Het Grote Beatles topic - deel 65: Now and Then!

Ik was 5 december bij het concert in Parijs en heb voor mezelf het hele verhaal zwart op wit gezet, anders geloof ik mezelf niet als ik er later aan terug denk. Ik wil mijn verhaal graag even met jullie delen.

Er gaan geruchten over een Europese tournee van Paul McCartney. In die geruchten wordt Amsterdam genoemd. Ik heb er zin in. Maar als het officiële bericht naar buiten komt worden er 4 steden met 2 concerten aangekondigd, en Amsterdam zit daar niet bij. Balen. Eens kijken wat er mogelijk is qua planning. Parijs of London zijn de beste mogelijkheid vanuit Nederland, maar die zijn allemaal doordeweeks. Ik denk dat het een tripje alleen wordt, het gezin thuislatend. Allemaal niet ideaal. Misschien toch maar niet doen.

Dan laat mijn vrouw Monique doorschemeren dat ze misschien wel mee zou willen. Dat opent alle registers en mogelijkheden. Dat zal dan haar eerste McCartney concert worden. Ik bekijk meteen de opties. Parijs dan maar doen? Ik besluit dezelfde methode toe te passen als de vorige 2 keren: ik stuur een berichtje naar mijn vriend Brian Ray. Brian Ray? De gitarist in de band van Paul McCartney? Vriend? Tja, lang geleden is het zo gelopen dat ik in contact kwam met Brian Ray en dat contact is gebleven. En toen ik bij mede-Beatles-fans van over de hele wereld op social media zag dat zij backstage met bandleden op de foto stonden, heb ik in 2015 ook maar eens de stoute schoenen aangetrokken. Ik vroeg of dat backstage dingetje voor mij ook mogelijk zou kunnen zijn. Jazeker! En zo zat ik met Arno, mijn Beatles vriend met wie ik dat jaar ons 25 jaar jubileum als vrienden vierde, backstage in de ZigoDome band lounge, samen met nog een aantal mensen en kletsen we onder andere bijna een half uur met Brian. Met Wix maken we alleen een foto en een kort praatje. In 2016 herhaal ik dat in Dusseldorf samen met mijn zoon Micha. Dus nu stel ik op 20 juni nog eens de vraag aan Brian op de dag voordat de verkoop begint of ik zijn gast kan zijn in Parijs. Zijn antwoord krijg ik 3 kwartier later "Yes". Heb ik nou wederom net kaartjes gescoord? Ik bekijk mijn vraag nog eens, die is duidelijk. Zijn antwoord is ook duidelijk. Ik ga 5 december naar Paul McCartney!

En zo plannen wij rondom de concertdag 2 nachten een accomodatie. En dan is het nog bijna een half jaar wachten.

Ik heb die kaartjes niet meteen. Op het moment dat wij de dag voor het concert naar Parijs rijden hebben we geen idee of het wel goed gaat en waar we zitten. Er wordt mij gemeld dat ik vooraf een mail krijg met de tickets. Die mail blijkt de ochtend van het concert pas gestuurd te worden. En niet met de kaartjes, maar met de omschrijving hoe en wat en waar ik moet wezen voor de kaartjes. Die kaartjes moest ik alleen nog even ophalen bij de ticket office, en dat kon pas na 18:00. Geen probleem dacht ik, maar daar dachten de Fransen anders over. Er stonden duizenden mensen in lange rijen tussen ons en de ticket office. Zo handig voor mensen die nog hun kaartjes moesten ophalen, niemand kon daar dus komen. Welke beveiligingspersoon ik ook vraag, niemand kan mij bij die ticket office krijgen. Om 18:30 zouden de deuren open gaan, maar dat duurt nog bijna een half uur langer. Om 19:00 zou de band zich melden in de guest lounge, maar wij staan nog buiten. En als we dan eindelijk in beweging komen, mogen we geen spullen mee naar binnen nemen, dus alsnog alles afgeven aan een balie waar het in een kar wordt gelegd en ik een bonnetje met een nummer retour krijg.

Na veel gestress mijn kaartjes te pakken gekregen, incl beschrijving hoe en waar ik me moest melden om bij de "Guest lounge" te komen. Eenmaal binnen was alles goed geregeld en kwam ik snel bij de andere gasten in de LOUNGE (het is een stadion, dus gewoon een kleedkamer). Ik zat wel in de plebs-lounge natuurlijk, niet in de VIP-lounge die 1 deur verder was en waar ik niet mocht komen. Helaas. Ik pak wat drinken, want het zweet staat op mijn voorhoofd.

