R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Net bij de huisarts geweest...
Mijn problemen voorgelegd aan haar. Had ook gezegd dat haar plaatsvervanger zei, dat ik maar moest gaan afbouwen...
Daar is mijn huisarts het dus niet mee eens. Moet weer een hele tablet gaan slikken iedere dag.
Sinds die plaatsvervanger zei dat ik moest afbouwen, maar niets van mijn situatie afwist ben ik me steeds kutter gaan voelen.
Ik heb namelijk de ziekte van Bechterew...
En ben al sinds me 12de rugpatient. Ben vorig jaar naar een speciale kliniek geweest voor mijn rug, het Spine & Joint Centre, daar wordt je lichamelijk en geestelijk behandeld, ook dus door een psycholoog die er alleen voor jou is.
De psycholoog kwam er dus achter dat ik zwaar/klinisch depressief ben, en had me aangegeven om maar eens te kijken naar de voordelen van het slikken van AD.
Dat ging een 3/4 jaar goed en had ik ook sindsdien mijn ex leren ontmoeten.
Man, had me nog nooit zo goed gevoeld Weinig tot geen lichamelijke pijn, geen last van depressie, altijd happy... totdat het uitging in Januari.
Toen viel ik weer in de put... ik doe raar tegen vrienden/vriendinnen/ouders/familie/collega's.
Kan niet eens meer normaal antwoorden tegen iemand of er floept weer iets brutaals/deprimerends/raars/eigenwijs/vervelends/bijdehands uit me mond.
En heb sinds 2 weken weer ontiegelijk veel pijn in me rug/nek/schouders/heupen en dat komt mede door mijn depressie weer.
Moet maar afwachten of die verhoogde dosis van AD bij me gaat aanslaan.
Heb over 2 weken weer een afspraak bij de huisarts om te kijken hoe het gaat.
Als er geen verbeteringen zichtbaar zijn, dan moet ik weer naar de psycholoog, weer een ander mens, weer iemand anders hetzelfde kutverhaal vertellen...
Toch best wel raar dat als er iets in je kop niet goed zit, dat het je lichamelijk ook kan beinvloeden.
Mijn problemen voorgelegd aan haar. Had ook gezegd dat haar plaatsvervanger zei, dat ik maar moest gaan afbouwen...
Daar is mijn huisarts het dus niet mee eens. Moet weer een hele tablet gaan slikken iedere dag.
Sinds die plaatsvervanger zei dat ik moest afbouwen, maar niets van mijn situatie afwist ben ik me steeds kutter gaan voelen.
Ik heb namelijk de ziekte van Bechterew...
En ben al sinds me 12de rugpatient. Ben vorig jaar naar een speciale kliniek geweest voor mijn rug, het Spine & Joint Centre, daar wordt je lichamelijk en geestelijk behandeld, ook dus door een psycholoog die er alleen voor jou is.
De psycholoog kwam er dus achter dat ik zwaar/klinisch depressief ben, en had me aangegeven om maar eens te kijken naar de voordelen van het slikken van AD.
Dat ging een 3/4 jaar goed en had ik ook sindsdien mijn ex leren ontmoeten.
Man, had me nog nooit zo goed gevoeld Weinig tot geen lichamelijke pijn, geen last van depressie, altijd happy... totdat het uitging in Januari.
Weinig tot geen lichamelijke pijn, geen last van depressie, altijd happy... totdat het uitging in Januari.Toen viel ik weer in de put... ik doe raar tegen vrienden/vriendinnen/ouders/familie/collega's.
Kan niet eens meer normaal antwoorden tegen iemand of er floept weer iets brutaals/deprimerends/raars/eigenwijs/vervelends/bijdehands uit me mond.
En heb sinds 2 weken weer ontiegelijk veel pijn in me rug/nek/schouders/heupen en dat komt mede door mijn depressie weer.
Moet maar afwachten of die verhoogde dosis van AD bij me gaat aanslaan.
Heb over 2 weken weer een afspraak bij de huisarts om te kijken hoe het gaat.
Als er geen verbeteringen zichtbaar zijn, dan moet ik weer naar de psycholoog, weer een ander mens, weer iemand anders hetzelfde kutverhaal vertellen...
Toch best wel raar dat als er iets in je kop niet goed zit, dat het je lichamelijk ook kan beinvloeden.
En hoe!!!quote:Op donderdag 10 mei 2007 13:11 schreef _nWo_ het volgende:
[..]
Toch best wel raar dat als er iets in je kop niet goed zit, dat het je lichamelijk ook kan beinvloeden.
vandaag erg moe en brak enzo... de ad maakt wel dat ik me anders voel maar zo hoeft het van mij nog steeds niet als het zo blijft had eigenlijk gehoopt dat de lichamelijke klachten wel minder invloed op me zouden hebben na een tijdje ad.
had eigenlijk gehoopt dat de lichamelijke klachten wel minder invloed op me zouden hebben na een tijdje ad. 
.
Even schoppen. Het gaat niet goed hier, ineens.
Ik kan het moeilijk verwoorden, ik voel me gewoon anders. Niet meer mezelf. Een vreemde in mijn eigen lichaam. Ik kan ook geen maat meer houden. Voel me hyper. Lach en giechel de hele dag om alles en kan m'n kop niet dichthouden. En ik verander elke 5 minuten van gevoel, van idee en van mening.
Ik kan het moeilijk verwoorden, ik voel me gewoon anders. Niet meer mezelf. Een vreemde in mijn eigen lichaam. Ik kan ook geen maat meer houden. Voel me hyper. Lach en giechel de hele dag om alles en kan m'n kop niet dichthouden. En ik verander elke 5 minuten van gevoel, van idee en van mening.
Sterkte Burdie!
Hier alles wel aardig over het algemeen. Was van het weekend erg humeurig en lichtgeraakt, maar of dat nou iets hormonaals is of dat het meer mn stemming in het algemeen is... dat weet ik niet...
Hier alles wel aardig over het algemeen. Was van het weekend erg humeurig en lichtgeraakt, maar of dat nou iets hormonaals is of dat het meer mn stemming in het algemeen is... dat weet ik niet...
Fake it till you make it...
Zojuist heb ik de crisisdienst gebeld omdat het niet meer ging. Volgens de arts was het een paniekaanval (oh, dus zó voelde dat ook alweer) en moest ik een oxazepam innemen (had ik gelukkig nog liggen). Over een uurtje moet ik terugbellen, als het niet beter gaat. God, ik tril helemaal en vind het doodeng. Help. .
.
het betekent alleen maar dat je nog niet op een evenwichtige status bent, en zelfs al zou je dat zijn zal dat gewoon af en toe gebeuren helaas
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Overigens hetgeen wat jij beschrijft herken ik van toen ik voor de eerste keer AD voorgeschreven kreeg en na een paar weken uit een best wel stevige depressie begon los te breken. Dat was een hele vreemde ervaring.quote:Op dinsdag 15 mei 2007 20:16 schreef Burdie het volgende:
Even schoppen. Het gaat niet goed hier, ineens.
Ik kan het moeilijk verwoorden, ik voel me gewoon anders. Niet meer mezelf. Een vreemde in mijn eigen lichaam. Ik kan ook geen maat meer houden. Voel me hyper. Lach en giechel de hele dag om alles en kan m'n kop niet dichthouden. En ik verander elke 5 minuten van gevoel, van idee en van mening.
Goed dat je gebeld hebt Burdie, ik hoop dat je je gauw weer wat rustiger voelt. Pas goed op jezelf en gewoon bellen als het straks nog niet beter gaat!
Fake it till you make it...
