Met uitsterven Bedreigd

quote:

Op maandag 23 januari 2012 14:18 schreef hoatzin het volgende:

[..]

een bron? Voor welke gegevens?

Er zijn vorig jaar nog 3 of 4 hanen geteld.

Hoe kom je dan aan die cijfers? Heb je ze zelf geteld?

quote:

Op maandag 23 januari 2012 16:36 schreef hoatzin het volgende:

[..]

Ja ik heb ze vorig jaar geteld. Ik kwam tot 5, maar mensen die er verstand van hadden telden er 4. Ik had waarsch. ééntje dubbel geteld. Ze kunnen vliegen he?

Blijkbaar waren er in 2002 nog 9
http://www.natuurmedia.nl/?page_id=830
in juli 2011: "Op dit moment leven er vier mannetjes en tien vrouwtjes"
http://www.hartvanhellend(...)-algemeen&Itemid=106

[ Bericht 20% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 23-01-2012 17:17:02 ]

23-01-2012

Biologen zien steeds meer soorten om zich heen

Elk jaar ontdekken biologen zo’n twintigduizend nieuwe soorten. Maar miljoenen soorten wachten nog in de coulissen.

Diersoorten verdwijnen. En zeker de laatste honderd jaar gaat dat in een verontrustend rap tempo. Maar er komen ook soorten bij. Véél meer dan er verdwijnen. Niet dankzij evolutie, maar doordat biologen ieder jaar weer nieuwe soorten ontdekken. Het zijn er zelfs zó veel dat er altijd een paar jaar overheen gaat, voordat deskundigen alle vakliteratuur hebben doorgeploegd, en de balans op kunnen maken. Het meest recente jaar waarvan (nu) officieel bekend is hoeveel soorten biologen daarin hebben ontdekt, is 2009. De State of Observed Species (SOS), een telling die bijgehouden wordt door de universiteit van Colorado, kon voor dat jaar bijna twintigduizend nieuwe soorten inschrijven.

Kevers
Ruim de helft daarvan waren insecten. Waar biologen ook kijken, altijd valt er wel een nieuwe insectensoort te vangen. Het gaat dan vooral om kevers: drieënhalfduizend van de tienduizend nieuw ontdekte insectensoorten zijn kevers – waaruit maar weer eens blijkt dat we eigenlijk leven in het tijdperk van de kever. Daarnaast werden er in dat jaar tweeduizend planten ontdekt. En verder tegen de 1.500 nieuwe soorten spinnen en mijten. Wat de hogere diersoorten betreft: daar liggen de aantallen natuurlijk een stuk lager. Er zijn zo’n zeshonderd nieuwe schaaldieren ontdekt, en zo’n honderd nieuwe soorten vissen. Verder zijn in 2009 31 nieuwe slangen ontdekt, 38 hagedissen, twee nieuwe schildpadden, zeven nieuwe vogelsoorten en 41 nieuwe soorten zoogdieren. In die laatste groep zaten zo’n zestien knaagdieren, maar ook achttien nieuw ontdekte vleermuizen. Het was, kortom, een goed jaar voor speleo-biologen.

Het totaal aantal bekende soorten schommelt ronmd de twee miljoen. Dat betekent dat onze kennis van de levende natuur in dat jaar weer één procentje groter is geworden. Dat is niet ongewoon; dat gaat al eeuwen zo. In de achttiende eeuw, ten tijde van Carol Linnaeus (de man die met de wetenschappelijke benaming van soorten startte), kenden biologen maar zo’n duizend soorten – de helft van het aantal soorten dat er nu ieder jaar bijkomt. Dankzij met name DNA-technieken is het ook steeds makkelijker om vast te stellen of het werkelijk om een andere of een nieuwe soort gaat. Vandaar dat het aantal ontdekkingen sinds kort een stijgende lijn vertoont. In het jaar 2009 werden rond de duizend méér soorten ontdekt dan in het voorafgaande jaar, 2008.

En die trend zet door. Biologen die menen een nieuwe soort te hebben ontdekt, hoeven dat niet in Colorado te melden; een publicatie in een vakblad, met een suggestie voor een wetenschappelijke naam, is in principe voldoende om erkenning te krijgen als ‘ontdekker’. Een van de grootste problemen van het Global Institute for Sustainability, dat de soortentellingen bijhoudt, is dan ook dat men daar vele honderden vakbladen moet doorvlooien om tot een betrouwbaar overzicht te komen.

