Volgens mij is het voor veel ouders in meer of mindere mate moeilijk om elkaar steeds te volgen in beslissingen. En toch stellen we ons dat wel als doel, terecht denk ik.
Misschien is het fijn elkaar hier soms even te ondersteunen als je je partner helemaal niet begrijpt?
Om elkaar bijvoorbeeld eens een tip te geven in het loslaten van het idee dat het moet zoals je zelf denkt. Om van elkaar te zien hoe anderen conflicten oplossen over de opvoeding. Of gewoon om even te spuien. Sorry, ik heb nu niet meteen een voorbeeld of vraag, maar miste wel ineens zo'n topic.
quote:Op dinsdag 10 juli 2007 19:41 schreef Sugar het volgende:
Nee.
quote:Op dinsdag 10 juli 2007 19:41 schreef Sugar het volgende:
Nee.
Het is vooral 'fijn' als je zelf de hele dag met de kinderen zit en op bepaalde dingen nee gezegd hebt en
komt thuis en zegt zonder overleg ja 
Ze hebben het nu beide afgeleerd. 
Het lijkt me wel ontzettend lastig als je het echt, echt niet eens bent. Vooral omdat je allebei toch wilt wat je het beste lijkt voor je kind. En om ervoor te zorgen dat kind het niet meer natuurlijk, anders is het wel erg aantrekkelijk om van het meningsverschil te profiteren.
Wat ik heel belangrijk vind bij wat oudere kinderen (zeker rond de puberteit) is dat je niet met z'n tweeën een kind de les gaat lezen, anders krijgt ie zo'n tribunaal over zich heen. Wij hebben op een gegeven moment ingesteld dat als de één een standje gaf, dat de ander zich er dan in principe niet mee bemoeide. Meeluisteren etc mocht wel, maar gewoon je mond houden en niet gaan zitten aanvullen. Vanaf dat moment kwam het ook veel beter over als ie eens ernstig toegesproken moest worden.
De grote lijnen vind ik eigenlijk wel het gemakkelijkste. Maar vooral de details of die beslissingen op het moment zelf.
Wel of geen ijsje, nu naar bed of over tien minuten, wel of niet .....
Hier helpt het om op die momenten:
-In het engels te overleggen zodat het kleine potje met ENORME oren niet alles meekrijgt
-Degene die inzet het ook afmaakt. Als in: vindt papa het ene en is Jonne daarom boos, dan kan hij het niet bij mij goedmaken of uitpraten. Papa is degene die dan ook de boel afmaakt (of mama
wanneer het daar begonnen is.) Ook met discipline, geen twee grote mensen die samen het kind overtuigen. Ik trek me dan bv. bewust even terug. Een 'groot mens' is dan meer dan genoeg.Wij zijn het gelukkig tot nu toe in alles wel eens en anders denk ik dat ik een partner heb die nogal de neiging heeft om meer te vertrouwen op mijn mening als het gaat om kinderen dan de zijne.
Prettig, soms. Maar ook wel lastig want echt goed discussieren over opvoeding en eventuele verschillen is er dus (nog) niet bij.
Maar dat zal vast wel komen als er meer op te voeden is.
Ik vind het lastig als S heel anders reageert dan ik, bijvoorbeeld op dwarsigheid van Maria. Veel bozer en strenger. Dan is mijn ervaring dat ze heel snel weer makkelijker is als ik luchtig reageer, terwijl ze juist helemaal in haar boze bui opgaat als hij veel strenger reageert. (Maar ja, misschien heeft ze het ook wel nodig om even heel boos te zijn, dus is mijn reactie niet eens beter?)
In elk geval is het gek om te zien of horen dat je partner anders reageert soms dan wat je eigen impuls is. En het is al helemaal moeilijk om dan niet direct een "nou nou!" te laten ontglippen.
Gelukkig gaat het inderdaad om de kleine dingetjes, niet om de grote thema's.
Hier: overbezorgdheid volgens kozakkenman, geruststellende betrokkenheid volgens mijzelf.
Te nonchalant qua 'in de smiezen houden' volgens mij, 'loslaten' volgens kozakkenman.
Vaak doen we hier ook wel wat Phileine zegt. Achteraf napraten en tijdens toch maar (soms ongewild) volgen.
En soms ook toch maar luisteren naar je partner. Want ook daar zijn best goede ideeen bij.
Plus dat het ook helpt om het te zien in het licht van je eigen opvoeding of die van mijn partner. Want dat maakt dat ik soms dingen wat beter kan plaatsen. (en hij ook
)
Wie was dat nou toch een tijdje terug die hier (weet niet meer welk topic) even stoom af kwam blazen omdat haar man/vriend haar even compleet ondermijnde waar de buurman bij was? Ging over kamers opruimen oid. Goed topic!
In ieder geval, echt grote discussies zijn er hier over nog niet geweest.
quote:Livelink.Op dinsdag 10 juli 2007 20:30 schreef Brighteyes het volgende:
Goed topic!
Ik heb trouwens tijdens onze vakantie meerder malen kunnen aanschouwen hoe een van de stellen die mee waren hier dus vreselijk veel problemen mee hebben. Zij schoffelde zijn beslissingen regelmatig onderuit en hij werd daar weer boos om (terecht). Het was soms echt genant.
Gelukkig bleek het voor een deel 'hoog-nodig-toe-aan-vakantie-stress' want na een paar dagen ging het wel beter...
quote:Op zondag 13 mei 2007 22:00 schreef livelink het volgende:
Waarom laten mijn kinderen zich altijd van hun allerslechtste kant zien als er bezoek is?
