Depressie - hoe ga je ermee om

Ik heb een aantal maanden geleden allerlei anti-depressiva gekregen, helpt wel, maar het heeft ook zoveel bijwerkingen en het is gewoon kutrommel, dus ik wilde er eigenlijk vanaf... afkicken is daarnaast ook nog eens een hel, dus als het niet hoeft begin hier niet aan. Ik gebruik nu niks meer en voel me eigenlijk "gezonder".

Zorg dat je werk/school leuk is, dat doe je het meest van de week, ik heb een regeling getroffen met mijn baas dat ik 3 hele en 2 halve dagen werk, zo heb je meer gevoel van vrijheid.

Ik ben gaan sporten (fitness) voel me gezonder, sterker, zelfverzekerder, als ik loop, loop ik er niet meer als een zoutzak bij, maar ik loop rechtop (het hier-ben-ik! idee). En wat anderen zeggen doet me minder.

Daarnaast, doe veel dingen, desnoods hele gekke dingen, ik had afgelopen weekend het hele weekend een jongen en meisje te logeren die ik eigenlijk alleen van internet ken, ben bijvoorbeeld met de trein naar Amsterdam geweest, zorg dat je uit huis gaat en in rare situaties terecht komt, hoe meer je meemaakt, des te minder tijd je hebt om je druk te maken over je depressie.

Dit zijn mijn tips, ik zit nog in de depressie, maar kan er beter mee omgaan!

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:07 schreef Burdie het volgende:

[..]

Niet dus .
Vakantie is vaak dusdanig stressvol dat het een depressie kan aanwakkeren of zelfs triggeren.

Ik heb onze vakantie dan ook geannuleerd. Voelde me er niet goed genoeg bij.

De afgelopen maand was alle regelmaat weg, door van alles en nog wat. Ik hoop dat het de komende tijd weer wat beter gaat, als die regelmaat weer terugkomt. Op veel dagen gaat het namelijk best goed maar als het slecht gaat (en dat komt dus vaak door onregelmatigheid of emotionele gebeurtenissen) dan gaat het echt slecht. Nu weer te vaak dus. Misschien moet er nog wat gesleuteld worden aan de dosis medicatie die ik nu slik maar daarover ben ik in overleg.

Zijn er meer mensen die last hebben van dit weer? Ik vind het moeilijk dat het steeds zo wisselvallig is, ik weet helemaal niet waar ik aan toe ben. Veel dagen beginnen hier stralend maar tegen de tijd dat we aangekleed zijn, is er weer bewolking of regen. Mijn humeur gaat hier gewoon direct in mee. Ik vind het moeilijk dat er geen duidelijke plannen te maken zijn (en dus ook geen beloftes die ik mijn dochter kan doen.)

Daarnaast merk ik dat doordat ik persoonlijk aan het veranderen ben, ik een hele andere smaak lijk te hebben of te onwikkelen dan dat ik altijd dacht. Eigenlijk is dat helemaal niets negatiefs ofzo maar vaak nog zo verwarrend dat ik echt moet huilen in winkels Het is echt een goed teken, ergens, dat ik dingen zie die ik mooi vind. Maar het voelt nog zo onwerkelijk, dat ik misschien wel daar bij pas, dat het vooral verwarrend is. Herkenning?

[ Bericht 1% gewijzigd door Luchtbel op 30-07-2007 18:47:15 ]

Hopelijk lukt het om de regelmaat weer wat terug te krijgen LB.
Fijn om te lezen dat het op veel dagen best goed gaat!

Echt last van het weer heb ik niet, maar ik merk wel dat het invloed heeft. Op dagen dat het zonnig is lijk ik veel meer energie en zin te hebben om dingen aan te pakken.
De verwarring van een veranderde smaak herken ik niet, ik vind het wel knap dat je het toch ook wel als een goed teken kan zien, ondanks dat het vooral verwarrend is.

quote:

Op donderdag 21 juni 2007 16:21 schreef Dromenvanger het volgende:
Drank maakt kapot wat je hebt opgebouwd is mijn ervaring. Als ik een paar flessen bier drink dan gaat het profijt van een positieve opbouw weer weg. Drank als middel tegen depressie is ook niet het juiste middel omdat drank slechts tijdelijk werkt om problemen te verdoven. De dag erna voel je je eens zo klote en dan ga je weer drinken en zo ga je beetje bij beetje de afgrond in.