Monique wilde liever de merchandise kopen en in de zaal wachten dan backstage te zijn. Ondertussen zit ik in die lounge op een plek die perfect uitzicht biedt op beide deuren die toegang geven tot de ruimte. De deuren met dranger staan open en worden tegen gehouden door een stoel. Ik kan dus ook alles in de gaten houden wat er op de gang gebeurt. Op een gegeven moment app ik aan Monique "volgens mij zag ik net 2 Hobbits langslopen". Zij is even in de war. Maar inderdaad, er waren 2 acteurs uit Lord of the Rings aanwezig, die heen en weer in en uit de VIP-lounge liepen: Dominic Monaghan (Merry), Billy Boyd (Pippin). Dat is grappig. Even later komen er weer mensen aan van rechts. 1 persoon duwt de stoel weg zodat de rechterdeur met dranger langzaamaan dichtvalt. Worden we opgesloten? En dan snap ik de reden. De langzame deur zorgt ervoor dat ik nog net Paul McCartney door de gang zie lopen. Ik zwaai snel naar hem. Ik was de enige die nog net zicht op hem had, anderen hebben hem niet gezien in de hal. Ik had natuurlijk ad remmer moeten zijn en 5 stappen naar die linkerdeur maken, zodat ik vlak voor Paul uit was gekomen. Waarschijnlijk dacht mijn hoofd te logisch dat men dat niet de bedoeling vond, vandaar die deuren die dicht gedaan werden. Hij werd in de VIP-lounge verwacht.

Ik heb 3 van de 5 bandleden ontmoet, waaronder mijn vriend, die mij bij binnenkomst een dikke knuffel gaf. Een kwartier gekletst en foto's gemaakt. Wix is iemand die al heel snel in de lounge was en Rusty Anderson loopt soms naar binnen en naar buiten, op zoek naar zijn gast. Ik heb ook MJ Kim foto's zien maken, dus wie weet zie je nog wel ergens een photobomber op een backstage foto van hem. En ik heb nog een selfie gemaakt met MPL security Brian Riddle. Ook nog wat andere bekenden gezien en vrienden gemaakt met Tobias, een Belgische fan. Op een gegeven komt er een man vanuit de VIP-lounge, keurig blauw pak, loopt op mij af en geeft mij een hand, duikt langs mij om mijn nieuwe Belgische vriend ook een hand te geven en vervolgt zijn weg. Geen idee wie dat was. Die Belg zegt "ik ken die man ergens van, misschien een Franse acteur. Het schiet me even niet te binnen". De volgende ochtend weet Tobias het weer: "Oh ja, net schoot het met ineens te binnen. Het is ex-president Sarkozy". Ik weet toch niks van politiek, en al helemaal geen Franse politiek. Die naam heb ik inderdaad wel eens eerder gehoord.

De planning voor de guest lounge loopt van ongeveer 19:00 tot een kwartier voor de show, 19:45, zodat iedereen op tijd op zijn plek zit, maar door de enorme bende buiten voordat iedereen naar binnen kon liep alles erg uit en dus krijgen we pas om 20:30 het sein dat we over 5 minuten worden opgehaald. Prima en ik ga richting concertzaal. Ik neem nog wel 2 flesjes water en 2 blikjes cola mee, want Monique kwam onmogelijk bij de drukke bar terecht. Door het gestress met binnenkomen had ik geen idee waar ik zat. Ik had mijn kaartjes nog niet eens bekeken. Wat voor kaartjes heb ik gekregen? Ik zie 'vak A, rij 9'. Dus ik op zoek en vraag wat stewards, want het was niet heel duidelijk en het liep richting begintijd van het concert, dus ik wilde snel op mijn plaats zijn.

Ik vind mijn vrouw, die daar best alleen zat tussen allemaal lege stoelen. We zitten recht voor de microfoon van Paul McCartney. Het zijn de rijen voor de gasten en die komen dus nu pas uit de lounges, het stroomt langzaam vol. Ik ga bij mijn vrouw zitten en vertel mijn avontuur. En ja hoor, daar komen de Hobbits aan. Die zitten met z'n 2 een stuk meer naar links in de rij voor ons. Het zijn niet de enige bekende personen die daar zitten. 4 plaatsen links van mij zit Stella McCartney, met haar dochter. En voor Stella zit Nancy Shevell. We hebben niet zomaar plekken gekregen. Dit zijn dure plekken, maar ik heb geen idee, op mijn kaartje staat als prijs ¤0,00.

