Eén lijn trekken in de opvoeding

Het lijkt mij dus echt vreselijk dat manlief mij straks gaat vertellen: "ja, maar ik ken blobster beter dan jij" omdat hij de thuisblijvende ouder is in ons geval.. ik zal wel een emo-bui hebben, maar krijg er nu al bijna tranen van in m'n ogen

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 00:12 schreef jellyrose het volgende:
Het lijkt mij dus echt vreselijk dat manlief mij straks gaat vertellen: "ja, maar ik ken blobster beter dan jij" omdat hij de thuisblijvende ouder is in ons geval.. ik zal wel een emo-bui hebben, maar krijg er nu al bijna tranen van in m'n ogen

Klinkt misschien wel hard maar het is gewoon zo dat diegene die het meeste thuis is toch een eigen ritme en eigen manier van "werken" erop na houdt. Kleintje gaat daar wel aan wennen en is het voor de andere ouder niet altijd even makkelijk

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 00:12 schreef jellyrose het volgende:
Het lijkt mij dus echt vreselijk dat manlief mij straks gaat vertellen: "ja, maar ik ken blobster beter dan jij" omdat hij de thuisblijvende ouder is in ons geval.. ik zal wel een emo-bui hebben, maar krijg er nu al bijna tranen van in m'n ogen

Dat bedoelde ik idd. Ik vind het zo sneu hoewel het vast wel een beetje waar is.

je kunt elkaar ook aanvullen, het hoeft niet per se negatief te zijn als je verschillende dingen weet/doet over/met je kind. ik vind 't vooral wel leuk dat G z'n eigen aanpak heeft. we zitten grotendeels wel op 1 lijn hoor, dus misschien heb ik wel wat makkelijk praten. verder is G geloof ik ook wel erg flexibel als ik dingen anders wil.

en verder denk ik dat je ook niet al te krampachtig moet zijn met dat 1 lijn willen trekken, kinderen mogen best leren dat ook volwassenen kunnen verschillen van mening, toch?

[ Bericht 21% gewijzigd door bixister op 11-07-2007 09:29:49 ]

Daar ben ik het helemaal mee eens. je bent 2 verschillende personen, elk met een eigen achtergrond en opvoeding dus het is logisch dat je het niet voor de volle 100% met elkaar eens bent. Zolang je elkaars gezag niet ondermijnt denk ik dat het wel losloopt

Soms wel herkenbaar. Iig in de zin van ik ben altijd thuis met Kim en maak haar dus het meeste mee. Ik weet dus vaak snel wat ze wil, of waarom ze huilt ed.
Of alleen al met aankleden. Wat ze aan moet, tshirt, lange mouw? Welke soort romper etc. Dat moet ik altijd beslissen van Djeez, omdat ik het normaal ook doe. Dus in het weekend ook. Vind ik niet altijd leuk, hij mag het ook weleens doen.

En laten huilen bi het naar bed gaan. Hij wil haar er dan snel weer uithalen en ik niet. Hij moppert dan ook snel, laat maar weer zitten, dit word hem niet. Ik wil tv kijken, haal dr maar weer uit.
Ik zeg van niet, meestal duurt het 10-15-20 minuten voordat ze in slaap valt. Djeez vind het dan niet leuk om af en toe naar dr toe te gaan, speentje, aaitje etc.

Beetje warrig misschien.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 08:43 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Dat bedoelde ik idd. Ik vind het zo sneu hoewel het vast wel een beetje waar is.

Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lullig (ik hoop dan ook dat ie het nooit zo zou zeggen..)

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 10:28 schreef jellyrose het volgende:

[..]

Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lullig (ik hoop dan ook dat ie het nooit zo zou zeggen..)

