OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik had al in de history gezocht, maar het relevantste topic over dit onderwerp had een laatste post in 2003, dus ben zo vrij geweest om een nieuw topic aan te maken.
Over het feit: geen kinderwens hebben.
Paar dagen geleden kwam het weer ter sprake, toen de buurvrouw van mijn ouders trots de foto's van haar kleindochter aan ons liet zien. Na de oooooh's en aaaaaaah's van mijn moeder vroeg de buurvrouw: "en? ook al oma-zijn in het vooruitzicht?" waarop mijn antwoord was: "daar moet ze van mijn kant niet teveel op rekenen". Waarop ik meteen de kreten 'maar je bent nog jong, wacht maar!' en 'dat kun je nu nog niet weten' naar mn hoofd geslingerd krijg.
Eigenlijk altijd dezelfde kreten als het gesprek weer eens op kinderen komt.
Ik ben 22, vrouw en heb eigenlijk geen kinderwens, nooit gehad ook. Ik zeg niet dat het nooit zal komen (wie weet is het verhaal over de biologische klok die gaat tikken rond je 30ste wel waar ) maar als ik zo om me heen kijk, naar mijn leven, zoals het nu is en zoals het was, naar de wereld om me heen en naar mijzelf en mijn vriend, heb ik niet het idee dat een kind daar voor mij iets compleet aan zal maken. Het is nu goed zoals het is, eindelijk, en de jeugd die ik gehad heb (geen klotejeugd door ouders, maar door pesten en treiteren en andere wreedheden die kinderen/jongeren elkaar aandoen) zou ik mijn eventuele kind nie toewensen. Natuurlijk zijn mijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst van een eventueel kind, maar toch.. het zet je aan het denken.
Ook het feit dat de wereld (in mijn ogen) naar de klote gaat (oorlogen, terroristen, klimaatsveranderingen, verkrachters, mishandelingen, moorden) maakt mij niet echt 'eager' om daar nog eens een kind op te zetten.
Zou net als mijn moeder geen oog meer dichtdoen als 't kind eens lekker met vrienden weg wil en is.
Als laatste heb ik zoiets van: mijn vrijheid is me ook veel waard. Ben nog jong, wil heel veel van de wereld zien, veel met de motor weg, samen met mijn vriend (die ook niet perse kinderen wil), hoe egoïstisch het ook klinkt, maar ik wil op zondag niet hoeven tossen om wie er met de motor weg mag en wie er op moet passen .
Natuurlijk kan het allemaal nog veranderen, de kreten zijn waar: het KAN nog veranderen, maar het is geen 'feit', want er zijn genoeg stellen (en vrijgezellen) die geen kinderen hebben en willen. Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel frusterend is als je graag kinderen wilt en het lukt niet, of dat je meteen houdt van dat leven in je buik enzo, maar nogmaals: als ik om me heen kijk wil ik hier geen kind in zetten, wat geen verwijt is naar de mensen die wel kinderen krijgen, dat ik die ineens 'onverantwoordelijk' zou vinden ofzo immers: anders zouden 'we' uitsterven .
Ben wel heel goed met kinderen, jaren zwemles gegeven, etc. Maar zo fijn als de kleine wezentjes weer lekker met hun ouders mee naar huis gingen. Wel denk ik wel eens: maar wat als ik dan oud en half vergaan ben, dan heb ik alleen mn man en evt. vrienden (die op en duur ook dood gaan). Als ik kijk naar mijn ouders en hun broers en zussen, erg gezellig, wij mee, kleinkinderen dus.. helaas zijn opa en oma al dood, maar wat waren zij trots op hun kleinkinderen, en wat kwamen we daar vaak over de vloer.. dit ga je natuurlijk wel missen, tenzij je op den duur een soort 'buurt-oma' zou worden .
Misschien heel raar om dit in OUD te openen, maar het leek me de enige plek om mijn 'vraag' kwijt te kunnen. Misschien ook juist omdat hier zoveel WEL ouders zitten
De vraag is dus: Is het zo vreemd om geen kinderwens te hebben? Lees en post je hier alleen mee en ben je (bewust) kinderloos? Of had jij tot je 35ste ook zoiets van: ik wil geen kinderen en begon het daarna toch te borrelen en vul je nu alle fototopics met elk stapje van je steeds groter wordende kroost?? Kortom: hoe zit het met de (ontwikkeling van) kinderwensen?
