Lief dat je er naar vraagt. De manueel therapeut doet zijn best maar omdat de bevalling nog zo kort geleden is moet het allemaal heel voorzichtig en tot nu toe zonder resultaat. Het doet eigenlijk nog sneller zeer.quote:
Maar was het niet zo dat als je je binnen een bepaalde tijd weer ziekmeld door gevolgen van zwangerschap en bevalling dat dit weer valt onder speciaal verlof/ziekte? Dat ze dat betaald krijgen van het UWV?quote:Op vrijdag 27 mei 2011 22:38 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
[..]
Lief dat je er naar vraagt. De manueel therapeut doet zijn best maar omdat de bevalling nog zo kort geleden is moet het allemaal heel voorzichtig en tot nu toe zonder resultaat. Het doet eigenlijk nog sneller zeer.
Ik ga maar gewoon trouw elke week, doe mijn oefeningen thuis en kan alleen maar hopen dat het toch binnenkort beter gaat.
Verder ga ik binnenkort weer met mijn psycholoog praten omdat nog niet alle depressieve gevoelens van tijdens de zwangerschap weg zijn. Maar dat is meer iets voor het andere topic.
En dan is er nog het feit dat mijn werkgever moeilijk doet over mijn ziekmelding door bovenstaande klachten en nu geen loon uitbetaalt
Hoe gaat het met jouzelf Nijna?
Dat weet ik en dat weet hij ook maar er is overcapaciteit op de afdeling en hij probeerde of ik niet de ww in wilde om voor mijn kindje te zorgen. 'Uh nee!' En toen besloot hij de ziekmelding bij het UWV in te trekken en te gaan voor een deskundigenoordeel van het UWV en onderwijl mijn loon op te schorten. Zeer nare zaak, naar ik aanneem in de hoop dat ik uit mezelf als nog ontslag neem.quote:Op zaterdag 28 mei 2011 08:17 schreef Asyniur het volgende:
[..]
Maar was het niet zo dat als je je binnen een bepaalde tijd weer ziekmeld door gevolgen van zwangerschap en bevalling dat dit weer valt onder speciaal verlof/ziekte? Dat ze dat betaald krijgen van het UWV?
Ja dus
http://www.uwv.nl/particu(...)ij-ziekte/index.aspx
Dan moet je meteen een betalingsregeling maken. Als je je goeie wil toont kunnen hun misschine ook meer mee.quote:Op maandag 30 mei 2011 13:57 schreef ymme het volgende:
Bedankt allemaal voor de lieve reacties.
Helaas is mjn dip nog groter geworden aangezien we nu dus 2 maanden achter lopen met de hypotheek betalen. Pfff. Hopelijk is het snel allemaal achter de rug!
Dit is echt niets allemaal. Hoe krijg ik het voor elkaar om de Nationale Nederlander uit te leggen dat we ons huis willen verkopen omdat we niet rond kunnen komen. En zij dus nog even op het geld moeten wachten. Gaat me nooit lukken waarschijnlijk. En deurwaarders heb ik ook geen zin in.
Sommige mensen zijn veel beter in dingen uitleggen dan dat ik ze kan opschrijven (djw Mefke). Zolder uitmesten en op marktplaats zetten dat doet ook altijd wat en daar kan je je boodschappen van doen en met het geld op de rekening je lasten betalen.quote:Op maandag 30 mei 2011 14:14 schreef mefke79 het volgende:
Ymme: upc opzeggen, kijken wat je nog aan abonnementen hebt lopen (tijdschriften, telefoon etc) en die opzeggen en voor dat je dat allemaal doet:NU de hypotheekverstrekker bellen voor overleg. Want twee maanden niet betalen pikt geen enkele verstrekker
Nee idd, dan is die kans idd klein. Een aantekening in het BKR systeem is snel gemaakt.quote:Op maandag 30 mei 2011 14:26 schreef Estrys het volgende:
Ik zag hier net staan. 'misschien kan je gaan huren'. Maar als je betalingsachterstanden hebt (gehad) dan denk ik dat een nieuwe hypotheek geen optie is. Geloof niet dat er in deze tijd een bank is die dan een nieuwe hypotheek verstrekt.
