quote:
Hij misschien niet, maar ik wel.
Door een oogafwijking trillen mijn ogen erg, met name als ik moe ben. Ik wist wel dat deze oogafwijking had, echter ik dacht niet dat dit gevolgen voor mijn rijbewijs zou hebben. Net 18 jaar geworden, ben ik dan ook met goede moed gaan lessen, maar na 70 rijlessen en 3 rij-examens bleek dat ik niet geschikt was om een schakelauto te besturen. Omdat ik destijds geen geld meer dan (> 5000 gulden uitgegeven), ben ik hevig teleurgesteld gestopt. Dit alles was in 1997.
In 2005 las ik toevallig een artikeltje in de krant, dan tegenwoordig bijna iedereen, misschien met wat aanpassingen, toch een rijbewijs kan halen. In de afgelopen jaren heb ik mijn rijbewijs niet echt gemist, maar ik wilde toch wat meer vrijheid dan enkel fiets en OV.
Ik heb daarom een Eigen Verklaring ingevuld, samen met verklaring van de oogarts, en deze opgestuurd naar het CBR. Ik heb toen al voor mezelf besloten dat ik enkel in automaat wil gaan rijden. Eerste reactie van CBR was het voorstel tot een rijtest met een medisch adviseur, na een tiental lessen.
Afijn, ik heb tien lessen genomen daarna rijtest. Adviseur vond dat het allemaal wel meeviel, maar toch niet voldoende. Ik moest nogmaals 15 lessen nemen voor een tweede rijtest. Verhaaltje idem, ook tweede adviseur vond het allemaal meevallen, maar ook nu weer geen goedkeurign om rij-examen te mogen aanvragen. Zowel mijn instructeur als ik erg pissed over de hele manier van doen. We hebben daarom nog meteen de derde rijtest aangevraagd, die twee weken later plaatsvond. Na de derde test kreeg ik eindelijk de goedkeuring. Ik kreeg alleen toestemming voor een examen in automaat, voor de rest geen beperkingen. Dit heeft allemaal een half jaar en in totaal 30 lessen gekost.
Maar dan ben je er nog niet. Ik moest dus examen aanvragen, maar omdat een CBR adviseur mijn dossier behandeld heeft mocht alleen een speciale rij-examinator het examen afnemen. Ook al was alleen maar een "automaat-examen". De wachttijd destijds (begin 2006) was ongeveer 3 maanden, dus in april had ik mijn eerste examen.
Het eerste examen heb ik helemaal verknald, geheel terecht gezakt. Daarom maar een tweede examen aangevraagd, dit zou eind juli plaatsvinden. Tijdens het tweede examen ben ik hoofdzakelijk gezakt op de bijzondere verrichtingen, raar maar waar. Wat daarbij volgens de examinator meespeelde was dat ik te langzaam invoegde op de autoweg. Ik voegde met 85 km/h in op een "lege" autoweg. Zowel voor als achter me was in een x 100 meters geen auto's te vinden. Ik dacht, voeg lekker gemoedelijk in en versnel daarna geleidelijk. Beter voor de auto en het milieu. Niet dus.
Tijdens het derde examen, 12 oktober 2006, ben ik eindelijk geslaagd. Volgens de examinator was er werkelijk niets op te merken en reed ik beter als een willekeurig andere kandidaat. Daar waar de tweede examinator me liet zakken op de bijzondere verrichten, hoefde ik tijdens het derde examen helemaal geen bijzondere verrichtingen te doen. Verdómme, dan had ik ook in twee keer kunnen slagen.
Uiteindelijk heeft de tweede rijlespoging mij gekost:
- 15 maanden tijd
- Drie rijtesten
- Drie examens
- bijna 80 rijlessen
- In totaal bijna 5000 euro.
Achteraf ben ik wel heel erg blij dat ik doorgezet heb. Ik wilde eigenlijk na de tweede rijtest ermee kappen, maar daarmee zou ik niets opschieten. Nu ben ik in totaal 8000 euro armer (als ik mijn eerste poging 11 jaar geleden meetel), maar ik heb wel mijn roze pasje.
Ik durf daarbij gerust te stellen dat ik beter rijdt dan het overgrote deel van de mensen die 1 jaar hun rijbewijs hebben. Aangezien ik "een speciaal geval" ben, werd bij mij echt op alles gelet tijdens rijlessen, testen en examens. Waar bij veel examens iemand nogal eens met mazzel kan slagen, gebeurt dit bij zo'n speciaal examen echt niet. En ik kan erover meespreken, mijn broer kreeg tijdens het examen een ingreep van de examinator omdat hij bijna een spiegel van een geparkeerde auto erafreed. Uiteindelijk is hij toch geslaagd.