Geen kinderen willen.. is het echt zo raar?

Ach, ik kreeg van mijn oudere zuster te horen dat ik geen goede moeder was omdat ik 3 dagen per week werkte. Mijn antwoord aan haar was dat ik een betere moeder was dan zij omdat ik de tijd die ik wel thuis was beschouwde als quality time en dus intensief met m'n kleintjes bezig was. Zij daarentegen was inderdaad de hele dag thuis, lag tot 3 uur 's middags op haar bed en als de kinderen uit school kwamen, 'mochten' ze de boodschappen doen en het huishouden. Maar dan ben je wel een beter moeder, want je bent de hele dag thuis voor je kinderen en vooral als ze uit school komen.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 13:42 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Good Lord, nee. Ik zit dan gewoon een beetje op de kast omdat iemand in mijn nabije omgeving dus wel fijn vijf dagen in de week werkt. Ze moet zich echt het vuur uit de sloffen rennen, maar ze is echt een heel goede moeder. En dan voel ik me plaatsvervangend aangevallen door die goudvis-opmerkingen

Doe mij eens een plezier wil je en trek je tenen eens onder mijn voeten vandaan? Die goudvissen opmerking was _{(in den beginne)} van mij, ging over mij en over mijn gevoelens! Dat jij je daar dan plaatsvervangend door aangevallen voelt is niet mijn probleem?

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2007 11:04 schreef Ireth het volgende:
Omdat ik _{(let op: ik!)} vind dat ik _{(let op: ik!)} dan beter een goudvis had kunnen nemen.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:58 schreef Moonah het volgende:

[..]

Neuh, dat niet.
[..]

Dat klopt. Het gevoel dat je ervaart bij je eigen kind is niet te evenaren. Door niets. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat elke ouder dat zal beamen.

Echt waar? Elke ouder?? Was het maar waar.....dan liepen er heel wat minder ongelukkige mensen op de wereld (en ook in OUD!) rond...

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:13 schreef motorbloempje het volgende:
waarom krijg je van adopteren alleen maar rotzooi?
Het zal niet altijd even soepel zijn, maar als ik naar mezelf als puber kijk, ging het voor mijn ouders ook allemaal niet even soepel

zolang je tegenover je adoptiekind compleet eerlijk bent over zijn of haar herkomst, evt. reden van adoptie en alle steun om wanneer het kind oud genoeg is om evt. te gaan zoeken naar de biologische ouders of indien niet uit Nederland een bezoek aan het land van herkomst ed. kun je jezelf een hoop ellende besparen. Want niet alleen adoptiekinderen geven ' alleen maar rotzooi'

De meeste kinderen die geadopteerd zijn lopen vaak tegen bepaalde problemen aan.
Ze voelen zich anders,vragen zich af wie ze zijn waar ze vandaan komen etc.
Ook al zijn de meeste ouders eerlijk over het land van herkomst van het kind, een afrikaans,zuid amerikaans of aziatisch kind zal zich toch altijd afvragen waarom hij/zij er anders uitziet qua uiterlijk.
Het kind zal zich nooit helemaal thuis voelen waardoor ze in twee werelden terecht komen.
En vaak zijn deze kinderen nog ondankbaar ook voorbeeld: Connie Breukhoven!!!

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:16 schreef ColdFeet het volgende:
[..]
Dat wil ik nog best van je aannemen, hoor. Maar dat zegt niet dat je leven nutteloos is als je kinderloos blijft, al dan niet gepland/gewenst. En daarom vind ik de post van mgerben wel erg ehh... uitgesproken.
[quote]

Dank je!
Dat pak ik op als compliment. Ik ben nl fel tegen de mentaliteit van 'als het maar jouw idee is, is alles wat je doet goed'

[quote]
Ik bedoel: is dan je kind jouw grote geschenk aan de wereld? Dat lijkt me namelijk ook weer wat overdreven.

Absoluut niet!
Van mij zul je nooit horen dat mijn kind (ik heb er nog geen) mijn 'grootste geschenk' aan de wereld is. Zoveel arrogantie heb ik niet. Ik weet toch niet wat die kruimel allemaal gaat aanrichten? Laat staan dat het bij mij op zou komen dat de wereld mij zou moeten bedanken...
Wat ik wél weet is dat ik zowel de belangrijkste beslissing als de vormende kracht in tenminste één iemands leven ben geweest.

Wat ik nalaat is een leven, mijn pakket genen, en een verzameling ideeën en levensinstelling die ik als goed beschouw.