Hier is het gemiddelde woonduur voor een huis 12 jaar En met die nieuwe toewijzingsregelingen van de EU zouden wij alleen in aanmerking komen voor een huis met meer dan 652 euro kale huur.quote:Op maandag 30 mei 2011 14:27 schreef mefke79 het volgende:
en huren zal ook niet makkelijk worden: particuliere huur is te duur en voor sociale moet je toch eigenlijk wel overal in Nederland een wachttijd hebben opgebouwd.
Ja dat hebben wij hier "helaas" nu ook. Maar dan heb je hier wel wat voor moet ik er dan even bij zeggen!!quote:Op maandag 30 mei 2011 14:30 schreef Estrys het volgende:
[..]
Hier is het gemiddelde woonduur voor een huis 12 jaar En met die nieuwe toewijzingsregelingen van de EU zouden wij alleen in aanmerking komen voor een huis met meer dan 652 euro kale huur.
Ja dat dus. Je moet het eerst goed zat zijn denk ik voordat je actie onderneemt.quote:Op maandag 30 mei 2011 14:52 schreef groofskendezoveelste het volgende:
je kan ook huiliehuilie doen èn actie ondernemen, toch? Ik zou behoorlijk huiliehuilie doen als ik in de situate van Ymme zat.
Ja die is ingeschakeld. Volgende week mag ik op komen draven voor het deskundigenoordeel bij de UWV arts en hij gaat mijn loon onder voorbehoud deze week nog uitbetalen. We zullen zienquote:Op maandag 30 mei 2011 21:13 schreef mefke79 het volgende:
DML, heb je er trouwens je rechtsbijstand oid op zitten? Want het mag gewoonweg echt niet, hij mag je het niet zeggen en hij mag ook je loon niet zo achterhouden. En fijn dat de therapeut het rustig aan doet, je zit gewoon nog met hormonen in je lijf.
Dank je, ik hoop het ook.quote:Op maandag 30 mei 2011 21:08 schreef YPPY het volgende:
Nijna, wat stoer dat je gaat zeilen! Ik hoop dat je ervan kunt genieten. Of dat het iig bij je binnenkomt. Goed dat je zoiets toch onderneemt. Jij staat wel hoog op het gunfactor-lijstje-om-naar-boven-te-klimmen-lijstje.
Nu? Slecht. Hooikoorts medicijnen die de AD lijken te compenseren waardoor ik weer waangedachtes krijg. Dus die medicijnen gaan er weer uit. Waardoor ik weer gek word van de hooikoorts en mijn gedachtes niet meer goed krijg. Mijn hoop is nu heel erg gericht op de cursus mindfullness. Hopelijk krijg ik dan weer alles op een rijtje. Tot die tijd is het overdag doorgaan en 's avonds instorten. We zien wel hoe lang het zo lukt. Het is wel heerlijk om af en toe weer naar de psycholoog te gaan. Die doorziet me goed zeg maar.quote:Op maandag 30 mei 2011 21:40 schreef Nijna het volgende:
[..]
Dank je, ik hoop het ook.
Hoe is het met jou?
Yppy... Wat klinkt dat zwaar... ik hoop dat de cursus je absoluut gaat geven wat je zoekt... Dat gun ik jou!quote:Op maandag 30 mei 2011 21:47 schreef YPPY het volgende:
[..]
Nu? Slecht. Hooikoorts medicijnen die de AD lijken te compenseren waardoor ik weer waangedachtes krijg. Dus die medicijnen gaan er weer uit. Waardoor ik weer gek word van de hooikoorts en mijn gedachtes niet meer goed krijg. Mijn hoop is nu heel erg gericht op de cursus mindfullness. Hopelijk krijg ik dan weer alles op een rijtje. Tot die tijd is het overdag doorgaan en 's avonds instorten. We zien wel hoe lang het zo lukt. Het is wel heerlijk om af en toe weer naar de psycholoog te gaan. Die doorziet me goed zeg maar.
Ai wat waardeloos dat die hooikoortsmedicatie niet zo gunstig werken op je AD . Hooikoorts is ook knap irritant (zit ook weer met jeukogen en neus).quote:Op maandag 30 mei 2011 21:47 schreef YPPY het volgende:
[..]
