hij was seksueel actief met minderjarig familelid :r

THNX!!!

Voor jullie adviezen, steunbetuigingen. links, etc!!!

Donderdag is dus de aangifte. Maar toen ik vanmorgen opstond, was ik al heel erg nerveus, alsof het vandaag is. Er kan zoveel gaan gebeuren...
Ik ben steeds goed aan het nadenken over dat wat gebeurd is. En af en toe levert dat wel nuttige dingen op!

Dus, het wordt spannend!

Het aftellen is begonnen...en de zenuwen ook...

Maar goed, ik ben volgens mij goed voorbereid, ik weet wat ik ga vertellen en een gedeelte daarvan staat al op schrift.
Vanavond nog even verder werken.
Net nog even contact gehad met afdeling zeden(met een rechercheur, ja het gaat nu heel erg echt worden)
En hij stelde me wel weer gerust. Morgen gaan we eerst nog even informeel praten want ik heb nog wel wat vragen. Er kan altijd even een pauze in worden gelast enzo.

Pfffff, ik ga nu naar mijn haptonoom, proberen wat te ontspannen.

In mijn geval begint de verjaring pas vanaf mijn achttiende te tellen. En das op dit moment wel in mijn voordeel.
Tering: ik was om half vijf al wakker: maar TIS VOOR EEN GOED DOEL ! ! ! !

Idd, ik ben totaal uitgeput. Ik heb 6 uur daar gezeten!
Veel verteld etc. Dit was heel zwaar, maar goed. Het doel heiligt de middelen.
Ik ben gesloopt, ik ga nu slapen, met een pilletje.


DANOONTJE POWERRRRRRRRRRRRRRRRR

en thnx weer voor de reacties

quote:

Op vrijdag 8 juni 2007 19:58 schreef Tarot het volgende:

[..]

Het doel is om volgens mij om gelukkig te kunnen zijn.
Pas op dat je deze aangifte daar niet aan gelijk stelt.

gelukkig zijn, dat is een veeeeeeeeeel te groot doel voor mij. Niet haalbaar. Mijn leven is zo'n puinhoop, gelukkig zijn is een utopie.

Een verslag van de aangifte komt nog. maar nu nog even niet.
Er gebeurt hier ineens weer van alles. Nieuwe herinneringen die ik niet verteld heb...jankenjankenjanken
jankenjankenjanken


weet ik veel waarom t ineens nu komt........
moet maar weer contact zoeken met de jeweetwel

[ Bericht 4% gewijzigd door PAM78 op 08-06-2007 23:05:14 ]

Ja hoor, op zich gaat het wel.
Dat wat ik me indeens weer herinnerde, laat ik voorlopig even rusten. Veel invloed zal het niet op de zaak hebben. En wat Marietje al zei: tis iet gek dat er nu zoveel los komt.
Ik moet nu naar een tweedaagse cursus. Eigenlijk heb ik het wat te druk....Maar gisteren heb ik samen met de dame van het ggz viir deze en komende week kruizen in mijn agenda gezet.
Zo, dan ga ik nu naar mijn cursus: voorlichting geven vanuit ervaringsdeskundigheid.

Ontzettend bedankt voor jullie steun weer! Dat doet me erg goed. Iedere reaktie lees ik en komt ook bij me binnen!

======================================================================================
Verslag van de aangifte.

Ik was 's morgens veel te vroeg mijn bed uit gerold na een, uiteraard, te korte en onrustige nacht. Ik was misselijk van de zenuwen en was steeds aan het kokhalzen. Veel water en koffie gedronken. Ik was bij vrienden die 7 jonge honden hadden, dus ik was wel wat tijd kwijt aan noodzakelijke karweitjes.
Eten lukte nog niet. Om kwart over 8 weggegaan om uiteindelijk om 9 uur op het bureau te komen. Ik hoef niet te zeggen dat het een fijne autorit was, dunkt me. Onderweg een paar hapjes van mijn broodje gegeten.

Op het politiebureau was het schijnbaar stempeldag voor bepaalde mensen, want iedere keer kwam er iemand om een stempel te halen...