Dat vind ik al heel wat.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:27 schreef Nohochacyum het volgende:

[..]

De meeste kinderen die geadopteerd zijn lopen vaak tegen bepaalde problemen aan.
Ze voelen zich anders,vragen zich af wie ze zijn waar ze vandaan komen etc.
Ook al zijn de meeste ouders eerlijk over het land van herkomst van het kind, een afrikaans,zuid amerikaans of aziatisch kind zal zich toch altijd afvragen waarom hij/zij er anders uitziet qua uiterlijk.
Het kind zal zich nooit helemaal thuis voelen waardoor ze in twee werelden terecht komen.
En vaak zijn deze kinderen nog ondankbaar ook voorbeeld: Connie Breukhoven!!!

Waar moeten ze dankbaar voor zijn dan, dat ze uit hun thuissituatie gehaald zijn, of die nu slecht was of niet, 't was wel vertrouwd. Dan worden ze meegenomen naar een ander land en moeten opeens aan allerlei verwachtingen voldoen die wsl niet van hen zelf zijn. En als ze dan niet aan de verwachtingen voldoen zijn het opeens ondankbare k*tkinderen. Ze hebben er toch niet om gevraagd om geadopteerd te worden.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:21 schreef Ireth het volgende:

[..]

Doe mij eens een plezier wil je en trek je tenen eens onder mijn voeten vandaan? Die goudvissen opmerking was _{(in den beginne)} van mij, ging over mij en over mijn gevoelens! Dat jij je daar dan plaatsvervangend door aangevallen voelt is niet mijn probleem?
[..]

Kuch... OK, jij begon met de goudvis-opmerking, maar je was niet de enige die die opmerking maakte, dacht ik zo.
En dan nog: ken jij de moeders die 5 dagen in de week werken, weet je waarom ze het doen, weet je hoe ze met hun kindje omgaan, hoe gewenst het kind was?

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:34 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Kuch... OK, jij begon met de goudvis-opmerking, maar je was niet de enige die die opmerking maakte, dacht ik zo.
En dan nog: ken jij de moeders die 5 dagen in de week werken, weet je waarom ze het doen, weet je hoe ze met hun kindje omgaan, hoe gewenst het kind was?

Nee maar ik sprak/spreek ook niet over die moeders, ik sprak over mezelf, over hoe ik daar over denk mbt mijn kindje. En hoe ik zoiets dan zou ervaren. Voelde me toch lichtelijk aangevallen door je, omdat de goudvis-opmerking in mijn brein was ontsproten (bestaat dat woord )

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:29 schreef mgerben het volgende:

[..]

Absoluut niet!
Van mij zul je nooit horen dat mijn kind (ik heb er nog geen) mijn 'grootste geschenk' aan de wereld is. Zoveel arrogantie heb ik niet. Ik weet toch niet wat die kruimel allemaal gaat aanrichten? Laat staan dat het bij mij op zou komen dat de wereld mij zou moeten bedanken...
Wat ik wél weet is dat ik zowel de belangrijkste beslissing als de vormende kracht in tenminste één iemands leven ben geweest.

Wat ik nalaat is een leven, mijn pakket genen, en een verzameling ideeën en levensinstelling die ik als goed beschouw.

Dat vind ik al heel wat.

Alsof je dat vantevoren weet... Dat vind ik juist zo beangstigend. Noem mij een doemdenker, maar af en toe hoor ik iets heel erg afschuwelijks wat iemand doet/ aanricht en dan denk ik: die heeft ook ouders, die misschien heel veel van hem/haar hielden en het beste wilden.

(dan heb ik het niet over de moeder van Hitler, trouwens. Meer over een vriendin van vroeger die begin dit jaar bijna succesvol een zelfmoordpoging ondernam. Wat blijft er dan over van je goede bedoelingen, als ouder?
Afijn, ik realiseer me dat dat ook persoonlijk is)

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:36 schreef Ireth het volgende:

[..]

Nee maar ik sprak/spreek ook niet over die moeders, ik sprak over mezelf, over hoe ik daar over denk mbt mijn kindje. En hoe ik zoiets dan zou ervaren. Voelde me toch lichtelijk aangevallen door je, omdat de goudvis-opmerking in mijn brein was ontsproten (bestaat dat woord )

Goed, nogmaaaaaals het was me opgevallen dat je overal met grote letters MIJN MENING en voor MIJN SITUATIE bijzette, heus. Maar vervolgens gingen anderen (? Suzanna? of wie dan ook) daarop verder, met die uitdrukking. En toen ging het voor mijn gevoel teveel in de richting 'je bent een ontaarde moeder als je je kind 5 dagen per week wegbrengt'.

