Wetenschappers op FOK! #4

Ik ben het niet geworden wel een collega AiO van mijn vorige werk... Zij had minder publicaties dus die zal wel een goed gesprek gehad hebben.... of het moet te maken hebben met het feit dat ze vrouw is en pools is maar daar ga ik niet van uit.

Ik dacht dat ik de perfecte CV had voor dat plekje maar mijn directe collega heeft natuurlijk vrijwel dezelfde CV

Jammer Bb!

quote:

Op zondag 12 augustus 2012 17:11 schreef motorbloempje het volgende:
Voor een BA-fase product is het wel een stuk ongebruikelijker dan voor een master of PhD fase product om te gaan voor een publicatie. Bij het bespreken van m'n Masterplan (hihi) met mijn begeleider (die afgelopen maand de functie 'Professorship' heeft gekregen, tof!) kwam hij er zelf al mee: "we gaan gewoon voor publicatie van (delen van) je scriptie en dan gaan we voor een PhD-vervolg". Veel 'vanzelfsprekender' dus al. Wil ook niet arrogant lijken, of nog erger: mezelf overschatten.

Ambitie is toch ook wel nodig denk ik, om ergens te komen in de wetenschap Klinkt iig alsof de prof best tevreden is met je werk tot nu toe.

Aaah Felagund ik lees nu pas dat je vast zit vervelend, maar er is weinig aan te doen...bij ons ik ook een directe collega gestopt met zijn phd (na anderhalf jaar) omdat het gewoon niet liep. Verschijnselen die erg lijken op die van jou nu...ook daar liep de communicatie heel slecht en liep ie gewoon vast en was het onderzoek te theoretisch / te nieuw. Ik had daar bij mijn afstuderen ook last van, soms probeer je wat "nieuws" te vinden maar kom je gewoon nergens...het is ook een beetje geluk hebben.

Mijn huidige (eigen) project is gelukkig behoorlijk uitgestippeld voor me. Ik heb wel wat minder vrijheid, maar tegelijkertijd wel een duidelijk doel om naar toe te werken op mijn eigen manier; en dat bevalt me wel. En begeleiding is hier echt top (zeker met mijn begeleiding, je kent het wel hier neem ik aan) dus ik ben echt zeer tevreden.

Maar goed, het gaat nu even over jou: ik denk dat uitvoerig bespreken met je begeleider een must is. Dat je echt een beetje vast zit en serieus overweegt om te stoppen. Ondanks de vrijheid die je hebt dien je daar toch een beetje samen uit te komen...

quote:

Op zondag 19 augustus 2012 13:41 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik ben het niet geworden wel een collega AiO van mijn vorige werk... Zij had minder publicaties dus die zal wel een goed gesprek gehad hebben.... of het moet te maken hebben met het feit dat ze vrouw is en pools is maar daar ga ik niet van uit.

Ik dacht dat ik de perfecte CV had voor dat plekje maar mijn directe collega heeft natuurlijk vrijwel dezelfde CV

Jammer BB en stiekem denk ik dat buitenlandsheid wel degelijk invloed kan hebben

Whoei ik heb mijn eerste uitnodiging om een paper te reviewen, en gelijk voor 1 van de hogere journals in het veld. Ik ken de editor, en hij kent mijn werk. Zal er wel wat mee te maken hebben

Altijd doen, dat navragen.

Ik heb wel vaker een sollicitatie de mist in zien gaan, en ging dan altijd aan mezelf twijfelen. Negen van de tien keer was er een goede reden, en lag het helemaal niet aan mij. Met die informatie sta je sterker als je de volgende keer solliciteert.

quote:

Op maandag 20 augustus 2012 12:23 schreef Lyrebird het volgende:
Altijd doen, dat navragen.

Ik heb wel vaker een sollicitatie de mist in zien gaan, en ging dan altijd aan mezelf twijfelen. Negen van de tien keer was er een goede reden, en lag het helemaal niet aan mij. Met die informatie sta je sterker als je de volgende keer solliciteert.

Ja ben ik nog wel van plan

quote:

Op zondag 12 augustus 2012 16:45 schreef motorbloempje het volgende:
Is het heel brutaal om je scriptiebegeleider (van BA) te vragen of (een deel van) je scriptie bewerkbaar is voor publicatie? Ik heb het gevoel dat zeker mijn derde hoofdstuk, waar ze ook echt heel lyrisch over was, wellicht wel in aanmerking zou kúnnen komen voor een kleine publicatie. Het eindresultaat voor m'n scriptie was een 9 dus ik ben wel vrij zeker van mijn zaak dat ik een goed academisch product heb geleverd voor mijn opleiding, maar komen ze daar doorgaans zelf mee als het echt publiceerbaar is of kan het geen kwaad om eens een balletje op te gooien? Ik zal ook vérre van teleurgesteld zijn als het niet zo is en vind ook zeker niet dat het zonder enige vorm van twijfel publiceerbaar zou kúnnen worden, maar ik ben wel een beetje benieuwd, stiekem.

Als ik je begeleider was geweest, en jij voor zou stellen om een paper te schrijven, zou ik bijna altijd ja zeggen. Je begeleider heeft namelijk niks te verliezen Ik heb zelf vorige week een paper de deur uit gedaan van een (master) student. Uiteindelijk wel zo'n beetje het hele paper herschreven, maar dat maakt niet uit: Dat is toch een stuk makkelijk als iemand al de basis heeft gelegd.

