Dus misschien wachten, heb het ook nog niet besproken met mensen verder, het speelt in mijn hoofd nog alleen maar.
Bedankt voor jullie reacties.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  maandag 3 december 2007 @ 21:16:14 #109
11682 Moonah
Jolie femme
pi_55020964
Fijn dat je het niet betuttelend oppakt.
Juist omdat jij niet zeker weet of je al dan niet effect van de AD ervaart (al denk ik van wel, want het depressieve is toch weg bij je he? Je kampt nu meer met dat andere...), lijkt het me verstandig om pas te gaan afbouwen als jullie situatie stabiel is. Dan kun je beter inschatten of veranderingen in je gevoel en welzijn daarmee te maken hebben.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_55021107
Thnx dames, ik voel me ook echt stukken beter dan een tijd terug

Sugar, ik ga mee met Moonah's mening. Misschien dat de medicatie onbewust wel degelijk veel voor je doet, maar anders dan je verwacht had?
Fijn dat het met S wat beter gaat. Hopelijk vinden jullie snel balans in je leven en huisje!
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
pi_55021748
Ik vind het echt fijn dat je een beslissing hebt genomen Fuente. Dat is zo moeilijk he, iets beslissen? Als ik moet koken twijfel ik al een half uur lang. En dan ook nog zoiets belangrijks. Het is wel verstandig denk ik. Nu kun je je concentreren op jezelf en je gezin.

Sugar, toen ik bij de eerste psychiater was, zei ze dat ik de medicijnen lang moest slikken. Eerst moest het een half jaar goed gaan en dan pas mocht ik gaan nadenken over afbouwen. Dat is erg lang dus. Weet je nog dat ik vertelde over dat boek van Brooke Shields? Zij ging zelf stoppen met de medicijnen, omdat ze vond dat ze die niet meer nodig had. Dat ging behoorlijk mis. Ik denk dat het heel belangrijk is met je psychiater te overleggen. Weet je, we zijn toch een beetje niet helemaal goed in het nadenken, dan is het bij zoiets belangrijks wel fijn dat er iemand meedenkt.

Het logeren van Anna ging goed, ze heeft erg goed geslapen. Voor mezelf was het ook fijn om lekker weg te zijn. Het was een gezellig feestje waar bijna iedereen op de hoogte was van mijn toestand. Dat was wel fijn. Tussendoor kon ik makkelijk de rust opzoeken door de afwas te gaan doen (een keer of 8 totaal ). En een leuk compliment gehad toen ik door de gastvrouw geintroduceerd werd als 'de liefste van alle aanwezigen'.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_55022290
O, nog een vordering op werkgebied. Ik heb nu 8 verschillende taken die erg met elkaar samenhangen. Waar ik ook specifiek op gesolliciteerd heb en voor ben aangenomen. Vorige week hebben we een gesprek gehad met alle collega's en de directie. We wisten dat er wat geschoven zou worden met taken, maar het is veel erger dan ik had verwacht. Ik mag 1 taakje 'houden'. Die is ws over een half jaar (uiterlijk een jaar) afgerond. Dan ben ik dus mijn complete basis kwijt en de reden dat ik nog wel zin had om te gaan werken. Ik heb goede contacten op mijn huidige plek en daar heb ik uiteindelijk verteld wat er met me aan de hand is. Straks kom ik op zo veel verschillende plekken, moet ik me overal gaan bewijzen en nieuwe mensen leren kennen... Ik zie er echt tegenop. Ik snap de beslissing enerzijds wel, maar ik had het niet zo ontzettend erg verwacht en gehoopt. Dubbel hopen dan maar dat mijn sollicitatie gaat lukken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  dinsdag 4 december 2007 @ 12:35:42 #113
94046 PM-girl
Is geen haartje betoeterd...
pi_55031463
Ik hoop het ook voor je YP! Is het eenzelfde soort baan als nu, waar je op solliciteert?

Fuente, wat fijn dat je nu rust ervaart! En volgens mij ben je nog jong genoeg om de opleiding ooit nog eens op te pakken als het goed voelt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
pi_56218329
Het is erg stil hier, hoe gaat het met de anderen?

Een paar weken geleden ben ik bij de psychiater geweest. Hij wilde weten hoe ik zelf dacht over het afbouwen van de medicijnen. Voor de terugval die ik begin december had (stond in het moeders topic) had ik daar positief tegenover gestaan. Niet nu, maar over een paar maanden. Nu weet ik het niet meer. Wat de medicijnen precies doen weet ik natuurlijk niet, maar ik ben bang dat ze me meer helpen dan ik denk. Daarom heb ik afgesproken dat ik minimaal drie maanden gewoon doorga zoals nu. Daarna mag ik zelf kijken of ik het durf te gaan minderen. Dat zou dan 25 mg (van de 75mg) minder zijn. Vervolgens elke maand iets minder. Als ik me niet sterk genoeg voel, ga ik door. Over een half jaar ga ik sowieso terug naar de psychiater, of ik wel of niet of half gestopt ben of niet. Tussendoor naar de psycholoog natuurlijk.
Het is moeilijk. Door die medicijnen gaat het beter met me, maar ze zorgen er ook voor dat het me niet lukt af te vallen. Ik heb de hele dag honger (geen trek, maar echt buikpijn) en ben best suf. Dat laatste hoop ik te verminderen door ze nu 's avonds te nemen. Ik weet het niet, ik heb nog 2,5 maanden om erover te denken en en dan wordt het weer ook weer beter, wat me altijd wel helpt.

Gisteren had ik het wel moeilijk. Ik had een sollicitatiegesprek. Dat ging goed, maar ik kreeg de vraag: "hoe ben jij als moeder?". Geen rare vraag, aangezien ik ouders ga begeleiden als ik aangenomen wordt, maar wel confronterend.
's Middags was ik op kraamvisite bij een ontzettend schattig en lief ventje. Ook dat was moeilijk. Op zo'n moment, als moeder helemaal verliefd zit te vertellen, merk ik hoe ziek ik was/ben. Dat ik zoiets gemist heb. Ik vind het zo mooi voor anderen dat ze zich zo voelen, maar ook zo moeilijk dat ik het niet ken. Wat dat betreft ben ik blij dat Anna mijn eerste was. Sugar, hoe was dat voor jou? Jij wist het verschil hoe het was bij Maria en bij Storm.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  dinsdag 22 januari 2008 @ 11:36:27 #115
144006 chacama
Ondernemend!
pi_56219786
Yppy, wat moeilijk is het toch ook. Je weet wat je wilt voelen, maar het zo moeilijk als je het niet voelt. De keuze om nog even niet te stoppen met de AD vind ik een hele goede keuze van je. Dat het niet lukt om af te vallen is rot, maar helemaal beter worden is belangrijker.

Ik hoop dat je sollicitatie goed is gegaan en dat je uitgenodigd wordt voor het vervolgtraject.

Hier gaat het allemaal best goed. Ik heb het gevoel steeds meer en beter in mijn vel te zitten. Ik worstel wel nog met een hoop dingen. Ben vooral veel bezig met mama (heel raar). Maar ik voel dat ik aan de upside zit en dat doet me goed.

En hoe is het met de rest van de mama's?
pi_56227789
Nog geen telefoontje, dat wordt niks dus. Voorlopig werk ik verder waar ik nu zit. Jammer, maar het is niet anders.

Ik vind het wel steeds lastiger worden hier te reageren. Het lijkt steeds meer een monoloog en de paar anderen die hier nog reageren, kan ik net zo goed pm'en. Is het zo'n raar iets, een PND? Dat is niet helemaal in orde ben, is wel duidelijk, maar zo lijkt het nog erger.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  dinsdag 22 januari 2008 @ 16:33:47 #117
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_56227907
Ah Yppy wat shit van die baan. Of weet je het helemaal niet al zeker nu? Denk je dat het niet doorgaat of gaat het niet door? Moeilijk is het om te solliciteren als het slecht met je gaat, terwijl het gevolg een verbetering kan zijn. Voor van alles. Teleurstelling is dan soms ook zo groot. Jammer.

En ook rot dat het zo voelt dat het lastig is om hier nog te reageren. Ik reageer niet omdat ik vaak niet weet wat te zeggen. Ik vind het lastig om te reageren omdat je eerder aangaf niet meer te posten in oud en daarna weer wel. Daar is niks mis mee hoor zo bedoel ik het niet. Maar dan lijkt het net alsof reacties toch nietszeggend zijn omdat er natuurlijk meer speelt. En dat is vooral gek van mij, vind ik zelf. Wat betreft jouw medicatie, ik weet niet in hoeverre er ook een verband is tussen jouw hongergevoel en het geven van borstvoeding? Ik geloof dat je dat nog geeft toch? Vervelend dat het afvallen in de weg staat, als dat iets is waar je mee bezig bent. Zie? Reactie is nogal inhoudsloos

[ Bericht 30% gewijzigd door Luchtbel op 22-01-2008 16:43:22 ]
pi_56228370
Yppy, het komt omdat ik niet weet wat ik tegen je zeggen moet. Ik vind je ontzettend leuk en lief, dus dat is het niet. Weet dat ik met je meeleef, maar heb soms het gevoel dat ik niks zinnigs heb om te zeggen. Stom eigenlijk, want je wilt ws. niet eens perse wat zinnigs, maar gewoon weten dat iemand het leest in elk geval, denk ik? Enfin, een dikke kus dus!
Variety is the spice of life
  dinsdag 22 januari 2008 @ 17:04:19 #119
4089 BE
Gewoon gelukkig!
pi_56228648
Ik lees het ook wel, maar ik weet ook nooit goed wat te zeggen. Ik heb zo weinig ervaring met depressies dat ik er echt niks zinnigs over weet te zeggen. Dit is nou echt een gevalletje 'ver van mijn bed' en dan denk ik 'wie ben ik om te zeggen dat het mij een goed idee lijkt dat je voorlopig niet gaat afbouwen'.

