Is er leven na de dood?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 01:54 schreef Hallulama het volgende:

[..]

Dan heb je 't puur over het fysieke, snap je dan niet dat je een vrouwtjes leeuw met welpen weg kunt jagen door haar slechts recht in de ogen aan te kijken?

Dat insecten geen idee hebben van of je ze aankijkt of niet, dat is een feit, ze zitten op een ander niveau, de les is wat dat betreft voor jou, en niet voor de insecten, tenzij insecten een bepaald bewustzijnsniveau hebben waar wij mensen geen weet van hebben.

En als er een meteoriet op je kop valt ben je ook dood, daar doe je niets tegen, is de les voor jou of voor de meteoriet? Geen idee, maar ik gok voor jou, als 't niet in a split second gebeurt zodat je er tenminste nog iets van mee krijgt.

Ik bedoel daarmee dat we van nature niet zo machtig zijn als we denken, er zijn duizenden dieren die qua macht ver boven ons staan. Een leeuw zal je zien als een lekkere maaltijd.. Dat gevecht win je niet, zelfs niet als ik je met een pistool de jungle in laat gaan.. Ze hebben al een hap uit je genomen voordat je de trigger over kun halen.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 01:59 schreef RoelRoel het volgende:
Waaah ik moet weg hier in dit subforum voor mafketels en domme volgenlingen
Ik zal beloven dat dit de laaste keer is dat ik hier kom.

Menig Christen heeft nog nooit van The Gospel of Thomas gehoord, dus wat dat betreft zijn er hier weinig volgelingen te vinden.

Tot ziens

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 01:59 schreef Hallulama het volgende:

[..]

Geen gezond mens zal een ander mens opdragen hoe te leven, that's correct! Er zijn uiteindelijk meer dan zes miljard waarheden.

my point. ik discussier hier dan ook niet omdat ik vind dat iemand anders moet gaan denken wat ik denk.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 02:00 schreef XaNaDu het volgende:

Ik bedoel daarmee dat we van nature niet zo machtig zijn als we denken, er zijn duizenden dieren die qua macht ver boven ons staan. Een leeuw zal je zien als een lekkere maaltijd.. Dat gevecht win je niet, zelfs niet als ik je met een pistool de jungle in laat gaan.. Ze hebben al een hap uit je genomen voordat je de trigger over kun halen.

En ik bedoel daarmee dat je slechts door een blik een vrouwtjeleeuw met welpen kan doen wijken, het was notabene op Discovery te zien, diverse vrouwtjesleeuwen voerden schijnaanvallen uit, maar durfden niet door te zetten omdat de cameraploeg en de gidsen stil bleven staan en de leeuwinnen recht aan bleven kijken, fantastisch!

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 02:03 schreef Hallulama het volgende:

[..]

En ik bedoel daarmee dat je slechts door een blik een vrouwtjeleeuw met welpen kan doen wijken, het was notabene op Discovery te zien, diverse vrouwtjesleeuwen voerden schijnaanvallen uit, maar durfden niet door te zetten omdat de cameraploeg en de gidsen stil bleven staan en de leeuwinnen recht aan bleven kijken, fantastisch!

En dat doe jij ze na als je daar in je eentje staat?

Naar m'n .50 Desert Eagle grijpen

Indien die niet voorhanden is, dan hoop ik dat m'n ratio (stilstaan) sterker is dan m'n emotie (wegrennen).

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 02:43 schreef Hallulama het volgende:
Naar m'n .50 Desert Eagle grijpen

Indien die niet voorhanden is, dan hoop ik dat m'n ratio (stilstaan) sterker is dan m'n emotie (wegrennen).

denk je maar aan mij, als je je ratio wil gebruiken.

