Truth ouwehoer # 181 het rouwproces van Sara Raats

Wie?

Oei, nog even mijn laatste post voor Dromenvanger:

Lieve Dromenvanger,

Als het mag wil ik je graag van wat ongevraagd advies voorzien.

Ik heb eens voor je gezocht op Sint janskruid omdat je me nieuwsgierig had gemaakt, en op een forum over natuurlijke geneesmiddelen vond ik het volgende antwoord op de vraag van iemand over sint janskruid bij manisch depressieve klachten.
Toen vond ik het volgende:

quote:

Maar nu op deze vraag ingaand: onthoudt dat het tegelijkertijd gebruiken van meerdere middelen bij psychische problemen niet gewenst en zelf ontraden moet worden. Een vraag als de jouwe kan gewoon niet beantwoord worden als je de in gebruik zijnde middelen niet noemt en de dosering ervan, welke de indicaties zijn, of er nog andere medicijnen gebruikt worden en zo meer. Ik zou een regiment aan planten kunnen noemen die gebruikt kunnen worden bij een bipolaire stoornis. Het gaat bij elk van hen om gebruikt te worden in plaats van iets anders en nooit ter aanvulling. Vervolgens zou je met die mogelijke middelen naar je therapeut moeten en ook overleg voeren met je apotheker om na te gaan welke stappen je moet nemen om het een verantwoord af te bouwen en het andere op te bouwen. Luister daarom niet naar wonderverhalen die regelmatig de kop opsteken over het gebruik van plantaardigheden in deze, zonder het besef dat ook met plantaardige of "natuurlijke" middelen de weg relatief lang kan zijn. Niet een echt opbeurend verhaal besef ik maar wanhoop niet: met planten kun je MDS te lijf, doe het echter wel zorgvuldig. Stuur me maar een mailtje met bijzonderheden niet iedereen hoeft mee te gluren.

Bron: http://www.natuurlijkerwijs.com/discussiebord/berichten/9510.htm

quote:

Op maandag 12 maart 2007 15:53 schreef sararaats het volgende:
Senesta, het was niet omdat ik een topic opende dat je niet je zegje mag doen

doe maar wat je wil

ik ben eigenlijk best lief

en nee, ik ben niet pissig

Volgens mij ben ik je een beetje kwijt Sara.
Wat bedoel je?

Bedankt voor de informatie Senesta Ik zal sowieso niet zomaar beginnen ermee dus ik ga zeker eerst overleggen voordat ik een natuurlijk middel ter hand neem, natuurlijk middel kan net zo erg inslaan dan chemisch of niet soms?

Wondermiddelen, ik heb een beetje de hoop tot een wondermiddel opgegeven ondertussen. Ik denk dat veel vanuit mezelf moet komen dus ook. Wonderen geloof ik dus sowieso niet meer in, ik denk dat alles zijn voordelen en nadelen heeft. Dat er niets is dat echt super voordelig kan uitpakken.

Over balans en evenwicht, soms denk ik wel eens dat de hele natuur niet in balans is en dat mijn disbalans een gevolg is van een natuur die niet in balans is. Als onderdeel van de natuur niet in evenwicht zijn omdat de hele natuur niet in evenwicht is. Dat disbalans dus staat voor de aard van dit bestaan en dat mijn disbalans in principe normaal gezien kan worden omdat niets echt ultiem evenwicht bevat. En dan gebruik ik dus ultiem maar ik vind het woord ultiem niet meer zo okey om te hanteren omdat ik niets inzie als ultiem, alsof het ultieme niet bestaat. Terwijl in manische periodes alles ultiem lijkt te zijn

Soms lijkt mijn sombere kant dus ook naar voren te komen omdat ik in manische tijden alles zo mooi inzag en dan zie je het super in en daarna kom je erachter dat het helemaal niet zo mooi was of is, zelf-bedrog dus ook wel. En dan is het dus ook moeilijk om het mooie in te zien als je van super naar minder gaat. Het loont zich minder lijkt het wel

Maar goed, ik weet een beetje waar het aan ligt en dat is al een stap in de juiste richting. Niet tevreden met normaal of minder omdat het vroeger stond voor ultiem. Beseffen dat niets ultiem is dus vanzelf concluderen dat afgaan op een ultiem iets geen zin heeft.

Een week uitrusten kan helpen Sara Even laten bezinken van alles.