Maar het hoef het niet hoor en ik vind dat je je partner ook best mag vertellen dat je dat niet leuk vind als het zo zou gebeuren.
Ik ben ook verreweg het meeste thuis met Ronja, het maar als M. iets met haar doet wat in mijn ogen handiger kan dan slik ik het in tenzij het levensbedreigende gevolgen zou hebben Datg kost soms best wat moeite want ik weet dat ik een enorme controlfreak kan zijn maar inmiddels heb ik gemerkt dat het (voor ons in ieder geval) eigenlijk geen verschil maakt.
So what als het een keer anders gaat voor Ronja?
Ronja is net zo goed M.'s kind als mijn kind en ze houdt er echt niets aan over als haar vader haar een keer op een andere manier in bed legt. Als ze dan zou gaan huilen, en M. zou vragen waarom ze huilt dan leg ik het uit. Maar ik ga hem toch echt niet op zijn vingers tikken

Hoe vaak als ik in het begin wel niet gedacht heb geef dat kind maar hier

Soms staan we niet op 1 lijn en zelfs Zoë heeft dat al opgemerkt zo brengt papa haar dus elke avond naar bed. Wat ik erg goed vindt samen tijd doorbrengen met zijn 2, ik ben nl gewoon veel strenger dan daar heeft zij gewoon der vingertje al op weten te leggen.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 10:28 schreef jellyrose het volgende:

[..]

Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lullig (ik hoop dan ook dat ie het nooit zo zou zeggen..)

Ik zou hem gewoon nu alvast vertellen van dat je dat hier las en dat je dat echt zo erg vond om te lezen...
Kan hij er iig alvast een beetje rekening mee houden mocht het bij hem ook toe slaan.

Owlet, idd hoop ik dat ik die zelfbeheersing heb straks. Zolang het niet levensbedreigend is, is er toch niks aan de hand. Een kind is best heel flexibel zegt men toch altijd.

Ik denk ook geregeld: He laat mij dat nou maar ff snel doen
Maar dan zeg ik niks en laat Ik Kevin mooi aankloten. Maar dan jeuken mijn handen echt wel hoor
Maar over opvoeding zijn we denk ik ook wel heel verschillend. Ik vind dat Mikael met eten lekker mag smeren, hij moet toch zelf leren eten en dat gaat nou eenmaal niet meteen met mes en vork Kevin vind dat Mikael nog gevoerd moet worden en straks als ie wat ouder is zelf kan eten. Hij snapt niet helemaal dat het dan een smeerboel word Maar in dat soort dingen krijg ik wel mijn zin. Mikael en ik kunnen er niks aan doen dat papa niet tegen troep kan.
_{Dus papa komt zo lekker thuis tussen 2 op de kop gegooide speelgoed dozen en duplo}

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 11:03 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ik zou hem gewoon nu alvast vertellen van dat je dat hier las en dat je dat echt zo erg vond om te lezen...
Kan hij er iig alvast een beetje rekening mee houden mocht het bij hem ook toe slaan.

Owlet, idd hoop ik dat ik die zelfbeheersing heb straks. Zolang het niet levensbedreigend is, is er toch niks aan de hand. Een kind is best heel flexibel zegt men toch altijd.

Van een kind wordt je dus idd geduldiger. Met je man.

Zo veel herkenning. En de zelfdiscipline om niets te zeggen ontbreekt bij mij regelmatig. Ik probeer het dan wel zo subtiel mogelijk te brengen, maar soms ook niet. En dan krijg ik ook en beledigde blik van lief. En terecht. Het is trouwens alleen met Maud. Dus als die ook weer een bepaalde leeftijd heeft.... (als papa kan zeggen of zo) dan kan ik het weer loslaten. Nu, ben ik beschermend naar Maud toe en heb ik het gevoel dat ik het beter weet. En dat terwijl F. me regelmatig verrast met zijn creatieve oplossingen om d'r bijvoorbeeld te laten slapen.

Bij Fleur is het juist anders. Daar ben ik wat vrijer mee en als ik twijfel zeg ik altijd vraag maar aan papa. Waarbij ik dus in feite zeg: als het van papa mag, dan mag het van mama ook.

De basisregels liggen hier vast, maar ik merk dat ik soms meer regels heb dan dat F. kent. Dit werkt dus verwarrend en daar spreekt ie me gelukkig ook op aan. Dan leg ik soms niet op de juiste manier uit waarom ik vind dat het zo moet.