Voelde me dus een aantal dagen okey en dan drink je op een zaterdag een paar teveel en dan is het weer opnieuw beginnen. Alsof het denken verstoord wordt ook. Bij mij is het van belang dat ik iedere dag verder opbouw en alcohol staat sowieso bekend als destructief.

Leuke ja, n.a.v. je post toch nog maar eens de bijsluiter van m'n meds bekeken en alcohol wordt afgeraden (d'oh). Nu eens braaf m'n wijn en bier laten staan en merk het toch wel behoorlijk moet ik zeggen. Zal moeilijk worden op Sziget volgende week. Ben ook erg benieuwd hoe m'n eerste vakantie sinds anderhalf jaar gaat vallen.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:48 schreef lobotomie het volgende:
vakantie helpt vaak

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:07 schreef Burdie het volgende:

Niet dus .
Vakantie is vaak dusdanig stressvol dat het een depressie kan aanwakkeren of zelfs triggeren.

Ik ben dus bijna 3 weken op vakantie geweest. En ik voel mezelf dus wel beter. Ik moest een keuze maken (en ik heb iets met keuzes, wat niet gek is, met al die keuzemogelijkheden in dit land/het westen), maar heb uiteindelijk de keuze gemaakt om wél te gaan. Mijn therapeut zei wel nog 'let wel, je neemt je problemen mee'. Gelijk, maar wat was het lekker om in een ander land, wel vertrouwd land, weer te zijn. Het is dus wel zo, dat het voor mij een vertrouwde omgeving was, maar met toch nieuwigheden er weer in. En ik denk ook dat het goed is, om andere mensen, omgeving soms om je heen te hebben en in mijn geval ook een paar mensen die vertrouwd voor mij zijn en (super) erg lief.

Heb veel mensen om mij heen gehad, kon mezelf ook terugtrekken en trok mezelf soms ook terug, ging ik lekker lezen met het geroezemoes van een andere taal op de achtergrond . Soms had ik het wel nog even moeilijk en een paar nachten moeilijk (weer) in slaap kunnen komen. Maar vakantie kan, denk, wel degelijk goed zijn. Je blijft anders hangen, bij mij was het een gevoel, omdat ik hier niet echt gelukkiger even werd (ervan). Ik moest weg ! Van hier, van dit alles. Vluchtgedrag, zoals mijn therapeut ook zei. Misschien, maar niet alleen. Ik heb familie daar en die wou ik ook zien, ga ik niet door mijn shit hier toen daardoor hier blijven. Ik heb mijn keuze gemaakt, en heb er absoluut geen spijt van. Tweede reden was ook dus om weg te zijn (van) hier, alles even in een ander perspectief weer te zien.

En dat is gelukt !
Ik heb sinds lange tijd, als klein kind vond ik het übercool, maar kon me dat niet meer herinneren, weer gevlogen. Iets wat ik toch eng vond. Ook gedaan. Ik heb wel staan huilen toen mijn vader en broer afscheid van mij namen. Ja . En in het vliegtuig ook even bij het stijgen, zo fuck, wat een gevoel. Op de terugweg ging ik er lekker in op en ging het al beter. Al hadden we even vastgezeten in de wolken, maargoed. Ben blij met de ervaring en het uitzicht, had ik even nodig.

De hele vakantie had ik even nodig. De wereld is groot besef je jezelf dan, en dat wou ik ook weer beseffen, niet in mijn eigen kleine wereldje, die de laatste tijd, op sommige vlakken, soms kut was, blijven hangen. Het anders weer willen zien, dát willen zien !