Wat goed dat je gebeld hebt, echt! Ik hoop dat je je een beetje beter gaat voelen en anders moet je inderdaad weer bellenquote:Op dinsdag 15 mei 2007 20:53 schreef Burdie het volgende:
Zojuist heb ik de crisisdienst gebeld omdat het niet meer ging. Volgens de arts was het een paniekaanval (oh, dus zó voelde dat ook alweer) en moest ik een oxazepam innemen (had ik gelukkig nog liggen). Over een uurtje moet ik terugbellen, als het niet beter gaat. God, ik tril helemaal en vind het doodeng. Help. .
Het gaat iets beter nu. Oxazepam begint te werken en een goede vriend van me is even langs geweest om me wat af te leiden. Maar leuk is anders. Ineens was ik weer heeeel paranoïde: ik werd achtervolgd, mijn huis stond in brand, er kwam iemand mij bedreigen met een mes, de politiek heeft me bijna opgepakt...
Gelukkig heb ik morgen weer een gesprek met de pscholoog, dan kan ik dit gelijk bespreken.
Gelukkig heb ik morgen weer een gesprek met de pscholoog, dan kan ik dit gelijk bespreken.
Hoe gaat het nu met je Burdie, nog steeds klote?
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Heee Detroit lekker ding! . Bedankt voor het vragen! Met mij gaat het heel, heel, heeeel erg wisselend. .
Ik begrijp gewoon m'n eigen lichaam niet meer, dat is nog wel het raarste. Ik wist altijd precies hoe ik op een biertje, een jointje, een nachtje kort slapen, een eind hardlopen, etc. reageerde, maar nu kan dat soms zó anders uitpakken dat ik al haast niks meer durf te beginnen.
En ik ben erg misselijk (gelukkig met vlagen). Ik weet niet of het door de medicatie komt allemaal, maar ik vind het knap vervelend.
Maar op dit moment gaat het relatief goed, dus eigenlijk mag ik niet te veel klagen .
.Ik begrijp gewoon m'n eigen lichaam niet meer, dat is nog wel het raarste. Ik wist altijd precies hoe ik op een biertje, een jointje, een nachtje kort slapen, een eind hardlopen, etc. reageerde, maar nu kan dat soms zó anders uitpakken dat ik al haast niks meer durf te beginnen.
En ik ben erg misselijk (gelukkig met vlagen). Ik weet niet of het door de medicatie komt allemaal, maar ik vind het knap vervelend.
Maar op dit moment gaat het relatief goed, dus eigenlijk mag ik niet te veel klagen .
.
Ik schrok een beetje van dat verhaal over het feit dat je een beetje para bent geweest. Dolblij dat je in ieder geval benzo's bij de hand had, en dat je daardoor in ieder geval ff de ergste kantjes hebt weten door te maken. Zelf ben ik ook wel eens in paniek, en ik weet hoe erg dat zuigt, en dan vooral als je totaal niet weet wat je moet verwachten en voor het eerst geconfronteerd wordt met bepaalde angsten. .quote:Op vrijdag 18 mei 2007 20:28 schreef Burdie het volgende:
Heee Detroit lekker ding! . Bedankt voor het vragen! Met mij gaat het heel, heel, heeeel erg wisselend. .
Ik begrijp gewoon m'n eigen lichaam niet meer, dat is nog wel het raarste. Ik wist altijd precies hoe ik op een biertje, een jointje, een nachtje kort slapen, een eind hardlopen, etc. reageerde, maar nu kan dat soms zó anders uitpakken dat ik al haast niks meer durf te beginnen.
En ik ben erg misselijk (gelukkig met vlagen). Ik weet niet of het door de medicatie komt allemaal, maar ik vind het knap vervelend.
Maar op dit moment gaat het relatief goed, dus eigenlijk mag ik niet te veel klagen .
Het erge is dat je eigenlijk totaal geen idee hebt of je nog verder het dal in kunt. .
.Hebben die problemen eigenlijk te maken met het feit dat je van a.d. gewisseld bent? Wisselen tussen die middelen blijft voor mijn gevoel namelijk Russisch roulette: nooit zeker weten of het goed uitwerkt.
Hoop dat in ieder geval zo snel mogelijk een er verstand van hebbend persoon je kan helpen cq. gerust kan stellen.
Sterkte Burdie,
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Hoi Detroit, ik zit nog altijd aan de seroxat, dus ben (nog) niet gewisseld van ad . Dat gaat misschien wel moeten, als ik hier niet aan kan wennen. Dat paranoïde denken had ik echt alweer een tijd niet meer gehad en ik vond het zelf echt een beetje eng ook. Mijn psychologe heeft er weinig over gezegd. Nu ik erover nadenk weet ik sowieso niet meer wat ik er zelf over heb verteld aan haar .
Verder zit ik voor m'n gevoel echt even op een dood spoor, maar meestal kan het me weinig schelen. Ik 'vergeet' ook te eten, of nouja, ik eet gewoon nauwelijks. Het kan me niet boeien. Ik weet niet meer wat ik wil, wat ik moet, zit gewoon vast. Maar niet op een heftige manier ofzo... ik zit gewoon m'n tijd wat uit te zitten. .
Verder zit ik voor m'n gevoel echt even op een dood spoor, maar meestal kan het me weinig schelen. Ik 'vergeet' ook te eten, of nouja, ik eet gewoon nauwelijks. Het kan me niet boeien. Ik weet niet meer wat ik wil, wat ik moet, zit gewoon vast. Maar niet op een heftige manier ofzo... ik zit gewoon m'n tijd wat uit te zitten. .
.
Zo te lezen begrijpen jullie wel hoe het voelt als je je zo kut voelt. Ik dacht dat ik er een beetje aan het uitklimmen was, maar nu heb ik de laatste weken toch weer een heel depressief gevoel.
Ik slik al zo'n 4 maanden lexapro. In het begin dacht ik dat het werkte, maar wist het niet zeker, het was nou niet dat ik me opeens supergoed voelde ofzo. Maar ik deed in ieder geval meer dan daarvoor, ik deed mijn dagelijkse dingen weer, want daarvoor zat ik soms zo in gedachten of voelde ik me zo rot dat ik gewoon niet kon eten. De tijd ging gewoon maar voorbij terwijl ik aan het piekeren was over vanalles en nog wat, zonder dat ik iets deed en daardoor werd het alleen maar erger.
Voor ik die medicijnen ging slikken was ik al begonnen met gesprekken bij een psychologe en dat heeft me ook heel erg geholpen. Maar nu vraag ik me af waardoor ik me beter ben gaan voelen, door die gesprekken of door die medicijnen? Combinatie van kan natuurlijk ook. Naar mijn idee heb ik de werking van de medicijnen nooit echt gevoeld. Maar mijn psychiater zegt steeds dat ik nu toch meer dingen doe dan eerst en dat het dus toch werkt. Ik ben er ook maar drie keer geweest in die vier maanden. 1 keer in het begin, toen na een maand en toen nog eens na 2 maanden. En dan is het enige wat hij zegt dat ik langer door moet gaan, omdat het een lang duurt voordat het werkt.
Hoe gaat dat bij jullie? En kan iemand me ongeveer vertellen wat ik dan moet voelen als het werkt?
Ik heb nu namelijk weer een hele diepe dip. Al een paar weken voel ik me weer heel somber. Ik zie mijn studie en stage weer niet zitten, ik heb ook pech en alles gaat mis. Daardoor weet ik dan gewoon niet meer wat ik moet doen, in het geheel niet, met heel mijn leven niet, zelfs niet het komende uur of de komende dag. Ik probeer een verslag te typen, maar het lukt gewoon niet. Ik kan me niet concentreren en ik ben dooooooodmoe.
