Het Grote Beatles Topic - Deel 20

Deel 20 alweer, over de grootste band aller tijden!












De voorgaande delen zijn terug te lezen op:

Het Grote Beatles Topic
Het Grote Beatles Topic - Deel 2
Het Grote Beatles Topic - Deel 3
Het Grote Beatles Topic - Deel 4
Het Grote Beatles Topic - Deel 5
Het Grote Beatles Topic - Deel 6
Het Grote Beatles Topic - Deel 7
Het Grote Beatles Topic - Deel 8
Het Grote Beatles Topic - Deel 9
Het Grote Beatles Topic - Deel 10
Het Grote Beatles Topic - Deel 11
Het Grote Beatles Topic - Deel 12
Het Grote Beatles Topic - Deel 13
Het Grote Beatles Topic - Deel 14
Het Grote Beatles Topic - Deel 15
Het Grote Beatles Topic - Deel 16
Het Grote Beatles Topic - Deel 17
Het Grote Beatles Topic - Deel 18
Het Grote Beatles Topic - Deel 19
Het Grote Beatles Topic - Deel 20

En mocht je niet precies weten over wie we het hebben (gefeliciteerd, je bent de enige):

"The Beatles was een popgroep uit Liverpool. De groep wordt beschouwd als een van de populairste en meest invloedrijke acts uit de geschiedenis van de popmuziek. Ze waren actief van 1962 tot 1969. De reacties van hun tienerpubliek bereikten binnen korte tijd een hysterische omvang ('Beatlemania'). Tijdens de tweede helft van hun carrière verrichtte de band pionierswerk in de geluidsstudio, waarmee ze in bredere kring lof oogstten. De eclectische benadering van de Beatles was een belangrijke factor in de ontwikkeling van de popmuziek, die ten tijde van hun carrière uitgroeide van een op Amerikaanse rhythm and blues gebaseerd genre, tot een veel breder georiënteerde vorm van muziek. Beatles-leden John Lennon en Paul McCartney worden gerekend tot de belangrijkste liedjesschrijvers in het genre. Naast dit tweetal bestond de groep uit George Harrison en Ringo Starr."

En hier nog wat handige linkjes:

Beatles.com: De officiële site van de Fab 4.
Johnlennon.com: De officiële site van John Lennon.
Lennon.net: Site ter nagedachtenis aan John Lennon.
John-lennon.com: Nog een site over John.
Paulmccartney.com: De officiële Sir Paul site.
Macca-central.com: Een McCartney fansite.
Mplcommunications.com: Publishing Company met onder andere McCartney materiaal.
Georgeharrison.com: Officiële site van, en ter nagedachtenis aan, George.
Ringostarr.com: Officiële site van Ringo, met erg leuk filmpjes.
Yoko-ono.com: Alles Yoko!
Petebest.com: Site van Pete Best, voorganger van Ringo.
Liverpoolbeatlescene.com: Alles over Liverpool en The Beatles.
Thebeatlesongs.com: Handige link voor als je de lyrics wil weten of de schrijver van een nummer etc.
Allmusic.com: The Beatles op Allmusic.com.
Wikipedia: The Beatles op Wikipedia. (Nederlands)
Wikipedia: Paul is dead gerucht.

Op de Engelse Wikipedia is trouwens heel veel Beatles informatie te vinden, namelijk over de Beatles zelf, hun geschiedenis, hun albums, (bijna) al hun nummers en nog veel meer. Natuurlijk is er ook veel info te vinden over John, Paul, George en Ringo. Neem daar dus ook zeker eens een kijkje.

En een paar leuke flash filmpjes:

Come Together


Tomorrow Never Knows


I Feel Fine


Maxwell's Silver Hammer


Glass Onion


Yesterday


En een aantal normale videoclips en live video's:

Video's

Live radio streams:

Beatles Radio
Beatles-A-Rama
MACCA Radio

Ook hebben de Beatles veel bootlegs, een aantal hiervan zijn te vinden op Geocities.

Ook hebben we hier op het FOK!forum drie keer een Beatles-tournament gehouden. De tournaments zijn terug te vinden op:

Beatles Tournament 2002 - winnaar: A Day In The Life
Beatles Tournament 2004 - winnaar: Strawberry Fields Forever
Beatles Tournament 2005 - winnaar: A Day In The Life

De openingspost kan hier terug gevonden worden!

Topic nummer 20 al.
Waar waren we gebleven?

quote:

Op vrijdag 8 juni 2007 01:03 schreef mindgames het volgende:
Soundcheck 'secret gig London' op YouTube.

*insert TVP-plaatje

quote:

Paul performed an hour and forty minute set.

Songs performed (partial list) "Hey Jude", "I Saw Her Standing There," "Let It Be," "I've Got A Feeling," "Dance Tonight," "That Was Me," "Nod Your Head," "House Of Wax," "Only Mama Knows..." In the house: Pierce Brosnan, Jeff Beck and Dave Gilmour. All fans were given a "Memory Almost Full" T-shirt upon arrival. more later...