En daarnaast is het zo stil hier in dit topic omdat een deel van de moeders met depressie-klachten besloten heeft te verkassen naar het 'hoe gaat het nu met' topic. De verhalen staan nu dus verspreid over 2 topics, met het zwaartepunt op die andere geloof ik.
***
  dinsdag 22 januari 2008 @ 17:19:17 #120
73207 phluphy
Lief vriendje...
pi_56228900
Ik begrijp wat je bedoelt, Yppy. In het engeltjestopic heb je ook wel eens van die "perioden", dan zijn er opeens veel minder reacties. Ik heb een keer kenbaar gemaakt dat ik dit onprettig vond, omdat het aantal views wel flink gestegen was.
Inmiddels ben ik erachter dat mensen wel degelijk meeleven. Soms komt een reactie heel laat, maar daaruit blijkt dan wel dat mensen het onthouden hebben.
Ach, het gaat met golfbewegingen, en het went.

In elk geval wens ik je veel succes met alles, ook rondom de medicatie. En met je honger gevoel, jeetje, dat lijkt me vreselijk, als je er zelfs buikpijn van krijgt!

Sterkte!
... ♥ ik mis je ♥
pi_56228945
Yppy, allereerst
Je doet het heel goed! Je geeft aan wat je zelf graag wilt (nog ff geen medicatie afbouwen), je bent op zoek naar nieuwe dingen (baan), keigoed joh!
Moet je echt afvallen? Je zou het eventueel ook zo goed mogelijk kunnen proberen te doen, tot je medicijnen gaat afbouwen enzo. Je kan niet alles tegelijk doen meis!
De moeilijke momenten bijven, ik kan nog steeds volschieten als ik anderen zie met hun kleine baby's, terwijl ik me amper wat herinner van die hele tijd. Toch leer ik er wel mee omgaan, het wordt echt beter!

Hier gaat het redelijk. Ik werk weer sinds gisteren, andere baan, heel erg leuk team tot nu toe, heerlijk om niet meer constant thuis te zijn. Ik voel me in vergelijking met 6 maanden terug 1000 maal beter, maar heb nog steeds mij dipjes. Maar dat vind ik eigenlijk prima, ik hou me er bewust niet meer constant mee bezig.
mijn paniekaanvallen heb ik eigenlijk onder controle, dwz, het belemmert me niet meer, ik doe wat ik wil, al kost het moeite. Al met al gaat het best goed hier dus.
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
  dinsdag 22 januari 2008 @ 17:31:45 #122
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_56229150
He lieve Yp, dat gevoel over dit topic is ook niet fijn erbij.

Eerst het andere: ik vond het juist wel fijn dat ik wist dat het ook heel anders kon gaan, zo'n kraamtijd en het gevoel bij een kindje. Maar ik heb dat ook een beetje kunnen 'nabootsen' waardoor ik minder echt mijn gevoel liet zien de eerste weken. Ik kon me wel gedragen zoals het 'hoorde' zeg maar, maar het voelde niet goed. Ik vind het niet erg dat ik bij de tweede dit had, dat heeft niet extra zwaar gewogen.
Ik denk dat het moeilijker is om vol vertrouwen aan een tweede te beginnen is als je bij je eerste kind een ppd hebt. Maar natuurlijk ook een verademing als het dan wel gewoon goed gaat! Ik hoop dat -als jullie dat willen- het (wellicht met medicatie) helemaal goed gaat natuurlijk.

Ik zou de medicatie nog even volhouden inderdaad, zeker als je twijfelt. Dan is kiezen voor het veilige het slimst, denk ik? En ik herken dat hongergevoel niet echt, wat lastig dat dat bij jou zo met die medicatie samenhangt. Dat lijkt me ook lastig. Is het een idee om met een dietiste te bekijken hoe je in deze situatie toch wat kunt afvallen, zonder al te veel van jezelf te vragen (mentaal en fysiek)?

En nog over die monoloog: dat heb ik ook weleens zo ervaren. Vaker niet, want ik had veel aan alle reacties, maar als het een keer minder liep, voelde dat extra alleen of extra 'gek'. Dat is wel een vervelend gevolg van eigenlijk iets fijns als dit.
Weet dat je mij altijd mag pm'en, ook als je ook echt meer privé op de dingen in wilt gaan. Hou vol, he?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  dinsdag 22 januari 2008 @ 17:39:28 #123
11682 Moonah
Jolie femme
pi_56229321
Fuente, wat fijn te lezen dat jij je '1000x' beter voelt.
Succes in je nieuwe baan, spannend hoor!

Ypsel.
Weet je psychiater van alles af, ik bedoel, van wat er allemaal is gebeurd? Dan vind ik het eerlijk gezegd een beetje vreemd dat hij voorstelde te minderen. Pas gaan minderen als je situatie minimaal 3 maanden stabiel is, als je 3 maanden het gevoel hebt: "Ja, dit is goed." Tenminste, zo is het mij altijd verteld.
Oh, en een sollicitatie! Wat knap van je!! En ja, zo'n vraag zal idd confronterend zijn.
Verder moest ik aan zowel Phluph als Sugar denken toen je het woord monoloog noemde. Weet je, je stelt je heel kwetsbaar op. En dan vinden mensen het vaak moeilijk te reageren, omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Dat ligt niet aan jou, dat is iets menselijks.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_56229345
Yppy, gewoon ff een
  dinsdag 22 januari 2008 @ 17:49:14 #125
1062 Tinkepink
Niet zeuren maar poetsen
pi_56229506
quote:
Op dinsdag 22 januari 2008 16:29 schreef YPPY het volgende:
Nog geen telefoontje, dat wordt niks dus. Voorlopig werk ik verder waar ik nu zit. Jammer, maar het is niet anders.

Ik vind het wel steeds lastiger worden hier te reageren. Het lijkt steeds meer een monoloog en de paar anderen die hier nog reageren, kan ik net zo goed pm'en. Is het zo'n raar iets, een PND? Dat is niet helemaal in orde ben, is wel duidelijk, maar zo lijkt het nog erger.
Helaas zal je wel niet de enig zijn YPPY. Al denk ik niet dat iedereen zo open wil en kan zijn als jij. Ik ben een van de mensen die altijd meeleest maar zelden reageert, juist omdat ik de juiste toon niet alitjd kan vinden en jou (en ook Sugar bijvoorbeeld) niet wil kwetsen door nét het verkeerde te zeggen. Maar wat vind ik jullie knap dat jullie zo open kunnen zijn. Sterkte! Ik hoop dat jullie je over een paar jaar net zo fijn en sterk voelen als ik me nu voel!

Misschien nog als troost: achteraf kan ik zeggen dat mijn PND's mij sterker hebben gemaakt. Ik heb er o.a. meer karakter, doorzettingsvermogen, zelfkennis en geduld door gekregen. En mijn kinderen zijn er goed uitgekomen, dus achteraf vind ik het niet eens zo heel erg dat dit me overkomen is (al vind ik het natuurlijk wel heel jammer dat ik nooit op die rose wolk heb mogen zitten )
Geen zorgen voor de dag van morgen.
pi_56230518
Ook ik lees/leef mee met jou en de andere YPPY. En het is al gezegd maar ook ik heb wel eens het idee: wat weet ik er nou van? En dan kom ik al snel niet verder dan een gemeend 'sterkte' oid.
Ik vind het echt heel knap hoe je bezig bent en het is echt verdrietig dat er zoveel dingen zijn die het allemaal niet makkelijk maken.

Fuente, goed te horen dat je je 1000 x beter voelt
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
pi_56231098
Jullie hoeven niet allemaal te reageren hoor. Aan de views zie ik wel dat er mensen meelezen en met die nominaties ben ik verschillende keren genoemd, ik denk door dit topic. Al vind ik de reacties wel fijn.

Ik twijfel veel aan mezelf. Doe ik het wel goed? Kan het anders? Beter? Zit ik wel op de goede weg? In mijn omgeving is het moeilijk het daarover te hebben. Vriendinnen luisteren wel, maar als je zelf geen kinderen hebt is het denk ik nog moeilijker te begrijpen. Ik begrijp mezelf niet eens, laat staan een ander. Het liefste zou ik willen dat jullie zeggen dat ik me gewoon aanstel. Dat alles zo hoort. Dat het normaal is. Niet zeuren, gewoon doorgaan. Of juist een kritische opmerking, hoe ik iets misschien anders kan doen of een tips. Ik weet het eigenlijk niet.

Ze zouden vandaag bellen als ik doorging naar de volgende ronde Luchtbel en dat hebben ze niet gedaan. Ze hadden acht mensen uitgenodigd, wat ook best veel is natuurlijk, dat maakte de kans voor mij toch al kleiner. Het gaf me iets om uit te kijken naar de toekomst. Dat klinkt gek, maar ik was al aan het fantaseren over op de fiets naar m’n werk kunnen, om ’s avonds voor een cursus op-en-neer te kunnen en tussendoor thuis te eten enz.Maar wie weet kan dat in een volgende baan. Ik heb een tijdje niet over mezelf gepost, dat doe ik nu eigenlijk pas weer en ik weeg nu alles wat ik zeg drie keer af, om niks te veel te zeggen. Ik denk niet dat het met de borstvoeding samenhangt, het is pas zo erg sinds ik de hogere dosis medicijnen slik. Reacties zijn nooit nietszeggend.

Wat super Fuente, een andere baan die zo goed bevalt! Voor mijn zwangerschap ben ik veel afgevallen. Dat was zo heerlijk. Toen ik zwanger was, kwam ik erg veel aan. Ik wil graag terug naar toen. Niet omdat ik de illusie heb dat ik dan ‘gelukkig’ ben, maar omdat het gezonder is en omdat ik ervan baal dat medicijnen zoveel met je kunnen doen.