Jullie ook allemaal sterkte met alles.
Ik slik al zo'n 4 maanden lexapro. In het begin dacht ik dat het werkte, maar wist het niet zeker, het was nou niet dat ik me opeens supergoed voelde ofzo. Maar ik deed in ieder geval meer dan daarvoor, ik deed mijn dagelijkse dingen weer, want daarvoor zat ik soms zo in gedachten of voelde ik me zo rot dat ik gewoon niet kon eten. De tijd ging gewoon maar voorbij terwijl ik aan het piekeren was over vanalles en nog wat, zonder dat ik iets deed en daardoor werd het alleen maar erger.
Voor ik die medicijnen ging slikken was ik al begonnen met gesprekken bij een psychologe en dat heeft me ook heel erg geholpen. Maar nu vraag ik me af waardoor ik me beter ben gaan voelen, door die gesprekken of door die medicijnen? Combinatie van kan natuurlijk ook. Naar mijn idee heb ik de werking van de medicijnen nooit echt gevoeld. Maar mijn psychiater zegt steeds dat ik nu toch meer dingen doe dan eerst en dat het dus toch werkt. Ik ben er ook maar drie keer geweest in die vier maanden. 1 keer in het begin, toen na een maand en toen nog eens na 2 maanden. En dan is het enige wat hij zegt dat ik langer door moet gaan, omdat het een lang duurt voordat het werkt.
Hoe gaat dat bij jullie? En kan iemand me ongeveer vertellen wat ik dan moet voelen als het werkt?
Ik heb nu namelijk weer een hele diepe dip. Al een paar weken voel ik me weer heel somber. Ik zie mijn studie en stage weer niet zitten, ik heb ook pech en alles gaat mis. Daardoor weet ik dan gewoon niet meer wat ik moet doen, in het geheel niet, met heel mijn leven niet, zelfs niet het komende uur of de komende dag. Ik probeer een verslag te typen, maar het lukt gewoon niet. Ik kan me niet concentreren en ik ben dooooooodmoe.
Jullie ook allemaal sterkte met alles.
Ik vind het een moeilijk punt hoor, de conclusie kunnen trekken dat het beter met je gaat. Waaraan je dat kunt afmeten. Of er bepaalde hints zijn waaraan je kunt afleiden dat het zo is.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 16:04 schreef lonely_princess het volgende:
...
Hoe gaat dat bij jullie? En kan iemand me ongeveer vertellen wat ik dan moet voelen als het werkt?
In mijn geval zijn er wel bepaalde dingen die beter gaan... Ik ben veel minder gereserveerd en passief dan dat ik was, en heb iets meer de drive om te socializen. Verder uit ik me vaker dan voorheen het geval was.
Maar of dat een teken is dat het beter gaat? Ik weet het niet hoor... Zo is mij verteld dat het niet kunnen uiten van woede een reden kan zijn dat een persoon depressief raakt. (bijvoorbeeld vanwege minder leuke dingen die gebeurd zijn tijdens de kindertijd)
Ondanks dat ik nou bewuster beziig ben met mijn woede, heb ik nog altijd het gevoel dat er maar 0,0001% van de totale haat en nijd verdwenen is. Daardoor vrees ik dat ik maar ten dele goed bezig ben... Van die twijfel of je goed bezig bent, word je niet echt vrolijk. .
Het enige wat ik je kan aanbevelen is bijhouden wat er beter bij je gaat. En misschien voor iedere dag bijhouden hoe je je voelt, en er een cijfer aan koppelen tussen de 1 en de 10. Dan kun je over langere tijd misschien vooruitgang gaan zien, of verbanden zien waarom het op bepaalde momenten minder goed gaat.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Ik zit alweer een tijdje op efexor 75 mg. Voel me nog niet super alhoewel het wel redelijk gaat. Denk dat ik eens ga ophogen naar 150.
Iemand ervaringen met ophogen? Ervaringen welkom.
Iemand ervaringen met ophogen? Ervaringen welkom.
Huisarts, psychiaterquote:Op zondag 20 mei 2007 17:05 schreef raindrop het volgende:
Ik zit alweer een tijdje op efexor 75 mg. Voel me nog niet super alhoewel het wel redelijk gaat. Denk dat ik eens ga ophogen naar 150.
Iemand ervaringen met ophogen? Ervaringen welkom.
ervaringen vraag ik hierquote:
en als ik ophoog zeg ik dat de volgende keer wel bij mijn huisarts
zit nu op 75 da's laagste dosering bij depressie
lijkt me dat je eerst naar de huisarts moet voordat je uberhaupt gaat verhogen...quote:Op zondag 20 mei 2007 20:40 schreef raindrop het volgende:
[..]
ervaringen vraag ik hier
en als ik ophoog zeg ik dat de volgende keer wel bij mijn huisarts
zit nu op 75 da's laagste dosering bij depressie
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
pff waaromquote:Op zondag 20 mei 2007 21:43 schreef Re het volgende:
[..]
lijkt me dat je eerst naar de huisarts moet voordat je uberhaupt gaat verhogen...
moest toch nog bellen voor recept om beter te slapen... tegelijk maar ff neergelegd of ik kon ophogen... word vanmiddag teruggebeld
Het is geen kattendrek namelijk, dat spul, minstens handig dat je daar even met een huisarts of anderszins deskundig persoon over praat... Al is het alleen maar dat hij/zij daarvan op de hoogte is en een vinger aan de pols kan houden.quote:
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
mja achquote:Op maandag 21 mei 2007 21:51 schreef Detroit het volgende:
[..]
Het is geen kattendrek namelijk, dat spul, minstens handig dat je daar even met een huisarts of anderszins deskundig persoon over praat... Al is het alleen maar dat hij/zij daarvan op de hoogte is en een vinger aan de pols kan houden.
brakheid is nu wel totaal mocht iemand nog op zoek zijn naar ervaringen van ophoging
mocht iemand nog op zoek zijn naar ervaringen van ophogingen het zweten is weer terug
nou ja
toedels
Slik nu sinds een maand 20mg Paroxetine, en dat bevalt (op wat darmkrampjes na) uitstekend!
Ik voel sinds een héééle lange periode weer stukken beter en heb zelfs weinig tot geen last meer van plotselinge huilbuien en neerslachtig gevoel.
Of de pil op zich nou werkt of niet, ik weet van mezelf dat ik er in ieder geval alles aan doe om me beter te voelen, en dat heeft sowieso een positief effect op lichaam en geest.
Ik voel sinds een héééle lange periode weer stukken beter en heb zelfs weinig tot geen last meer van plotselinge huilbuien en neerslachtig gevoel.
Of de pil op zich nou werkt of niet, ik weet van mezelf dat ik er in ieder geval alles aan doe om me beter te voelen, en dat heeft sowieso een positief effect op lichaam en geest.
Vandaag ben ik voor het laatst bij de psychiater geweest .
Of nouja, voor het laatst voorlopig. Ik moet nog pillen blijven slikken tot minstens april 2008 en daarna mag ik eens aan afbouwen gaan denken. En de rest van m'n leven die krengen regelmatig weer gaan slikken, danwel er nooit meer mee stoppen. Maar hey, het want vast!
.Of nouja, voor het laatst voorlopig. Ik moet nog pillen blijven slikken tot minstens april 2008 en daarna mag ik eens aan afbouwen gaan denken. En de rest van m'n leven die krengen regelmatig weer gaan slikken, danwel er nooit meer mee stoppen. Maar hey, het want vast!