Wat een avonturen en dan moet het concert nog beginnen.

Dat concert was echt geweldig. Paul McCartney is 82 jaar en soms hoor je wel dat zijn stem door de jaren heen wat dunner is geworden. Maar deze avond was hij supergoed bij stem. In het begin wordt zijn stem soms ondersteund door drummer Abe Laborial jr die dan hetzelfde meezingt. Een prima acceptabele oplossing. Verder een fantastische show met licht en video ter ondersteuning, maar ook het podium wat kleiner wordt, hoger wordt, lager wordt, etc. Ondanks de zitplaatsen, stond iedereen vooraan. Ik ook en natuurlijk alles meezingen tot ik er schor van werd. En dat ruim 2,5 uur lang.

De grote variatie van de tour setlist zit vooral in het begin, het openingsnummer is op onze avond A hard day's night als alternatief van Can't buy me love op de avond ervoor. Het zijn enkele nieuwe liedjes en aangepaste arrangementen die het net iets extra leuk maken. Come on to me is relatief nieuw, Now and then is nieuw voor deze tour. En Letting go had ik nog niet eerder live gehoord met de Horny Guys, ik bedoel Hot City Horns. Je hoort ze dan wel, maar je ziet ze niet. Ze blijken op de tribune tussen het publiek mee te doen. De rest van de show staan ze wel op het podium en laten ze daar hun kwaliteiten zien. Verder veel bekende nummers in bekende arrangementen, maar toch is het elke keer fantastisch om het live voor je te zien gebeuren. De lichtshow en videoschermen wordt optimaal gebruik van gemaakt. Is in het begin het podium groot en open, maken daarna de lampen boven de band het podium kleiner. Paul neemt plaats achter de vleugel, zodat hij even zittend prachtige nummers kan brengen. Daarna staat de band met een akoestische set vooraan op een heel klein podium, waarin Abe een kleine, simpele drum heeft. Uniek voor Frankrijk is dat Michelle wordt gespeeld, vanwege de hoogstaande Frans tekst die er in voorkomt. New heeft hiervoor de setlist moeten verlaten. De band krijgt rust en Paul stijgt op voor 2 solo nummers op akoestische gitaar. Vanaf rij 9 waar wij zitten hebben we nog steeds prima zicht op de hoofdact. De mensen op rij 1 hebben een probleem, die zien hem niet. Als het hoge podium weer omlaag is, staat daar de magic piano. De band komt weer terug en voegt zich bij de wederom zittende Paul. Voor mij toch 1 van de meest emotionele nummers is dan aan de beurt: Now and then, natuurlijk in combinatie met de video beelden op de achtergrond. Vervolgens is het weer tijd om het podium groot te maken voor up tempo nummers en enkele meezingers. Die meezingers gaan door als Paul wederom achter de vleugel plaatsneemt. Na het vuurwerk van Live and let die mag de vleugel even afkoelen en komt de magic piano weer vooraan op het podium zodat er samen met Paul Na Na Na Na gezongen kan worden. Dan mag het publiek even bijkomen en de stem rust geven, want de band is even weg. Dat is ook het moment dat de familie van Paul McCartney de zaal verlaat en terug gaat naar de VIP-lounge.

Veel tijd om bij te komen is er niet, want de band is snel weer terug. Ook I've got a feeling is emotioneel door het duet dat Paul met John uit de Get Back sessies zingt. Het is live nog indrukwekkender dan dat je op YouTube kan zien en beleven. Paul geeft credits aan Peter Jackson voor het creëren van de beelden en zang van John "who is in the audience tonight". Wat?? En inderdaad, we spotten hem al snel, hij zit in de buurt van zijn hobbits. De set wordt in TGV-snelheid vervolgd om zo het late begin van de show iets goed te maken, de nummers gaan achter elkaar door. Het eindakkoord van het ene nummer gaat bijna naadloos over in het beginakkoord van het volgende nummer. En eerder in de tour is er al 1 nummer uit de toegift gehaald, waar gekozen kon worden uit Day Tripper/Birthday/I Saw Her Standing There. Met ruim 2,5 uur is Paul om ongeveer 23:15 klaar.

Tijdens de korte pauze voor de toegift zijn er dus wat bekende gasten verdwenen, maar niet iedereen. En dus ga ik na de show op de foto met die 2 hobbits. Dit was hun eerste show van Paul McCartney en ze hebben genoten. Maar ze hoeven niet lang te wachten op hun volgende Macca belevenis, in Manchester zijn ze er weer bij. Ik maak ook een foto van Peter Jackson (regisseur van Lord of the Rings, The Hobbit, ennnn Get Back docu) en Andy Serkis (Gollum in de Tolkien films). Die laatste 2 waren erg druk in gesprek, dus ik heb ze niet om een foto gevraagd. Misschien had ik me er toch even tussen moeten mengen. Naast Beatles-fan ben ik ook LotR-fan.

En dan weer op weg naar ons hotel. Maar eerst nog even bij die kar mijn ingeleverde spullen ophalen. Nou, die kar was er dus niet. Dat wordt zoeken. Blijken ze in die karren alleen maar alles verzameld te hebben om het vervolgens in een overdekte ruimte met 3 kleine balies te hebben gedumpt. En daar moeten dus duizenden mensen tegelijkertijd hun spullen ophalen. Hier bewijs 2 waaruit blijkt dat Fransen slecht zijn in organiseren. Er staat een lange rij, maar ik ben zo creatief (=brutaal) om vooraan in de soort van rij aan te sluiten en zo ben ik veel sneller aan de beurt en kunnen we richting ons bed.

Wauw, wat was dit een ervaring. Dit zal nog wel een tijdje nagenieten zijn.

Mijn eerste 3D-print van de mannen eindelijk voorzien van een kleur. Ik denk dat Ringo bij een volgende set iets kleiner geprint moet worden.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2025 18:14 schreef Price het volgende:
[ link | afbeelding ]

Mijn eerste 3D-print van de mannen eindelijk voorzien van een kleur. Ik denk dat Ringo bij een volgende set iets kleiner geprint moet worden.

Zeer gaaf!

Geweldige verslagen hierboven! Zal ook proberen nog een (iets minder indrukwekkende) bijdrage te leveren over de afgelopen mini-tour.

Ringo’s countryalbum dat nú uit is, is verrassend leuk. Ik zag er zwaar tegenop, kon er amper van slape- ok nee laten we niet mal doen. Maar er zijn een paar genres waarin akkoordwisselingen, instrumentatie en/of ritmes bijna allemaal hetzelfde zijn, en country is daar een van. Toch maar opgezet, en een aantal liedjes stiekem al vaak in de A-rotatie laten langskomen.

Want gelukkig is dit juist een best gevarieerd album. Het is niet eens allemaal die saaie country, maar juist blues, oldskool bluegrass, af en toe rockabilly. Alleen ‘Time On My Hands’, ‘I Live For Your Love’ en ‘Thankful’ zijn van die druilige voorspelbare countryliedjes met alle cliché-geluiden en akkoordwisselingen. Maar - en dat klinkt lulliger dan ik het bedoel - past ook wel weer.

In plaats van alleen maar steeds die dobro en pedal steel worden die instrumenten afgewisseld met vooral op kant A wat verrassingen zoals een achterstevoren gitaarpartijen in de eerste twee liedjes. Opener ‘Breathless’ is een vrolijk uptempo bluesrockliedje wat we wel kennen van de EP’s en albums van de afgelopen 10-20 jaar, maar dan met wat meer focus op de dobro-instrumentatie. Laten we zeggen meer George Harrison dan Kenny Rogers.

Sowieso goed geproduceerd. En RoboRingo is net zoals op ‘Crooked Boy’ hier ook weer een stuk minder dan de 15 jaar daarvoor. Al lijkt dat niet zo in de eerste twee liedjes, waar de pitchcorrectie vol gas gaat, maar laat dat je niet afschrikken. En al in de eerste minuut van het album een paar klassieke Ringo-fills. En tuurlijk heeft hij nooit een mega-groot vocaal bereik gehad, maar het karakter van zijn stem is nog helemaal intact.

Als ‘Look Up’ de tekst “peace and love/and I feel alright/the Sun King shines above/it has been a Hard Day’s Night” ofzo had gehad, had het zo op een van de vele uitingen van afgelopen 30 jaar gekund. Maar dat heeft het niet, juist dus met ietsjes meer interessantere wendingen. En de concentratie ligt op rockabilly-instrumenten, en niet op clichécountry. En met die herkenbare droge ongepolijste post-70’s Ringo-drums en bekend klinkende ritmes en fills is het best een plezierige combinatie.

