Wiegel FAN topic

quote:

En daar is Hans Wiegel weer! 15 maart 2002

Tot één van de onuitroeibare wetmatigheden in de Nederlandse politiek behoort het verschijnsel Hans Wiegel. In een ver verleden was hij een kleurrijk en voor de VVD electoraal succesvol politicus aan het Binnenhof. Een exponent ook van de gepolariseerde jaren zeventig. Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met die van Joop den Uyl. Ze hadden elkaar nodig voor het benadrukken van het eigen profiel.

Twintig jaar geleden vertrok Hans Wiegel uit de Tweede Kamer. Sindsdien is hij met behulp van de media die maar geen genoeg van hem en vooral zijn wise cracks kunnen krijgen gaan werken aan zijn eigen onmisbaarheid. Want Wiegel is behept met één ziekelijke angst: de angst om vergeten te worden. Zonder aandacht kan hij niet. Niets geeft Wiegel meer voldoening dan 'boven de markt hangen'. En zodoende ventileert hij nu ook al twintig jaar met enige regelmaat dezelfde boodschap: als men hem vraagt terug te keren naar Den Haag, dan wil hij daar serieus over nadenken. Maar het tragische voor Wiegel is dat degenen die er binnen de VVD echt toe doen hem dat nooit vragen.

Toch weet hij alleen al door zijn 'beschikbaarheid niet uit te sluiten' bij het spel hoort ook dat Wiegel zich steevast in cryptische bewoordingen uitlaat de VVD danig in verwarring te brengen. Want er is nog altijd een deel van de achterban dat denkt dat Wiegel in tijden van nood redding kan brengen. Nadat de paniek in de VVD uitbrak over de opmars van Pim Fortuyn, was het dan ook een kwestie van tijd totdat Wiegel zich zou melden. En daar was hij dus, afgelopen zondag in het televisieprogramma Buitenhof. Dit keer niet alleen beschikbaar om de VVD te redden, maar zelfs het hele land! Mocht hij gevraagd worden voor het premierschap dan was hij bereid dat te overwegen. Een mededeling die gevolgd werd door de bekende pavlov-reacties in de overige media.

Wiegel premier... Toch nog maar eens even het geheugen opfrissen. Van 1977 tot 1981 was Wiegel vice-premier in het kabinet-Van Agt. Het kabinet van 'puinruimers' dat in 1978 in zijn ambitieuze bezuinigingsnota 'Bestek 81' beloofde dat in het jaar 1981 de werkloosheid zou zijn teruggebracht tot 150.000, de inflatie beperkt zou zijn tot 2 à 3 procent, en het financieringstekort zou zijn teruggebracht tot 4 à 5 procent.

De werkelijkheid was dat drie jaar later de werkloosheid bleek te zijn opgelopen tot 385.000, de inflatie 7,5 procent bedroeg en het financieringstekort tot ruim boven de acht procent was gestegen. In de vier regeringsjaren van Wiegel liep het beslag van de collectieve sector op het nationaal-inkomen op van 57,6 procent tot 67,1 procent. Kortom, de puinruimers lieten slechts nog grotere puinhopen achter.

Iemand die toen de totale ontsporing van het economisch beleid niet op zijn beloop wilde laten was CDA-minister van Financiën Frans Andriessen. Hij kon zich in 1980 niet langer verenigen met het slappe beleid en bood zijn ontslag aan. Maar in plaats van hem te volgen bleven Wiegel en zijn partijgenoten in het kabinet zitten. Omdat hij bang was dat de kabinetscrisis die hierop onherroepelijk ging volgen ertoe zou leiden dat de VVD na vervroegde verkiezingen in de oppositie zou belanden, zoals hij in 1993 verklaarde in het boek 'Hans Wiegel en het spel om de macht' van Volkskrant-journalist Jan Hoedeman. Het land moest het afleggen tegen het opportunisme.

Maar plezier heeft Wiegel in die tijd wel gehad. Nog immer kan hij vol nostalgie vertellen over de 'vrindenclub' aan het Binnenhof waar politieke vijanden in het Kamerrestaurant elkaar onder het genot van een goed glas altijd weer wisten te vinden. En wat was het toch leuk dat hij vaak op vrijdagochtend de ministerraad in het Catshuis mocht voorzitten, omdat de echte voorzitter, Dries van Agt zo'n moeite had met vroeg opstaan. De politiek moest ook vooral niet te serieus worden genomen. Toen de CDA-fractie meer dan 100 wijzigingsvoorstellen op het ontwerpregeerakkoord met de VVD had ingediend, zei Wiegel tegen Van Agt: ,,als we daar nu eens tweederde van overnemen en jij zoekt alvast uit welke dat moeten zijn''. De Tweede Kamer als studentensociëteit, kom daar nu nog eens om.

Uitgerekend de man met deze staat van dienst heet nu één van de VVD-kandidaten voor het premierschap te zijn. Zegt althans VVD-voorzitter Bas Eenhoorn, en zegt ook VVD-leider Hans Dijkstal. Beide hebben de openbare sollicitatie van Wiegel niet als zijnde absurd van de hand gewezen, maar hebben hem ondergebracht bij het lijstje mogelijke kandidaten. Niet dat zij maar iets in Wiegel zien, maar als het volk om Wiegel vraagt, dan krijgt het volk ook Hans Wiegel. In theorie, want werkelijk voordragen voor het premierschap zullen zij Wiegel nooit.

Hoe erg is een partij in verwarring als nog steeds wordt geteerd op een politiek relikwie uit de jaren zeventig? Natuurlijk, het is allereerst Wiegel zelf die er een haast satanisch genoegen in schept zijn partij keer op keer in verlegenheid te brengen met de speculaties over zijn eigen politieke toekomst. Maar de VVD heeft hem nooit echt te verstaan gegeven niet te zitten wachten op zijn diensten. Integendeel, als de nood echt aan de man is, als de spreekwoordelijke 'rechtse knal' moet worden uitgedeeld, wordt maar al te graag een beroep gedaan op Hans Wiegel. Want een zaal toespreken met een paar goed in het gehoor liggende one-liners kan hij als de beste.

Voor deze dubbele houding, betaalt de VVD nu een prijs. Volgens de beste Machiavellistische tradities neemt Wiegel de ruimte die de partij zelf heeft laten ontstaan. De eigenlijke leider van de VVD, Hans Dijkstal, wenst geen helderheid te verschaffen over zijn eigen ambities. Op de vraag of hij beschikbaar is voor het premierschap, antwoordt hij telkens dat hij één van de kandidaten is. Van deze onduidelijkheid maakt Wiegel dankbaar gebruik: hij is wèl beschikbaar. Voor de zoveelste keer. De mensen in het land zouden eindelijk beter moeten weten.