Bron: MaccaReport.com (áls je het kunt vinden )

quote:

Op vrijdag 8 juni 2007 09:30 schreef Honky het volgende:
Remasters: ik weet dat de albums van de fab four dat nog niet zijn maar hoe zit het met de albums van de solocarrieres? Zijn die wel allen goed gemasterd of doe ik er wijs aan om nog te wachten met kopen ervan?

Samenvatting onderaan!

Eerst voor de duidelijkheid, een remix betekend geen house-versie van het originele nummer . Het betekend dat alle losse sporen opnieuw in de mix zijn gegooid. Gitaar harder, stem duidelijker, drums zachter. Ik noem maar wat. Ik denk niet dat jullie achterlijk zijn, hoor....maar het is anders misschien wat onduidelijk.

Ringo: Ik heb een paar (goede) CD's van hem, waar op staat dat het 'remastered' is. Ik weet helaas geen enkel detail. Wel weet ik dat DCC wat platen van hem geremastered heeft.

Paul: Al zijn solo-platen zijn in (en vanaf) 1987 op CD uitgekomen. Geremastered met de mogelijkheden van toen. In 1993 zijn al zijn platen opnieuw geremasterd en uitgebracht. Niet al te best - noise reduction all over the place, flinke compressie en hele foute EQ -, maar dat is nu eenmaal zo. Ook de bonus-tracks zijn op zijn minst een beetje vreemd op sommige plekken.

(Hey, waarom brengt hij niet alle singles inclusief B-kanten in een grote boxset uit. Dát zal 'de beste plaat ooit' worden )

Dit (de 1993-remasters) zijn de versies die op dit moment verkocht worden. (En dit zijn ook de versies die op iTunes verkocht worden). Je kunt ze herkennen aan de vreemde witte hoes, met de originele hoes klein in de hoes verwerkt. (Huh? Nou ja, zie voorbeeld. Klik.) Een echte remix en remaster is tot op heden uitgebleven. *business-oogpunt aan. Maar waarom zou je iets veranderen wat nog prima verkoopt? *business-oogpunt uit.

Dus, het lijkt er niet op dat Paul de komende jaren zijn catalogus opnieuw uitbrengt.

Oh ja, nog een belangrijke noot over McCartney-remasters. Remaster-helden DCC hebben 6 solo-platen van McCartney geweldig geremastered. Op Ebay gaan deze voor honderden dollars over de digitale toonbank. Downloaden dus!!! Redelijk makkelijk te vinden, maar zorg wel dat je de goede hebt . Het verschil is echt duidelijk merkbaar. Helderder, krachtiger, voller geluid. De platen van DCC zijn:
McCartney I, Ram, Band On The Run, Red Rose Speedway, Venus And Mars, Wings At The Speed Of Sound

Bijna vergeten om te vertellen: van Band On The Run is wél degelijk een anniversary-versie uitgekomen (25 jaar, dus in 1999) met een complete remaster. Maar oei, die klinkt nog erger dan de 1993-versie. Ze hebben het zelfs voor elkaar gekregen om het intro van 'Band On The Run' af te knippen. En voor de bonus-disc hoef je het ook niet te doen. Daar komt bij dat-ie niet meer te koop is (out-of-print).

Vanzelfsprekend zijn de platen uit de jaren '90 en '00 nog niet geremixed en geremastered uitgebracht , al zou ik graag een versie van 'Memory Almost Full' willen hebben die niet 'in het rood' gaat .

George:

Een grote pluim voor de remasters van George. Altijd uitgebreide boekjes en soms een extra DVD met goede muziek en unieke beelden. Deze versies zijn dan wel wat duurder, maar er zijn altijd nog de 'uitgeklede' versies voor de normale prijs. Elk jaar, of elke 2 jaar, komt er een George-remaster uit. De meest recente is 'Living In The Material World', eind vorig jaar. Een geweldige remaster. Mooi helder geluid, geen noise reduction... Weer erg goed verzorgd, allemaal. Helaas is er één remaster van George waar ik persoonlijk niet naar kan luisteren, en dat is gelijk zijn beroemdste album: 'All Things Must Pass'. Schel, VEEL TE HARD, veel te veel noise reduction, oooh....die is écht heel slecht. Maar ja, er zit toch niets anders op dan die te kopen, want de package is wel heel erg mooi. Persoonlijk heb ik de CD's in de remaster vervangen door een geweldige needledrop (vinyl naar CD) van Dr. Ebbetts. Dát is de versie om te beluisteren. Helder, scherp en vol. Maar ja, dat is een bootleg....en die laat ik nu even buiten beschouwing. Maar omdat de mensen achter deze plaat er zelf wel van overtuigd zijn dat deze goed geremastered is - en dus een definitie versie is - is er weinig kans dat-ie ineens opnieuw uitkomt.

Ik weet niet album-per-album welke remaster het beste is. Daar ben ik nog mee bezig . Maar als je een mooie package ziet en de prijs is te doen: kopen!

