Afgelopen maandag weer een mooie herinneringsdag om te vieren: 10 november 1989.
Het was het eerste concert van Paul McCartney in Nederland sinds vele jaren. Rotterdam 10 november was het eerste concert wat aangekondigd werd. Daarna werden 11, 7, 8 november toegevoegd. Ik was een jochie van 16, er was geen internet. Ik wist niks van die extra concerten.
Ik wist 10 november en dat je kaartjes kon kopen bij de VVV. Dus ik in alle vroegte met de fiets zorgen dat ik wel om 9:00 in de ochtend bij VVV Amstelveen stond, want om 10:00 begon de voorverkoop. Ik had gehoord van enorme drukte als concertkaartjes in de verkoop gaan. Ik kom daar aan. Helemaal niemand. De tumbleweeds waaide langs, ik hoorde in gedachten Ennio Morricone op zijn panfluit spelen. Helemaal niemand. Om 10:00 is het nog steeds donker binnenin de VVV. Ik was nog steeds in mijn eentje daar voor de deur. Klopt het wel? Een mannetje doet rustig de deur open. Hij start de computer en de kaartjes printer rustig op. En ik ben effing zenuwachtig of er nog wel genoeg kaartjes zullen zijn. Nog eens 10 minuten later ga ik met 2 klompjes "GOUD" in mijn binnenzak weer naar huis. Ik voelde me zo rijk.
Ik was niet zo reislustig, ik wist verder niks treinen en hoe dat werkt en of ik nog wel thuis zou kunnen komen. Dus mijn vader heeft mij en mijn moeder gebracht met de auto. Ik kende toen geen andere Beatles fans en mijn moeder wilde wel met mij mee. Mijn vader heeft verderop in een café op ons zitten wachten tijdens het concert.
En dan begint het. Heel benieuwd naar het voorprogramma. Dat bleek een film te zijn, heel apart vond ik dat. En aan het eind van die film met grote letters: N-O-W. En dan begint hij met Figure of eight die op de Tripping The Live Fantastic belandt. (ja ik weet dat het de versie van de soundcheck is, maar voor mij is dit mijn versie, laat mij lekker in die droom

)
Bekijk deze YouTube-videoJe mocht geen foto's maken, dat wist ik ook, dus ik had zo'n weggooi camera gekocht om mee te nemen. Een luxe versie, met flits. Mocht ik gesnapt worden, dan was niet mijn echte camera weg. Dus ik heb enkele foto's gemaakt, met flits. Security ziet die flitsen natuurlijk

dus die kwamen even verhaal halen. Toen ze de camera zagen, mocht ik die weer meenemen als ik maar niet meer zou flitsen. Prima. De foto's??? Gewoon slecht. De lampen aan het plafond kan ik je tonen. De band was niet eens blurry ofzo, maar gewoon echt niks herkenbaars.
Dat was mijn eerste Macca concert