Mijn observatie (als voyeur) (vanaf de apenrots):
Twee groepsprocessen:
1. Het groepsproces in de kooi
2. Het groepsproces in de cos
1. Het groepsproces in de kooi:De leden van deze groep hebben zich nav een werving (advertentie/promo/...) opgegeven om mee te doen aan een spel waarbij ze als laatste moeten overblijven om (in hun ogen) iets heel waardevols te winnen.
Doel van alle leden van deze groep: de andere groepsleden overwinnen (actief of passief). In het begin (toen de groep nog uit losse individuen bestond die elkaar nog moesten leren kennen en nog een groep moesten vormen), ging het om met zijn allen één speler te isoleren zodat iedereen die eruit stemde. Dit werkt alleen in de eerste fase, waarin er nog één groep is die uit los zand bestaat. Eén Iemand hoeft maar een foutje te maken en de rest staat klaar om hem/haar naar huis te sturen. De rest is dan (tijdelijk) bondgenoot om dichter bij hun doel te komen.
Na de beginfase zie je dat er subgroepjes ontstaan. Mensen maken afspraken met elkaar en geven elkaar zo zekerheid dat ze samen verder dan alle anderen zullen komen. Als de hele groep uiteen gevallen is in subgroepjes, ontstaat er een status quo. Iedereen heeft dekking en niemand kan er unaniem uitgestemd worden.
En dan zit het spel vast. Het hele principe van eruit stemmen is lamgelegd door de subgroepjes. Die elkaar dekken totdat het andere subgroepje eruit gespeeld is. Dan moet je gaan zoeken naar andere methoden om je doel te bereiken. Iedereen is zijn eigen weg gaan zoeken in middelen om de ander eruit te krijgen.
Sommigen gingen rustig af zitten wachten op wat er komen ging.
Anderen kozen de aanval om verder te komen in het spel. Ze wilden verder en voelden zich sterk. Bijvoorbeeld proberen de ander de regels laten overtreden (provocatie).
Machtspelletjes. Vertrouwen. Verraad. Vernedering. Bedreiging. Geweld. Steeds een stapje verder om hun doel te bereiken. Op een gegeven moment begint het te werken. Er haken mensen af. Mensen breken. De overblijvers zien dat. Hun tactiek heeft gewerkt. Mooi, verder ermee. Ze zien de tactiek van hun tegenstanders. Oei, als die dat tegen mij zou doen... Macht en angst. Uiteindelijk krijgen de sterkste alphamannetjes de overhand. De strijd draait om hen en de rest sluit zich bij de een of de ander aan.
Ze worden in die afgeschermde omgeving niet gecorrigeerd, met uitzondering van aanpassing in regels, boetes, alcoholverboden. Een solitaire groep apen op een rots die steeds verder gaat in het bereiken van hun doel.
2. Het groepsproces in de cos:De leden van deze groep posten in het subforum DGK. Ze geven hun mening over de deelnemers van DGK. Ze hebben voor- en afkeuren voor deelnemers. Ze worden gelezen en lezen elkaar. Sommigen zijn heel serieus en hechten veel waarde aan hun mening. Anderen willen af en toe lollig doen en meer niet. Sommigen wippen af en toe langs. Anderen posten er hele dagen. En alles daartussen. In zijn algemeenheid is de cos een doorsnede van de samenleving.
Degenen die er veel posten, brengen veel tijd met elkaar door. Ze leren elkaar kennen en bouwen een band op. Ze komen elkaar daar tegen en ze hebben met elkaar te maken en om te gaan. Degenen die het geregeld met elkaar eens zijn, gaan elkaar opzoeken. Er ontstaat een soort van huiskamersfeer met een gezamenlijke mening.
Doel van de leden van de 'harde kern': de gezamenlijke mening bewaken om de harmonie in stand te houdenVan nature streeft de mens immers naar harmonie (of er moet een ander belang zijn, zoals bij de deelnemers aan DGK). En omdat het gaat om Commentaar Op Streams, je mening geven dus eigenlijk, wordt daarin de harmonie gevonden tussen de leden van die harde kern.
Meestal tot het punt waarbij de fatsoensnormen niet overschreden worden (we blijven immers wel naar harmonie streven). Andere meninghebbers die zich in het territorium van de harde kern begeven, worden dus fatsoenlijk gewezen op de gezamenlijke mening. Als de gezamenlijke mening écht in gevaar komt, dan ligt het aan de fatsoensgrenzen van de leden van de harde kern tot hoever zij bereid zijn te gaan om de gezamenlijke mening in stand te houden.
De harde kern kijkt een groot deel van de dag naar de gedragingen van de bewoners in de kooi. Daar zien ze dat mensen elkaar proberen uit een huis te werken en het leven zuur maken.
Soms zie ik overeenkomsten.
Maar misschien denk ik dit alleen maar.