Haar afslankboeken worden bestsellers, journalisten stromen toe als ze een nieuw exemplaar presenteert, tvprogramma’s vechten om haar gunsten en vijf minuten geen e-mail checken betekent wéér 25 nieuwe berichten van lijners die om haar advies bedelen. Maar succes levert in Nederland nu eenmaal ook kritiek op. De afgelopen maanden werd Sonja Bakker beschuldigd van plagiaat, het tegen betaling reclame maken voor bepaalde producten, van het promoten van een crashdieet, zelfs van het hebben van anorexia…Sonja Bakker IS EN BLIJFT ’GEWOON MEISJE’ UIT NOORD-HOLLAND
Onder curatele…
Ter bescherming van zichzelf en haar gezin
SPIERDIJK — Grote herenboerderijen, wat verlaten schapen die achteloos grazen in de wei. En bomen. Langs de weg tussen Heerhugowaard en Spierdijk tekenen de bijna kale decemberbomen zich hoog tegen de donkere hemel af. Hun toppen dansen op de maat van de wind. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind. Dat geldt ook voor de figuurlijke hoge boom en zo mag je Sonja Bakker, ooit een gewoon meisje uit Noord-Holland, tegenwoordig wel noemen.„In eerste instantie had ik de natuurlijke neiging mezelf te verdedigen, de strijd aan te gaan. Maar toen realiseerde ik me hoeveel energie ik daarin moest steken. Energie die ik hard nodig had om mijn boek af te schrijven. Toen besloot ik dat als iemand me aan wilde vallen, die persoon dat maar moest doen. Hebben ze een poot om op te staan, dan krijg ik vanzelf bericht dat ik wegens wat dan ook voor de rechtbank wordt gedaagd. En dan zien we vanaf dat punt wel verder. Geen enkele beschuldiging is ooit verder gekomen dan een boel geschreeuw in de media. Alleen toen er werd geroepen dat ik anorectisch was, heb ik ingegrepen. Mensen gingen naar mijn ouders bellen om te vragen in welk ziekenhuis ik was opgenomen. Dat ging me te ver. Daarmee kwamen de beschuldigingen in mijn eigen wereldje. En daar moeten ze uit blijven.”
We zitten aan de eettafel van een riante doch niet bepaald kapitaalkrachtige doorzonwoning. Veel geel in het interieur, een grote foto van Sonja aan de muur waarvoor ze zich meteen verontschuldigt. „Die heb ik voor mijn verjaardag gekregen. Het is de cover van mijn boek. Maar hij gaat eraf hoor. Net alsof ik mezelf zo belangrijk vind…” Het was niet haar enige verjaardagscadeau. Met de Audi TT die man Koen voor haar kocht, prijkte ze zelfs al in een roddelblad. „Ja jeetje, ik heb jarenlang rondgereden in een oude Twingo. Maar vanaf dat ik succesvol werd, moest ik steeds op en neer naar Hilversum en toen zei mijn man ’wat voor auto zou je dan willen?’ Ik antwoordde ’een Audi TT’, voor de grap. Maar op 4 november stond-ie op de oprit te pronken! De eerste week heb ik echt met mijn neus op het dashboard gereden. Hartstikke bang dat ik herkend zou worden en dat dan iedereen zou denken dat het me in mijn bol geslagen was. Maar toen kreeg de Privé er lucht van en wist heel Nederland het. Vanaf dat moment ben ik er veel meer van gaan genieten. .”
„Niet lullen, maar poetsen”
In feite is het de enige luxe die ze zich heeft veroorloofd. Dat en meer boeken op de markt brengen. „Ik heb alles tot nu toe in eigen beheer uitgegeven. Zelf laten drukken en dan alle exemplaren opgeslagen in mijn vaders bollenschuur. Er kon geen bol meer bij. Reed mijn vader iedere dag op en neer met een aanhangwagen vol boeken naar het Centraal Boekenhuis. Maar ik geloofde in mijn boek en mijn intuïtie liet me niet in de steek. Het werd een hit. Lieten Koen en ik ’s avonds de hond uit en dan zei hij ’Son, we moeten er meer laten drukken. Wat zullen we doen; vijfduizend, tienduizend?’ ’Doe er maar 45.000’, zei ik dan. Moest-ie wel even slikken. Ik geloof in de wet van de getallen. Hoe meer boeken je laat drukken, hoe meer er worden verkocht! Eigenlijk ben ik best daadkrachtig: niet lullen, maar poetsen.”
![]()
Sonja op de fiets: „Ik krijg het verwijt dat ik het in mijn boeken zo weinig over beweging had. Hey, ik ben voedingsdeskundige, geen bewegingsdeskundige.”