Waar het wel echt country heet, heeft het dus eigenlijk nog meer een bluesgeluid, zoals ‘Never Let Me Go’ en ‘Rosetta’. Die laatste klinkt dan ook nog best stevig, want hij heeft een paar hele goede (en relatief jonge) bluegrass/roots-artiesten meespelen. En ‘You Want Some’ is voor de afwisseling gewoon rockabilly, die is puur zijn cover-hit ‘You're Sixteen’.

En dan blijven ‘Come Back’, ‘Can You Hear Me Call’ en ‘String Theory’ over als echte ballads. Misschien als liedje niet erg noemenswaardig (maar nu heb ik het toch al gedaan), maar zelfs daar heeft alleen die eerste een “I’m a poor lonesome cowboy”-sfeer. En zelfs die is alsnog niet verkeerd door wat andere melodische wendingen dan ik in country zou verwachten.

Een toffe, afwisselende 37 minuten van Ringo Starr, geboren in 1940.

Ringo Starr · Album · 2025 · 11 songs

quote:

Op vrijdag 10 januari 2025 00:00 schreef Aisumasen het volgende:
En ‘You Want Some’ is voor de afwisseling gewoon rockabilly, die is puur zijn cover-hit ‘You're Sixteen’.

Nu je het zegt. Ik moest ook aan For You Blue denken door de sfeer van het nummer.

Paul heeft gisteren in een kleine zaal in New York voor slechts 600 mensen een optreden gedaan.

https://www.facebook.com/(...)j465mSJBx8grjkgkoDQl

quote:

Op woensdag 12 februari 2025 15:07 schreef Peter88Online het volgende:
Paul heeft gisteren in een kleine zaal in New York voor slechts 600 mensen een optreden gedaan.

https://www.facebook.com/(...)j465mSJBx8grjkgkoDQl

En de dag daarvoor, en vanavond! Hij is er toch, voor de 50-jarige jubileumshow van Saturday Night Live.

De eerste show was uiteraard weer hetzelfde verhaal als altijd: de PR-man zal hierover schrijven met veel attributieve bijvoeglijke naamwoorden, en hoe "1000 die-hard fans uit New York met veel geluk" in de zaal zouden zijn geweest. Terwijl je in feite altijd dezelfde ingevlogen koppen vooraan ziet, en tweederde genodigden en pers is. Fans schatten dat ongeveer 50 tickets daadwerkelijk zijn verkocht.

Gelukkig voor de fans aldaar nog maar liefst twee shows dus. En slimme toegewijde fans gingen tijdens de eerste show al in de rij staan voor de tweede, nadat ze een logische gok hadden gewaagd. De hint in de poster ("februari 2025”, geen specifieke dag), de apparatuur die de Sherlocks niet naar buiten hebben zien komen en het feit dat niet één, maar twee shows van country-artiest Max McNown plots waren verplaatst. Geinig verhaal bij Billboard vandaag: “We had sold out Bowery months ago, so moving into a bigger venue and being able to accommodate more fans was great for us. A win-win in every way,” McNown says, but joked, “I am disappointed we weren’t able to get him to open for us.” McCartney’s team bood hem en zijn team - uiteraard, plek zat - nog tickets aan, maar ja, hij had dus een show te spelen. Gelukkig is er nog een derde show… maar de artiest is alweer onderweg naar de volgende stad.

Enkel een heel koppig persoon zal het nog verbazen dat McCartney zelfs voor deze unieke gelegenheden gewoon het reguliere programma doet. En toch wat details, afwijkend op avond één: 'Mrs Vandebilt’. Vrijwel elke show als soundcheck-liedje, maar nu voor het eerst sinds een speciale semi-akoestische show in 2018, voor het eerst in een “reguliere” show sinds 2013. Die kun je d'r goed bij hebben live!

‘From Me To You’ was een gloednieuw toegevoegd hoogtepunt tijdens de 2018-2019 tour, natuurlijk snel weer weggestopt zoals het gaat met alle toevoegingen. Deze week gespeeld, voor het eerst sinds een intieme spontane show in Brazilië eind 2023. Die early Beatles-liedjes blijven magisch in zijn set.

