Het "kleine wetenschappelijke vragen" topic #4

quote:

Op vrijdag 23 februari 2007 14:02 schreef Mirri het volgende:

[..]

Ik ga een paar dagen naar Friesland, en we gaan over 10 min. weg, dus ik vraag het maandag ok?

Is goed. Ik ga zo ook naar Friesland Noflik wiikein

Ik kan wel alvast het globale idee van zo'n padintegraal geven, misschien heb je hier wat aan

Een deeltje wordt beschreven met een golffunctie, en de evolutie van die golffunctie wordt beschreven met de Schrodingervergelijking. Die vertelt je hoe een golffunctie verandert met de tijd, en linkt dit aan de hoeveelheid energie die bij die golffunctie hoort. Met deze Schrodingervergelijking kun je de zogenaamde amplitude uitrekenen. Die geeft je informatie over de kans dat een deeltje, wat op plaats A begint, eindigt op plaats B.

Nou ken je vast het idee van superpositie wel; in sommige gevallen mag je velden of oplossingen optellen om de nieuwe oplossing te krijgen. Bijvoorbeeld bij 2 elektrische of zwaartekrachtsvelden; als ik bv 2 elektrische velden heb, dan tel ik ze bij elkaar op, en dan heb ik het totale veld. Dat mag, omdat de vergelijkingen die die velden beschrijven lineaire differentiaalvergelijkingen zijn. Dit geldt ook voor de Schrodingervergelijking: de totale amplitude is de som van de afzonderlijke amplitudes. Dit geldt niet altijd; in de algemene relativiteitstheorie bijvoorbeeld kun je dit niet meer doen, en dat maakt de theorie ontzettend ingewikkeld. Maar da's gelukkig in ons geval niet zo

Neem nou een elektronenbron, en een scherm met 2 spleten, en daarachter een fotoelekrische plaat oid. Het elektron kan door 2 spleten gaan, en volgens de quantummechanica is de amplitude van een deeltje de som van de afzonderlijke amplitudes. Dus de amplitude van het deeltje waarbij het door spleet 1 gaat, en de amplitude waarbij het door spleet 2 gaat. En die tel je op.

Nou kun je nog een scherm toevoegen met 2 spleten, en wat je dan krijgt zijn meer amplitudes. Maar ook hier geldt natuurlijk weer: tel de boel op, en verkrijg de totale amplitude. Nou kun je ook meer spleten toevoegen, en dan krijg je nog meer amplitudes, en die kun je ook weer allemaal optellen. In een vlaag van genialiteit besluit je om es heel veel schermen tussen de elektronenbron en de fotoelektrische plaat te zetten, met heel veel spleten. Namelijk: oneindig veel schermen met oneindig veel spleten . Dit doe je natuurlijk door een limiet te nemen, maar het idee is duidelijk: er zijn geen schermen meer; er bevindt zich niks meer tussen de bron en de plaat. Maar je moet nog wel steeds al die amplitudes bij elkaar optellen volgens het superpositie principe !

Dit vertaalt men wel eens losjes met "het elektron volgt alle mogelijke paden als het van A naar B wil". Nou kun je met wat wiskunde een uitdrukking krijgen voor het idee om "te sommeren over alle mogelijke paden"; dit wordt een integraal, omdat je een limiet naar continuiteit neemt, maar dit is niet zomaar een integraal. Je integreert namelijk niet meer over een variabele, maar over een pad. En dat pad wordt gegeven door de Schrodingervergelijking, en hangt dus af van de tijd. Dus je integreert over functies ! En dat maakt de boel een heel stuk lastiger.

De exacte wiskundige basis om zo'n "integraal over functies" uit te rekenen is naar mijn weten nog niet helemaal formeel volledig opgesteld. Fysici zijn daar veel makkelijker in. Je krijgt vaak met oneindigheden te maken in je berekeningen wanneer je die limiet neemt, maar die termen vallen in berekeningen van fysische grootheden tegen elkaar weg ( tenminste, dat hoop je ) Daarbij blijkt de methode ontzettend veel te kunnen verklaren. Met deze methode bouw je je quantumveldentheorie op.

Het grappige is, dat je ook een quantumveldentheorie kunt opbouwen met een heel ander principe. Namelijk, via zogenaamde canonische quantisatie. Hierin zie je het veld wat een deeltje representeert als een operator, en moet je ook nog causaliteit inbouwen. Een heel ander idee dan die padintegraalmethode. Maar ze geven allebei exact dezelfde fysica. Vaak is het zo dat een probleem in het ene formalisme makkelijker is op te lossen dan in het andere.

