Geen kinderen willen.. is het echt zo raar?

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 14:33 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

STIK!
Bovendien verwacht ik sowieso niet veel moois te baren; mooie mama's, lelijke kindjes, toch? Ook geen last van verliefdheid, dan.

Nou ik ben redelijk om aan te zien en mijn kind is praaaaachtig, dus

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 14:27 schreef milagro het volgende:

[..]

Dat is echt belachelijk en behoorlijk aanmatigend, precies hetgene wat je wilt horen als je je al 3 slagen in de rondte rent om alles draaiende te houden en zo goed mogelijk voor je kids wilt "providen", en wat verwacht zo iemand nu als ie zo'n opmerking maakt? Dat je zegt "Stik, nooit aan gedacht, ik zeg meteen mijn baan op!"

Domme mensen zijn zoooo irritant

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 14:27 schreef milagro het volgende:

[..]

prima houding, die ik normaal ook heb , hoor, maar destijds was ik zo moe, fulltime baan, 2 kinderen, gezondheid die ernstig te wensen overliet, het eind van het latijn dus, niemand tekort willen doen, je werk niet, maar uiteraard vooral je kinderen niet, en dan nog te horen krijgen dat je geen goede moeder kan zijn, je je best doet, maar het niet haalt bij de thuiszittende mama's met een papa onder 1 dak...

het commentaar dat ik kreeg, de ergste verwijten destijds kwamen nota bene van een vent met een drukke baan , wiens vrouw directeur bij een energiebedrijf was en ook nooit voor 7 uur 's avond thuis dus de kids altijd in bed al als zij thuis kwamen
toen ik hem dat voor de voeten wierp kwam dus "ja, wij zijn ms nog minder thuis dan jij, maar wij zijn wel samen, jij bent alleen, dus je doet je kinderen dubbel tekort, veel van huis én geen papa" ... te erg toch?
maargoed, oude frustaties van mij

Nee, dat is te zot
hoe logisch dat dat frustraties waren...wat een idioterie. Hoe komen mensen toch bij zulke dingen, vraag je je dan af.

quote:

algemeen weer :

en als je dan niet werkt en dat een eigen keuze is, je gewoon een thuismama wil zijn, en dat ook kan, want man die genoeg verdient, of jij de staatsloterij gewonnen dan ben je weer een suffe ambitieloze doos, en is met je kinderen willen keutelen de hele dag weer fout

en als je geen kinderen wil ben je egoistisch, als je ze wel wil ben je dat ook, en als je ze wil maar toch blijft werken had je ze niet moeten willen, want werken en kinderen dat kan niet samen , maar thuisziiten maakt je dus weer die domme doos en en en .... hopeloos dus

Ja, en als je dan wel 2 ouders hebt, eentje thuis, eentje werken, maar het zijn ouders van hetzelfde geslacht, is het ook niet goed! Zoals er nog een hele hoop andere onzin te verzinnen valt...

weet je, ze zoeken het maar uit, ik hoef hen allemaal niet blij en gelukkig te houden en tegenover hen verantwoording af te leggen

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 14:34 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Mijn hemel, da's volgens mij de domste opmerking die ik ooit gelezen heb

ja, en toch mijn eigen ergenis begon ik toen meteen te huilen en toen kwam er achteraan "ja, sorry, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen, maar komen die tranen nu niet, omdat ik gewoon een punt heb?"


ik snap ook niet wat er eigenlijk erg is aan thuis willen blijven met kind, als je je het kan veroorloven.

als een vrouw een goede opleiding heeft genoten, een universitaire studie heeft gedaan, afgerond, of zoals ik niet afgerond , en toch liever tzt thuisblijft, als dat kan , waarom is dat nu zonde, en suf? vergaarde kennis is toch ook een winst an sich, zonder dat het verzilverd wordt door een bijpassende baan?

even los vh feit of het een keuze of moeten was, thuiszitten is voor mij nooit een straf, de muren komen niet op me af, ik verveel me nooit, zie het zorgen voor de kinderen niet als een opgelegde taak die me belemmert in mezelf kunnen zijn, ontplooien of wat dan ook.

moeders die er voor kiezen om thuis te blijven hebben dat ws net zo neem ik aan, zijn happy met die invulling van hun leven.

heel apart dat anderen dan kunnen bepalen dat je jezelf dan tekort doet, en menen dat hoe meer je het tegendeel verdedigt en zegt helemaal happy te zijn, dat als een bevestiging zien van hun gelijk, want anders zou je niet zo in de verdediging gaan

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 14:37 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou ik ben redelijk om aan te zien en mijn kind is praaaaachtig, dus

True, het is een lekker ventje

Weet je dat de gedachte aan het irl moeten voeren van de kinderopvangdiscussie mij bijna doet besluiten nu naar de gynaecoloog te rennen en de boel te laten blokkeren?
Ik heb een traditioneel-christelijke achtergrond; als je je op een internetforum al zo moet verdedigen, kun je dan nagaan wat mijn familie zou zeggen als ik aankondigde dat ik fulltime wil werken? Pff.

Dat is vaak zo met erg zelfingenomen mensen: als je verdedigt wat je denkt, dan doe je dat omdat zij gelijk hebben, niet omdat je het werkelijk zo vindt. Redelijk irritant, met die mensen ben je dan toch ook zo uitgepraat?

Maar goed, in dit topic bespeur je toch ook wel bij veel mensen die zeggen dat ze ieders eigen keus respecteren, een bepaald toon en woordkeuze die doet vermoeden dat de bewuste keus toch echt verkeerd is.

En wat betreft het geen kinderen willen: nee niet raar, zoals al gezegd. Het kan veranderen, het kan niet veranderen, de tijd zal het leren. Heel erg cliche, maar echt ontzettend waar

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 14:52 schreef milagro het volgende:

[..]

ja, en toch mijn eigen ergenis begon ik toen meteen te huilen en toen kwam er achteraan "ja, sorry, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen, maar komen die tranen nu niet, omdat ik gewoon een punt heb?"

Dat is echt niet-te-geloven, zeg! Daarna heb je er acuut voor gezorgd dat deze mensen voorgoed uit je leven verdwenen, mag ik hopen?

quote:

ik snap ook niet wat er eigenlijk erg is aan thuis willen blijven met kind, als je je het kan veroorloven.

als een vrouw een goede opleiding heeft genoten, een universitaire studie heeft gedaan, afgerond, of zoals ik niet afgerond , en toch liever tzt thuisblijft, als dat kan , waarom is dat nu zonde, en suf? vergaarde kennis is toch ook een winst an sich, zonder dat het verzilverd wordt door een bijpassende baan?

even los vh feit of het een keuze of moeten was, thuiszitten is voor mij nooit een straf, de muren komen niet op me af, ik verveel me nooit, zie het zorgen voor de kinderen niet als een opgelegde taak die me belemmert in mezelf kunnen zijn, ontplooien of wat dan ook.

moeders die er voor kiezen om thuis te blijven hebben dat ws net zo neem ik aan, zijn happy met die invulling van hun leven.

heel apart dat anderen dan kunnen bepalen dat je jezelf dan tekort doet, en menen dat hoe meer je het tegendeel verdedigt en zegt helemaal happy te zijn, dat als een bevestiging zien van hun gelijk, want anders zou je niet zo in de verdediging gaan

Mee eens. Wie graag wil thuisblijven, moet dat vooral doen.
't Zou mijn ding niet wezen, maar ik ken genoeg mensen die er wel gelukkig van worden.

@Coldfeet: je moet je gewoon niet verplicht voelen om alles maar te verantwoorden tegen over alles en iedereen, gewoon lekker doen wat JIJ goed vindt, en waar je kind happy bij is (want verschillende kinderen--> verschillende behoeftes, het zijn net mensen ) en de rest kan de hik krijgen toch?

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 14:50 schreef motorbloempje het volgende:
Waarop ik meteen de kreten 'maar je bent nog jong, wacht maar!' en 'dat kun je nu nog niet weten' naar mn hoofd geslingerd krijg.
Eigenlijk altijd dezelfde kreten als het gesprek weer eens op kinderen komt.

Ik ben 22, vrouw en heb eigenlijk geen kinderwens, nooit gehad ook. Ik zeg niet dat het nooit zal komen (wie weet is het verhaal over de biologische klok die gaat tikken rond je 30ste wel waar ) maar als ik zo om me heen kijk, naar mijn leven, zoals het nu is en zoals het was, naar de wereld om me heen en naar mijzelf en mijn vriend, heb ik niet het idee dat een kind daar voor mij iets compleet aan zal maken. Het is nu goed zoals het is, eindelijk, en de jeugd die ik gehad heb (geen klotejeugd door ouders, maar door pesten en treiteren en andere wreedheden die kinderen/jongeren elkaar aandoen) zou ik mijn eventuele kind nie toewensen. Natuurlijk zijn mijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst van een eventueel kind, maar toch.. het zet je aan het denken.


Als laatste heb ik zoiets van: mijn vrijheid is me ook veel waard. Ben nog jong, wil heel veel van de wereld zien, veel met de motor weg, samen met mijn vriend (die ook niet perse kinderen wil), hoe egoïstisch het ook klinkt, maar ik wil op zondag niet hoeven tossen om wie er met de motor weg mag en wie er op moet passen .

Ten eerste moet ik bij het woord 'kinderwens' altijd aan een speelgoedauto denken, maar goed...

on topic: Je standpunt is volstrekt natuurlijk voor iemand van 22 jaar.
Alle opmerkingen over 'wacht maar tot je 30+ bent' heb je natuurlijk al 30+ keer gehoord ... maar ... daarom zijn ze nog niet automatisch onwaar!
Je hebt groot gelijk met je motor en je vriend en de dingen die je wilt zien.

Maar stel nou eens dat je 32 bent, en je hebt een hoop gedaan en gezien.
En je kijkt vooruit naar nog een keer 32 jaar van ongeveer hetzelfde en daarna met een versleten heup achter de geraniums.
Dan kan het zijn dat je je afvraagt of je iets wilt achterlaten.
Het is namelijk niet zo dat je vrienden 10 jaar na je overlijden nog zeggen 'Herinner je je Motorbloempje nog, die zo goed met de motor kon rijden'. of 'Kees kon zo goed boekhouden'. Of 'Hier ligt Hennie die een geweldige carriére als advocaat heeft gemaakt'.

In feite zijn alle dingen die je voor jezelf doet vergeten zodra ze een paar jaar oud zijn. Alles wat je nastreeft is consumptie en beleving (en in feite is beleving ook consumptie).

Op die levensstijl hoef je niet uitgekeken te raken, maar wat laat je na?

<sub>Getverdemme, sta ik net mijn tanden te poetsen heb ik handcreme op mijn tandenborstel gedaan

Sorry, ik moest het even kwijt aan iemand, gatverdamme zeg</sub>

Hahaha, doet me -hoe kan het ook anders- denken aan die scene uit Amelie

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:04 schreef mgerben het volgende:
maar wat laat je na?

Een briljant boek?
Een boeiend onderzoek met dito resultaten?
Een geniaal muziekalbum?
Een schitterend schilderij?
Een heleboel gezonde en gelukkige mensen in een dorpje in een ontwikkelingsland waar jij hebt geholpen de boel goed op poten te zetten?
Een heleboel gelukkige mensen die met plezier aan je terugdenken omdat jij zulk aangenaam gezelschap voor ze was en zulke leuke dingen hebt georganiseerd?

Of, hey, een zielsgelukkig adoptiekind dat door jou ontzettend fijn is grootgebracht?