John:

Ook bij John is alles tot in de puntjes verzorgt. Ja, anno 2007 zijn al zijn platen geremixed én geremastered. Er zat een goed plan achter. Elk jaar vanaf 2000 een remaster, en in 2005 de laatste. 4 verjaardagen van belangrijke gebeurtenissen. In 2000 kwam Plastic Ono Band uit, samen met Double Fantasy. POB = 30 jaar. DF = 20 jaar. John was 20 jaar dood, en zou 60 zijn geworden. In 2005 kwamen dus de laatste 2 platen uit. Zijn slechtste plaat (Sometime in NY City) werd volledig overschaduwt door zijn meest onderschatte (en misschien wel beste) plaat 'Walls and Bridges', door ze tegelijkertijd uit te brengen. Perfecte marketing, Yoko. Wederom pluim.

Maar goed, nu over de muziek. De smaken verschillen nog al over de remasters van John. Je kunt zeggen dat ze allemaal heel goed klinken. Maar ik heb zo mijn twijfels over wat creatieve puntjes. Daarvan kan ik veel voorbeelden noemen, maar dat doe ik voor één keer niet. De post wórdt alweer te lang . Ga er maar van uit dat als John en Phil Spector in 1970 uit een creatief oogpunt hebben bedoeld om stemmen op een bepaalde manier te laten klinken, dat de remix-meneer uit 2000 dat niet moet gaan veranderen... Er zijn ook niet echt alternatieven (de CD-versies uit eind jaren '80 klinken 100 keer slechter), dus je hoort mij niet klagen. Bij elke remaster zit een heel mooi boekje met unieke foto's, en de nodige bonus-tracks.

Album-per-album-overzicht, alleen over de muziek (de verpakking is bij elke remaster gewoon goed):

Plastic Ono Band: Niet de originele mix, een remix uit 2000. Die remix is vaak heel krachtig en helder, maar komt soms ook totaal niet uit de verf. Nogmaals, er is geen alternatief behalve een bootleg van de vinyl-versie. Het ergste is nog dat de plaat één geheel is, en dat dat op de remaster niet zo is. Het wordt passend geopend ('Mother') en passend afgesloten ('My Mummy's Dead). Maar wat klinkt nadat de laatste tonen van het slotnummer wegebben??? "POWERRRR TO THE PEOPLE!!!!", van een jaar later! Verschrikkelijk, echt. Het is alsof na 'A Day In The Life' op Sgt. Pepper ineens keihard 'Lady Madonna' uit je speakers knalt.

Imagine: Niet de originele mix, een remix uit 2000. Geen bonus-tracks. Ook op vinyl uitgebracht. De remix klinkt weer helder en fijn. Nee, ik ga niet zeuren dat op de originele mix de intro-piano op 'Imagine' mooi 'ver weg' met natuurlijke echo klinkt, en dat op de remaster op de piano Noise Reduction en compressie is toegepast, zodat het... Fuck, toch weer gezeurd...!

Some Time In New York City: Niet zijn beste plaat. De live-jam met Frank Zappa is ingekort of helemaal weggehaald? Om het leed een beetje te besparen is de hit 'Happy Xmas' uit diezelfde tijd als bonus-track toegevoegd. Goede remix, dat wel. Sommige nummers zijn alleen geremastered. Grappig dat Yoko's stem op 'Happy Xmas' 10 keer zo hard staat als op een eerdere CD-versie.

Mind Games: Op deze remix is weinig aan te merken, behalve dat de slotzin van 'Meat City' wéér te vroeg is uitgefaded. 'Why are they doing does strange things?'. 3 mooie akoestische bonus-tracks van goede kwaliteit. Top. Wel weer een beetje hetzelfde verhaal als bij POB. Stukken muziek die totaal ander gemixt zijn, waardoor het hele nummer anders klinkt.

Walls and Bridges: Op deze remaster heb ik jarenlang gewacht. Toen het eind 2005 eindelijk zo ver was heb ik 'em hard aangezet en werd overdonderd. Al die mooie geluiden die ineens zo goed te horen zijn. Nee, over deze remix (sommige nummers alleen geremasterd) kan ik geen slecht woord kwijt. Al had die vele Noise Reduction op de remasters niet gehoeven . De alleen geremasterde versies klinken ook een stuk minder dan de geremixte én geremasterde. MAAR, geweldige geweldige geweldige bonus-track. Studio-versie van 'Nobody Loves You', maar dan alleen John's stem en akoestische gitaar. Wów. Andere bonus-tracks nutteloos. Live-versie van 'Whatever Gets You' met Elton John is in véél betere kwaliteit te horen op een plaat van Elton John.

Rock 'n Roll: Verschrikkelijke remix/remaster. Bonus-tracks zijn wel essentieel. 'Angel Baby', wow.

Double Fantasy: Over het algemeen goed klinkende remaster. Geen remix, het is de originele mix. Klinkt wel erg HARD, maar zo is de master-wereld tegenwoordig . Bonus-track 'Help Me To Help Myself' is prachtig. Een heel goed-klinkende Lennon-demo van een sterk nummer.

Milk And Honey: De plaat OVERSTUURD gewoon, zo hard is-ie gemastered. Zelfde verhaal als bij 'Double Fantasy'. Akoestische bonus-track 'I'm Stepping Out' is ook de moeite waard.

De compilatie die in 2005 werd uitgebracht (Working Class Hero) is ook geweldig. Ik mis hier en daar wat rock-nummers, maar hey...