Mark Kranenburg 15 maart 2002

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 23:21 schreef Godslasteraar het volgende:
Goed, waarom is men opeens zo idolaat over deze man van het verleden? hij zegt wat kritisch over Ayaan. Verdere kennis van zaken over het verleden van deze man? snel zoveel mogelijk positieve uitspraken van/over hem opzoeken, obscuur of niet, hij is immer kritisch over Ayaan.

Wat zou het nu toch aardig zijn als iemand met wél een staat van dienst eens aan het woord zou komen, over Wiegel. En wel Frans Andriessen.
[..]

Oh oh oh, wat is die Wiegel toch geweldig
Waar ik eigenlijk benieuwd naar ben, zijn al die neo-Wiegelianen nu dezelfde users die altijd roepen dat referenda niet werken omdat mensen geen benul hebben, en makkelijk beïnvloedbaar zijn?

quote:

Op zondag 27 november 2005 08:19 schreef LangeTabbetje het volgende:

Ik ben het in het geval Wiegel/Hirsi Ali wel eens met WIegel. Hirsi Ali is gewoon polariserend bezig. Over haar werk doen ? Geen idee wat ze nu eigenlijk doet de hele dag. Vast wel nuttige dingetjes. Maar ik heb af en toe wel het gevoel dat ze dingetjes doet waar ze niet als Tweede Kamerlid voor betaald wordt.

quote:

Op zondag 27 november 2005 10:27 schreef Sidekick het volgende:

[..]

Aan haar salaris zit geen werkomschrijving vast, dus je laatste zin geld natuurlijk niet zo. Ik vind wel dat ze niet op haar plek zit in de politiek; ze mist de teamplayer-mentaliteit die noodzakelijk is om steun te vergaren onder andere parlementariers en zelfs haar eigen partij die ze nog weleens vergeet. Politiek is niet de enige manier om voor je idealen te strijden, en ik denk dat er voor AHA wel betere middelen zijn voor haar strijd.

quote:

- Stelde een Directie Minderheden in en was in 1981 eerste ondertekenaar van de Nota Minderhedenbeleid. Uitgangspunt daarvan was het totstandkomen van een samenleving waarin de in Nederland verblijvende leden van minderheidsgroepen afzonderlijk en als groep een gelijkwaardige plaats en volwaardige ontplooiingskansen hebben. Om dat te bereiken komt er een achterstandsbeleid, anti-discriminatiebeleid en beleid met betrekking tot participatie, emancipatie en cultuurbeleving (o.a. behoud van eigen cultuur en taal).

quote:

Op zondag 27 november 2005 13:00 schreef HenriOsewoudt het volgende:

[..]

Het valt me op dat niemand dit stukje opgevallen is in het CV van Wiegel. Het is niet zo gek dat Wiegel geen uitspraken doet over de huidige problemen rond immigratie en integratie, hij is er namelijk zelf rechtstreeks verantwoordelijk voor.

quote:

Op zondag 27 november 2005 13:00 schreef HenriOsewoudt het volgende:
Het valt me op dat niemand dit stukje opgevallen is in het CV van Wiegel. Het is niet zo gek dat Wiegel geen uitspraken doet over de huidige problemen rond immigratie en integratie, hij is er namelijk zelf rechtstreeks verantwoordelijk voor.

quote:

Op zondag 27 november 2005 11:16 schreef sigme het volgende:
Toch apart dat het meeste wat gemeld wordt in dit *Wiegel* topic gaat over Hirsi Ali..
Die overigens een eigen topic heeft Steun Ayaan Hirsi Ali en Nederland wordt vanzelf beter

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 23:21 schreef Godslasteraar het volgende:
Goed, waarom is men opeens zo idolaat over deze man van het verleden? hij zegt wat kritisch over Ayaan. Verdere kennis van zaken over het verleden van deze man? snel zoveel mogelijk positieve uitspraken van/over hem opzoeken, obscuur of niet, hij is immer kritisch over Ayaan.

Wat zou het nu toch aardig zijn als iemand met wél een staat van dienst eens aan het woord zou komen, over Wiegel. En wel Frans Andriessen.

quote:

Op zondag 27 november 2005 16:04 schreef LodewijkNapoleon het volgende:

[..]

Het was jou zeker nog niet opgevallen dat ik op de vorige pagina die nota al (heel kort) heb besproken? Maar nog maar even in de herhaling en tegelijkertijd als repliek op het door GL aangehaalde interview; Ik heb me de laatste dagen eens wat ingelezen in het kabinet van Agt I dat diende van 1977 tot 1981. Dit is een van de moeilijkste kabinetten geweest van na de oorlog. In de Tweede Kamer had het slechts een krappe meerderheid, en zelfs dat was nog niet zo zeker omdat het CDA (nog maar pas gevormd en onderling nog nauwelijks een eenheid) met veel interne oppositie te maken had. Veel CDA'ers, vooral progressieve KVP'ers en ARP'ers hadden eigenlijk liever een voortzetting van het kabinet Den Uyl gezien, waar dan weer een nog grotere groep CDA'ers tegenover stond die daar niets van moesten hebben onder de aanvoering van de CHU'ers (wellicht na de SGP de meest conservatieve partij ooit in nl). Daarnaast had het CDA ook nog te maken met het tragisch verlies van hun fractievoorzitter Aantjes (mede door eigen toedoen van het CDA overigens). Als toppunt wist van Agt, als het moeilijk werd, totaal geen leiding te geven aan zijn kabinet, vaak meldde hij zich dan gewoon ziek of was op reis. Ziehier een vogelvlucht van het CDA waarmee Wiegel moest regeren, je zou de waarheid trouwens geen onrecht aandoen door het feitelijk gewoon een ARP-KVP-CHU-VVD kabinet te noemen. In rustige tijden, zoals de jaren '90 b.v.was het al moeilijk genoeg geweest om het kabinet uberhaupt overeind te houden, maar rustig was het niet. Na de spreekwoordelijke 'vette jaren' kreeg van Agt I in volle omvang te maken met de tweede oliecrisis en sowieso een bredere economische stagnatie. Het kabinet van Agt I was het kabinet dat de trend van uitgeven van voorgaande regeringen om moest buigen in bezuinigingen. Deze bezuinigingen konden rekenen op stevige weerstand, buiten maar zeker ook in de regeringspartijen, het conservatieve smaldeel v/h CDA vond dat het niet ver genoeg ging en het progressieve gedeelte vond dat het veel te ver ging, en met hun waarschijnlijk het grootste gedeelte van de samenleving, toch is het uiteindelijk gelukt om in ieder geval een gedeelte uitvoeren al was iedere uitkomst waarschijnlijk fout geweest in die tijd. Hetzelfde geld voor het minderhedenbeleid, vóór van Agt I was dat er gewoonweg niet, dit is niet zozéér de schuld van links of rechts, niemand zag het probleem, op een enkele visionair als Willem Drees jr. van DS '70 na dan. Het was alweer tijdens dit kabinet dat er een trendbreuk kwam, de minderhedennota is inderdaad een compromisstuk dat een kwart eeuw later wat gedateerd aandoet, maar het was al heel wat meer dan het gewoonweg negeren wat daarvóór de kloksloeg.