Ik ben een keer afgewezen, toen heb ik het nagevraagd en nu heb ik die baan. (maar ze waren ook wel debiel om mij af te wijzen ook, maar dat terzijde). In de 'gewone' wereld, wijzen ze wel eens mensen af juist om te kijken of ze er tegenin gaan. Maar dat zal in de academische wereld wel niet zo vaak gebeuren, en ik zou me ernstig af gaan vragen of ik bij zo'n bedrijf wil werken.

@motorbloempje: ik kan niet voor jouw universiteit spreken, misschien hebben die zoveel studenten dat het een beetje fabriekswerk is, maar als ik iemand een negen geef dan betekent dat eigenlijk gewoon 'dit is publiceerbaar'. Ik zou het gewoon vragen. Kan wel zijn dat het alleen goed genoeg is voor een conferentie of workshop, en dat ze jou dus niet laten gaan. Maar dan alsnog vragen, want dan gebeurt het ook niet dat je begeleider hoopt dat je hem/haar vergeet en dan zelf met de veren gaat strijken.

Bedankt voor het meedenken allemaal! Ik ben komende week even in Nederland en zal sowieso even mailen om te laten weten dat ik langs kan komen en even zien of ze er is op de dag dat ik in Nijmegen ben, dan kan ik 't gewoon even face-to-face vragen, maar anders zal ik 't per mail eens even opgooien. Nee heb je, ja kun je krijgen.

Edit: gemaild dat ik vrijdag in NL ben en meteen het balletje opgegooid

[ Bericht 21% gewijzigd door motorbloempje op 20-08-2012 12:56:52 ]

Telt vast niet mee, maar ik ben een keer op een sollicitatiegesprek uitgenodigd 'omdat hij wilde weten wie die leuke goede brief had geschreven.' Ik was sowieso overgekwalificeerd, dus maakte geen kans op de baan zei hij, maar het intrigeerde hem wel, dus had hij me maar uitgenodigd. Dat vond ik erg raar.

quote:

Op maandag 20 augustus 2012 12:57 schreef Quoi het volgende:
Nog steeds zijn sollicitatievragen welkom! Of: wat is de meest absurde vraag die je eens hebt gekregen? Of de meest tricky?

Ik ken alleen de open deuren.... en ik weet daar nooit antwoorden op

Ja ik faalde bij de standaardvraag 'waar zie je jezelf over vijf jaar'. Want ik solliciteerde op een baan van zes jaar. Uh.. hopelijk nog hier?

quote:

Op maandag 20 augustus 2012 13:07 schreef speknek het volgende:
Ja ik faalde bij de standaardvraag 'waar zie je jezelf over vijf jaar'. Want ik solliciteerde op een baan van zes jaar. Uh.. hopelijk nog hier?

Dat vind ik zo'n shit vraag... te hoog inzetten is niet goed (ik heb dat misschien een beetje teveel gedaan bij mijn vorige gesprek) te laag inzetten ook niet... en uiteindelijk heb ik geen flauw idee wat ik over vijf jaar doe. Ik vind het al lastig om te bedenken wat ik volgende week doe

quote:

Op maandag 20 augustus 2012 13:11 schreef Quoi het volgende:

[..]

Dat vind ik dus echt een hele moeilijke Ik geloof erin dat je onderweg open moet staan voor zijwegen en heb niet 1 groot doel. Dat moet ik maar niet gaan zeggen....

Of misschien wel maar dan wel aangeven welke richting je nu op gaat....

quote:

Op maandag 20 augustus 2012 13:10 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Dat vind ik zo'n shit vraag... te hoog inzetten is niet goed (ik heb dat misschien een beetje teveel gedaan bij mijn vorige gesprek) te laag inzetten ook niet... en uiteindelijk heb ik geen flauw idee wat ik over vijf jaar doe. Ik vind het al lastig om te bedenken wat ik volgende week doe

Ik heb uiteindelijk achterlijk hoog ingezet. Niet bij het gesprek zelf want ik had geen flauw idee wat hij bedoelde, het was zo'n beetje mijn droombaan (dacht ik toen, praktijk is weerbarstig natuurlijk), dus ik hoopte dat ik het nog zo lang mogelijk zou doen. In de trein terug naar huis sloeg ik mezelf voor m'n hoofd en heb ik nog nagemaild dat ik zijn vraag niet goed begrepen had en dat ik natuurlijk mezelf tegen die tijd als internationaal vermaard onderzoeker zag en onze opleiding als beste van het land op mijn gebied.
Lijkt nu volkomen onhaalbaar, maar goed, dan ga ik weer iets anders doen.

Ach, m'n vriendin beantwoorde een keer de vraag van haar prof over waar ze zichzelf over een jaar of 15-20 zag met "in jouw stoel/baan" of iets van die strekking Vond hij prachtig, kon hij met een gerust hart tegen die tijd een keer met pensioen etc.

Ja daar zat ik ook nog over te twijfelen, maar om eerlijk te zijn weet ik niet of ik prof wil worden. Misschien heb ik de verkeerde voorbeelden gezien, maar ze lijken 10 uur per dag zichzelf bezig te houden met randzaken en gezeik, dus mweh.