Het enige, enige, enige nummer van John solo die niet is geremastered is.... 'Move Over Ms. L'. Daarvoor moet je de versie op een compilatie uit eind jaren '80 hebben... Dus voor John zou ik zeggen: ga voor de remasters! Ik zie ze in een aantal platenzaken zo nu en dan voor de prijs van 8 euro liggen. Maar dat verschilt nog al eens. Maar het is toch jammer dat sommige remixes van John echt totáál anders klinken dan de originele mix, en dat is niet in de positieve vorm. Hoe dan ook, dit is de definitieve versie.

Samenvatting:

Ringo =
George = remasters over het algemeen goed verzorgd. Alleen kroon-juweel 'All Things Must Pass' is vernield. Ik geloof dat nog niet alle platen geremastered zijn. Bekendste albums wel. Dus koop die, en wacht op de andere (het kan niet lang meer duren).
Paul = 6 platen DCC of 1993-remasters.
John = ga voor de remasters, er is geen andere weg .

quote:

Op vrijdag 8 juni 2007 11:01 schreef Rasing het volgende:
Is er iemand die kan luisteren naar de nrs 'See your sunshine' en 'Gratitude'? Ik ben geneigd een nieuwe CD te branden met de bonusnrs van de luxe versie, zonder die twee. *ril

En dan zet ik Mr Bellamy er twee keer op. Wat een goed nummer, ietwat experimenteel maar toch zeer prima luisterbaar.

Hihi, 'See Your Sunshine' is mijn favoriete nummer op dit moment. Al kan ik ook weer niet echt kiezen tussen dat nummer, 'Mr. Bellamy', 'Only Mama Knows', 'Ever Present Past', 'Nod Your Head', .... weet je wat? Ik vind het hele album gewoon goed! 'Gratitude' is in het begin een beetje vreemd, maar ik hou wel van zijn soul-volle krachtige stem.

quote:

Op vrijdag 8 juni 2007 02:32 schreef NiteSpeed het volgende:
Bedoelen ze niet David Gilmour?

Ja, of zijn broer moest aanwezig zijn .
Verrassende setlist weer, btw .

quote:

'Drive My Car'
'Only Mama Knows'
'Dance Tonight'
'C Moon'
'The Long And Winding Road'
'I'll Follow The Sun'
'Calico Skies'
'That Was Me'
'Blackbird'
'Here Today'
'Back In The USSR'
'Nod Your Head'
'House Of Wax'
'I've Got A Feeling'
'Matchbox'
'Get Back'
'Hey Jude'
'Let It Be'
'Lady Madonna'
'I Saw Her Standing There'

Maar ach, als Paul 3 uur lang 'Motor Of Love' zou spelen in een zaal met 300 man, zou ik er nog een moord voor doen om daar bij te zijn. (Speel nou 'Day Tripper' of 'The Night Before' eens! )

quote:

Op vrijdag 8 juni 2007 11:55 schreef hello_goodbye het volgende:
Ik heb eigenlijk niet veel met bootlegs... Het enige wat ik heb is de Decca audition en twee zelf samengestelde versies van Live at the BBC en de Get back sessies, waarbij ik ALLEEN alles heb bewaard wat niet officieel is uitgekomen en dan ook nog eens steeds maximaal 1 versie van elk nummer. Bij Live at the BBC betekent dat slechts 5 extra nummers buiten de reguliere cd om. [...] Nee, ik heb eigenlijk wel genoeg aan de officiele lp's.

Live at the BBC, nog een Apple-uitgave waar ik gewoon niet bij kan. Er is BBC-materiaal genoeg om 10 complete CD's te vullen. Ik snap dat ze dat niet hebben kunnen doen . Het meeste materiaal uit 1962 valt sowieso af, omdat die geluidskwaliteit gewoon niet goed genoeg is. Maar wáárom staat de geweldige live-versie van 'The Night Before' er niet op, om maar een voorbeeld te geven? En wáárom minder goede versies van nummers die ze in totaal 4 keer (en dus soms beter) bij de BBC hebben gedaan? En waarom 'Lend Me Your Comb' skippen, om het op Anthology uit te kunnen brengen? En wáárom is de kwaliteit op mijn bootlegs stukken beter dan op de officele CD ?

Andere bootlegs waar ik met plezier naar luister zijn alle studio-sessies die veel afwijken van de reguliere album-versies. 'I Feel Fine' in een ruwe versie met alleen John, zonder double-tracked stem. Of de 6-minuten durende jam van 'She's a Woman', of een mooie ruwe versie van 'Run For Your Life'.

Jammer dat alternatieve versies van nummers als 'She Said, She Said' en 'Rain' op het laatst van Anthology zijn gegegooid. Ik las laatst een curieus artikel over 'afkeuren' en 'Anthology'. Thuis-demo's waren vanaf het begin uitgesloten (SFF uitgezonderd). Maar George (Harrison) himself schijnt heel erg dwars te zijn geweest in het Anthology-project. Zo stond hij er op om de meest onbegrijpelijke dingen uit te voeren. Een gedeelte van 'You Know My Name' (wat wel op de originele plaat staat) moest er uit, 30 seconde van 'Shout' moest worden verknipt, de 4 track-tape van de Esher Demo's wilde hij niet afgeven, 'How Do You Do It' heeft een hele vreemde edit, ga zo maar door. Het is allemaal waar, maar of het George zélf was die dit wilde laten gebeuren is nog maar de vraag. George's revange hé?