En op dat punt steiger ik, omdat ik er toevallig eentje ken die dat doet. En er alsnog behoorlijk wat voor heeft opgeofferd. En wier kind zich echt heel goed ontwikkelt, op alle denkbare vlakken.

Het was geen aanval op jou, althans, zeer zeker niet zo bedoeld

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:34 schreef tbl1966 het volgende:

[..]

Waar moeten ze dankbaar voor zijn dan, dat ze uit hun thuissituatie gehaald zijn, of die nu slecht was of niet, 't was wel vertrouwd. Dan worden ze meegenomen naar een ander land en moeten opeens aan allerlei verwachtingen voldoen die wsl niet van hen zelf zijn. En als ze dan niet aan de verwachtingen voldoen zijn het opeens ondankbare k*tkinderen. Ze hebben er toch niet om gevraagd om geadopteerd te worden.

Ze hebben dr niet om gevraagd!
Maar ze hebben hier in het westen vaak een beter leven.
Als ze niet hier naar toe waren gehaald dan waren het straat kindjes of werden ze verwaarloosd door hun ouders of ze sliepen in chiqueta bananen boxen!!
wat dat betreft hebben ze het hier vrij goed.
Wie zou er anders naar deze kinderen omkijken?

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:31 schreef motorbloempje het volgende:
Nohochanogwattes:

lees de post eenst verder: er zijn genoeg probleemkinderen die gewoon bij hun ouders wonen hoor en die voor een hoop rotzooi zorgen

je kunt niet alle adoptiekinderen over 1 kam scheren, net zo min als je dat met de ' normale' kinderen kunt doen

weer even off --> motorrijden

Ik scheer ze ook niet allemaal ondere een kam maar het komt voornamelijk bij adoptie kinderen voor dat ze rond de pubertijd voor nogal veel problemen zorgen.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:49 schreef Nohochacyum het volgende:

[..]

Ze hebben dr niet om gevraagd!
Maar ze hebben hier in het westen vaak een beter leven.
Als ze niet hier naar toe waren gehaald dan waren het straat kindjes of werden ze verwaarloosd door hun ouders of ze sliepen in chiqueta bananen boxen!!
wat dat betreft hebben ze het hier vrij goed.
Wie zou er anders naar deze kinderen omkijken?

Dat ontken ik ook niet, maar ik vind het wel te ver gaan als je zegt dat ze dan ondankbaar zijn omdat ze niet doen wat mammie en pappie willen. 't zijn eigen individuen hoor, geen marionetten die moeten doen wat jij van ze verwacht. Jeetje, dat verwacht ik niet eens van mijn eigen kinderen die mijn genen hebben. Mijn schoonvader zei vroeger altijd: je hebt geen kinderen, je hebt ze te leen. Je voedt ze op, begeleidt ze tot aan de volwassenheid en daarna mogen ze het zelf doen. Soms doen ze dingen waar jij het niet mee eens bent, maar ze moeten het leren met vallen en opstaan.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 14:10 schreef peterfan het volgende:
Wanneer begrjipt "men" nou eens dat er heel veel vrouwen zijn die het leuk en fijn vinden om te werken. Niet voor het geld, niet voor de "carriere" maar voor de eigen ontwikkeling, de waardering, de sociale contacten en misschien soms ook wel een beetje voor de ontspanning.....

En laat nou dat voor een groot deel de reden zijn waarom ik fulltime zou willen blijven werken

Maar troost u, dit gaan een hoop mensen hier toch niet begrijpen aangezien je blijkbaar niet genoeg houdt van jouw kind als je beiden fulltime blijft werken... ofzo *zucht*

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:54 schreef leonieke het volgende:

[..]

En laat nou dat voor een groot deel de reden zijn waarom ik fulltime zou willen blijven werken

Maar troost u, dit gaan een hoop mensen hier toch niet begrijpen aangezien je blijkbaar niet genoeg houdt van jouw kind als je beiden fulltime blijft werken... ofzo *zucht*

Inderdaad, als iedereen een ander nou eens in zijn waarde laat en geen oordeel over elkaar uitspreekt dan zou het leven een stuk makkelijker en aangenamer zijn. Ik had geen baan toen mijn oudste geboren was, maar toen een voormalige werkgever mij belde met de vraag of ik terug wilde komen heb ik ja gezegd. Mijn ventje was toen 3 maanden en ik hield zielsveel van hem (nog steeds trouwens ook al is 'ie nu 15) en ik vond het hartstikke leuk om samen met hem thuis te zijn, maar 't leek mee ook wel lekker om weer te werken en lekker tussen de grote mensen te zijn.

