ten einde raad

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 14:50 schreef EggsTC het volgende:
Bel de rechtsbijstand. Volgens mij kun je wel een uitkering krijgen hoor.

Ook niet zo slim om zwanger te worden van iemand waarvan je niet zeker weet dat je ermee door wil eh.

Succes meid.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 15:00 schreef EggsTC het volgende:
Jij bent moslim? dan gaat scheiden niet makkelijk inderdaad... Ik denk ook dat je er alleen voor staat als je het besluit wel te doen. Ik ken een meisje wat in een soortgelijke situatie heeft gezeten.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 15:03 schreef MouzurX het volgende:
Abortus? maja dat mag zeker ook niet.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 15:07 schreef EggsTC het volgende:
Moeilijk verhaal inderdaad. Ik zou toch eens bellen met de rechtsbijstand om te kijken of je voor een uitkering in aanmerking komt. Vaak is het ook zo dat je dan woonruimte met urgentie kan krijgen vanwege je situatie. Je relatie drastisch veranderd zeg je... wat moet ik me daarbij voorstellen? Als je het niet wil zeggen dan niet uiteraard, maargoed dan krijgen we misschien een beter beeld ervan.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 19:45 schreef Renda het volgende:
Hier wil ik toch even op reageren.
Ik ben ook 4 maand zwanger en ook bij mij zit er een hoop stress, reden daarvoor? Ik zit in een "vreemd" land met geen familie om me heen en mensen die de medische Nederlandse termen niet kennen, een geboorte gaat hier compleet anders en bovendien in een buurt die we beiden gewoon niet fijn vinden. Ja, dit kan uitdraaien op ruzie's en de simpele weg uit is gewoon mijn koffertje pakjken, op het vliegtuig, hup terug naar Nederland.
Maar waarom? We hebben onvoorwaardelijk voor elkaar gekozen, we hebben samen voor dit kindje gekozen, we hebben samen voor deze omgeving en zijn nieuwe baan gekozen. Waarom zou ik dit nu al, na nog geen 4 maanden vechten gaan opgeven?

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 19:45 schreef Renda het volgende:
Vergeet niet dat het niet alleen om jou en je kindje draait, hoe denk je dat je man zich hieronder voelt? Waarom hebben jullie die ruzie's? Gaat het puur over het opvoeden van het kindje straks of loopt je man nog te dromen van de vrijgezellebiernachtenneukenmetelkevrijgezeldiehijtegenkomt elk weekend in de kroeg en zie jij dat niet zitten?
Laat hem ook zijn dromen hebben, wordt niet zo'n paranoide trut die niets anders wil dan dat manlief in de weekenden bij haar thuis zit om haar handje vast te houden, over niets anders kan praten dan baby's en de babykamer te verven, inrichten en welk merk luiers we moeten kiezen.

Lets face it, mannen zijn anders, mannen zien hun toekomst anders. Dit is niet alleen een hele grote impact op JOUW leven, maar ook op die van hem. En misschien is hij het nog allemaal aan het verwerken, en komt dat papa gevoel later.
Misschien maak je hem wel zo gek met elke keer praten over "wat als het misgaat" dat hij nu als de dood is dat het misgaat en je gewoon probeert te ontlopen in die angst.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 19:45 schreef Renda het volgende:
Praat met hem over wat HIJ voelt, neem hem mee naar de verloskundige en praat met haar over je angsten, zij kan vaak ook instrumenten aanrijken die jullie kunnen helpen voorbereiden op wat komen gaat. Ga samen naar de kerk, als het geloof een klein beetje in de weg staat, waarom buig je het niet zodat het jullie helpt, er is vast wel een voorganger die jullie geestelijk (en ook noog eens vertrouwelijk) kan helpen.

Als je van hem houdt geef hem dan ook de kans om zijn rol in jullie zwangerschap te vinden, en dwing hem niet in een rol die niet bij hem past. Laat hem zijn weg erin vinden.

Een scheiding en terugrennen naar je ouders op dit punt in je leven, vind ik erg laf, ook naar je kindje toe.

Success ermee in elk geval. En hou eens op met dat doemdenken van je, dat precies maakt er voor jou, je kindje en voor je omgeving geen leuke zwangerschap van!