Allemaal niets waard? Allemaal leeg, oppervlakkig, nietsbetekenend? Haalt het allemaal niet bij "het oergevoel" van een eigen kind?

Dat is toch erg, als iemand zo denkt...

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:41 schreef thaleia het volgende:

[..]

Een briljant boek?
Een boeiend onderzoek met dito resultaten?
Een geniaal muziekalbum?
Een schitterend schilderij?
Een heleboel gezonde en gelukkige mensen in een dorpje in een ontwikkelingsland waar jij hebt geholpen de boel goed op poten te zetten?
Een heleboel gelukkige mensen die met plezier aan je terugdenken omdat jij zulk aangenaam gezelschap voor ze was en zulke leuke dingen hebt georganiseerd?

Of, hey, een zielsgelukkig adoptiekind dat door jou ontzettend fijn is grootgebracht?

Allemaal niets waard? Allemaal leeg, oppervlakkig, nietsbetekenend? Haalt het allemaal niet bij "het oergevoel" van een eigen kind?

Dat is toch erg, als iemand zo denkt...

Nou, niet voor het een of ander, maar de meeste mensen laten echt niet van die hoogdravende dingen achter hoor. Net zo raar dat jij hiermee aankomt als dat hij vraagt wat je nalaat als je zonder kinderen doodgaat.

Het maakt namelijk helemaal niet uit, het hoeven geen kinderen of hoogdravende zaken te zijn. Als je op je sterfbed kunt denken dat je over all een leven hebt geleid dat voor jou goed en gelukkig en vol was en je gedurende je best hebt gedaan om anderen niet (bewust) heel erg te kwesten, is het toch goed?

Ik noemde niet alleen maar hoogdravende Nobelprijswinnende zaken, lees nog maar eens goed

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:41 schreef thaleia het volgende:
Allemaal niets waard? Allemaal leeg, oppervlakkig, nietsbetekenend?

Neuh, dat niet.

quote:

Haalt het allemaal niet bij "het oergevoel" van een eigen kind?

Dat klopt. Het gevoel dat je ervaart bij je eigen kind is niet te evenaren. Door niets. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat elke ouder dat zal beamen.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:50 schreef thaleia het volgende:
Ik noemde niet alleen maar hoogdravende Nobelprijswinnende zaken, lees nog maar eens goed

Ik heb goed gelezen, en ik blijf bij mijn reply.

Ik vind het grappig dat mensen die geen kinderen willen, als egoisten worden bestempeld.
M.i. is wel kiezen voor kinderen juist de egoistische keuze! (begrijp me niet verkeerd, ik wil ze ook, graag zelfs, en ja, doe maar NU ).

Net zoals bij abortus soms wordt gezegd: niet doen, daar krijg je later spijt van....hoezo egoistisch? Een ongewenst kind geboren laten worden omdat JIJ anders spijt krijgt??

Maar ik dwaal geloof ik af..

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:00 schreef peterfan het volgende:
Ik vind het grappig dat mensen die geen kinderen willen, als egoisten worden bestempeld.
M.i. is wel kiezen voor kinderen juist de egoistische keuze! (begrijp me niet verkeerd, ik wil ze ook, graag zelfs, en ja, doe maar NU ).

Net zoals bij abortus soms wordt gezegd: niet doen, daar krijg je later spijt van....hoezo egoistisch? Een ongewenst kind geboren laten worden omdat JIJ anders spijt krijgt??

Maar ik dwaal geloof ik af..

Beide keuzes zijn egoistisch: wel of niet.

