Parvenu’s door Sylvain Ephimenco
Langzaam bekruipt me een gevoel van schaamte en gêne. En ook van diepe weerzin. Aan de uitwasemingen van bloed, drek en andere onderbuiksappen, die door de tralies van deze alternatieve gouden kooi naar buiten worden geblazen, valt niet meer te ontkomen. Kranten, tv-rubrieken, journaals, allen trachten ons al dagen tot ordinaire voyeurs om te scholen. En probeer maar eens aan de verenigde mediakrachten te ontsnappen die dit ordinaire tafereel, zonder ook maar een enkele politieke of maatschappelijke relevantie, tot een casus van nationaal belang hebben gebombardeerd.
Burgers van Nederland, kom nou toch eens in opstand tegen de Kelderisering, de Holleederverarming en Moszkowiczatie die deze samenleving vervuilen en ondermijnen. Boycot voortaan tv-programma’s en kranten waarin een prominente rol wordt gereserveerd voor clowns met bretels, gefrustreerde advocaten en egotrippende misdaadjournalisten. Allemaal typetjes van laag ethisch allooi, die hun eigen reality soap dag in dag uit grimmig ensceneren. Gisteren om 15 uur presteerde het NOS-journaal het om een live persconferentie van de getergde advocaat Moszkowicz bijna integraal uit te zenden. Een ordinair, abject en infaam moment van oerslechte televisie dat niet bij een publieke omroep past. De zoveelste openbare afrekening tussen de geparfumeerde krullebol en de groteske breteldrager, die er door eerstgenoemde van beschuldigd wordt dat hij de gemalen koffie van zijn espressoautomaat met witte poeder heeft aangelengd. Dit niveau dus. En natuurlijk met als achtergrond de scooter van een has been crimineel. Sinds wanneer dient een met onze centen gefinancierd instituut als de NOS het particularistische moddergespetter tussen parvenu’s te registreren? Laat dit over aan glossy schandaalblaadjes als Quote, die van het snuiven van geldbundels en van in hotelsuites achtergelaten strings met diamanten hun core business hebben gemaakt. Althans, wanneer ze niet door ex-maffiamaatjes worden beschoten. Wat kan het u en mij in godsnaam schelen dat Bram zijn klant, kort geding of maîtresse verliest en dat Jort op de boezem van pindaverslaafde Georgina zijn drugsroes uitslaapt? Deze karikatuur van een journalist is langzaamaan het symbool geworden van de verloederde zeden van de Nederlandse nouveau riche. Als de tandplak op een rotte kies parasiteert hij al jaren op het mediapark en zou vader, moeder en zijn hele assortiment aan vieze sokken verkopen om alweer voor een tv-lens te mogen verschijnen. De morbide fascinatie van de media en een flink deel van hun afnemers voor dit soort vulgariteit is een teken aan de wand. Het schetst de contouren van een samenleving die zijn richtpunten langzaam kwijtraakt en de essentie niet meer van het banale kan scheiden. De nieuwe helden zijn criminelen, pseudojournalisten en maffiamaatjes. Brood, spelen en nog eens spelen beloven ze ons. Om aan de verloedering te ontsnappen die door de decadente bovenlaag wordt gepropageerd zie ik maar één oplossing: koers zetten richting de sobere Reviaanse Avonden van weleer als bron, met een bord spruitjes of pap op schoot.