quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:37 schreef YPPY het volgende:
Het is net of ik weer terugga in de depressie. Ik heb vaker slechte buien, rationeel denken is moeiljker, minder geduld. Ik denk dat het komt doordat ik mijn medicijnen iets af heb gebouwd. Dat moest wel, het was echt onverantwoord (vermoeidheid) zo door te gaan. Maar nu merk ik dus wat ze voor me deden. Maandag ga ik naar de psycholoog. Ik baal er zo van. Bij mijn intake werd er gezegd dat het normaal gesproken na twee jaar wel over is. Nu wilde ik daar niet te veel op hopen, maar voorlopig blijf ik wel patiënt.
quote:Op zaterdag 24 mei 2008 19:55 schreef YPPY het volgende:
Afgelopen week was ik bij de psycholoog. Meteen duidelijk gemaakt hoe het gaat. Het gesprek heeft het weer wat helderder gemaakt voor me. Sommige dingen kun je niet veranderen, maar om daar mee om te leren gaan, dat is moeilijk. Ook hebben we het over de medicijnen gehad. Het hele proces van afbouwen om iets anders te kunnen proberen zie ik nu niet zitten met de drukte van het klussen e.d. En dan wachten tot iets anders (eventueel) werkt... Daarom ga ik voorlopig door met deze dosis. Het gaat niet goed, maar het is best vol te houden. Kijken we tijdens mijn volgende afspraak, over drie weken, of het gestabiliseerd is.
quote:Op donderdag 12 juni 2008 14:08 schreef YPPY het volgende:
Maandag was ik weer bij de psycholoog. Het gaat op het moment weer de goede kant op. Hopelijk blijft het nu een tijdje zo. Ik krijg nu steeds vaker de vraag wanneer de tweede komt. Een paar keer heb ik gereageerd met "Dat kan niet meer." en toen kreeg ik echt een geschokte reactie. Uitgelegd dat het biologisch wel kan, maar dat ik het niet kan. En dan te horen krijgen het het zielig is voor Anna om enigskind te zijn.Dat hoorde ik niet voor het eerst. In het begin wist ik niet wat ik daarop moest zeggen. Nu is het "liever enigskind dan geen moeder meer" en dan houden mensen hun mond. Het is niet helemaal eerlijk van me misschien, maar ik vind het zo bemoeierig en gemeen als mensen doen alsof ik egoistisch ben en het Anna niet gun om een broertje/zusje te krijgen. Blijkbaar is het niet te snappen, dat ik het gewoon niet meer durf. De kans is zo groot dat ik weer ziek word en dat kan ik niet. Niet nog eens. Maar dan ben je blijkbaar egoistisch.
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 19:43 schreef YPPY het volgende:
Thuis ben ik idd niet helemaal mezelf BE. Het moeder zijn is niet iets dat helemaal vanzelf komt, waardoor het veel energie kost. Ik heb regelmatig dagen dat ik om 9 uur 's ochtends mezelf al afvraag wanneer J. thuis komt. En Anna is echt een schatje en lief enz, maar ik merk goed dat ik het vaak zwaar vind. Ben er ook veel mee bezig dat ik een 'goede moeder' wil zijn. Ter compensatie?? Van alle kanten hoor ik dat ik het goed doe, maar voor mezelf moet het altijd beter. En dat vreet energie, waardoor ik niet aan mezelf toekom. Een dagje niet moederen, niet zorgen, niet elke seconde alert zijn, een paar tellen m'n ogen dicht kunnen doen. Dat is dan zo goed om nieuwe energie te krijgen.
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 23:04 schreef YPPY het volgende:
Vooral dat wat Kim ook schrijft. Het feit dat ik zo geniet van het 'even zonder kind' betekent niet dat ik heel vaak zonder Anna ben. Juist niet. Misschien daarom ook dat die enkele keer zo fijn is. Het zelf kunnen douchen is echt heerlijk. Soms, als ik iets later kan gaan werken breng ik haar naar het kdv en ga ik dan terug naar huis om een kwartier (wowie!) onder de douche te gaan staan. Gewoon rustig en niet hoeven opletten. Of als ze slaapt een half uurtje buiten in de zon gaan zitten. Of boodschappen doen als mijn moeder op bezoek is. Die vindt het prachtig om met Anna alleen te zijn en ik vind het handig om niet 5 keer zo lang te lopen over het stukje naar de supermarkt.
Het gaat nu dus weer beter. Mooi om het voor mezelf weer zo op een rijtje te hebben.quote:Op zondag 15 juni 2008 22:42 schreef YPPY het volgende:
Het was heeeeeeerlijk vandaag. Voel me veel beter. Kan er weer even tegen.
Ik durfde het niet goed te zeggen, maar die vraag kwam ook in mij op. Zeker gezien de posts in het 'hoe gaat het nu met' een week of 2 terug...quote:Op maandag 7 juli 2008 22:29 schreef YPPY het volgende:
Graag Moonah, ben er wel benieuwd naar.
Weet je zeker dat je je niet meer depressief voelt Sugar, of is het de hoop, dat je het niet meer wilt, dat je beter, 'normaal' wilt zijn?
