[OUD] Hoe gaat het met ons? #11

Ik ben wel geland. Maar nog wel tegenstrijdige gevoelens zo nu en dan

F-R, fijn dat het iets beter gaat. Maar pas je goed op jezelf? Als de negatieve dingen de overhand gaan krijgen moet je echt zorgen voor extra hulp.
Ik heb zelf ook een paar weken/maanden geschipperd na een heftige start, totdat het na 4 maand echt niet meer ging. Ik kon na een week terecht bij een studentenpsycholoog op de uni, maar in de echte wereld zijn er langere wachtlijsten. Liever iets te vroeg, dan iets te laat aan de bel getrokken.

Deepfreeze: lukt jou wel studeren en zwanger zijn?
Ik heb in het begin van de zwangerschap een hele blok gemist

Dat studeren gaat wel goed. Maar ik heb het "makkelijk" zonder vakken.. Ik ben bezig met mijn scriptie, en de tijd kan ik redelijk goed zelf indelen. Bij vermoeidheid of andere kwalen kan ik even een uurtje rustig aan doen, en dan vrolijk weer verder. Zelfs een dag niet studeren maakt niet, al is dat niet zo handig voor mijn einddatum.
Ik hoop nu in augustus/september klaar te zijn, dat moet haalbaar zijn.
Ik voel me de laatste week ook weer beter. Dus ik heb er wel vertrouwen in.

Even korte update van mijn thuisfront. Mijn man kan inmiddels iets meer dan net na zijn operatie, toen heb ik een aantal weken op bijv de dinsdag vrij genomen (dagen waarop mijn jongens thuis bleven bij hun papa) maar ook op andere dagen als het niet ging met hem nam ik vrij. Nu kan ik de jongens weer thuis laten met hem en zelf gaan werken. Scheelt mij weer de stress van steeds vrij moeten vragen. Nou is mijn baas totaal niet moeilijk maar ik voel me wel bezwaard als ik steeds moet vragen of ik vrij kan krijgen. Het blijft nog steeds gewoon druk, ren en vlieg nog altijd naar school, creche, NSO, sport, werk en supermarkt. Maar ik heb voor mij zelf nu wel echt rustmomenten ingelast. Heb een stuk of 8 boeken gehaald bij de bieb en trek me zelf even terug in mijn eigen wereld om te kunnen lezen. Wat overigens ook prima gaat als mijn bengels rond rennen en de tent afbreken, man tv kijkt en zelfs als de jongste wil hangen. Begin weer een beetje energie terug te krijgen.

Goed om te lezen Faja

Fijn om te lezen dat het beter gaat faja

Deepfreeze ik hou het zeker in de gaten heb ook nog een gesprek met mw.
Ik merk wel gewoon dat ik mij erg mislukt voel omdat ik geen baan kan vinden. Het blijft maar knagen dat ik ook mijn steentje bij wil dragen en daarbij op een salaris gaan wij het niet redden. En die onzekerheid is killing voor mij.

Daarbij merk ik dat ik het nog moeilijk vind te verwerken dat als mijn vriend mij niet terug naar het ziekenhuis gebracht had ze er gewoon helemaal niet geweest was.

[ Bericht 0% gewijzigd door F_r op 14-06-2011 22:29:46 ]

Zo'n bevalling gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Ik was door hyperventilatie tijdens de bevalling in het ziekenhuis, maar als ik thuis was gebleven, had het een flink drama kunnen worden. Ik kan alleen zeggen dat het hier na een paar maand beter ging wat betreft het gevoel over de bevalling. En vooral lekker erover praten om het voor jezelf op een rijtje te kunnen zetten.

Pfff het gaat hier eigenlijk heel goed op nog wat ongemakken na die nu toch echt verholpen gaan worden. De hersteloperatie van mijn baarmoeder is gewoon mislukt en misschien is het vloeien wel nu op zijn ergst om het mar netjes te zeggen en de wachtlijst voor vaginale verwijdering was maar 9 maanden (????) en via mijn ks 5 weken tot 12 weken. Daarvoor gekozen en om half drie was ik bij de gyn en kwart over drie was ik thuis met de mededeling dat ik op de spoedlijst moest omdat het helemaal niet meer sluit (vaten dus) en ik dus letterlijk op 8 stollingstabletten per dag leef al vier weken en mijn hb 3.9 was en om half vier werd ik al gebeld dat er omdat het spoed is 28 juli al mag komen.

Ik voel me geen vaatdoek en nog niet echt rot en met stollingstabletten is het allemaal wel te doen maar ik word echt gestoord van die pakken megamaandverband/kraamverband. Ik ben er echt blij mee maar vind het ook wat tegenstrijdig als ik dan van Incantrix lees. Bij mij was de mooie benaming dat het gewoon op is. Vorige keer voelde ik me als een vaatdoek en werd ik met spoed opgenomen en nu eigenlijk nog niet dus ik hou dit nog wel uit tot 28 juli maar aan de andere kant kan het me niet snel genoeg eind juli zijn.

Sorry voor het wazige verhaal...