En de grootste rariteit van het stel: ‘Flaming Pie’, komt slechts een paar keer per tour naar voren als soundcheck-liedje, voor het eerst sinds de Good Evening Europe-tour 15 jaar geleden - dat is 15 jaar geleden!!! - daadwerkelijk in de setlist.

En de grootste frustratie, een van zijn mooiste solo-liedjes, live in een prachtig arrangement, maar al ga je hem 15 jaar 20 keer over de hele wereld zien, krijg je het nul keer te horen: ‘Every Night’. Extra frusterend omdat het nog altijd een van zijn favorieten is om te spelen tijdens een soundcheck. Alles is er voor gereed. Alleen 'Mr. Kite' (2013-nu), 'Dance Tonight' (2017-2012, 2018-nu) enzo zijn natuurlijk wel een must. Zeker als je 'Eleanor Rigby', 'The Long And Winding Road', 'Yesterday', 'For No One', 'Here, There & Everywhere', 'Penny Lane' etc. etc. al jaren niet meer speelt . Maar goed, 'Every Night', nu voor het eerst sinds 2018 tijdens een volledige show, en ook toen enkel tijdens een speciale show. Past ook altijd nog mooi bij zijn stem.

McCartney heeft bij zijn arenaconcerten nu al 12 jaar de anti-stalkerbarrière in de vorm van dat lompe tweede podium, waardoor je zelfs op de eerste rij een buslengte van de band vandaan bent. Zelfs in die setting herkent hij nog de fans op de eerste rijen, of hoort hij wat ze roepen. Laat staan in deze kleine zaal, want de setlist mag dan wel op een willekeurig oneven moment rond 2017 te zijn stilgezet, zijn praatjes zijn daar spontaan. Opnames waren verboden, maar nog wel wat quotes in de pers kunnen vinden, via Variety, Rolling Stone en ook via Billboard:

“Somebody's having themselves a good time”, wijzend naar Brian Ray: “Brian’s been sober for a long time, he’s going to have to call his sponsor” nadat de wietlucht vanuit het publiek de band tegemoet kwam. “Yeah, we can smell it!" Niet alleen zijn zicht en gehoor (met wat hulp) is nog goed, ook die geur herkent hij maar al te goed .

En hij is zich er bewust van dat hij al 25 jaar dezelfde 5 verhalen op het podium vertelt. Een poosje heeft hij het 'Something'-verhaal aangekondigd met "this is a story I use to tell", tegenwoordig "I'm sure many of you already know". Bij een show die ik ooit in Brisbane zag was hij sowieso al wat losser met zijn praatjes, omdat er veel Australische familie van hem aanwezig was. En toen maakte hij continu opmerkingen over die routine, wat automatisch weer die routine brak, haha. Dingen als "another one of my tales is..." en zelfs "you probably think he's churning out all these old stories".

Een 18-jarige artiest mag best wat veilige dingen in zijn show hebben ingebouwd, en een 82-jarige legende al helemaal. Dus deze week naar verluidt: “Have you heard this story? Well, I’m gonna tell it anyway.” En vooral heel leuk, over het gebrek aan rariteiten gesproken:

"The room was full of rowdy punters yelling for obscure faves from his solo catalog, like “Calico Skies” and “Ram On.” Paul laughed out loud when one fan called out for “Flying to My Home.” “There’s always old folks looking for deep cuts!” he said. He told a great story about listening to the Sirius Beatles channel in his car and hearing a tune he fancied. “I made the driver turn it up. He said it was a song called ‘Sweet Sweet Memories’ and I said, ‘I don’t remember that at all!. He said it was a B-side to a CD single! Do they even have B-sides, CD singles? Maybe they do." En ook: "After one man shouted loudly for the flop 1980 single, “Temporary Secretary,” McCartney chuckled and said to the band, “Can we work that one in?”; after another shouted “Yeah!” to a mundane comment, he joked, “You’ll say ‘Yeah!’ to anything!”

Sean Ono Lennon aanwezig op avond twee. Zal een bijzonder moment zijn geweest om 'Now and Then' door "Oom Paul" te horen spelen in New York. Inderdaad een van de meest imposante liedjes in McCartney's show ooit.

Toffe en spontane actie van McCartney, die nog altijd doet wat hij leuk vindt. Bezig met een nieuw album, ondertussen de klassiekers spelen en overal en nergens opduiken. Benieuwd wat hij zondag bij SNL gaat spelen.

