Doping #81 EPO is hip!

Knud Enemark Jensen In 1960 liep de Deense wielrenner Knud Enemark Jensen hoofdletsel op als gevolg van een val bij een van de wedstrijdonderdelen tijdens de Olympische Zomerspelen in Rome. Zijn val was het gevolg van een collaps. Hij werd opgenomen in een ziekenhuis in Rome. Daar werd vastgesteld dat hij al overleden was. Bij de autopsie werden sporen van amfetamine gevonden. Het autopsierapport meldde echter dat zijn dood het gevolg was van uitdroging.

Tommy Simpson In 1967 overleed de Engelse wielrenner Tommy Simpson bij de beklimming van de Mont Ventoux tijdens de Tour de France door een combinatie van de hitte, oververmoeidheid, alcoholgebruik en gebruik van amfetamines. Omdat Simpson een bekend wielrenner was, leidde zijn dood tot veel commotie. Niet in het minst omdat er van het dramatische moment veel televisie- en filmbeelden bestaan. In die tijd was een live verslag van sportevenementen zoals de Tour de France niet algemeen gangbaar. Het geval Simpson bleek een belangrijk keerpunt. Zijn dood leidde internationaal zowel bij sportorganisaties als bij overheden tot actie tegen het gebruik van doping.

Michel Pollentier In 1978 werd Michel Pollentier na zijn overwinning op de Alpe d’Huez tijdens de Tour de France betrapt op manipulatie. Hij had schone urine verborgen in een condoom onder zijn oksel. Deze urine werd via een ingenieus stelsel van slangetjes naar een buisje onder zijn penis geleid. Bij de dopingcontrole bleek echter dat hij het sluitertje van het condoom naar het stelsel van slangetjes niet geopend kreeg. Het gepruts om het klemmetje los te maken wekte de argwaan van de dopingcontroleurs. Nadere inspectie door de dopingcontrolearts bracht het bedrog aan het licht. Sindsdien moet een sporter dan ook zijn bovenlichaam en onderlichaam gedeeltelijk ontbloten bij het leveren van het urinemonster.

Nikolaj Goeljajev De Russische wereldkampioen schaatsen van 1987, Nikolaj Goeljajev, bleek de Noorse schaatser Björn Nyland een pakje te hebben meegegeven voor zijn goede vriend Stein Krosby. Nyland kreeg argwaan, opende het pakje en zag tot zijn verbazing een grote hoeveelheid anabole steroïden. Een en ander leidde tot een schorsing van Krosby, op wiens verzoek de "transactie" had plaatsgevonden, en het ontslag van Valeri Smetanin, de arts van de Russische ploeg die het brein bleek achter de handel. Deze zaak was aanleiding voor het IOC om de handel in doping strafbaar te stellen. Nikolaj Goeljajev werd uiteindelijk niet gestraft en deed in februari mee aan de Olympische Spelen in Calgary, waar hij goud won op de 1000 m.

Ben Johnson
Tijdens de Olympische Spelen van 1988 werd Ben Johnson positief bevonden op stanozolol, een anabool middel, nadat hij het koningsnummer - de 100 m sprint - overtuigend had gewonnen. Hij werd gediskwalificeerd en zijn medaille en zijn wereldrecord werden hem afgenomen. Naar aanleiding van de "affaire Ben Johnson" vond in Canada een regeringsonderzoek plaats naar dopinggebruik in Canada. Op 5 oktober 1988 werd dit onderzoek officieel gestart. Het onderzoek, dat meer dan een jaar duurde, mondde uiteindelijk uit in een uitgebreide rapportage. Hieruit bleek onder meer dat in bepaalde takken van sport (zoals atletiek en worstelen) subsidiegeld van de overheid werd misbruikt om dopinggebruik te financieren. Dit rapport is bekend geworden als "The Dubin Inquiry", genoemd naar de voorzitter van de onderzoekscommissie. Het rapport leidde ertoe dat in 1991 een onafhankelijke dopingorganisatie in Canada werd opgericht die verantwoordelijk werd voor de dopingcontroles en implementatie van een dopingreglement.

Pedro Delgado In 1988 testte de Spaanse wielrenner Pedro Delgado positief op het maskerende middel probenicide. Dit middel was volgens het IOC verboden, maar omdat probenicide niet op de dopinglijst van de internationale wielerunie (UCI) stond oordeelde de UCI dat Delgado onschuldig was. Hierdoor behield hij zijn gele trui en won de Tour de France van datzelfde jaar.

Michelle de Bruin-Smith De Ierse zwemster Michelle Smith deed voor de eerste keer mee met Olympische Spelen van 1988 in Seoul. Ook tijdens de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona was ze van de partij. Zowel in Seoul als in Barcelona speelde ze echter geen rol van betekenis. Tijdens de Olympische Spelen van Barcelona ontmoette ze de Nederlandse discuswerper Erik de Bruin met wie ze later trouwde. Vanaf 1993 werd hij ook haar coach en dat leidde tot een opmerkelijke progressie in haar zwemprestaties.
In 1995 won ze 2 gouden medailles en één zilveren medaille tijdens de Europese kampioenschappen. Tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta won ze drie gouden medailles en één bronzen plak. Ook in 1997 was ze succesvol tijdens de Europese kampioenschappen waar ze toen twee gouden en twee zilveren medailles veroverde.