Sowieso lijkt het wel dat als je een bepaalde keuze maakt, je daar vervolgens ook nooit op enige manier negatief over mag praten. Ik kan me goed voorstellen dat thuisblijfmoeders bewust kiezen om dit te doen, maar ook soms het gevoel hebben 'gek' te worden van de hele dag alleen maar zorgen en kinderpraat en daardoor wel eens onredelijk zijn tegen de kinderen. Of juist andersom werkende vrouwen die dagen hebben dat ze hun kindje toch heel erg missen of zich schuldig voelen als blijkt dat het kind veel gehuild heeft.

Uiteindelijk proberen de meeste mensen toch naar het beste inzicht te handelen als ze hun leven inrichten en wegen daarbij alle factoren. Met de keuze om uberhaupt aan kinderen te beginnen en daarna in de opvoeding. En voor iedereen zal op basis van waarden, normen, leefwijze, mogelijkheden en beperkingen een bepaalde manier het beste zijn. Maar dat hoeft dat niet te zijn voor een ander. Eea uiteraard binnen grenzen van mishandeling, misbruik, verwaarlozing etc.

motorbloempje je ideeen van adoptie of pleegouderschap zijn ook heel mooie alternatieven. Op die manier kan je zeker een hele waardevolle bijdrage leveren aan het leven van een kindje. Een van de redenen om een zelf een kind te willen is misschien het willen zien wat jij en de liefde van je leven 'samen' maken, die liefde bezegelen (alhoewel dat ook nogal aan waarde inboet als je bedenkt dat jaarlijks 33.000 minderjarige kinderen hun ouders zien scheiden).
Je hebt in ieder geval samen nog tijd genoeg om al die dingen te laten bezinken en later samen een afweging te maken.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 13:52 schreef peterfan het volgende:
Om over het nergens noemen van de rol van de vader maar te zwijgen!!

Die wordt door mij genoemd..

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:34 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Kuch... OK, jij begon met de goudvis-opmerking, maar je was niet de enige die die opmerking maakte, dacht ik zo.
En dan nog: ken jij de moeders die 5 dagen in de week werken, weet je waarom ze het doen, weet je hoe ze met hun kindje omgaan, hoe gewenst het kind was?

Nee, inderdaad, er waren 2 personen die het over een goudvis hadden. Ireth en ik. In mijn ogen heb ik een uitstekend genuanceerde mening gegeven en daarom vind ik het jammer dat je plaatsvervangende schaamte hebt voor de mening van een ander.

Wanneer ik iedereen 'in z'n waarde zou moeten laten', zou ik nergens m'n mening meer kunnen geven, nietwaar? Er is altijd wel iemand die een andere mening toebedeeld is.

_{Paradijsvogeltje, ik begrijp je quote nog steeds niet.}

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:40 schreef ColdFeet het volgende:
[..]
Alsof je dat vantevoren weet... Dat vind ik juist zo beangstigend. Noem mij een doemdenker, maar af en toe hoor ik iets heel erg afschuwelijks wat iemand doet/ aanricht en dan denk ik: die heeft ook ouders, die misschien heel veel van hem/haar hielden en het beste wilden.

...Meer over een vriendin van vroeger die begin dit jaar bijna succesvol een zelfmoordpoging ondernam. Wat blijft er dan over van je goede bedoelingen, als ouder?

Erge gebeurtenissen maken meer indruk dan leuke gebeurtenissen.
Kijk eens naar die keren dat een moeder haar kind doodde. Het hele land staat wekenlang op zijn kop.
Maar relativeer dat nou eens: Stel dat je een heel klein aandacht zou geven aan een kind dat bij een vriendje gaat spelen en gewoon blij terugkomt.
Dat gebeurt zo verschrikkelijk vaak; als we dat allemaal zouden melden zouden we extra kranten moeten drukken.

In het leven kun je risico's niet uitbannen. Je hoopt dus op het beste en waagt de sprong. Of je blijft altijd aan de kant staan omdat je in de krant hebt gelezen over iets heel ergs, heel ver weg.

De kans dat mijn kind opgroeit als een tweede Hitler is bijzonder klein (had iemand het trouwens over het nalaten van een boek, of schilderijen? Ahum, hint hint). De kans op een 2e Ghandi trouwens ook.
De kans op zelfmoord, annorexia of drugs&misdaad bijvoorbeeld is veel groter. Maar het grootste deel van de kinderen in Nederland heeft gewoon een saaie - lees goede! - jeugd en komt prima terecht.
Alleen hoor je daar niks van.

