[Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 4

Nee, ik snap wel wat je bedoelt en waarom je het zegt. Je hebt gelijk en het is ook iets wat ik recentelijk zelf onder ogen ben gaan zien. Onder andere daarom ben ik nu helemaal gestopt met alcohol, roken en drugs. Ik weet niet hoe lang het duurt voor ik daar verschil van merk, maar het is zwaar. Het is (was) ook een wisselwerking; ik ging meer drinken en drugs gebruiken om het kutgevoel te vergeten. Terwijl dat natuurlijk totaal niet helpt en de boel alleen maar erger maakt.

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 16:46 schreef Fire-Maker het volgende:

[..]

oef.. 300 mg is best veel maarja stemmingswisselingen heb je altijd wel (iedereen trouwens) 't is alleen zwaar balen als het diepe dalen zijn en dan weer net goed enz. enz.

maar slik je het al lang?

ik heb tijdenlang andere dosering gehad... ben steeds verder omhooggegaan...
kan me wel herkennen in wat burdie zegt... met de slechte tijden denk ik nu ook van "ik heb er eigenlijk geen zin meer in, maar ook niet om moeite voor zelfmoord te doen"... ik weet nu ook zeker dat die tijden voorbij gaan... dus ik probeer me gewoon zo sterk mogelijk te houden... af en toe even zeuren en zeiken..
zit nu bijna 2 jaar op deze dosering denk ik... en als het aan psych en huisarts ligt blijf ik voor de rest van mijn leven aan de medicijnen....
als de episodes vaker worden dan twee dagen in de twee weken ga ik toch maar er iets aan doen...

Dat het zwaar is weet iedereen en het kan even duren inderdaad, het gaat om een belangrijk evenwicht wat zich in je hersenen moet stabiliseren maar als dat er eenmaal is dan heb je daar gewoon profijt van.

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 17:32 schreef Re het volgende:
Dat het zwaar is weet iedereen en het kan even duren inderdaad, het gaat om een belangrijk evenwicht wat zich in je hersenen moet stabiliseren maar als dat er eenmaal is dan heb je daar gewoon profijt van.

Waarom heeft mijn psych er niks over gezegd dan? Ze weet dat ik af en toe veel drink of blow. En waarom wordt het niet beter? Soms is het dal echt diep.

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 17:51 schreef Burdie het volgende:

[..]

Waarom heeft mijn psych er niks over gezegd dan? Ze weet dat ik af en toe veel drink of blow. En waarom wordt het niet beter? Soms is het dal echt diep.

hmm.. ik weet niet of je ook gesprekken hebt want ik dacht eerst ook gewoon van "gooi er duizend van die medicijnen er tegen aan en het komt wel goed" maar het gaat vaak om pillen en praten en goede motivatie, ik ben altijd gemotiveerd geweest (niet altijd evenveel) om te beter teworden natuurlijk wordt je zelden de oude maar je kan er altijd aan blijven werken

en medicatie moet je eigenlijk ook een beetje als een rugsteuntje zien niet als de probleem oplosser ( want er bestaat nog geen wondermiddel).

en over drank en drug, het is niet een goede combinatie want sommige medicijnen werken daar door niet goed of werken averechts... dus gewoon hoop blijven houden en altijd steun zoeken bij vrienden, familie en jou arts

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 18:44 schreef Fire-Maker het volgende:
hmm.. ik weet niet of je ook gesprekken hebt want ik dacht eerst ook gewoon van "gooi er duizend van die medicijnen er tegen aan en het komt wel goed" maar het gaat vaak om pillen en praten en goede motivatie

Pillen krijg ik van de psychiater, praten doe ik met de psycholoog .
Maar ik heb niet het idee veel te hebben aan praten. Ja, ze leert me ermee om te gaan, maar we komen nergens, voor mijn gevoel.

quote:

dus gewoon hoop blijven houden en altijd steun zoeken bij vrienden, familie en jou arts

Familie is ofwel op vakantie, danwel onwetend, en bij de weinige vrienden die ik heb, heb ik het al aardig verprutst voor mijn gevoel. En ik ben het flauw om mensen tot last te zijn. Ik ben graag zelfstandig en sterk en positief, maar dat komt niet zo naar boven nu en daar baal ik van (wat het overigens weer niet beter maakt).

checkin

^schopje
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar sinds woensdag ben ik ook weer begonnen met medicatie.
Het ging wel iets beter, maar nog niet goed (genoeg), dus heb ik nu efexor gekregen als extra steuntje. Slik nu een week lang 37,5mg en vanaf morgen 75mg. En dan maar afwachten of ze doen wat ze beloven
Bijwerkingen vallen tot nu toe erg mee, vergrote pupillen, trillende handjes en soms wat misselijk.