De ongeschreven regel die ik heb dat ze na het eten niet meer buiten mag spelen, is er eentje waar F. nog niet van op de hoogte is. Reden voor mij om deze in te stellen is dat ze anders weer helemaal hyper wordt en moeilijk gaat slapen. Maar, dat moet ik hem nog even uitleggen. Het liefst voor dit weekend als het weer mega mooi weer wordt.

Ruziemaken proberen we niet te doen, maar er zijn momenten dat ik dingen zeg die iets te hard overkomen dat moet dan wel uitgesproken worden.

Iemand gaf het voorbeeld van naar bed brengen. Fleur wil dan inderdaad ook wel eens nukkig zijn. En dan kan F. ook zeggen: Ik ga naar benenden. Je zoekt het maar uit.
Ik heb dan gelukkig alles wat vooraf ging meegekregen (Fleur kan goed gillen en schreeuwen) dus dan ga ik wel naar d'r toe. Kalmeer d'r en zorg dat ze voordat ze gaat slapen nog naar benenden gaat om het goed te maken. Boos naar bed dan kan hier dus gewoon echt niet.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:56 schreef Sugar het volgende:
Ik ben het heel erg met jessie, bix en maneki eens dat je natuurlijk niet alles hetzelfde hoeft te doen. Dat vind ik inderdaad ook juist leuk, dat we elkaar aanvullen in onze manieren van opvoeden of reageren. Maar juist bij die driftbui-dingetjes of het moeten overtuigen (dat ze echt weer uit bad moet, bijvoorbeeld), vind ik mijn aanpak gewoon veeeeeeeeeeel beter. En dan is het zó moeilijk om er niet iets van te zeggen (of sissen of grommen)... Maar ik probeer, ik probeer.

Ik sis en grom dan buiten oorbereik. Meestal is dat in de keuken met een kop koffie in mijn hand. Grrrrrrrmmmbllll.

het verschil is misschien dat ik mijn aanpak op zo'n moment helemaal niet de enige goede vind, en blij ben dat G nog iets anders weet. maar natuurlijk hebben wij ook wel onze meningsverschillen of dat ik denk "nééé, niet nu op de strenge toer gaan, dat gaat helemaal niet werken nu." maar ja, dan is 't meestal al geschied dus ga ik me er niet meer mee bemoeien. wel hebben we 't er dan soms 's avonds nog wel even over.

oh en kleding uitzoeken doe ik meestal ook hier hoor ingrid. ben ik gewoon beter in, en ik vind 't leuker, hecht er meer waarde aan, etc. .

wel/niet laten huilen dilemma's komen me ook wel bekend voor. meestal is degene die het het eerst niet meer trekt (om het gehuil aan te horen) ook degene die ernaar toe gaat. maar juist ook wel eens de ander omdat die ziet dat die eerste er sowieso even doorheen zit. gaat gewoon meestal allemaal wel redelijk in overleg hier. (blehgk klinkt wel wat erg klef he! )

Heel veel herkenning hier

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 13:11 schreef bixister het volgende:
of dat ik denk "nééé, niet nu op de strenge toer gaan, dat gaat helemaal niet werken nu." maar ja, dan is 't meestal al geschied dus ga ik me er niet meer mee bemoeien. wel hebben we 't er dan soms 's avonds nog wel even over.

En ook over dat opruimen. Papa kan niet tegen rommel en loopt de halve dag zelf op te ruimen, bij mij mag het best een rommeltje worden, en als we iets anders gaan doen kan ik heel geduldig wachten tot Sven alles opgeruimd heeft. (Hij ruimt nooit op zegt L. dan .... nee, gek he, bij mij wel )

En ik blijf het een voordeel vinden dat maandag papadag is hier, kunnen ze lekker ongestoord hun gang gaan samen.