Vanavond na het eten hadden de kinderen zin om nog buiten te spelen. Ze wilden voetballen en wij gingen lekker mee voetballen. Het was zo leuk dat we de tijd een beetje vergaten en om 20.00 gingen we weer naar binnen. Mijn vriend vroeg een buurman om nog even bij ons iets te komen drinken en ik wou de kinderen meteen naar bed brengen. Zegt mijn vriend doodleuk dat ze eerst op moeten ruimen. In het kader van het consequent zijn en elkaar niet afvallen had ik dus geen enkele keus meer en moest mee in het opruimverhaal terwijl ik ze het liefst meteen naar bed had gebracht.
Opruimen is hier nog steeds een heel moeizaam verhaal, dus de kinderen weigerden en gingen moeilijk doen. Mijn vriend die de bom had gedropt was inmiddels vrolijk met de buurman aan het praten en liet het verder maar aan mij over
Dus ik werd weer boos op mijn vriend en Job plaste in alle consternatie ook nog even vrolijk in zijn broek.
Om 20.30 waren de kinderen en ik bijna in tranen en was er toch wel een gedeelte opgeruimd. Dus ik vond het best en wilde de kinderen eindelijk naar bed brengen toen mijn vriend vrolijk zei dat nog niet alles opgeruimd was. Ik ontplofte vervolgens en de buurman besloot t wijselijk maar naar huis te gaan.
En nu voel ik me dus hardstikke rot. Ik ben boos op mijn vriend, boos op de kinderen en boos op mezelf.
Ik vind dat opvoeden echt niet leuk! Ik ben er ook echt het type niet voor. Ik wil helemaal geen consequente moeder zijn. Ik vind het heerlijk om lekker inconsequent te zijn. Ik vind opruimen helemaal niet belangrijk. Ik vond opruimen vroeger ook altijd vreselijk en ik voel helemaal met de kinderen mee op dat punt.
En het is al erg genoeg dat ik zelf wel weet dat ik niet zo goed ben in opvoeden, maar voel me ook nog eens extra rot als buitenstaanders me ook zo zien modderen.
quote:*Proest*Op dinsdag 10 juli 2007 19:41 schreef Sugar het volgende:
Nee.
Maar de details leveren soms echt fikse discussies op.
Zo ben ik best een betweter
maar tevens verdiep ik me ook echt in allerlei zaken (voeding, inentingen, veiligheid etc). J doet dat helemaal niet en leunt dus best vaak op mijn mening/kennis. Maar als ik dan eens eigenhandig een beslissing neem zijn de rapen gaar! Dat is soms/vaak erg lastig. We hebben eens een behoorlijke discussie gehad over bijvoeding. Ik ging ervan uit dat Thies gewoon lekker versgemaakt zou gaan eten. J vroeg zich af waarom we geen potjes zouden geven. Pfff, ik snapte werkelijk niet waarom hij in hemelsnaam potjes wilde geven. Pótjes! En hij vond mijn argumenten niet overtuigend genoeg. Nah, uiteindelijk eet Thies toch zelfgemaakt, maar djeeeeezzz.... Ik word af en toe wel eens moe van dergelijk gemuggenzift.
Maar mss is dat ook wel het 'probleem' in onze communicatie wat betreft dit soort dingen. Dat ik bepaalde zaken als details beschouw en er dus niet over nadenk eens te overleggen.
Laatst had Thies 39,5 graden koorts en toen heb ik J opgebeld om te overleggen over al dan niet een paracetamolletje.
Kortom, wij moeten nog wat groeien in onze opvoedingsrollen...
Tja, wij hebben inderdaad moeite met het 1 lijn trekken, ben ik bang. En vooral als het gaat om opruimen. Mijn vriend is strenger dan ik en ik vind het moeilijk om daar in mee te gaan. En af en toe vervloek ik het consequent te moeten zijn.
Ik ben streng opgevoed, in die zin dat ik altijd en eeuwig het belang van anderen voorop moest stellen. Mijn ouders waren altijd bang dat we anderen tot last zouden zijn, terwijl we eigenlijk heel braaf waren.
En ik heb het geerfd, helaas. Dus zit ik er ook altijd op te hameren dat mijn kinderen niemand tot last mogen zijn, dat niemand last hoeft te hebben van mijn keuzes (inclusief de 'keuze' voor kinderen). En als gevolg daarvan laat ik binnenshuis veel meer toe. Mijn vriend is juist buitenshuis veel makkelijker en binnenshuis veel strenger. Lastig, hoor! Les extremes se touchent is voor ons wel van toepassing, maar in het opvoeden wel erg moeilijk.
Ook gaat mijn man rustig naar beneden om midden in de nacht een (of twee, of drie) drinkbekers met water en sap te maken, terwijl ze van mij een glaasje water kunnen krijgen en that is it. 's Morgens hetzelfde: wat mij betreft blijven ze tot half 7 op hun kamer, mijn man gaat rustig om 5 uur 's morgens met ze naar beneden.
Hoeveel gesprekken we hier ook over gehad hebben, we komen er niet uit. Ik heb mijn man daarom ook gezegd dat de nacht nu zijn verantwoordelijkheid is zolang hij niet wat strenger kan zijn, en het lijkt dat hij er mee kan leven.
Manlief heeft nogal eens moeite om na een strijd met Léon de knop om te draaien. Vooral als het vlak voor bedtijd is. Ik vind dat alles voor het slapen gaan opgelost moet zijn. Zo heeft hij een keer gezegd: "Als je dat nog een keer doet, komt papa niet meer boven!"