Nu? Slecht. Hooikoorts medicijnen die de AD lijken te compenseren waardoor ik weer waangedachtes krijg. Dus die medicijnen gaan er weer uit. Waardoor ik weer gek word van de hooikoorts en mijn gedachtes niet meer goed krijg. Mijn hoop is nu heel erg gericht op de cursus mindfullness. Hopelijk krijg ik dan weer alles op een rijtje. Tot die tijd is het overdag doorgaan en 's avonds instorten. We zien wel hoe lang het zo lukt. Het is wel heerlijk om af en toe weer naar de psycholoog te gaan. Die doorziet me goed zeg maar.
Heb jij al eens met iemand gepraat over je gevoelens?quote:Op dinsdag 31 mei 2011 11:03 schreef ferrari_rood het volgende:
Ymme succes met alles.
DML oemg je baas ik krijg een deja vu. Mij wilde ze met mijn schouder er toen ook uitwerken. Uit eindelijk ben ik wel gegaan omdat ik afstudeerd en full-time ging vervangen maar ik heb nu nog weleens spijt dat ik mijn vast contract heb opgezegd. Blijf op je strepen staan ze kunnen je niet zomaar ontslaan en werk mee met alles onderzoeken/gesprekken die ze willen. Vraag het z-huis/manueel therapeut/HA om een verklaring mbt je klachten.
Yppy wat naar van de medicatie. Kun je nog andere medicatie krijgen die wellicht minder op elkaar reageren
En hoe gaat het met mij nu onze dochter thuis is. Ik merk dat ik erg moet wennen. Ik heb geen oer moeder gevoel en dat vind ik eigenlijk best wel erg van mezelf. Daarbij is ze natuurlijk erg klein en licht en gaat het drinken nog niet geweldig. Daarbij maak ik mij nu al zorgen of ik straks wel weer gevraagd wordt om te vervangen ik wil geen financiele zorgen hebben
Ik vind dat niet slim Yppeke...quote:Op maandag 30 mei 2011 21:47 schreef YPPY het volgende:
Tot die tijd is het overdag doorgaan en 's avonds instorten.
sja, zo is het leven.quote:Op zaterdag 4 juni 2011 21:01 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik vind dat niet slim Yppeke...
Gelukkig gaat het nu weer beter. Maf idd, die combi van meds.
Books, moet je baarmoeder er helemaal uit? Dat hoeft helemaal geen zware operatie te zijn. Bij mijn moeder is ie ook vaginaal verwijderd (na een hb van 3) en zij stond twee weken later weer aerobicslessen te geven. Sterkte anyway!quote:Op dinsdag 14 juni 2011 20:39 schreef simmu het volgende:
klinkt goed faja-lobi!
books, fijn dat er nu wat gebeurt! onderschat niet hoe zwaar de operatie en nasleep is hoor! mijn tante heeft het vaginaal 'laten' doen, ik weet niet of er veel verschil is, maar het was een zware operatie met een zware nasleep. niet om je te ontmoedigen, maar neem vooral vooraf ruime maatregelen rondom je herstel
goh het had mijn moeder kunnen zijn; die heeft ook al een jaar of 10 geen BM meer. En was ook vrij snel weer fit en op de been enzo...quote:Op woensdag 15 juni 2011 20:24 schreef Ssserpente het volgende:
Ik lees hier regelmatig mee, maar vind het altijd lastig om iets zinnigs te stamelen. Ben daar niet zo goed in, sorry.
[..]
Books, moet je baarmoeder er helemaal uit? Dat hoeft helemaal geen zware operatie te zijn. Bij mijn moeder is ie ook vaginaal verwijderd (na een hb van 3) en zij stond twee weken later weer aerobicslessen te geven. Sterkte anyway!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik kan weinig hebben, mn stemming is redelijk, maar het is me allemaal gauw teveel.Mama van 2 lieve meiden :)
en sangdrax reageerde met dit:quote:I think your initial reaction was pretty typical of most people, me included. The first time I had a friend lose a child during childbirth, I was just unable to find anything to say and I didn't know how to react. I was taken back by the pictures as well. Later, my wife lost a baby to a miscarriage. She now works in a NICU and lives in a world where this type of thing is an unfortunately frequent occurrence.