Als wat die man zegt een beetje klopt, dan is er dus niet echt sprake van iets chronisch zeg maar? Dat klinkt dan toch redelijk positief, ondanks dat inzinkertje die je vorige week had.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Jawel, het is wel chronisch. De depressieve klachten zullen zegmaar minder worden, maar in de toekomst ook weer méér worden. Het zal blijven 'komen en gaan'. Ik moet gewoon mezelf en mijn gemoedstoestand érg serieus blijven nemen en erg goed in de gaten blijven houden hoe ik me voel. Maar ja, ik ben best positief verder .
Vraagje voor Re: weet jij iets over onderzoek dat gedaan is naar de preventieve werking van AD bij depressies? Is het zo dat AD alleen preventief werkt in dezelfde dosering als waarmee het genezend heeft gewerkt bij een vorige depressie? (Zo'n soort verhaal had mijn psychiater, maar ik vond het een beetje ingewikkeld en begreep niet alles).
ik zal eens even kijken wat erover gezegd is , lijkt me dat je een bepaalde bloedspiegel nodig hebt die het evenwicht in stand houdt zo op het eerste gezichtquote:Op vrijdag 1 juni 2007 14:04 schreef Burdie het volgende:
Vraagje voor Re: weet jij iets over onderzoek dat gedaan is naar de preventieve werking van AD bij depressies? Is het zo dat AD alleen preventief werkt in dezelfde dosering als waarmee het genezend heeft gewerkt bij een vorige depressie? (Zo'n soort verhaal had mijn psychiater, maar ik vond het een beetje ingewikkeld en begreep niet alles).
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Maintenance treatment reduces the risk of recurrence and is indicated in:
- People who have had three or more episodes of major depression in the last 5 years
- People who have had more than five episodes altogether
- People who are having fewer recurrent depressive episodes but who have persistent risk factors for relapse or recurrence (e.g. continued psychosocial issues)
Maintenance treatment should be continued at the same dosage that was used to treat the acute episode, and continued for at least 5 years and possibly indefinitely.”
- People who have had three or more episodes of major depression in the last 5 years
- People who have had more than five episodes altogether
- People who are having fewer recurrent depressive episodes but who have persistent risk factors for relapse or recurrence (e.g. continued psychosocial issues)
Maintenance treatment should be continued at the same dosage that was used to treat the acute episode, and continued for at least 5 years and possibly indefinitely.”
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
In het vorige deel heb ik al een keer gepost en was toen net begonnen met Lexapro. Inmiddels slik ik het nu zo'n 3 maanden. De eerste maand heb ik me echt super goed gevoeld. Had echt het gevoel dat ik alles weer aankon enzo. Toen kwam er een stressvolle factor, waardoor ik weer een dip kreeg. Ik dacht toen nog dat het tijdelijk zou zijn, maar inmiddels voel ik me al bijna 2 maanden niet goed. Weer hardstikke depressief en zelfs weer last van depersonalisatie. 3 Weken geleden ben ik wel begonnen met ophogen (van 10 naar 15 mg), maar merk nog steeds geen verschil.
Ik heb echt het idee dat die pillen bij mij niet werken. Heb ook nooit last gehad van bijwerkingen ofzo. Binnenkort zal ik het er wel met mijn psychiater over hebben, maar zoals ik er nu over denk stop ik met deie rotzooi. Ik sta ook niet meer open voor een ander middel, bang voor bijwerkingen en dat het weer niet werkt.
Ik heb echt het idee dat die pillen bij mij niet werken. Heb ook nooit last gehad van bijwerkingen ofzo. Binnenkort zal ik het er wel met mijn psychiater over hebben, maar zoals ik er nu over denk stop ik met deie rotzooi. Ik sta ook niet meer open voor een ander middel, bang voor bijwerkingen en dat het weer niet werkt.
Ik mag me hier waarschijnlijk ook weer gaan melden. In februari ben ik gestopt met AD, maar het gaat weer bergafwaarts. Ik weet nog niet of ik wel weer medicijnen wil gaan slikken, maar ik heb pas eind van de maand een afspraak bij de arts, dus ik kan er nog even over nadenken.
Achteraf gezien denk ik dat de medicijnen die ik gehad heb (seroxat, prozac en zoloft) niet geholpen hebben, dus ik moet weer opnieuw beginnen en op zoek naar iets wat wel werkt. Heb er niet zo'n zin in, maar zo door gaan kan eigenlijk ook niet.
Dus als ik het goed begrijp voel je dat je medicijnen niet werken, en wat je nu dus voelt is dan je "normale"nivo van ziekte DUS sta je niet meer open voor andere medicijnen?quote:Op zaterdag 2 juni 2007 21:49 schreef Sabsie het volgende:
In het vorige deel heb ik al een keer gepost en was toen net begonnen met Lexapro. Inmiddels slik ik het nu zo'n 3 maanden. De eerste maand heb ik me echt super goed gevoeld. Had echt het gevoel dat ik alles weer aankon enzo. Toen kwam er een stressvolle factor, waardoor ik weer een dip kreeg. Ik dacht toen nog dat het tijdelijk zou zijn, maar inmiddels voel ik me al bijna 2 maanden niet goed. Weer hardstikke depressief en zelfs weer last van depersonalisatie. 3 Weken geleden ben ik wel begonnen met ophogen (van 10 naar 15 mg), maar merk nog steeds geen verschil.
Ik heb echt het idee dat die pillen bij mij niet werken. Heb ook nooit last gehad van bijwerkingen ofzo. Binnenkort zal ik het er wel met mijn psychiater over hebben, maar zoals ik er nu over denk stop ik met deie rotzooi. Ik sta ook niet meer open voor een ander middel, bang voor bijwerkingen en dat het weer niet werkt.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
hallo Dale,quote:Op woensdag 2 mei 2007 07:41 schreef Dale het volgende:
[..]
met het risico dat dit gemodereerd wordt toch ff een vraag over ad...
ik slik efexor nu een week of 3, 4. het tobben is minder, maak me nu minder druk om zaken. dat is wel fijn. het idee dat ik liever dood zou zijn is alleen nog niet echt minder geworden. voorheen had ik daarover ideeen als, dat kun je niet doen voor je omgeving, ouders etc. als ik het toch wilde dan iets pijnloos. nu maakt beiden me eigenlijk haast niet meer uit.
die gevoelens, helpt ad daar ook mee? duurt dat nog wat langer? iemand met dezelfde ervaring?
ik slik zelf al ongeveer een jaar Efexor 150 mg in het begin dacht ik echt van @!#$% omdat het zo lang duurt tot het werkt maar nu het werkt zijn de depressieve symptonen minder... helaas heb ik wel nog steeds last van bijwerkingen ( zoals duizeligheid bij opstaan, hoofdpijn en gewichtstoename)
ik zelf vind Efexor best een goed middel maar het werkt bij iedereen anders..
ik slik 300 mg efexor, maar af en toe gaat het nog fout... ach ja.. je kan ook niet verwachten dat je nooit tegenslagen hebt... maar ik merk dat deze episodes steeds vaker komen de laatste tijd...
heb echter nu geen zin weer het psychiatrisch bootje in te stappen...
dus ik wacht nog even af....
heb echter nu geen zin weer het psychiatrisch bootje in te stappen...
dus ik wacht nog even af....
oef.. 300 mg is best veel maarja stemmingswisselingen heb je altijd wel (iedereen trouwens) 't is alleen zwaar balen als het diepe dalen zijn en dan weer net goed enz. enz.quote:Op woensdag 6 juni 2007 20:11 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ik slik 300 mg efexor, maar af en toe gaat het nog fout... ach ja.. je kan ook niet verwachten dat je nooit tegenslagen hebt... maar ik merk dat deze episodes steeds vaker komen de laatste tijd...
heb echter nu geen zin weer het psychiatrisch bootje in te stappen...
dus ik wacht nog even af....
maar slik je het al lang?