En ja hoor, daar gingen ze weer met als resultaat dat manlief naar beneden vloog. En tegen mij riep: "Ik ben er klaar mee hoor, ga jij maar verder."
Ja dag! Los het lekker zelf op.
Ik vraag me af wie van de twee nou koppiger is. Uiteindelijk toch naar boven gedirigeerd en hebben ze toch nog de dag goed afgesloten.
Ook zo'n afspraak: Niet 'bekken' op elkaar waar de kinderen bij zijn. Hebben we echt samen afgesproken, was hij het helemaal mee eens. En toch soms lopen zuigen waar die kinderen bij zijn
Dan hou je je in en merkt al tandenknarsend op: "Als de kinderen naar bed zijn.""Ja maar....." En hup gewoon verder gaan hè.
Dus ook hier is het niet altijd pais en vree. Het klinkt allemaal dramatisch, maar ik denk dat iedereen dit wel herkend.
En hier hoor je natuurlijk ook maar 1 kant van het verhaal hè. Ik ben ook geen lieverdje.
Mijn man en ik zijn het bijna altijd eens over de opvoeding. Speelgoed, slapen, wat te doen als Ive 's nachts wakker wordt, wat hij te eten krijgt, bijna het ideale stel.
Al is het nu natuurlijk nog niet zo moeilijk, met een dreumesje.. Behalve, en nu komt een hele grote behalve, de borstvoeding. Daar hebben we ruzies over gehad die zo ver gingen dat ik een rondje moest lopen om af te koelen (en hem niet aan te vliegen). Tot Ive 6 maanden was ging het goed, hij was het er mee eens dat Ive volledig borstvoeding kreeg. Maar daarna vond hij dat het maar eens afgelopen moest zijn. En daar was ik het niet mee eens. Dat heeft heel veel stress opgeleverd en pas toen Ive na 9 maanden nog maar 3x borstvoeding per dag kreeg ('s avonds, 's nachts en 's ochtends) kwam er op dit punt weer rust in de tent. Al kunnen we het er nog steeds niet over hebben. Dat gaat nog wat worden bij een volgende.
Ik denk dat we dan nog voor de zwangerschap een schema en contract moeten opstellen ofzo... En Dutchie, klinkt helemaal niet dramatisch, hoor. Vind ik dan. Gewoon herkenbaar én lastig.De zorg voor kinderen brengt zoveel extra beslissinkjes met zich mee, dat moet je als ouders helemaal samen ontdekken en invullen. Vooraf niet in te schatten eigenlijk.
Cattie, dat lijkt me moeilijk, als er op een groter punt wel echt een conlfict is. Goed dat jullie er nu in elk geval wel mee kunnen leven, praten hoeft misschien ook niet.
quote:Op dinsdag 10 juli 2007 21:01 schreef dutchie het volgende:
Ook zo'n afspraak: Niet 'bekken' op elkaar waar de kinderen bij zijn. Hebben we echt samen afgesproken, was hij het helemaal mee eens. En toch soms lopen zuigen waar die kinderen bij zijn
"Ja maar....." En hup gewoon verder gaan hè.
Dus ook hier is het niet altijd pais en vree. Het klinkt allemaal dramatisch, maar ik denk dat iedereen dit wel herkend.
En hier hoor je natuurlijk ook maar 1 kant van het verhaal hè. Ik ben ook geen lieverdje.
Ik geloof dat ik hier ook heel goed kan zuigen.
En kozakkenman ook
Die weet nog wel eens te ontploffen en ik dan maar sissen dat ik dat -nietttttt- wil Ik geloof dat we wel een tempramentvol stel zijn.
Het eerste jaar moesten we wel echt wennen aan elkaar als ouder. Nu is alles lekker op z'n plaats gevallen.
quote:Ah, er is dus nog hoop!Op dinsdag 10 juli 2007 21:11 schreef Lishe het volgende:
Het eerste jaar moesten we wel echt wennen aan elkaar als ouder. Nu is alles lekker op z'n plaats gevallen.
Herkenbaar, Lishe. Ben heel benieuwd hoe het gaat zijn dan straks. quote:Haha ja dat herken ik wel.Op dinsdag 10 juli 2007 21:17 schreef Lishe het volgende:
Ja echt hoor. Die eerste onzekere periode, krampjes enzo... Voor mij genoeg om woest te worden op wederhelft. Gewoon, omdat hij er was. (En niet deed wat ik wilde.)
En Kevin kan niet tegen troep enzo. Maar ik laat Mikael 's avonds wel zelf eten. Hij moet het toch leren, dan moet Kevin maar niet kijken
quote:Dat idee heb ik ook (niet over MikaelOp dinsdag 10 juli 2007 21:38 schreef MeNicole het volgende:
Maar het is gewoon een feit dat ik Mikael beter ken dan Kevin.
, maar over Thies. 
), maar J bestrijdt dat. Ik breng veel meer tijd met Thies door.quote:Dat hoef ik dus écht niet te doen.Ik grijp dan wel ff in om te zeggen hoe Kevin het dan het beste kan doen in het voordeel voor Mikael.
Laatst wilde Thies zijn fles niet bij J.
