Kinderen en rouwverwerking

Ingrid ik reageer even hier, je kunt wellicht ook terug lezen zitten handige tips bij.
Met het overlijden van Juffie kwam bij arwen het verdriet de boosheid ook van haar vaders verlies heel sterk naar boven.

En dit keer was t ook weer dagen zo heftig, het verscheuren van foto's etc..

IIk heb het hier verteld niet meer en niet minder als dat papa en later dus juffie dood zijn, en naar de sterren gegaan zijn.
Zoals BE in haar poost in het autisme topic al aanhaalde vond ik een mooie.
Vraag haar van weet je nog dat Kiro in het zkh lag? En vertel dan eventueel dat Kiro stuk was en de dokters hem niet konden maken.

Kikker en het vogeltje is een heel fijn mooi boek om uit te leggen. Een vogeltje kan nl oud zijn, ziek zijn, op zijn.. jong zijn.. je kunt je eigen invulling er aan geven.
Je kunt het vogeltje ook Kiro noemen in deze.

Het waarom en hoe etc. is zeker voor zo'n klein kindje nog helemaal niet van belang.. wel de duidelijkheid, Kiro is dood en komt niet meer terug. ( oh wat breekt mijn hart om dit zo te zeggen )

Hou rekening mee met weerbarstig gedrag, geef haar ruimte voor haar verdriet, Nu was ze niet zo direct verbonden met Kiro, maar toch kan zoiets diepe sporen na laten. Boosheid/zorgen/onmacht/angst/ zelfs gevoelloosheid.
Mocht ze bijvoorbeeld veel boosheid hebben en die kan er niet uit, ga bij de speelgoed winkel een kinder bokssetje van boksbal en handschoenen halen.
En zeg haar dat al ze boos is ze naar jou of djeez moet gaan, als ze verdriet heeft.
En als ze wil meppen, ( kinderen uiten zich vooral nog fysiek) geef haar de ruimte
of ga samen de bossen in en ga heeeeeel hard gillen.
Ga samen proberen de muur om te duwen.

Ik weet niet hoe simmu en sangdrax staan tov het meenemen van kinderen bij het afscheid, maar als ze het goed vinden, neem haar mee, leg uit wat er gebeurt. Dat de mensen huilen omdat ze Kiro missen, Een afscheid zien maakt het ook werkelijker voor ze..

schroom ook niet om zelf je tranen te laten zien, Kim mag weten dat jullie verdriet hebben. zien dat jullie verdriet hebben. Vertel haar dan dat jullie verdriet hebben om Kiro.
Niet verhalen afsteken maar gewoon weg dat je Kiro mist.

kortom wees duidelijk/kort in uitleg, maar benadruk dat ze mag voelen wat ze wil.
Als ze een dansje doet, of juist heel hard lacht, wordt NIET boos, dat is kim haar verwrking, geef haar daar de ruimte voor. Ga niet tegen houden als kim bijv. ineens op de grond gaat liggen en zegt ik ben dood, maar ga naast haar liggen en vraag haar waarom ze dat zegt, daag haar uit om te vertellen, en speel daar op in.

Ter voorbreiding op de dienst als ze mee mag kun je wellicht met wat popjes en wat blokjes etc. de dienst het verhaaltje nabootsen, en dus visualiseren.
kan ook fijn voor haar zijn ter verwerking/ om het concept dood te snappen. en wat daar bij hoort.

Zo een hele waslijst met wat ik hier zo;n beetje heb gedaan, misschien is het gros niet eens van toepassing, maar kinderen ijn onvoorspelbaar, je weet niet hoe ze gaan reageren, en hopenlijk heb je nu wat handvaten

En vooral sterkte, ik weet als geen ander hoe moeilijk dit is

Bedankt voor de uitgebreide reactie.
Met alle tips die ik heb gelezen moet het wel lukken goed uit te leggen.
Ik ben bang dat als we het verkeerd uitleggen ze erg angstig word voor ziek zijn / ziekenhuis.
Kim leeft zo mee, ze had het er al veel over. Zo ineens tijdens het spelen, Kiro ligt in het ziekenhuis he mama.

Pfff, ik vind het maar lastig om te beslissen of Kim meegaat naar de crematie.
Ben bang dat ze de dienst verstoord. Dat is voor hun en voor Kim niet leuk.
Ook dat ze paniekerig wordt. Blijven zitten en stil zijn is lastig.
Tyler gaat niet mee. Die vind ik te jong. Bovendien wil hij dat toch alleen aan mij vastgeplakt zitten en aan mijn been hangen.

