Unilever onder bod van Kraft Foods/Heinz !

quote:

Op maandag 20 februari 2017 01:49 schreef Stokken_en_stenen het volgende:

[..]

Ja dat is nog maar het begin!

Ook short gaan omdat je WEET dat het niet direct* gaat lukken is zeer lucratief!

En in Nederland hebben we de papieren tijger die de AFM heet en niets in de weg zal leggen voor speculanten met voorinformatie.

quote:

Op zondag 19 februari 2017 23:44 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Niet de eerste keer dat dit wordt besproken. Even een snelle zoekbeurt:

http://open.navigator.klu(...)equity/#.WKodAm_hDIU
https://www.groene.nl/artikel/barbaren-bij-de-poort
http://www.volkskrant.nl/(...)ele-sector~a3839686/

En zoek dan op het verschil met Duitsland. Daar is dat fiscaal stukken minder aantrekkelijk, omdat daar meer tov de winst wordt gewerkt ipv balans.

Dit zijn niet de allerbeste links maar met jouw voorgaande (aggressieve) reacties in het achterhoofd had ik ook niet veel zin om beter mijn best te doen.

Om nog even terug te komen op de strategische waarde van Unilever:

De Europese Commissie constateerde onlangs nog dit:

[..]

Daar komt nog bij dat R&D al tijdenlang een zorgenkindje is.

[..]

http://www.haagschcollege(...)%20bedrijfsleven.pdf

Een tweede Unilever (of Philips spinoffs zoals NXP en ASML) bouw je niet zo snel. Er zal ook niet zomaar een nieuwe KLM komen, een nieuwe Fokker enzovoorts. Overigens was het terecht dat Fokker niet (meer) gered werd, daar niet van.

De Fransen hebben er ervaring mee en weten ook vrij goed wanneer een bedrijf een verloren zaak is.

Liever wordt een bank overgenomen en gestript ofzo. Een drietands consortium lijkt me wel wat. Even een brief naar binnen werpen en lachen maar.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 07:50 schreef Stokken_en_stenen het volgende:

[..]

Juist dat bedoel ik op 10 % plus short gaan als je weet dat men "zogenaamd" niet doorgaat.

En dus cashen op de dump vervolgens weer call opties nemen vlak voor men de gesprekken gaat hervatten en wederom vet cashen.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 07:53 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Je weet dat dit verboden en strafbaar is?

quote:

Op zondag 19 februari 2017 22:39 schreef Klopkoek het volgende:
Het weghalen van de subsidies op schulden (als het om bedrijven gaat) ook.

quote:

Op zondag 19 februari 2017 21:47 schreef Weltschmerz het volgende:
Zou een licht progressieve vennootschapsbelasting niet een idee zijn?

quote:

Op maandag 20 februari 2017 09:53 schreef nostra het volgende:

[..]

Afgezien van het door elkaar halen van subsidies en belastingfaciliteiten: je weet dat rente op overnameschulden in Nederland al niet meer aftrekbaar is?

quote:

Op maandag 20 februari 2017 09:57 schreef Klopkoek het volgende:
Dan nog wordt het nog steeds bovenmatig gesubsidieerd. Zie geposte linkjes.

quote:

Hyena capitalism receives a swift kick from the Unilever giraffe
The circle of life and a hot stock market to replace the Elton John soundtrack

The brief battle last week over the future of Unilever played out like a nature documentary. The Anglo-Dutch consumer goods group took the role of the giraffes: noble, picturesque and well adapted to their environment — but vulnerable due to sheer size. Kraft Heinz and its backers, 3G Capital and Warren Buffett, played the hyenas, which smell weakness a mile off and make a savage living ripping out inefficiencies.

So: a peaceful scene of leaf-munching at dawn is interrupted by a flash of spotted fur and a cackling yelp. The pack closes in. An adorable calf in close-up, wobbling on spindly legs, elicits a worried intake of breath from the audience. Yet the giraffes quickly prevail. The immediate and comprehensive rejection of 3G’s $143bn takeover bid by Unilever and its chief executive Paul Polman was the equivalent of a hard hoof to the skull for the alpha hyena, 3G partner and Kraft Heinz chairman Alexandre Behring. (Zoological pedants will object that spotted hyena groups are called clans and are matriarchal, but the analogy will have to serve.)

Chubby homo sapiens, watching from sofas at some distance from the food chain, rejoice for the giraffes. The sincere voiceover reminds them, though, that hyenas have hungry cubs, and that by thinning the ranks of herbivores, they play an essential role in keeping the savannah’s ecosystem in balance.