"Schat, hij drinkt niet, wat zou er aan de hand zijn
"* voel even aan de fles. "Nou, Thies vindt de fles lekkerder als hij niet koud is... "
Tuurlijk, koude flessen kunnen niet en als het kindje anderszijds echt in paniek raakt kan ik me ook nog voorstellen dat je ingrijpt, maar verder... Ik hoop toch dat ik me wat dat betreft een beetje in zal kunnen houden want ik weer nu al dat ik daar ook best heel erg ik kan zijn, dat dingen beter zus-of-zo kunnen. Maar als het voor het kindje niet heel veel uit maakt hoop ik wel dat ik dat los kan laten straks.
We hebben het wel vaak over dingetjes en we zijn het eigenlijk altijd wel eens
Wat wel heel dubbel is, is dat ik het niet kan uitstaan als hij zegt (bijvoorbeeld) laat hem nu maar even huilen hoor"..ook al heb ik dat 5 minuten eerder zelf al gedacht
Maar ach, uiteindelijk loopt ie dan als eerste naar Dean zijn kamertje om hem te troosten dus..
Ik probeer er wel op te letten dat ik hem ook dingen gewoon op zijn manier laat doen, ook al zou ik het zelf anders doen, we hoeven geen kloon van elkaar te zijn en hij heeft ook het recht zijn eigen gewoontes met zijn zoon te krijgen
Soms houd ik dus ook bewust mijn mond en wie weet leer IK ook nog wat (ook al ken ik mijn mannetje natuurlijk OOK veel beter net als jullie
).[ Bericht 1% gewijzigd door Vivi op 10-07-2007 22:12:36 ]
quote:Dit dus iddOp dinsdag 10 juli 2007 21:59 schreef Brighteyes het volgende:
Maar ehm... Dit is dus ook precies wat ik bij die vrienden van mij zag gebeuren, en natuurlijk 'kent' de (vaker) thuisblijvende ouder het kindje beter dan de andere ouder, maar ik vond dat, juist door dit soort dingetjes, dat het nog eens extra benadrukt werd en dat vond ik echt een beetje pijnlijk om te zien en soms gewoon ronduit sneu voor de vader.
Tuurlijk, koude flessen kunnen niet en als het kindje anderszijds echt in paniek raakt kan ik me ook nog voorstellen dat je ingrijpt, maar verder... Ik hoop toch dat ik me wat dat betreft een beetje in zal kunnen houden want ik weer nu al dat ik daar ook best heel erg ik kan zijn, dat dingen beter zus-of-zo kunnen. Maar als het voor het kindje niet heel veel uit maakt hoop ik wel dat ik dat los kan laten straks.
quote:Precies dat bedoelde ik idd. Ik heb er sowieso al wel een handje van dat mijn manier beter is dan de zijne en ik wil eigenlijk voorkomen dat ik dat nog eens extra doorvoer straks.Op dinsdag 10 juli 2007 22:01 schreef Vivi het volgende:
[...]
Ik probeer er wel op te letten dat ik hem ook dingen gewoon op zijn manier laat doen, ook al zou ik het zelf anders doen, we hoeven geen kloon van elkaar te zijn en hij heeft ook het recht zijn eeigen gewoontes met zijn zoon te krijgen
Soms houd ik dus ook bewust mijn mond en wie weet leer IK ook nog wat (ook al ken ik mijn mannetje natuurlijk OOK veel beter net als jullie
dat vind ik dan ook wel weer lief 
Dan ben ik al helemaal bezig om iets op een bepaalde manier te doen en staat hij me glazig aan te kijken en weet van niks. En ik snap dan weer niet dat hij van niks weet: 'We hadden toch afgesproken dat we het zus of zo gingen doen?'
Gelukkig komt het meestal wel goed en zitten we redeljik op 1 lijn. En we praten ook best veel over hoe we dingen willen. Ik ben meestal wel wat strenger dan hij. maar zoals Jessie al zei: het is logisch dat je van je moeder soms andere dingen mag dan van je vader
Sommige spelregels hebben wij hier van te voren kunnen oefenen met de hond. Over hoe met elkaar om te gaan dan. Bv. het consequent zijn en 1 persoon tegelijk het woord laten voeren. Dat zit er hier echt ingebakken. Waar we het nog moeilijk mee kunnen gaan krijgen is het gegeven dat wij nu nog ter plekke overleggen met elkaar, in het bijzijn van de kinderen. Onze potjes hebben nu gelukkig nog kleine oren en zijn nog niet zo geraffineerd, maar daar moeten we nog wel wat op zien te vinden. Anders vrees ik toch een opkomst van terreur. Ach, er zitten wel meer zwakke plekken in onze
herkenbaar ik kom er nog op terug quote:In den beginne zaten jullie tegelijk de hond suf te l*llen???Op dinsdag 10 juli 2007 22:29 schreef Smirre het volgende:
Sommige spelregels hebben wij hier van te voren kunnen oefenen met de hond. Over hoe met elkaar om te gaan dan. Bv. het consequent zijn en 1 persoon tegelijk het woord laten voeren. Dat zit er hier echt ingebakken.
Duzzz... dit is het toppic waar ik heerlijk mijn man af kan zeiken? Goed initiatief!
Als hij nou eens begint met op de afgesproken tijd thuis te komen op momenten dat ik het heeeeelemaal gehad heb met de kids...
quote:Nou, met onze hond ben ik snel uitgepraat, hoor.Op dinsdag 10 juli 2007 22:43 schreef Mammietje het volgende:
[..]
In den beginne zaten jullie tegelijk de hond suf te l*llen???
Duzzz... dit is het toppic waar ik heerlijk mijn man af kan zeiken? Goed initiatief!