Sugar, in het kraambed en ook daarna heb ik me wel gedragen zoals het ‘hoorde’. Ik deed wat ik overal las en hoorde, het is ook niemand opgevallen dat het niet echt was. Mijzelf ook niet. Je doet zo snel sociaal wenselijk. Over een tweede had ik het gisteren even met de kraamhulp (tijdens de kraamvisite). Zij zei al dat je dan meer hulp krijgt en dat ze dan snel met medicijnen (kunnen) beginnen. Maar daarvan weet ik niet of ik dat wil, zei ik i.v.m. de borstvoeding. Haar reactie liet me al weer twijfelen. Er is totaal geen sprake van een tweede, maar door wat ze zei (dat een baby meer heeft aan een gelukkige en blije moeder) voelde ik me zo verschrikkelijk schuldig naar Anna toe. Heb ik dan niet de goede keuze gemaakt? Had ik het eerder moeten weten? Had ik wel meteen moeten stoppen met de borstvoeding en aan medicijnen beginnen? Ik hoef geen antwoord op deze vragen, ik weet dat ik heb gedaan wat toen goed was voor ons, maar alleen al het feit dat ik weer zo gaan twijfelen onzeker word, door een zinnetje van niks.
Tuurlijk houd ik vol, het moet.

De psychiater is op de hoogte Moonah. Hij had het al in de overdracht van de psycholoog gelezen en ik heb het ook verteld. Hij was eerst van plan om me over drie maanden af te laten bouwen. Dan had ik me een maand of 5 ‘goed’ gevoeld. Nu vindt hij dat ik af moet gaan bouwen als ik zelf vind dat het een paar maanden echt goed gaat. En hij zei al meteen dat het geen probleem was als ik over 6 maanden nog hetzelfde slik en dat ik tussendoor een extra afspraak kan maken (heb ik al vaker gedaan). Ik vind het zo wel fijn. Er is geen datum dat ik ‘moet’ gaan stoppen en ik kijk de komende tijd gewoon hoe het gaat. Misschien dat ik over een tijd wel minder neem, maar op de dosis blijf hangen die ik de eerste maanden had. Dat mag ook.

Tinkepink, dat verschil snap ik, ik kan er hier best makkelijk over vertellen, dat is een voordeel voor mij. Toch denk ik niet dat je iets niet moet zeggen omdat je denkt dat je me/ons kwetst. Als je hier zo open post, weet je dat er reacties kunnen komen waar je in eerste instantie niet zo blij mee bent. Toch, als je daar dan over na gaat denken, kun je daar juist veel aan hebben. Daarnaast hoop ik ook een beetje dat anderen, die er niet zo makkelijk over kunnen schrijven er iets aan hebben. Dat ze zich soms herkennen in verhalen en wel snel naar de huisarts stappen. Of lezen dat ze niet de enige zijn.

Snoopy, juist als je in een ‘andere wereld’ zit, kan het verhelderend zijn de mening van iemand die wel ‘op aarde’ zit te horen. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik heb het gevoel dat mij hersens nu andere verbindingen leggen dan ze eigenlijk moeten doen. En ze worden wel steeds meer zoals het hoort, maar ik heb regelmatig dat ik denk “nee, zo denk ik omdat ik ziek ben, dit is niet echt”. Dan vraag ik J. of een vriendin om het vanaf de gezonde kant te bekijken. Dat is vaak anders dan hoe ik het van binnen zie. Ergens, verstandelijk, weet ik dat het zo is, maar mijn gevoel vindt dan van niet. Dat is dan een gevecht tussen verstand (de echte wereld?) en gevoel (zoals ik nu ben, ziek dus). Ben ik heel erg warrig?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  dinsdag 22 januari 2008 @ 19:11:58 #128
11682 Moonah
Jolie femme
pi_56231413
quote:
Op dinsdag 22 januari 2008 18:59 schreef YPPY het volgende:
ik weet dat ik heb gedaan wat toen goed was voor ons, maar alleen al het feit dat ik weer zo gaan twijfelen onzeker word, door een zinnetje van niks.
Daar heb je weer de kloof tussen ratio en gevoel he?
Lieverd, alles is nog zo kwetsbaar. Natuurlijk raakt zo'n (goedbedoeld) zinnetje je dan.
Ik ben blij te lezen dat de psychiater je niet pusht om af te bouwen. Naar voor je dat je daardoor zo veel honger hebt en niet kunt afvallen. Maar so be it. Je kunt immers niet alles tegelijk, al is dat wel makkelijker gezegd dan geaccepteerd wrs.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  dinsdag 22 januari 2008 @ 19:42:51 #129
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_56232199
Wat Moonah zegt inderdaad, het is zó begrijpelijk dat zo'n opmerking je nog heel erg veel doet. Niet minder rot daardoor, maar neem het jezelf niet kwalijk dat je dat zo voelt en oppikt.
Ik vind juist ook dat je dat toen heel goed hebt aangepakt, dat met bv en medicatie. Helemaal kloppend bij jullie situatie en jouw gevoel.

Ik merk dat het met mij weer vaker best rot gaat. Juist op de dagen dat ik de kinderen heb weer. Ik denk dat het komt doordat mijn werk veel vraagt van me en ik er heel onzeker over ben. Ik heb er al heel veel huilbuien om gehad.
De energie is dan dus weg en dat maakt mijn rekbaarheid ook echt minimaal. Snel geen geduld en veel gestress weer. Maar aan de andere kant haal ik ook soms veel voldoening uit mijn nieuwe werk. Zo veel voldoening, dat ik juist meer een tevreden gevoel over mezelf in het geheel heb. Er hoeft alleen maar dát te gebeuren op m'n werk of hier thuis, om dat allemaal weer in te laten storten. En dan val ik nu weer dieper dan eerder, toen er minder (geen) druk was vanuit werk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  dinsdag 22 januari 2008 @ 19:52:50 #130
118901 Lishe
Verse Soep!
pi_56232474
Mag ik iets heel stoms vragen Suug? Want ik herken heeel erg wat je schrijft. Nu ik weer aan het werk ben merk ik pas wat voor relaxte moeder ik ben als ik niet werk. En hoeveel geduld ik dan met mijn kind (nu dus kinderen) heb. Ik ga morgen met directie praten om daar wat aan te doen, en lief heeft vandaag contact opgenomen met eventuele hulp in de huishouding, dus ik ga ermee bezig.
Maar mijn vraag dus; in hoeverre is gevoel normaal, en in hoeverre heeft het met pnd (toch? verbeter me als ik het fout zeg!) te maken?
Ik bedoel dit niet helemaal alleen op jouw situatie, en zeker niet als kritiek. Ik hoop dat jullie snel balans kunnen vinden, en dat het beter voelt voor je. (Maar dat weet je al wel, hoop ik.)
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
  dinsdag 22 januari 2008 @ 20:01:39 #131
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_56232728
Ik denk dat het sowieso voor een deel heel verklaarbaar is. Dat zeg ik natuurlijk al door het aan werk te koppelen: dat is de trigger. Dat het dan doorslaat in die algehele somberheid en frustratie, dat wijt ik weer wel aan een heel erg slechte periode die dus nog niet over is. Dus het is deels logisch en door factoren als werk en tijdsdruk verklaarbaar en deels toch te extreem voor alleen die factoren en te zwart.

Goed dat je ermee aan de slag gaat, want fijn is dat niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
pi_56232819
Sugar, wat jij hebt, heb ik dus nog wel steeds. Ik vind het nog steeds heel moeilijk om alleen met Sara thuis te zijn. Het voelt alsof ik dan dus faal, ik kan gewoon (nog) niet een hele dag een gezellige, leuke mama zijn, ook al wil ik dat zo verschrikkelijk graag. Zeker op dagen dat het regent, en we dus niet even naar buiten kunnen, voel ik me opgesloten, irriteer ik me aan alles, ben ik helemaal kapot als manlief thuiskomt en dan wil ik alleen nog maar in bed kruipen voor de rust. En dat terwijl Sara zo'n beetje het leukste thuisblijf kind ever is, ze vermaakt zichzelf, doet haar ding wel, maar ik heb constant het gevoel dat ik iets met d'r 'moet', ook al hoeft dat niet.
Op de een of andere manier kom ik daar nog niet vanaf, hoewel het langzaam aan wel beter wordt. Nu ik weer aan het werk ben ( de komende 2 maanden voor 38 uur ivm inwerken) ben ik dus weinig thuis met haar (dwz, alleen) en eigenlijk is dat niet goed, want zo kan ik niet verder met het dealen met dat gevoel. Aan de andere kant vind ik het wel even fijn om weer van huis te zijn.
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
  dinsdag 22 januari 2008 @ 20:07:28 #133
118901 Lishe
Verse Soep!
pi_56232856
Dat laatste, dat maakt dan dus eigenlijk het verschil. te extreem en te zwart.
Dankjewel, ik hoop echt, echt, echt dat jouw 'rek' ook weer terugkomt.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
  dinsdag 22 januari 2008 @ 20:23:54 #134
144006 chacama
Ondernemend!
pi_56233306
Ik herken de situatie die Sugar beschrijft van toen ik depresief was na het overlijden van mijn moeder. De druk op het werk en uiteindelijk de 'diagnose' zwanger. De hormonen deden toen ook zijn werk. Ze zorgde ervoor dat ik eindelijk het verdriet ging verwerken. Maar de energie die het kostte en later er voor zorgde dat ik moest stoppen met werken, is zo zwaar. Nadat ik het allemaal een plekje had gegeven en ook weer een gezond gewicht had, werd ik zwanger van Maud.
En na de bevalling ging het lekker, maar de nachten werden zwaarder en de vermoeidheid sloeg toe. Door vanalles en nog wat (waaronder de twijfel over mijn werk) voelde ik me weer zoals toen. Verdrietig, onzeker, en vaak boos om alles, maar vooral ook om niets. Mijn lontje werd steeds korter en de kinderen gingen eronder lijden. Dat is ook de tijd dat ik ingegrepen heb. De plusjes voor mezelf en de eerste afspraak met de psycholoog. Uiteindelijk heeft het opgeleverd dat ik minder hoge eisen aan mezelf stel en mijn man duidelijker maak wat ik wil en wat voor mij belangrijk is. Zo slaat mijn gevoel minder snel om in ergernis en zeg ik eerder wat me dwars zit.