Het was al wat langer verdacht dat zij haar grootste successen beleefde terwijl ze ouder was dan haar concurrentes, temeer daar haar coach en echtgenoot Erik de Bruin in 1993 voor vier jaar geschorst werd vanwege een positieve bevinding op testosteron. In 1998 werd Michelle de Bruin schuldig bevonden aan manipulatie bij een dopingtest. Haar urinemonster was namelijk verontreinigd met alcohol en dat werd door de FINA (internationale zwemfederatie) bestraft met een schorsing van vier jaar. Zij vocht dit tevergeefs aan bij het CAS, waardoor de schorsing gehandhaafd bleef. Tijdens de rechtszitting bij het CAS werd ook bekend dat de drie urinemonsters die ze in november 1997 inleverde, sporen bevatten van het anabool steroïde androsteendion.

DDR In de negentiger jaren kwam na de val van de muur informatie uit het Stassi-archief boven water over het DDR staatsbesluit 14.25. In dit plan staat beschreven hoe in het voormalige Oost-Duitsland, de DDR, aan (minderjarige) sporters systematisch anabolen, met name Oral-Turinabol, werd toegediend. Voor iedere sporter bleek een individueel programma van toediening van anabolen en training te bestaan. Dit heeft tot blijvende lichamelijke – en soms ook tot psychosociale schade bij sporters geleid.
Zo gaf kogelstootster Heidi Krüger aan zich door anabolengebruik meer man te voelen dan vrouw en zij zag geen andere uitweg dan een geslachtsverandering te ondergaan. Hij trouwde later met Ute Kraus, een zwemster die ook uit voormalig Oost-Duitsland afkomstig is en deel uitmaakte van de groep topsporters die systematisch doping kreeg toegediend. Het is echter nooit wetenschappelijk aangetoond dat toediening van anabolen dit effect kan hebben.
In 2000 werden de voormalige directeur van de sportfederaties van de DDR Manfred Ewald tot 22 maanden en de sportarts Manfred Höppner tot 18 maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens lichamelijke mishandeling van minderjarigen.

BALCO-affaire In 1985 richtte Victor Conte de firma Bay Area Laboratory Cooperative (BALCO) op. Conte testte zijn cliënten op vitamine- en mineralentekorten en gaf hen op basis van de bloedonderzoeken adviezen over suppletie van hun (sport)voeding. Patrick Arnold vervaardigde dopinggeduide stoffen die op dat moment nog niet te detecteren waren en Conte verkocht deze. Er werden verschillende soorten stoffen verkocht, waaronder EPO, humaan groeihormoon, het stimulantium Modafinil, testosteron en epitestosteron (in een crème: the Cream, ook wel aangeduid als The Clear) en het designersteroïd tetrahydrogestrinon (THG).
Vanaf 1996 betrok de American footballspeler Bill Romanowski zijn supplementen van BALCO en kreeg de firma meer bekendheid. Daarna volgden meerdere getalenteerde sporters en vanwege hun “successen” begonnen de verkoopcijfers te stijgen.
In 2003 kwamen onderzoekers van de Amerikaanse anti-dopingorganisatie USADA in het bezit van een injectiespuit dat sporen bevatte van een vreemde stof. Het bleek te gaan om het designersteroïd THG.
Bekende afnemers van Conte’s producten waren de sprinters Tim Montgomery, Marion Jones en Dwain Chambers, de kogelstoters Kevin Toth en C.J. Hunter (echtgenoot van Marion Jones), de middenafstandloopster Regina Jacobs en de honkballer Barry Bonds.
In oktober 2005 werd Victor Conte door de federale rechter veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf, vier maanden huisarrest en een juridische ondertoezichtstelling van twee jaar.

De zaak Fuentes ofwel Operación Puerto Op 23 mei 2006 werden in de kliniek van Eufemiano Fuentes in Madrid (Spanje) meer dan 200 zakjes bloed gevonden en transfusiemateriaal bij een inval van de Guardia Civil. Naast Fuentes werden ook de ploegleiders Manolo Saiz (Liberty Seguros) en Ignacio Labarta (Comunidad Valenciana) opgepakt.
Verder werden voornamelijk veel namen van wielrenners genoemd die bij deze zaak zijn betrokken. Een dag voor de start van de Tour de France werd aan negen renners, waaronder de favorieten de Duitser Jan Ullrich en de Italiaan Ivan Basso een startverbod opgelegd. Van Michele Scarponi en Jörg Jaksche is het inmiddels ook duidelijk dat ze betrokken waren. Begin 2009 wordt de Spaanse wielrenner Alejandro Valverde opnieuw genoemd in de zaak Fuentes. Het CONI (het Italiaans Olympisch Comité) vroeg twee jaar schorsing voor Valverde. Op 11 mei 2009 werd Valverde door CONI geschorst. Deze schorsing gold vooralsnog alleen op Italiaans grondgebied, maar kon dan nog wereldwijd worden omdat de internationale wielerunie UCI op dat moment overwoog om deze schorsing over te nemen. Op 31 mei 2010 werd Valverde voor twee jaar wereldwijd geschorst en de schorsing ging met terugwerkende kracht op 1 januari 2010 in. Al zijn uitslagen van 2010 werden geschrapt, maar die van de voorgaande jaren blijven gehandhaafd. Hij ging tegen deze uitspraak in beroep bij CAS, maar het beroep werd tot twee keer toe afgewezen. Van de Duitse wielrenner Jan Ullrich is nooit bewezen dat hij bij de zaak Fuentes betrokken was; hij heeft vervolging door de Duitse justitie afgekocht en de precieze inhoud van die overeenkomst is niet openbaar gemaakt.