Als hij nou eens begint met op de afgesproken tijd thuis te komen op momenten dat ik het heeeeelemaal gehad heb met de kids...
Het ging er mij dus om dat de één het soms beter denkt te weten dan de ander en zich er dan mee gaat bemoeien. Maar mijn vriend en ik zitten tot nu toe echt op 1 lijn. Ik ben benieuwd hoe dat in de toekomst gaat zijn.
Wat hier gezegd wordt: ik ken mijn kind beter. Ik had dat gevoel de eerste 3 maanden heel erg.
Mijn vriend was ook zo van, jij kent hem het best dus vertel maar wat ik moet doen.
Ik vind dat juist vervelend om elke keer in te grijpen en ik wil dat hij hem net zo goed leert kennen als ik. Ik liet hem vaak lekker zijn gang gaan met Damian en het hem zelf uitvogelen. Inmiddels kennen we hem ongeveer even goed en dat terwijl mijn vriend Damian een stuk minder ziet.
Als we haast hebben of Damian is erg huilerig/vervelend geeft ik nog wel eens wat aanwijzigingen.
quote:Klinkt misschien wel hard maar het is gewoon zo dat diegene die het meeste thuis is toch een eigen ritme en eigen manier van "werken" erop na houdt. Kleintje gaat daar wel aan wennen en is het voor de andere ouder niet altijd even makkelijkOp woensdag 11 juli 2007 00:12 schreef jellyrose het volgende:
Het lijkt mij dus echt vreselijk dat manlief mij straks gaat vertellen: "ja, maar ik ken blobster beter dan jij" omdat hij de thuisblijvende ouder is in ons geval.. ik zal wel een emo-bui hebben, maar krijg er nu al bijna tranen van in m'n ogen
quote:Dat bedoelde ik idd. Ik vind het zo sneu hoewel het vast wel een beetje waar is.Op woensdag 11 juli 2007 00:12 schreef jellyrose het volgende:
Het lijkt mij dus echt vreselijk dat manlief mij straks gaat vertellen: "ja, maar ik ken blobster beter dan jij" omdat hij de thuisblijvende ouder is in ons geval.. ik zal wel een emo-bui hebben, maar krijg er nu al bijna tranen van in m'n ogen
en verder denk ik dat je ook niet al te krampachtig moet zijn met dat 1 lijn willen trekken, kinderen mogen best leren dat ook volwassenen kunnen verschillen van mening, toch?
[ Bericht 21% gewijzigd door bixister op 11-07-2007 09:29:49 ]
Of alleen al met aankleden. Wat ze aan moet, tshirt, lange mouw? Welke soort romper etc. Dat moet ik altijd beslissen van Djeez, omdat ik het normaal ook doe. Dus in het weekend ook. Vind ik niet altijd leuk, hij mag het ook weleens doen.
En laten huilen bi het naar bed gaan. Hij wil haar er dan snel weer uithalen en ik niet. Hij moppert dan ook snel, laat maar weer zitten, dit word hem niet. Ik wil tv kijken, haal dr maar weer uit.
Ik zeg van niet, meestal duurt het 10-15-20 minuten voordat ze in slaap valt. Djeez vind het dan niet leuk om af en toe naar dr toe te gaan, speentje, aaitje etc.
Beetje warrig misschien.
quote:Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lulligOp woensdag 11 juli 2007 08:43 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Dat bedoelde ik idd. Ik vind het zo sneu hoewel het vast wel een beetje waar is.
(ik hoop dan ook dat ie het nooit zo zou zeggen..)quote:Maar het hoef het niet hoor en ik vind dat je je partner ook best mag vertellen dat je dat niet leuk vind als het zo zou gebeuren.Op woensdag 11 juli 2007 10:28 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lullig
Ik ben ook verreweg het meeste thuis met Ronja, het maar als M. iets met haar doet wat in mijn ogen handiger kan dan slik ik het in tenzij het levensbedreigende gevolgen zou hebben
Datg kost soms best wat moeite want ik weet dat ik een enorme controlfreak kan zijn maar inmiddels heb ik gemerkt dat het (voor ons in ieder geval) eigenlijk geen verschil maakt.So what als het een keer anders gaat voor Ronja?
Ronja is net zo goed M.'s kind als mijn kind en ze houdt er echt niets aan over als haar vader haar een keer op een andere manier in bed legt. Als ze dan zou gaan huilen, en M. zou vragen waarom ze huilt dan leg ik het uit. Maar ik ga hem toch echt niet op zijn vingers tikken
Soms staan we niet op 1 lijn en zelfs Zoë heeft dat al opgemerkt zo brengt papa haar dus elke avond naar bed. Wat ik erg goed vindt samen tijd doorbrengen met zijn 2, ik ben nl gewoon veel strenger dan
daar heeft zij gewoon der vingertje al op weten te leggen. quote:Ik zou hem gewoon nu alvast vertellen van dat je dat hier las en dat je dat echt zo erg vond om te lezen...Op woensdag 11 juli 2007 10:28 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lullig
Kan hij er iig alvast een beetje rekening mee houden mocht het bij hem ook toe slaan.
Owlet, idd hoop ik dat ik die zelfbeheersing heb straks. Zolang het niet levensbedreigend is, is er toch niks aan de hand. Een kind is best heel flexibel zegt men toch altijd.