[ Bericht 3% gewijzigd door motorbloempje op 08-08-2007 15:21:44 ]
Over het feit: geen kinderwens hebben.
Paar dagen geleden kwam het weer ter sprake, toen de buurvrouw van mijn ouders trots de foto's van haar kleindochter aan ons liet zien. Na de oooooh's en aaaaaaah's van mijn moeder vroeg de buurvrouw: "en? ook al oma-zijn in het vooruitzicht?" waarop mijn antwoord was: "daar moet ze van mijn kant niet teveel op rekenen". Waarop ik meteen de kreten 'maar je bent nog jong, wacht maar!' en 'dat kun je nu nog niet weten' naar mn hoofd geslingerd krijg.
Eigenlijk altijd dezelfde kreten als het gesprek weer eens op kinderen komt.
Ik ben 22, vrouw en heb eigenlijk geen kinderwens, nooit gehad ook. Ik zeg niet dat het nooit zal komen (wie weet is het verhaal over de biologische klok die gaat tikken rond je 30ste wel waar ) maar als ik zo om me heen kijk, naar mijn leven, zoals het nu is en zoals het was, naar de wereld om me heen en naar mijzelf en mijn vriend, heb ik niet het idee dat een kind daar voor mij iets compleet aan zal maken. Het is nu goed zoals het is, eindelijk, en de jeugd die ik gehad heb (geen klotejeugd door ouders, maar door pesten en treiteren en andere wreedheden die kinderen/jongeren elkaar aandoen) zou ik mijn eventuele kind nie toewensen. Natuurlijk zijn mijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst van een eventueel kind, maar toch.. het zet je aan het denken.
) maar als ik zo om me heen kijk, naar mijn leven, zoals het nu is en zoals het was, naar de wereld om me heen en naar mijzelf en mijn vriend, heb ik niet het idee dat een kind daar voor mij iets compleet aan zal maken. Het is nu goed zoals het is, eindelijk, en de jeugd die ik gehad heb (geen klotejeugd door ouders, maar door pesten en treiteren en andere wreedheden die kinderen/jongeren elkaar aandoen) zou ik mijn eventuele kind nie toewensen. Natuurlijk zijn mijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst van een eventueel kind, maar toch.. het zet je aan het denken.Ook het feit dat de wereld (in mijn ogen) naar de klote gaat (oorlogen, terroristen, klimaatsveranderingen, verkrachters, mishandelingen, moorden) maakt mij niet echt 'eager' om daar nog eens een kind op te zetten.
Zou net als mijn moeder geen oog meer dichtdoen als 't kind eens lekker met vrienden weg wil en is.
Als laatste heb ik zoiets van: mijn vrijheid is me ook veel waard. Ben nog jong, wil heel veel van de wereld zien, veel met de motor weg, samen met mijn vriend (die ook niet perse kinderen wil), hoe egoïstisch het ook klinkt, maar ik wil op zondag niet hoeven tossen om wie er met de motor weg mag en wie er op moet passen .
Natuurlijk kan het allemaal nog veranderen, de kreten zijn waar: het KAN nog veranderen, maar het is geen 'feit', want er zijn genoeg stellen (en vrijgezellen) die geen kinderen hebben en willen. Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel frusterend is als je graag kinderen wilt en het lukt niet, of dat je meteen houdt van dat leven in je buik enzo, maar nogmaals: als ik om me heen kijk wil ik hier geen kind in zetten, wat geen verwijt is naar de mensen die wel kinderen krijgen, dat ik die ineens 'onverantwoordelijk' zou vinden ofzo immers: anders zouden 'we' uitsterven .
enzo, maar nogmaals: als ik om me heen kijk wil ik hier geen kind in zetten, wat geen verwijt is naar de mensen die wel kinderen krijgen, dat ik die ineens 'onverantwoordelijk' zou vinden ofzo Ben wel heel goed met kinderen, jaren zwemles gegeven, etc. Maar zo fijn als de kleine wezentjes weer lekker met hun ouders mee naar huis gingen. Wel denk ik wel eens: maar wat als ik dan oud en half vergaan ben, dan heb ik alleen mn man en evt. vrienden (die op en duur ook dood gaan). Als ik kijk naar mijn ouders en hun broers en zussen, erg gezellig, wij mee, kleinkinderen dus.. helaas zijn opa en oma al dood, maar wat waren zij trots op hun kleinkinderen, en wat kwamen we daar vaak over de vloer.. dit ga je natuurlijk wel missen, tenzij je op den duur een soort 'buurt-oma' zou worden .