Ik ken iemand die gewoon niet meer aan afbouwen denkt, die doet het gewoon zoveel beter met dan zonder dat het geen optie meer is om zonder te zijn.quote:Hier ook een update. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Vanochtend was ik bij de psychiater. Een half jaar geleden was ik daar ook en ik 'mocht' toen af gaan bouwen als ik vond dat het een paar maanden goed ging. Op 1 maart ben ik gaan minderen, maar dat was omdat ik in slaap viel in de auo. Niet zozeer omdat ik me heel goed en sterk voelde. Ik had een beetje het idee om binnenkort verder te minderen, het gaat best redelijk goed nu, ik ben stabieler en het is/wordt zomer. Meer zon, lekker naar buiten, kan weer een beetje sporten. En stiekem wil ik ook weer af kunnen vallen, zit nu op 1500-1800kcal per dag en als ik niet oplet, kom ik aan. Minder eten lukt niet, heb zo'n honger. Dat heb ik uitgelegd, maar hij denkt dat het niet slim is om nu te gaan minderen. Het mag wel, maar eigenlijk kwam het erop neer dat ik beter een paar maanden kan wachten. Van 50 naar 0 mg mag sowieso niet zonder begeleiding, omdat ik de vorige keer zo'n last had van het afbouwen. Nu weet ik het even niet meer. Ik wil het zo graag zelf kunnen, maar ja, wat als blijkt dat ik het niet kan en dat het weer slechter gaat? Dat is niet goed, dan misschien maar wat langer doorslikken. Maar mezelf en mijn lijf terugkrijgen zou ook heerlijk zijn. Niet meer zoveel honger de hele dag, wakker en helder in de auto kunnen zitten, een glas wijn kunnen drinken op een feestje. Dat wordt even nadenken dus.
Ik ben na een aantal mislukte pogingen om af te bouwen ook weer begonnen. Maar gelukkig geen bijwerkingen (prozac). En ik lijkt het met toch echt beter te doen dan zonder. Al heb ik dan ook wel weer het idee dat ik wel af kan bouwen omdat het beter gaat. Voorlopig slik ik het toch maar weer door.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 08:45 schreef Brighteyes het volgende:
Ik ken iemand die gewoon niet meer aan afbouwen denkt, die doet het gewoon zoveel beter met dan zonder dat het geen optie meer is om zonder te zijn.
En dat wilde ik hier ook voor jou neerzetten, maar als ik dan lees hoeveel bijwerkingen je hebt dan kan ik me voorstellen dat je dat niet ziet zitten.
Is er niet evt. een alternatief wat minder bijwerkingen zou geven?
Ik weet niet wat ik depressief kan noemen en wat niet, dus terechte vraag van jullie, denk ik. Dat ik me niet gelukkig voel is een feit en dat ik mijn beeld en verwachtingen van mezelf moet bijstellen ook. Het gaat allemaal goed, maar ik ben niet gelukkig. Dat alleen al neem ik mezelf kwalijk, kijkend naar het geluk waarmee ik me eigenlijk omring. Ik ben er hard mee bezig om rust te vinden, mezelf te zoeken en er gelukkig mee te worden.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 08:45 schreef Brighteyes het volgende:
Ik durfde het niet goed te zeggen, maar die vraag kwam ook in mij op. Zeker gezien de posts in het 'hoe gaat het nu met' een week of 2 terug...
Ik zie natuurlijk niet het totaalplaatje, en die posts komen mss 'ernstiger' over dan ze zijn, maar het kwam op mij niet over als iemand die gewoon lekker in haar vel zit.
*knuffel voor jou*quote:Op woensdag 16 juli 2008 23:39 schreef Sugar het volgende:
[..]
Ik weet niet wat ik depressief kan noemen en wat niet, dus terechte vraag van jullie, denk ik. Dat ik me niet gelukkig voel is een feit en dat ik mijn beeld en verwachtingen van mezelf moet bijstellen ook. Het gaat allemaal goed, maar ik ben niet gelukkig. Dat alleen al neem ik mezelf kwalijk, kijkend naar het geluk waarmee ik me eigenlijk omring. Ik ben er hard mee bezig om rust te vinden, mezelf te zoeken en er gelukkig mee te worden.
Dat doe ik ook. En als ik dan nog iets te lang heb doorgelopen met een warrig hoofd, neem ik een weekendje "vrij" van man en kinderen: ga ergens kamperen of een nachtje naar een hotelletje. Zo slaat de weegschaal niet door naar de verkeerde kant. Sinds ik me hier aan hou heb ik geen last meer van depressies. Het is wél goed opletten, maar prima toe doen. Gewoon een kwestie van goed voor jezelf zorgen.quote:Op donderdag 31 juli 2008 07:57 schreef Lois het volgende:
Ja dat voorkom ik dan echt Yppy, en na een paar dagen ben ik er dan weer. Ik heb dat in de loop der jaren steeds beter leren herkennen en behandel mezelf gewoon alsof ik griep heb. Veel slapen, veel drinken en vitamientjes eten en ook, heel belangrijk, buiten wandelen in het zonnetje en ik kan er weer tegen.
Wil niet terugvallen naar erger, en tot nu toe helpt dit enorm goed.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |