Ben ook weer terug uit GB. Van London-Edinburgh-London. Dat is een randonneurstocht van 1415km, af te leggen binnen de 116uur en 40 minuten. Een echt verslag volgt over anderhalve week, als ik m'n foto's online heb. Maar even in het kort, eerste stuk behoorlijk doorgereden zonder in het rood te gaan. Net na het donker kwam ik op de controle na 300km aan. Zoals gebruikelijk reed ik de eerste nacht door, maar dat ging niet zo goed als normaal. Halverwege nog een kwartiertje in een bushokje geslapen. Daardoor kwam ik later dan verwacht op de controle van Hovingham (km380) aan. Daar maar nog een half uurtje geslapen. Vervolgens ging het al veel beter. Er was inmiddels een aardige oostenwind, met de wind in de rug dan ook doorrijden richting Zuid-West Schotland. In Alston maakte ik de fout nogmaals te eten terwijl ik 30km eerder ook al eens at. Ik wist dat ik voor het donker in Canonbie mocht zijn wilde ik nog de kans maken om bij de controle van 640km (Ettrick) te kunnen slapen. Net na het donker kwam ik in Canonbie aan. Dus maar een snelle tijd laten varen. 8 uur rust in Canonbie, waaronder dik 5 uur slaap. Met een groepje Itlaianen door naar Ettrick, en verder solo naar Edinburgh. Vrijwel het hele stuk terug deed ik alleen. Inmiddels een noordenwind, dus makkelijk rijden, veel makkelijker dan wind tegen naar Edinburgh. Ik was op tijd in Canonbie om nog door te gaan naar Alston. Dat stuk had ik 4 jaar geleden al eens in het donker gereden, prima te doen.
na een uurtje of 3 in een prima bed de klim naar Yad Moss begonnen. Het liep niet echt op dat hele stuk, ook na de klim kwam ik niet echt vooruit. Met als gevolg dat ik voor de nacht strandde in Thorne. Nog 300km te gaan dus voor de laatste dag. Thorne was weer de gebruikelijke controle, een volledig vluchtelingenkamp. Overal lagen mensen. Ik ken nogal wat van de controleurs, kon dus direkt een slaapzak lenen. Slaapt wat lekkerder dan een reddingsdeken. Als laatste vertrokken uit Thorne, samen met wat clubgenoten van Willesden CC. Met hen reed ik door naar Lincoln. Onderweg nog een stop in een chauffeurscafé voor een 2e ontbijt. In Lincoln liet ik de groep gaan, ik moest dringend nieuwe handschoenen halen (oude helemaal platgetrild) en geld pinnen. Dat kon alleen in de binnenstad. Ik kwam dan ook als laatste op de voorlaatste controle aan. Ook niet zo'n probleem, nog altijd was ik op tijd binnen.
Van Thurlby naar de laatste controle in Gamlinggay ook rustig gereden. Veel bekende gezichten op de controle, anderhalf uur reserve op tijdsschema. Onderweg haalde ik een hele groep tegen die een bakkie koffie ging drinken. In het donker aangekomen in Gamlinggay. Niet snel na de controle haalde ik een groepje clubgenoten in. Zij bleken bij een deelnemer te blijven die ernstige nekklachten had. Die kwam echt niet meer vooruit. Ook een oog deed het niet meer zo goed. Uiteindlijk zo'n 30km voor de finish opgeld naar de chef controle. 2 man kregen toestemming via de hoofdweg te rijden samen met de onfortuinlijke rijder. Zij zouden extra tijd bijkrijgen. Ik zou samen met de tandem van Willesden CC de rijders van Willesden Nippon binnenbrengen. Dat is een traditie binnen de club, we letten op elkaar. Met nog 15km te gaan stuurde ik de tandem door. Zij hadden een eerdere startgroep, moesten dus ook eerder binnen zijn. Mark komt van de streek, kent ieidere bocht en is dan ook niet bij te houden in de afdalingen. Zonder verdere problemen bereikten we de finish. Onderweg nog 2 andere rijders oppikkend. Akiko en haar maat waren heleemaal door het dolle toen de controle zichtbaar werd. Ik was gewoon tevreden. Meer geslapen dan normaal, niet hoeven af te zien en toch op tijd binnen.