Genderdysforie deeltje 5

quote:

Op zondag 14 januari 2007 20:41 schreef danielluh het volgende:
nee dat snap ik ook wel, echter zijn ze naar mijn weten niet echt informatief, zelfs mijn ouders zeggen dat.

Maar goed. jij bent er gewoon heel erg mee bezig nu, ook logisch je bent pas begonnen ermee, voor een post-op boeit het hele traject niet echt meer.

Daarom zie je ook maar weinig post-ops reageren in topics of forums die over GD gaat.
als na je SRS het nog allemaal een grote rol speelt, dan is er toch wat mislukt ergens.
JE moet gewoon je leven gaan leven zoals voorbestemd was

Hier ben ik het dan weer niet helemaal mee eens. Je transitie is met de SRS niet klaar. Lichamelijk ben je dan klaar, maar op andere gebieden is er nog genoeg te doen. Psychisch er klaar mee komen (dat je er niet meer de hele tijd aan denkt). Zelf merk ik ook dat ik op relationeel gebied nog wel het nodige heb om aan te werken.

Maar dat heeft inderdaad weinig met die documentaires te maken, dat is wel zo...

quote:

Op zondag 14 januari 2007 20:41 schreef BetaWolff het volgende:
Ik zie zelf ook weinig toegevoegde waarde in dat soort programma's. Door met andere transjes te praten leer je veel meer over de ervaringen van anderen dan een programma ooit zal kunnen tonen. Dat is bovendien informatie uit 1e hand en nog gewoon leuk ook.

Ja, maar dan moet je daar echt wel van houden. Ik hou echt niet van die bijeenkomsten met andere transjes. Nee, da's echt niks voor mij.

Ben toen ik 20 was wel eens 2 keer op bijeenkomsten in Groningen geweest, maar vond het echt niks. Als je niet depressief bent, dan wordt je het daar wel

Er is ook elke maand een transvrouwen bijeenkomst in het UMCG.

Had wel tegen Astrid (maatschappelijk werkster) gezegd, ik ga wel. Maar ik zie daar toch vanaf. Ik ga echt geen dingen doen waar ik niet achter sta. Ik zit niet te wachten op theekransjes met andere transjes. Maakt me alleen maar depressief. M'n leven gaat ondertussen gewoon door. En de informatie die voor mij belangrijk is, die kan ik ook wel op internet vinden.

Die TS bijeenkomsten doen me ttrouwens denken aan homo's. Die zoeken elkaar ook altijd op. En willen worden gezien als aparte groep.
Daarom staan al dat soort ts/tv bijeenkomsten mij ook zo tegen. En begrijp me goed, ik heb zeker niks op homo's tegen, maar daar vergelijk ik dit wel mee.

Ik heb nu al zoiets van, ik wil niet in die kringetjes zweven. Zeker niet straks als post-op. Ook niet op internet.

Kan me ook wel goed voorstellen dat de meeste post-ops niet meer op TS forums komen na hun srs. Ik lees er als pre-op nu nog wel veel wat voor mij nuttig zou kunnen zijn op dit moment.

Ik ken IRL trouwens maar 1 trans. Dat is een goede vriendin uit Emmen. Zij is in 2000 geopereerd. Heet toevallig ook Danielle
Ik kende haar al toen ze nog Daniel was en gekgenoeg wisten we toen niet van elkaar dat we TS waren. Zij kwam er op een gegeven moment mee aan. Allemaal heel herkenbaar voor mij toen natuurlijk.

Soms denk ik nog wel eens, had ik toen maar gelijk met haar de stap gezet. Mja, das achteraf natuurlijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door patricia27 op 14-01-2007 21:11:44 ]

quote:

Op zondag 14 januari 2007 21:02 schreef patricia27 het volgende:

[..]

Ja, maar dan moet je daar echt wel van houden. Ik hou echt niet van die bijeenkomsten met andere transjes. Nee, da's echt niks voor mij.

Bijeenkomsten als Virgin heb ik ook niet echt iets mee, maar dat was niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde gewoon face to face met andere transjes praten. Als vriendinnen, niet bij een bijeenkomst.

quote:

Ben toen ik 20 was wel eens 2 keer op bijeenkomsten in Groningen geweest, maar vond het echt niks. Als je niet depressief bent, dan wordt je het daar wel

Dat is ook wel een beetje de indruk die ik op de Virgin-bijeenkomsten kreeg...

quote:

Had wel tegen Astrid (maatschappelijk werkster) gezegd, ik ga wel. Maar ik zie daar toch vanaf. Ik ga echt geen dingen doen waar ik niet achter sta. Ik zit niet te wachten op theekransjes met andere transjes. Maakt me alleen maar depressief. M'n leven gaat ondertussen gewoon door. En de informatie die voor mij belangrijk is, die kan ik ook wel op internet vinden.