Het is bij ons echt een leerproces geweest. Ik moest Emma meer loslaten en vertrouwen op Mike. Voor mij waren veel dingen vanzelfsprekend en voor Mike was alles nieuw. We overleggen veel over wat wel en niet mag en hoe we bepaalde dingen aan willen pakken. Zo hebben we niet lang geleden afgesproken dat degene die Emma corrigeert ook degene is die het afmaakt,dus niet eerst de een nee roepen en dan de ander.Dat lukt nog niet altijd maar we zijn er iig bewust mee bezig.
Ik vind dat we het wel goed doen, ik krijg iig regelmatig complimenten over Emma.
En kleding uitzoeken, Mike vroeg de eerste maanden 'wat moet ze aan' dan zei ik 'kleren'. Nu pakt hij zelf wat uit de kast of we overleggen even bvb als het raar weer is of een bijzondere dag.

Voor nu zijn we het over het algemeen met elkaar eens, we hebben zelden een discussie met betrekking tot opvoeding.
Waar ik me wel "zorgen" over maak is als Demi wat ouder is en meer vrijheid gaat verlangen, ben bang dat mijn man daar meer moeite mee zal hebben dan dat ik dat heb.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 13:27 schreef easy-going het volgende:
En ik blijf het een voordeel vinden dat maandag papadag is hier, kunnen ze lekker ongestoord hun gang gaan samen.

J zegt dat hij bijna niet kan wachten tot ik weer aan het werk ben.
Dan heeft hij ook weer mannendag!

Ik denk dat het bij hem ook een stuk gemakzucht is. Dat ik het allemaal wel regel, en dingen uitzoek enzo. Maar keerzijde van het zich laten aanleunen is wel dat ik er dus af en toe niet aan denk om iets te overleggen, of er iig vanuit ga dat hij het wel best zal vinden. En dát vind ik niet altijd eerlijk. Als het hem uitkomt is het allemaal wel best dat ik het voortouw neem, maar als hij zich gepasseerd voelt krijg ik dat voor mijn voeten geworpen. Dan kunnen we ineens zo'n principiële discussie hebben omdat J zich wil laten gelden. Maar goed, ik ben me ervan bewust dat ik een betweter kan zijn en dat hij zich wel eens in zijn eergevoel aangetast voelt, dus dan anticipeer ik er zo veel mogelijk op.

Zaterdag is Remco's dag, die neemt dan de zorg compleet over, meestal omdat ik dan ook even moet werken.
Wat ik merk is dat Demi dat helemaal geweldig vindt, ik had van de te voren verwacht dat ik toch wel jaloers zou worden maar vreemd genoeg is dat niet.
Demi is gewoonweg een papa's kindje en dat vind ik juist wel aandoenlijk.
Maar papa is ook wat makkelijker dan ik ben, maar daar laat ik hem vrij in, het is immers hun dag.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 10:28 schreef jellyrose het volgende:

[..]

Tja, het is ook wel waar, maar het klinkt gewoon zo lullig (ik hoop dan ook dat ie het nooit zo zou zeggen..)

je realiseert je pas echt hoe lullig dat klinkt als een schoolmeester of juf dat straks tegen jou zegt "ik maak uw kind iedere dag zoveel uur mee ..." dan denk je zelf "Het GORE lef, kom hier, arrogante zelfingenomen eikel, wie denk je wel dat je bent, je bent een fucking schoolmeester, pissebed, je hebt pabo gedaan, pabo, jeweetwel waar ze niet kunnen rekenen, nageboorte| .... nu ja, dat denk je dan, hè, je zegt het niet, want je kind moet daar nog de komende jaren op school, en het liefst ieder jaar over


wnb het 1 lijn trekken, ik trek altijd 1 lijn met mezelf, zo ideaal

Wat ik nog wel moeilijk vind is om mijn mond te houden. Om niet altijd degene te zijn die het initiatief neemtom Emma wat te drinken te geven of een schone luier of de spullen bij elkaar pak voor een dagje weg.

Tja daar heb ik me wel bij neergelegd, dat de taken gewoon een beetje verdeeld zijn. Zo'n tas pakken voor een dagje weg doe ik dus, want ik heb daar nou eenmaal veel meer ervaring mee dus ik weet beter wat ik allemaal moet pakken en waar het ligt.