Maar je moet je leven niet laten leiden door iets dat zou kunnen gebeuren.

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2007 23:40 schreef Suzanna het volgende:
Fulltime werken met kinderen (vooral als moeder, ben nou eenmaal traditioneel) is naar mijn mening zoiets als 'avond-en-weekend-kinderen' hebben. Dan kun je beter geen kinderen krijgen als je fulltime wilt blijven werken als moeder. En als je al kinderen hebt vind ik dat je je werktijden en dagen moet aanpassen en part-time moet gaan werken, op z'n minst. Maar goed, als iemand dat niet doet moet ' ie dat zelf weten. Ik zou het zelf alleen anders doen.

Ik reageerde vooral hierop. Inderdaad, ieder z'n mening, ben ik met je eens.
Maar hoeveel moeders ken je nou die fulltime werken? Volgens mij zijn dat er nl niet zo veel, althans, ik ken er maar twee of drie. En om daar nou zo'n uitgesproken mening op te baseren....

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 17:53 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Ik reageerde vooral hierop. Inderdaad, ieder z'n mening, ben ik met je eens.
Maar hoeveel moeders ken je nou die fulltime werken? Volgens mij zijn dat er nl niet zo veel, althans, ik ken er maar twee of drie. En om daar nou zo'n uitgesproken mening op te baseren....

Ik ken eerlijk gezegd meer moeders die nu rond de 60 zijn (onze moeders zeg maar) die mij vertellen dat ze maar wat graag gewerkt hadden, al dan niet fulltime. Dat zij graag de keuze hadden gehad, maar dat was niet zo omdat het nu eenmaal niet hoorde... En zeg nou zelf: is onze generatie er nou zo goed van geworden dat onze moeders allemaal maar thuis waren, zogenaamd in het belang van het kind?
Mijn moeder geeft eerlijk toe dat haar thuisblijven niets met ons belang te maken had....

Nederland is vergeleken met omringende landen ook best ouderwets in hun opvattingen. Maar ook hier de mening dat er iemand gedeeltelijk thuis moet blijven voor de kinderen. Ik werk 2,5 (20 uur)dag en mijn man gewoon 40 uur. Vind het wel goed zo, maar als de jongste naar school gaat wil ik wel al een eigen zaak in de buurt/aan huis hebben opgebouwd. Zodat ik wel bereikbaar blijf voor de kinderen als ze thuis komen.

Moet wel eerlijk zeggen dat ik het niet vanzelfsprekend vind dat de moeder thuis blijft. Hier was de afspraak wie er op dat moment het minst verdient blijft thuis. En eerlijk is eerlijk ik was degene die het meest verdiende. Maar toen ik in verwachting raakte is vlak erna mijn contract niet verlengt en was de keuze niet heel moeilijk om dan zelf maar gedeeltelijk thuis te blijven. Maar het had dus net zo goed andersom kunnen zijn. Een vader heeft ook een rol en er wordt niet veel overgesproken hier.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:16 schreef mgerben het volgende:
Een heleboel dingen die mensen heel belangrijk vinden in het leven (consumeren, carriére, status) zijn dingen waarvan je je afvraagt: Is dat nou het doel van je leven? Is dat de zin en de inhoud die je aan je leven wilt geven?

Maar dat heeft niets met wel of geen kinderen te maken. Dat vind ik hier in dit topic zo droevig en sowieso in het hele OUD-forum. Volgens mij komen ouders die niet zo narrowminded zijn gewoon meer in andere fora, muziek enzo, daar komen ook mensen die vader of moeder zijn, maar die niet hun kind zien als de enige en ultieme levensinvulling en het enige dat zin aan hun bestaan geeft.

Er wordt hier zo vaak en zo gemakkelijk een lijn getrokken van 'kiezen voor geen kinderen' naar 'carriere belangrijk vinden', oppervlakkigheid, egoisme, onvolwassenheid, geen verantwoordelijkheden willen nemen, alleen maar willen feesten, een leeg en inhoudsloos bestaan.