Misschien heel raar om dit in OUD te openen, maar het leek me de enige plek om mijn 'vraag' kwijt te kunnen. Misschien ook juist omdat hier zoveel WEL ouders zitten
De vraag is dus: Is het zo vreemd om geen kinderwens te hebben? Lees en post je hier alleen mee en ben je (bewust) kinderloos? Of had jij tot je 35ste ook zoiets van: ik wil geen kinderen en begon het daarna toch te borrelen en vul je nu alle fototopics met elk stapje van je steeds groter wordende kroost?? Kortom: hoe zit het met de (ontwikkeling van) kinderwensen?
[ Bericht 3% gewijzigd door motorbloempje op 08-08-2007 15:21:44 ]
Ja doei.
Is heel normaal. Wie wil er nou kinderen? Ze zijn duur lawaaiig stinken maken troep maken alles stuk luisteren niet zeuren jengelen huilen stelen puberen, als ze dom zijn heb je geluk want dan doen ze ook niet wat je wil maar dan snap je tenminste nog waarom.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
een beetje respect voor de keuzes van de anderen mag welquote:Op woensdag 8 augustus 2007 14:54 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Is heel normaal. Wie wil er nou kinderen? Ze zijn duur lawaaiig stinken maken troep maken alles stuk luisteren niet zeuren jengelen huilen stelen puberen, als ze dom zijn heb je geluk want dan doen ze ook niet wat je wil maar dan snap je tenminste nog waarom.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
en ik vind het helemaal niet raar als iemand geen kinderen wil, er zijn een pak argumenten voor te vinden ... ieder zijn ding
PETITLAPIN2 is mama van een TWEE schattig dochtertjes: Amélie en Marie
Ik dacht op jouw leeftijd precies hetzelfde. Nu ben ik druk aan het posten in het rammelaarstopic...
Het kan zo snel veranderen...
Het kan zo snel veranderen...
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
ik ben helemaal niet goed met kinderen, heb er helemaal niets mee, en wil er ook niets mee. Ik ben inmiddels 41, en nog steeds geen kinderwens. Twee katten, dat vind ik al een hele verantwoordelijkheid.
motorbloempje, dit onderwerp komt vaker langs in R&P dan hier.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
Overigens snap ik niet waarom je ze niet denkt te missen als ouder maar wel als grootouder. Same difference toch? Alleen een andere fase...
* Brighteyes gaat trouwens even overleggen met de R&P collega's of zij hem daar beter vinden passen. Gezien de vragen in je OP lijkt het me namelijk helemaal niet op zijn plek hier omdat hier juist wel mensen met kinderen zitten. Dus de vraag 'waarom niet' gaat neit zo goed beantwoord worden.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
Overigens snap ik niet waarom je ze niet denkt te missen als ouder maar wel als grootouder. Same difference toch? Alleen een andere fase...
* Brighteyes gaat trouwens even overleggen met de R&P collega's of zij hem daar beter vinden passen. Gezien de vragen in je OP lijkt het me namelijk helemaal niet op zijn plek hier omdat hier juist wel mensen met kinderen zitten. Dus de vraag 'waarom niet' gaat neit zo goed beantwoord worden.
***
Het is niet raar. Ik wilde wel al altijd moeder worden. Maar ik ken zat mensen die dat gevoel nooit hadden. Sommige zijn later wel gaan rammelen en anderen genieten nog steeds van hun kinderloosheid. De angst om evt. alleen achter te blijven is niet echt een goede reden. Ik ken nl. ook genoeg oudere mensen met kinderen die ze nooit zien. Ja, als er iets echt opdoet. Dan komen ze opdraven om te zien of er al iets te halen valt. Dus wie weet. Misschien ga je nog rammelen en misschien ook niet. Maar of het raar is. Nou, nee ik vind van niet. En het gevoel van een onveilige wereld. Tja, daar is iets voor te zeggen, maar alleen door kinderen op de wereld te zetten en een poging te doen ze het juiste mee te geven, kunnen we het misschien allemaal een beetje temperen en komt WOIII nooit om de hoek kijken.
denk dat je eenzamer raakt in de opa-oma leeftijd dan in de 'ouder' leeftijd bent, aangezien je (als het even meezit) dan meestal nog over meer gezondheid en levende vrienden 'beschikt' dan wanneer je 80 bent en alleen achter de geraniums zit snap je?quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:04 schreef Brighteyes het volgende:
motorbloempje, dit onderwerp komt vaker langs in R&P dan hier.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
Overigens snap ik niet waarom je ze niet denkt te missen als ouder maar wel als grootouder. Same difference toch? Alleen een andere fase...
Maar ik zette het topic hier, omdat hier juist de OUDER(S) zitten op papierversnipperaar die de AT's afstruint na over het algemeen serieus volk met een ervaringsmening over kinderen hebben/krijgen en hoe zij er vroeger over dachten vandaar dat ik ook hier heb gezocht in de history is dat ok?
Ja doei.
inderdaad, er zijn al -tig topics over gepasseerd, waarbij vooral de kinderlozen met onbegrip en soms zelf agressief reageren op diegenen met kinderen, terwijl de mensen met een kroost helemaal geen probleem hebben met mensen die geen kinderen willenquote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:04 schreef Brighteyes het volgende:
motorbloempje, dit onderwerp komt vaker langs in R&P dan hier.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
PETITLAPIN2 is mama van een TWEE schattig dochtertjes: Amélie en Marie
Op het werk hadden we eerst ook een vrouw rondlopen die zich helemaal niet voor kon stellen moeder te willen zijn, en die was zelfs al dik 30. Toch op de een of andere manier zwanger geraakt, en nu praat ze echt nergens anders meer over. Dus het beeld wat je hebt zou goed niet overeen kunnen komen met de werkelijkheid. Wie weet overkomt het je ook gewoon.
Dus los van wat kinderlozen en ouders van mekaars opvattingen mogen vinden: maak je niet druk, het kan nog alle kanten op.
Oh, en voor mezelf is het vooral dat als er ergens geen tekort aan is in de wereld, dan is het wel aan mensen! Adopteer dan een kind wat geen ouders meer heeft, twee vliegen in een klap enzo. Het enige wat me soms doet twijfelen is de nieuwsgierigheid naar het resultaat van de genetische milkshake die je met je partner maakt.
Dus los van wat kinderlozen en ouders van mekaars opvattingen mogen vinden: maak je niet druk, het kan nog alle kanten op.
Oh, en voor mezelf is het vooral dat als er ergens geen tekort aan is in de wereld, dan is het wel aan mensen! Adopteer dan een kind wat geen ouders meer heeft, twee vliegen in een klap enzo. Het enige wat me soms doet twijfelen is de nieuwsgierigheid naar het resultaat van de genetische milkshake die je met je partner maakt.
"We aren't people, we are text." - Japanman Sakyusan -
Ehm ja, ik vind het op zich geen ramp, maar de vragen 'waarom ben je (bewust kinderloos)' lijkt mij niet zo op zijn plek hier, terwijl die vraag wel al heel vaak beantwoord is in R&P.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:10 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
denk dat je eenzamer raakt in de opa-oma leeftijd dan in de 'ouder' leeftijd bent, aangezien je (als het even meezit) dan meestal nog over meer gezondheid en levende vrienden 'beschikt' dan wanneer je 80 bent en alleen achter de geraniums zit snap je?
Maar ik zette het topic hier, omdat hier juist de OUDER(S) zitten op papierversnipperaar die de AT's afstruint na over het algemeen serieus volk met een ervaringsmening over kinderen hebben/krijgen en hoe zij er vroeger over dachten vandaar dat ik ook hier heb gezocht in de history is dat ok?
Ik ga iig even overleggen.
***
nee, maar de vraag of hier veel ouders zitten die vroeger gruwelden bij het idee van zelf kinderen te hebben is misschien wel tof.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:12 schreef Brighteyes het volgende:
Ehm ja, ik vind het op zich geen ramp, maar de vragen 'waarom ben je (bewust kinderloos)' lijkt mij niet zo op zijn plek hier, terwijl die vraag wel al heel vaak beantwoord is in R&P.
Ik ga iig even overleggen.
ik hoor er wel niet bij, ik heb altijd al mama willen zijn, van toen ik 8 jaar was of zo
PETITLAPIN2 is mama van een TWEE schattig dochtertjes: Amélie en Marie
als ik de vraag herformuleer aan het einde van de OP, is het dan wel goed als hij hier blijft staan? Want dat is eigenlijk ook wel leuk om te horen inderdaad .. en in R&P zit over het alemgeen meer bashtrashquote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:15 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
nee, maar de vraag of hier veel ouders zitten die vroeger gruwelden bij het idee van zelf kinderen te hebben is misschien wel tof.
ik hoor er wel niet bij, ik heb altijd al mama willen zijn, van toen ik 8 jaar was of zo
Ja doei.