Hier gaat het ook weer steeds vaker fout. Ik ben er nog altijd niet zeker van of ik wel de juiste medicatie slik, maar heb ook heel weinig zin in 'overstappen'.
Het gevoel is niet meer zo wanhopig, maar ik heb nog steeds momenten waarop ik het hartgrondig niet meer zie zitten. Het verschil is: eerder had ik een "ik wil dood en wel nu"-gevoel, en ging uit onmacht de hele dag op bed liggen huilen. En nu is het meer: "mja, ik heb weinig zin om verder te leven. Maar ik doe dit toch nog maar even, doodgaan is ook weer zo ingewikkeld". Ook niet echt fijn, maar wel een verbetering. Op zich. .
Het gevoel is niet meer zo wanhopig, maar ik heb nog steeds momenten waarop ik het hartgrondig niet meer zie zitten. Het verschil is: eerder had ik een "ik wil dood en wel nu"-gevoel, en ging uit onmacht de hele dag op bed liggen huilen. En nu is het meer: "mja, ik heb weinig zin om verder te leven. Maar ik doe dit toch nog maar even, doodgaan is ook weer zo ingewikkeld". Ook niet echt fijn, maar wel een verbetering. Op zich. .
Christine, zou je de oorzaak niet eens ergens anders leggen, overmatig drank en drugs gebruik bijvoorbeeld, je wilde zo graag die medicatie, zo prees je het de hemel in maar puntje bij paaltje zorg je ervoor dat je niet onder de ideale omstandigheden die medicijnen wil gebruiken, dat is toch krom?
en dat zeg ik niet om je te pesten of iets dergelijks.
en dat zeg ik niet om je te pesten of iets dergelijks.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Nee, ik snap wel wat je bedoelt en waarom je het zegt. Je hebt gelijk en het is ook iets wat ik recentelijk zelf onder ogen ben gaan zien. Onder andere daarom ben ik nu helemaal gestopt met alcohol, roken en drugs. Ik weet niet hoe lang het duurt voor ik daar verschil van merk, maar het is zwaar. Het is (was) ook een wisselwerking; ik ging meer drinken en drugs gebruiken om het kutgevoel te vergeten. Terwijl dat natuurlijk totaal niet helpt en de boel alleen maar erger maakt.
ik heb tijdenlang andere dosering gehad... ben steeds verder omhooggegaan...quote:Op donderdag 7 juni 2007 16:46 schreef Fire-Maker het volgende:
[..]
oef.. 300 mg is best veel maarja stemmingswisselingen heb je altijd wel (iedereen trouwens) 't is alleen zwaar balen als het diepe dalen zijn en dan weer net goed enz. enz.
maar slik je het al lang?
kan me wel herkennen in wat burdie zegt... met de slechte tijden denk ik nu ook van "ik heb er eigenlijk geen zin meer in, maar ook niet om moeite voor zelfmoord te doen"... ik weet nu ook zeker dat die tijden voorbij gaan... dus ik probeer me gewoon zo sterk mogelijk te houden... af en toe even zeuren en zeiken..
zit nu bijna 2 jaar op deze dosering denk ik... en als het aan psych en huisarts ligt blijf ik voor de rest van mijn leven aan de medicijnen....
als de episodes vaker worden dan twee dagen in de twee weken ga ik toch maar er iets aan doen...
Dat het zwaar is weet iedereen en het kan even duren inderdaad, het gaat om een belangrijk evenwicht wat zich in je hersenen moet stabiliseren maar als dat er eenmaal is dan heb je daar gewoon profijt van.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Waarom heeft mijn psych er niks over gezegd dan? Ze weet dat ik af en toe veel drink of blow. En waarom wordt het niet beter? Soms is het dal echt diep.quote:Op donderdag 7 juni 2007 17:32 schreef Re het volgende:
Dat het zwaar is weet iedereen en het kan even duren inderdaad, het gaat om een belangrijk evenwicht wat zich in je hersenen moet stabiliseren maar als dat er eenmaal is dan heb je daar gewoon profijt van.
hmm.. ik weet niet of je ook gesprekken hebt want ik dacht eerst ook gewoon van "gooi er duizend van die medicijnen er tegen aan en het komt wel goed" maar het gaat vaak om pillen en praten en goede motivatie, ik ben altijd gemotiveerd geweest (niet altijd evenveel) om te beter teworden natuurlijk wordt je zelden de oude maar je kan er altijd aan blijven werkenquote:Op donderdag 7 juni 2007 17:51 schreef Burdie het volgende:
[..]
Waarom heeft mijn psych er niks over gezegd dan? Ze weet dat ik af en toe veel drink of blow. En waarom wordt het niet beter? Soms is het dal echt diep.
en medicatie moet je eigenlijk ook een beetje als een rugsteuntje zien niet als de probleem oplosser ( want er bestaat nog geen wondermiddel).
en over drank en drug, het is niet een goede combinatie want sommige medicijnen werken daar door niet goed of werken averechts... dus gewoon hoop blijven houden en altijd steun zoeken bij vrienden, familie en jou arts
Pillen krijg ik van de psychiater, praten doe ik met de psycholoog .quote:Op donderdag 7 juni 2007 18:44 schreef Fire-Maker het volgende:
hmm.. ik weet niet of je ook gesprekken hebt want ik dacht eerst ook gewoon van "gooi er duizend van die medicijnen er tegen aan en het komt wel goed" maar het gaat vaak om pillen en praten en goede motivatie
Maar ik heb niet het idee veel te hebben aan praten. Ja, ze leert me ermee om te gaan, maar we komen nergens, voor mijn gevoel.
Familie is ofwel op vakantie, danwel onwetend, en bij de weinige vrienden die ik heb, heb ik het al aardig verprutst voor mijn gevoel. En ik ben het flauw om mensen tot last te zijn. Ik ben graag zelfstandig en sterk en positief, maar dat komt niet zo naar boven nu en daar baal ik van (wat het overigens weer niet beter maakt).quote:dus gewoon hoop blijven houden en altijd steun zoeken bij vrienden, familie en jou arts
schopje
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar sinds woensdag ben ik ook weer begonnen met medicatie.
Het ging wel iets beter, maar nog niet goed (genoeg), dus heb ik nu efexor gekregen als extra steuntje. Slik nu een week lang 37,5mg en vanaf morgen 75mg. En dan maar afwachten of ze doen wat ze beloven
Bijwerkingen vallen tot nu toe erg mee, vergrote pupillen, trillende handjes en soms wat misselijk.
Hoe gaat het met iedereen hier?
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar sinds woensdag ben ik ook weer begonnen met medicatie.
Het ging wel iets beter, maar nog niet goed (genoeg), dus heb ik nu efexor gekregen als extra steuntje. Slik nu een week lang 37,5mg en vanaf morgen 75mg. En dan maar afwachten of ze doen wat ze beloven
Bijwerkingen vallen tot nu toe erg mee, vergrote pupillen, trillende handjes en soms wat misselijk.
Hoe gaat het met iedereen hier?
Hier alles ok. Nog steeds aan de fluoxetine 20mg (prozac).
Sinds ik zwanger ben lijk ik haast stabieler dan ervoor... lekker vaag.
Maar er zitten nog steeds kuilen in de weg, alleen lukt het me op het moment vrij snel om er weer uit te klimmen of ik stap er maar met 1 voet in .
Sinds ik zwanger ben lijk ik haast stabieler dan ervoor... lekker vaag.
Maar er zitten nog steeds kuilen in de weg, alleen lukt het me op het moment vrij snel om er weer uit te klimmen of ik stap er maar met 1 voet in .