Wat probeer ik nu eigenlijk te zeggen??? Het gevoel van 'onmacht' is herkenbaar. We willen graag en een goede moeder zijn en goed in ons werk. Dan kan soms te veel van het goede zijn. En ik bedoel niet dat we het niet kunnen, maar met een depressie (of e.d.) is het moeilijk....

Fuente, dat gevoel. Ik merk het zelf ook. Ik vind het moeilijk. Het gevoel dat je inderdaad iets zou moeten doen met de kids. Raar is dat. Ik heb zo weinig tijd met ze, maar als ik dan vrije tijd het, dan voel ik het als moeten. Terwijl ik eigenlijk juist blij moet zijn dat ik niet hoef te werken en van mijn guppies mag genieten.
En dat terwijl ik in de vakantie heb gezien hoe heerljk het is. Hoe geweldig ze met elkaar kunnen spelen, hoe lief Fleur voor Maud is...enz. enz. Jammer dat ik dat het afgelopen jaar zo af en toe gemist heb. En dat alleen maar door die rare kronkels in je hoofd.

[ Bericht 18% gewijzigd door chacama op 22-01-2008 20:30:48 (aanvulling op eerdere berichten) ]
pi_56234008
YPPY, ik vind je niet warrig hoor. Ik vind het heel logisch dat het onduidelijk is wat nu 'normaal' is en wat bij je 'ziek zijn' hoort. Die dingen lopen toch erg in elkaar over op een bepaald punt denk ik. Er is geen duidelijke grens te trekken natuurlijk.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
  Jubileum moderator donderdag 24 januari 2008 @ 12:39:28 #136
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_56273018
Yppy, ik merk vaak dat mensen oplossingsgericht willen posten, dat verklaart de monoloog hier een beetje denk ik. Hiervoor zijn geen pasklare oplossingen en verder dan een sterkte wens kom je hier dan ook vaak niet.
Het is moeilijk om aan te geven hoezeer ik met jullie allemaal meeleef, terwijl ik ook wel weet dat het ontbreken van reactie nou niet bepaald te kennen geeft dat ik meeleef. Ik ga in ieder geval even in mijn oren knopen dat geen reactie niet goed is, net als ik het indertijd van phluphy heb aangenomen.


Ik herken je hongergevoel heel sterk, ook al heb ik een andere AD. Afvallen is zo goed als onmogelijk gebleken heb ik ervaren, ik werd er alleen nodeloos gefrustreerd van. Dat heb ik dus even opzij geschoven, voor zover mogelijk want het irriteert me dagelijks, en ik probeer te accepteren dat het er even niet in zit. Honger, ik heb de hele dag echt honger. Ik kan eten zonder ooit het gevoel te hebben vol te zitten. Die grens moet ik er zelf opleggen, en dat is soms best moeilijk.

Ik heb geen ervaring met depressies maar wat me wel opvalt is dat jij en Sugar allebei spreken over diepe dalen. Nog steeds, ondanks de AD. Dat vind ik merkwaardig want ik heb juist altijd begrepen dat je over het algemeen wat vlakker wordt, dat dat juist de bedoeling is. Dus niet meer die jubelende hoogtes (waar ik Sugar op werkgebied over hoor praten) maar ook niet die diepe diepe dalen die jullie allebei van tijd tot tijd nog hebben.
Is dat iets wat er wel bijhoort gewoon?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
pi_56273992
In het begin wist ik niet zo goed wat ik met de psychiater moest Moonah, maar nu vind ik hem wel leuk. De eerste keer is hij denk ik geschrokken van me. Hij had iemand anders verwacht (ik ben ertussen geschoven omdat iemand anders op het laatste moment afbelde) en dan ben ik niet de standaard patient die daar rondloopt.

Sugar, waar haal je nieuwe energie uit? Een nieuwe baan kost veel energie natuurlijk? Ik ga vaak wandelen of naar de kinderboerderij met Anna. Dan kan ik mezelf ook weer even opladen, dat zijn fijne momenten, en makkelijk, omdat ik dan even niet hoef na te denken.

Lois, op zich worden mijn dalen wel minder diep. Het ging eigenlijk een tijd lang best goed. Begin december ging het heel slecht en sindsdien zijn die dalen er weer, maar langzaamaan worden ze weer minder diep. Jubelende hoogtes heb ik niet echt, maar het gemiddelde wordt weer steeds beter.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 24 januari 2008 @ 13:43:23 #138
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_56274351
Lois, ik ben eerlijk gezegd helemaal niet zo jubelend. Weet niet zo goed waarom je dat dacht? Ik kan wel blij zijn om dingen, hoor. Dat wel. Maar het echt voelen is iets anders en jubelen klinkt juist wel als dat echt voelen.
Het sombere gaat wel diep, ja. Ik weet eigenlijk niet of dat wel zo 'hoort'.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  Jubileum moderator donderdag 24 januari 2008 @ 13:56:34 #139
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_56274674
Sorry Sugar dan had ik dat verkeerd begrepen, of te optimistisch gelezen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  donderdag 24 januari 2008 @ 13:57:55 #140
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_56274716
Oh, dat geeft niks. Ik kan misschien ook jubelend geklonken hebben, dat weet ik niet. En dat ik met die baan echt blij ben (rationeel gezien zeker), dat is ook wel écht zo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  donderdag 24 januari 2008 @ 15:17:51 #141
144006 chacama
Ondernemend!
pi_56276510
Wel goed dat je echt blij bent je nieuwe baan Sugar.

Denk dat het punt bij de diepe dalen ook moeilijk te pijlen is. Je weet hoe het is om echt vrolijk te zijn en dat voel je wel afgevlakt worden door de AD, maar het diepe van de dalen heb je hopelijk nooit eerder echt hoeven te ervaren. Dus misschien zijn de dalen wel nog dieper zonder AD en zorgt de AD dat er sneller uitkomt en ze hopelijk minder diep zijn dan zonder. Ookal lees ik zowel bij Sugar als bij Yppy dat de dalen verrekte diep zijn en het echt pijn doet en enorm veel energie kost om eruit te komen.

Ik hoop dat jullie snel minder diepe dalen krijgen en uiteindelijk zonder AD de echte vrolijkheid weer kunnen voelen.
  zondag 27 januari 2008 @ 12:27:45 #142
35189 Troel
scherp en bot
pi_56337127
quote:
Op dinsdag 22 januari 2008 18:59 schreef YPPY het volgende:
Over een tweede had ik het gisteren even met de kraamhulp (tijdens de kraamvisite). Zij zei al dat je dan meer hulp krijgt en dat ze dan snel met medicijnen (kunnen) beginnen. Maar daarvan weet ik niet of ik dat wil, zei ik i.v.m. de borstvoeding. Haar reactie liet me al weer twijfelen. Er is totaal geen sprake van een tweede, maar door wat ze zei (dat een baby meer heeft aan een gelukkige en blije moeder) voelde ik me zo verschrikkelijk schuldig naar Anna toe. Heb ik dan niet de goede keuze gemaakt? Had ik het eerder moeten weten? Had ik wel meteen moeten stoppen met de borstvoeding en aan medicijnen beginnen? Ik hoef geen antwoord op deze vragen, ik weet dat ik heb gedaan wat toen goed was voor ons, maar alleen al het feit dat ik weer zo gaan twijfelen onzeker word, door een zinnetje van niks.
Tuurlijk houd ik vol, het moet.
Je moet jezelf niet aan het twijfelen brengen door wat ze zei, zie het als een steuntje in je rug. Niet, "Ik heb het verkeerd gedaan met Anna (want dat is niet zo!)", maar, "bij een tweede is dit te voorkomen!"
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
  zondag 27 januari 2008 @ 12:59:58 #143
1762 YPPY
Yppiaans
pi_56337862
Dat is juist het probleem. Ik weet dat ik nu veel sneller medicijnen kan krijgen als ik bij een tweede weer een PND krijg. Alleen is de borstvoeding erg belangrijk geweest voor me en dat kan dan niet bij een tweede. Ik weet niet of ik die afweging dan kan maken.

Ik weet dat ze het lief bedoelde, het was echt een leuke kraamhulp. Maar dat is dan weer het verschil tussen mijn verstand (dat weet dat ze het goed bedoeld) en mijn gevoel (dat het niet meer weet).
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  zondag 27 januari 2008 @ 20:34:31 #144
35189 Troel
scherp en bot
pi_56347633
Misschien vind je bij een tweede uiteindelijk de borstvoeding minder belangrijk, dat is ook een mogelijkheid. Als je dan vrij snel de kans aangeboden krijgt om volledig te kunnen genieten, misschien grijp je die kans dan wel met beide handen aan. Ik zou me er in ieder geval niet druk over maken Yp, echt niet!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
pi_56725379
Dat is ook wel zo, ik moet me er niet druk om maken. Maar toch doe ik het. Ik heb nu weer wat anders gevonden om te stressen: stel dat ik binnen twee jaar zwanger ben, dan kan Anna niet tot haar vierde naar babyzwemmen. Wat dan? Dan voelt ze zich afgewezen omdat ze niet meer mag omdat er een baby is. Wat kunnen hersenen toch raar in elkaar zitten.