Manisch zijn nogmaals, alles lijkt een hoger doel te bevatten en alles is wonderbar. Alles onder de manie is niet goed genoeg, terwijl de manie zelf niet goed is omdat het nergens over gaat. Leren leven zonder manie is wat me te doen staat. Leven zonder het gevoel van overdosis energie. Genoegen nemen met minder. En dat is een kwestie van minder verlangens tonen.

Alsnog genieten en dan is genieten het grootste verlangen maar zelfs bij verlangen naar genieten kan ik eens met minder tevreden zijn, met minder genot tevreden zijn en het hoofd erbij houden. Niet in de zevende hemel zijn waar alles anders lijkt dan het is. Nuchter van verstand en alsnog een keer lekker vliegen op het goede gevoel.

Het goede gevoel dus ook wat ik mis. Goed voelen en overdreven goed voelen. Een wezenlijk verschil. De balans opmaken is belangrijk. Hoe groot is het mogelijk dat het goede gevoel is en blijft. In welke dosering blijft het goede gevoel structureel aanwezig.

Zorgeloos Goed voelen en zorgeloos leven

Wie weet wat de lente brengt

Heb het idee dat ik vaak in de herhaling val als ik spreek over het verschil tussen goed voelen en slecht voelen, maar ik ben nu dus zoekende naar een manier van voelen die voor gezondheid staat en daarom juist niet meer het streven naar manisch overdreven goed gevoel.

Ik hoef niet de hele dag te vliegen op een hoge stemming want dan val ik toch vanzelf weer naar beneden als een appel die te rijp is. Dan liever vliegen op een lagere stemming waarbij ik wel aan de boom blijf hangen omdat ik niet mag vallen.

Doseren van verlangens dus ook en doseren van het denken en vanzelf doseren van het online zijn omdat online zijn vaker staat voor denken over hoe het zit. Wie weet is het niet eens mogelijk om uit te pluizen wat het nu precies is.

Rust aan de kop nu

Gelukkig dat ik even rust heb want gisteren werd ik gestoord van mijn eigen denken. Even opklaring en vrije ruimte. Alsof soms mijn hoofd te vol zit met rotzooi. En dan is het legen van het hoofd iets dat ik nog niet beheers.

Afhankelijkheid, afhankelijkheid van de stemming. Slachtofferrol. Erboven staan is dan wel zo prettig. Boven het gevoel staan en boven de stemming staan. Boven de problemen staan. Anders is het verzuipen.

[ Bericht 8% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 12-03-2007 16:31:34 ]

Je pakt vaak dezelfde punten maar dat is logisch als dat je bezig houd en het ene standpunt brengt je vaak naar het andere, dat is niet verkeerd zolang je er niet in verdwaald.
Maar goed, ik denk dat je vaak heel goed verwoord waar welk probleem ligt het zijn alleen geen problemen waar een makkelijke fix voor is.

Het is ook vaak hetzelfde dat naar voren komt, vaak denk ik dat het zinloos is om het steeds te herhalen maar ik ben in word dus ook bezig om het eens onder woorden te brengen zodat ik het niet hier constant doe opschrijven.

Een makkelijke fix is het zeker niet, omdat ook vaak vanzelf alles in werking wordt gesteld. Het lijkt vaak vanzelf te gaan allemaal en als het vanzelf gaat dan gaat het vanzelf. Zo gaat bij ieder mens alles in zekere zin vanzelf. En vanzelf gaan zegt ook dat er geen controle meer is, maar dan is even vastgrijpen okey. Het loopt vanzelf in de soep en ook gaat het vanzelf weer goed. En dan gaat het van de soep naar goed, en van goed naar soep. Lente, zomer, herfst en winter.

Ook vaak genoeg dat problemen als sneeuw voor de zon lijken te verdwijnen, dus in positieve zin gaat het ook wel eens vanzelf Problemen komen en problemen gaan Deze dag vandaag is dan 100 maal beter te verteren dan gisteren, dus ook zo gaat het vanzelf

Wie weet dat het ooit allemaal vanzelf gaat en dat het ooit op de juiste manier vanzelf gaat. Dan geloof ik stiekem toch in een wonder Dat alles dat gebeurt is afgelopen tijd nodig is om het vanzelf te laten gaan. Ben nog jong dus heb nog jaren in het vooruitzicht waarbij het perfect karma kan worden. Wie weet ben ik wel aan het sleutelen aan mijn karma op dit moment

Het opstaan gaat dus op dit moment ook met zware moeite en het in slaap vallen ook en het dromen gaat niet lekker. In principe leef ik van dag tot dag in een fout ritme en gaat het sowieso moeizaam maar mijn hoop is dan alsnog dat het straks vanzelf gaat meer. Een leven dat vanzelf gaat is mijn doel maar dan weet ik dat zoiets toch vanzelf gaat zonder dat je er echt iets aan kan doen.