In december 2009 bepaalde een Spaanse rechtbank dat de bloedstalen niet overgedragen hoefden te worden aan internationale sportbonden, omdat het onderzoek nog niet afgerond is. Tot op heden is er nog steeds geen afgerond onderzoek gepresenteerd.

Steven184	maandag 3 juni 2013 @ 19:35
	Er bestaat een hele waaier aan dopingmiddelen, hieronder vind je een (vereenvoudigd) beknopt overzicht: (Androgene) Anabole steroïden: zorgen ondermeer voor een hogere eiwitaanmaak en mindere eiwitafbraak in het lichaam wat kan resulteren in extra spiergroei en kracht. Hierdoor kan een atleet meer en harder trainen omdat zijn lichaam veel beter recupereert van de verrichte arbeid. Kan ook bij blessures gebruikt worden om weer sneller op de been te zijn. Bv. Stanozolol, Nandrolon, Dianabol, Deca durabolin, Estragol, THG, ... Groeihormonen: kunnen voor wat extra spier- en weefselgroei zorgen (regelmatig in combinatie met anabole steroïden) en helpen ook om sneller te genezen bij een blessure. Wordt sinds de jaren ’80 gebruikt en is zelfs nu nog steeds moeilijk op te sporen. HGH, GH, Somatrotopine, Somatropine EPO: dit hormoon zorg er voor dat er meer rode bloedlichaampjes worden aangemaakt. Hierdoor kan het bloed meer zuurstof transporteren en dat zorgt er voor dat je een inspanning langer kan volhouden. Erytropoëtine, rhEPO, Darbepoëtine alfa (Aranesp), epoëtine delta (Dynepo), CERA Bloedtransfusie: Een atleet laat bloed aftappen om later terug te injecteren. Bij de heropname van dat bloed zal de atleet zijn aantal rode bloedlichaampjes goed zien toenemen, waardoor zijn uithoudingsvermogen beter zal zijn. Stimulantia: bevorderen de werking van het centrale zenuwstelsel, je reageert sneller/harder op prikkels en voelt je ook alerter/energieker. efedra, ritalin, amfetamine, cocaïne, cafeïne, nicotine, ... Beta 2 agonisten : verhogen de stofwisseling en worden onder meer bij wielrenners gebruikt omdat je hiermee goed vet kan verbranden zonder kostbare spieren te verliezen. Het is mogelijk dat er een beetje extra spiergroei onder invloed van deze middelen plaatsvind. Je vindt ze bijvoorbeeld in astmamedicijnen. Clenbuterol, Salbutamol Insuline: een hormoon dat de suikerspiegel in het bloed regelt en kan gebruikt worden om extra koolhydraten in de spieren op te slaan, waardoor de spieren een grotere energievoorraad hebben. Diuretica: medicijnen die de urineproductie verhogen. Hierdoor kunnen verboden middelen sneller uit het lichaam verdwijnen en wordt de urine erg waterachtig. Dit resulteert dan in geen positieve test voor de dopingmiddelen die een atleet gebruikt, maar wel een positieve test voor diuretica en dat kan zoals het geval F. Schleck heel wat vragen oproepen. Furosemide, Xipamide, ... Probenicide: een middel dat (doping)metabolieten aan zich vasthecht waardoor het dopinggebruik gemaskeerd wordt omdat ze niet in de urinetest terechtkomen. Is eigenlijk een geneesmiddel dat wordt gebruikt bij jicht. Enkele notoire gezichten: SPOILER Tom Simpson, de bekendste dopingdode Marita Koch, een van de superatletes gevormd door Staatsplan 14.25 van de DDR (haar WR uit 1985 op de 400 m. is nog steeds een onbereikbare droom voor de huidige topatletes) Ben Johnson, een kantelpunt in de anti-dopingwedloop Bjarne Riis, mr. 60% Marion Jones, het gezicht van de Balco affaire Lance Armstrong, de man die de professionaliteit in dopinggebruik een trapje hoger schakelde Fuentes, Spaans gynaecoloog die sporters van vers bloed voorzag. Enkele docu's, interviews en heroÎsche prestaties SPOILER Doping in de DDRBekijk deze YouTube-video Reputations: The Ben Johnson Story Reputations: The Ben Johnson Story Part 1 (Je vindt deel 2 tem 5 bij dit filmpje in youtube.) Catche me if you can: de Balco-affaire Balco Interview 1 _{(Je vindt deel 2 tem 5 bij dit filmpje in youtube)} ForaTV lezing over doping (voornamelijk effectiviteit van Epo, en de opsoring van Epo) door 2 profs van de universiteit van Zurich: Doping in Sports: Personal, Cultural and Athletic Impact Doping in de Harm Kuipers realiteit: Harm Kuipers over doping in de sport Harm Kuipers over doping in de sport ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Filmpjes van legendarische prestaties op doping Riis op Hautacam Tour de France 1996 Stage 16 EPO Hautacam Landis 2006 Floyd Landis wins 17th stage Tour de France 2006 Lance Armstrong 2003 Luz Ardiden (vanaf 8:30 wordt het interessant!) TOUR DE FRANCE 2003-LUZ ARDIDEN parte 2 Seoul '88 Ben Johnson ex-WR 100 m. 9.79s The infamous Ben Johnson 100m of the 1988 Seoul Olympics. Florence Griffith Joyner