Ik heb daar het 1e weekend een feestje gehad, met super leuke mensen (kroa's hé ! ), koffiegeleut, etc etc. Mensen met een totaal ander leven dan ik, maar wel met klik, ontmoet en weer gezien. Ook een mooie, jonge vrouw met baby in het winkelcentrum gezien, lag er 's ochtends en laat in de middag nog met haar erg mooie baby in haar armen, homeless dus én dat doet je ergens relativeren. Foto van gemaakt en daar ga ik soms nog naar terug kijken.

Nu ik weer terug ben, ook een voordeel, heb ik gelijk mijn inrichting wat veranderd en ga ik dingen aanpakken. En ik hoop dat de depressie wat op de achtergrond blijft of gaat blijven, misschien ben ik er zelfs al wat uit. Durf ik alleen niet te hard te zeggen. Wel heb ik weer een stuk erbij, waar ik allemaal aan kan denken, als ik mezelf hier eenzaam en alleen voel in dit soms koude kikkerlandje .

Dat (gevoel) moet ik vast houden, blijven houden !

[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 17-08-2007 13:41:29 ]

quote:

Op maandag 30 juli 2007 17:50 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Leuke ja, n.a.v. je post toch nog maar eens de bijsluiter van m'n meds bekeken en alcohol wordt afgeraden (d'oh). Nu eens braaf m'n wijn en bier laten staan en merk het toch wel behoorlijk moet ik zeggen. Zal moeilijk worden op Sziget volgende week. Ben ook erg benieuwd hoe m'n eerste vakantie sinds anderhalf jaar gaat vallen.

Ik ben ondertussen 6 dagen alcohol-vrij en ik merk degelijk verschil. Voornemen is om het langer vol te houden in nuchtere toestand. Problemen wegdrinken is ook geen oplossing, medicatie als enige manier om problemen weg te werken werkt ook niet maar maakt het wel mogelijk om er beter aan te werken vanwege de rustigere toestand, beter in staat om eens alles te laten bezinken dus ook zodat je problemen eens van de andere kant kunt bekijken en beter leert inschatten hoe het zit.

Alcohol verstoort mijn denken en daarom juist een periode ontgiftigen, wie weet nooit meer een druppel aanraken omdat het niet eens nodig is of zelfs ongewenst is. Wie weet dat ik op die manier controle krijg op het denken en de baas ben erover. Denken zelf in de hand wilt dan zeggen dat je op commando positief kunt denken. Of je gaat een manier van denken aanleren die wel effectief is inplaats van destructief. Daarnaast nog het voelen, maar denken en voelen staan in verbinding met elkaar. Een positieve gedachte wekt vanzelf een positief gevoel op hier.

Alcohol zorgt hier ook niet voor een betere stemming, vroeger kon ik vrolijk worden ervan maar dat is al lang geleden. Dus waarom drinken als je je niet beter voelt tijdelijk?

Als ik morgen alcohol drink omdat het weekend is dan verstoor ik weer mijn hele ritme, ik raak van slag af door te drinken. 2 biertjes zou dan wel kunnen maar daar blijft het meestal niet bij, ook een soort van zwakte, 2 biertjes de moeite niet waard vinden

Over 1 paar keer per jaar tijdens feesten drinken, volgens mij kan dat geen kwaad. Je drinkt een keer stevig door en raakt geestelijk van slag de dagen erna en vervolgens herstel je weer een hele tijd. Geheel-onthouder lijkt me niet helemaal nodig. Alsnog oppassen dat je jezelf niet in coma zuipt maar dan moet je wel heel gortig omgaan met je consumptie.

Geheel-onthouder worden vind ik extreem overkomen, sterker ben je als je met mate drinkt.