En dat op zijn leeftijd. Ik vind het fenomenaal

Bekijk deze YouTube-video

Helaas weer wat wankel bij stem. Al wordt het vanaf Carry That Weight beter.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 13:50 schreef Peter88Online het volgende:
Bekijk deze YouTube-video

Helaas weer wat wankel bij stem. Al wordt het vanaf Carry That Weight beter.

Duidelijk zijn stem niet kunnen opwarmen met wat rockers. Starten met een ballad is nooit een goed idee.

De 2e avond in Bowery is gelekt. Geen top kwaliteit opname, maar wel leuk om even helemaal te horen:
Bekijk deze YouTube-video
En dan hoor je wel dat Paul wel goed bij stem kan zijn.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 13:50 schreef Peter88Online het volgende:
Bekijk deze YouTube-video

Helaas weer wat wankel bij stem. Al wordt het vanaf Carry That Weight beter.

Zo'n prachtig nummer.
Ergens maakt die ontzettend broze stem het wel mooier. Maar McCartney moet sommige liedjes echt óf niet meer zingen of transponeren, want dit is niet leuk meer joh

Heb ook ooit eens ergens opgepikt dat hij tijdens 't verblijf in Japan in 2013? Een infectie op liep en een zijn stem zo is gaan klinken zoals 'ie nu doet Maar ik hoor eigenlijk pas echt deze broosheid in z'n stem sinds een jaar of .... 4.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 16:29 schreef Grotetijd het volgende:
Heb ook ooit eens ergens opgepikt dat hij tijdens 't verblijf in Japan in 2013? Een infectie op liep en een zijn stem zo is gaan klinken zoals 'ie nu doet Maar ik hoor eigenlijk pas echt deze broosheid in z'n stem sinds een jaar of .... 4.

Is al minstens 12 jaar zo. Alleen heeft hij vaak gewoon een aantal nummers nodig om zijn stem op stoom te krijgen. Nu deed hij slechts alleen dit. Dat is toch wel een verschil met een optreden van normaliter 3 uur.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 20:17 schreef Peter88Online het volgende:

[..]
Is al minstens 12 jaar zo. Alleen heeft hij vaak gewoon een aantal nummers nodig om zijn stem op stoom te krijgen. Nu deed hij slechts alleen dit. Dat is toch wel een verschil met een optreden van normaliter 3 uur.

Ja dat bedoel ik. Klopt wel met die tijdlijn.
2009 was 'ie nog echt goed
Al blijft het eeuwig zonde dat ze die Good Evening New York hebben verkut met Autotune.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 20:19 schreef Grotetijd het volgende:

[..]
Ja dat bedoel ik. Klopt wel met die tijdlijn.
2009 was 'ie nog echt goed
Al blijft het eeuwig zonde dat ze die Good Evening New York hebben verkut met Autotune.

Klopt, maar voor autotune werd er ook al wel wat gesleuteld aan zijn live albums. Zelfs Wings over America heeft wat overdubbes uit de studio gekregen.

Oh dat geloof ik wel. Maar vind overdubs (zie ook Queen live at Wembley) niet zo erg als autotune

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 14:50 schreef golfer het volgende:
Paul, Harris, Joseph en Barry: rolverdeling biopics van The Beatles bekend

Op een grote filmbeurs in Las Vegas is bekendgemaakt wie Sam Mendes heeft gekozen als zijn Beatles. De Britse regisseur gaat vier films maken over de levens van de popgroep.

Paul Mescal (Normal People, Gladiator II) kruipt in de huid van Paul McCartney. Harris Dickinson, onlangs nog te zien in Baby Girl van Halina Reijn, vertolkt John Lennon. Joseph Quinn (ook bekend van Gladiator II en de Netflixserie Stranger Things) is te zien als George Harrison, terwijl de Ierse acteur Barry Keoghan drummer Ringo Starr zal spelen. Hij kreeg een Oscarnominatie voor zijn rol in The Banshees of Inisherin. Ook Mescal werd voor een Oscar genomineerd voor Aftersun.

Mendes maakte de rolverdeling bekend met de vier acteurs aan zijn zijde op het podium, die daarna gezamenlijk de bekende regels uit het nummer Sgt. Peppers's Lonely Hearts Club Band zongen: "It's wonderful to be here, it's certainly a thrill, you're such a lovely audience, we'd like to take you home with us."