Ik persoonlijk moet niet aan kinderen denken!
Ze zijn erg leuk en schattig om te zien maar het vereist zoveel tijd.
Bovendien wil ik kinderen als ik ze volle aandacht kan geven,ik neem geen kinderen om ze vervolgens in een kindercresh te dumpen.
En in deze maatschappij waar we nu leven lijkt het me sowieso niet ideaal om kinderen te nemen.
van adopteren krijg je uiteindelijk alleen maar rotzooi.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 16:05 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

eensch.. 100% mee eens!
Alsof je zonder kinderen totaal niets bijdraagt aan deze wereld.

en over adoptie:
ik roep dan ook al jaren:als mijn partner en ik het over kinderen hebben, en we zouden graag een kind opvoeden, dan wil ik dat het liefst doen via adoptie. Er zitten al genoeg kinderen in kinder- en opvangtehuizen die graag een normaal gezinsleven zouden willen hebben, waarom dan zelf nog kinderen 'maken'..

In de praktijk valt dat dus nogal tegen. Adoptie klinkt idealistisch en lijkt logisch als je ziet en hoort hoe het er in sommige landen aan toe gaat met kinderen, maar steeds meer landen zijn tegen adoptie buiten het moederland en dus een arm kindje uit het buitenland adopteren wordt steeds moeilijker en misschien zelfs wel ooit vrijwel onmogelijk.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:41 schreef thaleia het volgende:
[..]
Een briljant boek?
Een boeiend onderzoek met dito resultaten?
Een geniaal muziekalbum?
Een schitterend schilderij?
Een heleboel gezonde en gelukkige mensen in een dorpje in een ontwikkelingsland waar jij hebt geholpen de boel goed op poten te zetten?
Een heleboel gelukkige mensen die met plezier aan je terugdenken omdat jij zulk aangenaam gezelschap voor ze was en zulke leuke dingen hebt georganiseerd?

Of, hey, een zielsgelukkig adoptiekind dat door jou ontzettend fijn is grootgebracht?

Allemaal niets waard? Allemaal leeg, oppervlakkig, nietsbetekenend? Haalt het allemaal niet bij "het oergevoel" van een eigen kind?

Als ik even naar jouw lijstje kijk is dat wel heel mooi allemaal... maar de meeste mensen zijn geen Rembrandt. Geniale boeken en muziekalbums geldt hetzelfde voor. Die zijn er wel, en ik vind ook samen met jou dat die mensen echt iets hebben nagelaten.

Ik doelde echter meer op de 99.999% van de mensen die dat niet doen. De Echte Wereld is geen kleuterschool waarbij iedereen een evengrote pluim voor verdienste krijgt omdat ze zo goed hun best doen.
Muziekstukken, boeken en schilderijen - miljoenen worden er gemaakt, honderden bereiken de top, tientallen worden echt cultuurerfgoed.
Ik dacht aan mensen die een keuze voor kinderen uitstellen omdat ze bezig zijn aan een carriére. Daarvan durf ik dus wel te zeggen: Leuk voor jou, maar je word er niet om herinnerd.


Een heleboel dingen die mensen heel belangrijk vinden in het leven (consumeren, carriére, status) zijn dingen waarvan je je afvraagt: Is dat nou het doel van je leven? Is dat de zin en de inhoud die je aan je leven wilt geven?

Ja, dat kun je ook cynisch zeggen als je net de luier van je kind vervangt en de spruit kiest precies dat moment om de inhoud van zijn darmpjes tegen het behang te spuiten ... is dat nou het doel van je leven?

Nou nee natuurlijk; je laat echt iets na, iets dat echt van jezelf is (50% genetisch én zelf opgevoed). Het feit dat alle tokkies dat ook doen, doet daar niets aan af.

quote:

Op maandag 13 augustus 2007 15:58 schreef Moonah het volgende:

[..]

Neuh, dat niet.
[..]

Dat klopt. Het gevoel dat je ervaart bij je eigen kind is niet te evenaren. Door niets. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat elke ouder dat zal beamen.

Dat wil ik nog best van je aannemen, hoor. Maar dat zegt niet dat je leven nutteloos is als je kinderloos blijft, al dan niet gepland/gewenst. En daarom vind ik de post van mgerben wel erg ehh... uitgesproken.

Ik bedoel: is dan je kind jouw grote geschenk aan de wereld? Dat lijkt me namelijk ook weer wat overdreven.