Hij wilde niet dat een (volgens medewerkers "schitterende") akoestische opname van 'Love You To' werd uitgebracht. Zelfde geldt voor 'I Want To Tell You'. Maar dat is gewoon een keuze, net zoals Yoko 'Rain' en 'She Said, She Said' heeft afgekeurd en Paul alternatieve versies van 'Back In The USSR, All Together Now en Revolution' heeft afgekeurd.

Sowieso niet te begrijpen waarom verknipte en vergalmde versies van nummers ('That Means A Lot', ja) zijn gebruikt, terwijl de 4-track opnames in hetzelfde pand lagen...

Zo, en dan nu eens écht wat posts van mij over de muziek.
Wisten jullie al dat de instrumenten voor Rain op dubbele snelheid zijn opgenomen? Daar kwam ik laatst achter... Zelfde snelheid als 'And You Bird Can Sing', zeg maar.

Nee, nu écht posts over muziek van mijn kant.

quote:

TRANEN VLOEIEN BIJ COMEBACK VAN PAUL MCCARTNEY :: 8-6-2007
Even breekt zijn stem. PAUL MCCARTNEY heeft het er in de Londense Electric Ballroom maar moeilijk mee om een ode te brengen aan zijn oude maat John Lennon. ‘Sorry mensen, het raakt mij dit keer nogal’, zegt hij met een brok in zijn keel nadat hij de song Here Today (Song For John) met gebroken stem heeft gezongen. Het is het mooiste moment van de presentatie van zijn nieuwe album Memory Almost Full. De belangrijkste nog levende Beatle is na een moeilijke periode in zijn leven weer terug op aarde.

Voor de opper-Beatle is het sowieso een soort van thuiskomen. Na de scheidingsperikelen en de daaropvolgende roddelpersoverstroming, vond McCartney soelaas in de muziek. Zijn nieuwe album klinkt dan ook meer geïnspireerd dan zijn laatste artistieke uitingen. Onder het kritisch oog van supersterren als de voormalige James Bond Pierce Brosnan, Pink Floyd-gitarist David Gilmour, Pete Doherty en McCartney’s dochter Stella maakt de legende ook meteen duidelijk dat de rouwperiode voorgoed voorbij is. Gestoken in een gestreept T-shirt en een goedlachs smoelwerk op het nog altijd jonge gezicht, oogt hij een beetje als dat knulletje dat na The Beatles met nieuwe projecten begon. Fris, geëngageerd en messcherp.

Gesteund door zijn vaste Amerikaanse band, waarmee hij de laatste jaren zeer succesvol over de wereld toerde, wordt het exclusieve feestje geopend met de Beatles-hit Drive My Car. Deze classic gaat bijna naadloos over in de nieuwe song Only Mama Knows, een ferme rocker die in het oeuvre van The Wings niet had misstaan. Al snel wordt duidelijk dat McCartney hier met een missie staat. Na een ingetogen versie van The Long And Winding Road doet hij voor het eerst in jaren de gevoelige liefdesverklaring Calico Skies. Het is de opmaat voor het mooiste moment van de avond. Met het volledig akoestisch en solistisch gespeelde Black Bird van The White Album raakt hij het hart van de ruim 500 aanwezigen. Maar hij daalt pas echt naar de bodem van zijn ziel af in eerder genoemde de liefdesverklaring aan John Lennon. ‘Ik heb het er dit keer echt moeilijk mee’, spreekt McCartney vol ontroering.

Naar het einde toe wordt de sfeer wat lichter en kunnen hits als Back In The USSR en Get Back van stal worden gehaald. De nieuwe song Feet In The Clouds roept nog op tot massaal headbangen terwijl hij tussendoor ook nog zijn rock & roll–voorbeeld Carl Perkins eert. Sir Paul sluit verrassend af met Lady Madonna en I Saw Her Standing There. Het is een waardig einde van een concert waarin de legende laat zien nog altijd even bevlogen en scherp te zijn als pakweg 40 jaar geleden. JEAN-PAUL HECK

Gezien: ELECTRIC BALLROOM, LONDEN, ENGELAND (7 JUNI)

Recensie op OOR.nl

quote:

Op dinsdag 5 juni 2007 11:24 schreef Honky het volgende:

quote:

Op dinsdag 5 juni 2007 23:54 schreef webfreak het volgende:
Er is ook een Deluxe editie trouwens.. Die is 30 euro.
Weet iemand wat het verschil is?

De de door Honky geposte package zal de 'normale' versie zijn. De deluxe-editie heeft allemaal unieke replica's. Beetje zoals de deluxe-editie van de DVD-versie van 'Bangladesh'. Hier en daar te bekijken. De moeite waard, dus.

quote:

Op woensdag 6 juni 2007 14:59 schreef hello_goodbye het volgende:
Ik ben toch wel benieuwd wat het album in de top tigs gaat doen (hier en in het buitenland).

