FOT Kerstverhaal
In een kleine stad in Oebiwoebieland woonde de bodies Canonus en Nikonine. Canonus was scherpschutter en Nikonine glazenwasser. Ze hadden het lekker met z’n tweeen en het leven was lekker in hun vinex woning in een nieuwbouwwijk.
Op een zekere nacht werd Nikonine wakker van een fel licht. Door het raam zag ze al snel een licht dichterbij komen. Canonus sliep door, want had hard gewerkt die dag. Nikone liep naar beneden, omdat ze daar door de schuifpui wat meer kon zien.
Ineens was er een flits, gevolgd door een zacht piepje. Toen Nikone weer wat zag, hoorde ze een stem uit het licht komen. “Ik ben de engel Elinchrom”, zei de eerste engel. “Ik ben gekomen met een product update van groot belang!! Er is voor de mensheid een nieuwe lens nodig. Een lens die zo speciaal en mooi is, dat hij de schoonheid der schepping pas echt goed vast kan leggen.”
Onnodig te zeggen dat Nikone hier enorm van schrok. Zij en Canonus hadden wel een samenlevingscontract, maar hoe zou hij reageren al ze ineens in verwachting was van een hemels lensje? “Elinchrom, hoe moet ik dit aan Canonus verklaren?”. “Tegenwoordig is klonen steeds makkelijker, maar vertel maar dat het spontaan is gebeurt, klonen snapt Canonus toch niet”.
Gerust gesteld kroop Nikone weer in bed, en viel gelijk in stand-by modus. De volgende dag vertelde Nikone wat er gebeurt was, en Canonus slikte het verhaal als een high end CF kaartje. De maanden gingen voorbij, en alles ging soepel.
Toen besloot de koning van Oebiwoebieland dat alle lenzen opnieuw gecalibreerd moesten worden in de stad waar ze gemaakt waren. Aangezien Canonus via rembours was besteld, betekende dit een nogal lange reis. Maar goed, recall is recall, en ze gingen op pad in de geleende eend van de buren.
Na een lange reis kwamen ze aan in de stad waar Canonus gebouwd was, Capelle a/d IJssel. Daar aangekomen gingen ze naar het hotel toe, maar die waren de boeking kwijt. Canonus was vergeten een printje te maken van zijn online boeking, en dus hadden ze geen bewijs. Radeloos liepen de twee naar hun auto. Rondrijdend zagen ze een tuinder lopen. Die vroeg waarom ze zo triest keken, en Canonus legde het verhaal uit. De tuinder had zo’n medelijden dat hij aanbood dat ze even in zijn schuur mochten overnachten tussen de sorteermachines.
Zo gezegd zo gedaan. Canonus en Nikone maakten zo goed en zo slecht als het kon het een beetje comfortabel. Canonus knutselde een bedje van veilingkratjes en vulde het met inktjetpapier, zodat het toch wat zacht was. Goeie timing, want diezelfde nacht werd het hemelse lensje geboren. Het was een 10-135mm f/1.4L USM IS lensje met universele vatting. Hij was op aarde gekomen voor ieder body om verlossing te bieden van slechte foto’s.
Boven de schuur hield een engel (ValkenOgen) de wacht over het gelukkige trio. ValkenOgen was echter zo trots, dat hij zijn instellicht hard liet schijnen. Dit werd gezien door de drie superzoomlenzen uit het oosten. Zij waren met cadeaus gekomen om het nieuwe lensje te verwelkomen in de wereld.
Ze hoefden niet de weg te vragen, want TomTom werkte feilloos. Al snel waren ze dus bij de goeie schuur aangekomen. De lens Bigma had ultra zachte lensdoekjes meegenomen, omdat deze lens veel mee zou gaan maken. Lens Peleng had een super kwaliteit pola filter meegenomen, want dan had het lensje zelfs met het hardste licht nog goed zicht. Ten slotte had Canon50mmf1 (een verre neef van Canonus overigens), een UV filter meegenomen. Canonus en Nikone zagen de cadeautjes, en waren er erg blij mee.
Hoe het verder gaat weten we eigenlijk allemaal wel. De lens groeide uit tot een mateloos fenomeen met veel volgelingen. Zijn ultrascherpe foto’s waren miraculeus, en met zijn hulp werden vage situaties toch helder vastgelegd. Hij had een hele schare volgelingen, die heilig geloofde in alles wat hij schoot.
Maar dat is iets wat een andere keer verteld zal worden...
[ Bericht 0% gewijzigd door freud op 20-12-2006 21:44:23 ]
Ik nuf je seuk!
Ik hier?
If it's free, you're the product!