Wakker worden en meteen uit bed springen, zoiets komt aanwaaien. Ben nu al een tijd gestopt met alcohol dus wie weet gaat dat straks nog meer meespelen.

Het idee of de gedachte dat mijn leven ooit vanzelf gaat en vanzelf blijft gaan geeft mij dus hoop. Dat het vanzelf blijft gaan tot aan mijn dood en dat alle hindernissen en tegenslagen ook vanzelf overwonnen worden. Dat het vanzelf blijft gaan zonder hoge pieken en dalen. Dat het lekker vanzelf gaat nogmaals

Alleen al ervan uitgaan dat er een tijd komt dat het vanzelf gaat maakt mij een blijer mens. En dan is dat geen luiheid dat ik het leven vanzelf wil zien gaan. Het is makkelijker leven als het vanzelf gaat, iets ondernemen gaat makkelijker als het vanzelf gaat en alles gaat makkelijker als het vanzelf gaat.

Wat is er mis met een houding dat een leven beter is wanneer het vanzelf gaat? Vanzelf in de juiste versnelling dus ook Perfect karma? Of zomaar een leven in het juiste vaarwater?

Een auto rijden doe je toch ook liever wanneer de motor blijft draaien? Je koopt toch geen auto waarbij de motor iedere 5 minuten afslaat?

Perfect hoeft niet, zolang het maar enigszins vanzelf gaat. Perfect is niet mijn streven. Vanzelf in de zin dat ik de schoenen aantrek en op pad ga, vanzelf in de zin dat ik opleiding oppak en afrond, vanzelf in de zin dat ik naar het werk ga en mijn werk goed doe. Vanzelf in de zin dat ik me goed voel zonder moeite. Vanzelf in de zin dat het een keer gaat zoals ik wil.

Niet om lui over te komen, gewoon omdat het vroeger ook vanzelf ging en toen voelde dat goed aan. Iedere dag moeten vechten om alleen al op te staan is niet dat je zegt een lekker ritme.

Maar nogmaals, wie weet wat de lente brengt Nieuwe energie zal vast en zeker naar voren komen deze lente en zomer, en dan de kunst om niet boven de bovengrens uit te schieten

Vanzelf

Doet goed om eens uit te gaan van zo'n leven, uitgaan van de mogelijkheid tot zo'n leven. Om zodoende ook te voelen hoe het eventueel zou kunnen zijn.

[ Bericht 16% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 12-03-2007 17:03:26 ]

tvp

Bij mij is het een mesthoop van mp3 op de harde schijf. Weet af en toe niet eens wat ik erop heb staan. Dan deel ik alles wel netjes in mappen in, ondertussen vind ik vaak niet wat ik zoek en weet ik vaak niet wat ik zoek ook. Dan heb ik bijna 160 GB aan muziek terwijl ik het merendeel van de tijd niet eens weet wat er op de harde schijf staat, dan blijf ik verzamelen en ondertussen luister ik amper omdat ik niet weet wat ik nu precies wil luisteren. Zinloos of niet?

Net even naar de winkel geweest en waarempel, het ging een beetje vanzelf Vanzelf gaan van kleine zaken begint het mee. Het naar de winkel gaan wat aanvoelt als iets dat vanzelf gaat en even buiten zitten kan al vanzelf gaan.

Het hoeft niet meteen een opleiding of werk te zijn, het begint bij kleine stappen die vanzelf moeten gaan. De deur uitgaan dus ook. En buiten zitten van mijn part, ook even in de zon zitten kan gaan alsof het met moeite gebeurt. En dan het opstaan dat vanzelf gaat, dat is nog het grootste belang. Opstaan vanzelf en 60 % van de dag is al in orde.

Gisteren toen ik met de hond ging lopen ging het blokje om zelfs niet vanzelf omdat ik vol gedachtes zat, en zo kan buiten zitten ook met moeite gebeuren als er gedachtes blijven opspelen en slapen met moeite, in principe kan een bestaan 24/7 met moeite gaan en dan wordt je levensmoe Gaat het vanzelf dan wordt je vanzelf minder moe Dan ga je fluitend door het leven heen als het ware. Op sloffen alles afhandelen en iedere dag onder ogen komen Geef mij maar zo'n bestaan, al zeg je dat het kan staan voor een te gemakkelijke houding, ik sla zo'n leven niet af

Een leven dat vanzelf gaat dat staat voor een hoofd zonder zware gedachtes, dan vlieg ik naar de winkel en dan vlieg ik naar buiten en dan vlieg ik naar de kroeg. Zodra gedachtes opborrelen komen de drempels naar voren en de twijfel.

En dan uiteraard dat alles zonder manie. In manie lijkt het ook vanzelf te gaan maar dat is niet zo.

En nu genoeg

Ik ga rustig naar buiten en dat gaat hopelijk vanzelf. Zo kan ik even genieten van de rust en frisse lucht al zien als overwinning mocht het staan voor genieten. Mezelf belonen even dat het vanzelf gaat en mezelf een klop op de schouders geven. Kleine stappen vooruit. En dan vanzelf niet het onderste uit de kan proberen te halen omdat ik naar manie verlang.

That's it

Ik verlang nu het kleine en bouw naar iets groters. Geen verlangen meer naar het bovenste van de ijsberg als het onderste niet eens gepasseerd is.

[ Bericht 45% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 12-03-2007 18:36:22 ]

Waarom vind je dat zulke rotbeesten?

lo

Ik vind de hosti altijd het hoogtepunt van een begrafenis

En als ze wijn drinken bij het altaar vraag ik me altijd af waarom de hele kerk geen wijn krijgt Vindt het altijd egoistisch dat ze alleen bij het altaar wijn drinken. De hele kerk zit op harde banken en moet gaan staan, zitten en knielen en daar bij het altaar zuipen ze zich een stuk in de hakken Alsof de mensen in de kerk gezien wordt als minderwaardig, zo komt het over, de misdienaren zijn meer en de bezoekers zijn slechts bezoekers? Waarom geen bier voor de bezoekers als de dienaar wijn drinkt?

Vindt ook vaker dat ze tijdens een begrafenis te weinig aandacht schenken aan de persoon die overleden is. Dan komen ze met grote verhalen uit de bijbel en ondertussen gaan ze niet dieper in op de persoon waar het om draait. In het begin even een verhaal over de overleden persoon was het de vorige keer, en daarna totaal geen aandacht meer voor de persoon waar het om draait.

5 minuten draait het om de persoon die overleden is en de overige 45 minuten draait het om de rituelen die je ook op zondag door de week kunt krijgen.

Vanzelf vraag ik me af of ik op zo'n manier afscheid wil nemen, wie weet wil ik een persoonlijker kantje aan het verhaal als ik straks 90 wordt en afscheid ga nemen. Over persoonlijk kantje aan het verhaal, een kerk ziet er koud uit van binnen, vanzelf zeg ik dat het onpersoonlijk overkomt.

Ik wil in warmte gecremeerd worden dus ik wil dat de hele tent op stelten staat, allemaal aan de jagermeister en whisky Waarbij er 10 liter benzine over mijn lichaam gegooid wordt. En niet allemaal op harde banken waarbij je 3 weken later nog steeds pijn aan de rug hebt.

[ Bericht 21% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 12-03-2007 19:38:56 ]

Waarom wilde je oma begraven worden Sara? Heeft ze bewust gekozen voor begrafenis inplaats van crematie? Of heeft ze zomaar gekozen omdat ze niet wist wat ze moest kiezen?

quote:

Op maandag 12 maart 2007 19:32 schreef sararaats het volgende:
ik verslikte me bijna in m'n hostie

wist niet goed meer hoe ik die moest eten

Bij mij gaat dat ding altijd aan het gehemelte van mijn mond plakken, dan stop ik de hosti in de mond en dan plakt dat ding 20 minuten later nog steeds aan mijn gehemelte waarna ik met mijn tong de restjes van het dunne brood ga wegschrapen

1 jaar geleden naar de begrafenis van mijn oom geweest en ik zat ergens voor in de kerk, wat ik irritant vond dat is dat je dan als eerste uit de kerk moet lopen waardoor alle bezoekers je gaan aanstaren.

Alsof je op de rode loper loopt wanneer je de kerk uitloopt.

quote:

Op maandag 12 maart 2007 19:33 schreef sararaats het volgende:

[..]

de preek van onze pastoor was wel gebaseerd op m'n grootmoeder

het ging ondermeer over het zevende achterkleinkind dat geboren werd op de dag dat ze terug naar Gooreind kwam (in het rusthuis)

Ik weet het dus ook niet zeker. Maar ik kan me volgens mij nog herinneren dat het bij mijn oom alleen in het allereerste begin ging over zijn leven. Daarna alleen maar verhalen uit de bijbel aangehoord.

Ik vind dat de bijbel even niet ter zake doet in geval van begrafenis. Laat dan alle mooie momenten uit het leven van de gestorven persoon naar voren komen 1 uur lang, en tevens wat slechte momenten. Even alleen maar tijd voor de persoon die gestorven is in alle hoedanigheid. Laat wat dierbaren spreken of wat op geschrift samen stellen dat voorgelezen wordt. Maak er een persoonlijk iets van dat alleen betrekking heeft op de gestorven persoon.

Geen tijd om te knielen en te staan, alleen maar tijd om de gestorven persoon te herdenken want daar gaat het toch om?

Daar was ik dus ook mee bezig vorig jaar. Ik dacht bij mezelf. " Om wie draait het nou precies, om mijn oom die afscheid genomen heeft van het leven of om de kerk?"

Vervolgens heb ik geen zin meer om te gaan zitten, staan en om te knielen omdat ik het hele gebeuren niet in orde vindt. 100 procent aandacht voor de overleden persoon, ook tijdens de 6 weken dienst.

Maar zo is dat misschien niet mogelijk als het draait om religie, ik bedoel, het tafereel vindt nog steeds in een kerk plaats dus wie weet is het hele gebeuren eromheen wel nodig. Dat je voor een andere uitvaart iets anders moet zoeken?

2 ooms zijn gestorven hier in 1 jaar tijd, laatste begrafenis ben ik bewust niet heen gegaan. Heb op mijn eigen manier afscheid genomen.

En dan ben ik naar de laatste begrafenis niet gegaan omdat ik even geen behoefte had eraan, totaal andere zaken aan mijn kop. En zeker niet gegaan omdat ik toch tegen de manier ben waarop het gebeurt.

Dan vindt ik op mijn eigen manier thuis afscheid nemen nog meer inhoud hebben dan in een koude kerk. Even herdenken en stil staan bij de overleden persoon en weten dat rust naar voren komt na de dood, en de rust gunnen.

Ik vind de kerk dus niet iets waar ik me in kan vinden, vandaar ontwijk ik liever de begrafenissen. Dan ga ik eerder daarheen uit fatsoen, hoewel ik niet vreemd wordt aangekeken omdat ik de laatste niet bijgewoond heb.

Het persoonlijke mis ik dus. Zowel tijdens de kerkmis als tijdens de crematie. Het komt koud over, onpersoonlijk zelfs. En dan zou afscheid nemen met je stoffelijke lichaam toch moeten staan voor een persoonlijk kantje? Ik bedoel, je bent niet meer aanwezig, een eventueel gezellig mens is weg die warmte boodt aan mensen, laat dan ook die warmte naar voren komen bij het afscheid. Of moet het staan voor kou? Laat maar ook Ik vind nog steeds dat het wat warmer mag, doe uit die jassen in de kerk, kom lekker met z'n allen voor het open haard zitten met een goed glas wijn

En dan de koffie-tafel buiten beschouwing gelaten omdat mensen daar alleen maar zitten om te wreten.

Het gaat me dus om de ervaring van het gebeuren, wat voor gevoel krijg je erbij. Afscheid moeten nemen van iemand die uit je leven gerukt wordt dat is al zwaar genoeg. Laat het afscheid dan een troost zijn. En dan vind ik dat het afscheid dat de kerk biedt geen troost is maar een hel.

In warmte afscheid nemen, dus plaats de mensen dan zeker in lekkere stoelen. Geef de mensen een lekker drankje om te nuttigen. Biedt troostende woorden die hoop geven.

Al dat laatste doen ze niet. Het is koud, het straalt niets uit en het is onpersoonlijk. Je zou er spontaan depressief van worden.

[ Bericht 5% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 12-03-2007 20:03:09 ]