Op dit moment:
#6 in de Nederlandse albumcharts (midweek of definitieve charts? - geen idee)

Amerikaanse midweek charts: nummerrrrrrrr 1!!!!
Laatste stand - paar dagen geleden - had McCartney 170.000 á 175.000 exemplaren verkocht in Amerika. T-Pain (who the fuck is...) en Rihanna (who the fuck is...) verkochten er 165.000 á 170.000. Vergelijking: van 'Flaming Pie' werden er in totaal 121.000 verkocht, en dat was 10 jaar geleden (vóór de download-tijd). Wordt 'spannend' dus of hij daadwerkelijk op 1 staat aan het eind van de week. Maar vooralsnog is het zijn eerste album sinds 'Pipes Of Peace' die op 1 staat (in Amerika), en dan ook nog eens 'van niets op 1'. Maar goed, 'Give My Regards To Broad Street' en 'Flowers In The Dirt' kwamen beide op nummer 1 in Engeland en 'Flaming Pie' kwam op nummer 2 in Amerika en Engeland. Om over compilaties nog meer te zwijgen... Doet-ie toch goed .

[ Bericht 4% gewijzigd door mindgames op 10-06-2007 00:55:28 (zonder reden) ]

quote:

Op zaterdag 9 juni 2007 00:09 schreef Thelonious het volgende:
Zo meteen ook McCartney in Newsnight Review.

Nu dus.

Ik was het niet eens met die mannetjes in Newsnight Review .

Wat was-ie goed hé, bij Jools. Goed bij stem, goede performance. 'Only Mama Knows' was geweldig. En Editors waren ook fantastisch. Ze hadden beter één of twéé van die acts die maar één nummer mochten spelen kunnen bewaren voor een volgende keer, en Editors nog een nummer laten doen. Desalniettemin, hele goede show!

In het geval je het gemist hebt, klik hier voor de optredens.

quote:

Op zaterdag 9 juni 2007 10:25 schreef Rasing het volgende:

[..]

Hoe kan het, dat ene 'mindgames' op een willekeurig forumpje in Nederland, meer verstand heeft van remasteren en geluidskwaliteit dan de grote mensen van Apple/EMI/Capitol?

Nou ja, ik wil totaal niet betweterig of alleswetend overkomen, hoor. Zoals ik al zei, er zijn soms geen alternatieven. Ik ga echt 'Memory Almost Full' niet wegleggen omdat de mastering zo HARD is. Ok, ik erger me er aan dat de platenmaatschappij/de producer/Paul het tegenwoordig mooi vind als een plaat overstuurd, maar dat verpest de muziek van McCartney voor mij in geen enkel opzicht! Hetzelfde geldt voor de remasters van Lennon, waar het een en ander aan veranderd is. Er zijn mensen die dan maar liever naar de doffe en zachte CD-versies uit eind jaren '80 luisteren, omdat dat de originele mix bevat. Zo puristisch ben ik niet echt. Het valt mij op, ik vertel het hier , maar verder geniet ik van het heldere en volle geluid van alle instrumenten en de stemmen.

Ok ok, er zijn uitzonderingen. 'All Things Must Pass' is voor mij onluisterbaar. Het is gelukkig niet zo dat ik de enige ben die dat hoort , er zijn toendertijd naar verluid complete petities ingestuurd om de mastering opnieuw te laten doen, haha.

Op het gebied van Beatles is het weer iets anders... Daar snap ik gewoon niet wat er mis is gegaan. Zijn het de vele partijen die toestemming moeten geven? Volgens Olivia en Yoko is iedereen het al jaren met elkaar eens, en is het wachten op Apple. Is het de productie die zo lang duurt? Daar hebben ze vanaf 1987 tijd voor gehad . Zitten ze te wachten op een goed moment? Nogmaals, vanaf 1987 zijn er tientallen goede momenten geweest. Verjaardagen of strategische marketingtijdstippen. (Bah, business.) Ze hebben gewoon álles laten liggen. Films, muziek. Eind jaren '90 kwam de download-generatie op, en de complete markt stortte in. Ze ZIJN al te laat, uit het oogpunt van Apple gezien waar ik niets mee te maken heb. Ze hebben miljarden misgelopen. Kijk, in 1987 werden CD's van veel artiesten uitgebracht om in te springen op de markt. Haastige klus, dus veel fouten. Luttele jaren later werd dat hersteld met een goede remaster en wél een goed product. Dit is met alle solo Beatles-platen gebeurd. Ook met The Doors, The Beach Boys, het rijtje wat ik al eerder noemde. Sr. George Martin himself heeft zich begin jaren '90 hardop afgevraagd "wat ze bezielden toen ze die CD's in deze vorm uitbrachten". Alle platen uit die tijd zijn allang verbeterd. Klein verschil met The Beatles, deze CD's liggen 20 jaar later nog steeds voor 18 euro in de winkels!