Fake it till you make it...
Efexor 150 mg, nu 3 maanden ofzo? Een aantal klachten zijn wat verbeterd, maar om nu te zeggen dat ik me top voelquote:Op dinsdag 3 juli 2007 13:22 schreef MissPink het volgende:
schopje
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar sinds woensdag ben ik ook weer begonnen met medicatie.
Het ging wel iets beter, maar nog niet goed (genoeg), dus heb ik nu efexor gekregen als extra steuntje. Slik nu een week lang 37,5mg en vanaf morgen 75mg. En dan maar afwachten of ze doen wat ze beloven
Bijwerkingen vallen tot nu toe erg mee, vergrote pupillen, trillende handjes en soms wat misselijk.
Hoe gaat het met iedereen hier?
Ik voel me nog steeds heel erg slecht, ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik weet gewoon niet wat het is. Ik voel me heel alleen, ik heb wel vriendinnen of zo, maar toch heb ik het gevoel dat ik met niemand kan praten. Ik zie op tegen de toekomst, ik ben bang om heel mijn leven lang niemand te hebben en alleen te zijn en dan zie ik de zin van het leven gewoon niet.
En ik ben gisteren afspraak bij psychiater vergeten. Heel stom, maar ik verwacht dat ze zich dan wel afvragen waar je bent. Mooi niet, ik kreeg gewoon een brief of ik me wilde afmelden als ik niet meer wil komen, zodat mijn dossier gesloten kan worden. En dan denk ik helemaal: zie wel, niemand geeft om mij! Zo moet ik het niet zien, maar ik voel me gewoon zo alleen. Ik weet dat ik voor heel de wereld op plaats 10.000 kom en vooral als ik het moeilijk heb kan ik dat niet aan.
Niemand kan daar iets aan doen, ik blijf die medicijnen wel gewoon innemen, maar ik heb niet meer het idee dat het helpt. En ik heb ook geen zin meer om nog naar die psychiater te gaan, want daar heb ik nu echt een slecht gevoel bij.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook geen zin in de vakantie, daar word ik alleen maar somberder van. Ik ben zo stom, want ik ben jaloers op anderen, die fijne familie hebben en vrienden en die op vakantie gaan. Ik moet ook gewoon dingen doen! Maar ik kan het niet. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Kunnen medicijnen in zo'n geval echt helpen?
En ik ben gisteren afspraak bij psychiater vergeten. Heel stom, maar ik verwacht dat ze zich dan wel afvragen waar je bent. Mooi niet, ik kreeg gewoon een brief of ik me wilde afmelden als ik niet meer wil komen, zodat mijn dossier gesloten kan worden. En dan denk ik helemaal: zie wel, niemand geeft om mij! Zo moet ik het niet zien, maar ik voel me gewoon zo alleen. Ik weet dat ik voor heel de wereld op plaats 10.000 kom en vooral als ik het moeilijk heb kan ik dat niet aan.
Niemand kan daar iets aan doen, ik blijf die medicijnen wel gewoon innemen, maar ik heb niet meer het idee dat het helpt. En ik heb ook geen zin meer om nog naar die psychiater te gaan, want daar heb ik nu echt een slecht gevoel bij.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook geen zin in de vakantie, daar word ik alleen maar somberder van. Ik ben zo stom, want ik ben jaloers op anderen, die fijne familie hebben en vrienden en die op vakantie gaan. Ik moet ook gewoon dingen doen! Maar ik kan het niet. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Kunnen medicijnen in zo'n geval echt helpen?
Hoi Princessquote:Op dinsdag 3 juli 2007 19:34 schreef lonely_princess het volgende:
Ik voel me nog steeds heel erg slecht, ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik weet gewoon niet wat het is. Ik voel me heel alleen, ik heb wel vriendinnen of zo, maar toch heb ik het gevoel dat ik met niemand kan praten. Ik zie op tegen de toekomst, ik ben bang om heel mijn leven lang niemand te hebben en alleen te zijn en dan zie ik de zin van het leven gewoon niet.
En ik ben gisteren afspraak bij psychiater vergeten. Heel stom, maar ik verwacht dat ze zich dan wel afvragen waar je bent. Mooi niet, ik kreeg gewoon een brief of ik me wilde afmelden als ik niet meer wil komen, zodat mijn dossier gesloten kan worden. En dan denk ik helemaal: zie wel, niemand geeft om mij! Zo moet ik het niet zien, maar ik voel me gewoon zo alleen. Ik weet dat ik voor heel de wereld op plaats 10.000 kom en vooral als ik het moeilijk heb kan ik dat niet aan.
Niemand kan daar iets aan doen, ik blijf die medicijnen wel gewoon innemen, maar ik heb niet meer het idee dat het helpt. En ik heb ook geen zin meer om nog naar die psychiater te gaan, want daar heb ik nu echt een slecht gevoel bij.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook geen zin in de vakantie, daar word ik alleen maar somberder van. Ik ben zo stom, want ik ben jaloers op anderen, die fijne familie hebben en vrienden en die op vakantie gaan. Ik moet ook gewoon dingen doen! Maar ik kan het niet. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Kunnen medicijnen in zo'n geval echt helpen?
Ja, medicijnen kunnen in zo'n geval zeker helpen - of tenminste toch een steuntje in de rug zijn. Bij mij iig wel. Het is geen antwoord voor alles, maar ik vind het zeker het proberen waard.
En ja psychologen / psychiaters doen het gewoon voor hun werk. De meeste interesseert het echt nauwelijks volgens mij hoe het echt met je gaat. Ze hebben afspraken staan en daarin doen ze wat ze is geleerd, maar buiten die afspraken boeit het ze volgens mij gemiddeld genomen biet.
Kop op er komen betere dagen En hup hup snel ene nieuwe afspraak maken en eraan werken.
En hup hup snel ene nieuwe afspraak maken en eraan werken.
hoi hoi, ik ben sinds 4 dagen gestopt met efexor, heb een weekje de dosering gehalveerd, waarschijnlijk veels te kort maar ben er klaar mee... heb het al 2 x eerder geprobeerd maar dat was in winterperiode, dus niet echt handig....
ik ben benieuwd naar de "bijwerkingen"van andere ex efexor gebruikers.... ik ben hele dag door draaierig, afgelopen nacht heftig gedroomd en angstig... zijn er mensen die dit herkennen... vast wel..
gr tasoes
ik ben benieuwd naar de "bijwerkingen"van andere ex efexor gebruikers.... ik ben hele dag door draaierig, afgelopen nacht heftig gedroomd en angstig... zijn er mensen die dit herkennen... vast wel..
gr tasoes
geen idee, je klinkt wel eng met dit topic.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Anders ga je ff naar de arts om een afbouwschema te maken voor jezelf. Te snel afbouwn is niet handig met dit soort medicatie.
Succes iig
Succes iig
Dank je. Ik moet er gewoon echt voor gaan met die medicijnen denk ik. Dat vind ik heel moeilijk en heel erg jammer. Het voelt als falen ofzo. Falen van mezelf, omdat ik intelligent genoeg ben en graag al mijn problemen zelf op wil kunnen lossen. Ik ga ook naar een psycholoog en nog heb ik medicijnen nodig als ondersteuning.
Ik slik al een half jaar medicijnen, maar ik voel niet echt verbetering. Ik ga dat als ik een nieuwe afspraak maak met de psychiater zeggen ook! Ik wil dat hij zijn best doet voor me! Ik wil gewoon goede medicijnen, andere of zwaarder of wat dan ook, als het maar helpt. Ik ben te bang dat het niet lukt misschien en dat ik daarom mezelf misschien wel de put in denk. Ik weet het niet, maar bedankt voor je reactie in ieder geval.