Wat alleen wel jammer is aan de padintegraalmethode, is dat je de integraal in kwestie niet exact kunt oplossen. Wat je dan doet, is de integraal ontwikkelen in een machtreeks, en hopen dat elke volgende term in je ontwikkeling steeds kleiner wordt ( dit hangt af van de zogenaamde koppelingsconstante ). Feynman heeft voor elk zo'n term hele aardige tekeningetjes bedacht, de zogenaamde Feynmandiagrammen. Deze reeksontwikkeling impliceert fysisch, dat er steeds meer deeltjes en antideeltjes kunnen worden gecreeerd bij een proces. Een elektron wat van A naar B gaat, kan ondertussen bv even overgaan in 2 fotonen. En daarbij kunnen weer elektronen en positronen worden gemaakt. Enzovoort. Je kunt je voorstellen dat bij dergelijke ideeen al heel snel oneindigheden kunnen opduiken, omdat je oneindig veel termen krijgt in je ontwikkeling

Pfoeh, heel verhaal, hoop dat je er wat wijzer van kunt worden

Las gister ofzo dat zoon een satteliet 3 jaar geleden was gelanceerd en nu 7 miljard km heeft afgelegd.
Met welke snelheid is dat gegaan?
En ik dacht altijd van als je met 50 per uur in de ruimte komt blijf je ook met die constante snelheid vliegen/drijven.

Mij wiskunde sucks zodoende.:P

Owja naar mars

Nog een ik rijd motor.
En laatst wou ik even een burnoud trekken.
Maar dit lukte niet, ik ging niet vooruit en achterwiel spinde niet.
Waar gaat die kracht dan heen?

Hoe snel is stroom?
Geluid licht etc weet ik wel.

Vissen hey die hebben kieuwen.
Maar als je lucht ofzo in water doet gaat het meteen omhoog.
We hebben zelf een mooie vijver 10cm3 en wanneer de waterplanten weer beginnen te groeien zie je ook wel allemaal belletjes zuurstof enzo.

Maar ja die gaan natuurlijk direct naar het opervlak.
Hoe blijft dan toch die zuurstof in het water??

quote:

Las gister ofzo dat zoon een satteliet 3 jaar geleden was gelanceerd en nu 7 miljard km heeft afgelegd.
Met welke snelheid is dat gegaan?
En ik dacht altijd van als je met 50 per uur in de ruimte komt blijf je ook met die constante snelheid vliegen/drijven.

Je kan wel 'gas geven', als je maar brandstof bij je hebt. Als je blijft versnellen kan je vrij aardige snelheden bereiken.

quote:

Nog een ik rijd motor.
En laatst wou ik even een burnoud trekken.
Maar dit lukte niet, ik ging niet vooruit en achterwiel spinde niet.
Waar gaat die kracht dan heen?

En raakte je achterwiel wel de weg?
Anders gaf je misschien te weinig gas ofzo.

quote:

Hoe snel is stroom?
Geluid licht etc weet ik wel.

Het hangt van het medium af.
En bij AC bewegen de electronen wel snel heen en weer, maar verplaatsen ze zich amper.

quote:

Vissen hey die hebben kieuwen.
Maar als je lucht ofzo in water doet gaat het meteen omhoog.
We hebben zelf een mooie vijver 10cm3 en wanneer de waterplanten weer beginnen te groeien zie je ook wel allemaal belletjes zuurstof enzo.

Maar ja die gaan natuurlijk direct naar het opervlak.
Hoe blijft dan toch die zuurstof in het water??

Het water kan wel voor een deel zuurstof 'in zich hebben', maar als er een bel ontstaat is er te veel zuurstof om in een keer in het water opgenomen te worden.

Hopelijk beantwoordt dit een beetje je vragen.

OKe wel een beetje thnks

Hoe komt het dat zachte scheten meesten stinken en harde meestal niet???

Bij mij stinken ze even hard helemaal naar een week vakantie.

quote:

Op maandag 17 juli 2006 20:18 schreef Napalm het volgende:
Klinkt wat onzinnig maar is serieus.