Als je deze vogelvlucht ziet, zie je dat Wiegel niet terugschrok voor het beroerde handwerk van compromissen sluiten i.p.v. alleen mooipraterij en hoe groot is nu het contrast met Hirsi Ali die politiek gezien de wind mee heeft maar dit nog geen enkele manier gecasht heeft. Geen enkel wetsvoorstel hebben we van haar gezien (Als ze zelf niet weet hoe een wet te maken heeft ze nog altijd de VVD partijmachine achter zich.), terwijl ze in zo'n goede positie zit, een positie waar Wiegel 30 jaar geleden alleen maar van kon dromen. Nee, bij haar blijft het slechts bij praten of beter gezegd, sneren. Voor Hirsi Ali heb ik nog een mooie raad uit een oud boek waar ze niets van moet hebben:

'Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen'

quote:

Op zondag 27 november 2005 13:00 schreef HenriOsewoudt het volgende:

[..]

Het valt me op dat niemand dit stukje opgevallen is in het CV van Wiegel. Het is niet zo gek dat Wiegel geen uitspraken doet over de huidige problemen rond immigratie en integratie, hij is er namelijk zelf rechtstreeks verantwoordelijk voor.

quote:

Op zondag 27 november 2005 16:49 schreef Tarak het volgende:
Het topic gaat over het heden en jij komt met allemaal zaken van 20 jaar geleden. Leuk dat je zegt dat Wiegel twintig jaar geleden een kei was, maar niemand heeft beweerd dat het niet zo was.

quote:

Op donderdag 24 november 2005 11:05 schreef omulu het volgende:
Nee wiegel voert lekker veel uit. Die man is vice-premier geweest (verkiezingen verloren dus) tijdens het bewind van een van de slechtste premiers uit de geschiedenis (Van Agt liet de staatsschuld te hoog oplopen, ondanks een hervormingsagende en legde daarmee de basis voor het afbreken van de verzorgingsstaat in de jaren 80). Daar komt nog bij dat hij om de paar jaar roept dat hij wel premier wil worden, maar de VVD nooit de premier zal leveren.
Maar inderdaad moet Hirsi Ali gewoon haar Kamerwerk doen in plaats van die bijzonder slechte films maken, en boekjes schrijven.

quote:

Op donderdag 24 november 2005 17:42 schreef George-Butters het volgende:
Wat heeft Wiegel eigenlijk gepresteerd in de jaren 70?

quote:

Op vrijdag 25 november 2005 01:13 schreef HenriOsewoudt het volgende:
Het valt me op dat niemand dit stukje opgevallen is in het CV van Wiegel. Het is niet zo gek dat Wiegel geen uitspraken doet over de huidige problemen rond immigratie en integratie, hij is er namelijk zelf rechtstreeks verantwoordelijk voor.

quote:

Op vrijdag 25 november 2005 22:58 schreef Godslasteraar het volgende:
Was Wiegel dan ooit 'hot''?. volgens mij was Wiegel een geweldige zeperd die snel weggepromoveerd werd naar een functie waar ie minder schade kon aanrichten.

quote:

Op vrijdag 25 november 2005 23:04 schreef George-Butters het volgende:
Zo ervaar ik het ook. Hij is redelijk snel van de voorgrond verdwenen.

quote:

Op vrijdag 25 november 2005 23:10 schreef Godslasteraar het volgende:
Ja, die indruk heb ik dus ook. Maar ik was in die tijd een jaar of acht. Jimmy Carter kan ik me nog wel herinneren, maar verder? Neeuh.

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 11:08 schreef sigme het volgende:
Het kabinet van 'puinruimers' beloofde in 1977 de werkloosheid in te dammen, de inflatie terug te dringen en het financieringstekort te verkleinen, maar deed precies het tegenovergestelde. Frans Andriessen, min. van Financiën,vond het beleid zó slap en ambitieloos dat hij niets anders kon bedenken dan zijn ontslag in te dienen.

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 23:21 schreef Godslasteraar het volgende:
Goed, waarom is men opeens zo idolaat over deze man van het verleden? hij zegt wat kritisch over Ayaan. Verdere kennis van zaken over het verleden van deze man? snel zoveel mogelijk positieve uitspraken van/over hem opzoeken, obscuur of niet, hij is immer kritisch over Ayaan.

Wat zou het nu toch aardig zijn als iemand met wél een staat van dienst eens aan het woord zou komen, over Wiegel. En wel Frans Andriessen:
[interview Mark Kranenburg]

Oh oh oh, wat is die Wiegel toch geweldig
Waar ik eigenlijk benieuwd naar ben, zijn al die neo-Wiegelianen nu dezelfde users die altijd roepen dat referenda niet werken omdat mensen geen benul hebben, en makkelijk beïnvloedbaar zijn?

quote:

Op zondag 27 november 2005 11:16 schreef sigme het volgende:
Wiegel heeft volgens mij niet meer dan een goed imago, voornamelijk gebaseerd op een weinig politieke indruk. Hij is niet politiek actief, al decennia niet. En dat is gunstig, in de ogen van velen.

quote:

Op zondag 27 november 2005 16:34 schreef LodewijkNapoleon het volgende:

[..]

Overigens nog een interessant weetje; Mark Kranenburg, de schrijver van jouw artikel, heeft jarenlang bijgebeunt bij de Wiardi Beckmannstichting, het wetenschappelijk bureau van de PvdA. Deze klus moest hij overigens opgeven nadat hij veel kritiek over zich heen had gekregen t.a.v. het 'demoniseren' van Fortuyn.

quote:

Op zondag 27 november 2005 17:24 schreef LodewijkNapoleon het volgende:

[..]

Oh nee?

knip-

quote:

Op vrijdag 25 november 2005 23:10 schreef Godslasteraar het volgende:

[..]

Ja, die indruk heb ik dus ook. Maar ik was in die tijd een jaar of acht. Jimmy Carter kan ik me nog wel herinneren, maar verder? Neeuh. En hoe oud zijn die mensen die nu opeens zo idolaat zijn van Wiegel dat ze zich hem nog zo goed kunnen herinneren. Wiegel doet het leuk als een variant op die twee oude mannetjes in de Muppetshow. Wat natuurlijk wel geestig kan zijn, maar meer ook niet.

quote:

Op zondag 27 november 2005 17:34 schreef Godslasteraar het volgende:

[..]