Vorige week ging het wat minder, nu gaat het weer bergopwaarts. Wel mooi om die periodes zo te zien. En erg fijn dat ik weet dat ze komen, dat het niet gek is of stom wanneer ik me zo slecht voel.
Gisteren was het ontzettend druk op mijn werk (ik heb nu een bijna compleet andere functie) met een zieke en taken die overgenomen moesten worden en collega's die hun werk niet goed deden, stukken in de krant. En het voelde weer even als mezelf. Ik bleef rustig, kon alles oplossen, pakte het gestructureerd aan en had zelfs tijd om wat persoonlijke verhalen van andere aan te horen. Zelfs iemand die erg blij was dat ik op een vergadering was en dat ik degene was die een bepaald project zou gaan doen. Thuis ging het ook goed. Snel de aardappels schillen, Anna ophalen, koken. Het voelde echt heerlijk rustig. Tot J. thuis kwam, die vond dat het een chaos was.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 14 februari 2008 @ 13:06:07 #146
35189 Troel
scherp en bot
pi_56725469
Misschien wil ze straks wel helemaal niet meer zwemmen
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
pi_56725512
NEEEEEEEEEEEE!!! Nu raak ik nog meer overstuur!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 14 februari 2008 @ 13:08:58 #148
35189 Troel
scherp en bot
pi_56725544
quote:
Op donderdag 14 februari 2008 13:07 schreef YPPY het volgende:
NEEEEEEEEEEEE!!! Nu raak ik nog meer overstuur!
Sorry
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
pi_56725700
Gelukkig dat de AD mijn emoties verminderd.

Ik vroeg me af of dit normaal is of mijn depressie: als we gaan verhuizen, gaat Anna misschien naar een ander kdv. Dit betekent dat ze haar vriendinnetje van het huidige kdv moet gaan missen. Ze kennen elkaar echt en zijn veel samen. Zelfs in het ziekenhuis lagen ze al op dezelfde kamer. Ik kan daar echt overstuur van worden. Het idee dat Anna dat vriendinnetje niet meer ziet en naar een andere school gaat straks! (anders zouden ze ws naar dezelfde school gaan). Is dit heel extreem (dan geef ik de pnd de schuld) of hebben anderen dit ook?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_56726093
Dat heb ik ook hoor Yppy. Wij wouden vorig jaar van kdv wisselen omdat ons kdv geen flexopvang meer deed. Uiteindelijk hebben we dat niet gedaan omdat ik vreselijk bang was dat ze haar vriendje zou missen (met wie ze overigens nog steeds speelt)....
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
pi_56726148
Ik herken het wel, maar niet zo extreem dat ik er overstuur van kan raken.
Maar ondanks al onze vreugde om de verhuisplannen die nu overigens even op een laag pitje staan kon ik wel een beetje verdrietig worden van het idee dat ze aan een nieuw KDV zou moeten wennen.
pi_56726448
Nou, ik heb geen pnd en ben ook niet anderszins depressief, maar ben wel een enorme piekeraar. Over dat zwemmen en een ander kdv zou ik dus volop kunnen piekeren. (dat zijn precies van die dingetjes waar ik eindeloos over rond kan tobben)

Vanuit mijn optiek is dat dus niet heel extreem, maar mogelijk pak je het wel zwaarmoediger op dan ik dat zou doen bijvoorbeeld (ik raak er niet overstuur van verder).
Variety is the spice of life
  zondag 22 juni 2008 @ 21:28:52 #153
11682 Moonah
Jolie femme
pi_59611348
Vanochtend las ik een artikel over PPD. Het omschreef zó goed hoe ik me ruim een jaar geleden voelde. Afgrijselijk.
Tevens stond er in dat 10 tot 20% van de pas bevallen vrouwen een PPD krijgt (niet alleen meteen na de bevalling, maar ook nog een aantal maanden erna). En dat velen zich eenzaam voelen, alsof ze de enige zijn.
Daarom een kickje van dit topic. Er zijn inmiddels weer zo veel dames bevallen. Dikke kans dat iemand zich ook zo kloten voelt. Wellicht biedt dit topic wat herkenning.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  zondag 22 juni 2008 @ 22:12:08 #154
1762 YPPY
Yppiaans
pi_59612541
Weet je nog waar je dat hebt gelezen?

Bij mij gaat het nog steeds met steeds grotere ups en steeds kleinere downs.
quote:
Op vrijdag 16 mei 2008 21:37 schreef YPPY het volgende:
Het is net of ik weer terugga in de depressie. Ik heb vaker slechte buien, rationeel denken is moeiljker, minder geduld. Ik denk dat het komt doordat ik mijn medicijnen iets af heb gebouwd. Dat moest wel, het was echt onverantwoord (vermoeidheid) zo door te gaan. Maar nu merk ik dus wat ze voor me deden. Maandag ga ik naar de psycholoog. Ik baal er zo van. Bij mijn intake werd er gezegd dat het normaal gesproken na twee jaar wel over is. Nu wilde ik daar niet te veel op hopen, maar voorlopig blijf ik wel patiënt.
quote:
Op zaterdag 24 mei 2008 19:55 schreef YPPY het volgende:
Afgelopen week was ik bij de psycholoog. Meteen duidelijk gemaakt hoe het gaat. Het gesprek heeft het weer wat helderder gemaakt voor me. Sommige dingen kun je niet veranderen, maar om daar mee om te leren gaan, dat is moeilijk. Ook hebben we het over de medicijnen gehad. Het hele proces van afbouwen om iets anders te kunnen proberen zie ik nu niet zitten met de drukte van het klussen e.d. En dan wachten tot iets anders (eventueel) werkt... Daarom ga ik voorlopig door met deze dosis. Het gaat niet goed, maar het is best vol te houden. Kijken we tijdens mijn volgende afspraak, over drie weken, of het gestabiliseerd is.
quote:
Op donderdag 12 juni 2008 14:08 schreef YPPY het volgende:
Maandag was ik weer bij de psycholoog. Het gaat op het moment weer de goede kant op. Hopelijk blijft het nu een tijdje zo. Ik krijg nu steeds vaker de vraag wanneer de tweede komt. Een paar keer heb ik gereageerd met "Dat kan niet meer." en toen kreeg ik echt een geschokte reactie. Uitgelegd dat het biologisch wel kan, maar dat ik het niet kan. En dan te horen krijgen het het zielig is voor Anna om enigskind te zijn. Dat hoorde ik niet voor het eerst. In het begin wist ik niet wat ik daarop moest zeggen. Nu is het "liever enigskind dan geen moeder meer" en dan houden mensen hun mond. Het is niet helemaal eerlijk van me misschien, maar ik vind het zo bemoeierig en gemeen als mensen doen alsof ik egoistisch ben en het Anna niet gun om een broertje/zusje te krijgen. Blijkbaar is het niet te snappen, dat ik het gewoon niet meer durf. De kans is zo groot dat ik weer ziek word en dat kan ik niet. Niet nog eens. Maar dan ben je blijkbaar egoistisch.
quote:
Op zaterdag 14 juni 2008 19:43 schreef YPPY het volgende:
Thuis ben ik idd niet helemaal mezelf BE. Het moeder zijn is niet iets dat helemaal vanzelf komt, waardoor het veel energie kost. Ik heb regelmatig dagen dat ik om 9 uur 's ochtends mezelf al afvraag wanneer J. thuis komt. En Anna is echt een schatje en lief enz, maar ik merk goed dat ik het vaak zwaar vind. Ben er ook veel mee bezig dat ik een 'goede moeder' wil zijn. Ter compensatie?? Van alle kanten hoor ik dat ik het goed doe, maar voor mezelf moet het altijd beter. En dat vreet energie, waardoor ik niet aan mezelf toekom. Een dagje niet moederen, niet zorgen, niet elke seconde alert zijn, een paar tellen m'n ogen dicht kunnen doen. Dat is dan zo goed om nieuwe energie te krijgen.
quote:
Op zaterdag 14 juni 2008 23:04 schreef YPPY het volgende:
Vooral dat wat Kim ook schrijft. Het feit dat ik zo geniet van het 'even zonder kind' betekent niet dat ik heel vaak zonder Anna ben. Juist niet. Misschien daarom ook dat die enkele keer zo fijn is. Het zelf kunnen douchen is echt heerlijk. Soms, als ik iets later kan gaan werken breng ik haar naar het kdv en ga ik dan terug naar huis om een kwartier (wowie!) onder de douche te gaan staan. Gewoon rustig en niet hoeven opletten. Of als ze slaapt een half uurtje buiten in de zon gaan zitten. Of boodschappen doen als mijn moeder op bezoek is. Die vindt het prachtig om met Anna alleen te zijn en ik vind het handig om niet 5 keer zo lang te lopen over het stukje naar de supermarkt.
quote:
Op zondag 15 juni 2008 22:42 schreef YPPY het volgende:
Het was heeeeeeerlijk vandaag. Voel me veel beter. Kan er weer even tegen.
Het gaat nu dus weer beter. Mooi om het voor mezelf weer zo op een rijtje te hebben. Te lezen dat het steeds omhoog en omlaag gaat. Maar gemiddeld genomen steeds iets beter. Grappig te zien dat ik vaak schrijf als ik bij de psycholoog ben geweest. Zij helpt me echt goed om alles op een rijtje te zetten en weer te beseffen waar ik sta. En dat ik vooruit ga, ondanks dat ik soms zo terugval.

Ook voor anderen, misschien dat die iets herkennen en daardoor de stap kunnen nemen naar de huisarts of andere hulp. Mij heeft dit topic daar wel bij geholpen. Om toe te geven dat het niet goed ging met me.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  zondag 29 juni 2008 @ 14:10:10 #155
94046 PM-girl
Is geen haartje betoeterd...
pi_59771503
Wat mooi dat je die lijn zo 'zwart op wit' kunt teruglezen Yppy!

En Moonah, inderdaad confronterend lijkt me dat. Gelukkig ben je die strijd te boven!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
  zondag 29 juni 2008 @ 20:08:54 #156
105850 Fuente
mamamuts
pi_59777607
Yppy, fijn dat je er zoveel aan hebt Je kan het in ieder geval allemaal goed relativeren!