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 23:48 schreef zoalshetis het volgende:

[..]

waarom zou er geen dood na de dood zijn?

er is een leven na de dood het maakt niet uit waar je in gelooft

dood is er niet dat verzeker ik je maar dat zullen we nog meemaken na dat we dood zijn

Meki!!! Verkoop je nu ook reincarnatie theorieen? Moet die shop van je dan toch maar es bekijken

Maar ff sereius. Hoe denk jij dat iemand te kunnen verzekeren? De redenatie erachter bedoel ik.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 12:59 schreef nokwanda het volgende:
Meki!!! Verkoop je nu ook reincarnatie theorieen? Moet die shop van je dan toch maar es bekijken

Maar ff sereius. Hoe denk jij dat iemand te kunnen verzekeren? De redenatie erachter bedoel ik.

ook al geloof je niks toch is er een leven na de dood

volgens de Islaam dan - zijn er een hel en een paradijs

firdoes toch? (verkeerd gespeld, fonetisch)

Ik geloof in een leven na de dood, ik geloof in reďncarnatie. Waarom, omdat me dat een veilig gevoel geeft...op die manier ben ik minder bang voor de dood, omdat ik ervanuit ga dat ik toch terug kom op aarde Of het echt zo is weet niemand, misschien is dood ook wel echt dood en is er nix. Je kan iig nooit met zekerheid zeggen dat er leven na de dood is zoals Meki hierboven doet. Niemand kan het nl vertellen, dus niemand weet het...en als we het eenmaal weten kunnen we het toch niet meer navertellen dus we komen er ook nooit achter...pas als je doodgaat weet je het zeker

Ik heb ook weleens gedacht dat het misschien wel zo is, dat waarin je gelooft, dat dat ook gebeurt. Bijvoorbeeld als jij gelooft in reďncarnatie dat dat dan ook zo is, en als jij gelooft in de hemel met engeltjes en god, dat je daar dan ook terecht komt. Dat lijkt me wel wat

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:06 schreef Meki het volgende:

[..]

ook al geloof je niks toch is er een leven na de dood

volgens de Islaam dan - zijn er een hel en een paradijs

Net als volgens het Christendom. Niet veel verschil, geloof ik.
Dus zou ik graag van jou horen hoe jij denkt dat dat er uitziet. Beide..... hel en paradijs.

Ik weet niet of er leven is na de dood maar ik weet wel dat ik me pas overleden opa mis en ik wel eens zou willen weten hoe het met hem is

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:11 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Net als volgens het Christendom. Niet veel verschil, geloof ik.
Dus zou ik graag van jou horen hoe jij denkt dat dat er uitziet. Beide..... hel en paradijs.

hel is het vuur die je nooit heb gezien
en het Paradijs is wat je nog nooit heb gezien

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:12 schreef spookie het volgende:
Ik weet niet of er leven is na de dood maar ik weet wel dat ik me pas overleden opa mis en ik wel eens zou willen weten hoe het met hem is

Aww, poor child sorry.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:29 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Aww, poor child sorry.

Ik wil ook graag naar een medium om hem weer te spreken een keer, ik was te laat in het ziekenhuis hij was al een kwartier overleden en ik heb het gevoel dat ik niet echt afscheid van hem heb kunnen nemen maarja..

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:22 schreef Meki het volgende:

[..]

hel is het vuur die je nooit heb gezien
en het Paradijs is wat je nog nooit heb gezien

Daar kan je nooit zeker van zijn...misschien bestaat de hel en het paradijs wel helemaal niet

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:54 schreef spookie het volgende:

[..]

Ik wil ook graag naar een medium om hem weer te spreken een keer, ik was te laat in het ziekenhuis hij was al een kwartier overleden en ik heb het gevoel dat ik niet echt afscheid van hem heb kunnen nemen maarja..

Ach ja, meid. Ik ken dat wel... het net te laat zijn. Of mensen die er plotseling tussenuit piepen. Het slijt, echt, maar blijft wel wat knagen.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:33 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Ach ja, meid. Ik ken dat wel... het net te laat zijn. Of mensen die er plotseling tussenuit piepen. Het slijt, echt, maar blijft wel wat knagen.

Knagen ja zekers wel ja.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:09 schreef spookie het volgende:

[..]

Knagen ja zekers wel ja.