Het is de bedoeling dat de vier biopics kort na elkaar worden uitgebracht in april 2028. "Ik vond het verhaal van de band eigenlijk te groot voor één enkele film", lichtte regisseur Mendes toe. "En er een miniserie voor tv van maken voelde op de een of andere manier ook niet goed."

Hij spreekt trots van "de eerste bioscoopervaring die te bingen is".

Het is voor het eerst dat de nog levende twee Beatles, McCartney en Starr, samen met de nabestaanden van de andere twee hun volledige medewerking geven aan een speelfilm over 'the Fab Four'.

Ik kijk er naar uit, maar ben tegelijkertijd ook een beetje huiverig voor dat er hopelijk niet te veel een sprookjesverhaal van wordt gemaakt. Zoals bij Bohemian Rhapsody waarbij de makers wel heel erg een loopje met de waarheid namen. Die kans zit er natuurlijk wel.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 14:50 schreef golfer het volgende:
Paul, Harris, Joseph en Barry: rolverdeling biopics van The Beatles bekend

Op een grote filmbeurs in Las Vegas is bekendgemaakt wie Sam Mendes heeft gekozen als zijn Beatles. De Britse regisseur gaat vier films maken over de levens van de popgroep.

Paul Mescal (Normal People, Gladiator II) kruipt in de huid van Paul McCartney. Harris Dickinson, onlangs nog te zien in Baby Girl van Halina Reijn, vertolkt John Lennon. Joseph Quinn (ook bekend van Gladiator II en de Netflixserie Stranger Things) is te zien als George Harrison, terwijl de Ierse acteur Barry Keoghan drummer Ringo Starr zal spelen. Hij kreeg een Oscarnominatie voor zijn rol in The Banshees of Inisherin. Ook Mescal werd voor een Oscar genomineerd voor Aftersun.

Mendes maakte de rolverdeling bekend met de vier acteurs aan zijn zijde op het podium, die daarna gezamenlijk de bekende regels uit het nummer Sgt. Peppers's Lonely Hearts Club Band zongen: "It's wonderful to be here, it's certainly a thrill, you're such a lovely audience, we'd like to take you home with us."

Het is de bedoeling dat de vier biopics kort na elkaar worden uitgebracht in april 2028. "Ik vond het verhaal van de band eigenlijk te groot voor één enkele film", lichtte regisseur Mendes toe. "En er een miniserie voor tv van maken voelde op de een of andere manier ook niet goed."

Hij spreekt trots van "de eerste bioscoopervaring die te bingen is".

Het is voor het eerst dat de nog levende twee Beatles, McCartney en Starr, samen met de nabestaanden van de andere twee hun volledige medewerking geven aan een speelfilm over 'the Fab Four'.

Je hebt honderden Beatles documentaires met als hoogtepunt Get Back waarin je als een vlieg op de muur in de studio zit.

Waarom moet dit? Totaal overbodig imo.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 17:46 schreef Rnie het volgende:

[..]
Je hebt honderden Beatles documentaires met als hoogtepunt Get Back waarin je als een vlieg op de muur in de studio zit.

Waarom moet dit? Totaal overbodig imo.

Simpelweg omdat een documentaire niet zoveel publiek trekt als een Hollywood blockbuster. En ze willen natuurlijk wel meeliften op de huidige hype van biopics.

Volgens mij zitten mensen net zo min op vier verschillende Beatles biopics te wachten als bijv. 4 Kiss soloalbums.

Niet dat er per sé iets mis is met de individuele verhalen uitlichten, maar dat in een gezamenlijke reeks van vier gooien komt vooral over als "het is commercieel interessant" en "het werkte voor The Hobbit". Artistiek gezien kan je er op wachten dat er binnen no time iemand met een fanedit komt om de verhaallijnen samen te voegen tot een enkele film.

quote:

Op woensdag 2 april 2025 11:25 schreef golfer het volgende:
De acteurs en hun origineel.
Harris Dickinson as John Lennon
Paul Mescal as Paul McCartney
Joseph Quinn as George Harrison
Barry Keoghan as Ringo Starr.
[ link | afbeelding ]

Barry Keoghan als Ringo Starr lijkt best aardig. Al moet ik nog wel daarvoor het beeld kwijt zien te raken dat hij in zijn blote kont ronddanst in een paleis zoals hij deed in zijn rol in Saltburn

Een goed gerestaureerd voorproefje op de aankomende release van de One To One concerten van Lennon

Bekijk deze YouTube-video