.. godverdomme! Tering! Kut!
Ik zit in de metro.. met nette spijkerbroek, mooie leren schoenen, roze hemd, blauw met roze linnen colbert, kortom, ik zie gewoon top uit natuurlijk.
Komt er een meisje tegenover me zitten. Heel lang golvend haar, wat half voor haar gezichtje viel. Zwart jurkje, met daaronder mooie zwarte hoge hakken. Klein meisje, 1m65 ofzo schat ik, mooi slank, tenger, maar met van die lieve wulpse jonge meisjes borstjes nog.. ze zal een jaartje of 18/19 geweest zijn. Lief gezichtje, met een mooie blanke egale huid, en een oosters trekje wat niet meer te herkennen was.. Donkerbruine grote ogen, als uit een mangatekenfilm.
En meteen toen ze ging zitten hadden we oogcontact.. chemie onstond, de sfeer veranderde, ze werd zenuwachtig.. keek me af en toe stiekem aan, terwijl ik haar gewoon recht, brutaal aankeek.. lange momenten van oogcontact, flirtend oogcontact.. ze deed haar tasje open, pakje een spiegeltje, keek erin.. veegde makeup weg wat er niet zat. "Je ziet er mooi uit hoor, wees maar niet bang!" was het enige wat kon ik uitbrengen. Ze lachte terug.. en zij verder niets..
Ik bestudeerde haar, staarde naar haar, en nam haar in mijn gedachten op. Ze leek hetzelfde stiekem bij mij te doen. Praten in de metro is nou niet iets wat makkelijk gaat. Herrie, mensen om je heen.. en bij elke halte dacht ik; het is zij of ik die er uit gaat. Ik was het.. ik keek haar nog 1 keer aan, ze lachte lief terug.. en ik stapte de metro uit.
Ik liep langs haar raam, keek achterom, keek haar aan. Ze keek mij aan.. het enige wat ik kon doen deed ik: ik maakte een hoofdbeweging wat in elke taal, in elk land hetzelfde is: Kom mee! Kom mee! Ze lachte, twijfelde een moment.. en verontschuldigde zichzelf toen. Nee.. ze moest verder. Kut! Nouja, that's live, ging er door mij heen. De aandacht was de moeite al waard geweest, had mijn dag al goed, beter gemaakt zelfs.
De metro ging rijden. Ik voelde haar ogen in mijn rug prikken. Ik zocht nog 1 keer oogcontact. Ze was zelfs aan de andere kant gaan zitten van het bankje om mij beter te kunnen uitzwaaien. En dat deed ze, vol overgave, met een knipoog, wuifde ze me uit, lachend zoals alleen zij dat kon.