Een nieuwe afspraak maken is gewoon nodig, voor mezelf.
Ik slik al een half jaar medicijnen, maar ik voel niet echt verbetering. Ik ga dat als ik een nieuwe afspraak maak met de psychiater zeggen ook! Ik wil dat hij zijn best doet voor me! Ik wil gewoon goede medicijnen, andere of zwaarder of wat dan ook, als het maar helpt. Ik ben te bang dat het niet lukt misschien en dat ik daarom mezelf misschien wel de put in denk. Ik weet het niet, maar bedankt voor je reactie in ieder geval.
Een nieuwe afspraak maken is gewoon nodig, voor mezelf.
Lees de bijsluiter maar eens goed door, je bent iig heel dom bezig.
Go see the doctor!!!
Go see the doctor!!!
ik zeg maar zoo, dierentuin is me te lang.
Patat, dat is het!!
Patat, dat is het!!
quote:Op dinsdag 3 juli 2007 20:38 schreef TheYoung1 het volgende:
Lees de bijsluiter maar eens goed door, je bent iig heel dom bezig.
Go see the doctor!!!
CFH advies:
quote:Een kuur mag niet plotseling worden gestaakt; de dosering moet geleidelijk worden verminderd; indien de gebruiksduur langer is dan zes weken moet de dosering gedurende een periode van minstens twee weken geleidelijk worden verminderd.
Would Sir care for a starter of some garlic bread perhaps?
No, thank you. I will proceed directly to the intravenous injection of hard drugs, please.
No, thank you. I will proceed directly to the intravenous injection of hard drugs, please.
Lekker op eigen houtje stoppen, beetje gevaarlijk is dat! Het hangt er ook vanaf hoe lang je het gebruikt hebt, maar in een week afbouwen lijkt me altijd te snel.
Herkenbaar, het gevoel te falen...
Maar soms kan de medicatie wel dat steuntje in de rug geven wat je misschien nodig hebt. Als je het idee hebt dat deze medicijnen niet werken is het misschien goed om toch naar die psychiater te gaan en dat aan te kaarten. Vragen of het niet tijd is om op te hogen of om wat anders te proberen.
Niet om je te ontmoedigen, maar ik had uiteindelijk "pas" bij het vijfde middel wat ik probeerde het idee dat het echt wat deed. Dat zei mijn behandelaar toendertijd ook: soms is het gewoon even zoeken naar het juiste middel. Het werkt bij iedereen anders. Wat voor de een werkt werkt voor een ander misschien niet.
Blijven proberen princess, niet te snel opgeven hoor!
Medicatie lost niet zomaar ineens alles op, maar het kan je wel net dat steuntje geven wat je misschien nodig hebt om verder te kunnen!
Sterkte!
Maar soms kan de medicatie wel dat steuntje in de rug geven wat je misschien nodig hebt. Als je het idee hebt dat deze medicijnen niet werken is het misschien goed om toch naar die psychiater te gaan en dat aan te kaarten. Vragen of het niet tijd is om op te hogen of om wat anders te proberen.
Niet om je te ontmoedigen, maar ik had uiteindelijk "pas" bij het vijfde middel wat ik probeerde het idee dat het echt wat deed. Dat zei mijn behandelaar toendertijd ook: soms is het gewoon even zoeken naar het juiste middel. Het werkt bij iedereen anders. Wat voor de een werkt werkt voor een ander misschien niet.
Blijven proberen princess, niet te snel opgeven hoor!
Medicatie lost niet zomaar ineens alles op, maar het kan je wel net dat steuntje geven wat je misschien nodig hebt om verder te kunnen!
Sterkte!
Fake it till you make it...
Hee Nijna,
Wist niet dat je zwanger was! Wat leuk, gefeliciteerd! Ben je niet een beetje bang dat je depressie meer zou worden door de zwangerschapshormonen, of dat je na afloop last zou krijgen van een postnatale depressie? Dat zijn dingen waar ik me zelf wel mee bezig houd - en ik ben niet eens zwanger .
Hier gaat het nog altijd érg wisselend. Ik kan m'n vinger niet op de zere plek leggen en dat vind ik erg frustrerend. Ik weet niet precies of ik me lamlendig voel omdat ik bijv. hele dagen thuis zit te niksen (dat is ook niet erg bevorderlijk) of omdat deze medicatie gewoon niet helemaal goed is. Maar dat is lastig in te schatten...
Ik twijfel ook heel erg welke kant ik nu op moet met m'n toekomst; ik volg nu een studie op de uni, maar heb het diploma niet per sé nodig om te bereiken wat ik wil, carrieretechnisch. En een baan biedt me veel meer regelmaat, structuur en zekerheid - wat een stuk beter zou zijn voor mijn gezondheid. Maar het sluit de optie 'fulltime studeren' incluis het bijbehorende studentenleven wel definitief uit voor me. Terwijl ik juist zo geniet van het studentenleven, studentenvereniging, feestjes, etc. Het blijft een lastige keuze.
Maar ik kom er wel uit. Tzt .
Wist niet dat je zwanger was! Wat leuk, gefeliciteerd! Ben je niet een beetje bang dat je depressie meer zou worden door de zwangerschapshormonen, of dat je na afloop last zou krijgen van een postnatale depressie? Dat zijn dingen waar ik me zelf wel mee bezig houd - en ik ben niet eens zwanger .
Hier gaat het nog altijd érg wisselend. Ik kan m'n vinger niet op de zere plek leggen en dat vind ik erg frustrerend. Ik weet niet precies of ik me lamlendig voel omdat ik bijv. hele dagen thuis zit te niksen (dat is ook niet erg bevorderlijk) of omdat deze medicatie gewoon niet helemaal goed is. Maar dat is lastig in te schatten...
Ik twijfel ook heel erg welke kant ik nu op moet met m'n toekomst; ik volg nu een studie op de uni, maar heb het diploma niet per sé nodig om te bereiken wat ik wil, carrieretechnisch. En een baan biedt me veel meer regelmaat, structuur en zekerheid - wat een stuk beter zou zijn voor mijn gezondheid. Maar het sluit de optie 'fulltime studeren' incluis het bijbehorende studentenleven wel definitief uit voor me. Terwijl ik juist zo geniet van het studentenleven, studentenvereniging, feestjes, etc. Het blijft een lastige keuze.
Maar ik kom er wel uit. Tzt .
Oh, eye-opener, dit stukje. Zo voel ik me dus regelmatig. Ondanks hele lieve vrienden/vriendinnen en een geweldig vriendje. Misschien moest ik toch maar eens terug gaan naar de psychiater en 'de hel van het overstappen' onder ogen komen.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 19:34 schreef lonely_princess het volgende:
Ik voel me nog steeds heel erg slecht, ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik weet gewoon niet wat het is. Ik voel me heel alleen, ik heb wel vriendinnen of zo, maar toch heb ik het gevoel dat ik met niemand kan praten. Ik zie op tegen de toekomst, ik ben bang om heel mijn leven lang niemand te hebben en alleen te zijn en dan zie ik de zin van het leven gewoon niet.
[...]
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook geen zin in de vakantie, daar word ik alleen maar somberder van. Ik ben zo stom, want ik ben jaloers op anderen, die fijne familie hebben en vrienden en die op vakantie gaan. Ik moet ook gewoon dingen doen! Maar ik kan het niet. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Kunnen medicijnen in zo'n geval echt helpen?