Dat laatst valt wel mee hoor... lees dat linkje van mij maar eens door.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:17 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
als ik de vraag herformuleer aan het einde van de OP, is het dan wel goed als hij hier blijft staan? Want dat is eigenlijk ook wel leuk om te horen inderdaad .. en in R&P zit over het alemgeen meer bashtrash
We laten het topic wel staan.
***
Tot ik een jaar of 28 was moest ik er ook echt niet aan denken om kinderen te hebben..
Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3
Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Ik vind het niet raar.
"Vroeger" wilde ik ook niet echt kinderen. Dat was toen ik een jaar of 16 was, ik dacht altijd "ik neem wel een (paar) hond(en). Maarr dingen veranderen en toen ik wat ouder werd wist ik dat ik ooit wel kinderen zou willen. Niet op dat moment, toen was ik een jaar of 22, absoluut niet. Toen was mijn leven nog veel te druk met stappen, drinken, concerten, feesten en een hele grote vriendenkring.
Nog iets later werden die dingen allemaal veel minder belangrijk en had ik het eigenlijk ook wel gehad met dat stappen en feesten (en drinken ). Dan voelt het niet als het kwijtraken van je vrijheid, want die heb je naar behoeven benut. Niet dat ik nu alleen maar thuiszit trouwens alleen de frequentie is véél lager en het vergt iets meer planning.
En misschien verandert dat bij jou nooit, dat kan toch ook?
"Vroeger" wilde ik ook niet echt kinderen. Dat was toen ik een jaar of 16 was, ik dacht altijd "ik neem wel een (paar) hond(en). Maarr dingen veranderen en toen ik wat ouder werd wist ik dat ik ooit wel kinderen zou willen. Niet op dat moment, toen was ik een jaar of 22, absoluut niet. Toen was mijn leven nog veel te druk met stappen, drinken, concerten, feesten en een hele grote vriendenkring.
Nog iets later werden die dingen allemaal veel minder belangrijk en had ik het eigenlijk ook wel gehad met dat stappen en feesten (en drinken ). Dan voelt het niet als het kwijtraken van je vrijheid, want die heb je naar behoeven benut. Niet dat ik nu alleen maar thuiszit trouwens alleen de frequentie is véél lager en het vergt iets meer planning.
). Dan voelt het niet als het kwijtraken van je vrijheid, want die heb je naar behoeven benut. Niet dat ik nu alleen maar thuiszit trouwens alleen de frequentie is véél lager en het vergt iets meer planning. En misschien verandert dat bij jou nooit, dat kan toch ook?
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ben zelf 24(afegrond) en ik heb nu ook totaal geen zin in kinderen. Ik kan nu ook niet zeggen of ik kinderen zie zitten in de toekomst.
Het is in elk geval niet vreemd en zelfs vrij veel voorkomend, zeker op 'onze' leeftijd. Time will tell of je het ooit wilt of niet, maar dat is niet iets waar je je vragen over moet stellen.
Het is in elk geval niet vreemd en zelfs vrij veel voorkomend, zeker op 'onze' leeftijd. Time will tell of je het ooit wilt of niet, maar dat is niet iets waar je je vragen over moet stellen.
Mensen die geen kinderen willen vormen een gevaar voor de continuiteit van de samenleving.
The taller the bamboo grows, the lower it bends.
Ik heb iets gemist? Proficiat! Ook voor Swetsquote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:19 schreef E.T. het volgende:
Tot ik een jaar of 28 was moest ik er ook echt niet aan denken om kinderen te hebben..
Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3
Proficiat! Ook voor Swets 
Hier iemand die al op heel jonge leeftijd in vriendenboeken antwoordde op de vraag wat wil je later worden? met "een lieve oma" Het heeft er altijd in gezeten
Maar kan evengoed begrijpen dat sommige mensen ze liever niet willen. Al denk ik wel dat het bij veel mensen afhangt van de fase waarin je zit. Voor veel mensen begint het pas op latere leeftijd denk ik: eerst studeren, dan een tijdje alleen wonen, dan met je partner wonen en dan zien voor gezinsuitbreiding.