Maar dan zeg ik niks en laat Ik Kevin mooi aankloten. Maar dan jeuken mijn handen echt wel hoor
Maar over opvoeding zijn we denk ik ook wel heel verschillend. Ik vind dat Mikael met eten lekker mag smeren, hij moet toch zelf leren eten en dat gaat nou eenmaal niet meteen met mes en vork
Kevin vind dat Mikael nog gevoerd moet worden en straks als ie wat ouder is zelf kan eten. Hij snapt niet helemaal dat het dan een smeerboel word Maar in dat soort dingen krijg ik wel mijn zin. Mikael en ik kunnen er niks aan doen dat papa niet tegen troep kan.Dus papa komt zo lekker thuis tussen 2 op de kop gegooide speelgoed dozen en duplo
quote:Van een kind wordt je dus idd geduldiger. Met je man.Op woensdag 11 juli 2007 11:03 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik zou hem gewoon nu alvast vertellen van dat je dat hier las en dat je dat echt zo erg vond om te lezen...
Kan hij er iig alvast een beetje rekening mee houden mocht het bij hem ook toe slaan.
Owlet, idd hoop ik dat ik die zelfbeheersing heb straks. Zolang het niet levensbedreigend is, is er toch niks aan de hand. Een kind is best heel flexibel zegt men toch altijd.
Bij Fleur is het juist anders. Daar ben ik wat vrijer mee en als ik twijfel zeg ik altijd vraag maar aan papa. Waarbij ik dus in feite zeg: als het van papa mag, dan mag het van mama ook.
De basisregels liggen hier vast, maar ik merk dat ik soms meer regels heb dan dat F. kent. Dit werkt dus verwarrend en daar spreekt ie me gelukkig ook op aan. Dan leg ik soms niet op de juiste manier uit waarom ik vind dat het zo moet.
De ongeschreven regel die ik heb dat ze na het eten niet meer buiten mag spelen, is er eentje waar F. nog niet van op de hoogte is. Reden voor mij om deze in te stellen is dat ze anders weer helemaal hyper wordt en moeilijk gaat slapen. Maar, dat moet ik hem nog even uitleggen. Het liefst voor dit weekend als het weer mega mooi weer wordt.
Ruziemaken proberen we niet te doen, maar er zijn momenten dat ik dingen zeg die iets te hard overkomen dat moet dan wel uitgesproken worden.
Iemand gaf het voorbeeld van naar bed brengen. Fleur wil dan inderdaad ook wel eens nukkig zijn. En dan kan F. ook zeggen: Ik ga naar benenden. Je zoekt het maar uit.
Ik heb dan gelukkig alles wat vooraf ging meegekregen (Fleur kan goed gillen en schreeuwen) dus dan ga ik wel naar d'r toe. Kalmeer d'r en zorg dat ze voordat ze gaat slapen nog naar benenden gaat om het goed te maken. Boos naar bed dan kan hier dus gewoon echt niet.
En dan is het zó moeilijk om er niet iets van te zeggen (of sissen of grommen)... Maar ik probeer, ik probeer. quote:Ik sis en grom dan buiten oorbereik. Meestal is dat in de keuken met een kop koffie in mijn hand. Grrrrrrrmmmbllll.Op woensdag 11 juli 2007 12:56 schreef Sugar het volgende:
Ik ben het heel erg met jessie, bix en maneki eens dat je natuurlijk niet alles hetzelfde hoeft te doen. Dat vind ik inderdaad ook juist leuk, dat we elkaar aanvullen in onze manieren van opvoeden of reageren. Maar juist bij die driftbui-dingetjes of het moeten overtuigen (dat ze echt weer uit bad moet, bijvoorbeeld), vind ik mijn aanpak gewoon veeeeeeeeeeel beter.
maar natuurlijk hebben wij ook wel onze meningsverschillen of dat ik denk "nééé, niet nu op de strenge toer gaan, dat gaat helemaal niet werken nu." maar ja, dan is 't meestal al geschied dus ga ik me er niet meer mee bemoeien. wel hebben we 't er dan soms 's avonds nog wel even over. oh en kleding uitzoeken doe ik meestal ook hier hoor ingrid. ben ik gewoon beter in, en ik vind 't leuker, hecht er meer waarde aan, etc.
. wel/niet laten huilen dilemma's komen me ook wel bekend voor. meestal is degene die het het eerst niet meer trekt (om het gehuil aan te horen) ook degene die ernaar toe gaat. maar juist ook wel eens de ander omdat die ziet dat die eerste er sowieso even doorheen zit. gaat gewoon meestal allemaal wel redelijk in overleg hier. (blehgk klinkt wel wat erg klef he!
)quote:Op woensdag 11 juli 2007 13:11 schreef bixister het volgende:
of dat ik denk "nééé, niet nu op de strenge toer gaan, dat gaat helemaal niet werken nu." maar ja, dan is 't meestal al geschied dus ga ik me er niet meer mee bemoeien. wel hebben we 't er dan soms 's avonds nog wel even over.
En ook over dat opruimen. Papa kan niet tegen rommel en loopt de halve dag zelf op te ruimen, bij mij mag het best een rommeltje worden, en als we iets anders gaan doen kan ik heel geduldig wachten tot Sven alles opgeruimd heeft. (Hij ruimt nooit op zegt L. dan .... nee, gek he, bij mij wel
)En ik blijf het een voordeel vinden dat maandag papadag is hier, kunnen ze lekker ongestoord hun gang gaan samen.
Ik vind dat we het wel goed doen, ik krijg iig regelmatig complimenten over Emma.
En kleding uitzoeken, Mike vroeg de eerste maanden 'wat moet ze aan' dan zei ik 'kleren'. Nu pakt hij zelf wat uit de kast of we overleggen even bvb als het raar weer is of een bijzondere dag.