Dat vind ik ronduit triest. Dan heb je het echt niet begrepen. Dan ben je misschien zelf iemand die er niet in slaagt zin aan zijn leven te geven en daarom maar een kind heeft genomen, maar heel veel mensen zijn niet zo. Die weten hun leven sowieso wel zinvol in te richten en zichzelf interessante doelen te stellen (dat was ook het punt van mijn bericht over boeken schrijven, muziek maken, ontwikkelingswerk doen, interessante dingen organiseren voor mensen in je buurt) en willen ze graag een kind, dan gaan ze daarvoor, en willen ze het niet, dan doen ze het niet. Die zien een leven zonder kinderen niet als een 'minder' leven, maar als een ander leven. Bij dat soort types zou het OUD-forum wel gebaat zijn, als die hier wat meer zouden komen en de balans wat zouden rechttrekken.

Hier is er altijd een kinderwens geweest, wel een partner zonder kinderwens die nu wel heel tevreden is met bijna twee kinderen. Toen in de omgeving er kinderen kwamen ging het bij hem toch ook wel een beetje kriebelen.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 19:10 schreef thaleia het volgende:

[..]

Er wordt hier zo vaak en zo gemakkelijk een lijn getrokken van 'kiezen voor geen kinderen' naar 'carriere belangrijk vinden', oppervlakkigheid, egoisme, onvolwassenheid, geen verantwoordelijkheden willen nemen, alleen maar willen feesten, een leeg en inhoudsloos bestaan.

Mmm, ik kom ook nergens maar op het moment heb ik geen carriere meer, zit in een baan die niet aansluit bij wat ik uiteindelijk wel. Maar een flinke carriere zit wel in de planning en die kan ook met kinderen. Ik ben nog jong genoeg om die carriere nu op te starten ik studeer er immers ook voor. En wees eerlijk niet alleen OUD maar ook vaders/moeders in mijn directe omgeving zette hun carriere opzij omdat ze hun gezin/familieleven belangrijk vinden. Het hoort erbij denk ik dan, en vaak is die behoeft sterk hoor.

En ik heb buiten mijn werk een sociaal leven met diverse bestuursfuncties en wie weet vele met mij.

_{Trouwens hoezo over één kam scheren}

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:58 schreef Moonah het volgende:
Dat klopt. Het gevoel dat je ervaart bij je eigen kind is niet te evenaren. Door niets. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat elke ouder dat zal beamen.

Ongetwijfeld. Zo kan ik ook wel wat dingen bedenken waar niets mee te vergelijken is en mensen opnoemen die dat allemaal zullen beamen, maar ik leg ze de rest van de wereld niet op als een of andere religie en ik kan wel eens een keer roepen "je weet niet wat je mist!" maar daar blijft het dan ook bij. Leven en laten leven he.

Ik denk dat een heleboel kindertjes een heel ellendig leven bespaard was gebleven als hun ouders niet was aangepraat dat je leven niet compleet is als je geen (eigen, want adoptie- en stiefkinderen kunnen dat geweldige onvergelijkbare gevoel ook al niet oproepen, geloof ik) kinderen hebt. En DAT is het probleem waar het hier in dit topic om gaat. Hoe mensen je in een bepaalde richting duwen omdat ze zelf maar 1 manier weten om hun leven zinvol in te vullen. Dat is een tekortkoming van die mensen zelf, geen reden om anderen dan maar dezelfde tekortkoming te gaan aanpraten c.q. opleggen.

Waarom niet gewoon op TS reageren met "tof dat je je leven zo fijn inricht zoals jij dat zelf wilt, ik reageer het mijne anders in en daar ben ik gelukkig mee, mooi dat jij met het jouwe gelukkig bent" i.p.v. "nou daar kom je nog wel van terug hoor, want het is onmogelijk dat jij HIER gelukkig mee bent en blijft". Zo praten is een eigen tekortkoming, dat zal elke ouder die een kind wilde omdat hem dat iets fantastisch leek, en niet omdat hij er een of ander Groot Gat of Grote Incompleetheid mee moest opvullen, beamen.

Of je nou full-time, part-time of niet werkt dat maakt niks uit, ik ken mensen die tot hun 4de thuis zaten als enigskind en hele sociale mensen zijn, ken mensen waarvan de ouders beide full-time werkte, broers/zussen heeft en zo egoistisch als zijn.
Het is een samenspel van omstandigheden en niks is perfect.

Iedereen zijn eigen mening, ik ben hoofdzakelijk thuis, waarom? omdat ik dat prettig vind, niks meer en niks minder.
En zo vindt iemand anders het weer prettig om wel te werken.

Het zijn allemaal lichtelijk egoistische keuzes, iedere keuze die je maakt, aangezien je je eigen er een prettig gevoel bij geeft.
Maar egoistisch is niet altijd iets negatiefs.

Edit: dubbel

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 19:10 schreef thaleia het volgende:

[..]