[ Bericht 1% gewijzigd door Books op 14-06-2011 20:25:15 ]

klinkt goed faja-lobi!

ferrari_rood. zet er niet te veel druk achter he. je hebt ook tijd nodig om te herstellen. zelfs bij een 'gewone' bevalling (voor zover die bestaan dan) heeft het hele gezin tijd nodig om te herstellen en te wennen

books, fijn dat er nu wat gebeurt! onderschat niet hoe zwaar de operatie en nasleep is hoor! mijn tante heeft het vaginaal 'laten' doen, ik weet niet of er veel verschil is, maar het was een zware operatie met een zware nasleep. niet om je te ontmoedigen, maar neem vooral vooraf ruime maatregelen rondom je herstel

Fijn dat er iets gaan gebeuren books maar poe he je moet ook nog wel eventjes wachten.

@Simmu en F_R ik kon ook de 22 ste maar dat is de laatste werkdag van manlief en na de 24e is hij voorlopig vrij tot 1 september dus dat is bijna 6 weken en dan moet hij ook wel weer meteen een baan vinden dus misschien is hij zelfs langer thuis. Voor ons dus de ideale tijd zeg maar en K. is dan nog drie weken thuis dus die hoeft ook niet heen en weer gehaald te worden en ik kan heel makkelijk een bed in de woonkamer kwijt (want juist door de EDS zal het herstel langer duren). Ben sowieso zes weken uit de bruik zeg maar mits mijn rechterbeen niet uitvalt. Dat heeft bij K. dr bevalling een zenuwbeschadiging opgelopen en dat duurt nog steeds voort en na de ks van E. viel hij weer twee weken uit en daar ga ik voor het gemak nu ook maar vanuit en om er zeker van te zijn dat ik voldoende blijf lopen zet ik op voorhand een bed beneden want dan moet/kan ik gewoon naar het toilet en na de eerste bevalling dronk ik niet of nauwelijks want dan moest ik lopen en dat ging niet maar de ervaring leert dat lopen het uitvallen sterk verminderd dus ik ga gewoon uit van minimaal drie maanden en minimaal vijf a zes dagen ziekenhuis en alles wat eerder kan is meegenomen.

Mijn ervaring is dat met EDS en operaties dat het allemaal veel langer duurt en bovendien moet eerst 29 juni mijn rechterspataderbeen verholpen worden en om het makkelijker te maken vanuit EDS oogpunt ga ik het proberen met laseren want als dat kan betekent dat geen narcose en een veel sneller herstel en dan eind juli mijn baarmoeder en dan nog ergens later dit jaar mijn andere been. Ik heb nu echt last van een sub(deel van EDS) in het vaattype maar nog niet zoveel last dat ik er moeite mee heb.

Vorig jaar had ik lichamelijk veel meer problemen en vond ik het echt een heel zwaar jaar omdat de dames ook zo vreselijk aan het tobben waren maar nu gaat eigenlijk alles gewoon zijn gangetje ook met de meiden. Ondanks dit nu wel maar het rotte is dat je zelfs voor je kies vullen onder narcose moet bij wijze van...

Books, fijn dat het zijn gangetje gaat.
Al klinkt het verhaal niet zo gezellig. Veel succes met alles!

Book spannende tijden weer, s6 met alles, en op een goed en spoedig herstel

Nijna ik lees dat er een hoop in gang is gezet, wat fijn. Hopelijk voel jij die opluchting over een tijdje ook.

Faja, wat fijn dat het weer de goede kant op gaat.

FR sterkte. Lijkt me logisch dat je zoiets niet zomaar verwerkt hebt, de angst die er bij komt kijken is groot. Succes en hopelijk levert het gesprek je wat op.

Books, fijn dat het wat beter gaat. Succes en hopelijk houd je het vol tot aan de operatie.

Ik lees hier regelmatig mee, maar vind het altijd lastig om iets zinnigs te stamelen. Ben daar niet zo goed in, sorry.

quote:

Op dinsdag 14 juni 2011 20:39 schreef simmu het volgende:
klinkt goed faja-lobi!

books, fijn dat er nu wat gebeurt! onderschat niet hoe zwaar de operatie en nasleep is hoor! mijn tante heeft het vaginaal 'laten' doen, ik weet niet of er veel verschil is, maar het was een zware operatie met een zware nasleep. niet om je te ontmoedigen, maar neem vooral vooraf ruime maatregelen rondom je herstel

Books, moet je baarmoeder er helemaal uit? Dat hoeft helemaal geen zware operatie te zijn. Bij mijn moeder is ie ook vaginaal verwijderd (na een hb van 3) en zij stond twee weken later weer aerobicslessen te geven. Sterkte anyway!

quote:

Op woensdag 15 juni 2011 20:24 schreef Ssserpente het volgende:
Ik lees hier regelmatig mee, maar vind het altijd lastig om iets zinnigs te stamelen. Ben daar niet zo goed in, sorry.

[..]