Nu sla je de essentie van één van mijn posts over:
[..]

Voila

quote:

Op zondag 27 november 2005 17:28 schreef Godslasteraar het volgende:
Geen half werk wat je hierboven laat zien

quote:

En Kranenburg, ik ben géén fan van het NRC, ik lees liever Duitse kranten via het web. Maar wat Kranenburg verteld is een beetje de conclusie die al velen getrokken hebben. Hij verteld niets nieuws.

quote:

En, waarom nou toch Wiegel? Die man weet zich te presenteren als geen ander, zonder twijfel. Zijn ''aangenaam, ik ben Wiegel'' is terecht legendarisch. Maar hoed je voor zulke mensen. Dergelijke gaven willen nog niet zeggen dat iemand ook inhoudelijk bekwaam is.

quote:

En nogmaals, waarom Wiegel? Bolkesteijn is iemand van een heeeel ander niveau, en zo zijn er natuurlijk meer. Als mensen met een lange staat van dienst, en bewezen bekwaam, zich zouden uitlaten over bv. Ayaan, zou ook ik zeer bescheiden zijn, wie ben ik dan wel niet om dergelijke mensen op voorhand te negeren.

quote:

En Ayaans taktiek zou ook zeker de mijne niet zijn, al zouden mijn opvattingen vermoedelijk leiden tot een record wat betreft de duur van een politieke carrière. Een zeer korte duur wel te verstaan. (nog afgezien van alle andere aspecten van zo'n carrière als kamerlid)

quote:

Het belangrijkste aan deze hele affaire is mijns inziens dat Ayaan het volste recht heeft, en Van Gogh had, een religie/mening onder vuur te nemen, zonder bedreigd te worden. Punt uit.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 23:53 schreef Coldplaya het volgende:
Wiegel is van de gezellige arrogantie, een man met enorme sociale vaardigheden. Ik denk echter wel dat hij de politiek in Nederland weer autoriteit kan geven door zijn enorme charisma en spreekvermogen.

quote:

Streng doch rechtvaardig, zoiets.

quote:

Voor de intellectuele discussie over liberalisme moet je echter niet bij hem zijn, getuige de discussie met Ayaan Hirsi Ali.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 10:37 schreef Godslasteraar het volgende:
-interview-

quote:

Hans Wiegel: 'Welvaart maakt rechts'


De Groene Amsterdammer van 1 maart 1995

Felix Rottenberg is 'een opgewekt jongmens' en Wim Kok 'een nieuwe Drees'. Hans Wiegel, de vroegere prins van de polarisatie, is mild geworden. Via de Eerste Kamer maakt hij straks zijn rentree in de landelijke politiek. Een interview met een record-potverteerder over de verzorgingsstaat, de 'linkse chic' van D66 en de nieuwe VVD van volkszanger Gordon.

door Mirjam de Rijk en René Zwaap

TWAALF JAAR Friesland hebben van Hans Wiegel een mild mens gemaakt. Als een glimlachende Boeddha zit de gewezen commissaris van de Koningin in de glazen uitbouw van Hotel l'Europe, eigendom van Freddie Heineken, die hij als president-commissaris van de Verenigde Bierbrouwers - maandelijks in het statige hotel aan de Amstel in vergadering bijeen - zo goed heeft leren kennen. Met de lippen getuit over de precies middenin de mond gestoken bolvormige sigaar, de ogen nadenkend omhooggeslagen, en met dat driedelige streepjespak is hij helemaal een jeugdige uitvoering van wijlen Harm van Riel. Hij lacht vrolijk als we zeggen dat we ter voorbereiding op dit gesprek nog eens het befaamde interview in boekvorm hebben nageslagen dat Vrij Nederlands Joop van Tijn in 1970 met Wiegels politieke goeroe had. 'Geweldig boek!' zegt hij. 'En een geweldige man natuurlijk. Veel van opgestoken indertijd.'
Die in dat boek door Van Riel zo hartstochtelijk beleden voorliefde voor de rangen- en standenmaatschappij komt anno 1995 toch wat archaïsch over...
Wiegel maakt een royaal wegwuivend gebaar. 'Ach, u moet maar denken: daar zat ook een flinke dosis plaisir d'épater bij. Van Riel was tuk op het op de kast krijgen van linkse mensen, dat was de provocateur in hem. Dat heb ik ook duidelijk van hem meegekregen, in mijn tijd als jonge vechtjas, dat je niet bang moet zijn om de dingen eens kras te verwoorden. Dat is nu jammer genoeg uit de mode geraakt.'
Hans Wiegel (53) is terug in de Haagse arena. Weliswaar blokkeerde Frits Bolkestein zijn comeback in de Tweede Kamer, door het zijdeurtje van de senaat krijgt hij straks na de verkiezingen voor de Provinciale Staten toch weer voet aan residentiële grond. Hij verlangt er hartstochtelijk naar. 'Mijn oude strijdmakkers terugzien, de pers, mijn netwerk weer eens uitbouwen. Ik heb pas weer een verkiezingsspeech gehouden, en ik moet u zeggen, dat ging mij nog goed af.'
Niet dat hij in zijn Friese periode al zijn Haagse contacten was kwijtgeraakt, verre van dat. Wiegel stond en staat nog steeds middenin het epicentrum van de macht in Nederland. Zo behoort hij tot de uitverkoren burgers die door een van zijn operaties herstellende prins Bernhard ('Een voortreffelijke man, en een van onze grootste oorlogshelden, niet te vergeten') vanuit zijn ziekbed telefonisch hoogstpersoonlijk op de hoogte zijn gesteld over het verloop van het prinselijk herstel. Ook Elco Brinkman, de onlangs zo verbitterd uit het politieke bedrijf gestapte ex-CDA-leider, behoort tot de kring van Wiegels intimi sinds de laatste hem in 1980, toen hij minister van Binnenlandse Zaken was, binnenhaalde als directeur-generaal Binnenlands Bestuur. Wiegel ving zijn gewezen ambtelijke Benjamin na zijn Haagse vertrek als een ware vriend op. 'Ik kan u mededelen dat de heer Brinkman uiterst opgelucht is over zijn vertrek', zegt hij. Het publicitaire rumoer rond de Arscop-affaire, de KRO-uitzending die het begin van het einde van Brinkmans carrière betekende, staat nog steeds in Wiegels hersenen gegrift als een 'schandelijke uitzending, een geval van pure stemmingmakerij'. Schamper: 'Wat zag je nu werkelijk in die uitzending? Een zwarte Mercedes die een beetje suggestief voorbijschoof, een angstige haas tussen een boom, dat was het zo'n beetje. De makers hadden duidelijk een sappig programma voor ogen.'