Vandaar dat het inmiddels twee jaar duurt voordat men weet hoeveel soorten er in een bepaald jaar zijn ontdekt. En die ‘achterstand’ dreigt steeds groter te worden. Voor de goede orde: er zijn in 2009 ook 1.905 nieuwe fossiele, dus uitgestorven soorten ontdekt. Een kwart daarvan bestaat ook uit insecten en spinnen.

10 miljoen
Al dat tellen heeft zeker ook wetenschappelijke waarde. Volgens Quentin Wheeler, zelf entomoloog (insectenkundige) en de directeur van het onderzoeksinstituut, is die kennis noodzakelijk om de natuur te kunnen beschermen: ‘Met alle nieuwe kennis over waar en hoe soorten leven, vergroten we ons vermogen om ecosystemen te begrijpen, en om effectieve, op feiten gebaseerde beslissingen te nemen om ecosystemen te behouden.’

Twintigduizend soorten per jaar: komt daar een keer een eind aan? Volgens Wheeler moeten we daar voorlopig niet op rekenen. Hij noemt het ‘redelijk te veronderstellen dat er nog zo’n tien miljoen soorten bij zullen komen’.

En, waarschuwt hij, onderzoek naar DNA-sporen in mariene sedimenten suggereert dat er alleen al daar op de zeebodem misschien wel twintig miljoen soorten eencelligen op ontdekking liggen te wachten.

(depers.nl)

23-02-2012

Mannen sterven niet uit
Bewaarder van mannelijkheid gaat nergens heen

Iets meer dan een decennium geleden was het Y-chromosoom nog het lulletje onder de chromosomen. Totdat bleek dat het twee keer zoveel genen had als gedacht en dat het zichzelf repareerde zonder partnerchromosoom. Onderzoekers hebben nu bewezen dat, in tegenstelling tot wat de laatste jaren gedacht werd, het Y-chromosoom niet zal verdwijnen.


© Indigo Instruments

Het is een beetje een vreemd idee, dat mannen ooit van de wereld verdwijnen. Toch is het een gedachte die de afgelopen jaren knaagde bij genetici. In 2003 becijferde Oxford docent Brian Sykes nog dat mannen nog maar 125.000 jaar te gaan hadden. Het idee dat de bewaarder van de mannelijkheid, het Y-chromosoom, gedoemd is te verdwijnen ontstond eind vorige eeuw. Eens vormden de geslachtschromosomen X en Y een identiek paar, maar na miljoenen jaren evolutie ziet Y er klein en verschrompeld uit. Door genetische slijtage zou het chromosoom steeds verder degraderen. Zo erg is het allemaal niet, schrijft een groep genetici in Nature.

Genverlies

Zoals elk chromosoom deden ze aan het uitwisselen van genen om potentieel schadelijke mutaties te voorkomen. Dit heet crossing-over. Ongeveer 300 miljoen jaar geleden stopte een deel van X dit te doen met Y. In de miljoenen jaren erna stopten ook andere delen van X met het uitwisselen. Het verlies van genen bij Y werd hierdoor erg groot, omdat het niet meer kon ‘afkijken’ hoe bepaalde genen geschreven moeten worden.

Y heeft wel palindromen, wat genen zijn die achterstevoren in het DNA zijn opgeslagen als een soort genetisch spiekbriefje. Het probleem hierbij is dat Y daardoor vatbaarder is voor kopieerfouten. Door het vele kopiëren takelden delen van het Y-chromosoom af, met als gevolg nog meer verlies van genen. Gelukkig is de opgelopen slijtage niet zo ernstig als gedacht.

De genetici kwamen hier achter door het Y-chromosoom van de resusaap in kaart te brengen. Deze aap is goed vergelijkingsmateriaal aangezien de stambomen van mensen en deze apen ongeveer 25 miljoen jaar geleden scheidden. Chimpansees waren al een keer met mensen vergeleken maar zijn minder geschikt; zij verschillen ‘maar’ 6 miljoen jaar evolutie van ons. De onderzoekers vergeleken de genen in het Y-chromosoom van de Resusaap, chimpansee en mens. De vergelijking zorgde er voor dat ze konden kijken welke genen de Y-chromosomen van de drie soorten gemeen hebben. De onderzoekers konden zo in kaart brengen wat de oudste genen van het mannenchromosoom zijn.