Hier gaat het goed. Ik slik extra vitamine B, en na de bevalling blijf ik dat ook doen. Hoewel het nu erg goed gaat zit er ergens ook wel angst voor na de bevalling, maar daar denk ik maar even niet teveel over na
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
  zondag 29 juni 2008 @ 21:20:51 #157
11682 Moonah
Jolie femme
pi_59779398
Begrijpelijk Fuente, dat je die 'angst' hebt.
Momenteel gaat het goed?

Ypsel, ik kan je het artikel wel opsturen? Of ik neem het mee naar de tuinmeet.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  zondag 29 juni 2008 @ 21:28:23 #158
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_59779620
Ik slik inmiddels nog maar een halve Zoloft per dag, nog tot het op is. Ik heb niet het idee dat ik nog echt AD nodig heb, want ik voel me niet meer depressief. Nog een paar weken en dan klaar daarmee dus.

Fuente, ik kan me je angst ook erg goed voorstellen. Gelukkig weet ik dat je niet bij elk kind een ppd hoeft te krijgen, maar die wetenschap heb jij ook en dat neemt niet je angst weg natuurlijk.

Yppy en Moonah, ben blij dat het met jullie ook (steeds) beter gaat!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
pi_59779701
Ik slik inmiddels 3 tabletten per dag (vorige maand nog verhoogd ) Heb wel het idee dat dat het laatste zetje was Het gaat nu dus.
  zondag 29 juni 2008 @ 21:34:56 #160
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_59779801
3 tabletten per dag? Dat is dus 300 mg?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
pi_59779845
nee, 3 van 50 mg.
(ik was vergeten dat er ook van 100 mg waren )
  zondag 29 juni 2008 @ 21:40:32 #162
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_59779976
Oh, oké. Ik dacht al. Maar goed dat jullie de dosis hebben gevonden die werkt voor jou.
Ik kwam van 2 tabletten per dag (200 mg), toen anderhalf (150 mg), toen 1 (100 mg) en nu dus kort nog 50 mg. Ben blij als ik ermee klaar ben.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  zondag 29 juni 2008 @ 21:44:13 #163
105850 Fuente
mamamuts
pi_59780075
Sugar, fijn dat het zo goed gaat ja, ergens weet ik dat het niet bij elk kind hoeft te gebeuren, en het gaat heel goed met me, dus ik zie het op zich zonnig in, maar toch he? We zien het wel..

Moonah, ja alles goed hier dus al een tijdje een stuk beter gelukkig Hoe gaat het bij jou?

LadyS, fijn dat de medicijnen goed hun werk doen
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
  zondag 29 juni 2008 @ 22:11:48 #164
94046 PM-girl
Is geen haartje betoeterd...
pi_59780876
Sugar, een mooie afbouw lijkt het me zo, ik hoop dat je goed af kunt ronden. Heb je verder nog wel begeleiding van iets/iemand?

LadyS, goed dat het nu aanslaat. Heb je last van bijwerkingen?

Fuente, ik kan me dat voorstellen hoor, maar hopelijk doet de vitamine B zijn werk!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
pi_59789275
Sugar, fijn dat je je niet meer depressief voelt. Laatste stukje afbouwen, succes. Valt het mee of heb je last van ontwenningsverschijnselen?

LadyS, fijn dat je een dosering hebt gevonden die goed werkt.

Fuente, spannend en fijn dat het heel goed met je gaat nu!
Fake it till you make it...
  maandag 7 juli 2008 @ 22:29:33 #166
1762 YPPY
Yppiaans
pi_59959568
Graag Moonah, ben er wel benieuwd naar.

Weet je zeker dat je je niet meer depressief voelt Sugar, of is het de hoop, dat je het niet meer wilt, dat je beter, 'normaal' wilt zijn?

Dat is nog geen extreme dosis LadyS. Gaat dat nog steeds goed? Heb je nog last van bijwerkingen gehad met die laatste ophoging?

Hier ook een update. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Vanochtend was ik bij de psychiater. Een half jaar geleden was ik daar ook en ik 'mocht' toen af gaan bouwen als ik vond dat het een paar maanden goed ging. Op 1 maart ben ik gaan minderen, maar dat was omdat ik in slaap viel in de auo. Niet zozeer omdat ik me heel goed en sterk voelde. Ik had een beetje het idee om binnenkort verder te minderen, het gaat best redelijk goed nu, ik ben stabieler en het is/wordt zomer. Meer zon, lekker naar buiten, kan weer een beetje sporten. En stiekem wil ik ook weer af kunnen vallen, zit nu op 1500-1800kcal per dag en als ik niet oplet, kom ik aan. Minder eten lukt niet, heb zo'n honger. Dat heb ik uitgelegd, maar hij denkt dat het niet slim is om nu te gaan minderen. Het mag wel, maar eigenlijk kwam het erop neer dat ik beter een paar maanden kan wachten. Van 50 naar 0 mg mag sowieso niet zonder begeleiding, omdat ik de vorige keer zo'n last had van het afbouwen. Nu weet ik het even niet meer. Ik wil het zo graag zelf kunnen, maar ja, wat als blijkt dat ik het niet kan en dat het weer slechter gaat? Dat is niet goed, dan misschien maar wat langer doorslikken. Maar mezelf en mijn lijf terugkrijgen zou ook heerlijk zijn. Niet meer zoveel honger de hele dag, wakker en helder in de auto kunnen zitten, een glas wijn kunnen drinken op een feestje. Dat wordt even nadenken dus.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_59960869
Lastig Yppy... Het gaat zelf willen kunnen is wel herkenbaar... Succes met afwegen wat jij wilt.
Je zou het afbouwen toch kunnen proberen en met jezelf afspreken dat als blijkt dat het toch niet gaat, je weer meer gaat slikken?
Fake it till you make it...
  dinsdag 8 juli 2008 @ 08:45:59 #168
4089 BE
Gewoon gelukkig!
pi_59964981
quote:
Op maandag 7 juli 2008 22:29 schreef YPPY het volgende:
Graag Moonah, ben er wel benieuwd naar.

Weet je zeker dat je je niet meer depressief voelt Sugar, of is het de hoop, dat je het niet meer wilt, dat je beter, 'normaal' wilt zijn?
Ik durfde het niet goed te zeggen, maar die vraag kwam ook in mij op. Zeker gezien de posts in het 'hoe gaat het nu met' een week of 2 terug...
Ik zie natuurlijk niet het totaalplaatje, en die posts komen mss 'ernstiger' over dan ze zijn, maar het kwam op mij niet over als iemand die gewoon lekker in haar vel zit.
quote:
Hier ook een update. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Vanochtend was ik bij de psychiater. Een half jaar geleden was ik daar ook en ik 'mocht' toen af gaan bouwen als ik vond dat het een paar maanden goed ging. Op 1 maart ben ik gaan minderen, maar dat was omdat ik in slaap viel in de auo. Niet zozeer omdat ik me heel goed en sterk voelde. Ik had een beetje het idee om binnenkort verder te minderen, het gaat best redelijk goed nu, ik ben stabieler en het is/wordt zomer. Meer zon, lekker naar buiten, kan weer een beetje sporten. En stiekem wil ik ook weer af kunnen vallen, zit nu op 1500-1800kcal per dag en als ik niet oplet, kom ik aan. Minder eten lukt niet, heb zo'n honger. Dat heb ik uitgelegd, maar hij denkt dat het niet slim is om nu te gaan minderen. Het mag wel, maar eigenlijk kwam het erop neer dat ik beter een paar maanden kan wachten. Van 50 naar 0 mg mag sowieso niet zonder begeleiding, omdat ik de vorige keer zo'n last had van het afbouwen. Nu weet ik het even niet meer. Ik wil het zo graag zelf kunnen, maar ja, wat als blijkt dat ik het niet kan en dat het weer slechter gaat? Dat is niet goed, dan misschien maar wat langer doorslikken. Maar mezelf en mijn lijf terugkrijgen zou ook heerlijk zijn. Niet meer zoveel honger de hele dag, wakker en helder in de auto kunnen zitten, een glas wijn kunnen drinken op een feestje. Dat wordt even nadenken dus.
Ik ken iemand die gewoon niet meer aan afbouwen denkt, die doet het gewoon zoveel beter met dan zonder dat het geen optie meer is om zonder te zijn.
En dat wilde ik hier ook voor jou neerzetten, maar als ik dan lees hoeveel bijwerkingen je hebt dan kan ik me voorstellen dat je dat niet ziet zitten.
Is er niet evt. een alternatief wat minder bijwerkingen zou geven?
***
pi_59965081
quote:
Op dinsdag 8 juli 2008 08:45 schreef Brighteyes het volgende:

Ik ken iemand die gewoon niet meer aan afbouwen denkt, die doet het gewoon zoveel beter met dan zonder dat het geen optie meer is om zonder te zijn.
En dat wilde ik hier ook voor jou neerzetten, maar als ik dan lees hoeveel bijwerkingen je hebt dan kan ik me voorstellen dat je dat niet ziet zitten.
Is er niet evt. een alternatief wat minder bijwerkingen zou geven?
Ik ben na een aantal mislukte pogingen om af te bouwen ook weer begonnen. Maar gelukkig geen bijwerkingen (prozac). En ik lijkt het met toch echt beter te doen dan zonder. Al heb ik dan ook wel weer het idee dat ik wel af kan bouwen omdat het beter gaat. Voorlopig slik ik het toch maar weer door.
Iemand met suikerziekte gebruikt ook medicijnen om een zeker evenwicht te bewaren in zijn/haar lijf.
Als het bij mij dan met de AD beter werkt, dan maar op die manier... maar daar heb ik me nog niet helemaal bij neergelegd, want het liefst zou ik het zelf willen kunnen...
Fake it till you make it...
  dinsdag 8 juli 2008 @ 09:39:38 #170
4089 BE
Gewoon gelukkig!
pi_59965623
Dat is idd precies wat ik ook dacht Nijna, je mist gewoon iets in je lijf en dat kan je weer in balans brengen door medicijnen. Idd net als bijv. suikerziekte of een hoge bloeddruk.
Maar ja... ik kan me voorstellen dat je toch het liefst helemaal niets zou gebruiken.
***
  dinsdag 8 juli 2008 @ 13:29:33 #171
94046 PM-girl
Is geen haartje betoeterd...
pi_59970463
YPPY, wat een moeilijke beslissing, je wilt het liefst zonder of met minder verder, zeker met de bijwerkingen die je beschrijft. Maar anderzijds kan ik me wel vinden in de situaties die nijna en BE beschrijven.