HOEWEL HIJ DUS nog steeds de vinger aan de pols heeft bij bestuurlijk Nederland, moet Wiegel toch wel kwijt dat het politieke bedrijf sinds zijn vertrek naar Friesland de nodige gedaanteveranderingen heeft doorgemaakt. Hij voelde zich bij het meest recente partijcongres van de liberaeen hartstochtelijk liefdesduet met minister Jorritsma uitbarstte. Toen de traditionele speeches ook nog eens vervangen bleken door een eigentijdse 'talkshow' (alleen al de wijze waarop Wiegel dat woord uitspreekt, zegt enige boekdelen) onder leiding van oud-Binnenhofverslaggever Kees Meinten, realiseerde de nestor zich dat de tijden inderdaad waren veranderd. 'Tja, dat duet met Gordon... Het was zeker niet onverdienstelijk, en de jongeman schijnt nog VVD te stemmen ook. In mijn tijd ging het er allemaal wat anders aan toe. Toen hadden we vooral dixielandmuziek, en Willem Duys. Denkt u overigens niet dat mevrouw Jorritsma alleen maar zo gezellig kan zingen, want ik ken haar als een uiterst kordate tante. In de zaal zag ik ook alleen maar opgewekte gezichten, dus waarom zouden we klagen? Voor mij was het allemaal erg nieuw.
Vroeger had je veel meer vragen uit de zaal, ging het veel meer om het politieke gevecht, en dat was natuurlijk prachtig. Ik herinner me de kamerverkiezingen van 1972, toen deed ik drie debatten met Den Uyl, in Groningen, Leeuwarden en Zaandam, als ik het wel heb. Nou, daar kwamen dus duizenden mensen op af, stonden ze op de stoep te wachten en moesten we twee voorstellingen doen. Kom daar nu nog maar eens om. Dat was een fan-táás-tische tijd.
Ik ben nu eenmaal een man van de polarisatie, zolang je daarna wel gezellig een glaasje bier met elkaar kunt drinken natuurlijk, want aan fanatisme heb ik een hekel. In de jaren zeventig had je nog van die hele fanatieke anti-VVD'ers, echte relschoppers. Die gooiden in 1972 nog de glazen van hotel Krasnapolsky in, toen de VVD daar bijeenkwam. Dat was heel eng en akelig, dat fanatisme in die tijd. Gelukkig dat dat voorbij is. Overigens was ik onlangs in Hilversum voor de opnamen van een tv-programma over de rellen in Amsterdam tijdens de kroning van koningin Beatrix in 1980. In de studio zaten ook een paar van die krakers van toen. Met voldoening stelde ik vast dat de heren ook al wat grijs aan de slapen waren geworden.'

U MOET TOCH dagelijks wakker worden met een triomfantelijk gevoel. Al uw vijanden van de jaren zestig en zeventig hebben er het bijltje bij neergegooid. De PvdA is getemd, de rebellen van de studentenbeweging hebben hun excuses aangeboden...
Wiegel: 'Ja, vreselijk.'
...Nederland is zo conservatief geworden dat je het niet eens meer kan herkennen. Uw missie van toen is voltooid.
'Nou, nou, nou. Ik beschouw mijzelf helemaal niet als conservatief, integendeel. Ik ben een uiterst progressief mens, zoals het liberalisme, zoals u weet, natuurlijk ook een uiterst progressieve ideologie is. Kijk, dit land is nu eenmaal gematigd. Wat werkelijk is veranderd, is dat de politiek minder in de belangstelling staat. Het tijdperk-Lubbers heeft ertoe bijgedragen dat de verschillen tussen de diverse partijen wat verdoezeld zijn geraakt. Dat vind ik zelf geen goede zaak, want je moet als kiezer uiteindelijk wat te kiezen hebben. Men is dus helemaal afgeraakt van het idee van de polarisatie, daar wordt tegenwoordig onzettend negatief over gedaan.
Maar ik vind dat die polarisatie ook een hele goeie kant had: duidelijkheid voor de mensen in het land. In de jaren tachtig, onder Lubbers, is de slinger radicaal de andere kant opgegaan, en werden de zaken vooral in het torentje geregeld. Ik denk dat we nu in een periode zitten dat de polarisatie weer enigszins terugkomt, en dat is een goede zaak. Thorbecke zei het al: de publieke zaak moet publiek behandeld worden.
Die verrechtsing waar iedereen het over heeft, is in sterke mate het gevolg geweest van het stijgende welvaartspeil. De algemene denkrichting bij de mensen in het land is natuurlijk liberaal geworden, juist bij degenen die traditioneel tot het electoraat van de PvdA behoorden. Ik herinner me een verhaal dat Vrij Nederland een jaar of vier geleden plaatste over Purmerend. Dat ging om allemaal oud-Amsterdammers uit de voormalige arbeidersklasse. Nou, die mensen verkondigden eigenlijk allemaal opvattingen die in feite rechtser waren getint dan de politieke lijn die de VVD op dat moment voorstond. In het verleden was dat ook al zo. Al die arbeiders die in de jaren zestig riepen om het gebruik van de lange lat tegen de damslapers, zaten ook op een rechtsere lijn dan de VVD. Met de welvaartsstijging is in de loop der jaren een hele groep mensen in zijn geheel naar rechts opgeschoven. Die willen ook meer over hun inkomen beschikken, minder belasting betalen, en dat soort politieke opvattingen leiden nu eenmaal naar de VVD.
Hoewel de huidige minister-president ook echt probeert premier van de gewone mensen te zijn, kun je hem toch onmogelijk een fanatieke PvdA'er noemen. Hij is echt de minister-president van de gehele coalitie, en ik voorspel dat dat hem nog stemmenwinst zal opleveren ook. Kok heeft duidelijk elementen van Drees in zich, is zuinig met de centjes, ook al vanwege zijn afkomst. Een tijdje geleden ontmoette ik in Friesland Felix Rottenberg. Die was daar voor een werkbezoek. Nu, dat leek mij ook wel een opgewekt jongmens, al komt hij natuurlijk wel erg uit de Amsterdamse... uh, hoe zeg je dat, scene.
Ik denk dat de PvdA momenteel wel het risico loopt dat men de traditionele achterban verwaarloost, dat men zo druk in de weer is met allerlei moderne managementmodellen dat de partij als geheel boven het ledenbestand begint te zweven. Ik las pas daarover enige kritiek van commissaris Lammers aan het adres van Rottenberg en daar was ik het eigenlijk wel mee eens. Kok en Rottenberg zijn natuurlijk totaal andere sociaal-democraten dan Joop den Uyl. Den Uyl was echt een gedrevene, iemand die heilig overtuigd was van zijn eigen gelijk en daardoor ook weleens dogmatisch kon worden. Den Uyl dacht altijd aan de gehele mensheid en wat minder aan de mens, terwijl dat bij mij precies andersom ligt. Door die gedrevenheid heeft hij de ontwikkelingen binnen de Partij van de Arbeid niet goed in de hand weten te houden. Die achterban werd nog gedrevener dan hij zelf, eiste steeds meer, en dat heeft ertoe geleid dat dat tweede kabinet-Den Uyl er nooit is gekomen. Als hij in die kabinetsformatie van 1979 had gezegd: ''Alles mooi en aardig, partijcongres, maar dit resultaat neemt u'', dan was dat kabinet er gekomen, daar ben ik van overtuigd. Een aanvoerder moet ook soms de lijn durven kiezen, met alle risico's van dien.'