Maar dat heeft niets met wel of geen kinderen te maken. Dat vind ik hier in dit topic zo droevig en sowieso in het hele OUD-forum. Volgens mij komen ouders die niet zo narrowminded zijn gewoon meer in andere fora, muziek enzo, daar komen ook mensen die vader of moeder zijn, maar die niet hun kind zien als de enige en ultieme levensinvulling en het enige dat zin aan hun bestaan geeft.

Er wordt hier zo vaak en zo gemakkelijk een lijn getrokken van 'kiezen voor geen kinderen' naar 'carriere belangrijk vinden', oppervlakkigheid, egoisme, onvolwassenheid, geen verantwoordelijkheden willen nemen, alleen maar willen feesten, een leeg en inhoudsloos bestaan.

Dat vind ik ronduit triest. Dan heb je het echt niet begrepen. Dan ben je misschien zelf iemand die er niet in slaagt zin aan zijn leven te geven en daarom maar een kind heeft genomen, maar heel veel mensen zijn niet zo. Die weten hun leven sowieso wel zinvol in te richten en zichzelf interessante doelen te stellen (dat was ook het punt van mijn bericht over boeken schrijven, muziek maken, ontwikkelingswerk doen, interessante dingen organiseren voor mensen in je buurt) en willen ze graag een kind, dan gaan ze daarvoor, en willen ze het niet, dan doen ze het niet. Die zien een leven zonder kinderen niet als een 'minder' leven, maar als een ander leven. Bij dat soort types zou het OUD-forum wel gebaat zijn, als die hier wat meer zouden komen en de balans wat zouden rechttrekken.

Da's een mooie samenvatting. Ik denk dat de meeste beginnende ouders van nu sowieso raar zijn gestart, meer dan ooit worden kinderen als bindmiddel gezien voor een afzwakkende onstuimige 'comfortrelatie' (naar mijn idee). Die mensen zullen ongetwijfeld hun plekje in OUD hebben gevonden

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:41 schreef thaleia het volgende:

[..]

Een briljant boek?
Een boeiend onderzoek met dito resultaten?
Een geniaal muziekalbum?
Een schitterend schilderij?
Een heleboel gezonde en gelukkige mensen in een dorpje in een ontwikkelingsland waar jij hebt geholpen de boel goed op poten te zetten?
Een heleboel gelukkige mensen die met plezier aan je terugdenken omdat jij zulk aangenaam gezelschap voor ze was en zulke leuke dingen hebt georganiseerd?

Of, hey, een zielsgelukkig adoptiekind dat door jou ontzettend fijn is grootgebracht?

Allemaal niets waard? Allemaal leeg, oppervlakkig, nietsbetekenend? Haalt het allemaal niet bij "het oergevoel" van een eigen kind?

Dat is toch erg, als iemand zo denkt...

Ik wil nog even hierop reageren. Had ik al gedaan, maar had niet voldoende tijd om uitgebreid te tikken wat ik wilde zeggen.

Ik heb het gevoel dat jij tegenover de woorden van mgerben ook maar grote dingen wil zetten, omdat hij ook zo hoogdravend doet over het hebben van kinderen.

Mijn punt is dat ten eerste de meeste zaken op dit lijstje natuurlijk erg mooi zijn, maar niet echt representatief voor verweg de grootste groep mensen, met of zonder kinderen.

Alleen dit stukje:

quote:

Een heleboel gelukkige mensen die met plezier aan je terugdenken omdat jij zulk aangenaam gezelschap voor ze was en zulke leuke dingen hebt georganiseerd?

zou op een grotere groep mensen van toepassing kunnen zijn.

Maar dan nog: waarom zulke hoogdravende dingen? Is het leven van iemand wiens leven zich maar in kleine kring heeft afgespeeld en die maar 2 mensen gelukkig heeft gemaakt en waar maar 3 mensen met plezier aan terugdenken minder waard? Of iemand die niemand behalve zichzelf gelukkig heeft gemaakt, maar ook niemand gekwetst heeft?

Dat was mijn punt: het heeft in mijn ogen niets te maken met nalaten van wat dan ook. Alleen het idee voor jezelf dat je over het algemeen genomen terug kunt kijken op een leven waarin jij je prettig en gelukkig hebt gevoeld en je geprobeerd hebt anderen niet (bewust) te kwetsen, is imo voldoende voor een waardevol leven. Dat kan met kinderen, dat kan met grootse daden, een fantastische cultureel of historisch belangrijke nalatenschap, of gewoon na een heel gewoon leventje met een klein kringetje van naasten.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 18:59 schreef peterfan het volgende:

[..]

