Ik vind de Doors juist muzikaal wel interessant en van mij had elk nummer wel een kwartier mogen duren. Die middelbare school-poezie van Jim heeft me nooit zo weten te boeien ("Father, I want to kill you"... hahahah).
Tijdens die Doors-revival in de jaren 90 kende ik ook een paar mensen die vreselijk dweepten met de man ("een genie!", "de grootste dichter van onze tijd!") en daar krijg ik ook altijd een beetje jeuk van. Ik ben nog een keer met die mensen naar z'n graf wezen kijken op Pere Lachaise, dat was ook wel lachen...
"You fear
Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"