Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders deel 32

Ingrid, is de nuvaring niet wat voor je dan?

quote:

Op woensdag 27 december 2006 14:14 schreef innovative het volgende:

[..]

In SEX liep/loopt er een topic over Mirena, volgens mij. Want ik neem aan dat je last van je menstruatie bedoelt? Dan is een hormoonhoudend spiraaltje idd vaak een idee (van een koperspiraaltje schijnt 't erger te worden). Wellicht daar even zoeken?

Mirena: Voor, tijdens en na het plaatsen - Deel 3

Met de linkjes naar 1 en 2 in de OP.

Tnx. Ik bedoel idd last van menstruatie. Ga het van de week ff lezen, aangezien fok er telkens mee kapt hier.

Troel, dat lijkt me een raar ding.

Het staat mij uberhaupt een beetje tegen, iets wat in je zit, voor langere tijd, zoals het spiraaltje.

Dubbel

Eindelijk heb ik de pc bij mijn vader even kunnen bemachtigen. Volgende week heb ik mijn laptop weer, maar die is nu bij manlief dan kunnen we elkaar zo af en toe spreken en zien over de msn.

Ik ben de kerst erg goed doorgekomen. Heb me lekker aan het slapen, voeden en rusten van Maud gehouden en het was ook erg gezellig. Eindelijk een kerst zonder strijd. En dat was voor mij echt nieuw. Dus ik kan met veel plezier melden dat ik een leuke kerstdag heb gehad. Tweede kerstdag was een beetje een bijkomdag. Want door alle gezelligheid was het net iets later geworden dan gepland.

Vandaag zijn we bij mijn zus op de koffie geweest en daarna even lekker wezen stadten in Veldhoven city. VoedingsBH's gescoord bij de Hema....zijn in de aanbieding

Morgen komt een vriendin bij me op de koffie. Heerlijk....vakantie.

Evenstar, las je stukje in het vorige topic....mooi

Heb zelf spiraaltje gehad en ga het nu ook weer nemen. Het heeft voor mij zoveel voordelen dat ik het idee van 'iets in me' voor lief neem.

Moonah, waar zit je? Is alles goed? Met jou? Met Thies?

quote:

Op woensdag 27 december 2006 17:25 schreef Ingrid19 het volgende:

[..]

Tnx. Ik bedoel idd last van menstruatie. Ga het van de week ff lezen, aangezien fok er telkens mee kapt hier.

Troel, dat lijkt me een raar ding.

Dat vond ik in eerste instantie ook, maar het is best handig. Plus je zit er niet lange tijd aan vast. Je kan het proberen, ook hiervan is gewoon een topic.

Spiraalte is ook eenvoudig te verwijderen hoor. En je hoeft er nooit aan te denken, hormonen zijn plaatselijk en je wordt lekker niet ongesteld (als je mazzel hebt )

Chacama fijn dat je zo;n fijne kerst dagen gehad hebt, je klinkt relaxt

quote:

Op donderdag 28 december 2006 00:04 schreef Neuk het volgende:
Spiraalte is ook eenvoudig te verwijderen hoor. En je hoeft er nooit aan te denken, hormonen zijn plaatselijk en je wordt lekker niet ongesteld (als je mazzel hebt )

Mijn schoonmoeder werd juist erger ongesteld (als in, soms elke week, soms drie weken lang)

quote:

Op donderdag 28 december 2006 10:29 schreef Troel het volgende:

[..]

Mijn schoonmoeder werd juist erger ongesteld (als in, soms elke week, soms drie weken lang)

Was dat met een mirena of met een koperspiraaltje? De laatste heb ik het wel vaker van gehoord, de eerste nog nooit.

Chaca, goed te lezen dat je de Kerst goed bent doorgekomen en de rust hebt kunnen nemen die jullie nodig hadden.

quote:

Op woensdag 27 december 2006 18:50 schreef chacama het volgende:
Moonah, waar zit je? Is alles goed? Met jou? Met Thies?