Ingrid vraag Simmu wat hun willen.
je kan bijvoorbeeld als simmu het fijn zou vinden, als het even niet gaat dat djeez of jij even met haar naar buiten gaat.
Ik ben zelf voorstanderd van wel mee nemen, het maakt voor kindjes het tastbaarder/begrijpelijker.

En kinderen kunnen je ook op een positieve manier verbazen.

Even drie voorbeelden van hier.

Bij de crematie van Maurice was het juist zij die het allemaal wat draagbaarder maakte met haar gekwaak toen de mensen binnen liepen,

Bij mijn oma "moesten" de achterkleinkinderne juist erbij, want dit was waar oma gek op was, en alle achterklein kinderen en klein kinderen waren onderdeel van de dienst.

Bij de Juf van Arwen, was ze ook mee, en dat ging heel goed, en ik hoorde later van de zus hoe fijn ze het vond, want die kindjes van haar klasje dat waren ook en beetje haar kindjes, en wederom die kindertjes zorgden voor een lach tussen de tranen door.

Ingrid, is het een optie om iemand mee te nemen die eventueel met Kim de zaal uit kan als ze te luidruchtig is of paniekerig wordt?
Ik weet niet wat wijsheid is, jij kent haar het beste natuurlijk...

Ik ben het eens met evenstar.

Mijn zoon pdd-nos en doof is toen hij 4 was mee naar een begrafenis geweest van een oom die ik als tweede vader beschouwde. Eigenlijk dus een soort opa voor hem.

We hadden afgesproken dat als het niet zou gaan mijn man met hem naar buiten zou gaan. Alles ging goed, hij gaf zelfs snel een kusje op de kist, waardoor de hele zaal zat van ahhhhhh.

Hij heeft het naderhand thuis verwerkt door nog dagen daar na begravennisje te spelen, kist in het midden, kaarsjes erop en stoelen er om heen.

quote:

Op woensdag 9 juni 2010 17:20 schreef agenda het volgende:
Ik ben het eens met evenstar.

Mijn zoon pdd-nos en doof is toen hij 4 was mee naar een begrafenis geweest van een oom die ik als tweede vader beschouwde. Eigenlijk dus een soort opa voor hem.

We hadden afgesproken dat als het niet zou gaan mijn man met hem naar buiten zou gaan. Alles ging goed, hij gaf zelfs snel een kusje op de kist, waardoor de hele zaal zat van ahhhhhh.

Hij heeft het naderhand thuis verwerkt door nog dagen daar na begravennisje te spelen, kist in het midden, kaarsjes erop en stoelen er om heen.

Wat fijn dat hij door toneelspel het kon verwerken

quote:

Op woensdag 9 juni 2010 17:16 schreef Nijna het volgende:
Ingrid, is het een optie om iemand mee te nemen die eventueel met Kim de zaal uit kan als ze te luidruchtig is of paniekerig wordt?
Ik weet niet wat wijsheid is, jij kent haar het beste natuurlijk...

Dat is wel een goede, maar ik zou niet weten wie.
Er staat wel op de kaart dat kinderen welkom zijn.
Ik ga Simmu iig bellen vanavond, dan vraag ik het wel gewoon.

quote:

Op woensdag 9 juni 2010 17:15 schreef _evenstar_ het volgende:
Ingrid vraag Simmu wat hun willen.
je kan bijvoorbeeld als simmu het fijn zou vinden, als het even niet gaat dat djeez of jij even met haar naar buiten gaat.
Ik ben zelf voorstanderd van wel mee nemen, het maakt voor kindjes het tastbaarder/begrijpelijker.

En kinderen kunnen je ook op een positieve manier verbazen.

Even drie voorbeelden van hier.

Bij de crematie van Maurice was het juist zij die het allemaal wat draagbaarder maakte met haar gekwaak toen de mensen binnen liepen,

Bij mijn oma "moesten" de achterkleinkinderne juist erbij, want dit was waar oma gek op was, en alle achterklein kinderen en klein kinderen waren onderdeel van de dienst.

Bij de Juf van Arwen, was ze ook mee, en dat ging heel goed, en ik hoorde later van de zus hoe fijn ze het vond, want die kindjes van haar klasje dat waren ook en beetje haar kindjes, en wederom die kindertjes zorgden voor een lach tussen de tranen door.