Maar jouw opa was ook gestorven als je wel op tijd was geweest. Wat telt is dat ie zich er bewust van was dat er van hem gehouden werd en word. Dat knagen kan jaren duren. Soms voel je er een tijdje wat minder van en dan weer komt het even hevig terug. Maar mensen komen er niet mee terug.
Ik heb de gewoonte de geesten van mijn voorouders af en toe te eren omdat zij mij gemaakt hebben tot wie ik ben. Dat is mijn manier. En daarmee wens ik ook de geesten van hen die niet mijn directe familie waren maar gestorven zijn een goed "zijn". Als dat er is. Maar met zekerheid kan ik het niet zeggen. Want alle communicatie kan evengoed een hersenspinsel van mij zijn. Wishfull thinking. Ik durf je niet stellig te zeggen dat je in contact kunt komen met je opa. Ik durf je ook niet stellig te zeggen dat je dat niet kan. Maar ik hoop in ieder geval dat jij je weg kan vinden in deze wirwar van ideeen en geloven en eruit kan halen wat jou helpt te leren omgaan met jouw verlies.
Sterkte.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:10 schreef ivetje het volgende:
Ik geloof in een leven na de dood, ik geloof in reďncarnatie. Waarom, omdat me dat een veilig gevoel geeft...op die manier ben ik minder bang voor de dood, omdat ik ervanuit ga dat ik toch terug kom op aarde Of het echt zo is weet niemand, misschien is dood ook wel echt dood en is er nix. Je kan iig nooit met zekerheid zeggen dat er leven na de dood is zoals Meki hierboven doet. Niemand kan het nl vertellen, dus niemand weet het...en als we het eenmaal weten kunnen we het toch niet meer navertellen dus we komen er ook nooit achter...pas als je doodgaat weet je het zeker

Ik heb ook weleens gedacht dat het misschien wel zo is, dat waarin je gelooft, dat dat ook gebeurt. Bijvoorbeeld als jij gelooft in reďncarnatie dat dat dan ook zo is, en als jij gelooft in de hemel met engeltjes en god, dat je daar dan ook terecht komt. Dat lijkt me wel wat

Dan ga jij er dus vanuit dat het leven één grote "droom" is, je krijgt wat je verwacht en je dus onbewust je (hele?) leven zelf onbewust uitstippelt.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 13:54 schreef spookie het volgende:

[..]

Ik wil ook graag naar een medium om hem weer te spreken een keer, ik was te laat in het ziekenhuis hij was al een kwartier overleden en ik heb het gevoel dat ik niet echt afscheid van hem heb kunnen nemen maarja..

_{ik twijvel over het ontopic gehalte van deze (mijn) post, maar ik plaats hem toch maar. Ze kunnen desnoods meegenomen worden naar een ander topic.}


Waarom voel jij het als "te laat " komen ?

Misschien zit er wel ene heel andere kant ana het verhaal en heeft je opa er bewust voor gekozen om er op dát moment tussenuit te piepen en niet een kwartier later zodat jij het niet mee hoefde te maken.

Mijn opa heeft naar mijn idee wel een dergelijk kunstje geflikt.
Mijn opa was al jaren ziek. De artsen hadden al veel eerder verwacht dat hij zou sterven.
Hij sprak altijd over "ik vind het zo jammer dat ik het nooit mee zal maken een achter kleinkind te krijgen"
Onverwacht was ik zwanger ( ik was 19). Mijn opa heeft zijn achter kleinkind uitgebreid in zijn armen gehad. De beste man kon zijn armen haast niet omhoog houden, maar hij heeft uren met het schepseltje in zijn armen gezeten. Overpakken mocht absoluut niet.
Vervolgens moest hij voor een gewone controle naar het ziekenhuis ( op dat punt was hij volgens de artsen volkomen stabiel, geen rare toestanden)........ hij is nooit meer uit het ziekenhuis gekomen.

Ik studeerde in de stad waar hij in het ziekenhuis was opgenomen en ging iedere dag na college bij hem langs.
Tot de dag dat ik de collegezaal uitliep met de intentie ( zoals iedere dag ) om naar het ziekenhuis te wandelen.

Ik ben er nooit aangekomen. Plots realiseerde ik mij dat ik in de trein naar huis zat. Hoe ik naar de trein ben gelopen ? Dat stuk mis ik. Ik legde mij er maar bij neer.
Vervolgens stapte ik in de bus, ik weet zelfs nog hoe laat het was rond 13.00 uur, ik voelde binnen in mij een soort paniek en een wirwar van vreemde gevoelens.
Thuis gekomen mijn vader gebeld en gevraagd hoe het met opa ging.
Mijn vader antwoorde "Oh goed hoor, je moeder is nu ook bij hem".
Ik heb hem verteld dat hij loog en dat ik ervan overtuigd ben dat opa gestorven was.

