quote:
Keisse stuurt ruwe diamant Gaviria naar Vlaamse klassiekers: “Door mij luistert hij zelfs naar Mozart, dan is het stil”
Nooit eerder koerste Iljo Keisse (35) in Argentinië. En nooit eerder lag de ‘Keizer van het Gentse Kuipke’ met Fernando Gaviria (23) op de kamer. Voor Quick Step Floors waren het nochtans héél doelbewuste keuzes. Iljo als de rustige veteraan die de ruwe Colombiaanse diamant van Lefevere moet slijpen. Zodat Fernando straks glinstert, in het voorjaar én in de Tour.
In kamer 206 van het naar Argentijnse normen supermoderne hotel Del Bono Park in San Juan valt er altijd wat te beleven. Als ze niet slapen of aan het fietsen zijn, is dit veruit de luidruchtigste habitacion. Soms gilt er ineens iemand – Gaviria – Iljo! door de holle ruimten van het hotel, alsof we in het Gentse Kuipke zitten. Of er knalt loeiharde Latin-muziek door de boxen. Want Gaviria is niet alleen een waanzinnig talent, het is ook een speelvogel buiten categorie.
Valt dat mee, als 35-jarige leven met zo’n bruisend kereltje van 23?
(trekt grote ogen)“In het begin dacht ik: Waar ben ik nu aan begonnen? Hij is jong, dat zie je aan zijn manier van doen. En zoals alle kampioenen is hij niet 100 procent normaal. Een beetje plezant gek, zeg maar, al kan hij ook heel gefocust zijn. Hij heeft het allebei. En hij kijkt natuurlijk fel op naar Peter Sagan.”
Gaviria’s respect voor de drievoudige kampioen druipt ervan af.
“Fernando ziet zichzelf een beetje als een kopie van hem. Het moet nog blijken of dat effectief zo is, toch op de weg. Op de piste is hij het al. Hij liet al leuke dingen zien. Doe het maar na, hé: vier ritten winnen in de Giro. En hoe. Hij heeft geen schrik, weet wat hij kan. En hij laat dat graag zien. Net als Sagan rijdt hij nu ook al zo dwars door het peloton heen. Hij heeft véél Sagan-trekjes.”
Heeft hij ook trekjes van Tom Boonen, wiens naam hier in San Juan nog elke dag valt?
“Ja en neen. Hij is wel een leider, maar nog niet de leider die Tom was. Daar is hij ook nog te jong voor. Je voelt wel dat hij het leiderschap wil leren, maar hij overdrijft er soms nog een beetje in. Je moet het maar eens vragen aan ploegleider Bramati. Die wordt er soms zot van. De eerste dagen kreeg ik het ook op mijn heupen.”
Hoezo?
“Discussiëren over dit en dat. Gaviria heeft over alles een mening. En dan moet het ook allemaal zo zijn. Achteraf stel je dan soms vast dat hij gewoon de speelvogel uithing, maar op het moment zelf weet je niet of hij serieus is of met je voeten aan het spelen is. Maar hij is wel goed van inborst, hoor.”
Hij kijkt ook geweldig naar jou op en weet heel goed wat hij aan je heeft.
“Dat is ook belangrijk voor mij. Ik ben zijn tegenpool. Ik probeer hem te kalmeren, in en buiten de koers, op de kamer, ’s morgens en ’s avonds. De eerste dagen stond die muziek altijd volle bak. Alle mogelijke genres. Ik heb hem nu al zover gekregen dat hij soms naar Mozart en Beethoven luistert. Dan ligt hij daar op zijn bed en is hij een beetje stiller: ideaal. Je moet hem sturen, want als je hem loslaat…. Zeker hier, waar hij volop in de belangstelling staat. Al die aandacht, al dat geld... Het is belangrijk om hem rustig te houden.”
Hoever kan hij in de klassiekers komen?
“Hij heeft alles om dat goed te doen. Er zit een moteur in, hij is explosief. En ook al heeft hij weinig ervaring, hij pikt de dingen snel op. De voorbije winter deden we samen enkele trainingen in de Vlaamse Ardennen. Ik met hem alleen, en ook met de ploeg. Dan doen we de hellingen zoals ze elkaar opvolgen in de koersen. Zeven of acht kilometer voor de Oude Kwaremont vraag ik dan: Fernando, waar rijden we naartoe? En dan weet hij het. Hij rijdt traag rond en slaat alles in hem op. Zo evident is dat niet voor een Colombiaan. Laat me hier in Argentinië na zeven keer hetzelfde rondje los, en ik weet niet of ik daarna naar links of rechts moet om naar het hotel te rijden.”
Is het enkel maar om Gaviria te gidsen en een snelcursus Vlaanderen te geven dat je hier rijdt?
“Ik steek het niet onder stoelen of banken: ik zou graag de klassiekers rijden en met Fernando naar de Tour gaan. Dan begin je beter gelijk met hem aan het seizoen om automatismen te kweken. En volgende week in Medellin (in de Colombiaanse rittenkoers Oro y Paz, nvdr.) ontdek ik ook de leefwereld van Fernando. Ik stelde hem voor om na die tweede rittenkoers daar te blijven trainen. Medellin ligt ook hoog. Het is perfect om je daar voor te bereiden op de Strade Bianche, Tirreno-Adriatico en Milaan-Sanremo. Neen, antwoordde hij kort. Het is de Omloop Het Nieuwsblad. Die Belgische openingskoersen kan ik niet laten schieten. Hij is zot van de Vlaamse koersen. Hij wil als allereerste Zuid-Amerikaan geschiedenis schrijven in de kasseiklassiekers.”