Ik was gewoon Kerst aan het vieren en daarna ervan aan het bijkomen met mijn ventje.
Op zich gaat het wel goed hier hoor.
Maar ik ga echt een serious problem krijgen met het loslaten van mijn menneke. Tijdens de kerstdagen was hij eigenlijk de hele tijd bij ons, en gisteren heb ik heel veel met hem lekker in bed liggen knuffelen en slapen.
Vandaag is het echter weer tijd om het 'normale' leven weer op te pakken. Dus heb ik Thies in zijn bedje gelegd toen hij slaperig werd. Zelf ging ik naar beneden, beetje opruimen, wasje draaien, je kent het wel. Maar ik had zo'n naar gevoel in mijn buik, knopen. Ik kon het niet precies duiden. Tot Thies na een uurtje begon te pruttelen (hij kon de slaap niet vatten, what's new... ). Toen herkende ik het gevoel in mijn buik: Ik voelde me schuldig dat hij in zijn eentje boven lag.... terwijl hij het ws gewoon best wel naar zijn zin had. Ik ben maar naar boven gegaan onder het mom van "hem in slaap helpen' (= knuffelen...), maar eigenlijk was het vooral omdat ik hem had gemist en bang was dat hij tekort kwam.
Ik vind dat zo lastig. Het liefst heb ik mijn ventje de hele dag bij me, of iig op een plek waar ik hem kan zien, even een aaitje kan geven. Pfff, hoe moet dat als ik over een poosje weer ga werken?
Iemand die dit herkent? Tips om ermee te leren omgaan?

_{Ik zit nu alweer met tranen in mijn ogen....}

is een draagdoek geen idee voor je Moonah

Herkenbaar Moonah. Heel erg. En tips: sja, ik druk het weg, omdat ik zie hoe tevreden mijn meissie in bed ligt. Duimpje erbij, naar haar andere handje kijken, of naar de mobiel, en na 5 minuten slaapt ze. Maar toch vind ik het ook wel zielig, zo'n ukkie alleen in bed. Weet niet of je gevoel negeren voor jou een goede optie is.

Hier is het grote loslaten ook ernstig begonnen. Gisteren ben ik de hele dag op kantoor geweest, en ik moest toch weer een paar traantjes laten de dag er voor. Het voelt nu alsof ik nu echt, voor het eggie, weer begin (is ook zo, volgende week werk ik weer (bijna) fulltime. Het was heerlijk om weer op kantoor te zijn, en fijn om mijn liefjes daarna weer terug te zien, maar het voelt ook wat verscheurd.
En gisteravond zijn we samen uit geweest (even wat drinken en naar de bios) Babyfoon en sleutel bij de buren gebracht (Eva wordt echt nooit wakker 's avonds, dus dat kon, vonden wij -eigenlijk geen verschil met dat wij beneden zitten) Nog wel snel even een rookmelder geinstalleerd.
Buurmeisje stuurde nog een sms-je toen we in de bios zaten dat alles goed ging en ze nog steeds sliep. Het was leuk en goed en daarna heeeeeel fijn om met Evaatje te knuffelen. En nu moppert ze, ik ga haar halen

quote:

Op donderdag 28 december 2006 14:08 schreef Bar_en_Mar het volgende:
is een draagdoek geen idee voor je Moonah

Dat zou ik heerlijk vinden. Maar dat helpt niet bij het loslaten he....

Linda, negeren is geen optie, daar krijg ik dus die buikpijn van.
Goed dat het bij jullie zo oké ging gisteravond!

quote:

Op donderdag 28 december 2006 13:55 schreef Moonah het volgende:
*verhaal*
[..]

Pffff Moon..ik krijg al een raar gevoel in mijn buik als ik dit léés..dat wordt nog wat

Moonah, ik herken het wel, ik vind dat ook lastig. Gevoelsmatig zou ik Simon ook liever beneden in de wagen laten slapen ipv boven. Maar mijn verstand 'weet beter' en dus leg ik hem boven, daar slaapt hij ook beter moet ik zeggen. Alleen als hij dan wakker wordt, moet je eerst naar boven voor het speentje en dan ben je er niet bij het eerste kikje. Soms huilt hij dan en dat grijpt me wel eens aan.