Misschien is overleg over een ander middel, zonder bijwerkingen, voor nu de meeste juiste keuze?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
  dinsdag 8 juli 2008 @ 15:10:57 #172
1762 YPPY
Yppiaans
pi_59973205
Wat fijn dat je geen bijwerkingen hebt nijna, in zo'n geval kan ik me voorstellen dat je geen 'einddatum' plant.

Andere medicijnen kan niet. Nu niet iig, omdat ik nog borstvoeding geef. Als dat is gestopt, kan het eventueel. Alleen ben ik dan wel zeker twee maanden aan het afbouwen voordat ik met iets nieuws kan beginnen. Wat dat betreft is het misschien handiger om iets langer met deze medicijnen door te gaan in de hoop dat het daarna minder/zonder kan. Op zich slaap ik nu wel goed, dat is ook wat waard.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  dinsdag 8 juli 2008 @ 15:30:39 #173
94046 PM-girl
Is geen haartje betoeterd...
pi_59973790
Ik was de borstvoeding even vergeten (hoe kan dat nou )!
Maar wat je zegt, slaap is zeker wat waard, zo niet heel veel met een jong kind!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
  Jubileum moderator dinsdag 8 juli 2008 @ 20:38:16 #174
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_59981084
Ik ben dus zo iemand die afbouwen niet meer op haar lijstje heeft staan. Ik mis gewoon een stofje, en die vul ik aan met medicijnen, klaar. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik naast enorme trek de hele dag, en niet kunnen afvallen geen andere nare bijwerkingen heb dus dan is het ook niet zo moeilijk om die beslissing te nemen.
Ik vind het wel jammer dat ik niet slanker kan worden/zijn maar de weegschaal slaat toch echt de andere kant op wat betreft de paniekaanvallen. Ik was dan wel heel slank 3 jaar geleden, en had maatje 36, maar ik was ook heel vaak heel erg bang, gespannen, geirriteerd, kortaf. Ik ben ernstig gelukkig zo, alleen niet zo slank als ik zou willen zijn.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  woensdag 9 juli 2008 @ 15:29:26 #175
11682 Moonah
Jolie femme
pi_59997317
Yp, ik snap het niet zo goed. Je schrijft dat je een paar maanden geleden mocht gaan minderen, maar dat het nu weer niet 'mag'.

Overigens slik ik ook chronisch.
In het verleden heb ik 2x afgebouwd, maar dan kostte het me zo veel energie om mezelf goed op de rit te houden... Die energie heb ik nu ook voor mijn kind nodig. Bovendien heb ik geen last van bijwerkingen, dus ik heb geaccepteerd dat ik ze blijf slikken. Vrij lage dosis overigens. Maar als ik er eens eentje vergeet ben ik de volgende dag écht ziek (fysiek dan he...).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 9 juli 2008 @ 15:35:10 #176
1762 YPPY
Yppiaans
pi_59997474
Een half jaar geleden heeft hij gezegd dat ik mocht gaan minderen als ik me een paar maanden goed voelde en als ik het zelf durfde. Dat moment heb ik eigenlijk niet gehad. Ik ging minderen omdat ik zo veel last van de bijwerkingen had. Normaal gesproken had ik dus langer die hogere dosis geslikt.

Dat laatste herken ik, het is net alsof mijn evenwichtsorganen weg zijn als ik het een keer vergeet.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  woensdag 9 juli 2008 @ 15:36:53 #177
11682 Moonah
Jolie femme
pi_59997520
Och ja, nu je het uitlegt weet ik het natuurlijk.
Sorry. Ik ben er echt niet zo bij met mijn hoofd vandaag...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 9 juli 2008 @ 15:38:24 #178
1762 YPPY
Yppiaans
pi_59997548
Maakt niet uit, je hebt een prachtig kind.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  woensdag 16 juli 2008 @ 23:39:13 #179
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_60156423
quote:
Op dinsdag 8 juli 2008 08:45 schreef Brighteyes het volgende:
Ik durfde het niet goed te zeggen, maar die vraag kwam ook in mij op. Zeker gezien de posts in het 'hoe gaat het nu met' een week of 2 terug...
Ik zie natuurlijk niet het totaalplaatje, en die posts komen mss 'ernstiger' over dan ze zijn, maar het kwam op mij niet over als iemand die gewoon lekker in haar vel zit.
Ik weet niet wat ik depressief kan noemen en wat niet, dus terechte vraag van jullie, denk ik. Dat ik me niet gelukkig voel is een feit en dat ik mijn beeld en verwachtingen van mezelf moet bijstellen ook. Het gaat allemaal goed, maar ik ben niet gelukkig. Dat alleen al neem ik mezelf kwalijk, kijkend naar het geluk waarmee ik me eigenlijk omring. Ik ben er hard mee bezig om rust te vinden, mezelf te zoeken en er gelukkig mee te worden.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
pi_60159457
quote:
Op woensdag 16 juli 2008 23:39 schreef Sugar het volgende:

[..]

Ik weet niet wat ik depressief kan noemen en wat niet, dus terechte vraag van jullie, denk ik. Dat ik me niet gelukkig voel is een feit en dat ik mijn beeld en verwachtingen van mezelf moet bijstellen ook. Het gaat allemaal goed, maar ik ben niet gelukkig. Dat alleen al neem ik mezelf kwalijk, kijkend naar het geluk waarmee ik me eigenlijk omring. Ik ben er hard mee bezig om rust te vinden, mezelf te zoeken en er gelukkig mee te worden.
*knuffel voor jou*
Ik hoop dat je snel je rust kan vinden, en geluk kan voelen
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
  woensdag 30 juli 2008 @ 12:47:08 #181
1762 YPPY
Yppiaans
pi_60441393
Hoe gaat het hier?

Ben je er nu een beetje uit Sugar wat depressief is en wat niet? En wat je verwachtingen zijn en hoe je die bij kunt/wilt stellen?

Ik zit weer in een slechtere periode. Dat begon eind vorige week. Ik voel het dan aankomen, dat is zo vreemd, er wordt dan iets wazig in mijn hoofd. Ik had de hoop dat het weekendje weg (dat echt heel leuk was en heel goed) het zou voorkomen, maar het is alleen uitgesteld. Nu dus een stap terug voordat ik er twee vooruit kan zetten. Denk ik. Zou ik zelf zeggen tegen een ander. Het is zo'n raar gevoel, dat je hersens zo omgezet worden. De realiteit is heel anders en ik ben zo mezelf kwijt. Of ik ben dan juist mezelf, zoals ik ook wel eens denk. Ga nadenken over vanalles en haal veel door elkaar. Ben nu wel heel blij dat ik weinig te doen heb op mijn werk, kunnen m'n hersens weer even tot rust komen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  Jubileum moderator woensdag 30 juli 2008 @ 19:41:57 #182
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_60450593
Is daar ook een aanwijsbare oorzaak voor Yp, zo'n terugval? Ik merk bijv. bij mezelf heel erg dat als ik mezelf voorbijren op kantoor en/of thuis en daarbij nog laat naar bed ga dat ik gelijk met opgetrokken schouders rondloop en vatbaarder ben voor een paniekaanval.
Ik neem dan juist in die periodes heel veel gas terug, neem een middagje vrij (indien mogelijk) en ga een paar dagen echt vroeg naar bed (gelijk met de kinderen). Zo voorkom ik erger.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  woensdag 30 juli 2008 @ 20:22:32 #183
94046 PM-girl
Is geen haartje betoeterd...
pi_60451636
Gelukkig maar YPPY, dat je op je werk niet opgejaagd wordt nu.

Lois, wat goed dat je zoiets herkent en er ook meteen naar handelt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
  woensdag 30 juli 2008 @ 22:49:30 #184
1762 YPPY
Yppiaans
pi_60455145
Voorkom je daarmee echt dat het fout gaat Lois? En gaat het daarna weer goed?