WR 200 m. 21.34s (staat nog steeds Koch-style) 1988 Olympic Women's 200m final -- Florence Griffith-Joyner 21.34 WR Enkele bekende dopingzaken: _{(knip en plakwerk )} SPOILER Knud Enemark Jensen In 1960 liep de Deense wielrenner Knud Enemark Jensen hoofdletsel op als gevolg van een val bij een van de wedstrijdonderdelen tijdens de Olympische Zomerspelen in Rome. Zijn val was het gevolg van een collaps. Hij werd opgenomen in een ziekenhuis in Rome. Daar werd vastgesteld dat hij al overleden was. Bij de autopsie werden sporen van amfetamine gevonden. Het autopsierapport meldde echter dat zijn dood het gevolg was van uitdroging. Tommy Simpson In 1967 overleed de Engelse wielrenner Tommy Simpson bij de beklimming van de Mont Ventoux tijdens de Tour de France door een combinatie van de hitte, oververmoeidheid, alcoholgebruik en gebruik van amfetamines. Omdat Simpson een bekend wielrenner was, leidde zijn dood tot veel commotie. Niet in het minst omdat er van het dramatische moment veel televisie- en filmbeelden bestaan. In die tijd was een live verslag van sportevenementen zoals de Tour de France niet algemeen gangbaar. Het geval Simpson bleek een belangrijk keerpunt. Zijn dood leidde internationaal zowel bij sportorganisaties als bij overheden tot actie tegen het gebruik van doping. Michel Pollentier In 1978 werd Michel Pollentier na zijn overwinning op de Alpe d’Huez tijdens de Tour de France betrapt op manipulatie. Hij had schone urine verborgen in een condoom onder zijn oksel. Deze urine werd via een ingenieus stelsel van slangetjes naar een buisje onder zijn penis geleid. Bij de dopingcontrole bleek echter dat hij het sluitertje van het condoom naar het stelsel van slangetjes niet geopend kreeg. Het gepruts om het klemmetje los te maken wekte de argwaan van de dopingcontroleurs. Nadere inspectie door de dopingcontrolearts bracht het bedrog aan het licht. Sindsdien moet een sporter dan ook zijn bovenlichaam en onderlichaam gedeeltelijk ontbloten bij het leveren van het urinemonster. Nikolaj Goeljajev De Russische wereldkampioen schaatsen van 1987, Nikolaj Goeljajev, bleek de Noorse schaatser Björn Nyland een pakje te hebben meegegeven voor zijn goede vriend Stein Krosby. Nyland kreeg argwaan, opende het pakje en zag tot zijn verbazing een grote hoeveelheid anabole steroïden. Een en ander leidde tot een schorsing van Krosby, op wiens verzoek de "transactie" had plaatsgevonden, en het ontslag van Valeri Smetanin, de arts van de Russische ploeg die het brein bleek achter de handel. Deze zaak was aanleiding voor het IOC om de handel in doping strafbaar te stellen. Nikolaj Goeljajev werd uiteindelijk niet gestraft en deed in februari mee aan de Olympische Spelen in Calgary, waar hij goud won op de 1000 m. Ben Johnson Tijdens de Olympische Spelen van 1988 werd Ben Johnson positief bevonden op stanozolol, een anabool middel, nadat hij het koningsnummer - de 100 m sprint - overtuigend had gewonnen. Hij werd gediskwalificeerd en zijn medaille en zijn wereldrecord werden hem afgenomen. Naar aanleiding van de "affaire Ben Johnson" vond in Canada een regeringsonderzoek plaats naar dopinggebruik in Canada. Op 5 oktober 1988 werd dit onderzoek officieel gestart. Het onderzoek, dat meer dan een jaar duurde, mondde uiteindelijk uit in een uitgebreide rapportage. Hieruit bleek onder meer dat in bepaalde takken van sport (zoals atletiek en worstelen) subsidiegeld van de overheid werd misbruikt om dopinggebruik te financieren. Dit rapport is bekend geworden als "The Dubin Inquiry", genoemd naar de voorzitter van de onderzoekscommissie. Het rapport leidde ertoe dat in 1991 een onafhankelijke dopingorganisatie in Canada werd opgericht die verantwoordelijk werd voor de dopingcontroles en implementatie van een dopingreglement. Pedro Delgado In 1988 testte de Spaanse wielrenner Pedro Delgado positief op het maskerende middel probenicide. Dit middel was volgens het IOC verboden, maar omdat probenicide niet op de dopinglijst van de internationale wielerunie (UCI) stond oordeelde de UCI dat Delgado onschuldig was. Hierdoor behield hij zijn gele trui en won de Tour de France van datzelfde jaar. Michelle de Bruin-Smith De Ierse zwemster Michelle Smith deed voor de eerste keer mee met Olympische Spelen van 1988 in Seoul. Ook tijdens de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona was ze van de partij. Zowel in Seoul als in Barcelona speelde ze echter geen rol van betekenis. Tijdens de Olympische Spelen van Barcelona ontmoette ze de Nederlandse discuswerper Erik de Bruin met wie ze