Waar ik me wel "zorgen" over maak is als Demi wat ouder is en meer vrijheid gaat verlangen, ben bang dat mijn man daar meer moeite mee zal hebben dan dat ik dat heb.
quote:J zegt dat hij bijna niet kan wachten tot ik weer aan het werk ben.Op woensdag 11 juli 2007 13:27 schreef easy-going het volgende:
En ik blijf het een voordeel vinden dat maandag papadag is hier, kunnen ze lekker ongestoord hun gang gaan samen.
Dan heeft hij ook weer mannendag!
Ik denk dat het bij hem ook een stuk gemakzucht is. Dat ik het allemaal wel regel, en dingen uitzoek enzo. Maar keerzijde van het zich laten aanleunen is wel dat ik er dus af en toe niet aan denk om iets te overleggen, of er iig vanuit ga dat hij het wel best zal vinden. En dát vind ik niet altijd eerlijk. Als het hem uitkomt is het allemaal wel best dat ik het voortouw neem, maar als hij zich gepasseerd voelt krijg ik dat voor mijn voeten geworpen. Dan kunnen we ineens zo'n principiële discussie hebben omdat J zich wil laten gelden. Maar goed, ik ben me ervan bewust dat ik een betweter kan zijn en dat hij zich wel eens in zijn eergevoel aangetast voelt, dus dan anticipeer ik er zo veel mogelijk op.
Wat ik merk is dat Demi dat helemaal geweldig vindt, ik had van de te voren verwacht dat ik toch wel jaloers zou worden maar vreemd genoeg is dat niet.
Demi is gewoonweg een papa's kindje en dat vind ik juist wel aandoenlijk.
Maar papa is ook wat makkelijker dan ik ben, maar daar laat ik hem vrij in, het is immers hun dag.
quote:je realiseert je pas echt hoe lullig dat klinkt als een schoolmeester of juf dat straks tegen jou zegt "ik maak uw kind iedere dag zoveel uur mee ..." dan denk je zelf "Het GORE lef, kom hier, arrogante zelfingenomen eikel, wie denk je wel dat je bent, je bent een fucking schoolmeester, pissebed, je hebt pabo gedaan, pabo, jeweetwel waar ze niet kunnen rekenen, nageboorte| .... nu ja, dat denk je dan, hè, je zegt het niet, want je kind moet daar nog de komende jaren op school, en het liefst ieder jaar overOp woensdag 11 juli 2007 10:28 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lullig
wnb het 1 lijn trekken, ik trek altijd 1 lijn met mezelf, zo ideaal
Net wat Bix zegt, het is niet zo erg om het niet altijd eens te zijn. Als je dan maar wel die ander zijn ding laat doen op zijn manier. Nu ben ik zelf ook wel vrij makkelijk, het hoeft van mij niet per se op mijn manier, en Max is net zo. Het zal ook wel helpen dat we er inmiddels al eentje aan de maatschappij hebben afgeleverd. Dan zie je dat het met alle drama's en alles wat je misschien verkeerd doet uiteindelijk toch wel goedkomt, dat maakt het nu allemaal een stuk rustiger voor ons. Het hoeft allemaal niet zo perfect en er zijn ontzettend veel manieren om iets te doen, daar zijn we allebei gelukkig vrij makkelijk in.
quote:Dat kan ik binnenkort ook lekker doenOp woensdag 11 juli 2007 13:56 schreef milagro het volgende:
wnb het 1 lijn trekken, ik trek altijd 1 lijn met mezelf, zo ideaal
Inmiddels word ik daar niet goed van, dus ik zeg hem dat hij ze nu steeds terug moet sturen naar mij ZONDER iets toe te zeggen. Hij werkt, ik ben thuis, en niet anders. Dus de kinderen luisteren ook naar mijn regels. Klinkt hard zo, maar hij bemoeit zicht zo weinig met de opvoeding dat het ook écht mijn regels zijn.
Gelukkig zitten we wel op één lijn v.w.b. normen en waarden. En dat vind ik belangrijk. Hij steunt me ook als ik iets moet verbieden/straffen terwijl hij er toevallig bij is.
Als hij het niet eens is, of andersom dan bespreken we dat achteraf en dat gaat altijd in goede vrede.
quote:wat zeg je dat onaardigOp woensdag 11 juli 2007 17:50 schreef Tan het volgende:
Die lijn is hier niet echt te bekennen en daar maken de kinderen ook grof misbruik van. Helaas werkt mijn vriend in een zaak aan huis dus als ik iets niet heb toegezegd/heb verboden, proberen ze het heel stiekem en schijnheilig bij hem. Hij is vaak druk en afwezig en dan zegt hij iets toe voordat hij er erg in heeft wat hij precies heeft toegezegd.
Inmiddels word ik daar niet goed van, dus ik zeg hem dat hij ze nu steeds terug moet sturen naar mij ZONDER iets toe te zeggen. Hij werkt, ik ben thuis, en niet anders. Dus de kinderen luisteren ook naar mijn regels. Klinkt hard zo, maar hij bemoeit zicht zo weinig met de opvoeding dat het ook écht mijn regels zijn.
Gelukkig zitten we wel op één lijn v.w.b. normen en waarden. En dat vind ik belangrijk. Hij steunt me ook als ik iets moet verbieden/straffen terwijl hij er toevallig bij is.
Als hij het niet eens is, of andersom dan bespreken we dat achteraf en dat gaat altijd in goede vrede.