Het vervelende is namelijk dat mijn medicijnen (seroxat 40mg) enorm goed helpen tegen mijn angst/paniekklachten. Daar heb ik vrijwel geen last meer van, sinds ik ermee ben begonnen. Ik zie er erg tegenop dat die klachten wellicht ook terug zouden komen tijdens het afbouwen (en ik zit al op zo'n hoge dosis ).
Bij mij ging het pas beter toen ik besefte dat ik het helemaal voor mezelf deed en dat ik hulp wilde om een bepaald doel te bereiken..(voor mij was dat aan een studie beginnen) toen heb ik ook gezegd dat er drastisch veranderingen moesten komen in mijn medicijnen... heb therapie gevolgd en de medicijnen zijn toen opgehoogd tot het een acceptabele hoeveelheid steun gaf.. de studie is helaas mislukt vanwege de stress waardoor ik toch weer in oude gevoelens en gewoonten schoot... het leven heeft nog steeds ups en downs maar in de sombere tijden kan ik nu denken dat ik weet dat die weer voorbijgaan... niet dat daardoor de somberheid minder wordt, maar het geeft me net dat beetje lucht om niet geheel door te draaien....
overstappen wordt meestal volgens het "cross tapering" principe gedaan, met de ene afbouwen terwijl je tegelijkertijd de andere opbouwtquote:Op woensdag 4 juli 2007 12:26 schreef Burdie het volgende:
[..]
Oh, eye-opener, dit stukje. Zo voel ik me dus regelmatig. Ondanks hele lieve vrienden/vriendinnen en een geweldig vriendje. Misschien moest ik toch maar eens terug gaan naar de psychiater en 'de hel van het overstappen' onder ogen komen.
Het vervelende is namelijk dat mijn medicijnen (seroxat 40mg) enorm goed helpen tegen mijn angst/paniekklachten. Daar heb ik vrijwel geen last meer van, sinds ik ermee ben begonnen. Ik zie er erg tegenop dat die klachten wellicht ook terug zouden komen tijdens het afbouwen (en ik zit al op zo'n hoge dosis ).
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Oh, dat zou het wel een minder grote stap maken voor mij om over te stappen. Blijft de vraag of het nodig is. Wanneer weet je of het zinvol is om over te stappen? .quote:Op woensdag 4 juli 2007 13:05 schreef Re het volgende:
[..]
overstappen wordt meestal volgens het "cross tapering" principe gedaan, met de ene afbouwen terwijl je tegelijkertijd de andere opbouwt
Dat is een beslissing die je aan je psychiater over moet latenquote:Op woensdag 4 juli 2007 13:20 schreef Burdie het volgende:
[..]
Oh, dat zou het wel een minder grote stap maken voor mij om over te stappen. Blijft de vraag of het nodig is. Wanneer weet je of het zinvol is om over te stappen? .
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Zij laat het nu aan mij over, aangezien zij niet kan voelen wat ik voel. En ik twijfel enorm. .quote:Op woensdag 4 juli 2007 13:25 schreef Re het volgende:
[..]
Dat is een beslissing die je aan je psychiater over moet laten
vaag, dan vertel je haar toch wat je voelt en dan kan zij aangeven of dat door de medicatie komt of dat het iets anders is..., en wat dan de eventuele vervolgtrajecten zijn...quote:Op woensdag 4 juli 2007 13:26 schreef Burdie het volgende:
[..]
Zij laat het nu aan mij over, aangezien zij niet kan voelen wat ik voel. En ik twijfel enorm. .
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Aangezien zij mij alleen van medicatieadvies en diagnose zou voorzien, hebben we afgesproken elkaar niet meer te zien, tenzij ik tóch wilde overstappen of wilde af/opbouwen. In principe zie ik haar dus niet meer.quote:Op woensdag 4 juli 2007 13:28 schreef Re het volgende:
[..]
vaag, dan vertel je haar toch wat je voelt en dan kan zij aangeven of dat door de medicatie komt of dat het iets anders is..., en wat dan de eventuele vervolgtrajecten zijn...
quote:Op woensdag 4 juli 2007 13:29 schreef Burdie het volgende:
[..]
Aangezien zij mij alleen van medicatieadvies en diagnose zou voorzien, hebben we afgesproken elkaar niet meer te zien, tenzij ik tóch wilde overstappen of wilde af/opbouwen. In principe zie ik haar dus niet meer.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Mja, ik weet dus niet of het nuttig is om over te stappen op iets anders. Het gaat nog niet goed. Maar misschien is dit wel het maximale effect wat je uit medicatie zou kunnen krijgen? Ik heb er geen ervaring mee .quote:
Maar misschien kan je daar wel over in gesprek met haar Burdie. De vraag of dit het maximale effect is wat je zou mogen verwachten of dat er nog wel meer te behalen is met ophogen of een ander middel? De keuze is uiteindelijk aan jou, maar je moet toch ook weten waar je tussen kiest? Je kan allicht eens bellen of het zinvol is om een afspraak te maken.
Fake it till you make it...
Burdie, dezelfde vragen heb ik mezelf ook heel vaak gesteld toen ik nog andere medicijnen nam.
Volgens de arts werkte de Zoloft bij mij wel, want het ging beter toen ik ermee begon. Maar voor mijn eigen gevoel deed het niks. Dat het beter ging (en ook weer slechter daarna) kwam volgens mij omdat het bij mij altijd periodes goed gaat en daarna weer slechter. Niet door de Zoloft dus.
Het blijft gewoon heel lastig om te beoordelen, vind ik. Je kan natuurlijk wel een afspraak maken om dit te bespreken, niet om meteen andere medicijnen te krijgen, maar om informatie te krijgen zodat je daarna een beslissing kan nemen..
Nijna, gefeliciteerd met je zwangerschap! Grappig dat je je stabieler voelt nu. Een kennis van me had dat ook, die heeft regelmatig last van woede aanvallen enzo, en toen ze zwanger was had ze opeens nergens meer last van.
Ik heb net voor de eerste keer 75mg efexor genomen, ben benieuwd of de bijwerkingen nu ook erger worden. We zullen het morgen wel zien (voelen)
Volgens de arts werkte de Zoloft bij mij wel, want het ging beter toen ik ermee begon. Maar voor mijn eigen gevoel deed het niks. Dat het beter ging (en ook weer slechter daarna) kwam volgens mij omdat het bij mij altijd periodes goed gaat en daarna weer slechter. Niet door de Zoloft dus.
Het blijft gewoon heel lastig om te beoordelen, vind ik. Je kan natuurlijk wel een afspraak maken om dit te bespreken, niet om meteen andere medicijnen te krijgen, maar om informatie te krijgen zodat je daarna een beslissing kan nemen..
Nijna, gefeliciteerd met je zwangerschap! Grappig dat je je stabieler voelt nu. Een kennis van me had dat ook, die heeft regelmatig last van woede aanvallen enzo, en toen ze zwanger was had ze opeens nergens meer last van.
Ik heb net voor de eerste keer 75mg efexor genomen, ben benieuwd of de bijwerkingen nu ook erger worden. We zullen het morgen wel zien (voelen)
Dank je MissPink . Een vriendinnetje van me zei al dat ik misschien maar gewoon continu zwanger moest zijn als het zo goed werkt .
Eerst maar eens zien hoe het gaat straks als de kleine er is, ben heel benieuwd (en vind het stiekum ook wel een beetje spannend/eng allemaal hoor...)
MissPink, hopelijk vallen de bijwerkingen mee
Eerst maar eens zien hoe het gaat straks als de kleine er is, ben heel benieuwd (en vind het stiekum ook wel een beetje spannend/eng allemaal hoor...)
MissPink, hopelijk vallen de bijwerkingen mee
Fake it till you make it...