Stabiel

Volgens de genetici zijn de oudere genen van het Y-chromosoom gewoon stabiel en hebben ze al 25 miljoen jaar geen beschadiging opgelopen. Dit komt doordat het verval van voorouderlijke genen eerst snel is maar daarna afneemt. Door kopieerfouten muteert het mannenchromosoom snel maar belangrijke genen blijven bewaart. Dit was in de resusaap, chimpansee en de menselijke Y-chromosomen te zien. De bestaande opvatting dat de genetische verloedering van het Y-chromosoom gestaag doorgaat klopt dus niet. Het mannenchromosoom standhouden.

Bron:
Jennifer Hughes e.a., Strict evolutionary conservation followed rapid gene loss on human and rhesus Y chromosomes. In: Nature

(wetenschap24.nl)

allicht, wat dacht jij dan?
dat ik artikels over klimaatverandering in dit topic ga zetten?
Of artikels met nieuwe ontdekte diersoorten?

[ Bericht 72% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 24-02-2012 15:55:35 ]

01-03-2012

Mens zet Sumatraanse tijger op randje afgrond



Het ziet er heel slecht uit voor de Sumatraanse tijger, zo blijkt uit een nieuw onderzoek naar het leefgebied van dit machtige, maar ernstig bedreigde dier.

Onderzoekers van Virginia Tech en het Wereldnatuurfonds sloegen de handen ineen. Ze bestudeerden het leefgebied van de Sumatraanse tijger: een soort waarvan anno 2012 nog minder dan 400 exemplaren in leven zouden zijn.

Leefgebied
Uit het onderzoek blijkt dat de tijgers hun tijd het liefst doorbrengen in het bos. Aangeplante gebieden mijden ze, zeker als er veel mensen leven. En ook in het bos hebben de tijgers voorkeuren, zo schrijven de onderzoekers in het blad PLoS ONE. Zo hebben ze een voorliefde voor gebieden die zich ver van de mens bevinden. Ook begeven ze zich graag in gebieden met laaggroeiende vegetatie. Dat laatste hebben ze nodig om een hinderlaag te kunnen vormen voor hun prooi en zich te kunnen verbergen voor mensen.

Bescherming
Het onderzoek is verontrustend. De Indonesische autoriteiten hebben wel beschermde gebieden gecreëerd waarin de tijgers in principe veilig zijn, maar zo’n 70 procent van het leefgebied dat door tijgers als prettig wordt ervaren bevindt zich buiten die beschermde gebieden.

Houtkap
Daarnaast wordt er in Indonesië nog altijd veel gekapt en zijn beschermde gebieden slecht met elkaar verbonden. En dat is met het oog op dit onderzoek zeer zorgwekkend. “Deze resultaten wijzen erop dat tijgers grote aangrenzende stukken bos nodig hebben om te kunnen overleven,” vertelt onderzoeker Marcella Kelly.

Om de Sumatraanse tijger – die overduidelijk door menselijk handelen op het randje van de afgrond is beland – te redden, moeten maatregelen worden getroffen. Zo moet de houtkap gestopt worden en moeten de tijgers in staat worden gesteld om veilig van het ene naar het andere beschermde gebied te reizen. Als dat niet snel gebeurt, lijkt de Sumatraanse tijger ten dode opgeschreven.

(scientias.nl)

09-03-2012

Zeevogels het meest met uitsterven bedreigd

Zeevogels worden het meest bedreigd van alle groepen vogels. Dat komt vooral door commerciële visserij.


Foto: AFP

Die zorgt ervoor dat minder voedsel voor de zeevogels overblijft. Ook verdrinken jaarlijks honderdduizenden vogels doordat ze verstrikt raken in netten en haken.

Van de in totaal 346 soorten zeevogels worden 97 met uitsterven bedreigd. Nog eens 35 soorten zijn bijna bedreigd. Daarmee bevindt in totaal 38 procent van de zeevogels zich in de gevarenzone.

Vooral met de 22 soorten albatrossen gaat het bergafwaarts. Van deze majestueuze vogelsoorten vecht driekwart voor zijn voortbestaan. Een daarvan is de Amsterdam Albatros, waarvan er op dit moment nog maar zo’n 130 over zijn.

Dit blijkt uit onderzoek in opdracht van BirdLife International voor de Rode Lijst van bedreigde soorten van IUCN (International Union for Conservation of Nature), zo liet Vogelbescherming Nederland vrijdag weten. Vogelbescherming is nauw verbonden met koepelorganisatie BirdLife International.