Al gauw stond de zedenrechercheur die ik eerder had gesproken voor me en kon ik al trillend, zwetend het zwaar beveiligde politiebureau in. De lift in, en hij vroeg hoe het met me was. Gelukkig ontstond er toen een gesprek. Ik heb natuurlijk benoemd dat ik erg nerveus was en hij reageerde daar heel keurig op. Hij vertelde ook dat hij in ieder geval het eerste gedeelte van de aangifte alleen zou zijn, omdat er bepaalde verwikkelingen waren waardoor er nog geen collega's beschikbaar waren.
Toen ik daar net zat en hij koffie ging halen werd ik heel erg nerveus: ik realiseerde me maar al te goed dat dit een heeeeeel belangrijk moment ging worden.
Eerst hebben we een tijd gesproken over details van de aangifte en mijn geschiedenis.
De rechercheur benadrukte dat het belangrijk was dat ik het HELE verhaal vertelde zodat als ze hem zouden horen en hij dingen vertelde, dat zij wel van die dingen op de hoogte waren. Anders zitten zij daar ook zo tijdens het verhoor van: huh??
Zo was ik op het moment van het misbruik aan de zorg van mijn neef en zijn vrouw toevertrouwd en daar was een reden voor. Die reden kleurt het verhaal en hij zal deze reden ook wel noemen, mochten ze hem ooit horen.
Dat was allemaal niet makkelijk voor mij om te vertellen, daarbij is het ook niet zo een, twee, drie uit te leggen.
En er was ook nog een andere nare gebeurtenis in mijn leven die mijn manier van reageren tijdens het misbruik een stuk duidelijker maakt. Dus dat moest ik ook nog vertellen. Toen waren we twee uur verder en hebben een pauze genomen. Hij was gelukkig ook een roker, dus ff paffen...
Weer teruggekomen bleek er een vrouwelijke rechercheur beschikbaar te zijn gekomen en zij voegde zich toen bij ons om het hele verhaal te typen.
De meneer stelde me dus de vragen en ik gaf daar uitgebreid antwoord op. Zo kreeg ik vragen als: "Waar woonde je in dat en dat voorjaar? En hoe zag je leven eruit? Waarom ging je toen bij hen wonen?
Wanneer ging het mis? Wat gebeurde er dan?"
Ik had me voorgenomen om de dingen heel duidelijk te benoemen(dat willen ze ook natuurlijk) dus dan heb ik het over vagina, penis, borsten, etc. Dat is me ook gelukt.
Dus dan zeg je op een gegeven moment:" Hij ging toen mijn vagina binnen" Vraag van de rechercheur: ' Waarmee deed hij dat?" En ik:" ." En dan het toch maar benoemen.
Nou, al met al, elk ontzettend klein detailletje kwam aan bod en moest benoemd worden. En sommige dingen wist ik echt niet.
Ook over die andere nare gebeurtenis wilden ze details weten, welliswaar niet zo gedetailleerd als eerst, maar toch...
Tussendoor moest ik een aantal keren naar de wc, van het vele koffie en water drinken van 's morgens. Dat was vrij irritant, want telkens moest er iemand met me mee om me weer naar binnen te kunnen laten. Alles gaat met pasjes daar. En van de zenuwen kon ik niet eens plassen
Tussen de bedrijven door was er een leuke sfeer, en werden er wel grapjes gemaakt. En ze hadden heel erg aandacht voor mijn geestelijke gesteldheid. Een paar keer was het nodig om te pauzeren omdat het voor mij even te veel was. Maar daar werd alle ruimte aan gegeven. Er werd zelfs gezegd dat als we het vandaag niet afkregen, dat we dan morgen ook weer verder konden gaan. Er was alle tijd.
Toen uiteindelijk dan alles verteld was, werd de aangifte geprint, zodat ik die kon doorlezen. Enkele verbeteringen heb ik nog aangebracht en toen was het na zes uur dan eindelijk klaar.
Nu worden eerst wat " getuigen" gehoord en dan wordt de zaak opgestuurd naar het district waar het delict gepleegd is. En dan is het afwachten wat de officier er van vindt....
Hoe dan ook, de dader krijgt in ieder geval te horen dat ik aangifte heb gedaan... Dat vind ik al eng genoeg.
Alles werd me nog een keer goed uitgelegd en toen kon ik weer gaan.
Ik heb een stuk in de buurt gewandeld voordat ik naar huis ging, want ik was best dizzy. Ik heb een tuinkabouter voor mezelf gekocht: vroeger praatte ik altijd tegen een tuinkabouter en hield er hele verhalen tegen. Ik vond die tuinkabouter een mooie bekroning op mijn aangifte. Hij heeft nu ook een mooi plekje in de tuin gekregen!!

[ Bericht 2% gewijzigd door PAM78 op 18-06-2007 13:30:09 (fouten verbeterd + kleine aanvullingen) ]

quote:

Op maandag 18 juni 2007 00:10 schreef Omnifacer het volgende:
Heb je al een naam voor die kabouter?

Ehh, nee... Eigenlijk ook nog niet over nagedacht. Mss moet ik m naar die rechercheur vernoemen. Die luisterde ook zo goed.

Wat een mooie, lieve woorden spreken jullie weer.....