So, when it happened to another friend later in life and I saw the familiar signs, I knew how to react and spent time with him looking at pictures and talking about it with him, bonding as parents really. It's horribly hard, but it does so much good. I can't think of anything in life more powerfully changing for a person than losing child. Few people appreciate just what it does to you, so when I have a chance to help someone that is struggling, I swallow hard and have that conversation.
Don't beat yourself up. Until you've gone through it or been close to someone who has, it's a difficult thing to understand. Good for you for being receptive to having your mind changed.
niemand die weet hoeveel pijn we hebben behalve wijzelf. en wij zijn wij. er is een wij en er is een ik en een jij. en er zijn onze kinderen en soms is het allemaal heel verwarrend en soms ook helemaal niet. en meestal weten we wel dat er ruimte is voor ik en jij en wij.quote:I want to thank your wife for working in a NICU. It's a very tough unit to work in. Thanks to people like your wife to treat my kid in a high-tech environment, I got to know one of my twin boys at least for a few months before he passed away. The NICU and child IC people went out of their way to try and save him. Without them, he'd been dead seconds after leaving the womb.
Dank je wel hoe is het daar?quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:43 schreef chacama het volgende:
Nijna, als ik zeg dat het erbij hoort, heb je er misschien weinig aan, maar toch zeg ik het. Gewoon zodat je weet dat het niet aan jouw ligt. Dat je niet hoeft te denken: waarom deed ik nu zo? Of 'stom, hoor dat ik me nu zo uit het veld geslagen voel'. Want dat gevoel hoort erbij. Succes met alle kleine stapjes en ik wens je veel plezier van het weekend en hoop dat de begeleiding gaat helpen.
gaat goed. Vanavond naar Concert at Sea. Kijken of de regen langs gaat.....quote:
Ik duim voor je! Veel plezierquote:Op vrijdag 17 juni 2011 12:10 schreef chacama het volgende:
[..]
gaat goed. Vanavond naar Concert at Sea. Kijken of de regen langs gaat.....
quote:Op maandag 20 juni 2011 15:46 schreef ferrari_rood het volgende:
Ik heb besloten even afstand van mijn ouders te nemen en dan vooral van moeder. Alleen weet ze dat zelf nog niet. Ik zit al de halve dag te huilen en dat kan ik eigenlijk niet bij hebben.
ik ben uit huis geplaatst he, zij nietquote:Op dinsdag 21 juni 2011 17:02 schreef ferrari_rood het volgende:
dan neem je je toch voor het bij je eigen kinderen beter te doen?
Mijn moeder is ook uit huis geplaatst als jong kind en opgegroeid in een pleeggezin. Ze weet zelf wat het is opgroeien zonder liefde daarom doet het mij ook zo'n pijn.
Soms weten mensen die niet in een normale situatie zijn opgegroeid niet hoe ze het zelf anders moeten doen. Helaas.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 17:02 schreef ferrari_rood het volgende:
dan neem je je toch voor het bij je eigen kinderen beter te doen?
Mijn moeder is ook uit huis geplaatst als jong kind en opgegroeid in een pleeggezin. Ze weet zelf wat het is opgroeien zonder liefde daarom doet het mij ook zo'n pijn.
quote:Op dinsdag 21 juni 2011 17:08 schreef Kleurdoos het volgende:
[..]
ik ben uit huis geplaatst he, zij niet
beidequote:Op dinsdag 21 juni 2011 17:21 schreef ferrari_rood het volgende:
ben je in een pleeggezin opgegroeid kd? of een kindertehuis? als je niet wilt antwoorden hoeft het niet het is gewoon belangstelling
Ja , ze is gisteren gebeld, netjes om 5 over half 1, ze hebben besloten tot een uitgebreide gewone echo van de lever en omstreken om goed te kunnen zien waar alle bloedvaten lopen. Als ze dat hebben bestudeert dan volgt er of een kijkoperatie met medeneming van een stukje klier bij de lever of een gewone operatie waarbij de galblaas wordt verwijdert + dat stukje klier ook weer meenemen.quote:
Fannie, fijn dat er een duidelijk plan is. Hopelijk kan ze een beetje bijkomen op vakantie.quote:Op donderdag 7 juli 2011 21:59 schreef chacama het volgende:
Fannie, heerlijk zo'n duidelijk behandelplan. wens je moeder maar een hele fijne vakantie!