© ANP

(nu.nl)

21-03-2012

'Otter dreigt opnieuw uit te sterven'

De otter, die nog maar ruim 10 jaar terug is in Nederland, dreigt opnieuw uit te sterven. De otterpopulaties in Friesland en Overijssel doen het niet goed door te veel inteelt.


Foto: Chris Heijmans

Otters die uitgezworven zijn naar andere gebieden, vinden geen soortgenoten of komen onder een auto terecht.

Dat hebben Das & Boom uit Beek-Ubbergen en het Otterstation uit Leeuwarden woensdag geschreven in een brief aan staatssecretaris Henk Bleker van Natuur. Beide organisaties zijn bezorgd omdat er door de bezuinigingen op natuurbeleid op dit moment eigenlijk helemaal geen beeld meer is van hoe het precies met de otters in Nederland gaat.

.
Herintroductie

De otter verdween in 1988 uit Nederland. In 2002 volgde een herintroductie van enkele tientallen dieren uit Noord- en Oost-Eruopa in Friesland en de Kop van Overijssel. Er zijn nu ongeveer 60 otters in Nederland, maar het gaat niet goed met de groep, aldus de briefschrijvers

''Eigenlijk worden de otters door dezelfde factoren bedreigd als waardoor ze eerder in ons land uitstierven: visfuiken, muskusrattenbestrijding, verkeer en watervervuiling'', schrijven Das & Boom en het Otterstation.

Rapport

Wetenschappelijk instituut Alterra van de Wageningen Universiteit volgde de otterpopulatie in Nederland, maar is daar sinds 1 januari mee gestopt omdat er geen geld meer voor was.

Wel zijn in voorgaande jaren nog aanbevelingen gedaan, zoals het vestigen van een nieuwe ottergroep bij de Nieuwkoopse of Reeuwijkse Plassen of in de Krimpenerwaard, en het aanleggen van verbindingszones voor otters tussen Friesland en Overijssel. Alterra heeft recentelijk nog een nieuw rapport geschreven, maar dat wil Bleker niet vrijgeven volgens de briefschrijvers.

Das & Boom en het Otterstation willen dit rapport binnen 2 weken zien. Ook willen ze dat Bleker de oude aanbevelingen van Alterra laat uitvoeren. Als de staatssecretaris dat niet doet, volgen juridische stappen, schrijven zij.

© ANP

(nu.nl)

30-04-2012

Koalabeer is bedreigde diersoort

De koalabeer is vanaf volgende week in sommige delen van Australië officieel een bedreigde diersoort.


Foto: ANP

Dat meldden Australische media vrijdag.

De Australische minister van Milieu, Tony Burke, zal koala's in de noordoostelijke provincie Queensland maandag ''bedreigd'' verklaren. Soortgenoten in Nieuw-Zuid-Wales krijgen het label ''kwetsbaar''.

Dit houdt in dat op deze plekken het natuurlijke leefgebied van koala's beschermd zal worden tegen onder andere industrie en woningbouw.

Nationale inventarisering

Volgens milieuorganisaties gaan de maatregelen echter niet ver genoeg. Zij drongen aan op een nationale inventarisering van het aantal koala's en daaropvolgend passende maatregelen, maar zeggen dat de overheid gezwicht is voor de druk vanuit de industriële sector.

Schattingen van het aantal overgebleven koala's lopen uiteen. Volgens sommige onderzoeken zouden er minder dan 80.000 koala's in het wild leven.

© ANP

(nu.nl)

09-05-2012

Zeldzaamste mensaap stiekem gefilmd



Beeldmateriaal van de Cross River Gorilla is nog schaarser dan de gorilla zelf. En dus zijn deze nieuwe beelden van de soort heel bijzonder.

Wereldwijd zijn er nog maar 250 exemplaren van terug te vinden: de Cross River Gorilla. Slechts zelden laten de dieren zich aan mensen zien en dus is ook het beeldmateriaal schaars. Zeker het beeldmateriaal dat de gorilla’s in hun eigen omgeving terwijl ze op hun gemak zijn, laat zien.

Acht
Maar nu kunnen we een prachtig filmpje aan dat schaarse beeldmateriaal toevoegen. Het filmpje is gemaakt door verdekt opgestelde camera’s in een beschermd gebied in Kameroen. Zodra onderzoekers de beelden terugkeken, konden ze hun geluk niet op. Op de foto zijn maar liefst acht Cross River Gorilla’s te zien die op hun gemakje door het bos wandelen.