Books, moet je baarmoeder er helemaal uit? Dat hoeft helemaal geen zware operatie te zijn. Bij mijn moeder is ie ook vaginaal verwijderd (na een hb van 3) en zij stond twee weken later weer aerobicslessen te geven. Sterkte anyway!

goh het had mijn moeder kunnen zijn; die heeft ook al een jaar of 10 geen BM meer. En was ook vrij snel weer fit en op de been enzo...

Succes ermee in elk geval Books!!

Kijk dat geeft de burger moed zeg maar!

Hij gaat er helemaal uit incl. bmm omdat die eventueel ook nog voor bloedingen zou kunnen zorgen alleen mijn geclipte stokjes blijven zitten ivm de overgang die ik en de gyn willen vermijden. Bedoel vind me iets te jong om meteen in de overgang te gaan met mijn 33e.

Ik ga gewoon uit (klinkt raar misschien) van het ergste. Na mijn ks was ik ook binnen drie weken weer op de been want na twee weken was de uitval in mijn rechterbeen weg en last van de wond heb ik helemaal niet gehad dus daarom sta ik er helemaal niet negatief tegenover. Alleen hou ik gewoon rekening met de langste, rottigste en lastigste herstelperiode en dan is alles wat minder is heel mooi meegenomen.

Books sterkte. Ik vind juli nog zover weg klinken, maar ben blij voor je dat het voor jouw gevoel wel al heel snel is. En ik duim dat het daarna weer echt snel herstel is en je je eindelijk weer lekker gaat voelen.

Faja, klinkt goed. Neem die tijd voor jezelf.

F-R, fijn dat het ietsje beter gaat!

Nijna, hoe is het bij jou? en appelsap?

Books, ik hoop dat het allemaal hardstikke meevalt en je voorspoedig herstelt! Sterkte!

Ik werd gister al gebeld door iemand van de thuisbegeleiding om langs te komen om te bespreken hoe we het gaan aanpakken.
Ik ga het weekend even wat voor mezelf doen, heb er nog weinig zin in, maar dat komt hopelijk wel als ik er eenmaal ben .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan weinig hebben, mn stemming is redelijk, maar het is me allemaal gauw teveel.

Nijna, als ik zeg dat het erbij hoort, heb je er misschien weinig aan, maar toch zeg ik het. Gewoon zodat je weet dat het niet aan jouw ligt. Dat je niet hoeft te denken: waarom deed ik nu zo? Of 'stom, hoor dat ik me nu zo uit het veld geslagen voel'. Want dat gevoel hoort erbij. Succes met alle kleine stapjes en ik wens je veel plezier van het weekend en hoop dat de begeleiding gaat helpen.

deze wil ik met jullie delen. omdat het zo ontroerend is. (met toestemming)

de oorspronkelijke discussie ging over foto's avn overleden kindjes. die discussie is nogal naar. maar daar gaat het niet om. iemand zei uiteindelijk dit:

quote:

I think your initial reaction was pretty typical of most people, me included. The first time I had a friend lose a child during childbirth, I was just unable to find anything to say and I didn't know how to react. I was taken back by the pictures as well. Later, my wife lost a baby to a miscarriage. She now works in a NICU and lives in a world where this type of thing is an unfortunately frequent occurrence.

So, when it happened to another friend later in life and I saw the familiar signs, I knew how to react and spent time with him looking at pictures and talking about it with him, bonding as parents really. It's horribly hard, but it does so much good. I can't think of anything in life more powerfully changing for a person than losing child. Few people appreciate just what it does to you, so when I have a chance to help someone that is struggling, I swallow hard and have that conversation.

Don't beat yourself up. Until you've gone through it or been close to someone who has, it's a difficult thing to understand. Good for you for being receptive to having your mind changed.

en sangdrax reageerde met dit:

quote:

I want to thank your wife for working in a NICU. It's a very tough unit to work in. Thanks to people like your wife to treat my kid in a high-tech environment, I got to know one of my twin boys at least for a few months before he passed away. The NICU and child IC people went out of their way to try and save him. Without them, he'd been dead seconds after leaving the womb.

niemand die weet hoeveel pijn we hebben behalve wijzelf. en wij zijn wij. er is een wij en er is een ik en een jij. en er zijn onze kinderen en soms is het allemaal heel verwarrend en soms ook helemaal niet. en meestal weten we wel dat er ruimte is voor ik en jij en wij.

trusten
dit wilde ik gewoon echt even kwijt. ik ben niet alleen en hij ook niet.

quote:

Op donderdag 16 juni 2011 09:43 schreef chacama het volgende:
Nijna, als ik zeg dat het erbij hoort, heb je er misschien weinig aan, maar toch zeg ik het. Gewoon zodat je weet dat het niet aan jouw ligt. Dat je niet hoeft te denken: waarom deed ik nu zo? Of 'stom, hoor dat ik me nu zo uit het veld geslagen voel'. Want dat gevoel hoort erbij. Succes met alle kleine stapjes en ik wens je veel plezier van het weekend en hoop dat de begeleiding gaat helpen.

Dank je wel hoe is het daar?

Simmu

Simmu een hele dikke knuffel voor jullie allevier en hou vast aan dat gevoel van wij...