Iemand die niet zijn best doet komt nergens aan de bak, zo veel werk te veel is er nu ook weer niet. Boerkadraagsters worden niet gediscrimineerd, ze vallen gewoon in de categorie Onbemiddelbaar, net als bijna-vijfenzestigplussers om maar eens een onverdachte categorie te noemen.
Maar om voor de Bijstand in aanmerking te komen moet je ofwel niet kunnen werken of, als je dat wel kan, je best doen om een baan te verwerven. Werkweigerende boerkadragende vrouwen (of mannen, wie ziet het verschil?) vallen niet in één van beide categorieën. Die mogen gerust los rondlopen (mochten ze in Afghanistan trouwens niet), maar waarvoor zouden ze betaald moeten worden?
Ik was een half jaar werkzoekend, en ik probeerde serieus een baan te vinden. Die wilde ik een stuk liever dan een uitkering. De eerste de beste kans greep ik aan, omdat ik graag iets voor deze maatschappij wilde betekenen - ik had toch niet voor niets gestudeerd?
Deze vrouwen zijn zo irritant omdat ze zich uiterlijk afzonderen van deze maatschappij: ze horen er niet bij en maken dat overduidelijk. Ze willen er ook niet aan bijdragen, ze willen alleen bijdragen aan dat deel van de samenleving dat blij met hen is. De rest kan kennelijk in de stront zakken, sterker: de rest wordt geacht te betalen. Ik vnid dat betaling voor slecht gedrag, daarmee lok je alleen maarmeer slecht gedrag uit. Een ferm standpunt van de regering is wel op zijn plaats. Het zou ook helpen als de minister van SZ hardop zou zeggen dat de levensovertuiging van zulke mensen niet deugt. Een beetje publieke schande, in plaats van respect, zou niet verkeerd zijn.
De bovengrondse landbouw heeft de toekomst!