Slaan
Het hoogtepunt van de video is zonder enige twijfel het moment waarop één van de gorilla’s zich op de borst begint te slaan. Wie goed oplet, ziet tussen de acht gorilla’s ook een gorilla lopen die een arm lijkt te missen. Mogelijk is hij met zijn arm een keer in een strik blijven hangen en deze vervolgens kwijtgeraakt.


“De video is het beste beeldmateriaal dat tot op heden van de Cross River Gorilla’s is gemaakt,” stelt Christopher Jameson namens de Wildlife Conservation Society, de maker van de video. Hij benadrukt dat de gorilla’s heel schuw zijn en normaal gesproken vluchten zodra ze mensen zien. “Dit beeldmateriaal geeft ons een glimp van hoe de gorilla’s zich normaal gesproken in hun eigen omgeving gedragen.”

(scientias)

14-05-2012

Verlies van natuur en cultuur gaan hand in hand



Als de natuur in diversiteit afneemt, dan gebeurt datzelfde met de cultuur in dat gebied. Dat is de opmerkelijke conclusie van een nieuw wetenschappelijk onderzoek.

De biodiversiteit loopt rap terug. Naar schatting verdwijnen jaarlijks 1000 keer meer soorten dan in het verleden het geval was. Ook de cultuur heeft het zwaar. Zo voorspellen experts dat tegen het eind van deze eeuw vijftig tot negentig procent van de talen wereldwijd verdwijnt. Het is lastig gebleken om die twee ontwikkelingen met elkaar in verband te brengen. Maar wetenschappers zijn er nu toch in geslaagd. Hun conclusie? Het verdwijnen van soorten hangt nauw samen met het verdwijnen van talen en een stukje cultuur.

Hotspot
“Wij voerden deze studie uit om meer te weten te komen over de mensen die in gebieden leven die belangrijk zijn voor het behoud van de biodiversiteit,” legt onderzoeker Larry Gorenflo uit. De wetenschappers bestudeerden de exacte locatie van meer dan 6900 talen. “We keken naar de gebieden die belangrijk zijn voor het behoud van de biodiversiteit en maten de diversiteit in talen in een poging de menselijke dimensie van deze regio’s beter te begrijpen.” Zo ontdekten ze dat gebieden met een grote biodiversiteit ook een grote diversiteit aan talen hebben. Zo’n zeventig procent van alle talen komt voor in gebieden met een grote diversiteit. Vaak zijn deze talen vrij uniek en komen ze slechts op één plaats voor en zijn ze dus ook kwetsbaar. Van de 3203 talen die op een biodiversiteitshotspot (een bedreigd gebied met grote biodiversiteit) werden aangetroffen, worden 1553 slechts door 10.000 mensen (of minder) gesproken.

Verklaring
Een gebied met een grote biodiversiteit kent dus ook een grote diversiteit aan talen. Hoe kan dat? Dat weten de onderzoekers ook niet precies. Er zijn verschillende factoren die dat verband kunnen verklaren. Mogelijk is het zo dat de bewoners van deze gebieden uit meer bronnen kunnen putten (de biodiversiteit, een bron van voedsel, is groot) en daardoor minder met andere groepen in botsing komen. Hierdoor konden ze hun eigen cultuur en taal ontwikkelen. Het is ook mogelijk dat de inheemse bevolking de biodiversiteit beschermt en dat – wanneer de cultuur en mensen verdwijnen – de biodiversiteit daar ook onder lijdt. “Hoewel verschillende processen mogelijk hebben geleid tot verschillende talen, culturen en soorten in verschillende gebieden, lijken vergelijkbare krachten nu het uitsterven van soorten en het verdwijnen van culturen en talen te veroorzaken,” zo schrijven de onderzoekers in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences. “In veel gevallen lijken omstandigheden die soorten laten verdwijnen, ook talen te laten verdwijnen,” concludeert Gorenflo. Het is niet ondenkbaar dat wanneer culturen en talen verdwijnen ook de biodiversiteit nog sneller afneemt. In die talen en culturen zit namelijk vaak veel kennis opgeslagen over de omgeving van dat volk. Wanneer de cultuur en taal verdwijnt, gaat ook die kennis verloren.

Uit het onderzoek blijkt bovendien dat maatregelen die getroffen worden om de biodiversiteit op peil te houden, ook culturen goed doen. Beschermende maatregelen kunnen zeker één of twee talen in datzelfde gebied redden, zo stellen de onderzoekers. Organisaties die zich nu inzetten om dier- en plantensoorten te redden en organisaties die zich bekommeren om inheemse volken met hun bijzondere taal en cultuur zouden dan ook eigenlijk hun krachten moeten bundelen.