Estrys, hoe is het bij jullie?
Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten. Sterkte!quote:Op woensdag 27 juli 2011 23:13 schreef RockabeIIa het volgende:
Mula, en of jij een kans hebt! Schouders eronder, ik lees het uit je berichten! Dit ga jij redden!
Mag ik ondanks de klote-situatie even voorzichtig jompelen? Het beste bericht dat je in deze omstandigheden had kunnen krijgen! Maar jeetje, wat een zware periode ga je tegemoet meis. Héél veel kracht en sterkte gewenst .quote:Op woensdag 27 juli 2011 22:39 schreef Mula het volgende:
Er zijn GEEN uitzaaiingen aangetroffen. Doktoren gaan dus behandelen met als doel genezing.
Er gaat waarschijnlijk met spoed begonnen worden met chemo vanwege de agressiviteit vd tumor. Het is groot en agressief, dus het is afwachten in welke mate de behandeling gaat aanslaan. Zeker is wel dat de behandeling (8x chemo, operatie, 25x bestraling) heel heftig gaat worden.
Heb het met een dokter over de kinderwens gehad. Hij gaat daarover overleggen met de rest hoe dat het best aangepakt kan worden. Dat is fijn, maar nadruk ligt eerst op genezen.
Ben compleet gesloopt na de afgelopen dagen. Nu eerst naar bed en eens normaal proberen te slapen.
Gek genoeg heb ik me in ruim een maand niet zo 'licht' gevoeld als vandaag. De spanning is nu even weg. Ja, ik heb kanker. Ja, het zit in de klieren. Nee, het zit niet in de rest van mijn lijf. Ja, ik word heel ziek. Nee, niemand kan me garanderen dat ik dit overleef. Maar: ze gaan in ieder geval hun best doen! En ik doe vrolijk mee!quote:Op donderdag 28 juli 2011 22:45 schreef Lishe het volgende:
Jeetje Mula, wat een schrik. Het lijkt me allesverlammend eng, zo'n zwaard boven je.
En het helpt heel erg om te denken: dit ben ik óók, maar dan in moeilijke tijden...quote:Op donderdag 28 juli 2011 23:42 schreef Mula het volgende:
[..]
Gek genoeg heb ik me in ruim een maand niet zo 'licht' gevoeld als vandaag. De spanning is nu even weg. Ja, ik heb kanker. Ja, het zit in de klieren. Nee, het zit niet in de rest van mijn lijf. Ja, ik word heel ziek. Nee, niemand kan me garanderen dat ik dit overleef. Maar: ze gaan in ieder geval hun best doen! En ik doe vrolijk mee!
Het einddoel is 'genezing' en dat is een mooi punt om op te focussen. Ik ben heel erg bang voor de chemo. Ik heb een behoorlijk lange tijd nodig gehad(en ben eigenlijk nog steeds bezig) om uit te vinden wie 'ik' ben. En dat gaat door de chemo nu keihard onderuit geschopt worden, want ik heb me de komende tijd te schikken naar wat het lijf wil en wat doktoren willen. Ik ben bang om dood te gaan, om ziek te zijn en om afhankelijk te zijn, maar het meest van al ben ik op dit moment bang om mijn vrijheid kwijt te raken. Het voelt een beetje of mijn lijf wordt overgenomen en ik zelf nauwelijks nog iets mag bepalen. En dat is moeilijk voor een controlfreak.
Ik vind het echt superlief dat jullie zo meeleven met iemand die slechts hier en daar wat postte. Ik stel het heel erg op prijs!
sterkte donderdag!quote:Op dinsdag 2 augustus 2011 22:48 schreef Mula het volgende:
Jee Simmu, wat een verhaal. Is het misschien een idee om via het ziekenhuis maatschappelijk werk in te schakelen? Het klinkt een beetje alsof hij nogal de weg kwijt is qua angst maar ook qua gewoon verstandig omgaan met zijn behandeling.