later trouwde. Vanaf 1993 werd hij ook haar coach en dat leidde tot een opmerkelijke progressie in haar zwemprestaties. In 1995 won ze 2 gouden medailles en één zilveren medaille tijdens de Europese kampioenschappen. Tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta won ze drie gouden medailles en één bronzen plak. Ook in 1997 was ze succesvol tijdens de Europese kampioenschappen waar ze toen twee gouden en twee zilveren medailles veroverde. Het was al wat langer verdacht dat zij haar grootste successen beleefde terwijl ze ouder was dan haar concurrentes, temeer daar haar coach en echtgenoot Erik de Bruin in 1993 voor vier jaar geschorst werd vanwege een positieve bevinding op testosteron. In 1998 werd Michelle de Bruin schuldig bevonden aan manipulatie bij een dopingtest. Haar urinemonster was namelijk verontreinigd met alcohol en dat werd door de FINA (internationale zwemfederatie) bestraft met een schorsing van vier jaar. Zij vocht dit tevergeefs aan bij het CAS, waardoor de schorsing gehandhaafd bleef. Tijdens de rechtszitting bij het CAS werd ook bekend dat de drie urinemonsters die ze in november 1997 inleverde, sporen bevatten van het anabool steroïde androsteendion. DDR In de negentiger jaren kwam na de val van de muur informatie uit het Stassi-archief boven water over het DDR staatsbesluit 14.25. In dit plan staat beschreven hoe in het voormalige Oost-Duitsland, de DDR, aan (minderjarige) sporters systematisch anabolen, met name Oral-Turinabol, werd toegediend. Voor iedere sporter bleek een individueel programma van toediening van anabolen en training te bestaan. Dit heeft tot blijvende lichamelijke – en soms ook tot psychosociale schade bij sporters geleid. Zo gaf kogelstootster Heidi Krüger aan zich door anabolengebruik meer man te voelen dan vrouw en zij zag geen andere uitweg dan een geslachtsverandering te ondergaan. Hij trouwde later met Ute Kraus, een zwemster die ook uit voormalig Oost-Duitsland afkomstig is en deel uitmaakte van de groep topsporters die systematisch doping kreeg toegediend. Het is echter nooit wetenschappelijk aangetoond dat toediening van anabolen dit effect kan hebben. In 2000 werden de voormalige directeur van de sportfederaties van de DDR Manfred Ewald tot 22 maanden en de sportarts Manfred Höppner tot 18 maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens lichamelijke mishandeling van minderjarigen. BALCO-affaire In 1985 richtte Victor Conte de firma Bay Area Laboratory Cooperative (BALCO) op. Conte testte zijn cliënten op vitamine- en mineralentekorten en gaf hen op basis van de bloedonderzoeken adviezen over suppletie van hun (sport)voeding. Patrick Arnold vervaardigde dopinggeduide stoffen die op dat moment nog niet te detecteren waren en Conte verkocht deze. Er werden verschillende soorten stoffen verkocht, waaronder EPO, humaan groeihormoon, het stimulantium Modafinil, testosteron en epitestosteron (in een crème: the Cream, ook wel aangeduid als The Clear) en het designersteroïd tetrahydrogestrinon (THG). Vanaf 1996 betrok de American footballspeler Bill Romanowski zijn supplementen van BALCO en kreeg de firma meer bekendheid. Daarna volgden meerdere getalenteerde sporters en vanwege hun “successen” begonnen de verkoopcijfers te stijgen. In 2003 kwamen onderzoekers van de Amerikaanse anti-dopingorganisatie USADA in het bezit van een injectiespuit dat sporen bevatte van een vreemde stof. Het bleek te gaan om het designersteroïd THG. Bekende afnemers van Conte’s producten waren de sprinters Tim Montgomery, Marion Jones en Dwain Chambers, de kogelstoters Kevin Toth en C.J. Hunter (echtgenoot van Marion Jones), de middenafstandloopster Regina Jacobs en de honkballer Barry Bonds. In oktober 2005 werd Victor Conte door de federale rechter veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf, vier maanden huisarrest en een juridische ondertoezichtstelling van twee jaar. De zaak Fuentes ofwel Operación Puerto Op 23 mei 2006 werden in de kliniek van Eufemiano Fuentes in Madrid (Spanje) meer dan 200 zakjes bloed gevonden en transfusiemateriaal bij een inval van de Guardia Civil. Naast Fuentes werden ook de ploegleiders Manolo Saiz (Liberty Seguros) en Ignacio Labarta (Comunidad Valenciana) opgepakt. Verder werden voornamelijk veel namen van wielrenners genoemd die bij deze zaak zijn betrokken. Een dag voor de start van de Tour de France werd aan negen renners, waaronder de favorieten de Duitser Jan Ullrich en de Italiaan Ivan Basso een startverbod opgelegd. Van Michele Scarponi en Jörg Jaksche is het inmiddels ook