Denk dat het belangrijkste is dat je leven gewoon doorgaat inderdaad. Sommigen lijken te stoppen met al het leven buiten de transitie... Ik heb tijdens mijn transitie ook doorgeleefd en verder geprobeerd zo gewoon mogelijk te leven, voor zover dat naar de aard van de omstandigheden mogelijk was. Na de transitie gaat sowieso ook het leven door. Sommigen vallen na de transitie in een flink gat omdat ze verder geen leven hebben opgebouwd...

quote:

Die TS bijeenkomsten doen me ttrouwens denken aan homo's. Die zoeken elkaar ook altijd op. En willen worden gezien als aparte groep.
Daarom staan al dat soort ts/tv bijeenkomsten mij ook zo tegen. En begrijp me goed, ik heb zeker niks op homo's tegen, maar daar vergelijk ik dit wel mee.

De overeenkomst is dat er een soort scene ontstaat, maar meer ook niet denk ik.

quote:

Ik heb nu al zoiets van, ik wil niet in die kringetjes blijven zweven. Zeker niet straks als post-op. Ook niet op internet.

Bij veel post-op transen zie je dat ze op een gegeven moment volledig uit de T* wereld stappen, om jaren later weer contact te zoeken. Ik weet niet hoe dat zich bij mij zal ontwikkelen, maar ik vind het wel een opmerkelijk gegeven...

quote:

Kan me ook wel goed voorstellen dat de meeste post-ops niet meer op TS forums komen na hun srs. Ik lees er als pre-op nu nog wel veel wat voor mij nuttig zou kunnen zijn op dit moment.

Ik ken IRL trouwens maar 1 trans. Dat is een goede vriendin uit Emmen. Zij is in 2000 geopereerd. Heet toevallig ook Danielle

Ik kende haar al toen ze nog Daniel was en gekgenoeg wisten we toen niet van elkaar dat we TS waren. Zij kwam er op een gegeven moment mee aan. Allemaal heel herkenbaar voor mij toen natuurlijk.

Soms denk ik nog wel eens, had ik toen maar gelijk met haar de stap gezet. Mja, das achteraf natuurlijk.

Achteraf is alles makkelijk... Ik denk wel dat je veel aan haar ervaring kunt hebben.

quote:

Op zondag 14 januari 2007 20:52 schreef danielluh het volgende:
mijn leven is nu voor zover echt compleet hoor, heb jos ook aangegeven geen behoefte te hebben aan het nagesprek met de psych, gewoon nog wel elk jaar op controlle en straks nog die correctie.
Maar psychisch gaat het perfect, ben al druk bezig mijn leven weer inhoudt te geven, watgeen ook best aardig gaat.

relationeel gaat ook goed, maar tis ik wil zelf nu geen relatie hebben, wil kunnen doen en laten wat ik wil, dus flink uitgaan en mijn jeugd herhalen, Ben ik toch altijd al een partybeest geweest en iemand die zich niet makkelijk kan settelen.

Misschien ben ik uiteindelijk toch wel meer het huisje-boompje-beestje-type en is het daarom voor mij nu al een nieuwe uitdaging.

Goed te horen dat alles zo goed gaat. Genieten van het leven is belangrijk.

quote:

Op zondag 14 januari 2007 21:19 schreef BetaWolff het volgende:

Na de transitie gaat sowieso ook het leven door. Sommigen vallen na de transitie in een flink gat omdat ze verder geen leven hebben opgebouwd...

Hier heb je zeker gelijk in. Mijn maatschappelijk werkster zei de laatste keer ook al tegen mij, ga nu al kijken wat je wilt in je leven (qua opleiding of werk en andere dingen), en leef niet alleen maar naar je SRS toe. Anders val je straks in een groot zwart gat.

quote:

Op maandag 15 januari 2007 09:40 schreef danielluh het volgende:
ik heb mijn leven ook drastisch omgegooit, in sept begin ik aan mijn nieuwe studie SPH.
Ben de ICT meer dan zat. En het werk komt vanzelf wel, daar maak ik mij niet zo druk om, in SPH kan je alle kanten op.
van drugsverslaafde tot kleuterleidster

Ik wil graag SPW gaan doen.

TVP.

TVP ?

Dat opbouwen van een sociaal leven en het plannen op lange termijn dat heb ik al als "opdrachtje" meegekregen in de screening, toen ik net 2 a 3 gesprekken achter de rug had.