Linda, ik wilde net vragen aan je hoe het was met je werk, of je al weer helemaal begonnen was. Ja dus. Ik denk dat elke herstartende moeder moeite heeft, zeker de eerste tijd.

Ik ben vandaag weer bij de haptotherapie geweest, was erg positief. Ik denk zeker dat ik er baat bij ga hebben, misschien zelfs nu al een beetje.
Het gaat ook wel wat beter inmiddels, al komt dat denk ik ook door het feit dat ik nu even in de ziektewet zit, de druk van het bijna moeten gaan werken is er af, dus dat scheelt in het aantal dingen waar ik me druk over hoef te maken!
Stiekem vraag ik me ook wel eens af of ik niet een andere functie zou willen, waarbij ik me niet zo verantwoordelijk zou hoeven voelen.

Fijn PM-girl, dat je een goed gevoel bij de therapie hebt. En over die andere functie: ben jij er stiekem niet één (net als ik ) die zich in élke functie verantwoordelijk voor alles en iedereen voelt?

quote:

Op donderdag 28 december 2006 16:12 schreef linda856763 het volgende:
Fijn PM-girl, dat je een goed gevoel bij de therapie hebt. En over die andere functie: ben jij er stiekem niet één (net als ik ) die zich in élke functie verantwoordelijk voor alles en iedereen voelt?

_{Stil jij!}

Nee dat klopt wel Linda, maar weet je wat het is? Nu met mijn huidige baan is er echt een probleem als ik er niet ben, je kunt de kindjes immers niet alleen laten. En zou ik bijvoorbeeld op kantoor werken(die ervaring heb ik ook), dan kun je je ook onmisbaar voelen maar is het niet zo direct nood aan de man als je 1 dagje er niet zou zijn.
Daarbij maakt dit werk me vaak erg onzeker, ook dit hoort bij mij, maar zou bij een eventuele andere functie minder zijn, denk ik zo.

Fijn dat de therapie goed voelt PM. Ik hoop dat je je snel weer fijn gaat voelen

quote:

Op donderdag 28 december 2006 16:18 schreef snoopy het volgende:
Fijn dat de therapie goed voelt PM. Ik hoop dat je je snel weer fijn gaat voelen

En hoe is het met jou, heb je inmiddels het hele ziekenhuisgebeuren een plekje kunnen geven?

Eh bijna Het valt me serieus tegen hoeveel 'last' ik daar van heb gekregen. Echt een beetje emotioneel terwijl ik me daarvoor zo geweldig voelde. Ineens is alles zo kwetsbaar. Maar het komt goed hoor PM!

Ja maar het is eigenlijk ook logisch dat het zo'n impact heeft op je. Als je 'alleen maar' een babytje hebt, zo klein, dan weet je ergens wel dat het kleintje zo kwetsbaar is en dat er dingen kunnen gebeuren, maar jullie hebben er echt even aan gestaan.
Dan wéét je pas echt dat je kleintje nog zo klein is.
Maar gelukkig nu alles weer beter en met de tijd krijgt het wel zijn plekje denk ik!

quote:

Op donderdag 28 december 2006 12:20 schreef sjak het volgende:

[..]

Was dat met een mirena of met een koperspiraaltje? De laatste heb ik het wel vaker van gehoord, de eerste nog nooit.

Mijn moeder werd ook langer en vaker ongesteld met een mirena

Moonah, herkenbaar hoor! Ik heb Freek dus ook gewoon heel veel bij me gehad, en mezelf het loslaten nooit opgedrongen. Kwam vanzelf. Ik heb wel veel langer verlof gehad, ben weer gaan werken toen Freek bijna 5 maanden was en toen was het ook goed, kon ik het wel.
Overigens wel doordat mijn moeder bij Freek was, de band met miijn moeder is dusdanig dat ik haar het prettigst vond om bij mijn kind te zijn.

Snoop, Dreumes heeft met 6 weken in het ZH gelegen, ook jouw gevoelens zijn voor mij erg herkenbaar. Komt goed hoor! Het heeft even tijd nodig, om al die schrik een plaatsje te geven.