Dat kan idd ook nog.

Ik twijfel ook nog of Kim mee moet. Ik vond het als kind van 9 al onwerkelijk, laat staan op Kims leeftijd. Daarnaast is ze gewoon erg druk, dus mij lijkt het toch beter haar elders te houden

Wordt de dienst gefilmd?
Of foto's?

Misschien kunnen jullie zo een eigen Kimcrematie "naspelen"/visualiseren zonder dat ze er bij is.

Sterkte met de crematie voor jullie allemaal.

Ik denk wel dat het iets anders is geweest voor jou Djeez, het ging om je moeder.
Hebben jullie ook gevraagd aan haar wat ze zelf wil? Uiteraard nadat je goed uitgelegd hebt wat het inhoudt.

Topickick...

Vannacht is M's opa overleden. We hebben het vanmorgen tegen Amber verteld en ze was even verdrietig maar dat was zo weer over. Een dezer dagen is de begrafenis en we zitten heel erg in dubio of we haar mee gaan nemen. Mocht de begrafenis vrijdag zijn, gaat ze niet mee want dan is het Sinterklaasfeest op school en daar leeft ze zo naartoe. Als de begrafenis donderdag is gaat ze misschien wel mee. Ik vind het heel lastig om te beslissen of ze wel of niet mee gaat.
Aan de ene kant zeg ik ja, ze is 5 jaar en overlijden hoort erbij, aan de andere kant zeg ik nee, want ze kan best gevoelig zijn..
Tess gaat sowieso niet mee, die heeft er niks aan/te zoeken.

Sterkte Vicky, ga op je gevoel af en bekijk de komende dagen hoe ze reageert. Je hoeft niet meteen vandaag te beslissen.

Gecondoleerd Vicky en M!

Susanne is bij mijn moeder (haar oma dus, crematie) niet meegeweest, ze was toen ook 5. Maar dat was meer omdat ik het zelf die dag erg druk had met mijn gevoelens en emoties en omdat ik er ook voor mijn vader en broertje moest zijn. Ze was dus, om het even cru te zeggen, mij te veel daarbij. Ze is toen wel bij de aula geweest waar mijn moeder opgebaard lag en dat is gewoon goed gegaan. Oma was net sneeuwwitje. Bij haar opa (mijn schoonvader, begravenis) is ze wel mee geweest, toen was ze 1 jaar ouder. Ze heeft dat heel goed opgepakt, heeft opa ook nog opgebaard gezien (en gevoeld, hij is koud he mama..) en meegeholpen bloemblaadjes op het graf te gooien. Achteraf was ze dus ook nog boos, want ze dacht dat ze opa ging begraven (en was haar schep vergeten) maar de kist bleef boven de grond en is niet in ons bijzijn gezakt. Ze heeft het nu nog regelmatig over de tuintjes van opa en oma (mijn moeder heeft een urnengraf)

quote:

Gecondoleerd Vicky. Wat wil Amber zelf? Dat zou ik ook mee laten wegen. Wij zijn wel afscheid gaan nemen van opa met de kinderen, maar ze zijn niet mee geweest naar de begrafenis (zo'n kerkdienst vraagt veel van wiebelkontjes ) maar ze halen zich echt de meest rare dingen in hun hoofd? Dus de volgende keer gaan ze gewoon mee (al hoop ik dat het nog lang duurt. )

crosspost uit de SC

Oh Vicky, gecondoleerd....
Ik kan me voorstellen dat het voor een kind wel goed is om bij een begrafenis aanwezig te zijn. Dat maakt het abstracte van de dood toch een beetje concreter. Denk ik.

quote:

Op maandag 29 november 2010 10:08 schreef Moonah het volgende:
Oh Vicky, gecondoleerd....
Ik kan me voorstellen dat het voor een kind wel goed is om bij een begrafenis aanwezig te zijn. Dat maakt het abstracte van de dood toch een beetje concreter. Denk ik.

dat dus...

nou ja, we denken er ngo even over na en gaan ook aan Amber vragen wat ze wil..

Christan is niet mee geweest naar de begrafenis van mijn vader (hij was toen ook 5) maar we zijn wel 's middags met hem naar het graf geweest en hebben toen verteld dat opa daar nu lag. Voor hem was dat genoeg maar ieder kind is natuurlijk anders.