22 lijkt me ook nog vrij jong om dit soort dingen te beslissen hoor! Ik zou het in dat soort gesprekken gewoon laten bij 'nou op dit moment heb ik daar nog helemaal geen behoefte aan'. Als iemand dan vervolgens weer met het standaard 'dat komt nog wel' komt, gewoon lekker negeren of een opmerking maken in de trant van 'dat zien we dan wel weer'.
Ik denk dat mensen altijd wel iets te zeggen zullen hebben over dit soort dingen. Als je voor je 18e een kind krijgt kan je het niet opvoeden, na je 38e ben je weer te oud etc. Veel mensen hebben gewoon een nogal bekrompen wereldbeeld waarin hun manier de juiste was en de rest fout. Uiteindelijk moeten jij en je vriend ook gewoon doen wat voor jullie de beste manier is. En die manier kan best over de tijd veranderen.
Misschien heb je op je 32 helemaal niet zoveel behoefte meer aan die vrijheid. Wat betreft je zorgen over de 'wereld', ik denk dat ieder mens die wel heeft en altijd heeft gehad. Ook vroeger waren er oorlogen, was er armoede en ellende. Uiteindelijk doe je als ouders je best om je kind zo veilig mogelijk op te voeden, maar het hoort bij het leven. En bijv. jouw pestverleden, jij zou de signalen waarschijnlijk sneller herkennen en misschien ook beter kunnen optreden voor je kind.
En misschien blijf je gewoon lekker samen met je vriend leuke motorreizen maken en ben je samen heel erg gelukkig. Kleinkinderen hebben wil natuurlijk lang niet altijd zeggen dat ze ook regelmatig op bezoek komen
Ik denk dat mensen altijd wel iets te zeggen zullen hebben over dit soort dingen. Als je voor je 18e een kind krijgt kan je het niet opvoeden, na je 38e ben je weer te oud etc. Veel mensen hebben gewoon een nogal bekrompen wereldbeeld waarin hun manier de juiste was en de rest fout. Uiteindelijk moeten jij en je vriend ook gewoon doen wat voor jullie de beste manier is. En die manier kan best over de tijd veranderen.
Misschien heb je op je 32 helemaal niet zoveel behoefte meer aan die vrijheid. Wat betreft je zorgen over de 'wereld', ik denk dat ieder mens die wel heeft en altijd heeft gehad. Ook vroeger waren er oorlogen, was er armoede en ellende. Uiteindelijk doe je als ouders je best om je kind zo veilig mogelijk op te voeden, maar het hoort bij het leven. En bijv. jouw pestverleden, jij zou de signalen waarschijnlijk sneller herkennen en misschien ook beter kunnen optreden voor je kind.
En misschien blijf je gewoon lekker samen met je vriend leuke motorreizen maken en ben je samen heel erg gelukkig. Kleinkinderen hebben wil natuurlijk lang niet altijd zeggen dat ze ook regelmatig op bezoek komen
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Ik denk dat het net zo iets is als perse wel kinderen willen. Sommige vrouwen weten al heel vroeg dat ze perse ooit een kindje willen (zoals ik). ik denk dat datzelfde ook geldt voor vrouwen die perse geen kinderen willen. Het verhaal van komt nog wel vind ik dan een beetje raar. Als je dat nu niet wilt, dan is het toch klaar?!
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Dat dus!quote:Op woensdag 8 augustus 2007 16:39 schreef Étoile het volgende:
22 lijkt me ook nog vrij jong om dit soort dingen te beslissen hoor!
Bij mij is die wens ook pas rond mijn 30/32e ontstaan.
Toen was er echter ook geen houden meer aan.
Hoi Étoile!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ben ik niet met je eens. Op je 22e zit je vaak in een compleet andere levensfase. Zeker als je niet zo'n heel fijne tijd hebt gehad (zoals TS door pesten) kom je rond die leeftijd pas eindelijk een beetje aan jezelf toe. Ik kan me wel voorstellen dat je dan niet direct zit te wachten op een kind.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 16:42 schreef Ticootje het volgende:
Ik denk dat het net zo iets is als perse wel kinderen willen. Sommige vrouwen weten al heel vroeg dat ze perse ooit een kindje willen (zoals ik). ik denk dat datzelfde ook geldt voor vrouwen die perse geen kinderen willen. Het verhaal van komt nog wel vind ik dan een beetje raar. Als je dat nu niet wilt, dan is het toch klaar?!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