duidelijk dat ze betrokken waren. Begin 2009 wordt de Spaanse wielrenner Alejandro Valverde opnieuw genoemd in de zaak Fuentes. Het CONI (het Italiaans Olympisch Comité) vroeg twee jaar schorsing voor Valverde. Op 11 mei 2009 werd Valverde door CONI geschorst. Deze schorsing gold vooralsnog alleen op Italiaans grondgebied, maar kon dan nog wereldwijd worden omdat de internationale wielerunie UCI op dat moment overwoog om deze schorsing over te nemen. Op 31 mei 2010 werd Valverde voor twee jaar wereldwijd geschorst en de schorsing ging met terugwerkende kracht op 1 januari 2010 in. Al zijn uitslagen van 2010 werden geschrapt, maar die van de voorgaande jaren blijven gehandhaafd. Hij ging tegen deze uitspraak in beroep bij CAS, maar het beroep werd tot twee keer toe afgewezen. Van de Duitse wielrenner Jan Ullrich is nooit bewezen dat hij bij de zaak Fuentes betrokken was; hij heeft vervolging door de Duitse justitie afgekocht en de precieze inhoud van die overeenkomst is niet openbaar gemaakt. In december 2009 bepaalde een Spaanse rechtbank dat de bloedstalen niet overgedragen hoefden te worden aan internationale sportbonden, omdat het onderzoek nog niet afgerond is. Tot op heden is er nog steeds geen afgerond onderzoek gepresenteerd. Artikels: SPOILER Micheal Ashenden: over doping en Armstrong http://nyvelocity.com/content/interviews/2009/michael-ashenden & http://nyvelocity.com/con(...)n-armstrong-triangle Michael Ashenden over Contador: http://nyvelocity.com/con(...)ing-michael-ashenden Leesvoer: SPOILER • The dirtiest race in history - Richard Moore Het boek vond ik beter dan de documentaire. (Seoul '88) • The secret race - Tyler Hamilton Blik op dopinggebruik in de wielerwereld tijdens het Armstrong tijdperk. • Run, swim, throw, cheat: the science behind drugs in sport - Chris Cooper Boek dat focust op het gebruik, de werking (redelijk diepgaand en gedetailleerd), de opsporing, de geschiedenis en evt. de toekomst van doping. • Speed Trap - Charly Francis Coach van Ben Johnson geeft interessante inkijk over hoe hij Ben Johnson tot een medaillewinaar kneedde en hoe het er achter de schermen van de atletiek aan toe ging tijdens de 70's en 80's Leugentje om bestwil? SPOILER Tyler Hamilton Tyler Hamilton’s excuus voor zijn positieve dopingtest in 2004 was wel erg sterk. Hij zei dat de abnormale bloedwaarden die de test had gedetecteerd afkomstig waren van het bloed van een tweelingbroer/zus die in de baarmoeder reeds overleden was. Dennis Mitchell Zijn veel te hoge testosteronwaardes waren volgens Mitchell te wijten aan een slapeloze nacht, 5 biertjes en 4 keer sex met zijn vrouw. De Amerikaanse atletiekbond aanvaardde deze uitvlucht zelfs, maar de Internationale atletiekbond behield zijn gezond verstand en Mitchell werd toch positief bevonden. Petr Korda Zijn abnormale hoge testosteron waarden waren volgen Petr afkomstig van rundsvlees dat te veel nandrolon zou bevatten. Zijn uitvlucht werd doorprikt door de officials, simpelweg omdat er een dieet van 40 kalfjes per dag over een periode van 20 jaar zou nodig zijn om Korda's waardes te verkrijgen. Adri van der Poel De strychnine die de dopingtest aanwees, was blijkbaar afkomsig van besmet duivenvlees. Zijn schoonvader was duivenmelker en "die duivenmelkers doperen hun beestjes" aldus Adri. Frank Vandenbroucke De politie vond bij een huiszoeking in 2002 EPO, morfine en clenbuterol. Volgens Frank zou de clenbuterol een medicijn voor zijn zieke hond zijn. Dionne was vroeger lekker
Steven184	maandag 3 juni 2013 @ 19:35
	twitter: kristoframon twitterde op maandag 03-06-2013 om 19:34:26 First I thought something was wrong with my camera, but now I realise I simply caught 'the decisive… http://t.co/6RxOOjHbZT reageer retweet Edit: Damned: Instagram foto's doen het hier niet.
_-_ratjetoe_-_	maandag 3 juni 2013 @ 19:41
	Overigens mensen die zeggen dat de controles blijkbaar goed zijn . Waarom is Santambroggio dan niet al in de Tirreno gepakt? Toen maakte deze Mantova-klant zeker zonder dopinggebruik een bizarre sprong in z'n prestaties? Het is gewoon het oude liedje. De dwazen die te weinig begeleiding hebben / te veel risico nemen worden gepakt, de rest niet.
Mani89	maandag 3 juni 2013 @ 19:41
	twitter: friebos twitterde op maandag 03-06-2013 om 19:36:34 Riccò: 'I'm reading about riders who I know for sure used to charge up like you wouldn't believe now coming over all moralistic. Please!' reageer retweet
Szura	maandag 3 juni 2013 @ 19:45
	Riccò
TargaFlorio	maandag 3 juni 2013 @ 19:51
	Santambroggio Helemaal kaalplukken die kip.