Mijn vader beaamde dat, hij had het pas willen vertellen nadat mijn vriend thuis was gekomen zodat ik niet alleen zou zijn.

Het tijdstip van overlijden kwam overeen en ik zou erbij geweest zijn als ik wel zou zijn gegaan.

Voor mijn gevoel heeft mijn opa mij naar huis gestuurd.
Hij was gewoon "klaar", hij had wat hij hebben wilde, hij heeft er even van genoten.
En dat doet hij nu op afstand.


Probeer niet aan het punt van sterven vast te houden met je gevoel van afscheid nemen.
Neem afscheid op je eigen manier.
Verzin iets, richt dat tot hem en probeer het af te sluiten.

Sterkte !!

Ja, t'is allemaal psychisch

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 08:59 schreef Mirage het volgende:

[..]


_{ik twijvel over het ontopic gehalte van deze (mijn) post, maar ik plaats hem toch maar. Ze kunnen desnoods meegenomen worden naar een ander topic.}


Waarom voel jij het als "te laat " komen ?

Misschien zit er wel ene heel andere kant ana het verhaal en heeft je opa er bewust voor gekozen om er op dát moment tussenuit te piepen en niet een kwartier later zodat jij het niet mee hoefde te maken.

Mijn opa heeft naar mijn idee wel een dergelijk kunstje geflikt.
Mijn opa was al jaren ziek. De artsen hadden al veel eerder verwacht dat hij zou sterven.
Hij sprak altijd over "ik vind het zo jammer dat ik het nooit mee zal maken een achter kleinkind te krijgen"
Onverwacht was ik zwanger ( ik was 19). Mijn opa heeft zijn achter kleinkind uitgebreid in zijn armen gehad. De beste man kon zijn armen haast niet omhoog houden, maar hij heeft uren met het schepseltje in zijn armen gezeten. Overpakken mocht absoluut niet.
Vervolgens moest hij voor een gewone controle naar het ziekenhuis ( op dat punt was hij volgens de artsen volkomen stabiel, geen rare toestanden)........ hij is nooit meer uit het ziekenhuis gekomen.

Ik studeerde in de stad waar hij in het ziekenhuis was opgenomen en ging iedere dag na college bij hem langs.
Tot de dag dat ik de collegezaal uitliep met de intentie ( zoals iedere dag ) om naar het ziekenhuis te wandelen.

Ik ben er nooit aangekomen. Plots realiseerde ik mij dat ik in de trein naar huis zat. Hoe ik naar de trein ben gelopen ? Dat stuk mis ik. Ik legde mij er maar bij neer.
Vervolgens stapte ik in de bus, ik weet zelfs nog hoe laat het was rond 13.00 uur, ik voelde binnen in mij een soort paniek en een wirwar van vreemde gevoelens.
Thuis gekomen mijn vader gebeld en gevraagd hoe het met opa ging.
Mijn vader antwoorde "Oh goed hoor, je moeder is nu ook bij hem".
Ik heb hem verteld dat hij loog en dat ik ervan overtuigd ben dat opa gestorven was.

Mijn vader beaamde dat, hij had het pas willen vertellen nadat mijn vriend thuis was gekomen zodat ik niet alleen zou zijn.

Het tijdstip van overlijden kwam overeen en ik zou erbij geweest zijn als ik wel zou zijn gegaan.

Voor mijn gevoel heeft mijn opa mij naar huis gestuurd.
Hij was gewoon "klaar", hij had wat hij hebben wilde, hij heeft er even van genoten.
En dat doet hij nu op afstand.


Probeer niet aan het punt van sterven vast te houden met je gevoel van afscheid nemen.
Neem afscheid op je eigen manier.
Verzin iets, richt dat tot hem en probeer het af te sluiten.

Sterkte !!

Dank je mirage, ik weet het dat ik me niet rot moet gaan voelen maar ik weet het niet was me lievelings opa ik hield zoveel van hem en bij de colleadance kon ik gewoon niet weggaan bij zijn kist ik besefde het gewoon niet ook al wist ik dat het beter voor hem was hij was zo ziek en zoveel pijn'hij gilde het uit ik heb het allemaal meegemaakt dat beeld wil gewoon niet weg uit me gedachten ik mis hem zo ik weet dat ik het moet los laten maar het is zo moeilijk.