Ik klets heel wat oren van de koppen af en hier en daar vriendschappen gesloten. Zoals andere ook wel weten, werd ik ook gewaarschuwd dat vriendschappen of relaties verbroken konden worden. Twee keer achter elkaar gebeurde dat.Best heftig en nu eindelijk wat vrede mee dat het maar zo moest zijn. Danielle had het al over een stukje jeugd over doen of iets in die richting.

Nouja, heeeeel herken baar dus Want middelbare school niet meegemaakt zoals ik had gewild. Wie kent het jaloerse gevoel niet dat je zomaar een paar onbekende meiden op de fiets zag? Klaar met school, beetje lachen, hand in hand... de middelbare school en dus pubertijd / ontwikkeling mis ikzelf in iedergeval wel. Daarom ben ik erop gekomen om hockey te gaan edoen, recreatie, geen serieuze ambities. Beetje vergelijkbaar, groepsgevoal als op school.

Na kerst ook bij Doagre wezen logeren, ook erg leuk Natuurlijk ook wel over het onderwerp gehad, maar niet te dik erop gelegd. Wel het zeebanket op de pannenkoek En savondslaat een rose als slaapmutsje

Same here, ik heb er dan nog 4 in mijn lijstje, maar Doagre is veel meer vriendin dan dat we GD koeien/kalfjes uit de sloot halen

Misschien dat http://www.europeants.org/WTPS/Papers/wat_nu.htm ook handig is als link? Daar is een lijstje gendertherapeuten te vinden (al hoewel die lijst misschien verouderd is; de laatste update daarvan is uit 2003).

Ik ga morgen eens de moed verzamelen om met Humanitas contact op te nemen. Ergens lijkt me dat toch wel heel erg eng... "Hoi, met Hildy. Spreek ik met de werkgroep Transseksualiteit? Ja euhm, ik heb een probleempje in die richting, en daar zou ik graag eens over praten, kan dat?" En ik heb al zo'n moeite met telefoneren.

Nja, niemand die zei dat dit makkelijk zou gaan worden...

Nou, ik had voordat ik contact opnam met het VU, ook een afspraak bij Humanitas. Ene Petra Kleene als ik me goed herinner. Het gesprek liep alles behalve lekker/fijn.

Ik zou volgens haar nooit passabel kunnen zijn (nog last van acne) en ze rade mij het af en contact op te nemen met het RIAGG. No way dus en ben voor m'n second opinion gewoon naar de mensen gegaan die er echt wat vanaf weten.

Niet dat je je hierdoor moet laten leiden Hildy, ik vodn die mevrouw Kleene erg kil en kon geen fijn gesprek met haar aangaan. Het is nu alweer dik 3 bijna 4 jaar geleden, Mei 2003, maar ik zelf zou daar nooit meer in dat pand iets te zoeken hebben.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 21:50 schreef Meike26 het volgende:
Nou, ik had voordat ik contact opnam met het VU, ook een afspraak bij Humanitas. Ene Petra Kleene als ik me goed herinner. Het gesprek liep alles behalve lekker/fijn.

Ik zou volgens haar nooit passabel kunnen zijn (nog last van acne) en ze rade mij het af en contact op te nemen met het RIAGG.

Oei, dat klinkt niet echt geschikt voor zo'n onzeker en nog wat zoekend type als ik (helemaal omdat ik nogal lang ben; ze zou mij wel 'ns een depressie in kunnen praten). Aan de andere kant vind ik 't wel wat ver gaan om meteen al contact op te nemen met 't VU...

quote:

Niet dat je je hierdoor moet laten leiden Hildy, ik vodn die mevrouw Kleene erg kil en kon geen fijn gesprek met haar aangaan. Het is nu alweer dik 3 bijna 4 jaar geleden, Mei 2003, maar ik zelf zou daar nooit meer in dat pand iets te zoeken hebben.

Ik vind 't wel gek dat ze met zo'n zwaar probleem als genderdysforie dan zo'n kil persoon inzetten.

Misschien dat het ook wel aan mijn verlegenheid lag toendertijd, maar wat ik me kan herinneren van het gesprek was, dat ze me in haar kamer binnenliet en de eerste 20 minuten eigenlijk niets zei of vroeg... nouja ik heb m'n verhaal gedaan en toen begon ze haar visie erop te geven.. ik vond die kille confrontatie, zonder een persoonlijk of informele tint aan het gesprek nogal vaag en was geen stap verder door dat gesprek.

Ik ben niet gelijk naar het VU gegaan, maar ik was dan ook al zeker van m'n zaak, zo te lezen ben jij dat nog niet. Via de huisarts, waarmee ik altijd al een goed contact had, heb ik een intake gesprek aangevraagd en was het voor mij nog alleen een kwestie van tijd en zelf willen...