Ereinion	maandag 3 juni 2013 @ 19:52
	quote: Op maandag 3 juni 2013 19:27 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende: [..] [..] Klassieke omerta he. Stilzwijgende afspraak dat zodra iemand gepakt is men er vol op knalt om de geloofwaardigheid van hunzelf te kunnen vergroten. Precies. Het zijn ook altijd dezelfde renners die door het peloton uitgekotst worden. De Riccò's, Di Luca's, Rasmussen's en andere Santambroggio's. En dan nog af en toe een dubieuze Turk onderuit halen. Populaire en grote namen als Basso, Valverde en Contador worden weer met open armen ontvangen, en er wordt na één koers niet meer gesproken over hun verleden. Ook op Armstrong was praktisch geen kritiek te horen totdat hij daadwerkelijk geschorst was, terwijl daarvoor het bewijsmateriaal al niet duidelijker kon zijn. Die selectieve verontwaardiging vind ik nou niet direct een teken van een schonere wielersport zolang die zich alleen op de 'officiële' vijanden van het peloton richt.
Sheepcidus	maandag 3 juni 2013 @ 19:57
	Je kan moeilijk iemand publiekelijk verdacht maken als er geen bewijs is dan krijg je allemaal rechtzaken aan je broek.
SaintOfKillers	maandag 3 juni 2013 @ 19:57
	Waarschijnlijk één van de weinige keren dat een uitlating van Ricco zowaar accuraat is.
_-_ratjetoe_-_	maandag 3 juni 2013 @ 19:58
	quote: Op maandag 3 juni 2013 19:52 schreef Ereinion het volgende: [..] Precies. Het zijn ook altijd dezelfde renners die door het peloton uitgekotst worden. De Riccò's, Di Luca's, Rasmussen's en andere Santambroggio's. En dan nog af en toe een dubieuze Turk onderuit halen. Populaire en grote namen als Basso, Valverde en Contador worden weer met open armen ontvangen, en er wordt na één koers niet meer gesproken over hun verleden. Ook op Armstrong was praktisch geen kritiek te horen totdat hij daadwerkelijk geschorst was, terwijl daarvoor het bewijsmateriaal al niet duidelijker kon zijn. Die selectieve verontwaardiging vind ik nou niet direct een teken van een schonere wielersport zolang die zich alleen op de 'officiële' vijanden van het peloton richt. Vooral wanneer het achteraf is. Zo'n Santambroggio, IEDEREEN wist toch wat daar aan de hand was. Hier quoten wat mensen zichzelf, maar ik denk dat er wel een man of 20 zichzelf kan quoten dat 'ie dit voorspeld heeft. Maar ik heb geen enkel persoon uit 'het wereldje' zien tweeten; Goh, wat heeft die Santambroggio opeens een verbijsterende stap gemaakt... of iets in die trant. Dan had iedereen geweten wat die persoon bedoeld had zonder dat er sprake is van smaad o.i.d.
_-_ratjetoe_-_	maandag 3 juni 2013 @ 20:00
	quote: Op maandag 3 juni 2013 19:57 schreef Sheepcidus het volgende: Je kan moeilijk iemand publiekelijk verdacht maken als er geen bewijs is dan krijg je allemaal rechtzaken aan je broek. Dan heb ik alle rechtzaken die rondom Sayar lopen blijkbaar gemist.
SaintOfKillers	maandag 3 juni 2013 @ 20:01
	quote: Op maandag 3 juni 2013 20:00 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende: [..] Dan heb ik alle rechtzaken die rondom Sayar lopen blijkbaar gemist. Misschien wacht die gewoon even tot hij zeker is dat zijn tests negatief waren.
Sheepcidus	maandag 3 juni 2013 @ 20:01
	quote: Op maandag 3 juni 2013 20:00 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende: [..] Dan heb ik alle rechtzaken die rondom Sayar lopen blijkbaar gemist. Ja omdat die te klein van naam is maar bijvoorbeeld Armstrong en Barca hebben het gedaan. Zelfs de UCI was het eventjes van plan.
_-_ratjetoe_-_	maandag 3 juni 2013 @ 20:06
	quote: Op maandag 3 juni 2013 20:01 schreef SaintOfKillers het volgende: [..] Misschien wacht die gewoon even tot hij zeker is dat zijn tests negatief waren. We zullen zien, ik denk het niet. quote: Op maandag 3 juni 2013 20:01 schreef Sheepcidus het volgende: [..] Ja omdat die te klein van naam is maar bijvoorbeeld Armstrong en Barca hebben het gedaan. Zelfs de UCI was het eventjes van plan. Het ligt eraan hoe je het brengt. Zoals ik zeg, als je gewoon vertelt dat Santambroggio een bizarre stap vooruit heeft gezet afgelopen winter, je laat even een statistiekje zien van z'n cqranking (http://www.cqranking.com/men/asp/gen/rider.asp?riderid=700), dan heeft een rechtzaak weinig grond lijkt me. Zelfs als je begint over geruchten over de Mantova-zaak kunnen ze je weinig maken. Zolang je maar niet expliciet zegt: Santambroggio gebruikt doping.
THEFXR	maandag 3 juni 2013 @ 20:09
	Jullie zetten de wielersport weer in kwaad daglicht, jullie lijken wel NOS journalisten! In andere sporten gebruiken ze ook, kijk maar eens wat er in Australie gebeurd is. daar hoor je niemand over.