Het probleem zit hem, denk ik, in dat er te veel mensen uit de jaren '60 de dienst uitmaken. Geen leeftijdsdiscriminatie, hoor! Maar als je die mensen van Apple hoort vertellen in artikelen over bijvoorbeeld de remix/remaster van Yellow Submarine. Ze zeggen letterlijk dat het zo fijn is dat in deze moderne tijd al die oneffenheden en dat gerommel in en op de opnames weggewerkt kan worden . En dat hebben ze dan ook gedaan. Zoals ik al eerder vertelde over onbegrijpelijke keuzes (zie Anthology-verhaal), heb ik het ook al eerder gehad over die (Yellow Submarine) remix/remaster. Het lijkt gewoon alsof ze totaal geen verstand van remasteren hebben. Ik lees wel eens wat stukjes van mensen die véél meer verstand hebben van mastering dan ik, en die vragen zich ook hardop af wat die mensen bezielen. Ze noemen dan voorbeelden van dingen die er allemaal fout gegaan zijn, en wat dus nooit hersteld is. Ik las laatst dat in 'de wereld van het geluid' Abbey Road als slechtste mastering-studio bekend staat . Dat wil ik best geloven, luister naar '1'. En dan te bedenken dat een fucking bootleg van vinyl béter klinkt dan de producten uit de winkel!

Grote grote grote opluchting is dat 'Love' zo goed klinkt. De mastering is HARD, maar daar klinkt dat gewoon heel goed! De mixen zijn ook precies zoals ik dat zou willen. Het liefst - mits luisterbaar, dus geen ping-pong stereo - de originele mixen (zie Lady Madonna). En als de originele stereo-mix echt niet kan (zie 'Drive My Car'), dan een goede nieuwe mix. Ja, ik hoop dat Giles ook alle Beatles-nummers heeft geremixt. Ehhh, in de originele vorm dan hé!

Tot die tijd geniet ik van de nieuwe release van McCartney - en ook van vele andere artiesten. Ach, hebben we tenminste iets om naar uit te kijken . Ik bedoel, we hebben het hier niet over een geneensmiddel tegen kanker, maar gewoon over de geluidskwaliteit van Beatle-CD's.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2007 12:11 schreef MrBadGuy het volgende:
Paul over Sgt. Pepper: http://www.youtube.com/watch?v=08Twm5kVSZo&NR=1

Dat piepje waar Paul het aan het einde over heeft vind ik zeeeeeer irritant. Ik had een poos terug Sgt Peppers vrij luid aan in de auto en toen kwam dat piepje en het deed echt pijn aan mijn oren Meer die daar last van hebben gehad of heb ik gewoon het gehoor van een hond?

Mijn ouders draaide (en draaien ) in de auto altijd veel verschillende muziek. Nieuwe muziek, maar natuurlijk ook klassiekers van The Kinks en The Beatles. Zo kende ik als kleuter al alle Beatle-nummers . Alle films kende ik toen ook al uit mijn hoofd. Natuurlijk had ik als 4-jarige nog geen verstand van tijdperken in Beatles-muziek, enzo. Wel weet ik dat ik toendertijd vooral de 'vroegere periode' geweldig vond. Ik kan mij vooral alle singles uit 1963, 1964, en natuurlijk de albums Help! en Rubber Soul herinneren. Ik weet ook nog te herinneren dat er een album was die ik wel heel mooi vond, maar die voor mij heel serieus was, ofzo. 'Revolver' moet dat geweest zijn. Het staat mij bij dat ik vooral het begin (George's droge 1,2,3,4) en het einde (de voor mij toen mysterieuze geluiden van 'Tomorrow Never Knows') heel mooi vond. Ik snapte alleen niet goed waarom dat intro zo vreemd was en waarom juist die plaat zo anders klonk dan de nummers die ik gewend was, haha. Ik kan mij niet herinneren dat ik 'The White Album' en 'Abbey Road' heel goed gehoord heb, dat kwam 'pas' op mijn 7de, 8ste ofzo? Bij nader inzien, ik kende wel 'Piggies', 'Helter Skelter', 'Julia', en....eigenlijk best veel andere nummers. Maar daar vond ik niet echt veel aan, te hard voor een 4-jarige misschien ? En ook dat enge nummer, waarvan ik al helemaal niet begreep wat dat tussen al die vrolijke en leuke Beatle-nummers deed (al is het witte album niet héél erg vrolijk). Dat enge nummer was vanzelfsprekend 'Revolution 9' . Natuurlijk kende ik ook de vrolijke rode hoes, waar ze er ineens weer heel anders uitzagen. (Vond ik ook maar vreemd.) Aan het boekje te zien heb ik dat boekje toendertijd vaak bekeken. (Hij is helemaal naar de gallemiezen, randen kapot enzo.) Ja, dat is de enige Beatles-CD in een mooie uitvoering ! *kuch*

Maar wat nog het áller-engste was, was 'A Day In The Life'. Ik vond dat zó'n mooi nummer, maar vond dat onheilspellende orkest zo erg angstaanjagend! Waarom zo eng in een mooi nummer, . Maar ook dat was nog niet het ergste. Het slotakkoord! En als dan alles voorbij was ook nog eens een vreemde toon, waar ik ook weer van schrok. Wat al helemaal niet tof was, dat die leuke en vertrouwde Beatles-stemmen dan ook nog eens iets totaal onverstaanbaars en een voor mij als kleuter vreselijk geluid maakten. Daar heb ik serieus een nachtmerrie over gehad. Nee, 'A Day In The Life' moest - als enige Beatles-nummer - vroegtijdig worden afgebroken toen ik 4 jaar was !.