[ Bericht 2% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 17-08-2007 15:01:55 ]

Als je maat kunt houden ja.
Tot 2 weken geleden was ik 20 jaar lang een weekend drinker, maar nu met medicatie (ad, cymbalta) doe ik dat maar niet meer.
Ik geniet (genoot) wel van een goeie wijn maar de fles moest toch echt wel helemaal op, elke vrijdag en zaterdag klote zat naar bed. En uiteindelijk ga je je er niet beter van voelen, slechter eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 13 april 2007 23:02 schreef Natural_Mystic het volgende:
Ik heb ook lang gedacht dat ik ook een depressie had. Bij mij is het echter zo dat het niet constant is...het is echt met ups en downs. Nu zul je denken dat iedereen dat wel heeft, maar bij mij zijn ze nogal heftig. Zoals eergisteren in de kroeg; het ene moment voel ik me prima...niks aan de hand...en de volgende secondes vliegen er zelfmoordgedachtes door mijn hoofd. Doordat het zo wisselt weet ik niet zo goed wat ik ermee aanmoet. Mensen zullen het misschien bestempelen als dipjes, maar bij mij zijn ze emotioneel nogal heftig dat soms uitmondt in zelfbeschadiging, spullen kapot maken, egoistisch gedrag etc. Ik weet nog dat ik als kind zijnde mijn hoofd tegen de muur sloeg als ik boos op mezelf was, en ik denk dat het hierdoor ook genetisch is omdat ik eigenlijk nog nooit lang gelukkig ben geweest.

Bijzonder om dit zo te lezen. Ik herken er veel in. Ik heb ook wel eens in het uitgaansleven meegemaakt, dat ik in eerste instantie heel opgewekt was, maar dan opeens overkwam mij een enorme depressieve aanval (verergert door de drank) en dan moest ik snel naar het toilet of naar buiten, omdat ik dan heel erg moest huilen en ook kwamen bij mij dan zelfmoordgedachten omhoog. Deze depressieve uitspattingen zijn erger wanneer ik onder invloed ben van drank en daar ben ik zo van geschrokken, dat ik erg uitkijk met alcohol tegenwoordig.

Wat ik ook herken is dat met je hoofd tegen de muur slaan en spullen kapot slaan. Wanneer ik gefrustreerd raak door iets, en dat kan al iets heel kleins zijn, dan word ik agressief en ventileer dat op mijzelf of op spullen. Althans, dat deed ik... ik heb mij tegenwoordig meer onder controle. Maar het gaf dan altijd een kortstondige bevrediging die vervolgens direct werd opgevolgd door spijt. Maar goed, de frustratie was ik dan kwijt .

ik word ook depressief als er geen geld genoeg is..

De wereld van een klinische depressief iemand zit vol met negatieve emoties. Behandeling is vaak gericht op het omgaan met deze gevoelens door anders te gaan denken. Onderzoekers van de University of Winsconsin-Madison hebben echter ontdekt dat tussen de denkgebieden en de emotionele centra van het depressieve brein een miscommunicatie optreedt. Herwaarderen van situaties leidt soms zelfs tot heftigere emoties dan voorheen.

quote:

17-08-207

Anders denken doet niet anders voelen?

De dagen zijn kleurloos of zwart. Het liefst kruip je weer terug in je bed en wacht tot de volgende dag. Of de dag daarna. Wanneer je klinisch depressief bent, is elke dag weer een hele worsteling met je negatieve gevoelens. Elke kleine tegenvaller lijkt immens groot en voegt zich bij de eerdere verzameling teleurstellingen en frustraties.

Natuurlijk voelt iedereen zich wel eens rot, vooral als er iets misgaat of verwachtingen niet uitkomen. Het verschil met klinische depressieve mensen is dat je jezelf er weer bovenop kunt helpen. Je gaat op zo’n manier met je negatieve gevoelens om dat ze een plek krijgen of verdwijnen. Wanneer je echter in een depressie zit, lukt dit niet goed en kom je in een negatieve spiraal terecht. Hoe kan dit? Onderzoekers van het Waisman Laboratory for Brain Imaging and Behavior en Tufts University zochten het antwoord in de werking van het brein.