Drebbelman	maandag 3 juni 2013 @ 20:17
	quote: Op maandag 3 juni 2013 19:52 schreef Ereinion het volgende: [..] Precies. Het zijn ook altijd dezelfde renners die door het peloton uitgekotst worden. De Riccò's, Di Luca's, Rasmussen's en andere Santambroggio's. En dan nog af en toe een dubieuze Turk onderuit halen. Populaire en grote namen als Basso, Valverde en Contador worden weer met open armen ontvangen, en er wordt na één koers niet meer gesproken over hun verleden. Ook op Armstrong was praktisch geen kritiek te horen totdat hij daadwerkelijk geschorst was, terwijl daarvoor het bewijsmateriaal al niet duidelijker kon zijn. Die selectieve verontwaardiging vind ik nou niet direct een teken van een schonere wielersport zolang die zich alleen op de 'officiële' vijanden van het peloton richt. Inderdaad. Daarom vraag ik me af wat er in het peloton leefde, bijvoorbeeld in de vuelta toen Cobo en Froome ineens om de winst aan het knokken waren, en of het twitterpeloton ook met zulke 'dit zagen we allang'-uitspraken zou komen als Froome betrapt wordt.
Wombcat	maandag 3 juni 2013 @ 20:21
	quote: Op maandag 3 juni 2013 20:06 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende: [..] We zullen zien, ik denk het niet. [..] Het ligt eraan hoe je het brengt. Zoals ik zeg, als je gewoon vertelt dat Santambroggio een bizarre stap vooruit heeft gezet afgelopen winter, je laat even een statistiekje zien van z'n cqranking (http://www.cqranking.com/men/asp/gen/rider.asp?riderid=700), dan heeft een rechtzaak weinig grond lijkt me. Zelfs als je begint over geruchten over de Mantova-zaak kunnen ze je weinig maken. Zolang je maar niet expliciet zegt: Santambroggio gebruikt doping. Of eens nagaan of je wat VAMs van 'm kunt opduikelen en zien of daar een plotselinge progressie in zit. Overigens: in de Wielerrevue van april stond een staatje met de W/kg van een aantal recente beklimmingen: Vuelta 2012, Rodriguez, Lagos de Covadonga; 6,55 Vuelta 2012, Contador, Bola del Mundo; 5,6 Tirreno 2013, Froome, Prato di Tivo; 5,93 Tour 1995, Pantani, Alpe d'Huez; 7,1 Tour 2004, Armstrong, Alpe d'Huez; 6,53 Tour 2009, A. Schleck, Tourmalet;5,9 Tour 1996, Riis, Hautacam; 6,64 Rodriguez Wel vreemd het verschil tussen Armstrong en Pantani op de Alpe trouwens. Volgens mij reden die vrijwel dezelfde tijd (1 sec verschil volgens Wikipedia), hoe kan er dan zo'n verschil in vermogen per kg zitten?
Ereinion	maandag 3 juni 2013 @ 20:23
	Wikipedia tijden kloppen niet. Snelste beklimmingen op de Alpe: __ ALPE D'HUEZ, ALL-TIME TOP 100 LIST part I ___ 13.8 km, 8.11 %, 1119 m ___ - 37:00 _1. Marco Pantani ___________ ITA \| 36:50 \| 1995 _2. Marco Pantani ___________ ITA \| 36:55 \| 1997 ___ 37:00 - 37:29 _3. Marco Pantani ___________ ITA \| 37:15 \| 1994 ___ 37:30 - 37:59 _4. Lance Armstrong _________ USA \| 37:36 \| 2004 _5. Jan Ullrich _____________ GER \| 37:42 \| 1997 Pantani was dus 46 seconden sneller.
Wombcat	maandag 3 juni 2013 @ 20:26
	Dat verklaart al wat, maar dan nog, vind ik het verschil in vermogen wat groot. Nou is Pantani lichter, dus die moet relatief meer fiets meezeulen per kilo lichaamsgewicht (dus per kg iets meer vermogen moeten hebben dan Armstrong om dezelfde tijd te fietsen).
_-_ratjetoe_-_	maandag 3 juni 2013 @ 20:33
	quote: Op maandag 3 juni 2013 20:26 schreef Wombcat het volgende: Dat verklaart al wat, maar dan nog, vind ik het verschil in vermogen wat groot. Nou is Pantani lichter, dus die moet relatief meer fiets meezeulen per kilo lichaamsgewicht (dus per kg iets meer vermogen moeten hebben dan Armstrong om dezelfde tijd te fietsen). Er zit ook nogal wat tijd tussen, zijn fietsen niet lichter geworden in die tijd? Voor de rest; wat zijn de bronnen van die W/kg? Sommige berekeningen (SPT / [Centraal] La Vuelta a España 2012 #19 Hoek de meelopers neer) slaan gewoon nergens op. Voor de rest is het een subjectieve aangelegenheid, en speelt de methode die je gebruikt een rol. Ook is die W/kg van bijvoorbeeld Rodriguez op een beklimming van 26 minuten; relatief kort. Wat betreft W/kg berekeningen (en meer) kan ik het twitteraccount @ammattipyoraily aanraden, dat is een beetje dé guru op dit moment .