VERRASSEND WAS HET dat Wiegel onlangs door de CDA-Tweede-Kamerfractie werd gevraagd om raad te geven over de wijze van oppositie voeren. Wiegel: 'Ja, dat was werkelijk alleraardigst. Het is natuurlijk geen sinecure wat het CDA is overkomen. Een enorme verkiezingsnederlaag, twee politieke aanvoerders achter elkaar van het toneel verdwenen, en dan nog eens een keertje in de oppositiebankjes terechtgekomen, waar de partij al helemaal geen ervaring mee heeft. Neem daarbij het gegeven dat het CDA grosso modo ook niet eens zo vreselijk gekant is tegen het gekozen regeerbeleid, en je zit toch met een politiek probleem van formaat. Goed, ik heb ze dus toegesproken, met al die sippe gezichten voor me, gezegd dat ze zich een beetje moeten vermannen, en er tegenaan moeten gaan. Ik heb ze natuurlijk geen partijpolitieke issues aan de hand gedaan, dat moeten ze zelf maar verzinnen, maar meer in het algemeen wat praktische suggesties gedaan. Bijvoorbeeld dat men zich in de avonduren niet alleen moet verliezen in het uitgraven van dossier na dossier, dat men op gezette tijden ook met elkaar een borrel moet gaan drinken... Het oude handwerk in de rokerige zaaltjes mag natuurlijk nooit vergeten worden. Dat wij-gevoel, daar moet je voor sappelen. Ik heb de heer Heerma ook nog geadviseerd om niet de hele tijd achter het katheder te gaan staan, maar dat hij er goed aan doet af en toe, goed getimed, ergens een mooi punt te zetten...'
Vindt u Heerma de aangewezen man voor het leiden van de oppositie?
Na enig nadenken: 'Ach, je moet iedereen een kans gunnen, vind ik. Maar nogmaals: het is zeer beslist geen eenvoudige situatie waarin het CDA verzeild is geraakt. In feite hebben we nu een nationaal kabinet. Hoewel het CDA er niet in zit, kan het voor een groot deel de opvattingen die in het regeerakkoord staan onderschrijven. Nu het politieke spel van het monisme uit de jaren van Lubbers terugkomt en het dualisme herintreedt, zal het CDA zich moeten richten op een taak als buitenlid van dat nationale kabinet. Vaak zullen belangrijke zaken van het CDA afhangen, die dan eens een keer voor de VVD, dan eens voor de PvdA zal moeten kiezen. Wat dat betreft heeft het CDA als oppositiepartij toch meer in te brengen dan de VVD tijdens het kabinet-Den Uyl. Voor ons was het toen echt ploegen op de rotsen, afzien geblazen, want de echte invloed van de VVD op het beleid was toen uiterst gering. Het enige wat we konden doen was af en toe een KVP'er op stang jagen.'
Het was in die voor de VVD hopeloze jaren dat Hans Wiegel op een dag werd benaderd door een werknemer van het Parijse kantoor van Shell Chemie, die zodanig verontrust was over de socialistische koers van de staat der Nederlanden dat hij vol vuur een politiek tegenoffensief eiste. Het was Wiegels eerste kennismaking met Frits Bolkestein. 'Tsja, dat was natuurlijk heel opmerkelijk, dat zo'n man met zo'n goede baan zich vrijwillig aanbood voor politieke activiteit. Dat zie je maar hoogst zelden. Toen hij weer vertrok, zeiden we dan ook gelijk tegen elkaar: da's een vent om in de gaten te houden. Niet zo lang daarna kwam hij inderdaad in het parlement terecht, en daarna werd hij al snel staatssecretaris.
Bolkestein en ik zijn qua karakterstructuur natuurlijk heel andere mensen. Ik herinner me dat zijn verontrusting over wat er gebeurde in het Nederland onder Den Uyl uiterst diep zat. Ik persoonlijk heb nooit een hekel aan Den Uyl gehad. Maar het ging in die tijd natuurlijk wel van dik hout zaagt men planken. Misschien weet u nog wel dat er toenterijd een open brief tegen het kabinetsbeleid werd geplaatst door tien nationale topondernemingen van dit land. Dat zei toch ook wel wat.'