Ik kwam net in de videotheek en wederom viel het me op. Een vraag waar ik al langer meerondloop en nu aan jullie wordt voorgelegd:
Naar mijn waarneming is er een negatief verband tussen borstomvang en IQ bij jonge vrouwen. Waarom is dit?

Zelf kom ik tot 3 mogelijke verklaringen

1) Mijn waarneming klopt niet/ a-selectief; winkels en andere plekken waar veel mensen komen selecteren op uiterlijk en trekken geen hoog IQ aan.
2) Het is iets fysieks, groei-energie wordt besteed aan de borsten kan niet aan de hersenen besteed worden?
3) Het is iets sociaals, grote borsten garanderen veel aandacht van jongens. Deze aandacht leidt af op school e.d. waardoor de prestaties afnemen . Of de aandacht zorgt dat de dames in kwestie het niet langer nodig vinden om nog te presteren voor de opleiding ze zijn toch wel geliefd.

Zo heb ik altijd al de vraag gehad:

Waarom hebben slimme mensen relatief vaker een bril dan domme mensen? Is het omdat er meer groeienergie besteed wordt aan de hersenen dan aan het goed krijgen en houden van de ooglens?

Lijkt me mal...

Volgens mij zijn domme mensen vooral meer gefocuset op hun uiterlijk. Dus zullen eerder lenzen nemen, en meer decollete laten zien.

waarom vormt er zich een laagje schuim op je thee als het water niet gekookt is? Bij die automaten thee altijd last van...

Heb je altijd kopje??

Ik zit met een aantal vragen en het doet mij goed te weten dat er mensen zijn die zeker antwoord kunnen geven op de volgende vragen:

1. Betreffende Algemene Relativiteitstheorie. Hoe kan een geodetische lijn in technische zin de kortste of de langste weg tussen twee nabij gelegen punten zijn? Is het niet zo dat een geodetische lijn altijd e kortste weg is ook al lijkt dit niet zo op een twee dimensionale kaart/wereld.

2. Waarom moeten ook lichtstralen in de ruimtetijd geodetische lijnen volgen?

3. Als een ruimteschip dat via een rechte lijn door de ruimte voortbeweegt en daarbij pal over de noordpool vliegt een projectie maakt van zijn baan op het tweedimensionale aardoppervlak dan zien we dat deze een halve cirkel beschrijft in de vorm van een lengtegraad over het noordelijk halfrond. Komt deze afbuiging van het licht door de massa van de aarde of door de massa van de zon? en waarom?

4. Hoe kan met de afstand tot "een" ster of ander lichaam meten. Ik heb gehoord van het parallax effect maar ik kan hem niet plaatsen in deze eventuele werking. Want in dat geval zouden ze voor het meten van alle sterren toch Proxima Centauri C als meetpunt moeten nemen?

5. Als men hier op aarde een knikker en een vogelveer laat vallen dan is de knikker door zijn grotere massa altijd eerder bij de grond. Hoe meer massa het object heeft hoe meer aantrekkingskracht het van het andere lichaam ondervindt. Newton heeft echter bewezen dat luchtweerstand zorgt voor deze verschillen. Zonder luchtweerstand (test op de maan?) moeten de knikker en de veer tegelijkertijd aankomen bij het oppervlak. Hoe kan luchtweerstand invloed uitoefenen op de zwaartekracht van een lichaam (planeet/ster?)?

quote:

Op zondag 4 maart 2007 18:47 schreef ImmovableMind het volgende:
Ik zit met een aantal vragen en het doet mij goed te weten dat er mensen zijn die zeker antwoord kunnen geven op de volgende vragen:

1. Betreffende Algemene Relativiteitstheorie. Hoe kan een geodetische lijn in technische zin de kortste of de langste weg tussen twee nabij gelegen punten zijn? Is het niet zo dat een geodetische lijn altijd e kortste weg is ook al lijkt dit niet zo op een twee dimensionale kaart/wereld.

2. Waarom moeten ook lichtstralen in de ruimtetijd geodetische lijnen volgen?

3. Als een ruimteschip dat via een rechte lijn door de ruimte voortbeweegt en daarbij pal over de noordpool vliegt een projectie maakt van zijn baan op het tweedimensionale aardoppervlak dan zien we dat deze een halve cirkel beschrijft in de vorm van een lengtegraad over het noordelijk halfrond. Komt deze afbuiging van het licht door de massa van de aarde of door de massa van de zon? en waarom?