Net wat Bix zegt, het is niet zo erg om het niet altijd eens te zijn. Als je dan maar wel die ander zijn ding laat doen op zijn manier. Nu ben ik zelf ook wel vrij makkelijk, het hoeft van mij niet per se op mijn manier, en Max is net zo. Het zal ook wel helpen dat we er inmiddels al eentje aan de maatschappij hebben afgeleverd. Dan zie je dat het met alle drama's en alles wat je misschien verkeerd doet uiteindelijk toch wel goedkomt, dat maakt het nu allemaal een stuk rustiger voor ons. Het hoeft allemaal niet zo perfect en er zijn ontzettend veel manieren om iets te doen, daar zijn we allebei gelukkig vrij makkelijk in.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 13:56 schreef milagro het volgende:
wnb het 1 lijn trekken, ik trek altijd 1 lijn met mezelf, zo ideaal

Dat kan ik binnenkort ook lekker doen

Die lijn is hier niet echt te bekennen en daar maken de kinderen ook grof misbruik van. Helaas werkt mijn vriend in een zaak aan huis dus als ik iets niet heb toegezegd/heb verboden, proberen ze het heel stiekem en schijnheilig bij hem. Hij is vaak druk en afwezig en dan zegt hij iets toe voordat hij er erg in heeft wat hij precies heeft toegezegd.

Inmiddels word ik daar niet goed van, dus ik zeg hem dat hij ze nu steeds terug moet sturen naar mij ZONDER iets toe te zeggen. Hij werkt, ik ben thuis, en niet anders. Dus de kinderen luisteren ook naar mijn regels. Klinkt hard zo, maar hij bemoeit zicht zo weinig met de opvoeding dat het ook écht mijn regels zijn.

Gelukkig zitten we wel op één lijn v.w.b. normen en waarden. En dat vind ik belangrijk. Hij steunt me ook als ik iets moet verbieden/straffen terwijl hij er toevallig bij is.
Als hij het niet eens is, of andersom dan bespreken we dat achteraf en dat gaat altijd in goede vrede.

Herkenbaar topic :-) MrBos en ik zijn in veel dingen elkaars tegenpolen dus ook in de opvoeding/verzorging botst dat nog wel eens. Ook zijn we allebei perfectionistisch dus dat maakt dat we behoorlijk op elkaars vingers kijken. En dan zijn we ook nog eens allebei de hele dag thuis. Het gaat wel steeds beter maar in het begin konden we elkaar af en toe wel 'vermoorden'. Wat mij opviel was dat dat meestal 's nachts was (want: uitgeput door slaapgebrek reageer je feller) en dat het meteen zo heftig was/is, zo van 'Blijf van m'n kind'. Soort oergevoel als je denkt dat de ander iets heel erg fout doet. En dan heb ik het niet over welke kleur sokken maar over dingen als wel of niet dwingen tot eten, wel of niet slaan, wel of niet in eigen bedje laten slapen.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 17:50 schreef Tan het volgende:
Die lijn is hier niet echt te bekennen en daar maken de kinderen ook grof misbruik van. Helaas werkt mijn vriend in een zaak aan huis dus als ik iets niet heb toegezegd/heb verboden, proberen ze het heel stiekem en schijnheilig bij hem. Hij is vaak druk en afwezig en dan zegt hij iets toe voordat hij er erg in heeft wat hij precies heeft toegezegd.

Inmiddels word ik daar niet goed van, dus ik zeg hem dat hij ze nu steeds terug moet sturen naar mij ZONDER iets toe te zeggen. Hij werkt, ik ben thuis, en niet anders. Dus de kinderen luisteren ook naar mijn regels. Klinkt hard zo, maar hij bemoeit zicht zo weinig met de opvoeding dat het ook écht mijn regels zijn.