Depressie is een slopende ziekte die je vaak meezuigt in negatieve gedachten en gevoelens

Miscommunicatie
Het is al langer bekend dat het voorste hersendeel, de prefrontale cortex, actief wordt wanneer je je emoties probeert de baas te zijn. Dit gebied zet je gedachten op een rijtje en geeft signalen af aan emotionele centra in het brein, zoals de amygdala. Deze amandelvormige structuur vormt het schakelbord van onze emotionele huishouding en bepaalt of wij iets geweldig vinden of juist hard weg willen rennen. Een actieve amygdala betekent dan ook heftige emoties. De neurowetenschappers hebben nu ontdekt dat bij depressieve mensen de communicatie tussen de prefrontale cortex en de amygdala anders werkt dan bij gezonde mensen.

Ze ontdekten dit door proefpersonen vervelende plaatjes te laten zien, terwijl die in een hersenscanner lagen. Vervolgens moesten de deelnemers hun negatieve gevoelens proberen te verminderen, door op een andere manier naar de inhoud van de beelden te kijken. Bijvoorbeeld door een positievere afloop van dat auto-ongeluk voor te stellen. Of door te bedenken dat die bloederige scène vast geacteerd is. Ondertussen keken de wetenschappers naar hun reacties in de hersenen.

Minder is meer
Opvallend was dat de emotionele centra van een depressief brein anders reageren dan van een niet-depressief brein. Wanneer gezonde proefpersonen bewust probeerden met hun gevoelens om te gaan, werd hun prefrontale cortex erg actief en liet vervolgens hun amygdala minder reactie zien. Bij depressieve mensen lag dit echter anders. Hun amygdala bleef net zo actief als voorheen. En dus hun emoties ook. Bij sommigen reageerde de amygdala zelfs sterker wanneer ze probeerden hun gevoelens te verminderen.


Bij het zien van dit plaatje wordt je amygdala waarschijnlijk kort heel actief, totdat je weet dat het een speelgoedgeweer is

In de put denken
Klinische depressieve breinen kunnen dus niet emoties afzwakken op een manier zoals gezonde breinen dat kunnen. Dit kan grote gevolgen hebben voor de behandeling van depressie. De huidige therapie is vaak een combinatie van medicijnen en Cognitieve Gedragstherapie (CGT). Mensen leren hier dezelfde situaties anders te bekijken, waardoor ze minder negatieve gevoelens zouden oproepen. Net zoals in bovenstaande experiment is gedaan. Alleen blijkt nu dus dat herwaardering soms niet helpt en je zelfs nog rotter kan laten voelen.

Enige relativering is hier wel op zijn plaats. De proefpersonen hebben echter alleen kort enkele technieken geleerd. Mogelijk dat een volledige CGT training het brein wel in de goede stand zet, aldus de onderzoekers.

(Kennislink)

Interessante post, ExperimentalFrentalMental. Bedankt daarvoor. Dat zou ook kunnen verklaren waarom depressie vaak genetisch overdraagbaar lijkt te zijn. Het is kennelijk een fysiologisch verschijnsel en niet zozeer iets dat puur door externe invloeden ontstaat. Waarschijnlijk is het al aanwezig en wordt het al dan niet getriggerd door externe impulsen.

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2007 11:22 schreef floris.exe het volgende:
Interessante post, ExperimentalFrentalMental. Bedankt daarvoor. Dat zou ook kunnen verklaren waarom depressie vaak genetisch overdraagbaar lijkt te zijn. Het is kennelijk een fysiologisch verschijnsel en niet zozeer iets dat puur door externe invloeden ontstaat. Waarschijnlijk is het al aanwezig en wordt het al dan niet getriggerd door externe impulsen.

Dan zou je moeten testen of die mensen voor hun eerste (klinische) depressie ook die afwijkende respons hebben. Dat denk ik namelijk niet.
Zelf heb ik altijd het gevoel gehad, dat tijdens mijn eerste depressie er iets in mijn hersenen (semi?-)permanent veranderd is, waardoor de deur naar een depressie altijd wijder openstaat dan daarvoor.

kan je je ziek melden met depressieklachten???