Ik heb wel dat ik kleine redenen aan kan geven dat de emmer overloopt, alleen het gevoel dat ik heb wanneer mijn hoofd wazig wordt, dat gaat het langzaam. Daarna zijn het hele kleine dingen die ervoor zorgen dat het naar 'het dal' gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  Jubileum moderator donderdag 31 juli 2008 @ 07:57:12 #185
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_60459812
Ja dat voorkom ik dan echt Yppy, en na een paar dagen ben ik er dan weer. Ik heb dat in de loop der jaren steeds beter leren herkennen en behandel mezelf gewoon alsof ik griep heb. Veel slapen, veel drinken en vitamientjes eten en ook, heel belangrijk, buiten wandelen in het zonnetje en ik kan er weer tegen.
Wil niet terugvallen naar erger, en tot nu toe helpt dit enorm goed.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  zondag 3 augustus 2008 @ 18:38:33 #186
1062 Tinkepink
Niet zeuren maar poetsen
pi_60531387
quote:
Op donderdag 31 juli 2008 07:57 schreef Lois het volgende:
Ja dat voorkom ik dan echt Yppy, en na een paar dagen ben ik er dan weer. Ik heb dat in de loop der jaren steeds beter leren herkennen en behandel mezelf gewoon alsof ik griep heb. Veel slapen, veel drinken en vitamientjes eten en ook, heel belangrijk, buiten wandelen in het zonnetje en ik kan er weer tegen.
Wil niet terugvallen naar erger, en tot nu toe helpt dit enorm goed.
Dat doe ik ook. En als ik dan nog iets te lang heb doorgelopen met een warrig hoofd, neem ik een weekendje "vrij" van man en kinderen: ga ergens kamperen of een nachtje naar een hotelletje. Zo slaat de weegschaal niet door naar de verkeerde kant. Sinds ik me hier aan hou heb ik geen last meer van depressies. Het is wél goed opletten, maar prima toe doen. Gewoon een kwestie van goed voor jezelf zorgen.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
  zondag 3 augustus 2008 @ 21:18:46 #187
11682 Moonah
Jolie femme
pi_60534953
Hoe gaat het nu Ypsel?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  zondag 3 augustus 2008 @ 22:16:06 #188
1762 YPPY
Yppiaans
pi_60536421
Echt knap dat jullie dat kunnen Lois en Tinkepink. Dat hoop ik ook nog eens te leren. Nu ben ik veel bezig met overleven en het echte leven dat komt alleen op dagen dat ik me echt goed voel. Dat worden er langzaam steeds meer, maar het gaat me natuurlijk te langzaam.

Niet zo goed Moonah, maar het echte diepe is weer aan het weggaan. Morgen ga ik eerst naar de psycholoog en dan totaal 5 uur in de trein zitten om mijn rijbewijs en autopapieren op te halen. Die ben ik verloren tijdens ons weekendje weg. Ik denk nu echt stap voor stap. Niet kijken wat er later nog is, maar dag voor dag en uur voor uur. Energie zoeken in de kleine dingetjes. En dat lukt me. Het is alleen even wat lastiger, maar over een paar weken voel ik me weer veel beter.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  zondag 3 augustus 2008 @ 22:28:01 #189
11682 Moonah
Jolie femme
pi_60536788
Heel knap dat je zo step-by-step denkt Yp. Maar toch baart het me wat zorgen dat jij zo vaak terugvallen hebt.
We hebben het er van de week wel over (moeten we wél zorgen dat het er van komt!!!).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  Jubileum moderator donderdag 7 augustus 2008 @ 21:05:39 #190
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_60636949
En soms he Yp, soms gaat het gewoon mis zonder dat je het ziet aankomen. (dit even ter ondersteuning dat je niet iets fouts doet als je het niet kan voorkomen).
Vanmorgen gingen we zwemmen met de meisjes, en na het opblazen van de armbandjes en zwembandjes, in combinatie met het benauwde warme zwembad ging het niet goed met me. Ik kreeg een enorme hyperventilatie/paniekaanval en het zwemmen was na een kwartier klaar, ik kon niet meer.
Geen aantoonbare reden, niet oververmoeid, gewoon eventjes mis. Ook dat kan gebeuren, hoewel het lange tijd geleden is.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  zondag 17 augustus 2008 @ 13:34:42 #191
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_60898647
Lois, lijkt me best moeilijk zo'n paniekaanval. Dat ken ik niet echt, gelukkig. Heb dat misschien één keer gehad.

Yppy, het is nu 'een paar weken' later. Gaat het nu beter met je? Ik hoop het zo, dat dal klonk maar heel erg rot. Hopelijk voelt de psych ook nog steeds als zinnig?

Ik ga binnenkort een gesprek hebben met de psychiater van het instituut waar ik in therapie ben. Mijn psychotherapeut wil graag weten of de zwarte grondtoon die ik (nu) 'gewoon' bij mij hoort of voortkomt uit de moeilijke tijd na de geboorte van Storm. Wel goed om te onderzoeken, denk ik. Want ik heb vaak het gevoel dat gelukkig zijn me nooit echt gaat lukken en voel me heel vaak somber en ongelukkig. Ook als dingen gewoon goed gaan. Ik ben wel even blij en vrolijk dan, maar het zwarte is snel terug en lijkt een soort basisgevoel te zijn.
Verder gaat het nu wel, ook het actief bezig zijn met lijnen helpt me wel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
pi_60899189
Sugar, goed dat je daar een gesprek over gaat helpen. Misschien geeft het een opening naar iets positiefs, of een manier om de zwartheid achter je te laten, of los te kunnen laten. Kijk je wel een beetje uit met het lijnen meis?

Lois, vreselijk is dat.. ik weet het (helaas) maar al te goed. Wel fijn dat het niet veel aanwezig is, maar de onvoorspelbaarheid is wel vervelend
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
pi_60907652
Dat is schrikken Lois. Het is niet leuk, maar voor mij wel fijn om te lezen dat zoiets anderen ook overkomt. Echte heftige paniekaanvallen heb ik niet. Wel dat ik het ineens niet meer trek. Maar op de een of andere manier lukt het me dan toch rustig te worden.

Sugar, ik vind het goed dat je dit aankaart en gaat bespreken. Weet je nog hoe het was voor de geboorte van Storm? Wat moet het verschrikkelijk moeilijk zijn als je niet de hoop hebt dat het ooit 'goed' zal worden. Dat begrijp ik tenminste van je post. Dat het negatieve normaal is, en niet het positieve.

Fuente, hoe gaat het met jou? En hoe is het om nu zwanger te zijn?

Gemiddeld gaat het weer wat beter. Een paar dagen geleden had ik het even heel moeilijk. Toen ik de eerste keer bij de psychiater was, vroeg ik hoe lang een ppd ongeveer kan duren. Haar antwoord was dat het zeker een half jaar duurt, maar dat het ook twee jaar kan zijn. En Anna is nu bijna twee. Dat vond ik erg moeilijk. Vorig jaar zei ik tegen mezelf dat ik al 'op de helft' was. En dat het een jaar later vast over zou zijn. En nu ben ik een jaar verder... en voorlopig niet beter. Maar ik heb wel de goede momenten, soms een paar weken lang zelfs. Dus ik weet goed hoe het kan zijn en hoe ik kan worden. En dat geeft goede moed.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_60916666
Yppy, ik kan me indenken dat dat moeilijk is. anderzijds 'moet' je er eigenlijk helemaal geen tijd aan verbinden. Je vindt op den duur steeds meer mooie momenten, en daar gaat het om. En ooit komt er een dag, dat je denkt, 'hey, ik voel me keigoed'. Maar het is idd een lang proces, en voor iedereen heel anders.

Het gaat hier wel goed. Soms zijn er momenten dat het me aanvliegt, dan denk ik 'waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen, waarom doe ik dit nog een keer'. Maar even later geniet ik er weer van. Het is bij mij vooral de angst dat het weer helemaal misgaat, nu op zich, gaat het heel goed.
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
Sara
Merel
Ukje
pi_60917882
Even wat knuffels uitdelen voor de dames hier
  donderdag 4 september 2008 @ 16:55:28 #196
12721 Sugar
...maakt plannen
pi_61378992
Ik was maandag bij de psychiater om dus te bespreken of mijn ongelukkige gevoel iets is dat in mij zit. We kwamen samen tot de conclusie dat ik nu niet depressief ben, maar hij stelde de 'diagnose' dysthyme stoornis. Dat is een soort mildere (en vaak langdurigere) vorm van depressiviteit, hornd bij de groep stemmingsstoornissen. In elk geval wel herkenbaar.
Nu geen medicatie (sta ik ook wel achter), maar wel de tip om te bekijken of mindfulness iets voor me is. Hij zei: "Ik weet, het is een hype, maar het is echt een goed middel voor depressieve mensen en mensen met een dysthyme stoornis". Ik ga me er - met mijn eigen psychotherapeut- maar eens in verdiepen, denk ik.

Ik zag erg op tegen het gesprek, had het idee dat iemand tijd maakt voor mij terwijl er niks echts aan de hand is met me. Dat gevoel kreeg ik verder gelukkig niet in het gesprek. Ik omschreef mijn 'gevoel' en dus de aanleiding voor het gesprek zo: "als ik op de fiets zit en even stilsta bij mezelf en alles, moet ik alleen maar zo verdrietig zuchten." Dat vond hij wel helder. Verder ging het over niet kunnen genieten, veel onrust voelen, weinig echt contact met mijn gevoel hebben. Wel een goed gesprekje.

Ben ook benieuwd hoe het met jullie gaat, Yppy en Fuente. Jullie posts hierboven kan ik me allebei goed voorstellen, de angst van Fuente en het nare idee dat het na 2 jaar nog niet oevr is van Yppy. Ik hoop dat het met jullie allebei goed gaat op dit moment?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
  donderdag 4 september 2008 @ 17:36:31 #197
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_61380001
Nou lieve Sugar, in ieder geval een goed gesprek dus. Niet leuk natuurlijk maar misschien wel goed voor de weg naar oplossingen en mogelijkheden. Succes en tot gauw
  donderdag 4 september 2008 @ 20:40:52 #198
94046 PM-girl
Is geen haartje betoeterd...
pi_61384498
Sugar, fijn dat de psychiater het eens was met je keuze om nu geen medicijnen te slikken. Ik had er nog nooit van gehoord, een dysthyme stoornis. Ik hoop dat de mindfulness iets voor je kan betekenen!
Je verdient het om de volgende keer dat je op de fiets zit te zuchten omdat je zo gewoon gelukkig bent!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
pi_61385630
Mindfulness schijnt inderdaad goed te werken bij dysthymie, of andere vormen van depressie. Misschien is oplossingsgerichte therapie ook een idee?

Sterkte ermee in ieder geval.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
  vrijdag 5 september 2008 @ 12:41:30 #200
164686 _Bar_
Carpe Diem
pi_61399016
wat een herkenning... Meiden/dames sterkte
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')