Ik zou toch-hoe moeilijk ook- proberen het belang van mijzelf en mijn gezin bovenaan te laten staan. Het is heel erg dat je schoonvader ziek is en niet meer beter zal worden, maar daar horen jouw kinderen niet onder te lijden. Hebben jullie zelf ook psychische bijstand in deze?
In ieder geval heel veel sterkte!
Ik begin trouwens donderdag met chemo. We gaan eindelijk wat doen!
zoiets is zeker een optie ja. ik zat zelf te denken aan wellicht een priveverpleegsterquote:Op woensdag 3 augustus 2011 20:15 schreef _Bar_ het volgende:
en als er snachts iemand komt thuiswachten? en dan uit de prof zorg?
Er is volgens mij ook iets van nachtverplegingquote:Op woensdag 3 augustus 2011 20:06 schreef simmu het volgende:
ik vrees dat dat dan weer weinig uit zal halen asy. het grootste probleem zijn de nachten. alle opnames tot nu toe zijn ook 's nachts geweest. hij gaat malen, voelt zich heel alleen en bang en gaat erg focussen op zijn lijf. voor hem is het allemaal echt. elke opname is hij er van overtuigd dat hij dan nu dood zal gaan. de medici kunnen niets anders dan er in mee gaan. want er komt een keer dat het inderdaad wel iets ernstigs is.
jullie krijgen nu e.e.a. van mij mee en leven zo lief mee en vinden dat ik sterk ben ( daarvoor trouwens!) maar wij houden ons nog behoorlijk afzijdig! voor zijn vrouw en dochter is het allemaal veel, veel ingrijpender. hij behoeft in principe 24/7 aandacht en verzorging.
dat denk ik dus ook.quote:Op woensdag 3 augustus 2011 20:18 schreef Asyniur het volgende:
[..]
Er is volgens mij ook iets van nachtverpleging
Maar op dit moment neigt je stiefvader eerlijk gezegd meer naar psychiatrisch patiënt en denk ik dat daar wat mee moet gebeuren
Kan zijn vrouw hem dan ook niet gerust stellen?
Anders kijk of jullie een vakantie-opname kunnen regelen op een somatische afdeling van een verpleeghuis? Heeft iedereen even een adempauze en er is 's nachts altijd een zuster in de buurt
Als het voor hem niet uitmaakt, maar voor jullie wel... is er toch enige win aan die situatie...quote:Op woensdag 3 augustus 2011 20:49 schreef simmu het volgende:
dat meegenomen weet ik niet of zo'n vakantieopname zin heeft. ziekenhuisopname geeft hem namelijk ook geen rust. (ons wel 's nachts, trouwens ).
Dit stukje herken ik heel erg bij mijn eigen ouders. Mijn vader heeft de laatste jaren meer in het ziekenhuis gelegen dan thuis. Van dichte slagaders, kanker, zware hartklachten en domme pech als hersenschudding enzo. Maar mijn ouders zijn door alles ook bang geworden. Te vaak heeft mijn vader te lang gewacht waardoor ie het bijna niet gered heeft. Nu bellen ze ook bij elk pijntje het ziekenhuis. Die kennen hem ook en sturen ook altijd een ambulance. Soms is het niks, eten wat vekeerd is gevallen, maar vaak is er ook wel echt wat. Die angst zit bij hun zo diep dat ze liever 30 keer voor niks gaan dan weer 1 keer bijna te laat. Mijn moeder belt ons trouwens niet meer als mijn vader weer opgehaald word. Ze belt pas als ie echt moet blijven. Zover zijn we gelukkig al wel. Want anders zaten we allemaal continu in de stress als 's avonds een keer de telefoon ging.quote:Op woensdag 3 augustus 2011 20:49 schreef simmu het volgende:
tsa. zijn vrouw. ze is echt heel erg lief. en dat is precies het probleem nu. die 2 voeden elkaar. schoonpa: "oh nee! ik voel hier iets" zijn vrouw: "oh nee! laten we de dokter bellen. je bent tenslotte erg ziek. beter voor niks gegaan dan te laat!" met de schrik om haar hart (ze is al weduwe)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |