Al heel wat maanden geleden was de trip van zaterdag 10 maart gepland. Nadat we de avond ervoor onze club nog met 3-1 van Cambuur hadden zien winnen, begonnen de drie FC Den Bosch-supporters 's morgens vroeg rond kwart voor 7 aan de tocht richting Londen.
Na een aantal uurtjes rijden kwamen we aan in Calais, alwaar we de trein instapten die ons via de tunnel naar het eiland zou brengen.
![]()
In Engeland bleek DG uiterst bekwaam in het links rijden, dus dat was geen probleem. Het was nog een uurtje rijden naar Londen.
![]()
We parkeerden onze auto nabij metrostation Dagenham, en gingen op zoek naar het stadionnetje van Dagenham & Redbridge, dat volgens onze reisleider een paar straten verderop zou moeten liggen. En dat was uiteraard ook zo. Aan het einde van de doodlopende Victoria Road verscheen daar plotseling het optrekje van de Conference-club.
![]()
Van buiten zag het er leuk uit, maar verder kwamen we niet aangezien het stadionnetje goed was vergrendeld.
![]()
DG wist ons naar binnen te lullen door een gesprekje aan te knopen met de terreinknecht en de kantinejuffrouw, die zich binnen begaven. Ze vonden het gelukkig geen probleem om voor ons even de poort open te maken.
![]()
Het Glyn Hopkin Stadium van Dagenham & Redbridge dus.
![]()
Let vooral ook op de geweldige grasmat
![]()
.
![]()
Op de terugweg zagen we dit prachtig logo dat in de raam was gezet.
![]()
Hierna gingen we de metro in, op weg naar een aantal stadions (zo was althans het plan). Allereerst Upton Park van West Ham United, waar we bij het verlaten van het metrostationnetje al naartoe gewezen werden.
![]()
Klein stukje lopen en daar was het al, midden in de straat. Mooi stadion zo te zien, maar helaas zouden we er nooit van z'n leven in kunnen komen. Na de volgende foto's zijn we dus maar weer omgedraaid, op weg naar die verdomde metro.
![]()
![]()
![]()
Het volgende bezoekpunt - na gezorgd te hebben voor de inwendige mens - zou wijlen Highbury worden. Opnieuw midden in een woonwijk (ik zei nog: "hé verrek, hier is het al!"), maar helaas dus niet meer zoals het was. Wel waren ze de karkassen van de twee lange zijde-tribunes aan het restaureren, aangezien het monumenten zijn. Hierin zullen (erg dure) appartementen komen.
![]()
![]()
Omdat alle metroritjes toch heel wat meer tijd in bezit namen dan gedacht, bleef het hier helaas bij. Ondanks dat het Emirates Stadium een eindje verderop lag, besloten we terug naar de metro te lopen, en richting het Millwall-stadion te gaan. Hier koopt de onherkenbaar gemaakte DG de treinkaartjes.
![]()
Aangekomen bij The Den moest de voor jullie onbekende in ons midden (Millwall-fan) nog een kaartje kopen, wat mij de tijd gaf het volgende kiekje te schieten.
![]()
Na het kopen van een Millwall-sjaal (voor de verzameling, helaas geen van Carlisle kunnen bemachtigen) werden we tijdelijk vijanden, en gingen we onze wegen scheiden. Bij de ingang van het uitvak (we moesten weer helemaal teruglopen...) wachtte namelijk een Carlisle-fan met onze kaartjes. We waren mooi een klein kwartier voor de aftrap in het stadion, The New Den van Millwall dus.
![]()
Onze helden in actie!! (rode shirts)
![]()
Een prachtig karakteristiek beeld van het dramatische voetbal: bij elke uittrap van een doelman begaven letterlijk álle 20 spelers zich naar de zone waar de bal ongeveer richting de grond zou komen... Hoe triest
![]()
.
![]()
Bij de aftrap voor de tweede helft een bewijsje proberen te schieten. Het wedstrijdkaartje (wat helderder gemaakt met Photoshop) op de foto in het Millwall-stadion.
![]()
Hier ligt weer zo'n jankerd van Millwall te kramen op de grond
![]()
. Het voetbal was echt Engels. Die bal naar voren rossen zo hard je kan, er achteraan rennen zo hard je kan, en als de tegenstander de bal heeft proberen hem onder het gras te werken. Geweldig om te zien, maar het gaat nergens over
![]()
.
![]()
Gevaarlijke mannen bij Millwall. In alle hoeken van het stadion zaten/stonden fanatiekelingen, maar ze werden over het algemeen overzongen door het goedgevulde uitvak (mannetje of 1.000).
![]()
![]()
Zelfs vanuit de 'skyboxen' werden we uitgescholden, en maakte men met gebaren duidelijk dat we wankers waren
![]()
.
"UNITED... UNITED... UNITED... UNITED!!"![]()
Zuivere ingooi voor ons!
![]()
Zie hier een shirt waarmee velen in het uitvak liepen. Waarschijnlijk het 3e shirt ofzo, en ongetwijfeld cult omdat het zo lelijk is
![]()
.
![]()
Ondanks de nederlaag en dramatische wedstrijd worden de mannen met een staande ovatie bedankt.
![]()
Verslagen druipen ze af.
![]()
De Millwall-fans gaan met een beter gevoel naar huis.
![]()
Na een kort treinritje konden we weer de metro in. Ik heb het gevoel dat we heel Londen hebben gemetroot, maar het bleek volgens het plattegrondje maar een heel klein stukje te zijn geweest...
![]()
We hebben hoe dan ook genoeg stationnetjes gezien, en zijn regelmatig overgestapt, totdat we na een tijdje weer waren waar we moesten zijn:
![]()
Hier zochten we de auto weer op (die er gelukkig nog stond), en zo konden we vrij vroeg beginnen aan de terugreis. We gingen zelfs flink inlopen op de planning, dus dat was goed nieuws! Maar helaas te vroeg gejuicht... dankzij een ongeluk stonden we een tijdje stil in de file!
![]()
Nadat we Folkstone eindelijk hadden bereikt, konden we opnieuw de tunnel in. Een pingpongballetje zorgde in de trein (half uurtje rijden) voor het vermaak.
![]()
Na de aankomst in Calais was er even een sanitaire stop bij de eerste benzinepomp. Het nodige voer voor de reis naar huis werd ingeslagen, en dankzij de prima doorrijdende chauffeur DG waren we om kwart voor 2 's nachts weer thuis. Het was al met al een heel mooi dagje, mijn debuut in Engeland
![]()
.