Gelukkig zitten we wel op één lijn v.w.b. normen en waarden. En dat vind ik belangrijk. Hij steunt me ook als ik iets moet verbieden/straffen terwijl hij er toevallig bij is.
Als hij het niet eens is, of andersom dan bespreken we dat achteraf en dat gaat altijd in goede vrede.

wat zeg je dat onaardig .....stiekem en schijnheilig

Ik ben hier ook degene die daar toch wel de voorhand in neem. Dan vraag ik Kevin wat ie ervan vind en heel soms heeft hij ook wel ideeen waar ik helemaal niet aan heb gedacht. Maar meestal probeer ik eerst wat ik denk dat het beste is en als dat niet werk speel ik het door.

Van ons tweetjes ben ik degene die het meeste tijd door brengt met Morgaine. Mijn man is beroeps militair en dus ook vaak weg van huis voor langere periodes. Als we samen thuis zijn dan proberen we samen een oplossing te vinden of er zijn al gewoon regels die ik heb opgesteld en daar wordt dan niet van afgeweken. Bijv. opruimen voor het slapen gaan. Ik ben nachtblind en heb niet de behoefte om 's nachts richting toilet mijn nek te breken over allerlei speelgoed dus ik verwacht dat het of in de speelhoek ligt of in de speelgoedbakken. Morgaine heeft de leeftijd dat ze zelf op kan ruimen en papa weet hoe mama er over denkt. Nog een voorbeeld is dat papa riep van "als je nou niet gaat eten kan je naar bed". Ik heb uitgelegd dat ik het naar bed gaan geen straf moet vinden maar normaal. Dus nu zegt ie dat niet meer en proberen we der op een andere manier aan het eten te krijgen.

Een heel ingewikkeld antwoord van mijn kant op jouw vraag, Sugar. Ik ben in mijn hoofd continue bezig met de opvoeding en verzorging van de kinderen. Oh, wat kan ik daar over malen. Ik heb dus het gevoel dat ik overal voor verantwoordelijk ben en dat alles op mij neerkomt. Maar in de praktijk komt het er eigenlijk op neer dat mijn vriend veel meer doet, want terwijl ik nog aan het malen en piekeren ben, heeft hij al actie ondernomen. Bovendien kom ik tijdens het denken zoveel beren op de weg tegen dat ik uiteindeljk meestal niets doe en hij dus de initiator is.

Ik ben meestal de initiator en tevens degene die het meeste doet. Mijn man geeft wel zijn mening als ik een onderwerp opbreng, maar het is niet iets waar hij veel bij stil staat. Vanwege o.a. mijn interesses en opleiding (denk ik) vertrouwt hij vaak op mijn mening en oordeel.

_{Dit geldt niet alleen voor de opvoeding maar voor veel dingen besef ik nu. Hmmm, controlfreakje misschien}

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 17:58 schreef Ladybos het volgende:
Herkenbaar topic :-) MrBos en ik zijn in veel dingen elkaars tegenpolen dus ook in de opvoeding/verzorging botst dat nog wel eens. Ook zijn we allebei perfectionistisch dus dat maakt dat we behoorlijk op elkaars vingers kijken. En dan zijn we ook nog eens allebei de hele dag thuis. Het gaat wel steeds beter maar in het begin konden we elkaar af en toe wel 'vermoorden'. Wat mij opviel was dat dat meestal 's nachts was (want: uitgeput door slaapgebrek reageer je feller) en dat het meteen zo heftig was/is, zo van 'Blijf van m'n kind'. Soort oergevoel als je denkt dat de ander iets heel erg fout doet. En dan heb ik het niet over welke kleur sokken maar over dingen als wel of niet dwingen tot eten, wel of niet slaan, wel of niet in eigen bedje laten slapen.

Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die dat hebben (gehad).

Bedankt voor de link naar dit topic Sugar, n.a.v. mijn reactie:

Hier over en weer gemopper op elkaar... Een eigenwijze vent die niks van me aan wil nemen. Die ondanks al mn argumenten roept: ik doe het toch gewoon op mijn manier. Waardoor ik dan weer denk: dan doe ik het zelf wel. Laat maar!
Misschien moet ik het meer loslaten... Blegh.
Ik ga maar eens even verder lezen en dan zorgen dat ik wat afleiding krijg, want anders kan ik hier de hele dag over gaan piekeren en daar wordt ik sowieso niet blijer van.

