Ja, een topickick, i know
Bizar, de reacties van sommige FOK!kers op bijstandsmoeders. Veroordelend, ronduit grof en/of beledigend. Kijk, het maakt mij verders niet uit hoor, maar het geeft het bekrompen wereldbeeld van sommigen van jullie wel goed aan
Ik ben zelf een alleenstaande bijstandsmoeder.
In "lui en dom" herken ik mijzelf totaal niet. Ik zat in mijn 2e jaar van de uni (sociologie) toen ik zwanger raakte van mijn toenmalige vriend, die overigens 13 jaar ouder was. Na meerdere malen bedrogen te zijn, besloot ik er een punt achter te zetten.
Er wordt door sommigen gemakkelijk gepraat over abortus, maar als je zelf een kindje in je buik hebt, en je ziet een echo van een ècht mensje, kortom wanneer het echt dichtbij komt, erop aan komt, is het een zeer moeilijke keuze die weloverwogen dient te worden.
Ik heb besloten, ondanks mijn studentenleventje en nog geen eigen woonruimte, het kindje te laten komen. Misschien een emotioneel besluit, maar nu mijn zoontje 2 is, zou ik het nooit meer willen terugdraaien.
Als lui zou ik mezelf ok al niet omschrijven. Op mijn 11e begon ik met een folderwijkje, tot mijn 14e liep ik kranten en daarna heb ik altijd baantjes gehad naast mijn school/studie voor vakantieperioden en weekeinden, koopavonden.
Helaas ging de zwangerschap niet zoals gepland. ik zou naar school gaan tot de 34e week van mijn zwangerschap, nou, die haalde ik niet eens. Ik ben met 27 weken opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging, en met 31 weken besloten ze mijn zoontje met spoed te halen, om ons beiden levens niet verder in gevaar te brengen.
Daarna breekt een tijd aan, dat je kindje vecht voor zijn leven in een couveuse, je ineens niet meer zwanger bent (heel vreemd voor je lichaam en mind, dat een zwangerschap zo abrupt afgebroken wordt) en jij zelf nog moet herstellen van een ziekte die lever- en nierfunctie tijdelijk zwaar aangetast heeft. Dus studie zat er even niet meer in.
Toen mijn zoontje 3 maanden was besloot ik te gaan werken, eigenlijk rolde ik er min of meer in toen ik op een vacaturesite zat te kijken. Ik had terug naar school kunnen gaan, maar was er al lange tijd uit geweest en wou geld verdienen, om mij en mijn zoontje te onderhouden.
ik ging werken. 3 maanden om precies te zijn, daarna, frontale burn-out (vastgeslteld door een psychiater, de UWV-arts én arbo-arts).
Het was me teveel geworden. Een kind op de wereld zetten, nog nauwelijks hersteld van de zware couveusetijd en mijn eigen herstel natuurlijk. Het was te snel, te veel.
Daarna ben ik dus in de bijstand gegaan, en in therapie.
Op een gegeven moment kwam ik op het punt dat ik weer naar school wilde gaan. September dit jaar gaat dat dus gebeuren, en ben ik uit de bijstand. Maar tot die tijd heb ik volgens jullie dus wel "uit de van jullie belastingcenten betaalde staatsruif gevroten"