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2007 11:59 schreef baskabel4 het volgende:
kan je je ziek melden met depressieklachten???

Ja, maar net zoals bij andere ziekmeldingen, zal de bedrijfsarts bepalen of je werkelijk niet kunt werken. Bij een flinke depressie zal je vaak je werk niet 100% kunnen doen.

Op dit moment ben ik geforceerd bezig om het denken tegen te houden en een halt toe te roepen. Mijn denken gaat nog steeds vaker vanzelf op een foute manier hoewel dat steeds en steeds minder wordt, door steeds snel erbij te zijn kan ik reageren en trek ik even de stekker uit het negatieve denken. Een soort van kracht doe ik dat mee, zonder tegengedachtes maar puur met een tegenkracht die sterker is dan de kracht van het denken. Vandaag 3 keer moeten doen dat ik even moest concentreren, zou ik dat niet doen dan zou het denken weer de hele dag tegen gaan zitten. Denken is dan een groot woord, het is ook het gevoel dat meespeelt. Een negatief gevoel over het leven en het negatieve denken over het leven, dan twijfel ik nu of het misschien het slechte gevoel is dat ik aan het stoppen ben. Dan komt de onrust nog naar voren sporadisch en ook dat probeer ik dan te stoppen op verschillende manieren. Dan is het de bedoeling dat alles wordt uitgeschakeld dat niet klopt. En dan merk ik dat het helpt, uren van goed gevoel met af en toe en terug val. Opstaan dat meer gaat met een positief gevoel inplaats van tegenzin. Kortom: Het gaat de goede kant op.

Het denken zal vanzelf een keer de moed opgeven wanneer het geen kans meer krijgt. Het is alleen maar het denken en meer niet, het is niet het grootste probleem ter aarde, het denken is niet in orde en het valt reuze mee. Zie ik in dat het reuze meevalt dan zie ik het probleem ook minder zwaar in en kan ik beter ermee omgaan dan wanneer ik ertegen op ga kijken want dan is het denken weer de baas als ik geen controle kan uitvoeren.

Tevens een boek aan het lezen hoe je omgaat met het foute denken dat geluk in de weg kan staan.

Maar alsnog dat stoppen van het denken wat helpt. Vis-olie aan het innemen om de hersens gezonder te laten zijn en het concentratie-vermogen te vergroten en zo probeer ik verder te gaan met de middelen die voorhanden zijn.

En dan uiteraard de toekomst positief benaderen en niet uitgaan van falen. De toekomst inzien als iets dat positief gaat uitpakken en dan overtuigd raken van dat feit. Dan ga je vanzelf op een gegeven moment met een andere instelling door het leven en kijk je niet terug naar de slechte tijden waarbij je gaat denken dat ze altijd aanwezig zullen blijven, je blijft niet hangen in het slechte gevoel dus ook. Je gaat dan eindelijk eens vooruit inplaats van achteruit. ( Je = ik , ik hanteer de je vorm maar bedoel ik, alsof ik tegen mezelf aan het aanlullen ben en mezelf aan het overtuigen ben )

Dan neem ik wel medicatie in tegen depressie maar alsnog heb ik echt het idee dat 90 procent door jezelf gedaan moet worden. Een pilletje innemen en afwachten helpt niet. Je hele levensinstelling kan onmogelijk veranderd worden door een simpel pilletje.

Ik heb het nu even niet van op stap gaan en actief leven leiden, even over de instelling in het leven, is de instelling in orde dan is het leven oppakken door meer actie te ondernemen meer vanzelfsprekend inplaats van dat je binnen blijft hangen. Niet teveel opkijken als je iets wilt of moet doen, dat het meer vanzelf gaat. Een goede stemming en goede zin, en vervolgens gaat het leven meteen een stuk vlotter

Het is richting de toekomst hier dus zeker de bedoeling dat ik actief ga worden, en dan niet te actief hier op het forum maar in de buitenwereld. Volgende week terrasje pakken waar ik maanden lang geen zin in had en waar ik me nu op kan verheugen, dus dat is al een hele stap. Met tegenzin iets ondernemen wekt alleen maar irritatie op. Zin maken kan dan ook, maar heb je geen zin dan is even zin maken ook niet iets dat je zomaar 1,2,3 kunt doen in 10 seconde.