![]()
Sonja Bakker waait even lekker uit aan het strand van Egmond aan Zee. Een van de weinige momenten voorzichzelf.
![]()
Een appeltje voor zoontje Finn van 2: „De mooie momenten in het leven moet je koesteren. Ik ben geen moppermoeder.”En dus gaat ze ook de Duitse markt op binnenkort, met meteen 10.000 exemplaren.
Ook weer helemaal onder eigen beheer uitgegeven. „ Heb hartstikke veel aanvragen gehad van buitenlandse uitgeverijen en als ik daar op in zou gaan, hoef ik nooit meer een dag te werken. Maar toevallig vind ik het leuk wat ik doe. Mijn boeken zijn toch mijn kindjes. Als ik de rechten verkoop, kan iemand ermee doen wat hij wil, ze verkeerd vertalen… Dat wil ik echt niet hebben.”
Ze heeft het er, uit eigen vrije wil dus, hartstikke druk mee. Met haar boeken én met haar gezin: man Koen en de twee zoontjes Tristan en Finn.
Sinds kort staat ze, zoals ze het zelf noemt, ’onder curatele’. „Ik heb nou iemand die me tegen mezelf beschermt. Ik nam alles aan. Een strenge secretaresse selecteert de aanvragen voortaan.”
Dat hebben we gemerkt. Vijf minuten na de boekpresentatie in restaurant Fifteen vorige week konden we krijgen. Het werden twee uur aan de eettafel met veel koffie, die in feite alleen maar werden afgebroken, omdat Sonja met haar schoonmoeder heeft afgesproken naar een tuincentrum te gaan. „Voor het eerst sinds weken een vrije middag”, zegt ze gelukkig. En morgen ga ik lekker met mijn kindjes naar de ballenbak.”
Vol trots laat ze een gouden bal zien die op de eettafel ligt. Finns favoriete cadeautje van pakjesavond. „En dat voor één euro. Leg ik hem op Sinterklaasavond in bed, met rode wangen van de opwinding en de vermoeidheid en dan is dat toch goud waard. Succes of geen succes. Ik wil niet geleefd worden.”
Alsof het zo is afgesproken belt op dat moment ten Andrea, de secretaresse/ persoonlijk assistente van Sonja. Elsevier wil per omgaande een recept. En of ze morgenochtend om 9 uur in de studio bij RTL 4 kan zijn. Heel even lijkt ze te aarzelen, dan zegt ze resoluut dat ze het recept zo zal sturen, maar dat ze die studio morgen kunnen vergeten. „Ik moet gewoon grenzen stellen”, verontschuldigt ze zich. „Zo ga ik bijvoorbeeld ook nooit naar showbizzfeestjes.
Krijg steeds maar weer uitnodigingen.
Maar dan denk ik ’wat moet ik daar. . Mijn wereld is hier in Spierdijk. Trouwens, wat moet ik dan aan? Een jurk van Mart Visser? En waar haal ik die dan vandaan? En stel je nou voor dat er dan zo’n fotograaf rondloopt van de Story of de Privé en dat er dan volgende week een foto van me in die rubriek staat waarin ze schrijven dat je er belachelijk uitzag. Ik moet er niet aan denken!”
Bekend zijn bij mensen die zij zelf niet kent, ze vindt het een rare bijkomstigheid van succes. „Zelfs als ik geld sta te pinnen bij de bank, komen ze me nog advies vragen. Ik geef dan wel antwoord hoor. Ik geloof echt in mijn methode.” Maar succes heeft ook positieve kanten. „Vorige week heb ik voor het eerst een echte boekpresentatie gehouden. Mijn man zei: ’Son, als je het nu niet groots viert, ben je niet in staat van je succes te genieten.’ Ik ben drie jaar geleden in stilte getrouwd met een blingbling kettinkje van 3 euro om mijn nek; had nog wat in te halen. Dus heb ik een mooi colbertje gekocht en al mijn familie en vrienden uitgenodigd. Ook mijn ouders die al jaren uit elkaar zijn. Ik vond het doodeng, maar het was geweldig. Nog één keer samen met mijn vader, moeder, broer en zus op de foto. Dat wil toch ieder kind van gescheiden ouders. Met mijn boeken heb ik dat toch mooi voor elkaar gekregen.”
Andrea belt opnieuw: RTL 4 wil Sonja zo graag in het programma hebben, dat ze aanbieden de opnamen bij haar thuis te doen. Ze grijnst. „Vroeger zou ik de hele dag aan het poetsen zijn geweest en verse bloemen hebben gekocht, maar ik word daar steeds makkelijker in.” Tegen Andrea: „Dat kan alleen vrijdagochtend.”