HOEWEL WIEGEL duidelijk maakt niet uitvoerig op het fenomeen-Bolkestein te willen ingaan, komt hij uiteindelijk toch met een - zij het zuinig - compliment. 'Hij is de laatste tijd toch veel losser geworden. Ik zag hem pas bij Ivo Niehe en toen werd hij opeens door drie dames tegelijk toegezongen. Dan moet je echt weten hoe je je gezicht moet houden, maar dat deed hij werkelijk heel goed. Een losbol moet hij natuurlijk niet worden, dat past niet bij hoe hij eruit ziet, maar ik denk toch dat hij respect afdwingt. Hij staat toch bekend als een man die wat durft te zeggen. In dat hele asielzoekersdebat heeft hij toch maar mooi de knuppel in het hoenderhok gegooid.'
Bent u stiekem niet veel linkser dan Bolkestein geworden?
'Nou, linkser? We hebben elkaar daarover nooit de maat genomen, moet ik u zeggen. Ik geloof wel dat ik in het algemeen wat relativerender gestemd ben dan de heer Bolkestein.'
Bovendien bent u zelf ook een erkende potverteerder. Nooit is het financieringstekort zo gierend uit de klauwen gelopen als tijdens het kabinet-Van Agt/Wiegel, zeggen de deskundigen. Toen dacht men echt dat er een nul te veel stond.
'Dat valt niet te ontkennen. Ik loop daar ook niet voor weg. Wat ik misschien ter mijner verdediging mag aanvoeren, was dat de collectieve uitgaven ten tijde van het kabinet-Den Uyl in vier jaar tijd waren verdubbeld. Toen wij vervolgens aan het bewind kwamen en na veel geworstel aan de slag gingen met Bestek '81, gingen we lijnrecht tegen de trend in. Daar waren de geesten toen nog niet rijp voor. Dan voer ik ook ter verontschuldiging aan dat die kleine meerderheid die we hadden in de Kamer, in feite soms niet eens een meerderheid was, vanwege onder andere die loyalisten binnen het CDA. Ik had toen ook weleens de indruk dat Ruud Lubbers ons als fractieleider van het CDA soms tegen de wielen aan het inrijden was. Daar heb ik hem ook weleens over opgezocht. Maar dan bleek dat maatschappelijke acceptatie van onze nieuwe beleidsfilosofie alleen maar via het ''een onsje minder''-principe mogelijk was, dat het anders niet te verkopen was.
Ik blijf erbij dat we als kabinet best een fraai gebakje hadden geserveerd op het gebied van de sociale voorzieningen en het overheidspersoneel. Als Bestek '81 onverkort was ingevoerd, dan was het voor het kabinet-Lubbers na ons nog veel makkelijker geweest. Maar die cultuurshock, dat omdraaien van de beleidsfilosofie, dat kon de Kamer toen niet aan. Akkoord, het financieringstekort rees de pan uit, maar ik ben er wel van overtuigd dat we het maximale hebben bereikt wat er uit te slepen viel. Oud-Nederlandsche-Bankdirecteur Zijlstra, toch een onverdachte bron in dezen, heeft dat ook in zijn memoires opgeschreven. Bestek '81 was in mijn ogen toch maatgevend voor de politieke cultuuromslag die nu nog doorwerkt.
Nu gebeuren er dingen die eerder niet konden. Als je toch eens nagaat wat voor dramatische toestanden zich afspeelden rond de WAO-plannen van het laatste kabinet-Lubbers, wat voor verschrikkelijke emoties dat opriep. Vergelijk dat eens met de ware revolutie die nu op dat terrein onder staatssecretaris Linschoten plaatsvindt, met die verplichte herkeuringen. Linschoten zei het al: toen stond het hele Malieveld vol met demonstranten, nu zie je daar alleen maar mensen die de hond uitlaten. De mensen begrijpen nu dat het nodig is. Of kijk naar de uiterst voortvarende maatregelen van het kabinet ten aanzien van de recente wateroverlast, ten aanzien van de dijkverzwaring, ten aanzien van Schiphol, de Betuwelijn. Dat was onder Hans Alders nog niet mogelijk geweest. Er verandert ontzaglijk veel in dit land, meer dan je een tijdje geleden nog voor mogelijk had gehouden.'
Grote veranderingen ontwaart Wiegel ook bij D66. Een totale fusering van 's lands beide liberale partijen voorziet hij op korte termijn nog niet, wel dat het 'anti-VVD-gevoel' dat hij vroeger bij de democraten van Van Mierlo ontwaarde, snel aan het slijten is. 'Mijn oude Larense jeugdvrind Reinier Heyting, een van de oprichters van D66, heeft mij weleens verweten dat ik de opkomst van D66 had kunnen voorkomen als ik de VVD meer had opengesteld voor de borrelende tijdgeest. Daar geloof ik niet zo veel van. Het zijn toch twee verschillende partijen met verschillende achterbannen. D66 zie ik als chic links, de partij van de suburbs, de intellectuele twijfel. De VVD behoort toch de partij te zijn van de ''eigengeërfde boeren'', zoals Van Riel dat zo treffend verwoordde. De VVD is er voor de dokters en de advocaten, en de middenstanders niet te vergeten. Toch zie je nu dat de beide partijen naar elkaar toe groeien. Zo'n houding van Van Mierlo, die eens verkondigde dat als hij met het pistool op de borst tussen VVD en PvdA zou moeten kiezen, uiteindelijk voor de PvdA koos, die houding proef je toch veel minder bij bewindslieden als Borst, Wijers en Sorgdrager.'

HET GESPREK BELANDT bij die dramatische gebeurtenissen van 1993, nadat er binnen de VVD een grote lobby op gang kwam om Hans Wiegel als geheim verkiezingswapen uit Friesland weg te halen en te mobiliseren als lijsttrekker van de liberale volkspartij bij de Tweede-Kamerverkiezingen. Wiegel reconstrueert: 'In het voorjaar van 1993 werd ik benaderd door een aantal voorzitters van de kamercentrales die mij vroegen of ik mij kandidaat wilde stellen voor de Tweede Kamer en eventueel bereid was om als lijstaanvoerder te fungeren, dit in verband met de grote stemmenwinst die men daarvan verwachtte. Toen heb ik gezegd: die verkiezingen zijn pas over een jaar, als commissaris van de Koningin kan ik nu niet ja zeggen, want dan ben ik in die functie vleugellam, maar ik voel ervoor, kom later maar eens terug. Het verzoek werd echt namens een hele grote groep gedaan, maar niettemin besliste de top van de partij in de zomer van '93 anders. Dat moet kunnen natuurlijk. Jammer voor mij, want ik had best nog es naar de Kamer terug gewild als fractievoorzitter. Het ministerschap trok mij minder, dat kan altijd nog na m'n zestigste, dacht ik bij mezelf.
Achteraf was het misschien toch maar beter zo. Vrienden van me waarschuwden me ervoor dat je eigenlijk nooit moet teruggaan naar vroeger, nooit iets moet doen wat je al een keer gedaan hebt, want je herinnert je alleen maar de leuke dingen, terwijl het in werkelijkheid dan zo tegenvalt. Bovendien heeft de Eerste Kamer ook zo z'n aantrekkelijkheden. Als minister zat ik er vaak, daar werd je tenminste nog als excellentie aangesproken en dat vond ik wel zo prettig. Er zijn mensen die denken dat de Eerste Kamer steeds belangrijker zal worden, dat de rol van de senaat steeds actiever wordt, in het spoor van de ontwikkeling die CDA-senator Kaland, die ik zeer bewonderde, in gang zette. Daar heb ik zo mijn vraagtekens bij. De senaat is onder leiding van Kaland in het gat gesprongen dat de Tweede Kamer onder Lubbers liet vallen door alles af te laten regelen in het torentje. Ik denk dat het parlement zich wat dat betreft aan het revancheren is. Gelukkig maar, want een volksvertegenwoordiging moet natuurlijk zijn eigen verantwoordelijkheid kennen. De Eerste Kamer kan dan die chambre de réflection blijven waarvoor ze ook bedoeld is.'

