Waar?Restaurant BREDA - Amsterdam, Singel 210.
In eerste instantie wilde ik naar Sinne (Amsterdam) gaan, een zaak die eind 2014 een ster heeft gekregen. Veel goede dingen over gehoord, echter waren ze deze week op vakantie. Toen toch maar voor BREDA gekozen, het meest gehypte restaurant in Amsterdam op dit moment (beaamd door één van de koks). Onze verwachtingen waren niet al te hoog: erg gemengde reacties van kennissen gehoord, uiteenlopend van erg teleurstellend tot 'beter dan Rijks'.
Wanneer?02/08/2016
Wat at je?Full monty, oftewel een 9-gangen verrassingsmenu met een bijpassende (halve) wijnen. Achteraf erg blij dat we voor de halve glazen zijn gegaan. Negen glazen is gewoon te veel, zeker met port en/of een digestief bij de koffie.
Dit waren de gangen ongeveer, ik weet niet alles precies meer, vandaar sommige vraagtekens:
1. Koolvis met venkel en artisjok(?)
2. Gestoomde oester met koolrabi, olie van koriander en creme van truffel(?)
3. Beurre blanc van babytomaten en bleekselderij
4. Bouillon van zeewier met carpaccio van gerookt buikspek en Chinese koriander
5. Chinese broccoli met gepofte knoflook, beurre blanc van mierikswortel
6. Griet in een soort ingekookte beurre blanc van o.a. appelcider, met brunoise van appel en andere garnituur die ik niet meer weet
7. Langoustine met pak soi en bisque van schaaldieren
8. Dry aged rib eye met gebrande ui, gedroogde cantarel en beurre noisette
9. Dessert met passievrucht, ijs(?) en crumble van iets(?)
Impressie?Het begon goed met de salade van tartaar van koolvis en venkel. Smaken kwamen individueel naar voren en vormden een fris geheel. Wijn was een Sancerre uit 2014, vrij afgezaagd maar voor een eerste gang prima. De tweede gang, de gestoomde oester, was voor mij de winnaar van de avond. Super goed in balans, bijzonder mondgevoel en ging prima samen met een (wederom saaie) chardonnay uit de Languedoc. Volgens een van de koks waar ik even mee heb gepraat was dit dan ook het langst-lopende gerecht dat ze hadden.
Toen begon het echter minder te worden. De beurre blanc van tomaat en bleekselderij was goed op smaak, maar naar mijn idee was het niet echt een "gerecht". De portionering was ook echt miniem. Hierbij kwam wel de lekkerste wijn van de avond, namelijk een Côtes de Gascogne.
De volgende gang, bouillon van zeewier met buikspek, was vlak. De dun gesneden buikspek verdween eigenlijk letterlijk en figuurlijk, en voegde qua geheel niet echt iets toe.
Daarna kwam de Chinese broccoli (gai lan), kort gewokt met een soort oestersaus achtige beurre blanc. Op het bord van mijn tafelgenoot lagen zoveel gepofte knoflookjes dat het alleen maar naar knoflook smaakte. Ik miste bij deze gang echt compleet de achterliggende gedachte. Misschien lekker als garnituur bij iets oosters, maar als opzichzelfstaand gerecht? Dit was overigens de eerste dag dat dit gerecht geserveerd werd.
De griet die hierop volgde was eigenlijk tekenend voor de avond. Echt een minimaal stukje griet (ik schat iets van ~30 gram?) die to-taal verdween in de bisque. Super dun gesneden. Er zat gewoon 0 smaak aan de griet. De structuur snapte ik ook niet. Het leek wel gepocheerd, maar dan te lang ofzo. De beurre blanc was erg zout en overheerste alles. Dan de brunoise van appel: veel te groot gesneden ten opzichte van de hoeveelheid griet, terwijl de smaak perfect samen ging met die van de beurre blanc. De appelcider uit Bretagne die geschonken werd, smaakte dan weer wel bijzonder en lekker.
De langoustine in bisque van schaaldieren was gewoon prima, langoustine goed gegaard (wat op zich niet echt een prestatie is natuurlijk) en de bisque was wederom erg zout, zelfs voor een bisque. Wijn was een Brouilly nouveau, oftewel een hele lichte, limonade-achtige gamay. Eén van de weinige combinaties van de avond waar wat lef en creativiteit achter zat: heel lekker!
Toen werd er een prachtig steakmes op tafel gelegd: eindelijk iets van vlees? Na veel vega en tegenvallende visgerechtjes had ik wel zin in wat smaak. De dry-aged ribeye was gewoon hartstikke lekker: met het vet er naast geserveerd, omringd door gedroogde cantarelletjes en hier en daar een gebrand uitje. Dat alles in harmonie gebracht door een beurre noisette.
Hierna toch maar een kaasplankje met port genomen. Prima, niet bijzonder. Dessert van passievrucht, ijs van witte chocolade(?) en een bepaalde crumble had veel zuur maar naar mijn mening gewoon lekker. M'n tafelgenoot vond het veel te zuur, maar ik ben best wel een passievrucht-fan. Dessertwijn was saai: er zijn zoveel meer leuke wijnen dan alleen muscat.
Langoustine:
http://i.imgur.com/4L8j0tp.jpg?1Griet (let op de grootte van de twee stukjes appel, en de dikte van de grietfilet t.o.v. de mossel):
http://i.imgur.com/iU8PpdR.jpgTomatenbeurreblanc:
http://i.imgur.com/gHDuwjG.jpgDe Chinese broccoli embed ik even:
Tja.
VerdictDoor de verhalen van mensen in mijn omgeving dacht ik dat de bediening slecht zou zijn, de ruimte te klein maar het eten onovertroffen. Echter bleek het tegenovergestelde.
Bij veel gangen had ik niet het idee een "gerechtje" te eten. Het woord "beurre blanc" is iets van 5 keer gevallen. Ik snap nog steeds niet wat ze met die griet hebben gedaan. De Chinese broccoli sloeg echt de plank mis wat mij betreft.
Veel gerechten waren te zout. De smaak zat elke keer bijna volledig in de saus: er was niet echt sprake van "combinaties". Soms was er ook alleen maar saus, zoals bij de beurre blanc van tomaat en bleekselderij. Dit gerecht was blijkbaar de winnaar voor Jonnie Boer, kon één van de koks mij vertellen.
De gestoomde oester was geweldig, de ribeye was lekker. De zaak zelf is prachtig met warme, mediterraanse kleuren. Dat gezeur op iens.nl over de tafels dicht op elkaar moet je niet serieus nemen: je hebt echt geen last van gesprekken om je heen. De bediening was leuk en goed, misschien een beetje robotisch maar wel kundig en ondanks de drukte attent.
Kosten?¤255 (2pax)
Cijfer?Eten: 6.25
Bediening: 7.5
Decor: 8.5
Volgende keer dan maar naar Sinne. Als mensen nog aanraders hebben (in Amsterdam) in dit segment hoor ik het graag!