En dan klaag ik zelfs nog met m'n 1.83 lang.. lucky bastard dat ik dan ben

Hildy, follow your hart en kies voor het geen wat je echt het liefste wil. Je verhaal in het vorige topic was duidelijk geneog als GD zijnde, toch zal je het begrijpelijk nog best wel moelijk vinden om die knoop echt defnitief door te hakken. Of dat nu fulltime of (nog even) partime is om het te "proberen". Er is maar een ding uitgesloten en onmogelijk, dat is het verdringen en ontkennen van je gevoelens.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 23:03 schreef danielluh het volgende:
ik ben ook lang hildy, 1.95 en wat forser dan een vrouw en toch passabel
wat veel mensen vergeten, is ook je uitstraling,

maar ik heb gelukkig mijn hoofd mee, en ga vaker met lange meiden sjoppuh, dan valt je lengte meteen minder op

M'n figuur heb ik dan wel weer heel erg mee (al hoewel ik wel wat platter zou willen zijn), alleen m'n hoofd is weer wat aan de grote kant, plus dat m'n gezichtsbouw niet echt meewerkt (iets te veel testosteronvergiftiging).

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 23:24 schreef Meike26 het volgende:
En dan klaag ik zelfs nog met m'n 1.83 lang.. lucky bastard dat ik dan ben

Hildy, follow your hart en kies voor het geen wat je echt het liefste wil. Je verhaal in het vorige topic was duidelijk geneog als GD zijnde, toch zal je het begrijpelijk nog best wel moelijk vinden om die knoop echt defnitief door te hakken. Of dat nu fulltime of (nog even) partime is om het te "proberen". Er is maar een ding uitgesloten en onmogelijk, dat is het verdringen en ontkennen van je gevoelens.

Ja, ik weet 't, en ik ben druk doende uit te werken wat ik nu precies wil verder. Dit is misschien niet echt de plek hiervoor, maar ik zal je 'n beetje 'n idee geven waar ik mee worstel.

Zoals ik in m'n eerste post al zei: ik voel me 2 personen. Soms voel ik me vrouw, en soms niet. Een deel van mij zou 't absoluut bevrijdend vinden als vrouw door de wereld te gaan, en een ander deel ('t deel wat me al die tijd op de been heeft gehouden) zou 't toch enigszins bevreemdend vinden. Ik bedoel: zou ik door een bepaald deel van mezelf te bevestigen niet een heel ander deel wat ik ook als heel wezenlijk ervaar (notabene 't deel waarmee ik m'n brood verdien) gaan ontkennen?

Dit is misschien doordat ik hier al zo lang mee loop. Ik wou toen ik 10 was al tegen m'n moeder zeggen dat ik geen jongen wilde zijn, maar ik bedacht me op 't laatste moment (trut dat ik ben...).

Maar vandaar dat ik 't allemaal eens goed met 'n psych wil doorspreken. Ik was al naar een "gewone" psychiater gestapt, maar daar heb ik soms echt 't idee dat ik tegen een muur aan zit te praten. Volgens mij hebben ze daar nog nooit van genderdysforie gehoord.

Ik ben overigens niet van plan dit te gaan verdringen hoor. Dat stadium ben ik nu toch wel een beetje voorbij. Ik heb 2 goede vrienden al van m'n problemen verteld, en die zouden me toch vreemd gaan aankijken als ik d'r verder niks mee zou doen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Hildy op 17-01-2007 00:38:29 (grammatica goei nie moeilijk si.) ]

Ik zit eigenlijk ook maar wat te miepen ook heh... ik ga gewoon naar 't VU, daar 't geheel uitleggen.

Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben.

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 14:15 schreef Hildy het volgende:
Ik zit eigenlijk ook maar wat te miepen ook heh... ik ga gewoon naar 't VU, daar 't geheel uitleggen.

Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben.

Ik heb me rechtstreeks aangemeld bij hetVU. Mijn huisarts hoorde het via een brief van hetVU... Lekker belangrijk... Voor mij was/is het VU de enige oplossing...

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 14:57 schreef ChantalC het volgende:

[..]

Ik heb me rechtstreeks aangemeld bij hetVU. Mijn huisarts hoorde het via een brief van hetVU... Lekker belangrijk... Voor mij was/is het VU de enige oplossing...

Wat m'n lichaam betreft ben ik d'r ook wel zo'n beetje uit eigenlijk; alleen 't sociale deel moet nog wat komen, maar daar begeleid 't VU ongetwijfeld ook wel in. Ik kan wel naar 'n gendertherapeut stappen, maar eigenlijk weet ik 't best: zo wil ik niet verder. Ik moet gewoon niet zo chronisch onzeker zijn van mezelf.

Maar ik begrijp dat ik ze ook gewoon zelf direct kan bellen?