Ikis onze generatie er nou zo goed van geworden dat onze moeders allemaal maar thuis waren, zogenaamd in het belang van het kind?
Mijn moeder geeft eerlijk toe dat haar thuisblijven niets met ons belang te maken had....

Ik wel eigenlijk, ik vond het heerlijk dat mijn moeder thuis was om tussen de middag thuis te eten en om geen sleutelkind te zijn.
Ik heb best een rotjeugd gehad door andere omstandigheden en dit is een van de weinig echt positieve dingen die ik me herinner, mijn moeder die altijd voor me klaarstond.

Dat als ik huilend uit school kwam mijn moeder er was om haar armen om me heen te slaan en te zeggen dat alles goed komt.
Dat als er iets leuks gebeurde ik hyperend voor haar neus stond te kleppen dat de poes van Japie kittens heeft gekregen en ze me vrolijk en liefdevol aankeek.

Misschien heeft niet de hele generatie er iets aan gehad, maar ik heb er zeker wat aan gehad dat mijn moeder thuis was.
Dat gevoel gun ik mijn dochter ook.

Overigens werkte ze wel onder schooltijd.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:23 schreef peterfan het volgende:

[..]

Echt waar? Elke ouder?? Was het maar waar.....dan liepen er heel wat minder ongelukkige mensen op de wereld (en ook in OUD!) rond...

Ik heb het niet over geluk. Want daar is gedegen onderzoek naar gedaan: Mensen zonder kinderen (en dan m.n. tweeverdieners) zijn over all gelukkiger dan mensen mét kinderen.
Ik heb het over een gevoel dat niet te evenaren is. Door niets. Dát zal iedere ouder die niet psyhisch in de war is beamen. En ik bedoel het niet lullig of kleinerend, maar dat kun je dus pas weten als je een kind hebt. Voor die tijd heb je van het bestaan van een dergelijk gevoel geen weet. Het meest intense, hart-rakende gevoel dat een mens kan ervaren.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 19:31 schreef thaleia het volgende:
En DAT is het probleem waar het hier in dit topic om gaat. Hoe mensen je in een bepaalde richting duwen omdat ze zelf maar 1 manier weten om hun leven zinvol in te vullen. Dat is een tekortkoming van die mensen zelf, geen reden om anderen dan maar dezelfde tekortkoming te gaan aanpraten c.q. opleggen.

Ik heb het idee dat jij leest wat je wíl lezen. Ook in je vorige post suggereer je dat 'wij OUDers' minderwaardig doen over (het leven van) mensen zonder kinderen. Dat er gezegd wordt dat kinderen het ultieme doel zouden zijn en de wereld stopt met draaien. Ik lees dat nl helemaal niet in de reacties. Ik heb juist de indruk dat jij wat badinerend (en generaliserend) doet over mensen met kinderen (die in dit topic en dit subforum posten).

Helemaal roerend eens is met Moonah

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 20:07 schreef Vivi het volgende:
Helemaal roerend eens is met Moonah

Zou je niet liever eerst zelf eens nadenken over wat het probleem nou eigenlijk is?

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 20:23 schreef Aoristus het volgende:

[..]

Zou je niet liever eerst zelf eens nadenken over wat het probleem nou eigenlijk is?

Zou jij niet even het topic lezen en naar aanleiding daarvan kan je dan concluderen dat ik helemaal geen probleem héb

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 21:05 schreef Vivi het volgende:

[..]

Zou jij niet even het topic lezen en naar aanleiding daarvan kan je dan concluderen dat ik helemaal geen probleem héb

Ik vind het allang prima dat je het in eerste instantie op jezelf betrekt

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 21:07 schreef Aoristus het volgende:

[..]

Ik vind het allang prima dat je het in eerste instantie op jezelf betrekt

Dan nog slaat het nergens op wat je zegt aangezien ik al meerdere keren hier heb gereageerd n.a.v. de OP. Ik zie ook geen probleem eigenlijk verder
Had je verder nog iets nuttigs toe te voegen?

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 21:11 schreef Vivi het volgende:

[..]

Dan nog slaat het nergens op wat je zegt aangezien ik al meerdere keren hier heb gereageerd.

Ik heb het topic gevolgd, maar het is ook wel eens leuk om anderen de koers van het topic te laten bepalen.
Je bent het 'gewoon' eens met iemand die kritiek heeft op een ander. Ontwikkeld hoor. Deel vooral je 'kriebelhoest' met gelijkgezinden