DE FUNCTIE DIE Wiegel vooralsnog de meeste hoofdbrekens kost (naast een tiental commissariaten in het bedrijfsleven, waartussen, naast de reeds genoemde bierbrouwersbond, ook Bols-Wessanen en Douwe Egberts prijken) is zijn kersverse post als president-commissaris van het nieuw gevormde Algemeen Verbond voor Ziektekostenverzekeraars, dat hij, daags na de abortering van zijn comeback als VVD-aanvoerder, als troostprijs kreeg aangeboden. Hoewel het een parttime-functie van drie dagen per week betreft, kan Wiegel er zijn borst voor natmaken. 'Ik heb in mijn loopbaan heel wat moeilijke dossiers ingezien', zegt Wiegel. 'Van de politie tot de problematiek van de Zuidmolukkers, maar moeilijker dan dit kan het werkelijk niet. Op het prioriteitenlijstje van de Nederlandse burgers staat gezondheid onbetwist nummer één. Het raakt het hart van de mensen in het land, en de verzekeraars spelen daarbij een steeds belangrijker rol. Waar het natuurlijk allemaal om draait is de vraag in hoeverre de kosten voor de gezondheidszorg een collectieve last moeten zijn. We zullen tot een mooie mix moeten komen van solidariteit en eigen verantwoordelijkheid. Maar ik kan nu al zeggen dat de passage over de gezondheidszorg zoals die in het paarse regeerakkoord terecht is gekomen, wat dat betreft wat al te optimistisch is getoonzet. Als je die naar de letter uitvoert, zal je werkelijk miljarden moeten bezuinigen, terwijl factoren als de vergrijzing van de Nederlandse bevolking en de steeds betere medische technologie, die in feite een dubbele vergrijzing oplevert, er voor zullen zorgen dat er een steeds groter beroep zal worden gedaan op die zorg. Die technologie kun je niet tegenhouden, en dat wil ik ook helemaal niet.
Dat zijn allemaal factoren die ertoe zullen leiden dat de kosten eerder zullen stijgen dan dalen. De in het regeerakkoord opgenomen passage over de gezondheidszorg is een van de zwaarste financiële taakstellingen die het kabinet zich heeft opgelegd. Die komt dan ook niet geheel overeen met de realiteit. Vandaar dat er uiterst behoedzaam moet worden omgesprongen met diverse maatregelen. Niet voor niets heeft mevrouw Borst al na kritiek van de Rutgersstichting gezegd dat de pil onmiddellijk teruggaat in het collectieve pakket zodra blijkt dat het aantal abortussen toeneemt. Hetzelfde geldt voor de waakzaamheid met betrekking tot de kwaliteit van het gebit. Die voorzichtigheid blijft geboden.'
En zo ontwikkelt de vroegere boeman van links Nederland zich misschien toch nog tot een van de laatste steunpilaren van de uyliaanse verzorgingsstaat. Een echt kind van de jaren zeventig presenteert alsnog zijn ware gezicht.

quote:

Wat vindt U van de overstap van Ayaan Hirshi Ali van de PvdA naar de VVD?
Iedereen heeft natuurlijk het recht om naar de VVD over te stappen. Gerrit Zalm heeft het ook gedaan. De vraag is of zij waarde kan toevoegen voor de VVD. Zij was bij de PvdA wetenschapper, ze durfde standpunten in te nemen die de discussie aanzwengelden. Maar nu is zij volksvertegenwoordiger, ze moet de regering controleren en wetten maken. Ik hoop dat zij is beoordeeld op haar kwaliteiten als potentieel Kamerlid. Het zal ook hebben meegespeeld dat de VVD de PvdA hiermee een hak kon zetten. Hirshi Ali moet de komende paar jaar bewijzen dat zij een goed Kamerlid is en dat is echt een vak apart, hoor!

quote:

Voor Wiegel is strijd in VVD nog niet over

_{Van onze verslaggever Raoul du Pré}

AMERSFOORT - Of Hans Wiegel zich binnenkort echt gaat mengen in de politieke strijd op het Binnenhof, zullen de kiezers voor de gemeenteraadsverkiezingen niet van hem horen. Maar tot hij heeft besloten of hij voor de VVD kandidaat-premier wil worden, lijkt hij in elk geval vastbesloten de politieke strijd in zijn eigen partij uit te vechten tot de laatste snik.

Maandagavond spreekt het erelid in Amersfoort. En zoals steeds de laatste maanden richt hij zich tot partijgenoten als Ayaan Hirsi Ali, die een harde toon aanslaan tegen de islam en tegen het bijzonder onderwijs. ‘De claim om andersdenkenden te mogen beledigen, vind ik verwerpelijk. Natuurlijk mag je zeggen wat je vindt, maar het hoeft niet.’

Wiegel pleit voor ‘meer verdraagzaamheid, anders met elkaar omgaan in dit land’. En nogmaals benadrukt hij ook het recht van ouders om zelf de school van hun kinderen te kiezen. Grote liberale voormannen als Thorbecke en Oud deelden die mening, zegt hij. ‘En ik ben ervan overtuigd dat de liberale kiezers het in zeer ruime mate met mij eens zijn.’

Hij preekt in zekere zin voor eigen parochie, want de zaal is gevuld met enkele tientallen jongeren van de ChristenUnie, die hem hebben gekozen tot Heiden van het jaar. ‘Omdat we zo blij zijn dat hij zich inzet voor de christelijke politiek in het algemeen’, legt jongerenvoorzitter Rogier Havelaar uit. ‘Wij hopen dat een man als Wiegel orde op zaken zal stellen in de partij van Thorbecke.’

Wiegel neemt de onderscheiding beleefd in ontvangst, maar kan nu nog niets beloven. Hij haalt slechts de herinnering op aan de vorige politieke prijs die hij kreeg. Dat was tientallen jaren geleden, toen hij de partij leidde. ‘Toen werd ik tot twee keer toe gekozen tot slechtste politicus van het jaar. De periode dat de VVD in de Tweede Kamer steeg van 16 naar 22 naar 28, viel daarmee samen.’

Bron: De Volkskrant

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 09:22 schreef Sidekick het volgende:
Wiegel blijft zich profileren:
[..]
Opvallend hoe hij de laatste tijd toch in de spotlight blijft staan, in tegenstelling tot eerdere opgravingen.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 09:24 schreef Invictus_ het volgende:

[..]

Waarschijnlijk bij gebrek aan beter gezien alle uitgleiders van de VVD-gezichten de laatste tijd.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 20:32 schreef Joene het volgende:
Zou leuk zijn wiegel als premier kandidaat.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 09:24 schreef Invictus_ het volgende:

[..]

Waarschijnlijk bij gebrek aan beter gezien alle uitgleiders van de VVD-gezichten de laatste tijd.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 22:58 schreef Tybris het volgende:
Inderdaad, maar je mag hopen dat het daarbij blijft. Hij heeft in zijn tijd als minister toch wel aangetoond dat hij er als bestuurder weinig van bakt.

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 09:48 schreef LodewijkNapoleon het volgende:

[..]

Wiegel heeft wel bewezen in een tijd van tegenwind toch beleid te kunnen maken.

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 10:23 schreef Invictus_ het volgende:
Een aap kan beleid maken; enige weging van kwaliteit is ook belangrijk.