Hey, ik heb het dus over de tijd dat ik 4 of 5 was, hé . Dus dáár begon mijn liefde voor The Beatles.

quote:

Op zondag 10 juni 2007 17:43 schreef Rasing het volgende:

[..]

Dat is ook weer zo. En zolang het allemaal nog enigszins te beluisteren valt is het ook eigenlijk wel prima.

Btw, de Dr Ebbets-CD's klinken inderdaad stukken beter!

Kijk, dát bedoel ik . Tot die tijd gewoon Dr. Ebbetts luisteren en alvast indenken hoe een nieuwe stereo-remix van de nummers gaat klinken.

quote:

Op zondag 10 juni 2007 00:49 schreef mindgames het volgende:
[..] verhaal over charts [...]

In Engeland komt het album binnen op nummer 5. Valt toch tegen. Zelfs 'Back In The World' (het live-album uit 2003) kwam van niets op 5. 'Chaos' kwam binnen op 10, om gelijk weer te zakken. Misschien ligt het er aan dat de verkooppunten van Starbucks (meer dan 300 winkels in Engeland) niet meetellen voor de officele charts. Best stom!

Ach, 'Band On The Run' kwam binnen op 43 . Het is ook zijn 15de solo-album die in de top 10 binnenkomt in Engeland. Niets om over te klagen, dus . Nu is het hopen op Amerika. Nummer 1, of gaat R. Kelly met de eer strijken, ?

quote:

Op zondag 10 juni 2007 21:13 schreef TNA het volgende:
Zou er niet een Beatlesdag komen in Blokker binnenkort? Ik weet niet meer wie dat had gepost en ik ben te lui om de afgelopen delen helemaal door te nemen Iemand enig idee?

Dat is verzet, omdat de veilinghal niet vrij kan worden gemaakt op de oorspronkelijke datum. Wordt georganiseerd door Azing, btw.

quote:

BLOKKERBEAT UITGESTELD !

Het leeghalen van de veilinghal in Blokker neemt meer tijd in beslag dan men verwacht heeft. Daar de organisatoren de originele ruimte willen gebruiken, is besloten het geheel uit te stellen. BlokkerBeat zal dan ook niet op 23 juni, maar op 15 september plaats vinden. Kaarten die verkocht zijn blijven geldig en wie die dag verhinderd is, mag de kaarten terug sturen en krijgt zijn/haar geld retour. Hoofdacts Tony Sheridan en The Beatles Revival uit Praag zijn al geboekt om op deze nieuwe datum op te komen treden. Voor het laatste nieuws kijk op de site www.blokkerbeat.nl of email naar beatlesfan@planet.nl.

Fucking 29 euro hé...

Vervolg chart-verhaal, alleen voor de geïnteresseerden:
'Memory Almost Full' komt in Denemarken binnen op 2, Zweden op 3, Noorwegen op 4, Nederland op 6, Italië en Japan op 8 en in Engeland dus op 5.

Amerika: bijna 75% van de albums zijn geteld. Maroon 5 heeft 74.503 albums verkocht, Rihanna (nogmaals, who the fuck is...) heeft 129.186 albums verkocht en T-Pain (who?) 95.581. McCartney heeft er 135.981 (ja, ja!) verkocht. Dit betekend dat hij op nummerrrrr 1 staat in de Amerikaanse album-charts. Let op, nog 25% van de albums moeten geteld worden...

Oh ja, 'Sgt. Pepper' komt opnieuw binnen op 48 in de Engelse album-charts .

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 16:20 schreef hello_goodbye het volgende:
Leuk! Waar haal je die info nu vandaan? Van één site die alles bijhoudt...? Ben dus HEEL benieuwd hoe het de komende week gaat: nog hoger (waar mogelijk) of meteen weer verdwenen...

HitsDailyDouble

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 16:28 schreef TheGrandWazoo het volgende:
Jezus...een bekende zangeres.

Niet bekend genoeg om door mij herkend te worden uit de lijst. Even wat op YouTube van d'r opgezocht, jatwerk van Soft Cell is het. Maar blijkbaar wel weer bekend genoeg om in één week 162.168 exemplaren van haar CD te verkopen in Amerika . Nu wil ik graag van jou weten wie T-Pain is.

T-Pain in the ass, als hij 238 (!) CD's méér had verkocht.
Wat ik wil zeggen, nek-aan-nek race in de Amerikaanse charts!

-- 1 PAUL MCCARTNEY - MEMORY ALMOST FULL - 166,440 CD's
-- 2 T-PAIN - EPIPHANY - 166,203 CD's
-- 3 RIHANNA - GOOD GIRL GONE BAD - 162,168 CD's

Oh....terwijl ik deze post typ veranderd de zaak...
Helaas ís het T-Pain in the ass, want per abuis zijn de Canadese charts voor Paul meegerekend. Paul komt 'maar' op nummer 3 binnen, T-Pain op 1 en de 'bekende' zangeres Rihanna op 2. T-Pain 171.000, Rihanna 162.000, McCartney 161.000. Het zijn maar lijstjes, maar voor de statistieken toch wel zuur.

Bron: Billboard Charts