Nijna, lastig he. Ik herken het hoor. Wij hebben er ook erg mee geworsteld, en nóg gaat het niet altijd even makkelijk.
Toch willen we allebei het beste voor Thies, dat moet ik voor ogen houden. Wellicht helpt het als jij dat ook doet. Jouw man wil ook het beste voor Mirte, net als jij. Bovendien is het zo dat vrouwen over het algemeen meer lezen over opvoeding dan mannen. Dat maakt dat je het voelt alsof je de wijsheid in pacht hebt. Ik voel dat wél zo tenminste! Plus ik kan ook nogal eens betweterig uit de hoek komen, hetgeen ook niet bevorderlijk is voor de situatie.
Echt, loslaten is moeilijk maar wél belangrijk. Bekijk voor jezelf wat er écht onoverkomelijk is en bespreek dat op een rustig moment met je man. Dingen die niet de hoogste prioriteit hebben voor jou kun je dan mss makkelijker aan hem overlaten, op zijn manier. En soms he, zul je nog eens versteld staan dat een andere manier dan de jouwe eigenlijk niet eens zo slecht is... Oftewel, soms zul je zelfs een manier van je man overnemen...
Veel sterkte...

Hm, bovenstaande post heeft wel een érg 'Lieve Mona" gehalte...

"Lieve Moonah", zul je bedoelen!

Ik had helemaal nooit meer aan dit topic gedacht, maar waar ik zo bang voor was (als zeg maar de 'papa' bij ons thuis) is helemaal niet aan de orde.. integendeel zelfs, ik ben (of nou ja, vind mezelf) absoluut gelijkwaardig aan manlief qua zorg capaciteiten / kennis enzo, en vaak soms vind ik mijn ideeën / manier van handelen gewoon echt beter Gelukkig gaat het bij ons tot nog toe heel erg goed, de enige echte klacht die ik heb is dat ik vind dat manlief wel wat meer mag letten op de outfits die hij Ethan aantrekt en wat vaker mag wassen (soms grijp ik opeens in een kletsnat spuugdoekje wat op de commode ligt... yuck..)

Nijna Lastige situatie, maar wat Moonah zegt: jullie willen allebei het beste voor Mirte - ik denk dat als je dat blijft onthouden het makkelijker is om het eens aan te kaarten bij je man, gewoon op een heel eerlijke open manier en niet gelijk de aanval of juist verdediging in te schieten. Sterkte ermee.

Je bent toch ook lief, Moonah?! .
Wij zijn allebei ontzettend eigenwijs en dat helpt ook niet altijd mee zeg maar... Want ik zeg wel dat hij eigenwijs is, ik ben het zelf ook .
Ik voelde me vanmorgen ook ff helemaal blegh en dan lijkt alles sowieso vaak wel 10 keer zo erg .
Heb een stuk zitten schrijven vanmiddag, misschien dat maar eens laten lezen aan lief...

Idd, we willen allebei het beste, dat weet ik ook wel. Maar soms (lees: vaak) denk ik het inderdaad beter te weten .

Nijna heel herkenbaar hoor (zou het aan de naam liggen? Myrthe/Mirte). Hier ook allebei eigenwijs. Ik probeer nu maar zoveel mogelijk hem zijn gang te laten gaan als hij voor Myrthe zorgt. En niet overal een punt van te maken. Maar dat lukt de ene keer ook beter dan de andere En het is moeilijk om niet af en toe toch even een opmerking ertussen te gooien. Zeker als je zelf eigenlijk wel zeker weet dat jij het beter weet

En een tip voor de vrouwen met mannen die rare outfits bij elkaar zoeken: Ik hang de kleertjes per setje op de hangertjes, dus inclusief de romper en evt. maillot. Dan kan hij hooguit een te dun broekje aantrekken als het koud is maar het setje past tenminste bij elkaar Scheelt hier een hoop ergernis en ik vind het nog leuk om te doen ook..