4. Hoe kan met de afstand tot "een" ster of ander lichaam meten. Ik heb gehoord van het parallax effect maar ik kan hem niet plaatsen in deze eventuele werking. Want in dat geval zouden ze voor het meten van alle sterren toch Proxima Centauri C als meetpunt moeten nemen?

5. Als men hier op aarde een knikker en een vogelveer laat vallen dan is de knikker door zijn grotere massa altijd eerder bij de grond. Hoe meer massa het object heeft hoe meer aantrekkingskracht het van het andere lichaam ondervindt. Newton heeft echter bewezen dat luchtweerstand zorgt voor deze verschillen. Zonder luchtweerstand (test op de maan?) moeten de knikker en de veer tegelijkertijd aankomen bij het oppervlak. Hoe kan luchtweerstand invloed uitoefenen op de zwaartekracht van een lichaam (planeet/ster?)?

Je stelt een vraag over de algemene relativiteits theorie, terwijl je wetten van newton (vraag 5) niet begrijpt?

Ja

Groeien haren sneller als je ze telkens scheert, of als ze je juist laat groeien _{door het gewicht dan}?
Of zit hier geen verschil tussen?

Hoop dat je hiermee wat kunt

quote:

Op zondag 4 maart 2007 18:47 schreef ImmovableMind het volgende:

1. Betreffende Algemene Relativiteitstheorie. Hoe kan een geodetische lijn in technische zin de kortste of de langste weg tussen twee nabij gelegen punten zijn? Is het niet zo dat een geodetische lijn altijd e kortste weg is ook al lijkt dit niet zo op een twee dimensionale kaart/wereld.

Een geodeet kan idd ook de "langste route" zijn. Je hebt 2 manieren om een geodeet te definieren. Ten eerste kun je stellen dat een geodeet de route is waarlangs de zogenaamde "tangent vector" ( de raakvector ) parallel getransporteerd wordt. Dan moet je echter parallelle transport ed begrijpen, dus gaan we naar de 2e manier om een geodeet af te leiden. Dit gaat via het zogenaamde variatieprincipe. Dit is in dit geval ook nogal technisch; je moet weten wat een functionaal is, wat een functionaalafgeleide is, wat de Euler Lagrange vergelijkingen inhouden etc. Maar het komt er op neer dat je een soort van "pad" gaat definieren, en je stelt dat elke variatie daarvan 0 oplevert. Als je kunt differentieren, weet je dat als je de afgeleide van een functie op 0 stelt, je een minimum of een maximum kunt krijgen. Dat is hier kort door de bocht ook het geval.

quote:

Waarom moeten ook lichtstralen in de ruimtetijd geodetische lijnen volgen?

Waarom niet? Newton stelde dat alles waar geen kracht op werkt, in een rechte lijn eenparig beweegt. Zoiets heb je ook in de algemene relativiteitstheorie; iets waar geen kracht opwerkt ( zwaartekracht zie je hier dan niet meer als kracht ! ) beweegt via een geodeet, en die route wordt beschreven met de geodetische vergelijking. Dit is gewoon een uitbreiding van het eerder genoemde principe van Newton. Licht is hier geen uitzondering op. Trouwens, als je natuurkunde op de middelbare school hebt gehad, weet je dat in de optica geldt dat licht altijd de kortste route aflegt. Dit principe was al in de 17e eeuw bekend, alleen gold dat alleen voor in de ruimte. In de algemene relativiteitstheorie geldt het dus voor in de ruimte-tijd.

quote:

3. Als een ruimteschip dat via een rechte lijn door de ruimte voortbeweegt en daarbij pal over de noordpool vliegt een projectie maakt van zijn baan op het tweedimensionale aardoppervlak dan zien we dat deze een halve cirkel beschrijft in de vorm van een lengtegraad over het noordelijk halfrond. Komt deze afbuiging van het licht door de massa van de aarde of door de massa van de zon? en waarom?

Euj...dit begrijp ik niet helemaal, maar is dit niet zo omdat het aardoppervlak gekromd is? Dit heeft volgens mij weinig met algemene relativiteit te maken, maar misschien begrijp ik je vraag verkeerd

quote:

4. Hoe kan met de afstand tot "een" ster of ander lichaam meten. Ik heb gehoord van het parallax effect maar ik kan hem niet plaatsen in deze eventuele werking.