.....stiekem en schijnheilig Wij voeren ongeveer even veel uit
, maar in het ontwikkelen van de strategie ben ik eigenlijk altijd de initiator. Mijn man heeft er dan vaak nog niet over nagedacht, terwijl ik er dan mijn gedachten al wel over heb laten gaan en het onderwerp aansnijd. Bij mijn zus is dat juist precies andersom; haar vriend verdiept zich erg in allerlei dingen. Hoe is dat bij jullie verdeeld?
Dit geldt niet alleen voor de opvoeding maar voor veel dingen besef ik nu. Hmmm, controlfreakje misschien
Paradijsvogel, heb je over dit onderwerp nog gesproken op het cb laatst? Ik las dat je twijfelde of je dat wilde doen namelijk.
quote:Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die dat hebben (gehad).Op woensdag 11 juli 2007 17:58 schreef Ladybos het volgende:
Herkenbaar topic :-) MrBos en ik zijn in veel dingen elkaars tegenpolen dus ook in de opvoeding/verzorging botst dat nog wel eens. Ook zijn we allebei perfectionistisch dus dat maakt dat we behoorlijk op elkaars vingers kijken. En dan zijn we ook nog eens allebei de hele dag thuis. Het gaat wel steeds beter maar in het begin konden we elkaar af en toe wel 'vermoorden'. Wat mij opviel was dat dat meestal 's nachts was (want: uitgeput door slaapgebrek reageer je feller) en dat het meteen zo heftig was/is, zo van 'Blijf van m'n kind'. Soort oergevoel als je denkt dat de ander iets heel erg fout doet. En dan heb ik het niet over welke kleur sokken maar over dingen als wel of niet dwingen tot eten, wel of niet slaan, wel of niet in eigen bedje laten slapen.
Bedankt voor de link naar dit topic Sugar, n.a.v. mijn reactie:
Hier over en weer gemopper op elkaar... Een eigenwijze vent die niks van me aan wil nemen. Die ondanks al mn argumenten roept: ik doe het toch gewoon op mijn manier. Waardoor ik dan weer denk: dan doe ik het zelf wel. Laat maar!
Misschien moet ik het meer loslaten... Blegh.
Ik ga maar eens even verder lezen en dan zorgen dat ik wat afleiding krijg, want anders kan ik hier de hele dag over gaan piekeren en daar wordt ik sowieso niet blijer van.
Toch willen we allebei het beste voor Thies, dat moet ik voor ogen houden. Wellicht helpt het als jij dat ook doet. Jouw man wil ook het beste voor Mirte, net als jij. Bovendien is het zo dat vrouwen over het algemeen meer lezen over opvoeding dan mannen. Dat maakt dat je het voelt alsof je de wijsheid in pacht hebt. Ik voel dat wél zo tenminste!
Plus ik kan ook nogal eens betweterig uit de hoek komen, hetgeen ook niet bevorderlijk is voor de situatie.Echt, loslaten is moeilijk maar wél belangrijk. Bekijk voor jezelf wat er écht onoverkomelijk is en bespreek dat op een rustig moment met je man. Dingen die niet de hoogste prioriteit hebben voor jou kun je dan mss makkelijker aan hem overlaten, op zijn manier. En soms he, zul je nog eens versteld staan dat een andere manier dan de jouwe eigenlijk niet eens zo slecht is... Oftewel, soms zul je zelfs een manier van je man overnemen...
Veel sterkte...
Ik had helemaal nooit meer aan dit topic gedacht, maar waar ik zo bang voor was (als zeg maar de 'papa' bij ons thuis) is helemaal niet aan de orde.. integendeel zelfs, ik ben (of nou ja, vind mezelf) absoluut gelijkwaardig aan manlief qua zorg capaciteiten / kennis enzo, en
Gelukkig gaat het bij ons tot nog toe heel erg goed, de enige echte klacht die ik heb is dat ik vind dat manlief wel wat meer mag letten op de outfits die hij Ethan aantrekt en wat vaker mag wassen (soms grijp ik opeens in een kletsnat spuugdoekje wat op de commode ligt... yuck..) 
Nijna
Lastige situatie, maar wat Moonah zegt: jullie willen allebei het beste voor Mirte - ik denk dat als je dat blijft onthouden het makkelijker is om het eens aan te kaarten bij je man, gewoon op een heel eerlijke open manier en niet gelijk de aanval of juist verdediging in te schieten. Sterkte ermee.
.Wij zijn allebei ontzettend eigenwijs en dat helpt ook niet altijd mee zeg maar... Want ik zeg wel dat hij eigenwijs is, ik ben het zelf ook
.Ik voelde me vanmorgen ook ff helemaal blegh en dan lijkt alles sowieso vaak wel 10 keer zo erg
.Heb een stuk zitten schrijven vanmiddag, misschien dat maar eens laten lezen aan lief...
Idd, we willen allebei het beste, dat weet ik ook wel. Maar soms (lees: vaak) denk ik het inderdaad beter te weten
. En het is moeilijk om niet af en toe toch even een opmerking ertussen te gooien. Zeker als je zelf eigenlijk wel zeker weet dat jij het beter weet En een tip voor de vrouwen met mannen die rare outfits bij elkaar zoeken: Ik hang de kleertjes per setje op de hangertjes, dus inclusief de romper en evt. maillot. Dan kan hij hooguit een te dun broekje aantrekken als het koud is maar het setje past tenminste bij elkaar
Scheelt hier een hoop ergernis en ik vind het nog leuk om te doen ook..