[ Bericht 13% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 18-08-2007 15:05:49 ]

Smoorverliefd zijn is een manie

quote:

20-08-2007

'Tot over je oren verliefd zijn' is heerlijk. Maar onderzoekers uit Zwitserland hebben ontdekt dat iemand die helemaal verkikkerd is op iemand anders zichzelf niet meer onder controle heeft.

Iemand die manisch is, heeft verschrikkelijke stemmingswisselingen. Hij of zij gaat van ontzettend vrolijk tot in en in verdrietig en van dolgelukkig tot een diepe depressie. Een hypomanie is de iets mildere vorm daarvan. De Zwitserse onderzoekers ontdekten via een vragenlijst dat een tiener die helemaal hoteldebotel is veel weg heeft van iemand die hypomanisch is.

De wetenschappers van de Psychiatrische Universiteit van Basel ondervroegen 113 tieners, van wie er 65 aangaven smoorverliefd te zijn. De verliefde tieners bleken een uur minder slaap nodig te hebben dan hun niet-verliefde leeftijdsgenoten. Ook gaf 60 procent aan dat ze veel geld uitgaven aan onnodige aankopen, waar maar 30 procent van de 'normale' tieners dat deed. De tieners die overliepen van liefde hebben verder, vergeleken met de andere groep, twee keer zoveel ideeën en creatieve energie. Maar ook gaven dubbel zoveel aan harder te rijden en meer risico’s te nemen op de weg.

Deze resultaten van de verliefde tieners bleken niet veel te verschillen met die van iemand die lijdt aan hypomanie. De onderzoekers willen daarom ook dat psychiaters die jongeren behandelen die slecht slapen en gedragsveranderingen vertonen rekening gaan houden met een onschuldige verliefdheid. -TvdB

(Bron: New Scientist)

(Kijk.nl)

Ik loop al enkele maanden met een dip rond die eigenlijk wel een depressie is. Alle tekenen zijn er, van slecht slapen tot lusteloosheid en gewoon k*thumeur, al maanden.

Sinds een paar dagen heb ik een psychologe, ben al bij huisarts en maatschappelijk werk geweest. Ik wil NIET aan de anti-depressiva.

Vandaag een brief geschreven aan moeder, broertje en zusje om het te vertellen. Ik kan het niet IRL doen, krijg het mijn mond niet uit.

Gewoon, in twee woorden, gore ellende.

Waarvoor niet aan de anti-depressiva

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2007 23:53 schreef bloempjuh het volgende:
Ik loop al enkele maanden met een dip rond die eigenlijk wel een depressie is. Alle tekenen zijn er, van slecht slapen tot lusteloosheid en gewoon k*thumeur, al maanden.

Sinds een paar dagen heb ik een psychologe, ben al bij huisarts en maatschappelijk werk geweest. Ik wil NIET aan de anti-depressiva.

Vandaag een brief geschreven aan moeder, broertje en zusje om het te vertellen. Ik kan het niet IRL doen, krijg het mijn mond niet uit.

Gewoon, in twee woorden, gore ellende.

misschien ben je wel allergisch voor iets waardoor je in eerste instantie vaak moe bent en daarna het onbewust zat wordt dat kutgevoel altijd en daarna...etc etc?

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 00:17 schreef zhe-devilll het volgende:

[..]

misschien ben je wel allergisch voor iets waardoor je in eerste instantie vaak moe bent en daarna het onbewust zat wordt dat kutgevoel altijd en daarna...etc etc?

Nah.. als zelfs huisarts en psych de diagnose 'depressie' stellen neem ik dat wel aan hoor.