This is where the analogy works best. For hardcore believers in capitalism red in tooth and claw, 3G and other ruthless managers are not asset strippers. They guard the ecosystem of global business by keeping it efficient. Look, for example, at what the group has done at Kraft Heinz. Before 3G bought and merged the two companies in 2015, their combined spending on overheads, research and capital investment was $6.4bn. The merged company’s cost base is now in the order of $4.7bn, and its margins have almost doubled. Yes, a fifth of the two companies’ 55,000-strong workforce is gone. But when a company becomes more efficient, resources are released that can be put to more productive use elsewhere. Capital, labour and land can create more wealth. The economy’s potential expands. In Lion King terms, this is the circle of life, with an exuberant stock market replacing the Elton John soundtrack.

On this interpretation, the rise in hyena capitalism — broadly, the emphasis on squeezing the maximum present return out of assets — is an effect of low economic growth. When the number of US workers was increasing and innovation was delivering faster productivity growth, there were lots of reasons to invest. Today it just makes more sense to focus on cost.

There is a less benign interpretation for the fall in tangible business investment, a trend that has been visible in the US since at least the turn of the millennium. Ecosystems and economies can after all fall out of balance and collapse, and there does seem to be quite a lot of particularly rabid-looking hyenas running around just at present.

The best known example from the past few years is Valeant Pharmaceuticals, which prided itself on buying up unloved products or companies and squeezing much more out of them. The model worked at a certain scale but Valeant’s appetite for growth soon outran the supply of squeezable assets of a manageable size. Soon it was after big, quite well run-companies such as the drugmaker Allergan, for which it bid $53bn. That bid failed, and in time Valeant’s stock market value collapsed under a series of accounting scandals and discarded growth forecasts.

More generally, it may be that, since the financial crisis, spooked managements and, in the case of public companies, investors have become increasingly risk averse — more so than the state of the economy would justify. So money piles up on balance sheets, is paid as dividends, or goes to repurchase shares. Investment falls, despite the availability of cheap credit to fund new projects.

It also looks increasingly likely that the change in management incentive structures, in particular the increase in share-based incentives and shortening tenures for top executives, have made company leaders less inclined to invest.

If either of these theories are true, and hyena capitalism is an expression of an imbalance, there is a risk that it could become self-reinforcing. Lack of investment affects not just future productivity, but also demand. At the extreme, if no one invests, no one earns and there is no growth. If companies are forgoing opportunities to invest, they are depriving the economy of customers with money to spend.

More insidiously, it could be that hyena capitalism undermines trust in the institutions and mores that makes corporate capitalism possible in the first place. If workers know they are regarded as dispensable cost centres, why should they commit to learning company-specific skills and procedures? Why not shirk instead? If the gains from corporate transformations go overwhelmingly to investors and financiers, why should voters support free market policies?

Capitalism needs both giraffes and hyenas. But in a time of modest growth, low productivity growth and rising inequality, one must keep an especially close eye on the hyenas.

quote:

De Britten sprongen radicaal in de bres voor Unilever
Inudstriepolitiek
Theresa May schuwt stevig overheidsingrijpen in het bedrijfsleven niet. Unilever blijkt belangrijk voor de Britse politiek.

Tijdens alle heisa rond Unilever worden snel en veel details geopenbaard. De Financial Times onthulde wat Unilever-topman Paul Polman at toen hij het overnameplan gepresenteerd kreeg. Een broodje. Meerdere analisten rapporteerden dat de overname van Unilever door het kleinere Kraft Heinz ter waarde van 143 miljard dollar (136 miljard euro) de op een na grootste ooit zou zijn. Alleen de deal van 202 miljard dollar waarmee Vodafone in 1999 Mannesmann inlijfde was groter. Eén feit duikt in het Britse debat nauwelijks op: dat Unilever ook Nederlands is.

Er wordt gedaan alsof het levensmiddelenbedrijf geen hoofdkantoor heeft aan het Rotterdamse Weena, alsof de Margarine-Unie niet de helft van het fusiebedrijf (1929) vormde. Unilever is Brits en moet Brits blijven, klonk het sentiment. Dat vond ook premier Theresa May, die duidelijk maakte dat zij een overname niet zag zitten. In tegenstelling tot voorgangers en vrije-marktdenkers Blair en Cameron schuwt May stevige overheidsinmenging in het bedrijfsleven niet.

Actief industriebeleid

De wens om een actief industriebeleid te voeren was een kernpunt van de toespraak die May vorig jaar juli hield in Birmingham. Die rede in de Engelse industriestad was het begin van haar campagne om leider van de Conservatieven en premier te worden in de chaos na het Brexit-referendum. Toen al interpreteerde May de Brexit als een uiting van Engelsen om controle terug te krijgen, over immigratiebeleid maar ook over economische aangelegenheden. „Er moet iets radicaals gebeuren”, zei May. De overheid moet kunnen ingrijpen als buitenlandse partijen Engelse bedrijven kopen en duidelijk is dat ze fabrieken zullen sluiten en personeel ontslaan.

May haalde het voorbeeld aan van chocolademaker Cadbury, niet toevallig afkomstig uit Birmingham, dat in 2010 gekocht werd door Kraft voor 11,5 miljard pond (13,6 miljard euro). In de overnamegesprekken beloofden de Amerikanen de chocoladefabriek Somerdale bij Bristol open te houden. Toen Cadbury in Amerikaanse handen viel, moest de fabriek toch dicht. 400 banen verdwenen. De chocoladerepen waar Britten mee opgroeien, werden voortaan in Polen gemaakt.

Unilever, met ruim 7.000 werknemers in het Verenigd Koninkrijk, is een belangrijk bedrijf voor de Britse politiek, bleek uit de consternatie over het overnamebod. Unilever-iconen als Marmite, Colman’s Mustard en PG Tips zijn onderdeel van het industriele verleden. Als een hofleverancier van Britse patenten (met drie onderzoekscentra in het land) staat Unilever voor de toekomst van de Britse economie.

Dat het bedrijf door de daling van het pond na de Brexit-stem van 23 juni, goedkoper en daarmee interessant is geworden voor de overnamekoningen Warren Buffett en het Braziliaanse investeringsfonds 3G is daarom voor velen onverteerbaar.

Uit de reconstructie van de Financial Times blijkt dat de Britse minister voor Economische Zaken Greg Clark de opdracht kreeg om contact te zoeken met zowel Unilever als Alexandre Behring, partner bij 3G en voorzitter van de commissarissen van Kraft. De houding van de Britse regering zou hebben bijgedragen aan het besluit van Buffett en 3G om geen vijandige overname van Unilever te wagen.

Wel een Chinese kerncentrale

Voor zowel Unilever als May zal de aftocht van Kraft een opluchting zijn. Unilever is kennelijk geschrokken van de overnamepoging en de constatering van Kraft dat de winstgevendheid bij het Brits-Nederlandse bedrijf achterblijft. Woensdag kondigde Unilever aan te onderzoeken of het mogelijk is op korte termijn aandeelhouders tevreden te stellen door ze meer waarde te bieden. Wellicht onderzoekt Unilever of de divisie die broodbeleg (Marmite, Becel) maakt gauw verkocht kan worden.

May zal de pressie achter de schermen zien als een succes. Toch blijft het industriebeleid een evenwichtsoefening. May wil controle, maar ook dat de buitenlandse investeringen in aanloop naar Brexit op peil blijven.

In september maakte ze bekend het besluit van voorganger Cameron om toestemming te geven voor de bouw van een Frans-Chinese kerncentrale bij Hinkley Point te herzien. Een cruciale dienst als elektriciteitsopwekking moet niet zomaar uit handen gegeven worden, klonk de redenering. Uiteindelijk stemde May toch in: liever een buitenlandse kerncentrale dan het licht op zwart en een diplomatieke rel met Frankrijk en China. Wel stelde May extra eisen om te zorgen dat de overheid meer mogelijkheden heeft om in te grijpen.

Op andere fronten heeft May moeten inbinden in haar belofte economische verhoudingen beter in balans te brengen. Haar plan om werknemerscommissarissen bij bedrijven aan te stellen verdween. Haar uithaal tegen graaien in het bedrijfsleven op het partijcongres in oktober kreeg geen gevolg. Het industriebeleid van May vertaalt zich vooral in het bedienen van buitenlandse bedrijven.

May gaf Nissan de garantie dat de Japanse automaker hoe dan ook niet zal lijden onder de Brexit. Die verregaande toezegging was genoeg om Nissan ook na de Brexit in Sunderland te houden. Tegelijkertijd lobbyt May bij Carlos Tavares, de topman van PSA Peugeot Citroën, die de Europese divisies van Opel wil overnemen. Deze week zou May praten met Tavares, die bekendstaat als een kordate saneerder. May schuwt niet om op te komen voor de belangen van de 35.000 medewerkers van Vauxhall. Analisten denken dat May bereid is dezelfde deal te bieden als Nissan: alles om banen te behouden en het imago te bewaren dat de Brexit een succes kan zijn.

quote:

Na overnamebod Kraft Heinz verandert ongerust Unilever radicaal van koers: alles voor de winst

Unilever, geschrokken van de overnamepoging door Kraft Heinz, luidt een radicale beleidswijziging in: het concern dat bekendstaat om zijn langetermijnstrategie, zet alles op alles om de winstgevendheid zo snel mogelijk op te voeren. Dit betekent mogelijk saneringen, het afstoten van minder winstgevende onderdelen zoals de margarinetak of de inkoop van eigen aandelen.