En jezelf goed afvragen waarom je ze niet mee zou nemen....
1. omdat je bang bent dat het teveel van haar vraagt qua emotie. Dan zou ik alleen afscheid nemen en de dienst niet doen.
2. omdat je bang bent dat ze de dienst verstoord. Dan zou ik als ze zelf mee wilt, iemand standby hebben staan (achterin de kerk) die Amber over kan nemen op het moment dat het haar te veel wordt. Zodat jij nog gewoon de dienst bij kan wonen.

quote:

Op maandag 29 november 2010 10:36 schreef chacama het volgende:
En jezelf goed afvragen waarom je ze niet mee zou nemen....
1. omdat je bang bent dat het teveel van haar vraagt qua emotie. Dan zou ik alleen afscheid nemen en de dienst niet doen.
2. omdat je bang bent dat ze de dienst verstoord. Dan zou ik als ze zelf mee wilt, iemand standby hebben staan (achterin de kerk) die Amber over kan nemen op het moment dat het haar te veel wordt. Zodat jij nog gewoon de dienst bij kan wonen.

Ik denk neit eens dat er een dienst komt. Het wordt een begrafenis vanuit de sociale dienst, heel karig dus.

Eerst nog gecondoleerd

Dan zou ik afgaan op Ambers gevoel en wat ze zelf aangeeft.

Jullie hebben het Amber verteld, dan zou ik kijken hoe Amber er de komende dagen op reageert, vraagt ze er veel over en jullie daar weer op reageren, kijken of ze aangeeft om erbij te willen zijn.
En dan overwegen naar Ambers gevoel erbij ofdat het verstandig is om haar mee te nemen of niet.

Sta er overgens niet van te kijken, dat ze er soms misschien wat Luchtig mee om kan gaan, en het andere moment heel erg verdrietig kan gaan zijn.
Ik weet nog wel bij het zusje van m'n nichtje die was vrolijk druk spelend met een bevroren waterballon met haar overleden zus in "gesprek"
En nog geen 10 min later helemaal in tranen en groot verdriet.

gecondoleerd nogmaals

Vicky, M, Amber en Tess gecondoleerd met het verlies van Opa.

Wij hebben een periode gehad waarbij er drie oma's in een korte periode kwamen te overlijden en bij de eerste was K mee toen wij alleen met de directe familie kwamen kijken en kroop toen onder de kist door en vond het wel interessant. Net geen twee was ze daar en voelde ook en oma slapen dat zei ze ervan en met het condoleren zelf kwamen wij op het allerlaatste moment aan met haar en de oppas (tante van de andere kant) kwam als eerste condoleren en is toen met haar naar huis gegaan en met de begrafenis en kerkdienst is ze thuisgebleven.

Paar maanden later ging nummer twee en toen was ik hoogzwanger van Eva en toen hebben we het op dezelfde manier gedaan en 10 weken later ging nummer drie ook en daar hebben we beide dames mee naar toe genomen. E was een krappe zes weken en die heeft gewoon liggen slapen en kreeg van mijn mams een flesje en nam K mee uit de dienst en K heeft ook meegeholpen rozenblaadjes strooien. De reden dat de dames met de laatste begrafenis wel allebei meemochten was dat dit aan lief zijn kant was en niet van mijn kant van de familie want de begrafenissen uit mijn kant van de familie zijn de hel/verdoemenis en twee uur durende donderpreken van doorgeslagen dominee's of ouderlingen (lang verhaal) en dat is zelfs voor mij (ik ben zo opgevoed en op mijn zestiende heb ik mezelf ervan afgezet) een superlange en moeilijke zit.

Ondanks dat wij dachten dat K het nog niet helemaal meekreeg heeft ze het nog wel eens over oma C en toen was ze net geen drie en ze weet ook precies waar haar tuintje is op het kerkhof en oma C is begraven bij mijn schoonvader in het graf en dat weet ze ook en ze heeft op de eea reden ook onthouden dat ze daar met papa bij de kist mocht lopen. Ze vind het normaal en het hoort er ook bij. Ze weet echt dat oma bij apa ligt en dat Opa J niet haar eigen opa is en noemt hem dus stug J ipv Opa J wat de rest van de kleinkids wel klakkeloos aannam trouwens. E ook maar ze is nogal stijfkoppig wat betreft haar eigen Apa (ze kon geen open zeggen en verbasterde dat toen ze mini was tot Apa)...

[ Bericht 3% gewijzigd door Books op 29-11-2010 13:09:15 ]