(scientias.nl)

22-05-2012

Sojoez-capsule kost leven aan 120 zeldzame antilopen



Omdat zij gras hadden gegraasd op een met chemicaliën vervuilde landingsplaats van een Russische Sojoez-capsule, zijn in de steppen van Kazachstan zowat 120 saiga-antilopen omgekomen. Dat zegt Roeslan Koesletov van de plaatselijke milieu-autoriteiten. De antilope geldt als een erg bedreigde diersoort.

De Sojoez-capsule was op 27 april tegen de grond gesmakt in de regio Kostanai in de vroegere Centraal-Aziatische Sovjet-republiek. De Sojoez had drie bewoners van het Internationaal Ruimtestation ISS weer naar huis gebracht.

(HLN)

21-06-2012

Smeltend zee-ijs bedreigt de keizerspinguïn


Hij ziet eruit alsof niemand hem iets maken kan: de flinke keizerspinguïn. Maar schijn bedriegt. Sterker nog: de keizerspinguïn dreigt door het smeltende zee-ijs helemaal te verdwijnen.

Wetenschappers van het Woods Hole Oceanographic Institution (WHOI) trekken die conclusie na een uitgebreid onderzoek. “Als je wilt bestuderen welke effecten het klimaat op een bepaalde soort heeft dan zijn er drie puzzelstukjes die je bij elkaar moet leggen,” vertelt onderzoeker Hal Caswell. “De eerste is een beschrijving van de gehele levenscyclus van het organisme en hoe individuen zich door die levenscyclus bewegen. Het tweede stukje is hoe de cyclus beïnvloed wordt door klimaatvariabelen. En het cruciale derde puzzelstukje is een voorspelling van hoe die variabelen er in de toekomst uit kunnen gaan zien.”

Klimaatmodel
Voor hun studie gebruikten de wetenschappers klimaatmodellen. Die werden zorgvuldig geselecteerd. Er werd gekeken welke modellen een goed beeld gaven van de daadwerkelijke hoeveelheid zee-ijs in de 20e eeuw. “Als een model een uitkomst voorspelde die goed overeenkwam met de werkelijkheid dan was het ons inziens waarschijnlijk dat ook de projecties van de hoeveelheid zee-ijs in de toekomst betrouwbaar waren,” stelt onderzoeker Julienne Stroeve. Met behulp van deze klimaatmodellen werd vastgesteld hoe de temperatuur en hoeveelheid zee-ijs zou veranderen. Vervolgens werd gekeken hoe deze veranderingen de keizerspinguïns op Adélieland, een gebied in het oosten van Antarctica, beïnvloeden.


Onderzoeker Stephanie Jenouvrier met een vijf maanden oude keizerspinguïn. Foto: Stephanie Jenouvrier / Woods Hole Oceanographic Institution.

Resultaten
Als we op deze voet doorgaan en ook in de komende jaren net zoveel CO2 uit blijven stoten, dan stijgen de temperaturen en neemt het zee-ijs af. Dat resulteert tot 2040 in een voortdurende lichte daling van het aantal keizerspinguïns. Na 2040 nemen hun aantallen opeens een stuk rapper af. Zijn er nu nog ongeveer 3000 broedende paartjes: tegen het jaar 2100 zijn dat er waarschijnlijk nog maar vijf- tot zeshonderd.

IJs
Hoe zorgen die hoge temperaturen er nu precies voor dat deze pinguïns het moeilijk hebben? Pinguïns eten vissen, pijlinktvissen en garnaalachtige diertjes. De prooi van pinguïns eet weer plankton: kleine organismen die aan de onderkant van het ijs groeien. Als het ijs verdwijnt, verdwijnt het plankton en de prooi van pinguïns krijgt het zo ook moeilijk.

Er ontstaat eigenlijk een sneeuwbaleffect. En dat effect beperkt zich niet tot pinguïns. Ook wij mensen kunnen er nog wel eens hinder van ondervinden. “Wij vertrouwen op het functioneren van deze ecosystemen,” stelt Caswell. “We eten vis die van Antarctica komt. We vertrouwen op een cyclus van voedingsstoffen waar soorten in alle oceanen waar ook ter wereld bij betrokken zijn.” En dat maakt het onderzoek ook zo belangrijk.

(scientias.nl)