Inderdaad. Je kunt gewoon de positie van de ster op 2 momenten bekijken: als de aarde aan 1 kant van de zon is, en dan een half jaar later weer. De hoek kun je dan opmeten ( dus het hoekverschil van de beide sterposities die je meet ). Aangezien je ook de afstand Aarde-Zon weet, weet je ook de afstand van de Aarde tot de ster, of die van de Zon tot de ster. Teken maar eens een gelijkbenige driehoek. De basis kun je in 2en delen, met in het midden van die basis de Zon. Die basis is dus 2 maal de afstand Aarde-Zon, en de 2 hoekpunten van die basis zijn de 2 posities van de Aarde ( met dus een tussenpoos van een half jaar ). Het derde hoekpunt is de positie van de ster. De tangens van de helft van die hoek is de afstand Aarde-Zon gedeeld door de afstand Ster-Zon. Ben ff te beroerd om een plaatje op te zoeken, maar hoop dat je dit zelf wat kunt uittekenen.

quote:

5. Als men hier op aarde een knikker en een vogelveer laat vallen dan is de knikker door zijn grotere massa altijd eerder bij de grond. Hoe meer massa het object heeft hoe meer aantrekkingskracht het van het andere lichaam ondervindt. Newton heeft echter bewezen dat luchtweerstand zorgt voor deze verschillen. Zonder luchtweerstand (test op de maan?) moeten de knikker en de veer tegelijkertijd aankomen bij het oppervlak. Hoe kan luchtweerstand invloed uitoefenen op de zwaartekracht van een lichaam (planeet/ster?)?

De luchtweerstand heeft geen invloed op de zwaartekracht, maar op de totale kracht die op het voorwerp werkt. Die zwaartekracht is gewoon m*g, of je dit nou met of zonder luchtweerstand meet.

Alweer bedankt Haushofer hier kan ik zeker wat mee. Een aantal dingen zijn opgehelderd en de andere dingen probeer ik eerst zelf nog even op te zoeken. Merci merci

quote:

Op woensdag 6 september 2006 01:42 schreef Aslama het volgende:

OK. Is de massa van het heelal al bekend?

sorry niet hatelijk bedoelt,maar is dat niet een beetje een 'domme'vraag?

quote:

Op zondag 4 maart 2007 22:40 schreef Zrtlrnc het volgende:
Groeien haren sneller als je ze telkens scheert, of als ze je juist laat groeien _{door het gewicht dan}?
Of zit hier geen verschil tussen?

Naar mijn weten is de dikte en groeisnelheid van je haar grotendeels afhankelijk van erfelijke factoren en afhankelijk van externe factoren zoals voeding en andere lichamelijke invloeden (ziekte)

Scheren zelf zal geen verandering veroorzaken, het is wel zo dat door het afsnijden van de haar, deze als dikker, scherper en steviger wordt ervaren. Je snijdt immers het dunne, zachte puntje af, waardoor het overblijfsel "dikker" is dan het oude puntje, maar niet dikker dan voor het scheren...

quote:

Op dinsdag 27 februari 2007 09:53 schreef Celeste123 het volgende:
waarom vormt er zich een laagje schuim op je thee als het water niet gekookt is? Bij die automaten thee altijd last van...

Dat het juist bij automaten thee voorkomt, geeft een mooie hint naar de reden. Het witte laagje is het gevolg van een reactie tussen de kalk en de zuurstof in het water en een aantal stoffen in de thee. Als je het water kookt, verlaag je het zuurstofgehalte in de thee, waardoor deze reactie niet meer (in grote) mate optreedt. Juist in automaten wordt het water niet gekookt, waardoor het hoge gehalte zuurstof deze laag vormt.

[ Bericht 31% gewijzigd door The_stranger op 07-03-2007 14:22:07 ]

quote:

Op zondag 4 maart 2007 22:40 schreef Zrtlrnc het volgende:
Groeien haren sneller als je ze telkens scheert, of als ze je juist laat groeien _{door het gewicht dan}?
Of zit hier geen verschil tussen?

Geen verschil tussen. Dit is een bekende misvatting. Ik denk dat je hierop doelt: Stoppels lijken steeds snel terug te komen, maar dit komt omdat je door het scheren van haren meer oppervlakte van het haar ziet. Waar normaal een puntje van een haar zit, die minder opvalt, is dat puntje nu (vaak ook nog eens schuin, waardoor je nòg meer oppervlakte ziet dan wanneer het loodrecht wordt afgeschoren) weggeschoren. Doordat er een hele hoop van die afgeschoren oppervlakjes naast elkaar zitten op een klein oppervlak valt het flink op.