Hoe gaat het met iedereen hier?

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 13:22 schreef MissPink het volgende:
^schopje
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar sinds woensdag ben ik ook weer begonnen met medicatie.
Het ging wel iets beter, maar nog niet goed (genoeg), dus heb ik nu efexor gekregen als extra steuntje. Slik nu een week lang 37,5mg en vanaf morgen 75mg. En dan maar afwachten of ze doen wat ze beloven
Bijwerkingen vallen tot nu toe erg mee, vergrote pupillen, trillende handjes en soms wat misselijk.

Hoe gaat het met iedereen hier?

Efexor 150 mg, nu 3 maanden ofzo? Een aantal klachten zijn wat verbeterd, maar om nu te zeggen dat ik me top voel

Ik voel me nog steeds heel erg slecht, ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik weet gewoon niet wat het is. Ik voel me heel alleen, ik heb wel vriendinnen of zo, maar toch heb ik het gevoel dat ik met niemand kan praten. Ik zie op tegen de toekomst, ik ben bang om heel mijn leven lang niemand te hebben en alleen te zijn en dan zie ik de zin van het leven gewoon niet.
En ik ben gisteren afspraak bij psychiater vergeten. Heel stom, maar ik verwacht dat ze zich dan wel afvragen waar je bent. Mooi niet, ik kreeg gewoon een brief of ik me wilde afmelden als ik niet meer wil komen, zodat mijn dossier gesloten kan worden. En dan denk ik helemaal: zie wel, niemand geeft om mij! Zo moet ik het niet zien, maar ik voel me gewoon zo alleen. Ik weet dat ik voor heel de wereld op plaats 10.000 kom en vooral als ik het moeilijk heb kan ik dat niet aan.
Niemand kan daar iets aan doen, ik blijf die medicijnen wel gewoon innemen, maar ik heb niet meer het idee dat het helpt. En ik heb ook geen zin meer om nog naar die psychiater te gaan, want daar heb ik nu echt een slecht gevoel bij.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook geen zin in de vakantie, daar word ik alleen maar somberder van. Ik ben zo stom, want ik ben jaloers op anderen, die fijne familie hebben en vrienden en die op vakantie gaan. Ik moet ook gewoon dingen doen! Maar ik kan het niet. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Kunnen medicijnen in zo'n geval echt helpen?

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 19:34 schreef lonely_princess het volgende:
Ik voel me nog steeds heel erg slecht, ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik weet gewoon niet wat het is. Ik voel me heel alleen, ik heb wel vriendinnen of zo, maar toch heb ik het gevoel dat ik met niemand kan praten. Ik zie op tegen de toekomst, ik ben bang om heel mijn leven lang niemand te hebben en alleen te zijn en dan zie ik de zin van het leven gewoon niet.
En ik ben gisteren afspraak bij psychiater vergeten. Heel stom, maar ik verwacht dat ze zich dan wel afvragen waar je bent. Mooi niet, ik kreeg gewoon een brief of ik me wilde afmelden als ik niet meer wil komen, zodat mijn dossier gesloten kan worden. En dan denk ik helemaal: zie wel, niemand geeft om mij! Zo moet ik het niet zien, maar ik voel me gewoon zo alleen. Ik weet dat ik voor heel de wereld op plaats 10.000 kom en vooral als ik het moeilijk heb kan ik dat niet aan.
Niemand kan daar iets aan doen, ik blijf die medicijnen wel gewoon innemen, maar ik heb niet meer het idee dat het helpt. En ik heb ook geen zin meer om nog naar die psychiater te gaan, want daar heb ik nu echt een slecht gevoel bij.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook geen zin in de vakantie, daar word ik alleen maar somberder van. Ik ben zo stom, want ik ben jaloers op anderen, die fijne familie hebben en vrienden en die op vakantie gaan. Ik moet ook gewoon dingen doen! Maar ik kan het niet. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Kunnen medicijnen in zo'n geval echt helpen?

Hoi Princess

Ja, medicijnen kunnen in zo'n geval zeker helpen - of tenminste toch een steuntje in de rug zijn. Bij mij iig wel. Het is geen antwoord voor alles, maar ik vind het zeker het proberen waard.

En ja psychologen / psychiaters doen het gewoon voor hun werk. De meeste interesseert het echt nauwelijks volgens mij hoe het echt met je gaat. Ze hebben afspraken staan en daarin doen ze wat ze is geleerd, maar buiten die afspraken boeit het ze volgens mij gemiddeld genomen biet.

Kop op er komen betere dagen En hup hup snel ene nieuwe afspraak maken en eraan werken.

hoi hoi, ik ben sinds 4 dagen gestopt met efexor, heb een weekje de dosering gehalveerd, waarschijnlijk veels te kort maar ben er klaar mee... heb het al 2 x eerder geprobeerd maar dat was in winterperiode, dus niet echt handig....

ik ben benieuwd naar de "bijwerkingen"van andere ex efexor gebruikers.... ik ben hele dag door draaierig, afgelopen nacht heftig gedroomd en angstig... zijn er mensen die dit herkennen... vast wel..

gr tasoes

geen idee, je klinkt wel eng met dit topic.

Anders ga je ff naar de arts om een afbouwschema te maken voor jezelf. Te snel afbouwn is niet handig met dit soort medicatie.

Succes iig

Dank je. Ik moet er gewoon echt voor gaan met die medicijnen denk ik. Dat vind ik heel moeilijk en heel erg jammer. Het voelt als falen ofzo. Falen van mezelf, omdat ik intelligent genoeg ben en graag al mijn problemen zelf op wil kunnen lossen. Ik ga ook naar een psycholoog en nog heb ik medicijnen nodig als ondersteuning.
Ik slik al een half jaar medicijnen, maar ik voel niet echt verbetering. Ik ga dat als ik een nieuwe afspraak maak met de psychiater zeggen ook! Ik wil dat hij zijn best doet voor me! Ik wil gewoon goede medicijnen, andere of zwaarder of wat dan ook, als het maar helpt. Ik ben te bang dat het niet lukt misschien en dat ik daarom mezelf misschien wel de put in denk. Ik weet het niet, maar bedankt voor je reactie in ieder geval.
Een nieuwe afspraak maken is gewoon nodig, voor mezelf.

Lees de bijsluiter maar eens goed door, je bent iig heel dom bezig.
Go see the doctor!!!

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 20:38 schreef TheYoung1 het volgende:
Lees de bijsluiter maar eens goed door, je bent iig heel dom bezig.
Go see the doctor!!!

CFH advies:

quote:

Een kuur mag niet plotseling worden gestaakt; de dosering moet geleidelijk worden verminderd; indien de gebruiksduur langer is dan zes weken moet de dosering gedurende een periode van minstens twee weken geleidelijk worden verminderd.

Lekker op eigen houtje stoppen, beetje gevaarlijk is dat! Het hangt er ook vanaf hoe lang je het gebruikt hebt, maar in een week afbouwen lijkt me altijd te snel.

Hee Nijna,

Wist niet dat je zwanger was! Wat leuk, gefeliciteerd! Ben je niet een beetje bang dat je depressie meer zou worden door de zwangerschapshormonen, of dat je na afloop last zou krijgen van een postnatale depressie? Dat zijn dingen waar ik me zelf wel mee bezig houd - en ik ben niet eens zwanger .

Hier gaat het nog altijd érg wisselend. Ik kan m'n vinger niet op de zere plek leggen en dat vind ik erg frustrerend. Ik weet niet precies of ik me lamlendig voel omdat ik bijv. hele dagen thuis zit te niksen (dat is ook niet erg bevorderlijk) of omdat deze medicatie gewoon niet helemaal goed is. Maar dat is lastig in te schatten...