EDIT: Wat Guybrush hierboven zegt dus

Verder staat dit los van de groei van het haar, dat in de haarzakjes wordt geregeld. Deze haarzakjes houden niet bij hoe lang het haar is. Wel kennen deze haarzakjes een groeifase waarin het haar groeit, een overgangsfase waarin de groei vermindert en stopt, en een rustfase waarin het haar uit de haarwortel wordt geduwd door een nieuw haartje. In welke fase elk haarzakje zit is verschillend (zou niet goed zijn als al je haren tegenlijkertijd uitvallen, niet?). Een haar groeit ongeveer een centimeter per maand. In de zomer groeit het haar iets sneller dan in de winter (weet niet hoeveel sneller), omdat het zonlicht en warmte de processen versnelen.


Beetje warrig opgeschreven, ik hoop dat je het begrijpt.

Misschien is dit niet echt klein wetenschappelijk, maar goed

Ik mis namelijk ergens een linkje met zwarte gaten...en ik leg t ff zo simpel mogelijk uit.

Versie 1:
Ik heb ergens gelezen dat een zwart gat ontstaat doordat een ster zo groot is, dat ie implodeert door z'n eigen mega-zwaartekracht en alles in zn omgeving meezuigt.

Versie 2:
Een zwart gat ontstaat doordat de energie in een ster op is, en de ster zich door één of ander proces enorm vergroot (!?) en dat daarom de zwaartekracht zo groot wordt dat t dus een zwart gat wordt etc.


Dat zijn toch best wel verschillende dingen eigenlijk...de ene versie zegt dat een ster vanaf het moment dat ie 'zou ontstaan' te groot is en dus meteen een zwart gat is. De tweede versie zegt dat t dus aan het eind van het leven ontstaat. Maar hoe kan zo'n ster dan opeens zo groot worden?

Al met al..i'm lost

quote:

Op woensdag 7 maart 2007 14:27 schreef nein het volgende:
Misschien is dit niet echt klein wetenschappelijk, maar goed

Ik mis namelijk ergens een linkje met zwarte gaten...en ik leg t ff zo simpel mogelijk uit.

Versie 1:
Ik heb ergens gelezen dat een zwart gat ontstaat doordat een ster zo groot is, dat ie implodeert door z'n eigen mega-zwaartekracht en alles in zn omgeving meezuigt.

Versie 2:
Een zwart gat ontstaat doordat de energie in een ster op is, en de ster zich door één of ander proces enorm vergroot (!?) en dat daarom de zwaartekracht zo groot wordt dat t dus een zwart gat wordt etc.


Dat zijn toch best wel verschillende dingen eigenlijk...de ene versie zegt dat een ster vanaf het moment dat ie 'zou ontstaan' te groot is en dus meteen een zwart gat is. De tweede versie zegt dat t dus aan het eind van het leven ontstaat. Maar hoe kan zo'n ster dan opeens zo groot worden?

Al met al..i'm lost

In een stabiele ster heb je een evenwicht tussen 2 krachten: de zwaartekracht, die de ster naar binnen wil drukken, en de kracht ten gevolge van de hitte van de ster; die wil de ster doen opzwellen. Als die hitte nou afneemt, kan de zwaartekracht de overhand krijgen, en kan de ster worden ingedrukt. Nou zitten op een gegeven moment de deeltjes van die ster heel dicht opmekaar. En die deeltjes zijn fermionen; die willen niet allemaal op 1 plaats tegelijk. Dus die zullen ervoor zorgen dat er weer een bepaalde druk naar buiten gericht is, de zogenaamde degeneratieve druk. Als de zwaartekracht nou groot genoeg is, is zelfs die degeneratieve druk niet meer genoeg om de ster te redden.

Die hitte van die ster neemt af wanneer ze door haar brandstof is. Dan zal ze inkrimpen, maar dit zal vaak weer voor een opwarming zorgen, en eventueel voor nieuwe fusieprocessen. Het zou zo kunnen zijn dan een vrij koele ster heel veel materie ontvangt van een buurster, en dat daardoor de zwaartekracht toeneemt en de ster zal inkrimpen. Hoe dit precies zou moeten gaan weet ik niet, misschien iemand anders