Ik twijfel ook heel erg welke kant ik nu op moet met m'n toekomst; ik volg nu een studie op de uni, maar heb het diploma niet per sé nodig om te bereiken wat ik wil, carrieretechnisch. En een baan biedt me veel meer regelmaat, structuur en zekerheid - wat een stuk beter zou zijn voor mijn gezondheid. Maar het sluit de optie 'fulltime studeren' incluis het bijbehorende studentenleven wel definitief uit voor me. Terwijl ik juist zo geniet van het studentenleven, studentenvereniging, feestjes, etc. Het blijft een lastige keuze.

Maar ik kom er wel uit. Tzt .

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 19:34 schreef lonely_princess het volgende:
Ik voel me nog steeds heel erg slecht, ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik weet gewoon niet wat het is. Ik voel me heel alleen, ik heb wel vriendinnen of zo, maar toch heb ik het gevoel dat ik met niemand kan praten. Ik zie op tegen de toekomst, ik ben bang om heel mijn leven lang niemand te hebben en alleen te zijn en dan zie ik de zin van het leven gewoon niet.
[...]
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook geen zin in de vakantie, daar word ik alleen maar somberder van. Ik ben zo stom, want ik ben jaloers op anderen, die fijne familie hebben en vrienden en die op vakantie gaan. Ik moet ook gewoon dingen doen! Maar ik kan het niet. Dus ik weet nog niet wat ik doe.
Kunnen medicijnen in zo'n geval echt helpen?

Oh, eye-opener, dit stukje. Zo voel ik me dus regelmatig. Ondanks hele lieve vrienden/vriendinnen en een geweldig vriendje. Misschien moest ik toch maar eens terug gaan naar de psychiater en 'de hel van het overstappen' onder ogen komen.
Het vervelende is namelijk dat mijn medicijnen (seroxat 40mg) enorm goed helpen tegen mijn angst/paniekklachten. Daar heb ik vrijwel geen last meer van, sinds ik ermee ben begonnen. Ik zie er erg tegenop dat die klachten wellicht ook terug zouden komen tijdens het afbouwen (en ik zit al op zo'n hoge dosis ).

Bij mij ging het pas beter toen ik besefte dat ik het helemaal voor mezelf deed en dat ik hulp wilde om een bepaald doel te bereiken..(voor mij was dat aan een studie beginnen) toen heb ik ook gezegd dat er drastisch veranderingen moesten komen in mijn medicijnen... heb therapie gevolgd en de medicijnen zijn toen opgehoogd tot het een acceptabele hoeveelheid steun gaf.. de studie is helaas mislukt vanwege de stress waardoor ik toch weer in oude gevoelens en gewoonten schoot... het leven heeft nog steeds ups en downs maar in de sombere tijden kan ik nu denken dat ik weet dat die weer voorbijgaan... niet dat daardoor de somberheid minder wordt, maar het geeft me net dat beetje lucht om niet geheel door te draaien....

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 12:26 schreef Burdie het volgende:

[..]

Oh, eye-opener, dit stukje. Zo voel ik me dus regelmatig. Ondanks hele lieve vrienden/vriendinnen en een geweldig vriendje. Misschien moest ik toch maar eens terug gaan naar de psychiater en 'de hel van het overstappen' onder ogen komen.
Het vervelende is namelijk dat mijn medicijnen (seroxat 40mg) enorm goed helpen tegen mijn angst/paniekklachten. Daar heb ik vrijwel geen last meer van, sinds ik ermee ben begonnen. Ik zie er erg tegenop dat die klachten wellicht ook terug zouden komen tijdens het afbouwen (en ik zit al op zo'n hoge dosis ).

overstappen wordt meestal volgens het "cross tapering" principe gedaan, met de ene afbouwen terwijl je tegelijkertijd de andere opbouwt

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 13:05 schreef Re het volgende:

[..]

overstappen wordt meestal volgens het "cross tapering" principe gedaan, met de ene afbouwen terwijl je tegelijkertijd de andere opbouwt

Oh, dat zou het wel een minder grote stap maken voor mij om over te stappen. Blijft de vraag of het nodig is. Wanneer weet je of het zinvol is om over te stappen? .